ترکیب کمبو و معما در قامت یک بازی خاص | نقد و بررسی بازی Bayonetta Remastered

تا چه حد به سبک Hack’n Slash علاقه دارید؟ دوست دارید بازی‌های این سبک بیشتر مبارزه‌ای باشند یا معمایی؟ دوست دارید بیشتر طعم God Of War (سه نسخه اول) را بدهند یا Devil May Cry? به راستی که چقدر این سبک گسترده است که می‌توانیم ده‌ها فرنچایز در آن نام ببریم که با وجود هم‌سبک بودن، شباهت‌های زیادی به هم ندارند. اگر بخواهیم از وجوه شباهت تمام بازی‌های این سبک بگوییم، قطعا مبارزه‌های تن به تن و با سلاح سرد و معما، جزء جداناشدنی آن‌‌هاست; اما بخش دوم بیشتر حکم اختیار دارد و سازندگان بنابر تشخیص آن را در بازی قرار می‌دهند یا نمی‌دهند. عنوانی مانند God Of War سرشار از معماست و بعضا بسیار هم سخت حل می‌شوند; Castlevania حتی پا را فراتر می‌گذارد و بی‌راه نیست اگر بگویم نسخه اول این بازی شاید تنها کمی کمتر از بخش مبارزه، معما داشت. از طرفی هم DMC را داریم که به وضوح معماهای اندکی در خود قرار داده.

اما اگر کسی بگوید من بازی را می‌شناسم که تمام المان‌های خوب این سبک دوست‌داشتنی را در خود قرار داده و اتمسفری بسیار خاص هم دارد، حرفش را باور می‌کنید؟ اگر بگوید تمام المان‌های این عنوان مانند ترازویی مساوی متعادل هم هستند و همه‌چیز تا حد کافی قرار داده شده چه؟باز هم متعصبانه نام فرنچایز موزد علاقه خود را فریاد می‌زنید یا به آن فرد گوش می‌کنید تا شاید یک عنوان دیگر هم به موردعلاقه‌هایتان اضافه شود؟ اگر در دسته دوم هستید، ادامه نقد را حتما بخوانید. این بار من و گیمفا با نقد و بررسی بازی نسبتا قدیمی اما درخشان مانند یک الماس در تاریخ صنعت گیم به سراغتان آمده‌ایم; این شما و این هم Bayonetta.

نسخه اول Bayonetta ابتدا تنها بر روی PS3 و Xbox منتشر شد. ۷ سال بعد شاهد انتشار بازی روی PC بودیم و اکنون بعد از ۱۰ سال بازی بر روی PS4 و Xbox One هم تحت عنوان Bayonetta Remastered عرضه شده است. بازی بر روی PC تقریبا مشکل خاصی به جز ناسازگاری با بعضی از کنترلرها نداشت، اما تا دلتان بخواهد روی کنسول‌های نسل هفتم و به خصوص PS3 سراسر مشکلات تکنیکی بود. از افت فریم تا دیر لود شدن بافت‌ها که تجربه بازی را به کل لطمه می‌زد. اکنون با ما باشید در نقد و بررسی این عنوان جدید و با هم ببینیم روی کنسول‌های نسل هشت و PS4 چه عملکردی دارد.

در ادامه با نقد و بررسی این بازی جذاب در خدمت شما هستیم.

در بایونتا چندان نباید به دنبال داستان باشید. بگذارید روراست باشم بازی را اگر بخواهید به مانند یک فیلم سینمایی به آن نگاه کنید و دنبال شخصیت‌پردازی‌های پیچیده‌ای چون DMC و GOW باشید،ناامید می‌شوید. باید قبول کنیم وطیفه یک بازیساز ساخت یک داستان در حد فیلم‌های هالیوودی نیست! بازی، بازی است و فیلم هم فیلم. هر کدام رسالت خودشان را دارند و نباید انتظاری که از هرکدام داریم از آن هم داشته باشیم. حال اگر سازدگانی چون Ubisoft، Rockstar، Kojima Productions، Quantic Dreams،Insomniac، Naughty Dog و…. داستان‌هایی در قد و قواره فیلم‌های قدرتمد هالیوودی می‌سازند از هنر و لطفی است که به این صنعت و بازیبازان دارند، نه از سر انجام وظیفه! پلاتینیوم گیمز در Bayonetta همه آنچه که وطیفه خالص یک بازیساز است را تمام وکمال انجام می‌دهد و آن هم ارائه یک گیم‌پلی بسیار بسیار سرگرم‌کننده و قدرتمند است. لذا Bayonetta آن عنوانی نیست که بتواند با داستانش انگشت به دهانتان بگذارد.

