ورزش و بازی! | برترین بازی‌های ورزشی

کشمکش‌های بین گیمرها و والدین چیز جدیدی نیست! در اغلب اوقات، مهم نیست که در چه خانواده‌ای باشید، سطح علمی شما در چه حدی باشد، کودک باشید یا نوجوان و یا حتی جوان، معمولا به خاطر گذراندن اوقات فراغت خود پای بازی‌های ویدئویی توسط خانواده مورد انتقاد واقع شده‌اید. حال که جمع خودمانی است و احتمالا همه خوانندگان این مطلب اهل بازی‌ هستند و خود را گیمر می‌دانند، بیایید  اعتراف کنیم که بازی‌ها هم مثل هر چیز دیگری در این دنیا، پیامدهای منفی خاص خود را دارند. در عین حال، بازی‌ها نیز می‌توانند در بطن خود برای مخاطب، یک سری پیامد مثبت داشته باشند، پیامدهایی که معمولا در موردشان هیچ صحبتی نمی‌شود! سوای بازی‌های آموزنده‌ای که می‌توانند برای یک کودک حالت آموزشی داشته باشند، حتی بازی‌های شوتر و اکشنی که تجربه می‌شوند هم صد در صد بد نیستند! از سال‌ها پیش، بارها به این نکته برخورد کرده‌ام که بازی‌های شوتر سبب افزایش هماهنگی بین دست و چشم می‌شوند. بازی‌ها کمک قابل توجهی به کمتر شدن درد فرد آسیب دیده یا بیمار می‌کنند. انجام بازی‌های رایانه‌ای قدرت و سرعت تصمیم‌گیری بازیکن را افزایش می‌دهد و همچنین باعث افزایش هماهنگی بین قسمت‌های مختلف بدن می‌شود.  حتی گفته می‌شود که افرادی که اهل بازی‌های ریسینگ هستند، در آینده راننده‌های بهتری می‌شوند، کسانی که بازی‌های فوتبالی انجام می‌دهند از هوش فوتبالی بهتری نسبت به بقیه برخوردار هستند و کسانی که شوتر بازی می‌کنند می‌توانند در واقعیت هم بهتر تیراندازی کنند! تمام موارد گفته شده، سوای از مطالب آموزنده داستانی بود که در برخی بازی‌ها می‌بینیم. مثلا، چه کسی می‌تواند منکر این شود که BioShock Infinite شاید به اندازه ده‌ها کتاب نکته آموزنده در خود دارد؟ چه کسی می‌تواند به راحتی از روایت داستان بازی‌های هیدئو کوجیما رد شود؟ بازی‌های دیوید کیج چطور؟ حتی سم لیک! حقیقت این است که بازی‌ها هم مثل هر چیز دیگری در این دنیا، نکات مثبت و منفی خاص خود را دارند.

در ادامه نگاهی به بهترین بازی‌های ورزشی تمام ادوار خواهیم داشت. تا پایان همراه ما باشید و دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.

