جذاب، خلاقانه، سرگرم کننده… | نقد و بررسی The Blackout Club
عناوین ترسناک، نه تنها در حوزه سینما، بلکه در دنیای بازی های ویدیویی هم از جمله سبک های محبوب به شمار می روند. کم نیستند افرادی که از تجربه یک بازی در سبک Horror, با وجود تمام کم و کاستی ها لذت می برند. اتمسفر سنگین و گیرا، داستانی رمزآلود و اسرارآمیز، دشمن یا دشمنان با طراحی ظاهری ترسناک و قدرت بالا از جمله ویژگی هایی محسوب می شوند که تقریبا در تمامی عناوین کوچک و بزرگ ژانر وحشت به چشم میخورند. در کل ما انسان ها از ترس و اضطراب نیز می توانیم لذت ببریم. نکته ای که در نگاه اول ممکن است عجیب به نظر برسد. اما همان حس کنجکاوی انسان ها در مورد پدیده های ناشناخته، خود لذت قابل توجهی را می تواند به همراه بیاورد. در ادامه به سراغ نقد یکی از عناوین مستقل سبک Horror در دنیای گیم می رویم. پش با من و گیمفا همراه باشید با نقد و بررسی عنوان The Blackout Club
اگر سریال پرطرفدار Stranger Things را مشاهده کرده باشید، هنگام آشنایی یا تجربه این عنوان به شباهت های جالب و نزدیکی بین این دو اثر هنری پی خواهید برد. اشتراکات این دو اثر نیز قابل توجه است. هر دو در شهری کوچک و به ظاهر آرام جریان دارند، در هر دو نوجوان ها نقش قهرمانان را ایفا می کنند و در قالب یک گروه به ماجراجویی می پردازند و در هر دو عنوان، هیولایی در بطن شهر وجود دارد که بسیاری از افراد هیچ اطلاعی در مورد آن ندارند. داستان و اتفاقات کلی The Blackout Club مشابه همین قضیه است.
داستان بازی در شهری کوچک روایت می شود. جایی که مردم بدون مشکل و بحران خاصی به زندگی روزمره خود مشغولند. البته تا زمانی که شب فرا رسد. چون هنگام شب، تمام مردم شهر به صورت ناخواسته و غیر ارادی، از خانه های خود بیرون می آیند و به خواب گردی مشغول می شوند. در واقع مردم در خیابان ها، کوچه ها و دیگر مکان های شهر حرکت می کنند و کارهای مختلفی را انجام می دهند(در حالی که در وضعیت خواب قرار دارند). صبح روز بعد وقتی که افراد مختلف از خواب بیدار می شوند، کوچکترین خاطره یا اطلاعی در مورد اتفاقات شب قبل ندارند.
در این بین، چند تن از نوجوانان شهر در یک شب از خواب بیدار می شوند اما به جایی که خود را در خانه و تخت خواب ببینند، متوجه می شوند که در جنگل یا بر روی ریل قطار حضور دارند. آن هم در آن موقع از شب. آن ها به سرعت متوجه می شوند که اتفاقی در حال وقوع بوده و به قول معروف کاسه ای زیر نیم کاسه است.
اما پس از اینکه این نوجوانان مشاهدات و نظر خود را با والدین، معلم ها و حتی پلیس در میان می گذارند هیچ کس حرف آنها را باور نمی کند. خصوصا آنکه مدرکی نیز به صورت ظاهری برای اثبات حرف آنها وجود ندارد و مردم نیز هیج چیز از شب قبل از اتفاقات را به خاطر ندارند. پس از اینکه کسی حرف این نوجوانان کم سن و سال را باور نمی کند، آنها که می دانند خطر بزرگی در این شهر وجود دارد و با مسأله بسیار مهم و بغرنجی رو به رو هستند، خود تصمیم می گیرند تا کاری انجام دهند تا بتوانند از راز این اتفاق عجیب سر دربیاورند. و این چنین The Blackout Club به وجود می آید.
