سینما فارس: نقد و بررسی فیلم Seven Psychopaths | هفت روانی، هفت شخصیت، هفت روایت

مطمئن هستم با دیدن اسم این فیلم به یاد آثار فاخر سینما مانند هفت سامورایی و هفت دلاور افتاده‌اید. آیا هفت روانی هم مانند فیلم‌های نام برده شده، یک اثر فاخر حماسی و جریان‌ساز است؟ و آیا هفت روانی نیز یک روایت از دلاوری و مردانگی می‌باشد؟

پاسخ هر دو سوال، قطعا خیر می‌باشد، چون ما داریم به بی‌راهه می‌رویم و این فیلم نه تنها قصد خلق حماسه ندارد بلکه به هیچ وجه روایت داستان یک غیرت و مردانگی نمی‌باشد. بگذارید آدرس درست آن را به شما بدهم. هفت روانی، تارانتینویی‌ترین فیلم یک کارگردان به غیر از او می‌باشد. بله درست خواندید با یک اثر با ویژگی‌های فوران خون و از هم پاشیدن مغز‌ها، شلیک گلوله‌ها، داستان‌گویی منحصر به فرد، دیالوگ‌های طولانی و جذاب و یک روایت غیر قابل حدس که تمامی آن‌ها، ویژگی مخصوص تارانتینو در سینمای هالیوود می‌باشد. این کارگردان همان طور که گفتم تارانتینو نیست بلکه این فرد، مارتین مک دونا می باشد. این کارگردان بریتانیایی توانسته است با الگو از سبک خاص تارانتینو و داستان‌سرایی خاص خود در این اتمسفر، جلوه جدیدی به آن بدهد به طوری که ما پیشتر نیز هنر‌نمایی او را در فیلم “در بروژ” دیده‌ایم و اخیرا در سال ۲۰۱۷ با ساخت فیلم “سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری” توانست نامزد هفت جایزه اسکار شود و در نهایت دو جایزه را نصیب خود کند.

ادامه مطلب را در سینما فارس بخوانید.