طبیعتا بازی‌هایی مثل Heavy Rain، Beyond Two Soules و Brothers: A Tale of Two Sons بازی‌هایی هستند که می‌توانند مسیر زندگی یک گیمر را عوض کنند. حتی The Last of Us را هم می‌توان در چنین لیستی جای داد. مثلا Red Dead Redemption به طرز خیلی محسوسی، قانون و مجری‌های قانون را به چالش می‌کشد. Far Cry 5 همین کار را با دین انجام می‌دهد. در مورد بازی‌هایی مثل BioShock Infinite و Hellblade: Senua’s Sacrifice هم می‌توان ساعت‌ها بحث کرد. کسی که به دور از بازی‌ها و دنیای بزرگش است، چنین چیزهایی را درک نمی‌کند و طبیعی هم هست. معمولا با دلیل و برهان‌های شما هم قانع نمی‌شود! بازی مربوط به دوران PS2 باشد یا نسل نهم، چه فرقی می‌کند؟ یک غیرگیمر هر دو را “بازی” می‌بیند و از نظر وی تجربه آن نه تنها هیچ امتیاز مثبتی ندارد، بلکه وقت تلف کردن است! خوشبختانه با پیشرفت تکنولوژی، بازی‌ها هم در حال پیشرفت کردن هستند و این پیشرفت به جلوه‌های بصری و نوآوری‌هایی در مکانیزم‌های گیم پلی محدود نمی‌شود. در عرصه داستان سرایی هم روز به روز شاهد انتشار بازی‌هایی هستیم که در این زمینه سنگ تمام می‌گذارند. اما صحبت در مورد داستان چنین بازی‌هایی را بگذارید برای بعد و تمام نکات گفته شده را پیش زمینه‌ای بدانید برای رفتن سر بحث اصلی. خب کسی نیست که قبول داشته باشد که بازی‌های ورزشی می‌توانند دیدگاه انسان را از نظر فلسفی تحت تاثیر قرار دهند! خبری از شاهکارهای داستانی در این گونه بازی‌ها نیست و شما با حالتی روتین وار، باید تلاش کنید تا به پیروزی برسید. پس چرا روانشناس‌ها، انجام بازی‌های ورزشی را بیشتر توصیه می‌کنند؟ به اعتقاد روانشناس‌های غربی، بهتر است که سرگرمی‌های کودکان بیشتر بر محوریت ارتباط با افراد باشد، چیزی که عملا در تضاد با ذات بازی‌های ویدئویی است. با این وجود، گفته می‌شود که اگر فرزندتان در سنین کودکی، زمان خود را با چنین بازی‌هایی سپری می‌کنند، بهتر است که بازی‌های اسپرت هم شامل این بازی‌ها باشند. بنابر تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۷ صورت گرفته بود، کودکانی که اهل بازی‌های ویدئویی با پس‌زمینه ورزشی هستند در سنین بالاتر، رغبت بیشتری به انجام چنین فعالیت‌هایی در دنیای واقعی دارند. علاوه بر این، در بازی‌های ورزشی در حالت نرمال خبری از خشونت نیست، پس لازم نیست که نگران پرخاشگری کودک خود باشید. حتی از نظر ESRB هم، بازی‌های ورزشی را تقریبا همه می‌توانند تجربه کنند چرا؟ چون در این گونه بازی‌ها نه خبری از خشونت است، نه خون، نه درگیری‌های شدید و به دنبال آن صحنه‌های آهسته خشن، نه استفاده از الفاظ رکیک و ناشایست و نه صحنه‌های جنسی. در واقع چنین بازی‌هایی، عملا نمی‌توانند آثار منفی قابل توجهی را بر روی کودکان داشته باشند. البته با تمام این تفاسیر، بهتر است که همیشه حد تعادل رعایت شود. کمتر از یک هفته پیش، در گیمفا خواندید که از نظر سازمان بهداشت جهانی، اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای نوعی اختلال به شمار می‌رود. دلایل آن هم به طور خلاصه، عدم کنترل زمان روی شروع و پایان بازی و همچنین اولویت داشتن این بازی‌ها نسبت به کارهای روزمره بود. طی چند سال اخیر هم با فراگیر شدن سبک بتل رویال، بیشتر از گذشته، شاهد چنین مواردی هستیم. با این وجود، همان‌طور که اشاره شد، هر چیزی هم خوبی‌های خاص خودش را دارد و هم بدی‌های خاص خودش را! بازی‌های اسپرت بدون شک، انتخاب بهتری برای افرادی هستند که در سنین پایین‌تر به سر می‌برند. به جز این، چنین عناوینی هم طرفداران خاص خود را دارند و در صدر آن‌ها می‌توانند بازی‌های FIFA و PES قرار بگیرند. در ادامه، لیستی از بهترین بازی‌های ورزشی تمام ادوار را برای شما تهیه کرده‌ایم. اگر بازی مورد نظر شما در این لیست حضور ندارد و یا بازی‌های دیگری را در ذهن دارید، خوشحال می‌شویم که در انتهای این مطلب، دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید. فقط این نکته را در نظر داشته باشید که قبلا، مقاله‌ای جداگانه در رابطه با بهترین بازی‌های ریسینگ نوشته شده است. به همین خاطر از آوردن اسم بازی‌های ریسینگ در این مقاله صرف نظر شده است.

