بازی Disco Elysium در کشور چین به موفقیت غیرمنتظرهای دست یافت
استیم همچنان به عنوان مهمترین روزنه برای انتشار بازیهای ناشران داخلی و خارجی در چین مطرح میشود. در کنار نمایش خشونت، اعتیاد و انتقادات تند از ایدئولوژیهای سیاسی، Disco Elysium به عنوانی تبدیل شده است که هرگز چراغ سبز را از تیغ سانسور دولتمردان چینی دریافت نکرد. این موضوع باعث نشد که این اثر کارآگاهی نقشآفرینی از دریافت نقدهای غافلگیرکنندهی بازیکنان چینی بینصیب بماند. مخاطبانی که تنها روزنه آنها برای دستیابی به بازیهای غیرمتعارف و بدون سانسور، از طریق استیم است.در ماه گذشتهی میلادی، نسخهای از بازی Disco Elysium با ترجمهای که شامل اصطلاحات رایج فرهنگ چینی بود، عرضه شد. این نخستین باری است که این بازی به زبانی غیر از انگلیسی ترجمه میشود و این پافشاری سرانجام نتیجه داد. در حدود سه هفتهای که از زمان پخش این ترجمه میگذرد، بازی Disco Elysium نقدهای مثبت قابل توجهی را بدست آورده است. در این لحظه که این مطلب را مینویسیم، این عنوان ۱۴,۳۹۳ نقد مثبت از طرف مخاطبان استیم دریافت نموده که فقط در مدت زمان ۳ هفته به آن تعلق گرفته است. به عبارت دیگر با انتشار این ترجمهی چینی، بازی در یکی از بالاترین میزان توجهات از زمان عرضهاش تاکنون قرار داشته است.
برای مثال، چارتهای استیم این موضوع را به ما نشان میدهند که بازی بالاترین اتفاق نظر مثبت میان کاربران را در تاریخ استیم را به خود اختصاص داده است. در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۳۹۸ ( ۱۹ مارچ ۲۰۲۰) ۸,۸۰۱ بازیکن به صورت همزمان در حال تجربهی بازی بودند که نسبت به رکورد قبلی این اثر ۵۰ درصد افزایش مخاطب داشته است. براساس برآوردهای استیم بالغ بر ۷۰ درصد بازیکنان در این آمار ارائه شده از مخاطبان چینی بودند و در سه هفتهی اخیر آماری بین ۱۵۵ الی ۴۴۴ هزار واحد از بازی به فروش رفته است.
البته این آمار در مقایسه با محبوبترین بازی کشور چین یعنی PUBG که حدود سی میلیون بازیکن دارد، بسیار کم به نظر میرسد، اما برای عنوان مستقلی مثل Disco Elysium آمار در خور توجهای به شمار میآید. محبوبیت استیم در چین باعث شده است که ناشرین به استیم به عنوان بازار مهمی در چین و سرتاسر دنیا نگاه کنند. نکتهی شگفتانگیزی که در مورد موفقیت بازی در چین وجود دارد به این موضوع رجوع میشود که در سیستمهای سیاسی مانند چین که دارای تفکرات کمونیستی هستند، حساسیتهای سیاسی بسیاری وجود دارد. دولتمردان چینی قوانین اجباری سانسور محتوا در قالب های مختلف رسانهای را اعمال میکنند، اما در مورد بازیهای رایانهای به خاطر وجود بحث حق امتیاز قوانینی را وضع کردند؛ مثل اینکه در بازی هیچ خونی به هیچ رنگی نمایش داده نشود. این موضوع نشان دهنده این قضیه است که در نسخه های انتشار یافته در کشور چین سانسورهای بسیاری توسط قوانین سیاسی این کشور اعمال میشود. در زمرهی این موارد میتوان به بازی PUBG Mobile اشاره داشت که با عنوان جدید Game For Peace در این کشور نامگذاری شد که بازیکنان را مجبور میکرد در ظاهر فریبکارانه میهنپرستی صلح را توسط نیروهای چینی اعمال کنند.
شهر تخیلی Revachol در بازی Disco Elysium توسط ستمگران به تصرف در آمده و انقلاب کمونیستها با شکست مواجه شده است. در این شهر و روایت بازی، ما ایدههای مختلفی از انواع ایدئولوژیها از جمله کمونیسم را مشاهده می کنیم. احساسات ضد چینی بسیاری در شهر Revachol و در دیالوگهای بازی دیده میشود و با وجود این موضوعات، استقبال خوب مخاطبان از بازی چین بسیار شگفتانگیز است.
پر بحثترینها
- ۱۰ حقیقت تلخ که گیمر ها نمیخواهند به آنها اعتراف کنند
- مورد انتظارترین بازی های سال ۲۰۲۵
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- روابط عاطفی در The Witcher 4 معنای عمیقتری خواهند داشت
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- استراتژی ریسکی Xbox که ۱۰ سال آینده آن را تعریف خواهد کرد
- این ۱۵ ویژگی منحصر به فرد GTA 6 را به یک تجربه خیرهکننده تبدیل خواهند کرد
- کارگردان Silent Hill 2 Remake از علاقه خود به ساخت یک بازی در ژانر وحشت با اقتباس از Lord of the Rings میگوید
- شایعه: Xbox در سال ۲۰۲۵ بازیهایی خواهد داشت که هنوز رونمایی نشدهاند
- فهرست نامزدهای بهترین بازی های سال ۲۰۲۴ گیمفا
نظرات
بازی را تجربه کردم
این بازی طبق همانطور که در متن بالا اشاره شده تا زبان همان کشور نباشد ( زیرنویس فارسی) نمی تواند برای ما دلچسب باشد .
حالا اون منتقد های ایرانی که تعریف کردن واقعا زبان خارجه فول بودن؟! یا در تقلید از نقد خارجی ها فول بودن؟!
شاهکار جهان رو وادار به تحسین کردن میکنه.میخواد طرف با ایدئولوژی دموکراتیسم تو قلب نظام سرمایه داری باشه یا یه نفر دیگه تو قلب کمونیسم و سوسیالیسم با وجود اینکه محتوا کاملا برخلاف عقاید و جهان بینی اونطرف باشه ولی نمیتونه لب به تحسین این شاهکار جهان شمول دست برداره.این اثر منو به شدت به یاد اثار تولستوی و مخصوصا جورج ارول میندازه که هر مخاطبی با هر بینش و چارچوب فکری نمیتونه منکر ارزش شاهکارهای این دو نویسنده بزرگ بشه چه بسا مثل جورج ارول به نقد عقاید فکری خودش(حکومت شوروی و کمونیسم) بپردازه.هر چی راجبش سخن گفته بشه بازم کمه