پرش های دلهره آور | ۱۵ بازی سکوبازی سخت برتر

سبک پلتفرمر، از جمله اولین و پایه‌ای‌ترین سبک‌های بازی‌های ویدیویی است و در اکثر بازی‌های امروزی، می‌توان ریشه‌هایی از عناوین اولیه این سبک را مشاهده کرد. علاوه بر این، هر ساله بازی‌های بسیار زیادی در این سبک ساخته می‌شوند و همچنان عناوین این ژانر از جمله محبوب‌ترین بازی‌ها هستند. با توجه به ذات این سبک، امکان ساخت بازی‌های دشوار در آن نیز به خوبی مهیا است و از این رو شاهد بازی‌هایی هستیم که نیاز به سرعت عکس‌العمل و رفلکس بالا دارند. در ادامه مطلب، به بررسی ۱۵ بازی پلتفرمر سخت می‌پردازیم.

توجه: به جز چند عنوان آخر لیست که واقعاً نسبت به بقیه سخت‌تر هستند، بقیه عناوین تا حد زیادی به صورت سلیقه‌ای دسته بندی شده‌اند. همچنین با توجه به تعداد بازی‌های زیاد سخت پلتفرمر، طبیعتاً تمامی عناوین در این لیست ۱۵ تایی قرار ندارند. اگر به نظر شما عناوین سخت دیگری هم هستند که می‌توانستند در این لیست قرار بگیرند، لطفاً آن را در بخش نظرات مطرح کنید تا افرادی که به عناوین پلتفرمر سخت علاقه دارند، با آن عنوان آشنا شوند.

The End is Nigh – 2017

The End is Nigh

بازی The End is Nigh از جمله عناوین پلتفرمری است که توسط سازندگان Super Meat Boy و به عنوان یک دنباله معنوی برای آن عنوان ساخته شده است (Super Meat Boy نیز در لیست ما حضور دارد). این عنوان در فضایی آخرالزمانی روی می‌دهد و در آن در نقش یک موجود ژله‌ای سیاه، باید مراحل را یکی پس از دیگری طی کنید. با وجود تفاوت تم رنگی این بازی و تیره‌تر بودن آن نسبت به فضای قرمز Super Meat Boy، می‌توان به راحتی با دقت در جزییات طراحی محیط متوجه شباهت بسیار زیاد این دو عنوان به یکدیگر شد. شباهتی که وارد گیم پلی بازی هم شده است. در اوایل بازی صرفاً چالش شما پرش‌های درست و به موقع است اما کم‌کم با ساختمان‌های فروریزنده، دشمنان عجیب و غریب و انواع و اقسام خطرات مختلف رو به رو خواهید شد که بازی را لحظه به لحظه سخت‌تر می‌کنند و باعث می‌شوند که بازی کم‌کم به عنوانی بسیار سخت تبدیل شود. این بازی از نظر سختی در حد Super Meat Boy نیست اما همچنان به راحتی می‌توان ادعا کرد که این بازی از جمله بازی‌های سکوبازی بسیار سخت است و از این رو باید در این لیست حضور پیدا می‌کرد.

Cloudberry Kingdom – 2013

مراحل ۳۱۹ و ۳۲۰ سخت‌ترین مراحل بازی Cloudberry Kingdom هستند. تصور عبور از میان این حجم عظیم از موانع هم وحشتناک است.

