کتیبه‌ی بزرگان، ویرایش ششم | مواردی که می‌خواهیم در Elder Scrolls 6 بهبود پیدا کنند

زمانی که صحبت از سبک نقش‌آفرینی می‌شود، چندین و چند نام به صورت ناخودآگاه از ذهن شما رد می‌شوند. چندین خاطره‌ی شاد و غم‌انگیز بدون این که بخواهید، لبخند روی لب شما می‌آورند و یا این که باعث می‌شوند چند لحظه‌ای در خود فرو روید. سبک نقش‌آفرینی، باعث می‌شود که به دیگران بفهمانیم که بازی‌های ویدئویی، همان چیزی نیستند که پدران و مادران ما فکر می‌کنند: چیزی که از اول باید بکشی و جلو بروی. این سبک ادعا می‌کند که مهم‌ترین عنصر در بازی، داستان و آزادی عمل است، نه گیم‌پلی، نه گرافیک و نه چیز دیگر. این داستان است که شیرازه‌ی اصلی بازی‌های سبک نقش‌آفرینی را تشکیل می‌دهد و به احتمال زیاد، تا مدت‌ها نتوانیم این موضوع را به نسل قبلی خودمان بفهمانیم. هرچقدر هم که داستان بازی مفهومی، احساسی و جالب باشد، بازی‌های ویدئویی از نظر پدران و مادران ما در یک کشت و کشتار دسته جمعه خلاصه می‌شوند. ولی اینطور نیست. دوباره به سراغ اسم سبک نقش‌آفرینی برویم. خب قطعا نام‌هایی نظیر Mass Effect ،The Witcher ، The Elder Scrolls و … به ذهنتان خطور می‌کند. خاطراتی همچون مرگ کاپیتان شپرد، لحظه‌ی یافتن سیری (Ciri) توسط گرالت (Geralt) و البته دنیایی که در آن آلدویین (Alduin) را در Skyrim شکست دادیم، به ذهنتان خطور می‌کند. قطعا حجم زیادی از اطلاعات به ذهنتان آمده است، ولی بیایید امروز تنها به سراغ یکی از این بازی‌ها برویم: The Elder Scrolls.

از این سری از مدت‌ها پیش به عنوان پرچمدار سبک نقش‌آفرینی یاد می‌شد و با انتشار نسخه‌ی پنجم، اثبات کرد که هنوز اگر یک استودیو باشد که توانایی ارتقای این سبک را داشته باشد، آن بتسدا (Bethesda) است. بازی Skyrim معجونی بود که از هر لحاظ، در سال انتشار خود خوش درخشید. سیستم ساخت و ساز پیشرفته، دنیایی عظیم و باورنکردنی، تعداد ماموریت‌های بسیار زیاد، داستان‌هایی که در جای‌جای دنیای بزرگ این بازی جا داشتند، سیستم پیشروی و ارتقای شخصیتی که هنوز هم یکی از بهترین‌ها و کامل‌ترین‌ها محسوب می‌شود و … این بازی یکی از معدود عناوینی بود که آنقدر بازی‌باز را درگیر می‌کرد، که شاید اگر فرزند شما در آینده از شما بپرسد «بابا، شما که بچه بودی چیکارا می‌کردی؟»، کمی با خود لبخند بزنید، سرتان را بالا بگیرید و بگویید «شکار اژدها».

اما بیایید صادق باشیم. این بازی با تمام نقاط قوت و شاهکار بودنش، ایراداتی نیز داشت. پس به اتفاق یکدیگر، امروز به مرور نکاتی می‌پردازیم که نسخه‌ی بعدی این سری واقعا به آن‌ها نیاز دارد. با من و گیمفا همراه باشید.

من وظیفه دارم که دنیا را از نابودی نجات دهم. دشمنان و موانع زیادی بر سر راه من قرار خواهند گرفت…ولی من تسلیم نمی‌شوم. من یک اژدها زاده هستم.