۸- SSX 3

SSX 3 توانست به موفقیت‌های قابل توجهی برسد. این بازی از نظر اقتصادی نیز نسبت به نسخه‌های قبل از خود کمک بیشتری به سازنده و ناشر کرد. نسخه نسل هشتمی این عنوان فقط بر روی Xbox One در دسترس است.

فیفا، تنها بازی ورزشی الکترونیک آرتز نیست! EA Sports به طور کلی بازی‌های ورزشی زیادی را در کارنامه خود دارد که یکی دیگر از آن‌ها، SSX 3 است. به طور کلی تا کنون سه نسخه از مجموعه SSX منتشر شده است که SSX 3 احتمالا بهترین نسخه این مجموعه است و در این مورد هم رقابت شدیدی با SSX Tricky دارد. بازی‌هایی که محوریت اسکی سواری دارند، بیشتر روی گوشی‌های موبایل طرفدار دارند. در واقع محبوبیت چنین بازی‌هایی بیشتر روی سیستم‌ عامل‌هایی مثل اندروید و آی او اس است و کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که یک شبیه ساز اسکی سواری را روی Xbox One یا PS4 خود داشته باشد! با این حال زمانی که SSX 3 در اکتبر سال ۲۰۰۳ برای PS2 و Xbox منتشر شد، توانست با استقبال قابل توجهی رو به رو شود. اگر همین الان متاکرایتیک را باز کرده و اسم این بازی را تایپ کنید، متوجه خواهید شد که نمره نسخه PS2 آن ۹۳ است! SSX 3 اولین نسخه از این مجموعه بود که توانست بیش از ۱ میلیون نسخه بفروشد. این بازی که از دو حالت تک نفره و چند نفره هم برخوردار بود، در سال ۲۰۱۸ برای Xbox One نیز منتشر شد که البته خیلی مورد توجه قرار نگرفت.

اساس این بازی، به این صورت بود که شما در نقش یکی از کاراکترهای بازی قرار می‌گرفتید و در نقاط مختلف دنیای بازی، event‌های مختلف را پشت سر می‌گذاشتید. می‌توان به این صورت بیان کرد که SSX 3 حالتی تقریبا جهان باز هم داشت. اگرچه طرفداران چنین بازی‌هایی چندان پرشمار نیستند، اما SSX 3 توانسته بود با ارائه‌ای مناسب، بستری را فراهم کند تا افراد مختلف از این بازی لذت ببرند. لازم به ذکر است که این بازی حتی برای Game Boy Advance ( کنسول شرکت نینتندو ) هم منتشر شد. البته ورژن PS2 و Xbox بازی بیشتر مورد توجه بود و نسخه‌های دیگر این بازی هرگز نتوانستند طرفداران زیادی را برای خود دست و پا کنند. آخرین نسخه این مجموعه در سال ۲۰۱۲ و برای کنسول‌های Xbox 360 و PS3 منتشر شد. حتی این نسخه هم توانست نظر منتقدین را به خود جلب کند و همان سال هم توانست بعد به پنجمین بازی پر فروش آمریکا تبدیل شود. همان سالی که Mass Effect 3 و Resident Evil: Operation Raccoon City توانستند به رتبه‌های اول و دوم پرفروش‌ترین بازی‌های ایالات متحده تبدیل شوند. در قیاس با Syndicate که از شوترهای مورد انتظار همان سال بود، SSX برای الکترونیک آرتز بازی موفق‌تری به شمار می‌رفت. در مورد SSX 3 که برای Xbox One منتشر شد نیز باید گفت که اگرچه این بازی خیلی معروف نیست، اما از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است. امکانات فراوان بازی در بخش گیم پلی و همچنین جلوه‌های بصری فوق‌العاده از جمله مواردی هستند که می‌توانند به عنوان نقاط قوت SSX 3 از آن‌ها یاد کرد.