داستان بازی تم همیشگی رمزآلود عناوین ترسناک و دلهره آور را به همراه دارد. همین نامشخص و مرموز بودن داستان و وقایع پشت پرده، خود می تواند تعلیق مناسبی در بخش داستانی بازی ایجاد کند نا بازیبازان برای کشف رازهای این شهر انگیزه بیشتری پیدا کنند. در ادامه و در طی مراحل و اتفاقات مختلف، با به دست آوردن مدارک بیشتر و اطلاعات دقیق تر، رفته رفته جزئیات بیشتری از بخش داستانی بازی برای شما آشکار می شود و باید بگویم برخی سوپرایز های قابل توجه نیز در بخش داستانی بازی گنجانده شده اند تا هم داستان بازی را از حالت کلیشه ای و یکنواختی خارج سازند، و هم با استفاده از عنصر غافلگیری، مخاطبان را بیشتر در بطن داستان و اتفاقات مختلف درگیر سازند.
داستان بازی به صورت کلی و در دید اول، آنچنان نکته خاصی در بر ندارد و حالتی کلیشه ای از خود نشان می دهد. اما رفته رفته با پیشروی در داستان و کسب اطلاعات گوناگون و کشف کردن رازهای مختلف، متوجه خواهید شد از لحاظ داستانی، عنوان The Blackout Club در سطح مطلوب و قابل قبولی قرار دارد و میتواند مخاطب را با خود همراه سازد. تنها نکته منفی در زمینه داستانی این است که گاهی ریتم داستان و اتفاقات بیش از حد کند می شود و روایت داستان را مختل می سازد. که البته این مسأله مشکل بزرگی محسوب نمی شود.
عنوان The Blackout Club از زاویه دید اول شخص استفاده می کند. زاویه ای که در بین عناوین ترسناک بسسار رایج و پراستفاده است. اما در مورد هسته اصلی گیم پلی بازی باید بگویم کل گیم پلی بازی بر روی یک مفهوم استوار است…مخفی کاری.
اجازه دهید کمی بیشتر در مورد روند گیم پلی توضیح دهم. در طی مراحل مختلف بازی، و در راه رسیدن به اهداف مختلف، شما با دشمنات مختلفی مواجه می شوید. برای مثال Sleepers ها و Lucid ها…Sleepers ها کاملا کور هستند و شما را نمی بینند و فقط از طریق صدا می توانند مکان شما را پیدا کنند. و در واقع دشمنان آسان تر و ابتدایی تر بازی محسوب می شوند. اما Lucid ها بر خلاف Sleepers ها توانایی دیدن محیط اطراف خود را دارند و به همین دلیل خطرناک تر از Sleepers ها هستند. البته آنها حساسیت کمتری نسبت به صدا دارند و اولویت شما هنگام مواجهه با آنها بایستی این باشد که خود را از آنها پنهان کنید. اما دشمن اصلی و سخت ترین دشمن بازی، موجودی نامرئی به نام Shape است که در برخی لحظات خاص، یا هنگامی که برای چند دفعه توسط دشمنان مختلف شناسایی شوید خود را نشان می دهد. اگر او شما را بگیرد کار تمام است و باید از اول مرحله را شروع کنید. و چون shape نامریی است، شما در حالت عادی نمی توانید او را ببینید و فقط زمانی می توانید مکان و مسیر حرکت او را مشاهد کنید که با فشردن دکمه مربوطه، چشم خود را ببندید و با استفاده از این قابلیت می توانید مکان و مسیر او را ببینید. اما وقتی چشم شما بسته است از دنیای اطراف اطلاعی ندارید و ممکن است به سرعت توسط دشمنان دیده شوید. بنابراین بستن چشم برای پیدا کردن Shape یک ریسک بزرگ نیز محسوب می شود. به همین ترتیب بهترین و موثر ترین راه برای غبور از این دشمنان استفاده از مخفی کاری است. یعنی همیشه در حال نشسته باشید، بسیار آرام و با حوصله حرکت کنید و از حرکات و کارهای عجولانه بپرهیزید تا بتوانید قدم به قدم خود را به Objective مورد نظر برسانید و از سد این دشمنان عبور کنید.
