سینما فارس: نگاه خیره وایدا | نقد و بررسی فیلم Afterimage

«پس‌دید» نام آخرین فیلم سینمایی پرآوازه‌ترین و مبارزترین فیلمساز لهستانی، آندره وایدا بزرگ است. فیلمی که تبدیل به وصیتنامه او شد و همان مسیر کارنامه‌ی پر فراز و نشیبش را داشت. «پس‌دید» در ادامه‌ی همان تم‌های ضد کمونیستی و ضد توتالیتاریستی وایدایی است؛ در مورد یک هنرمند نقاش که در زمان خفقان استالینسم جلوی کارش گرفته می‌شود. ولادیسلاو استرزمینسکی نقاش آوانگارد روس که در انقلاب سوسیالیستی اتحاد جماهیر شوروی یکی از روشنفکران هنر مدرن روسیه بود که در دوران رئالیسم سوسیالیستی استالین توسط حاکمیت سانسور می‌شود و دوربین وایدا با ورود به زندگی شخصی این هنرمند دوران انقلاب، آشفتگی و گسستگی فردی‌اش را به تصپیر می‌کشد. ما از ابتدای فیلم تا به انتها با قرار گرفتن در موضع بحرانی کاراکتر، فضا و اتمسفر آن زمان را لمس می‌کنیم. وایدا به جای اینکه در مدیوم گسترده‌ای بیاید ملزومات و منازعات سیاسی را نمایش دهد تصمیم می‌گیرد که دایره‌ی نمایش خفقان اثرش را محدود به محوریت کاراکترش نماید و دوربین لحظه‌ای ولادیسلاو را رها نمی‌کند. در این فیلم موضع فیلمساز خودِ قوانین غیرانسانی و دیکتاتور منشانه‌ی دوران استالین نیست، بلکه می‌خواهد سیر ویرانی یک هنرمند نو-اندیش را به تصویر بکشد که در چنین وضعیت بحرانی‌ای به کجا می‌رسد.

ادامه نقد را در سینما فارس بخوانید.