این بازی به راحتی می‌تواند لقب سخت‌ترین بازی پلتفرمر را به خود اختصاص دهد با این وجود این عنوان را در رتبه‌های اول قرار نداده‌ایم به خاطر این که بعضی از مراحل آن به معنای واقعی کلمه به شکل غیر منطقی و غیر قابل باوری سخت است. هدف شما در هر مرحله از بازی رسیدن از یک سمت به سمت دیگر است و در این میان، تعداد بسیار زیادی مانع‌های عجیب و غریب وجود دارد که برخورد با هر کدام به معنای شکست کامل است. بعضی از مراحل این بازی به قدری سخت هستند که ممکن است فکر کنید ابداً قابل انجام نیستند اما سازندگان یک هوش مصنوعی هم در بازی قرار داده‌اند که می‌توانید با فعال کردن آن، نحوه به اتمام رساندن مرحله را مشاهده کنید تا ببینید که از نظر تئوری امکان به پایان رساندن مرحله وجود دارد. با این وجود، گاهی اوقات برای مشاهده این که هوش مصنوعی دقیقاً چه کار می‌کند، باید صحنه را به طور آهسته مشاهده کنید. از این رو انجام بعضی مراحل بازی به طرز غیر منطقی و عجیبی سخت است. خوشبختانه بسیاری از مراحل بازی را می‌توان بدون نیاز به انجام بعضی مراحل دیگر انجام داد و از این رو نیازی نیست که تمامی مراحل بازی را برای اتمام آن انجام بدهید. با وجود این که این بازی می‌تواند به راحتی بسیاری از عناوین لیست را کنار بزند، اما آن را در رتبه‌های اول قرار نداده‌ایم زیرا سختی آن در بسیاری از مراحل به هیچ وجه منطقی نیست!

VVVVVV – 2010

حضور موانع تیغ شکل بازی در کنار حروف V به خوبی دلیل نام‌گذاری این بازی را نشان می‌دهد.

بازی VVVVVV همان طور که از اسم آن مشخص است، قرار بوده عنوانی خاص باشد و علاوه بر ایده خاص بازی، می‌توان آن را به عنوان یک پلتفرمر سخت به حساب آورد. مکانیزم اصلی بازی جا به جا کردن سیستم جاذبه است و با استفاده از این قابلیت و راه رفتن معمول باید شخصیت شما مراحل مختلف بازی را طی کند. در عین حال، گوشه گوشه بازی پر از تیغ‌های VVV شکل است که طبیعتاً با کوچک‌ترین برخورد به آن‌ها شخصیت شما می‌میرد. از این رو باید حواستان به این موارد هم باشد. در طول بازی قطعاً بارها به دلیل اشتباهات سهوی کشته می‌شوید و از این رو باید بارها آزمون و خطا بکنید تا بتوانید از هر مانع عبور کنید. با این وجود در کل سختی بازی برخلاف عنوان قبلی لیست منطقی است و می‌توان با تمرکز و سرعت عمل بالا، آن را به خوبی به اتمام رساند.

N++ – 2015

تعداد مراحل این بازی بسیار زیاد است. حتی مرحله‌ای با استفاده از طراحی لوگوی بازی نیز در آن قرار داده شده است.

N++ از جمله عناوین پلتفرمر خاصی است که سال‌ها در حال ساخت بوده است و بعد از حدود ۱۱ سال نسخه کامل آن عرضه شده است. توصیف خود سازندگان بازی از این عنوان، «سریع، روان، اعصاب خردکن، جذاب» بوده است و واقعاً نیز بازی به همین شکل است. بازی در عین اعصاب خردکن بودن و وجود مراحل سخت که نیاز به سرعت و تمرکز و رفلکس بالایی دارند، بسیار جذاب بوده و کنترل کاملاً روانی دارد. برای این بازی بیش از ۴۰۰۰ مرحله طراحی شده است و طبیعتاً تمامی این مراحل خیلی دشوار و سخت نیستند اما مراحل بسیار سخت و اعصاب خردکنی نیز در این میان پیدا می‌شوند که برای انجام آن‌ها باید مهارت بسیار بالایی داشته باشید. این عنوان با توجه به زحمت بسیار زیادی که روی آن کشیده شده و کیفیت بالای مراحل در کنار سختی بسیاری از آن‌ها، شایستگی حضور در این لیست را دارد.

Donkey Kong: Country Returns – 2010

Donkey Kong: Country Returns

سری Donkey Kong جزو عناوینی نیست که به طور کلی خیلی سخت و دشوار باشد اما در تمامی قسمت‌های این سری یکسری مراحل وجود دارند که به طور کلی و عامدانه سخت طراحی شده‌اند و برای انجام آن‌ها، باید به تمامی مکانیک‌های بازی مسلط باشید؛ بنابراین با توجه به حضور این مراحل سخت در اکثر نسخه‌های سری، به عنوان نماینده‌ای از این مجموعه که نسبت به بقیه هم تا حدی دشوارتر است، نسخه Country Returns را در این لیست قرار داده‌ایم. البته خوشبختانه به طور کلی سختی این مجموعه هیچ گاه غیرمنطقی نبوده است و حتی مراحل سخت را نیز اگر کاملاً بر مکانیزم‌های بازی مسلط باشید، می‌توانید با روندی منطقی به اتمام برسانید و نیاز به آزمون و خطای خیلی عجیب و غریبی نخواهید داشت.