۷- Madden NFL 2006

به طور کلی اگر از طرفداران ورزش فوتبال آمریکایی هستید، سری بازی‌های Madden NFL بازی‌های خوب و با کیفیتی هستند.

از آن دسته از بازی‌هایی که خوراک آمریکایی‌هاست! عنوان Madden NFL 06 در سال ۲۰۰۵ منتشر شد و در E3 همان سال هم توانست برنده جایزه بهترین بازی ورزشی سال شود. این بازی در آمریکا، جزو پرفروش‌ترین بازی‌های تمام ادوار Game Boy Advance، Nintendo DS و PlayStation Portable است. البته موفقیت‌های این بازی، به همین سه کنسول و فقط به آمریکا ختم نمی‌شود. اگر بخواهیم متا را وسیله‌ای برای سنجش قرار دهیم، این بازی روی کنسول PS2 بهترین عملکرد را داشته و توانسته به متای ۸۸ روی این کنسول دست یابد.

همان‌طور که احتمالا در جریان هستید، Madden NFL هم مثل FIFA، PES، WWE 2K و NBA 2K از آن دست از بازی‌های ورزشی است که هر سال منتشر می‌شود. دلیلش هم مشخص است، یک شبیه ساز فوتبال آمریکایی قطعا خریداران زیادی را دارد. در نسخه‌های جدید این بازی، شما می‌توانید کارهای زیادی را انجام دهید. با توجه به اینکه Madden NFL 06 تقریبا ۱۵ سال پیش منتشر شده است، قطعا اگر همین الان بخواهید که یک شبیه ساز فوتبال آمریکایی را تجربه کنید، به سراغ نسخه‌های جدیدتری خواهید رفت. نکته جالب این است که Madden NFL 06 برای کنسول نسل هفتمی مایکروسافت هم منتشر شده است! Madden NFL 06 قدمی رو به جلو برای این مجموعه بود. در حالی که خود Madden NFL 05 هم بازی بدی نبود و توانسته بود ضعف‌های نسخه قبل را پوشش دهد، Madden NFL 06 توانست حتی بهتر ظاهر شود. البته کم نبودند افرادی که Madden NFL 05 را یک بازی بهتر می‌دانستند. به هر حال نباید انکار کرد که Madden NFL 06 هم مشکلات خاص خودش را داشت. باگ‌های فراوان و مشکلاتی فنی، از جمله مواردی بودند که در سال ۲۰۰۵، یقه این بازی را گرفتند! به عنوان یک شبیه ساز اما، Madden NFL 06 توانسته بود یک تجربه چالش برانگیز را برای کاربران خود فراهم کند. چه بهترین کنسول‌های ممکن برای تجربه این بازی، PS2 و Xbox بودند. حتی با توجه به پیشینه این مجموعه و نسل آن دوران، باز هم نمی‌توانستید جلوه‌های بصری Madden NFL 06 را جزو نکات مثبت بازی بدانید. در مجموع این بازی از نظر گرافیکی و در بهترین حالت، یک بازی متوسط بود. چیزی که توانسته بود از Madden NFL 06 یک بازی محبوب بسازد، گیم پلی آن بود. هوش مصنوعی فوق‌العاده بازی متحیر کننده بود. کسانی که طرفداران فوتبال آمریکایی بودند و از چالش هم فرار نمی‌کردند، عاشق Madden NFL 06 شدند. سیستم کنترلینگ بازی نیز توانسته بود از عهده وظایف خود برآید. بهبودهایی که Madden NFL 05 نسبت به نسخه قبل از خود داشته بود هم طبیعتا در NFL 06 حاضر بودند و این موارد هم کمک خیلی زیادی به Madden NFL 06 کردند. خوشبختانه این بازی یک سیر نزولی را طی نکرده و افت‌ و خیزهای چندانی نداشته است. نسخه‌های اخیر Madden NFL هم بازی‌های خوبی هستند و می‌توانند برای طرفداران فوتبال آمریکایی، راضی کننده باشند.