بخش کوآپ (Co-op)

خب قطعا یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌هایی که بر دل بازی‌بازان مانده است، تجربه‌ی این سری به صورت کوآپ است. تصور کنید یک گروه قاتل اژدها به دور تا دور جهان می‌چرخد، ماموریت‌های مختلف انجام می‌دهند و در کنار یکدیگر اژدهاها را نابود می‌کنند. جالب نیست؟ شاید هم قضیه کاملا برعکس باشد! شما در جهان بازی آزاد باشید و دوستانتان در قالب دشمنتان حضور داشته باشند. جهان عظیم این بازی تبدیل به زمین مبارزه‌ی شما می‌شود و آنگاه آسمان و زمین از نیروی شما به لرزه در می‌آید. تصور کنید که به یکی از باس‌های بی‌شمار این سری رسیده‌اید. باسی که کاملا به جادو مصون است و از قضا، شما تمام تمرکز خود را برروی ارتقای قدرت جادویی خود گذاشته‌اید. در این موقعیت حضور یک دوست در کنارتان می‌تواند بی‌نهایت خوشحال‌کننده باشد. کسی که شاید مهارت‌هایش را در راه مبارزه‌ی تن به تن ارتقا داده باشد و کلید حل مبارزه و راه نجات شما از غاری باشد که در آن گیر افتاده‌اید. اشتباه نکنید! ما دوست نداریم که نسخه‌ی بعدی این سری به یک بازی تماما آنلاین تبدیل شود، بلکه همانند بسیاری دیگر بازی‌هایی که امروزه منتشر می‌شود، دارای قابلیت کوآپ نیز باشد. خوشبختانه، با Elder Scrolls Online، می‌توانیم تا حدودی تصور کنیم که قابلیت کوآپ می‌تواند بازی را به چه چیزی تبدیل کند و باید بیان کنیم که به احتمال زیاد با شاهکاری دیگر روبرو خواهیم شد. قابلیت کواپ، مزایای دیگری نیز دارد. هر کس، علایق و سلیقه‌ی خاصی در گشت و گذار دارد و ممکن است که بعضی رازهای بازی را کشف و از بعضی دیگر نیز صرف نظر کند. اگر به صورت چندنفره بازی را تجربه کنید، قطعا هر کدام می‌توانید به دیگری رازهایی را نشان دهید که قبلا مشاهده نکرده‌اند و این امر بخش گشت و گذار بازی را به شدت پیشرفته خواهد کرد.

انسان…قاتل اژدها…گرگینه…خون‌آشام…انتخاب با شما است

روابط عاطفی پیشرفته‌تر

یکی از ایرادات وارده به نسخه‌های منتشر شده از این سری، بی‌روح بودن شخصیت‌ها است. شما با هزاران شخصیت در طول ماجراجویی‌هایتان برخورد می‌کنید، ولی طرز برخورد یک شاه با شما و طرز برخورد همسرتان در خانه، چندان تفاوتی با هم نمی‌کند. حتی یارانی که شما را دنبال می‌کنند، در لحن صدایشان و البته حالت صورتشان، هیچ احساسی نهفته نیست. شما می‌توانید با هر کسی که بخواهید صحبت کنید، فرزند داشته باشید، زنی را به عنوان همسر خود انتخاب کنید، یارانتان را با خود به ماجراجویی ببرید و … ولی هیچ یک از این موارد، هیچ‌گونه احساسی را در بر ندارد. هیچ موردی نمی‌تواند باعث شود که یارانتان از کارهای شما عصبی یا ناراحت شوند. شما حتی اگر ۲ سالی یک بار به خانه سر بزنید، همسرتان اصلا برایش مهم نیست. فرزندانتان تنها منتظر هستند که شما به خانه بروید و به آن‌ها بگویید که چه برایشان آورده‌اید. اشتباه برداشت نکنید. انتظار نداریم که در نسخه‌ی بعدی، شما بارها با همسرتان سر مسائل مختلف دعوا کنید یا او به دنبال مهریه‌اش باشد! ولی همانند بسیاری از بازی‌های نقش‌آفرینی دیگری که عرضه شده‌اند، قطعا روابط عمیق‌تر و احساسی‌تری را می‌توان با دیگر شخصیت‌های بازی طراحی کرد. برای مثال سری بازی‌های Mass Effect را به یاد بیاورید. شما برای بدست آوردن دل کسی که قرار بود با او رابطه داشته باشید، باید ماموریت‌هایی را انجام دهید و رفته‌رفته دل او را بدست بیاورید، نه این که با بر گردن کردن یک گردن‌بند و درخواست از هر زنی بتوانید با او ازدواج کنید.

