روزی روزگاری: تکاور شجاع | نقد و بررسی بازی Halo 3: ODST

سری جذاب بازی های هیلو، شاید شیرین ترین و خاطره انگیز ترین لحظات عمر یکایک ما را به ارمغان آورده باشند. از ظهور مسترچیف تا افول شهر های و سرزمین های اشغالی در جهان هیلو، همه به صورت قطعات پازل در ذهن ما شکل گرفته اند. از درخشش یک باره مسترچیف HALO: CE تا به امروز HALO 5: GAURDIANS، شاید هر یک از ما خواستار اطلاعات بیشتری درباره دنیای هیلو باشیم. به عنوان کسی که طرفدار این فرنچایز است، HALO 2 یکی از جذاب ترین بازی های تاریخ است که در آن رخداد های بزرگی رخ می دهند. یکی از آنها خروج Prophet Of Regret می باشد که به صورت غیر منتظره بی نظمی ایجاد می کند. حال وقتی چیف در حال نبرد است، تیم عملیاتی ویژه ODST دست به کار می شود و با تبعیت از UNSC به شهر فروپاشیده Mombasa اعزام می شوند. واژه ODST مخفف عبارت “Orbital Drop Shock Troppers” می باشد که به دسته ایی از تکاوران ویژه گفته می شود که تحت امر سازمان UNSC کار می کنند ولی در عین حال تشکیلات مختاری بوده و قوانین خاص خود را دنبال می کنند.

تفاوت یک تکاور ODST با اسپارتن ۱۱۷ (مسترچیف)، در بسیاری از المان های حیاتی متفاوت است. اولین تفاوت در آرمور آنهاست. آرمور اسپارتن ها و به ویژه مسترچیف، از یک لایه شیلد بهره می برد و پس از دمیج خوردن این آرمور، این شیلد به کمترین سطح انرژی خود می رسد و در صورت دمیج زیاد از به طور موقت از بین می رود. به این معنا که در چند ثانیه این شیلد بازشارژ می شود و به حالت اولیه خود باز می گردد. وقتی شیلد از بین می رود، ضربات مرگبار جان اسپارتن را هدف می گیرد اما تفاوت اینجاست که هم شیلد و هم جان به شرعت در اسپارتن ها Generate می شود ولی در تکاوران تنها شیلد به حالت اولیه باز می گردد تا از آسیب های احتمالی جلوگیری کند اما جان شما تنها با بسته های درمانی یا مدکیت بهبود می یابد. آسیب پذیری یک تکاور به شدت بالاست. در ادامه مقاله به حوزه شناخت وسیع تری دست خواهید یافت.

در این مقاله با من و گیمفا همراه باشید.

پس از ۶ ساعت متوالی بی هوشی، با تکاوری به نام Rookie، چشم باز می کنید. شما توسط یک شاتل از طرف سازمان UNSC به مرکزیت تیم ODDT به شهر MOMBASA اعزام شدید. اما فرود نا موفق شما و تصاوف با شاتل به بی هوشی شما می انجامد و شما را از پروسه عملیات به تعبیق می اندازد. اما شما تنها نیستید. بلکه سایر تکاوران مانند شما در اقسام نقاط شهر پراکنده شده اند. بعد از خروج پرافت، این مکان به یک قبرستان تیره و تاریک تبدیل شد که حال کاوننت ها به دنبال دسترسی اطلاعات مهمی هستند که شما باید آنرا را از کاوننت ها دریغ کنید. پس از هوشیار شدن در شهری چشم باز می کنید که هیچ جای امنی ندارد. تمام خیابان ها در سکوت مرگباری غرق شده اند. در کنار آن موسیقی ترسناک رول انزوای و تنهایی شمارا وحشتناک تر از قبل ایفا می کند. این اولین باری است که شما با عدم حضور مسترچیف به تجربه یک نسخه رسمی از هیلو می پردازید. اینبار نمی توانید با اطمینان خاطر مانند مسترچیف قدم بردارید از آنجایی بسیار آسیب پذیر هستید. فضایی که ابتدای در آن قرار داده شدید، مرکز شهر و در خیابان های MOMBASA است جایی که سوای ویژگی آسیب پذیری شما، سردرگمی و بی هدفی نیز بیداد می کند و یک نگرش خاص نسبت به سبک بازی (نیمه-جهان-باز) می یابید. اما فراتر از آن، احساس خطر و اتمسفر تاریک ابتدای بازی شما را به یاد یک بازی جنایی می اندازد جایی که شما روی پای خود به فکر هم نجات و هم موفقیت هستید.