۶- MLB The Show 17

جدای از این که این بازی در چه سبکی است، کلا بازی خوب و با کیفیتی به شمار می‌رود. البته تجربه آن فقط به افرادی که به ورزش بیسبال علاقه دارند توصیه می‌شود.

برای کسانی که طرفدار بیسبال هستند انتخاب‌های زیادی وجود ندارد و سری MLB: The Show قطعا بهترین انتخاب است. تنها مشکل بزرگ این مجموعه، انحصاری بودن آن است و به همین خاطر فقط کاربران سونی هستند که می‌توانند به بازی‌های این مجموعه دسترسی پیدا کنند. بنابراین اگر دوست دارید بیسبال را در قالب یک بازی ویدئویی امتحان کنید و در خانه خود PS4 ندارید، بهتر است که کلا بیخیال شوید. به غیر از MLB: The Show، تنها بازی بیسبال قابل قبول سری MVP Baseball بود که آخرین نسخه آن مربوط به سال ۲۰۰۷ می‌شود. MLB The Show 17 همان طور که از اسمش پیداست، در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. این مجموعه سال‌هاست که تحت نظر استودیو SIE San Diego Studio توسعه پیدا می‌کند و عملکرد استودیو سازنده هم قابل قبول بوده است.

از مهم‌‎ ترین دلایل موفقیت این بازی، می‌توان به انیمیشن‌های آن اشاره کرد. به طور کلی بازی از نظر گرافیکی، بازیکن را راضی نگه خواهد داشت. نکته مهم این است که به طور کلی، بیسبال در دسته ورزش‌های سخت قرار می‌گیرد به خصوص این که بخواهید به صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال کنید. در ایران، بیسبال طرفداران زیادی ندارد و موفقیت در این ورزش هم کار دشواری خواهد بود. با این حال شما به لطف MLB: The Show 17 می‌توانید وارد دنیای بیسبال شده و از آن لذت ببرید. فیزیک مناسب بازی باعث می‌شود تا حس مصنوعی بودن به شما دست ندهد. به طور کلی از برخی جهات می‌توان به MLB: The Show 17 به عنوان یک بازی واقع گرایانه نگاه کرد. حقیقتا MLB: The Show 17 بنا به دلایل مختلف، بازی سختی است. هوش مصنوعی بالا، یکی از مواردی به شمار می‌رود که می‌تواند این بازی را سخت‌تر می‌کند. همان‌طور که اشاره شد، بیسبال از آن دسته از ورزش‌هایی است که در حوزه گیم چندان دیده نمی‌شود. با وجود این که MLB: The Show کلا رقیبی ندارد و خبری هم از رقابت نیست، اما همیشه سعی کرده که بهترین عملکرد ممکن را داشته باشد. نسخه‌های مختلف این مجموعه، بازی‌های با کیفیتی هستند و در راس آن‌ها، احتمالا MLB: The Show 17 قرار خواهد گرفت. نه تنها در ایران، بلکه در بقیه کشورها هم این چنین بازی‌ها خیلی معروف نیستند. آمریکا، احتمالا تنها کشوری است که مردمانش از تجربه عناوینی چون MLB: The Show 17 لذت می‌برند و واقعا به این بازی اهمیت می‌دهند.

