بازی هفته ۲۸# | این آخر هفته چه بازی‌هایی را تجربه می‌کنید

سلام و درودی دوباره خدمت تمام شما کاربران و همراهان همیشگی گیمفا. امیدوارم حالتان خوب باشد.  هم اکنون فرصت بسیار خوبی است تا کارهای دیگر را کنار گذاشته، بازی‌های ناتمام خود را به اتمام برسانیم و یا حتی بازی جدیدی را شروع کنیم.

فصل تابستان از راه رسیده است. البته این تابستان نسبت به تابستان‌های گذشته رنگ و بوی دیگری دارد و البته که تابستان ما گیمرها کمی زودتر آغاز شده و آن هم زمانی که بازی The Last of Us Part 2 عرضه شد و تقریبا به هر دری زدیم تا هر طور شده بتوانیم این بازی را تهیه و آن را تجربه کنیم. البته بازی‌های زیادیی طی هفته‌های گذشته عرضه‌ شده‌اند که از میان آن‌ها می‌شود به Mafia 2 & 3 Definitive Edition , Saints Row The third Remastered اشاره کرد. قبل‌تر از آن هم شاهد عرضه‌ی  بازی‌های بزرگی مثل Final Fantasy 7 Remake و Resident Evil 3 بوده‌ایم.

اما حقیقتا هفته‌ی گذشته اتفاق بزرگی افتاد، اتفاقی که هر گیمری حتی کسانی که شاید تنها پی سی‌ باز هستند نیز سال‌ها منتظر آن بوده‌‌اند (می‌دانید که آن‌ها هم دلایل خودشان را دارند). در ابتدای متن هم اشاره کردم که هفته‌ی گذشته بالاخره بعد از تقریبا ۵ سال انتظار بازی محبوب The Last of Us Part 2 به صورت انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن ۴ عرضه شد. در واقع انتشار این بازی باعث شد تا دوباره بازار بازی‌های ویدئویی داغ شده و و همه به سمت کنسول‌های خود هجوم آورند.

مطمئنا هنوز هم بسیاری از شما به مانند من از جمله افرادی هستید که اصلا دوست ندارید چنین بازی را که این همه سال انتظارش را کشیده‌اید را خیلی زود به اتمام برسانید و حالا حالاها قصد دارید تا با این بازی وقت بگذاریند؛ به خصوص اینکه پلاتینیوم این بازی هم آنچنان سخت نیست و اگر از شکارچیان تروفی باشید، قطعا علاقه‌مند هستید تا تروفی پلاتینیوم این بازی را نیز به گنجینه پلاتینیوم‌های دیگر خود اضافه کنید که قطعا ارزشمند است.

از The Last of Us part 2 که بگذریم طی ماه جاری، دیگر بازی انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۴ یعنی Ghost of Tsushima نیز عرضه می‌شود و ساده بگویم که تابستان بسیار داغی را پیش روی خواهیم داشت.

اگر این آخر هفته به دنبال تجربه‌ی بازی خاصی نیستید از شما دعوت می‌کنم تا سری به جدیدترین قسمت مجله‌ی ویدئویی گیمفان بزنید تا از رازها یا نکات موجود در بازی‌های ویدئویی، پرونده‌های ویژه‌ی گیمفا از قبیل بررسی سری Far Cry، پیش نمایش بازی محبوب The Last of Us 2 و Hellblade 2: Senua’s Saga یا مشاهده‌ی بخش ویدئوفان و گیم‌پلی بازی‌بازان لذت برده و نظرات خود را برای هرچه بهتر شدن این آیتم ویدئویی برای ما ارسال کنید. در نهایت اگر در خرید بازی‌های ویدئویی مردد هستید، مطمئنا آیتم هایلایت یا نقد و بررسی جذاب ویدئویی بازی‌ها و حتی تحلیل فنی می‌تواند در این امر به شما کمک شایانی کند.

یازدهمین قسمت از مجله ویدئویی گیمفان با موضوع بررسی سری Uncharted و معرفی رازها و نکات پنهان بازی Devil May Cry 5 را به هیچ عنوان از دست ندهید

هدف از بخش «بازی هفته» این هست که با یکدیگر تعامل بیشتری داشته باشیم. مسلما اگر در طول هفته مشغول گرفتاری‌ها و کارهای روزمره‌ی خود باشید، سعی می‌کنید تا زمانی از روزهای پایانی هفته را به بازی کردن اختصاص بدید.  این هفته بار دیگر با نظرات تیم گیمفا همراه و در خدمت شما هستیم و  سعی بر این داشتیم تا از میان بازی‌های منتخب، بهترین تجربه‌ها را به شما پیشنهاد کنیم . در ادامه شما از شما تقاضا داریم تا در قسمت نظرات، تجربیات خودتون را با ما به اشتراک بگذارید و بگویید که این آخر هفته چه بازی را تجربه می‌کنید و به طور مختصر هم می‌توانید در مورد آن توضیح دهید و یا حتی با یکدیگر بحث کنید.