خیابان های تاریک، ساختمان های ترسناک و سکوت مرگبار شهری که مملو از کاوننت های خطرناک برای رویارویی است.

پس از پیشروی در بازی شما به سر نخ ها به جا گذاشته از هم تیمی های می رسید و رفته رفته آنها را پیدا می کنید. اتحاد شما باعث عقب راندن و جلوگیری از پیشروی ارتش بزرگ کاوننت در شهر می شود. داستان بازی آنقدر در دنیای هیلو اهمیت ندارد اما این سلیقه شرکت Bungie در راستای پرورش این فرنچایز بسیار قابل تحسین است. در قلب تاریکی و تنهایی، امید پیدا کردن هم تیمی های خود یک کورسوی روشنایی و امید است. سردی و در عین حال ترسناکی اتمسفر بازی حس می شود. طیف ساختمان های دل مرده و مناطق متروکه برای نخستین بار هیلو را معنای خاثی می بخشد که در هیچ کدام از نسخه های دیگر حس نمی شود.

آسیب پذیری | Vulnerablity: در سری بازی های هیلو با تعبیه یک تکنولوژی مهم به نام  DAMAGE INDICATOR SYSTEM، میزان توان تحمل آسیب توسط آرمور و خود شخص نمایش داده می شود. این سیستم در آرمور اسپارتن ها بسیار پیشرفته تر طراحی شده است. درمورد تکاور های ODST که به HELLIJUMPERS نیز معروفند، این سیستم به شکل ضعیفتر وجود دارید و بسیار آزار دهنده است. فکر کنید شما پس از تجربه هیلو ۱ و ۲ و همچنین هیلو ۳ که الیت ترین اسپارتن یا همان اسپارتن ۱۱۷-J را تجربه می کردید و از قوت ستودنی اش بهره می بردید حال در این بار باید نشانگر های آسیب یا DAMAGE INDICATOR هایی را تحمل کنید که بسیار ساده و ابتدایی هستند. شما پس از کوچکترین آسیب، صفحه مانیتور خود را غرق در خون می بینید که پس از اتمام شیلد و آسیب دیدن سلامتی (جانتان) باید صفحه خون آلود را حتی برای ساعت ها تحمل کنید (اگر مدکیت پیدا نکنید). آسیب پذیری به قدری بالاست که با یک انفجار خواهید مرد و حتی گرانت های خرفت برای شما تهدید محسوب خواهند شد. پس برای حمله باید تاکتیک های خاصی را مد نظر داشته باشید و تا حد ممکن از نبرد های سنگین پرهیز کنید.

امکان مرگ شما در گذر ثانیه در صورت رخ دادن بی توجهی در نبرد و دست کم گرفتن کاوننت ها.

سردرگمی و بی هدفی | AIMLESSNESS: در برخی لحظات بازی، بی هدفی و گمراهی به سراغ شما می آید. ممکن است در برخی نقاط از شهر مسیر را گم کنید و یا راه مناسب برای خروج را نیابید. و یک حس غالب بیگانگی در شهر را حس کنید که تنهایی برای شما ایجاد کرده است. نا امیدی و سردرگمی دومین عنصر جدید در بازی است.