۵- Mario Tennis

از خوب‌های قدیمی…

هر چند که نینتندو نسبت به دیگر شرکت‌ها در ایران طرفداران و کاربران کمتری دارد، اما نباید از انحصاری‌های جذاب این شرکت هم غافل شد. حتی بعضی از انحصاری‌های نینتندو در جمع بهترین بازی‌های تاریخ حضور دارند! Mario Tennis در حال ۲۰۰۰ به بازار عرضه شد. عنوانی که به صورت انحصاری در اختیار کاربران کنسول های نینتندو قرار می‌گرفت. به طور کلی، ماریو تنیس نسخه‌های متعددی دارد و آخرین نسخه‌اش هم Mario Tennis Aces نام دارد که بعد از Mario Tennis 2000، قطعا بهترین نسخه این مجموعه است. به طور کلی، این مجموعه را نمی‌توان جزو بازی‌های قوی نینتندو دانست، طرفداران خیلی زیادی هم ندارد. بازی‌های خوب با محوریت ماریو زیاد هستند و به همین خاطر نسخه‌های تنیس آن در این میان گم هستند. با این وجود داستان Mario Tennis متفاوت است.

عنوان Mario Tennis در سال ۲۰۰۰ منتشر شد و توانست به متای ۹۱ دست پیدا کند. متای بازی به خودیِ خود نشان دهنده این است که این عنوان تقریبا شاهکار است! پس از Mario Tennis با متای ۹۱، بهترین نسخه این مجموعه همان Mario Tennis Aces 2018 بود که در نهایت با متای ۷۵ به کار خود پایان داد. به عبارت دیگر، بهترین نسخه این مجموعه، تقریبا دو دهه پیش منتشر شده است. از آن جا که Mario Tennis خیلی قدیمی است و روی کنسول‌های سونی و مایکروسافت و PC هم منتشر نشده، کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که این بازی را تجربه کرده باشد. از نقاط قوت این بازی، می‌توان به طراحی کاراکترها و همچنین کیفیت بالای گیم پلی بازی اشاره کرد. بازیکنان در این نسخه می‌توانستند از بین کاراکترهای مختلف، یکی را انتخاب کرده و به بازی کردن بپردازند. لازم به ذکر است که برای نسخه Game Boy Color بازی بعدا یک مد معروف هم منتشر شد که اتفاقا طرفداران زیادی پیدا کرد. کنسول Nintendo 64 اما از این مد پشتیبانی نمی‌کرد. همچنین فیزیک فوق‌العاده بازی و انواع حرکات و ضربه‌هایی که در تنیس می‌بینیم باعث شده بود که Mario Tennis در نهایت تبدیل به یک بازی با کیفیت شود. با توجه به این که این بازی خیلی خیلی قدیمی است و تنیس هم نسبت به فوتبال و بسکتبال و حتی شاید والیبال، در ایران طرفداران کمتری دارد، احتمالا خوانندگان این مطلب رغبتی به تجربه این عنوان پیدا نخواهند کرد. حتی اگر واقعا دوست دارید با این مجموعه آشنا شوید، پیشنهاد می‌کنیم که Mario Tennis Aces را تجربه کنید. با این حال، بد نیست که بدانید که در سال ۲۰۰۰، عنوان Mario Tennis به بازار عرضه شد که توانست به یکی از بهترین بازی‌های ورزشی تمام دوران تبدیل شود.

۴- Pro Evolution Soccer 6

کسی هست که آدریانو را فراموش کرده باشد؟ سری به خاطرات خود بزنید و ترکیب تیم‌های محبوب خود را در این بازی مرور کنید.