شاید حتی بتوان ماموریت‌هایی را برای پس از ادواج در نظر گرفت! در این صورت، شما باید همچنان به فکر خانواده‌ی خود باشید و اگر در این میان سهل‌انگاری کنید، ممکن است که همسرتان شما را ترک کند.

همراهان و یاران 

شما در نسخه‌ی پنجم، می‌توانستید به انتخاب خود تا حداکثر ۲ همراه اختیار کنید. البته با این که همراهانتان در طول مبارزات می‌توانستند بسیار موثر باشند، ولی ایرادات و مشکلات بزرگی نیز داشتند. اگر از بحث بی‌احساسی و این که اصلا هیچ یک از کارهای شما برای آن‌ها مهم نبود، بگذریم، به دیگر مشکلات این همراهان نظیر هوش مصنوعی می‌رسیم. هوش مصنوعی یاران شما در بعضی موارد بسیار اعصاب خردکن ظاهر می‌شد؛ برای مثال گهگاهی مشاهده می‌کردیم که یاران شما در حال مبارزه با یکدیگر هستند و از آن‌جایی که هیچ‌یک از آن‌ها قابلیت مردن ندارند، این مبارزه می‌تواند تا ابد به طول بیانجامد. از دیگر نقطه‌ ضعف‌های سیستم یاران در این نسخه، می‌توان به این مورد اشاره کرد که شما اصلا آشنایی چندانی با خود شخصیت پیدا نمی‌کردید و در طول ماجراجویی‌هایتان نیز به دانش شما از شخصیت همراهتان اضافه نمی‌شد. شاید اگر در نسخه‌ی بعدی بتوان مکانیزمی را پیاده کرد که شما ابتدا با انجام تعداد قابل قبولی ماموریت، از شخصیت یار خود شناخت پیدا کنید و پس از انتخاب او نیز هر چه بیشتر با او به ماموریت بروید، بر قابلیت‌ها و دانش یار همراه شما اضافه شود، شاهد عمکلرد بسیار بهتر این بخش باشیم.

Serana یکی از شخصیت‌هایی بود که بازی‌بازان بسیاری او را به عنوان همراه اصلی خود در نظر گرفتند: یک خون‌آشام قدرتمند که به واسطه‌ی خون او می‌توانستید خورشید را به کلی نابود کرده و به عصر پادشاهی خون‌آشام‌ها وارد شوید.

شخصی‌سازی بیشتر در ساخت خانه

درست است که در بازی Skyrim شما این قابلیت را داشتید که با استفاده از الوار، آهن و ابزارالات مختلف یک خانه بسازید یا حتی اگر حوصله‌ی این کار را ندارید، یک خانه در شهر بخرید. ولی اگر صادق باشیم، خانه‌ای که در اختیار داشید، اصلا حس خانه، محیطی امن و یک مکان برای استراحت را به شما نمی‌داد. بیایید ویژگی‌های یک خانه‌ی مناسب را یک به یک بشماریم: خانه‌ی شما باید به دلخواه شما چیده و تزیین شود، باید مکانی امن و ساکت باشد، قابلیت اضافه یا حذف کردن وسایل آن را داشته باشید و … ولی در Skyrim، هیچ یک از این موارد رعایت نشده بودند! شاید با خود بگویید خانه‌ی شما، امن بود! ولی خب تمام شهرهای اسکایریم امن بودند (البته به جز شهر ریفتن (Riften))! حسی که شما از Mother Base در بازی MGS V یا حتی Bone Fireها در سری Souls می‌گرفتید، بسیار شبیه‌تر به حسی است که خانه به شما منتقل می‌کند تا حسی که خانه‌های بازی Skyrim به شما می‌دهند. در راستای درست کردن این مورد، استودیوی سازنده راه‌های زیادی پیش روی خود دارد و می‌تواند با ابتدایی‌ترین موارد مانند تزیین و شخصی‌سازی خانه شروع کند. می‌تواند کاری کند که دست بازی‌باز برای شخصی‌سازی خانه، خرید و فروش وسایل آن، تعداد طبقان آن، ظاهر بیرونی و داخلی خانه و … باز باشد و چنین مواردی می‌توانند قدم بزرگی در انتقال حس یک خانه‌ی واقعی در این سری بازی بردارند. البته قابل ذکر است با این که استودیوی سازنده در Elder Scrolls Online تغییرات زیادی در این بخش ایجاد کرده است، دور از انتظار نیست که تمامی خواسته‌های بازی‌بازان در حیطه‌ی ساخت و ساز خانه، برآورده شود.