البته The Blackout Club از آن دسته عناوین ترسناک نیست که شما را تک و تنها در مقابل خیل عظیمی از دشمنان قرار دهد و بازیباز را به اجبار به روش مخفی کاری سوق دهد. نه بلکه شما وسایل و قابلیت های مختلفی را نیز در اختیار دارید. برای مثال شما توانایی پرتاب تیرهای خواب آور را یا همان Tranquilizer Dart را با استفاده از Crossbow دارید. البته در ابتدای هر مرحله تعداد این تیرها به شدت محدود است و در طول هر مرحله، شما بایستی به خانه ها و ساختمان های مختلف سر بزنید تا آیتم های بیشتری را برای ادامه کار به دست آورید. یکی دیگر از ابزار پر استفاده، Stun Gun است که دارای شارژ الکتریکی محدود است و همانطور که از اسمش نیز پیداست، قابلیت Stun کردن و متوقف کردن Sleepers ها یا دشمنان دیگر را داراست. البته خوشبختانه این سلاح در طول مرحله قابل شارژ است بنابراین به دفعات مختلف می توانید از آن استفاده کنید. با استفاده از این وسایل و قابلیت ها شما می توانید برخی دشمنان را از مسیر خود خارج سازید یا این که با گیج کردن و معطل کردن آنان، برای خود وقت بخرید تا یا از چنگ آنها بگریزید، یا از کنار آن ها عبور کنید. در کنار این وسایل، وسایلی مانند Noisemaker, Grappling Hook یا Drone نیز وجود دارد که با گمراه ساختن دشمنان یا با انجام کارهای دیگر، در طول مراحل می توانند بسیار به شما کمک کنند تا گیر دشمنان نیفتید. اما حتی اگر گیر آنها نیز بیفتید بازی به پایان نمی رسد چون که آنها شمار روی زمین می کشند و به سمت در قرمز رنگی می برند. در طی این مدت شما می توانید با استفاده از آیتم های موجود یا آیتم هایی که روی سطح زمین وجود دارد، خود را نجات دهید.
گیم پلی بازی در کل با این که عملکرد قابل قبولی از خود به جای میگذارد، با این حال حای پیشرفت زیادی را در خود میبیند. در واقع پس از تجربه بازی حس می کنید گیم پلی بازی پتانسیل بیشتری برای جذاب شدن و استاندارد بودن دارا بود. با این وجود باز گیم پلی بازی حداقل مطلوب را فراهم می سازد.
اهداف یا همان Objective های شما در طول هر مرحله تقریبا ثابت هستند. از چسباندن یکسری پوستر مخصوص گرفته، تا عکس گرفتن از مکانی خاص و جمع کرذن مدارک لازم، تا منتقل کردن وسیله ای خاص از یک نقطه به نقطه ی دیگر. در واقع هر مرحله ساختاری کاملا تصادفی دارد و مکان دشمنان، مکان آیتم ها، و اهداف هر قسمت به صورت تصادفی ساخته شده و در قالب یک مرحله ارائه می شود. سازندگان با انجام این سیستم تصادفی قصد داشتند ارزش تکرار بازی را بالا ببرند اما حقیقت این است که بازی، پس از گذشت مدتی، روندی یکنواخت و تکراری به خود می گیرد و وارد چرخه ی تکرار یکسری کارهای مشخص می شود. این مسأله را باید بزرگترین نقطه ضعف بازی توصیف کرد که متاسفانه می تواند لذت بازیبازان از تجربه بازی را کاهش دهد. شاید اگر سازندگان چالش های متفاوت تر و اهداف و مراحل متنوع تری را در نظر می گرفتن، این مرحله تکراری شدن بسیار دیرتر اتفاق می افتاد.