Castlevania – 1986

سری کسلوانیا حق بزرگی بر گردن صنعت بازی دارد و متأسفانه با تصمیمات کونامی، دارد به فراموشی سپرده می‌شود.

عناوین سری کسلوانیا به خصوص نسخه‌های اول آن جزو مطرح‌ترین و بزرگ‌ترین بازی‌های سبک پلتفرمر هستند. نسخه اول این سری، در کنار این مسائل، یکی از سخت‌ترین بازی‌های پلتفرمر نیز محسوب می‌شود. همانند اکثر بازی‌های پلتفرمر، در این بازی برای پرش بین سکوهای مختلف و عبور از انواع و اقسام خطرات موجود در محیط، باید سرعت عمل و زمان بندی بسیار دقیقی داشته باشید و علاوه بر آن در این میان دشمنان مختلفی نیز سر راه شما قرار می‌گیرند. در بخش‌های مختلفی از بازی نیز با باس‌های دشوار و سختی رو به رو خواهید شد و برای شکست دادن آن‌ها نیاز به دقت بالایی خواهید داشت. در نتیجه این بازی همانند بسیاری از عناوین قدیمی، در زمره سخت‌ترین عناوین پلتفرمر قرار می‌گیرد. جای تأسف دارد که این سری فوق‌العاده زیبا که حق بزرگی بر گردن صنعت بازی دارد، توسط شرکت کونامی به دست فراموشی سپرده می‌شود.

Ninja Gaiden – 1988

سری Ninja Gaiden از همان ابتدا عنوانی سخت و دشوار بوده است. نسخه‌های بعدی این سری هم که در سبک اکشن سه بعدی و فارغ از سبک پلتفرمر عرضه شدند، عناوین سختی بودند.

سری Ninja Gaiden همواره جزو بازی‌های سخت دوران خود بوده‌اند. چه عناوین جدیدتر این سری که در سبک هک اند اسلش عرضه شده‌اند و چه نسخه‌های قدیمی و اولیه آن که در سبک پلتفرمر قرار داشتند. اولین نسخه‌این سری نیز از جمله بازی‌های بسیار سخت سبک پلتفرمر محسوب می‌شود. عنوانی که همانند نام بازی، برای انجام آن نیاز به رفلکس‌های سریع یک نینجا دارید. نکته جالب‌تر این است که سازندگان این عنوان در زمانی که تکنولوژی‌های ساخت بازی بسیار سطحی‌تر از فناوری‌های امروزی بودند، توانستند مکانیزم‌های حرکتی مختلف یک نینجا را در این بازی پیاده سازی کنند و البته برای این مکانیزم‌های مختلف، مراحل سخت و دشواری را هم طراحی کردند.

Celeste – 2018

Celeste عنوانی بود که تا قبل از عرضه کمتر کسی انتظار زیادی از آن داشت ولی بعد از عرضه در اوایل سال ۲۰۱۸ معلوم شد که با یکی از بهترین بازی‌های سال طرف هستیم.