داستان بازی از این قرار است که یک جادوگر میرا به نام Bayonetta بعد از ۵۰۰ سال از خواب بیدار می‌شود و هیچ‌چیز به جز اینکه او یک Umbran Witch است و باید به نبال شیء ای به نام Eyes Of The World بگردد. جریان از این قرار است که این شیء متعلق به یک الهه بوده و در زمان‌های قدیم برای آنکه تعادل در جهان برقرار شود این شیء و قدرتش را بین دو قبیله از مردم تقسیم کرده است. گروهی به نام Angels Of Parasite یکی از قدرتمندترین گروه‌هایی است که به دنبال این وسیله است و بایونتا آن‌ها را جزئ اصلی‌ترین دشمنانش می‌بیند. با خبری که توسط یکی از مخبرانش به بایونتا داده می‌شود، او باید به Vigil برود تا شروع به یاداوردن خاظرات گمشده‌اش کند، طریقه سقوط گروهش را بفهمد و در نهایت شیء را بیاید. The Lumen Sages مهم‌ترین دشمن گروه او بوده که لذا آن‌ها هم در Vigil سکونت دارند.

گیم‌پلی بازی در دو کلمه خلاصه می‌شود: کمبو و معما. کمبوهای بازی بسیار بهتر از هر چیزی است که تا قبل از تجربه آن فکرش را هم بکنید. بایونتا ۴ سلاح دارد، ۲ تا در دست‌ها و دوتا هم متصل به پاشنه کفشش! توانایی مبارزه بدون سلاح هم دارد و به راحتی دشمنانش را با دست خالی به جهنم می‌‌فرستد. یا اگر هم دوست دارید با شمشیر و سلاح‌های پیشرفته تری به مبارزه با دشمنانتان بروید و آن‌ها را سلاخی کنید. بازی دستتان را برای مبارزات بسیار باز می‌گذارد و با آزاد کردن کمبوهای بیشتر آزادی عمل بیشتری هم دارید.

شما در طول بازی مدام خاطرات و توهم‌هایی از بایونتا را می‎بینید که یکی یکی همدیگر را کامل کرده و در نهایت راز داستان را خواهید فهمید. خوشبختانه شخصیت‌پردازی شخص بایونتا مشکلی ندارد و گذشته او هم به وضوح به تصویر کشیده می‌شود. چیزی که گاها اذیت‌کننده است شخصیت‌پردازی ضعیف کاراکترهای فرعی است که Plot Holeهای نسبتا زیادی در خود جای داده. خوشبختانه داستان بازی کاملا کشندگی لازم را دارد و با وجود روندی تقریبا ثابت، خسته‌تان نمی‌کند. اما همانطور که گفتم Bayonetta برگ یرنده‌اش در گیم‌پلی‌اش است نه داستان. گیم‌پلی‌ سراسر هیجان و آدرنالین و کمبو و معما که هر دوستدار این سبک را راضی خواهد کرد.