آریا مقدم؛ نویسنده و منتقد

هفته‌ی پیش برای اولین بار یه بازی رو پیش‌خرید کردم. از دوشنبه‌ی هفته‌ی پیش تا صبح جمعه که بازی ریلیز شد، روزی چند بار می‌رفتم به تایمر زیر آیکون بازی سر‌ می‌زدم، جوری که انگار با نگاه کردن به تایمر، بازی قراره زودتر از موعدش ریلیز شه. از یه طرف انتظار هفت ساله برای تجربه‌ی نسخه‌ی دوم یکی از بهترین بازی‌های عمرم، از طرف دیگه هم شایعاتی که اکثرشون می‌گفتن بازی نابود شده و فلان. خیلی وقت بود برای ریلیز شدن بازی چنین انتظاری نکشیده بودم. صبح جمعه‌ی هفته‌ی پیش بازی بالاخره ریلیز شد و من یکی دو ساعت قبلش بیدار بودم. به محض اینکه صدای تروی بیکر (صداپیشه‌ی Joel) اومد، حس کردم بعد از چند سال به خونه برگشتم. ترکیب یه حس تعلق خاطر خاص و هیجان برای شنیدن بقیه‌ی داستانی که ۷ سال پیش فکر نمی‌کردم هیچ‌وقت قراره وجود داشته باشه. هفته‌ای که گذشت، مختص The Last of Us Part II بود. انقدر داستان این بازی شما رو غرق خودش می‌کنه که بازی دیگه سهله، کار دیگه‌ای هم نمی‌تونید بکنید. یک دقیقه از این بازی هدر نشده، این رو باور کنید. نه یوزر اسکور ۴.۵ اهمیت داره، نه متای ۹۴. این بازی بخشی از هنر معاصر زمان ماست. ول کنید هیترها و فن‌بوی‌ها رو که همیشه با افراطشون همه‌چی رو برای بقیه خراب می‌کنن. برید خودتون بازی کنید و خودتون تصمیم بگیرین که این بازی چیه. برید با این بازی بخندید، اشک بریزید، زندگی کنید‌. فقط همینقدر بگم که اگه نسخه‌ی سومی در کار باشه، حاضرم اونو از همین حالا پیش‌خرید کنم.

حسن اکرامی؛ خبرنگار

با سلام خدمت گیمفایی‌های عزیز . منم مثل خیلی از شما دوستان منتظر شروع نسل جدید و تجربه‌ی دنیای گسترده‌ای از بازی‌ها روی کنسول‌های نسل نهمی هستم. البته هنوز روزهای زیادی تا شروع یه فصل جدید از زندگی گیمری باقی مونده و ما می‌تونیم تو این مدت به سراغ بازی‌های خاطره‌انگیزی بریم که گذشته‌ی مارو ساختن و تونستن مارو عاشق این بخش از هنر و سرگرمی نگه دارند. بازی‌هایی که نه جدید و امروزی به حساب میان و نه در حد The Saboteur و Frontlines: Fuel of War فراموش شده و قدیمی که با داشتن پتانسیل زیادی رها شدن. Resident Evil 5 شاید بشه گفت یه نسخه‌ی جدا از سایر بازی‌های این سری به حساب میاد که به نظر من که بیشتر بخش اکشن تا وحشت بقای این سری رو دوست دارم، واقعا بازی عالی و با کیفیتی بود و هنوزم می‌تونه حرفی برای گفتن داشته باشه. مبارزات بازی کاملا اکشن شدن و شما حتی تو تاریک‌ترین بخشای بازی هم اثری از ترس و وحشت نمی‌بینین. با اینکه بعضی از زامبی‌ها که حالت مینی‌باس دارن با تبر و اره برقیشون از طراحی مخوفی برخوردارن ولی به علت محیط‌های روشن و بازتر بیشتر حس هیجان و چالشو القا میدن تا حس ترس. معماهایی هم تو بعضی مراحل قرار دارن که البته بیشتر برای تنوعه و سختی خاصی ندارن. تنوع اسلحه‌های بازی و حتی مراحل و دشمنان در سطح قابل قبولیه اما این مورد که در حین نشانه‌گیری یا استفاده از چاقو نمی‌تونین راه برین شاید یکی از منفی‌ترین موارد گیم‌پلی بشه در نظر گرفتش. حضور شیوا در کنار کریس هم یک نقطه‌ی قوت به حساب میاد و به نوعی ترکیبی از قدرت کریس با چابکی و تکنیک شیوا رو تو مبارزات می‌بینیم. در بازی Resident Evil 5 روی واکنش زامبی‌ها به برخورد تیر حساب ویژه‌ای باز شده و مزیت این قابلیت تو درجه‌ی سختی بالای بازی خودشو به خوبی نشون میده؛ طوری که شما با شلیک به پا، ساق پا، زانو و یا سر این دشمنا (هر کدوم یه واکنش خاصی رو دارن) می‌تونین برای لحظه‌ای متوقفش کنین یا با مشت زمین بندازینشون بعد با یه حرکت سنگین پای کریس سرشونو متلاشی کنین و اینجوری تیرهای کمتری هم مصرف کنین. به صورت کلی تجربه‌ی دوباره این بازی می‌تونه سرگرم‌کننده باشه ولی تجربه‌ای کاملا اکشن، هیجانی و بدون حس وحشت بقا