بازی Celeste عنوانی بسیار خاص است. مکانیزم‌های اصلی این بازی توسط سازندگان آن در طول یک گیم جم (مسابقاتی که مبتنی بر ساخت یک بازی در زمانی کوتاه دو سه روزه هستند) توسعه داده شده و پس از موفقیتی که آن‌ها در این گیم جم کسب کردند، تصمیم به توسعه بازی و ساخت یک عنوان کامل از روی آن گرفتند. هر بخش از این بازی در حکم یک چالش جدی است و با توجه به این که باید پرش‌ها و Dash های بسیار دقیقی را انجام بدهید، ممکن است در هر مرحله صدها بار شکست بخورید. با تمام این‌ها ساختار طراحی مرحله بازی آن‌قدر روان است که رقابت‌های بسیار زیادی برای speedrun کردن بازی وجود دارد و با تکنیک‌های خاصی که خود سازندگان در بازی قرار داده‌اند و استفاده درست از مکانیزم‌های آن، می‌توان به سرعت و با حرکاتی روان مراحل بازی را به پایان رساند. در کنار این موارد، این بازی برخلاف بسیاری از بازی‌های پلتفرمر که از خط روایی خاصی بهره نمی‌برند، از داستان نسبتاً خوبی هم بهره می‌برد که با وجود این که در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، با گذر زمان کم‌کم پیچیدگی‌های خود را نشان می‌دهد. تنها موردی که باعث می‌شود کمی سختی این بازی کاهش یابد، وجود یک حالت Assist Mode است که در آن درجه سختی کلی بازی از طریق یکسری کمک‌هایی که بازی به شما خواهد کرد، کاهش می‌یابد. با این وجود حالت اصلی بازی که تجربه مد نظر سازندگان است، تجربه‌ای سخت را برای شما به ارمغان می‌آورد.

Battle Kid: Fortress of Peril – 2010

عنوانی که در سال ۲۰۱۰ روی کارتریج برای NES عرضه می‌شود، طبیعتاً بازی معمولی‌ای نخواهد بود.

صرفاً با نگاه به پلتفرم و تاریخ عرضه بازی، می‌توان فهمید که قرار نیست با بازی نرمالی طرف باشید. این بازی در سال ۲۰۱۰ برای کنسول NES _بله همان کنسول NES که در ایران به اشتباه میکرو گفته می‌شود_ و صرفاً بر روی کارتریج عرضه شد. از همین نکته می‌توان به راحتی متوجه شد که با بازی خاصی طرف هستیم. این بازی بدون شک یکی از سخت‌ترین بازی‌های پلتفرمر موجود است. دقیقاً همانند بازی‌های قدیمی، در این عنوان باید سرعت عکس العمل شما بالا بوده و بتوانید با دقت فراوان از موانع عبور کنید. نکته جالب‌تر این که این بازی خودش بر اساس عنوانی دیگر به نام I Wanna Be The Guy: The Movie: The Game ساخته شده که رتبه بعدی لیست ما است.

I Wanna Be The Guy: The Movie: The Game – 2007

عنوانی با طراحی ساده و در عین حال بسیار سخت و دشوار

این بازی رایگان که تنها برای PC منتشر شده است، نمونه‌ای دیگر از عناوینی است که صرفاً برای سخت بودن و به نوعی ادای دین به عناوین قدیمی ساخته شده است. این عنوان از مراحل مختلف و زیادی تشکیل شده است که اکثراً به نوعی به یکی از عناوین کلاسیک قدیمی نظیر Mega Man، The Legend of Zelda، Castlevania و… اشاره می‌کند. نکته جالب دیگر بازی این است که در این عنوان شما در نقش فردی به نام The Kid هستید که می‌خواهد به The Guy تبدیل شود. این موضوع در اصل اشاره‌ای به ترجمه بد بازی‌های قدیمی ژاپنی به زبان انگلیسی است که خیلی از کلمات بعد از ترجمه، معنای واضحی در جمله پیدا نمی‌کردند. فارغ از این موارد، گیم پلی بازی مبتنی بر حرکت به چپ و راست، پریدن و شلیک کردن است و البته تک‌تک مراحل بازی طوری طراحی شده‌اند که به راحتی با کوچک‌ترین اشتباه شکست بخورید. درجه‌های سختی بازی نیز Medium، Hard، Very Hard و Impossible بودند که تنها تفاوتشان در تعداد دفعاتی است که می‌توانید بازی را ذخیره کنید و به جز این، موضوع، همگی به یک اندازه سخت هستند.

Mega Man 9 – 2008

کپکام با مگامن ۹ به خوبی توانست پس از عرضه چند بازی معمولی از سری مگامن (عناوین Mega Man X)، به ریشه های آن بازگردد. هر چند بازی بی نقص نبود اما وضعیت بهتری نسبت به سری Mega Man X داشت.