گیم‌پلی بازی در دو کلمه خلاصه می‌شود: کمبو و معما. کمبوهای بازی بسیار بهتر از هر چیزی است که تا قبل از تجربه آن فکرش را هم بکنید. بایونتا ۴ سلاح دارد، ۲ تا در دست‌ها و دوتا هم متصل به پاشنه کفشش! توانایی مبارزه بدون سلاح هم دارد و به راحتی دشمنانش را با دست خالی به جهنم می‌‌فرستد. یا اگر هم دوست دارید با شمشیر و سلاح‌های پیشرفته تری به مبارزه با دشمنانتان بروید و آن‌ها را سلاخی کنید. بازی دستتان را برای مبارزات بسیار باز می‌گذارد و با آزاد کردن کمبوهای بیشتر آزادی عمل بیشتری هم دارید. در اواسط بازی به نقطه‌ای می‌رسید که آنقدر کمبو آزاد کرده‌اید که در مواجهه با یک دشمن نمی‌دانید از کدام استفاده کنید و از تنوع بسیار ریاد کمبوها گیج می‌شوید. با Bayoneeta همانند یک رقاص حرفه‌ای در میان سیلی از دشمنان برقصید و با ۴ سلاح متصل به خود همه را به درک واصل کنید.

علاوه بر سلاح‌هایی که از ابتدا دارید، می‌توانید از فروشنده‌های بازی سلاح‌های بهتری هم بخرید و اسلحه خودتان را Upgrade کنید که البته این کار نیازمند گرفتن امتباز نسبا بالایی است. همچنین شما می‌تواندی دو Arsenal( ست سلاح) برای خود درست کنید و در میان مبارزه بین آن دو در آن واحد تعویض کنید. این مورد در مبارزه با تعداد زیاد دشمنان مختلف بسیار به کارتان می‌‌آید و البته نیازمند سرعت عمل زیادی هم هست. در کل بازی گیم‌پلی بسیار سریعی دارد و چندان فرصت تفکر در درجات سختی بالا نخواهید داشت و باید قبل از مبارزات خوب کمبوها را تمرین کنید و در میدان فقط بزنید و بزنید و بزنید. Bayonetta دارای حرکات مخصوصی هم هست که بعد از رسیدن به درجات معینی از XP باز می‌شوند. در یکی از بهترین‌های آن‌ها، Bayonetta خود را در میان موهای بلندش می‌پیچاند و با ضرباتی مهلک، تقریبا هر دشمنی در صفحه می‌جنبد را قلع و قمع می‌کند.

در کل بازی گیم‌پلی بسیار سریعی دارد و چندان فرصت تفکر در درجات سختی بالا نخواهید داشت و باید قبل از مبارزات خوب کمبوها را تمرین کنید و در میدان فقط بزنید و بزنید و بزنید. Bayonetta دارای حرکات مخصوصی هم هست که بعد از رسیدن به درجات معینی از XP باز می‌شوند.

این تمام آن چیزی نیست که برای مبارزات باید گفته شود. اول آنکه دشمنان آیتم‌های سلامتی بسیار کمی را Drop می‌کنند، لذا باید مهارت مبارزه خود را افزایش دهید و از طرفی به خوبی هم Dodge کنید و جاخالی دهید. در صورتی که بسیار خوب این کار را انجام دهید و مدتی تمام صربات دشمنان را Dodge کنید، بازی Slow Motion شده و خواهید توانست به راحتی چند دشمن را از پا درآورید. در مواقعی که ماه در بازی کامل می‌شود( که خوشبختانه اتفاق نادری در بازی نیست) خواهید توانست روی دیوار و سقف هم راه بروید و این جزء خاطره‌انگیزترین لحظات دوران گیمری‌تان خواهد شد. البته در این حالت دشمنان بازی هم زیاد می‌شوند و باید سرعتی دو برابر در Dodge کردن داشته باشید. طراحی مراحل در مبارزات هم بسیار خوب است و فضای عمل زیادی در این صخنات دارید.