استودیو بانجی، قبل از متوقف کردن پروسه کاری خود در گسترش فرنچایز هیلو، Halo 3: ODST را در ۲۲ سبتامبر ۲۰۰۹ بر روی کنسول XBOX 360 عرضه کرد که بعد ها در سال ۲۰۱۴ نیز بر روی پلتفرم XBOX ONE (در HALO: MASTERCHIEF COLLECTION) نیز منتشر شد. شرکت بانجی با ساخت HALO: CE, HALO 2 و HALO 3  هنوز محبوبیت بالایی بین طرفداران نسبت به استودیو ۳۴۳ INDUSTRIES دارد. اکثریت کامیونیتی هیلو تا به امروز از فعالیت های بانجی راضی تر و خشنود تر بوده اند. از این رو کلیت HALO 3، بهترین هیلو تاریخ در میان طرفداران شناخته می شود.

قابلیت Night Vision در دسترس تمام تکاوران ODST قرار دارد. بازی سعی کرده است تا مراحل بسیاری را در تاریکی محض طراحی کند. چراغ های تابان خیابان ها نیز ممکن است گاهی در  NIGHT VISION باعث تاری شوند و یا کنتراست رنگ هارا بهم بریزند ولی این خود یک انگیزه برای رهایی از منطقه است.

فهم کلی بازی به یاد آوردن خاطرات یاران شما و پیدا کردن آنهاست. اما این کار آسان نیست. محدودیت های اعمال شده برای یک تکاور چنین است که نمیتوانید دو اسلحه بر دست بگیرید، تند بدوید و از ارتفاع های بلند بپرید! چون بیاد بیاورید که شما یک اسپارتن نیستید بلکه تنها نقش یک تکاور نسبتا ضعیف را بازی می کنید. اینکه مجبور باشید که مراقب جان و حرکات خود باشید یک نوآوری جالب قلمداد می شود. علت حیاتی بودن تاکتیک در بازی برای هجوم به دشمن، این طور است که در ثانیه ای میتوانید ارتشی از دشمن را جمع کنید. Jackal های اسنایپر، Brute های غولپیکر، Hunter های سختپوست، گرانت های استیکی بمب به دست را به سمت خود بکشانید و تک نفره همه آنهارا بکشید! بلکه در بعضی وقت ها فرار بهترین انتخاب است. در این بازی به ساختمان هایی پا خواهید گذاشت که هیچ شناخت و دانشی نسبت به موجودات خطرناک و مرگبار داخل آن ندارید، هر دری را که باز می کنید از قرار معلوم نخواهید دانست که چه چیزی منتظر شماست و این یعنی یک plot شاهکار و فوق العاده در فرنچایز HALO.

در بازی یک Map قرار داده شده که میتوانید مکان های مختلف را بر حسب آیکن ها (با حضور نام هایشان) ببینید و راحت تر پیش بروید. در مپ اغلب منطقه objective، دشمن، یار و بیکن خروج و همچنین درب های قفل نمایش داده شده اند.

تصویری از نقشه بازی که تمام آیکن هارا نشان می دهد و بهارین راه هارا جلوی دید شما قرار می دهد.

یکی از نا امید کننده ترین بخش های بازی، تکراری بودن بافت های ساختاری ساختمان ها و راه هاست. همچنین این نسخه نسبت به هیلو ۳ هیچ پیشرفت خاصی از لحاظ گرافیکی ندارد و با همان مکانیک هیلو ۳ جلو می رود. تنها موارد اضافه شده برخی اسلحه های ODST می باشد (مانند SMG). اما نمی توان ویژگی های گرافیکی هیلو ۳ را نیز نادیده گرفت. استفاده بییاری از منابع محیطی و حفظ اصالت هیلو در بازی به چشم می آید. وجود ماشین های مخصوص مانند WARTHOG و همچنین wasp هایی که سربازان را حمل می کنند از جزئیات ویژه بازیست. همچنین حس ربودن وسایل نقلیه Covenants مانند Ghost, Banshee و سایر میتواند لحظات لذت بخشی را برای شما تداعی کند. وجود گان های Explosive که گروه گرانت هارا به هوا بفرستد و استیکی بمب هایی که brute هارا راهی جهنم کند هیجان بسیاری را در بازی زنده می کند. همچنین حس راندن این وسایل نقلیه و فرار، سعی کرده است تا از یکنواختی بازی جلوگیری کند. با این حال باز سختی بازی در دستان شماست، هیلو با قرار دادن امکان افزودن درجات سختی ( تعیین skull و افزایش سطح قدرت دشمن و کاهش جان خود) امتیاز های جالبی را در نظر گرفته که گاهی ممکن است به شما اچیومنت هدیه دهند.