به طورکلی تمامی عناوین قدیمی مگامن عناوین سخت و دشواری بودند. با این وجود تصمیم گرفتیم در این لیست نسخه‌ای جدیدتر از این سری را قرار دهیم. بعد از عرضه چند نسخه نسبتاً آسان از این سری، در نسخه Mega Man 9 کپکام دوباره تصمیم گرفت در دورانی که بازی‌ها کم‌کم داشتند آسان و آسان‌تر می‌شدند، دوباره به ریشه‌های اصلی سری برگردد و عنوانی سخت و دشوار را عرضه کرد. تقریباً تمامی ویژگی‌هایی که باعث سختی نسخه‌های اول می‌شدند، در این نسخه نیز وجود دارند؛ از باس فایت‌های ناجوانمردانه و سخت گرفته تا پرش‌هایی که نیاز به دقت پیکسلی و بسیار دقیق دارند. خوشبختانه با وجود این سختی‌ها، همچنان گیم پلی بازی ساختاری منسجم و درست دارد و در نتیجه با استقبال خوبی از سوی طرفداران و منتقدان رو به رو شد. با تمام این‌ها، اگر بخواهیم دسته بندی دقیق‌تری داشته باشیم، احتمالاً باید عناوین قدیمی‌تر مگامن را در این لیست قرار بدهیم اما به دلیل جدیدتر بودن این نسخه و این که دقیقاً با همان سبک و سیاق گرافیکی عناوین قدیمی عرضه شده بود، این نسخه را برای حضور در لیست انتخاب کردیم.

Super Mario Bros.: The Lost Levels – 1986

بازی Super Mario Bros.: The Lost Levels در ژاپن با نام Super Mario Bros. 2 منتشر شد و در اصل دنباله‌ای بسیار دشوار بر نسخه اول این سری بود.

سری ماریو حق بزرگی به گردن کل صنعت بازی‌های ویدیویی دارد. عنوانی که تقریباً تک‌تک عناوین آن در زمینه طراحی مرحله بازی‌های بسیار کم نقصی هستند و در اکثر کلاس‌های طراحی بازی، مراحل آن به طور دقیق تحلیل می‌شود. با این وجود، یک نسخه در این سری هست که سختی عجیب و غریبی دارد. عنوان Super Mario Bros.: The Lost Levels در اصل شامل مراحلی است که شاید از نظر طراحی مرحله استاندارد در حد عناوین دیگر این سری نباشند و مهم‌ترین دلیل این موضوع نیز سختی بیش از حد آنان است. مراحل موجود در این بازی همگی از درجه سختی بسیار بالاتری از عنوان اصلی برخوردارند و به سرعت شروع به سخت شدن می‌کنند. هر چند به هر حال می‌توان با تمرین و ممارست بر سختی این مراحل فائق آمد اما به هر حال حضور این عنوان در لیست ما ضروری است. به طور کلی در هر زمینه‌ای از سبک پلتفرمر که بخواهید لیستی تهیه کنید، امکان ندارد نسخه‌ای از سری ماریو در آن حضور نداشته باشد و طبیعتاً باید حتماً یک نسخه از این سری در لیست ما حضور پیدا می‌کرد که خوشبختانه این بازی به خوبی و شایستگی به عنوان یک بازی پلتفرمر سخت در لیست ما حضور دارد.

Cuphead – 2017

دندان‌های باس درون تصویر به خوبی نشان می‌دهد که با عنوان سختی طرف هستیم.

در مورد این که آیا باید Cuphead را یک بازی پلتفرمر حساب کرد یا این که صرفاً آن را در سبک Shoot em’Up دسته بندی کنیم، می‌توان بحث‌های زیادی کرد اما به هر حال نمی‌توان منکر این شد که Cuphead عناصر پلتفرمر زیادی دارد. شاید از دور که صرفاً طراحی هنری این بازی را مشاهده کنید، انتظار نداشته باشید که با عنوان خیلی سختی رو به رو باشید اما کافی است بازی را شروع کنید تا بفهمید که حتی اولین مرحله بازی هم آسان نیست. این عنوان به طور کلی مبتنی بر شکست دادن باس‌های مختلف است و دشمنان به طور کلی با الگو گرفتن از سخت‌ترین باس‌های عناوین قدیمی ساخته شده‌اند. کافی است چند لحظه صبر کنید تا ببینید که کل صحنه مبارزه پر از گلوله‌های رنگی مختلفی است که توسط دشمنان به سمت شما شلیک شده است و حال باید با سرعتی عجیب و غریب از میان این گلوله‌ها جا خالی بدهید. تازه تمام این سختی اگر بخواهید این عنوان را به صورت تک نفره تجربه کنید، چند برابر می‌شود.