حسین غزالی، نویسنده و منتقد

سلام! این هفته برای اولین بار به طور جدی، وارد دنیای عجیب بازی‌ Metro: Exodus شدم. اقتباسی به شدت درجه یک و بی‌نظیر از رمان‌های متروی گلوخوفسکی که یکی از بهترین فضاسازی‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی را دارا هستند. فضای غمزده و بی‌روح روسیه پس از جنگ‌های اتمی، دنیا را به گورستان آرزوها تبدیل کرده است. فضای خفه زیرزمین حالا به مجال نفس کشیدن مردمِ آزرده و پریشان‌حال روسیه تبدیل شده. زندگی در مترو، شاید حالا به نهایت خواسته و امید مردمانی تبدیل شده که زمانی خود را سروران جهانیان می‌دانستند، اما در این میان، Artyom رویای بلندتری دارد؛ یافتن مردمانی از جنس خودش، خارج از فضای سرد و تنگ مترو. میان مردمان مرده از ترس از خروج و خرابه‌های آهنی و آشغال‌های صنعتی. آرتیم مردی است دارای خانواده، و ریسک خروجش در جهانی که به دلیل بقایای رادیواکتیو، پر از هیولاهای وحشی و خطرناک شده، بسیار بالاست. خانواده و دوستانش مدام به او می‌گوید که آن بیرون چیزی نیست. اما با این حال، آرتیم دست بردار نیست و رویایی از جنس آینده را دنبال می‌کند. شاید زمانی، نوه‌هایش، یا نوه‌های نوه‌هایش بتوانند آن بیرون زندگی کنند. ادامه ماجرای آرتیم به شدت زیباست. بازی Metro: Exodus دقیقاً همان چیزی است که یک عاشق ادبیات از دنیای بازی‌ها می‌خواهد. و دقیقاً همان چیزی است که یک عاشق بازی‌ها از آن می‌خواهد. سازندگان آنقدر کارشان را در توجه به ترکیب گیم‌پلی، و فضاسازی به شدت گیرای رمانِ گلوخوفسکی خوب انجام داده‌اند تا به اصطلاح، نه سیخ بسوزد و نه کباب! و هردو خوش‌شکل و خوش‌حالت بمانند. چه شخصیت‌ها و فضایی که از ابتدا شما را جذب خود می‌کند، و چه گیم‌پلی به شدت نفس‌گیر و پرجزئیات، هیولاهای بازی، و هیولاهای انسان‌نما، و حتی خودم! همه و همه شما را به تجربه این بازی بی‌نظیر و درجه یک دعوت می‌کنند!

محمد حسین کریمی؛ خبرنگار

سلام خدمت همه‌ی دوستان گیمفایی. این چند وقت بچه های تیم گیمفا درگیر The Last of Us Part 2 بودن اما به دلایلی من مشغول Assassin’s Creed Odyssey هستم. از اونجایی که بازی قبلی که تجربه کردم Origins بود می تونم خیلی راحت این دو اثر رو باهم مقایسه کنم. متاسفانه به نظر من نسخه‌ی Odyssey اون گیرایی خاص Origins رو نداره مخصوصا از نظر داستانی و البته جزئیات بصری هم در برخی موارد پسرفت داشته اما باز هم تجربه‌ی خوبی رو می تونه برای همه رقم بزنه. برای کسانی که این اثر رو هنوز تجربه نکردن این هشدار رو می دم که متاسفانه چه از نظر گیم‌پلی و چه از نظر داستانی چندان خبری از بازگشت به ریشه‌ها نیست و شاید اگر نام این اثر چیز دیگری بود بیشتر برازنده‌اش بود اما اگر از دید یک نقش آفرینی دنیای‌باز مجزا از دنیای Assassin’s Creed به آن نگاه کنیم مطمئناََ از جذابیت کافی برخوردار هستش. نکات منفی به ماموریت‌ها و محیط‌های تکراری، سیستم مبارزه‌ی نچندان متعادل و همچنان همانند Origins سیستم سطح بندی ضعیف اشاره کنیم اما نکات مثبتی هم داره مثل کیفیت فنی قابل قبول، گیم‌پلی جذاب و ارائه‌ی یک حس اکتشاف بسیار خوب. مطمئناََ نسخه‌ی آدیسی می تونه تجربه‌ی خوبی برای بازی‌بازان باشه و می‌دونم عده‌ای دید بدی نسبت به این سری و تغییرات ایجاد شده براش دارن اما اگر بهش فرصت بدن می تونه خودشو ثابت کنه مخصوصا اگر طرفدارن ژانر نقش آفرینی اکشن باشید.