بد نیست به این نکته اشاره کنم که بازی، دارای سیستم Level up و ارتقاء شخصیت ها نیز هست و شما با دست آوردن XP, می توانید به مهارت ها و قابلیت های جدیدتری نیز دست یابید یا شخصیت خود را دقیق تر و ریز تر شخصی سازی کنید. که البته این دسته المان های نقش آفرینی تبدیل به نکته ای عادی در عناوین کوچک و بزرگ مختلف شده اند. با این حال دست یابی به قابلیت های جدید می تواند
حس پیشرفت و پیروزی را به بازیباز منتقل سازد.
اما برویم سراغ بخش Co-op…جایی که بازی در آنجا خوش می درخشد و پتانسیل بالای خود را آشکار می سازد. The Blackout Club را می توانید به صورت ۲-۴ نفره تجربه کنید و مراحل گوناگون را با همکاری دوستان خود به پایان برسانید. بخش چند نفره بازی را باید جذاب ترین و سرگرم کننده ترین بخش بازی دانست که می تواند لحظات جذاب، ترسناک و سرگرم کننده ای را برای شما و دوستانتان به ارمغان بیاورد. برای مثال پرت کردن حواس یکی از دشمنان وقتی که او در شرف پیدا کردن دوستتان است، یا شناسایی شدن و آغاز یک تعقیب و گریز جذاب و پر استرس در کنار دوستان، تنها بخشی از اتفاقات گوناکونی هستند که در بخش چند نفره ممکن است برای شما رقم بخورند. بخش چند نفره بازی هم شما را می خنداند، هم شما را می ترساند و هم شما را سرگرم می سازد…یک تیر و چند نشان!!!
تنها یک مسأله در مورد بخش چند نفره بازی وجود دارد و آن نیز این است که متاسفانه در بخش چند نفره، ساختار مراحل یا عملکرد دشمنان آنچنان شما یا دوستانتان را به همکاری و کار گروهی وادار نمی سازد و عملا هر کدام از شما در قالب یک تیم، می توانید با روش دلخواه خود بازی کنید، پیشروی کنید و دشمنان را جا بگذارید. اگر سازندگان ساز و کار قوی را طراحی می ساختند تا به آن وسیله نیاز به اخذ استراتژی مناسب و همکاری درون گروهی را در بازی ایجاد می کردند، می توانستیم شاهد بخش Co-op عمیق تر و قوی تری نیز باشیم…
سخن پایانی:
عنوان The Blackout Club از آن دسته عناوین مستقلی است که با تکیه بر گرافیک و طراحی هنری چشم نواز، خلق اتمسفر گیرا و المان های مناسب ترسناک، توانسته است یک تجربه جذاب و لذت بخش را برای علاقه مندان به عناوین ترسناک و دلهره آور به ارمغان بیاورد. هر چند مشکلاتی باعث شده اند این عنوان نتواند بدون نقص و عالی ظاهر شود، با این حال این بازی در بخش های مختلف، به خوبی حداقل استاندارد ها را فراهم می سازد
پر بحثترینها
- فوری: سونی در حال مذاکره برای خرید کمپانی مادر FromSoftware است
- نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- ۱۰ بازی سینماتیک که میتوانند با بهترین فیلمهای سینمایی رقابت کنند
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
- شایعه: حالت پرفورمنس بازی STALKER 2 روی Xbox Series X به خوبی اجرا نمیشود
- بازی Death Stranding Director’s Cut دومین بازی پرفروش ایکس باکس شد
- بازی GTA V با این هدف ساخته شد که از هر نظر بهتر از GTA IV باشد
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازیها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
نظرات
سلام مرسی از نقدتون بازی زیبایی و جالبی میاد گرافیکشم خوبه بازی های اینجور خوشم میاد با گرافیک بالا اینم ارزش تجربه داره بنظرم و باید بعد تجربش کنیم
ممنونم برای نقد و بررسی عالی.
متاسفانه بازی ای نیست که بخوام بازیش کنم
منم باهات موافقم.
داشتم قانع میشدم خوبه ولی بعدش که گفتید تک نفره اش تکراری میشه پشیمون شدم.