Super Meat Boy – 2010

Super Meat Boy بدون شک از بهترین بازی‌های پلتفرمر و البته یکی از دشوارترین آن‌ها است.

Super Meat Boy به نوعی به عنوان نماد بازی‌های پلتفرمر مدرن سخت شناخته می‌شود. عنوانی که در سال ۲۰۱۰ عرضه شد و در همان زمان عرضه، به خاطر سختی خود سر و صدای زیادی به پا کرد و البته طرفداران بسیار زیادی نیز به سراغ این عنوان آمدند. در یک کلام برای انجام Super Meat Boy به اعصابی پولادین احتیاج دارید. در این بازی کوچک‌ترین اشتباه کافی است تا مجبور باشید مرحله را از ابتدا انجام دهید. سر تا سر مرحله پر از چرخ دنده‌های مختلف است و با کوچک‌ترین تکان اشتباه، گیر یکی از آن‌ها خواهید افتاد. هر چه قدر هم که در مراحل بازی پیشروی بکنید، بیش‌تر با مراحل سخت و دشوار رو به رو خواهید شد و لحظه به لحظه بر درجه سختی این عنوان افزوده می‌شود. مهم‌ترین کاری که در بازی باید انجام بدهید، تمرکز بسیار بالا و سعی و خطای فراوان است تا زمان بندی درست تک‌تک پرش‌ها دستتان بیاید و پس از آن نوبت اجرای بی‌نقص حرکات می‌رسد تا بتوانید مراحل را با موفقیت به اتمام برسانید. با تمام این‌ها بازی طراحی مرحله فوق‌العاده‌ای دارد که در عین سختی، با تمرکز و مهارت می‌توانید آن را به اتمام برسانید و اگر اعصاب و حوصله شکست خوردن‌های متعدد و پشت سرهم را دارید، به هیچ وجه این بازی شاهکار را از دست ندهید.

Ghosts’N Goblins – 1985

Ghosts’n Goblins و دنباله‌های آن به عقیده بسیاری، سخت‌ترین بازی‌های پلتفرمر تاریخ هستند. لحظه‌لحظه بازی شاهد حمله ناعادلانه دشمنان از گوشه و کنار خواهید بود و در عین حال باید حواستان به پرش‌ها و سایر موارد پلتفرمینگ هم باشد.

شاید بسیاری از گیمرهای جدید نام این سری را نشنیده باشند اما قطعاً گیمرهای قدیمی می‌دانند که Ghosts’n Goblins چیست! این بازی بدون شک یکی از سخت‌ترین بازی‌های تمامی دوران است. تقریباً هر چیزی که ممکن است یک بازی را سخت بکند در این عنوان وجود دارد. از پرش‌های دقیق و سکوهایی که ناگهان فرو می‌ریزند گرفته تا دشمنان عجیب و غریبی که در خطرناک‌ترین نقطه ممکن ظاهر شده و به سمت شما هجوم می‌آورند. در این میان، تمام لطفی که سازندگان به شما کرده‌اند این است که شما می‌توانید دو ضربه از دشمنان را تحمل کنید. به جز این موضوع، هیچ ترحمی از سوی سازندگان نسبت به شما وجود ندارد. همین که حس کنید بخش سختی را پشت سر گذاشتید، ناگهان تعداد زیادی دشمن از گوشه و کنار سر و کله‌شان پیدا شده و به سمت شما هجوم می‌آورند. این عنوان دنباله دیگری به نام Ghouls ‘n Ghosts هم دارد که درست همانند بازی اصلی سخت و دشوار است. هنوز هم که هنوز است، این بازی توسط بسیاری از بازیکنان قدیمی به عنوان سخت‌ترین بازی پلتفرمر شناخته می‌شود. شاید بعضی از این عناوین لیست بتوانند تا حدی این عنوان را به چالش بکشند اما شک نکنید که فارغ از رتبه‌ای که این عنوان در مقاله دارد، قطعاً با عنوان بسیار دشواری رو به رو خواهید بود.