شاید بتوان به معماری یکسان اکثر خانه‌های نسخه‌ی پنجم این سری نیز اشاره‌ای کرد! شما در هر شهری، تنها یک یا دو نوع ساختار کلی مشاهده می‌کنید که هر خانه با تغییری کوچک نسبت به دیگری ساخته شده است.

داستان‌های جانبی

همان‌طور که پیش از این نیز ذکر کردیم، شیرازه‌ی اصلی یک بازی نقش‌آفرینی را داستان آن تشکیل می‌دهد. Skyrim در زمان خود، انقلابی در حیطه‌ی داستان‌های جانبی به شمار می‌رفت؛ یعنی شما در کنار داستان اصلی بازی، هزاران هزار داستان دیگر را می‌توانستید تجربه کنید که البته همگی آنان غنی و پخته نبودند. بیشتر آنان به شکار یک خلافکار، یافتن شیئی در یک غار با موجودات عجیب و غریب، یافتن فردی مرموز و یا انجام ماموریت برای خدایان مختلف خلاصه می‌شدند. البته خطوط داستانی همچون Dark Brotherhood نیز در بازی حضور داشتند که بسیار جالب و دوست‌داشتنی بودند. در خط داستانی اصلی بازی که به شکار اژدهایان مربوط می‌شد، شما درگیر جنگ داخلی نیز می‌شدید که برای یک بازی در آن زمان، جالب بود. ولی اکنون با وجود عناوینی همچون Witcher 3 و Horizon Zero Dawn، باید انتظاراتمان را بسیار بالاتر ببریم. جنگ داخلی در بازی Skyrim جدیت و جذابیت یک جنگ واقعی را نداشت. شما باید چندین مقر فرماندهی را تصرف می‌کردید و در نهایت به شهر حریف یورش برده و پادشاه را به زانو در می‌اوردید. می‌توان برای نسخه‌ی بعدی، داستانی به مراتب جدی‌تر، پرجزئیات‌تر و جذاب‌تر را برای خط داستانی مربوط به داستان اصلی در نظر گرفت. برای مثال، خدایانی که پیش از این در جهان Skyrim خلق شده‌اند، می‌توانند گزینه‌ی بسیار مناسبی برای این کار باشند. هر یک از خدایان قدرت مربوط به خود را دارند و مبارزه‌ و جدل میان آنان، می‌تواند در کنار خط داستان اصلی، بسیار جالب باشد.

آزادی بیشتر در جادوها 

دوباره باید ذکر کنیم که بازی Skyrim در زمان خود، یک شاهکار در حیطه‌ی آزادی عمل در مبارزات محسوب می‌شد! شما می‌توانستید که انتخاب کنید که یک مبارز باشید یا یک جادوگر. اگر مبارز، قصد دارید با زره سنگین مبارزه کنید یا سبک؟ می‌خواهید سلاح‌هایتان سنگین باشند یا قصد دارید تا ۲ سلاح سبک در اختیار داشته باشید؟ اگر جادوگر، می‌خواهید در چه حیطه‌ای از جادو پیشرفت کنید؟ جادوی توهم؟ ساخت و ساز؟ تخریب؟ اگر تخریب، می‌خواهید با چه عنصری دشمنانتان را نابود کنید؟ آتش؟ صاعقه؟ یخ؟ این طیف از آزادی عمل در آن زمان، بسیار جالب بود ولی برای نسخه‌ی بعدی، قطعا باید به دنبال پیشرفت این حیطه باشیم. برای مثال، اگر شما تصمیم بگیرید که با جادوی آتش دشمنانتان را به خاک سیاه بنشانید، پس از مدتی، هیچ راهی برای پیشرفته‌تر کردن جادوهایتان ندارید! در اصل، بازی دریایی از جادوهای مختلف جلوی روی شما می‌گذارد، ولی دریایی به عمق ۲ متر! در نسخه‌ی بعدی، اگر این قابلیت وجود داشته باشد که بتوانیم جادوهای مختلف را با هم ترکیب کنیم، نوع کارکرد آنان را عوض کنیم یا حتی اثرات جانبی برروی آنان بگذاریم، جذابیت به مراتب بیشتری در این بخش را شاهد خواهیم بود. فرض کنید که جادوی صاعقه را کمی دستکاری کرده‌اید، بدین صورت که پس از اصابت به حریف شاهد انفجار گلوله‌ی صاعقه و البته پخش شدن آن در میان دشمنانتان هستید. یا این که جادوهای جدید مانند جادوی استفاده از سنگ به بازی اضافه شود و شما آن را با جادوی آتش ترکیب کنید. در نتیجه، شما می‌توانید به تنهایی سنگ‌های آتشین از آسمان بر سر دشمنانتان ببارانید و جهنمی زودهنگام را برای آنان تداعی کنید.