از مبارزات بازی که بگذریم، به معماهای بازی می‌رسیم که انصافا طراحی خوبی دارنداکثر معماهای بازی بر مبنای زمان هستند; یعنی شما باید ساز و کار معما را بفهمید، سپس با فشردن یک اهرم یا کلید در یا دریجه‌ای را در مکانی دیگر باز کرده و بعد با اعمالی خاص خود را تا قبل از پایان زمان به آنجا رسانده و آن قسمت را پست سر بگذارید. اما با این وجود طراحی هر کدام وجهه‌ای متفاوت دارد و اینگونه نیست که با حل یکی بقیه هم به همان طریق حل شوند. بخش بیشتری از بازی به مبارزه و بخش کمتری به معما اختصاص دارد. تا به حال هر چه از گیم‌پلی گفتم تغریف بوده و تعریف; حال کمی به نیمه خالی لیوان نگاه کنیم. خوشبختانه در این قسمت چیز زیادی یافت نمی‌شود و تنها نکته قابل اشاره سیستم سیو بعضا آزاردهنده بازی است. سیستم سیو بازی بدین صورت است که به صورت مرحله‌ای ذخیره می‌شود، یعنی باید کل مرحله را پست سر بگذارید تا ذخیره شود و این برای مراحلی که دارای باس‌فایت هستند آزاردهنده می‌شوند و اگر بر فرض نتوانید Boss Fight را شکست دهید و از بازی خارج شوید، در تلاش مجدد باید کل مرحله را رد کنید. اما نکته مثبت سیستم چک‌پوینت بازی است که نسبتا در فواصل کم پیدا می‌شوند.

حال می‌رسیم به بررسی کیفیت بصری بازی که آن هم دست کمی از گیم‌پلی آن ندارد. باید به بازی به چشم یک Remaster نگاه کنیم و نه یک عنوان نسل هشتمی جدید، خب با این نگاه پیشرفت‌های خوبی در کیفیت بازی می‌بینیم. دیگر خبری از افت فریم‌های عجیب غریب نسخه PS3 نیست و با یک بازی کاملا روان بدون هیچ افت فریمی مواجهیم. دیگر لحظه‌ای هم لود شدن بافت‌ها را نمی‌بینید و لودینگ‌های طولانی هم جای خود را به لودهای ۲ ثانیه‌ای و حتی کمتر داده‌اند و این فوق‌العاده است. بازی روی PS4 Pro و One X با فریم ریت ۶۰ و رزولوشن ۴K اجرا می‌شود. کیفیت بافت‌ها هم پیشرفت خوبی را داشته‌اند و خوشبختانه با بافت‌های باکیفیتی مواجهیم. موردی که برای من چندان جالب نبود، طراحی چهره بعضی شخصیت‌های فرعی بود که به عقیده‌ام جای کار بیشتری داشتند.

Bayonetta Remastered عنوانیست کم‌نطیر در سبک خود. یک Hack’n Slash عالی که تا جای ممکن نوآوری دارد و المان‌های برتر این سبک را به بلوغ می‌رساند. اگر این عنوان زیبا را در نسل‌ قبلی بازی نکردید یا به دلیل مشکلات فنی از آن لذت نبردید و یا به دنبال یک تجدید خاطره هستید، توصیه می‌شود درنگ نکنید و مجددا پای آن بنشینید.

موسیقی و صداگذاری بازی چه در نسخه انگلیسی و چه شرقی بسیار خوب کار شده‌اند. قطعا که اگر بازی را با صدای اورجینال و ژاپنی بازی کنید بیشتر به دلتان خواهد نشست; اما صدای انگلیسی هم بسیار خوب است و هیچ کمبودی ندارد. احساسات به خوبی در صداها منتقل می‌شود و آن‌چیز که از صداگذران خواسته شده به خوبی اجرا شده است. موسیقی بازی هم واقعا شنیدنی است وچه در لحات مبارزه و چه در لحظات آرام به خوبی ریتم می‌گیرد. در واقع موسیقی بازی هم به خوبی به هیجانتان می‌آورد، هم آرامتان می‌کند.

Bayonetta Remastered عنوانیست کم‌نطیر در سبک خود. یک Hack’n Slash عالی که تا جای ممکن نوآوری دارد و المان‌های برتر این سبک را به بلوغ می‌رساند. اگر این عنوان زیبا را در نسل‌ قبلی بازی نکردید یا به دلیل مشکلات فنی از آن لذت نبردید و یا به دنبال یک تجدید خاطره هستید، توصیه می‌شود درنگ نکنید و مجددا پای آن بنشینید.