وقت پاکسازی شهر برای پیدا کردن یاران فرا رسیده. هیچ نیرویی جلودار شما نیست، شما یک سرباز ویژه هستید، یک تکاور!

بخش مولتی پلیر بازی | Multiplayer Section

Co-Op | New Firefight Mode: این مود، شما و دوستانتان را به چلنج نبرد با دشمنان دعوت می کند. تیم شما با حفاظت از جان خود و نابود کردن کاوننت ها، به راند ( یا wave ) های بالا تری می رسد و دشمنان قدرتمند تر و سر سخت تر می شوند تا جایی که واقعا نشود با آنها مقابله کرد. این سختی تا به جایی می رسد که تمام سلاح ها و ماشین های خطرناک بر علیه شما و دوستانتان به شکل رگباری استفاده شوند. محبوبیت این مود به علت تازگی آن در هنگام عرضه بود که بازیکنان زیادی را با تم Halo 3 سرگرم می کرد.

Competetive Multiplayer | Arena: این بخش که در تمامی هیلو ها حضور دارد شما را به چالش PVP دعوت می کند. جایی که عملکرد شما در برد و باخت تیم تاثیر می گذارد و رقابت را تنگاتنگ می کند. آرنا در ODST با هیلو ۳ هیچ فرقی نمی کند و تنها فرق آن اضافه شدن مپ های جذاب است. به طوری که مپ های هیلو سه و مپ ها ODST، سر جمع ۲۱ مپ جذاب با المان های محیطی متفاوت برای پلیر ها مهیا کرده است. وجود مپ های متعدد باعث جذب بازیکنان شده و از یکنواختی مولتی پلیر نیز جلوگیری می کند. همچنین طبق گفته بازیکنان، مولتی پلیر هیلو ۳ خاطره انگیز ترین مولتی پلیر آنها در کل سری هیلو بوده است که یک پکیج ایده آل را در فرنچایز هیلو رقم زده است.

گان های Explosives و ماشین های نابودگر بازی، صحنه های اکشن و رنگارنگی را در دنیای هیلو طراحی کرده اند.

به طور کل Halo 3: ODST یک بازی ویژه و پر از هیجان و جذابیت است. با وجود دو بخش مولتی پلیر و سینگل پلیر (کمپین)، یک بازی کامل و پر افتخار شکل گرفت که پلیر ها بخاطر آن از بانجی سپاسگزاری کردند. این بازی فرصتی برای شناخت حاشیه های داستانی سری بازی هیلو بود که گروه بزرگ و خودمختار ODST، که تیم عملیاتی ویژه سازمان UNSC می باشند را به خوبی به نمایشگمی گذارد و پلیر را نسبت به دنیای هیلو آشنا تر می کند. المان های داخل بازی شگفت انگیزند و در زمان خود عده زیادی از گیمرهارا به این محصول جذب کردند. یک حس اصیل از دنیای هیلو، هم سو با قدم های مسترچیف را می توانید تنها در این بازی فوق العاده تجربه کنید، پس ما به نوبه خود تصمیم گرفتیم که این اثر با شاهکاری بنامیم که نمره نیز، توصیف ویژگی های آن نباشد.