تنوع بیشتر مناطق بازی

اسکایریم سرزمین پهناوری است. کوه‌های برفی، جنگل‌های بزرگ، زمین‌های بایر و….همین! یک بازی به وسعت Skyrim، تنها به همین موارد اکتفا کرده است. زمانی که شما در حال مبارزه نیستید، قطعا چیزی که به شما انگیزه می‌دهد تا بیشتر در دنیای بازی به گشت و گذار بپردازید، محیط اطرافتان است. نگاهی به بازی Breath of the Wild بیندازید. تنوع محیط در بازی بیداد می‌کند و هر یک از محیط‌های مذکور، خصوصیت و روح مخصوص به خودشان را در بازی دارند. در Skyrim، حتی در شادترین و زیباترین محیط‌های بازی نیز یک حس مردگی و بی‌روحی به بازی‌باز منتقل می‌شد که اکثرا به افسردگی شما می‌انجامید! در نسخه‌ی بعدی انتظار داریم که سازندگان محیط‌های بسیار متنوع‌تری را در بازی قرار دهند و از طرفی دیگر، برای طراحی هر یک از آنان، روحی منحصر به فرد در نظر داشته باشند. قطعا قرار نیست که همان حسی که یک جنگل سوخته به شما می‌دهد، توسط یک باغ سرسبز نیز به شما القا شود. پس امیدواریم که سازندگان این بازی برای نسخه‌ی بعد، در این حیطه نهایت تلاش خود را انجام دهند.

شاید Skyrim کمی بی‌روح باشد، ولی با نصب ۲-۳ ماد می‌بینید که چه محیط‌های زیبایی در این سرزمین پر از رمز و راز وجود دارد

بهبود مبارزات تن به تن

اگر تمامی موارد بالا را در نظر نگیریم، نمی‌توان از عکس‌العمل دشمنان به ضربات شخصیت اصلی بازی گذر کرد. زمانی که شما به عنوان یک جادوگر مبارزه می‌کنید، می‌توان نسبتا قبول کرد که دشمنان، واکنش خوبی به حملات شما می‌دهند. ولی زمانی که به سراغ حمله با اسلحه‌ی سرد بروید، قضیه به کلی فرق می‌کند. تفاوتی نمی‌کند که با یک تبر بزرگ و سنگین به دشمن ضربه بزنید، یا با یک خنجر کوچک. هیچ تفاوتی در واکنش حریف به اسلحه‌ی شما وجود ندارد. از آن گذشته، شما برخورد ضربه‌تان با هدف را تنها از روی صدای بازی می‌توانید تشخیص دهید. یعنی از نظر فیزیکی نیز ضربات سبک شما هیچ تاثیری برروی دشمنتان ندارد. امروزه به عناوینی نظیر Red Dead Redemption 2 یا God of War روبرو هستیم که دشمنانتان به تک‌تک ضربات شما واکنش نشان می‌دهند. پس استودیوی سازنده اگر قصد دارد تا نسخه‌ی بعدی این سری را تبدیل به تکرار شاهکار Skyrim بکند، قطعا باید این مورد را اصلاح کرده و پیشرفت زیادی در آن حاصل کند.

مبارزات بازی با این که واکنش‌های جالبی ندارند، ولی کم‌تر زمانی پیش می‌آید که شما به یاد مبارزاتتان با اژدهاهای مختلف بیوفتید و به واسطه‌ی حماسی بودن آنان سری از تحسین تکان ندهید

قطعا موارد زیادی هستند که بتسدا (Bethesda) باید برای نسخه‌ی بعدی این سری بهبود دهد. نظر شما در این رابطه چیست؟ چه مواردی هستند که می‌توانند Elder Scrolls 6 را تبدیل به شاهکاری کنند که تا سال‌ها از آن به عنوان دنباله‌ای شایسته بر Skyrim یاد کنیم؟