بازی Pro Evolution Soccer 6 یا به اختصار PES 6 نه تنها یاد آور دوران کودکی و نوجوانی خیلی از ما است، همچنین می‌تواند به عنوان یک نماد برای نشان دادن دوران طلایی فوتبال ایتالیا استفاده شود. از آدریانوی شوت‌زن معروف گرفته که پس از از دست دادن پدرش، به جرم حمل مواد مخدر در برزیل دستگیر شده تا تیم‌های معروف همان لیگ. عنوانی که در آن می‌توانستید کنترل میلان پر ستاره را در دست بگیرید و در خط دفاع خود از بازیکنانی مثل مالدینی و نستا و استام استفاده کنید. زمانی که امثال سیدورف و گتوزو و اینزاگی هنوز بازیکن میلان بودند و نه سرمربی! در سمت مقابل هم تیمی مثل اینتر بازیکنانی مثل آدریانو، زانتی، استانکوویچ و کامبیاسو را داشت. حقیقتا صحبت کردن در مورد آن دوران برای طرفداران تیم‌هایی مثل میلان و اینتر و حتی منچستر و آرسنال کار دشواری است. واقعا چه کسی فکرش را می‌کرد که مثلا یک روز به جای کاکا، سوسو در میلان توپ بزند؟ یا جانشین فردیناند، اسمالینگ باشد؟! بحث نوستالژیک بودن بازی را هم که کنار بگذاریم، PES 6 واقعا بازی خوبی بود. Pro Evolution Soccer 6 نه تنها توانسته بود دل گیمرها را به دست بیاورد، بلکه در دوران خودش با بازخوردهای مثبت منتقدین هم رو به رو شد. حتی وبسایت‌های نسبتا سخت‌گیر آن زمان هم نتوانستند از ستایش این بازی جذاب خود‌داری کنند. احتمالا بتوان PES 6 را بهترین نسخه این مجموعه معرفی کرد.

پس از این بازی، Pro Evolution Soccer 2008 دیگر نتوانست موفقیت‌های نسخه قبل را تکرار کند و به متای نهایی این نسخه هم ۷۴ بود. از PES 6  به بعد، افت محصول کونامی شروع شد. البته خوشبختانه طی سه چهار سال اخیر، یک بار دیگر PES توانسته خود را مطرح کند. با وجود از دست دادن لایسنس لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا، این مجموعه از نظر گیم پلی سال به سال در حال پیشرفت است. نداشتن لایسنس‌های لیگ‌های معتبر را شاید بتوان یکی از بزرگ‌ترین عوامل شکست تجاری این بازی از رقیب سنتی خود، FIFA دانست. با این حال طرفداران این اواخر، خیلی بهتر از گذشته با PES ارتباط برقرار می‌کنند. در طول تاریخ بازی‌های فوتبالی زیادی را دیده‌ایم. طبیعتا هر کدام هم به نوبه خود طرفداران خاصی را برای خود داشته‌اند اما اگر بخواهیم از لفظ “بهترین” استفاده کنیم، قطعا Pro Evolution Soccer 6 را نمی‎توان از قلم انداخت.

خیلی از انتقاداتی که به این نسخه وارد بود، اصلا ربطی به بحث داخل زمین نداشتند. یکی از مشکلات بزرگ FIFA 19 که اتفاقا در نقد و بررسی آن بازی هم به آن اشاره کردم، تغییر نکردن بخش Career بازی نسبت به نسخه قبل بود. PES 6 هم از مشکل مشابهی رنج می‌برد با این تفاوت که تغییرات بخش مستر لیگ PES 6 نسبت به نسخه قبل، خیلی جزئی بود. رابط کاربری نامناسب نیز یکی دیگر از ضعف‌های PES 6 به شمار می‌رفت. جلوه‌های بصری بازی حتی در آن زمان هم بهترین نبودند اما انیمیشن‌های بازی از جمله نکات مثبت آن به شمار می‌رفت. ارزش تکرار بالای بازی هم با توجه به بخش چند نفره بازی، مستر لیگ و همچنین جذابیت بالای گیم پلی از جمله نقاط قوت بازی بود.

۳- UFC Undisputed 3

طرفدار هر سبکی هستید فرقی نمی‌کند، UFC Undisputed 3 برای شما فوق‌العاده خواهد بود.

بر خلاف بقیه بازی‌های این لیست، UFC Undisputed 3 بازی خشنی است. دلیلش هم خیلی واضح است، پس زمینه ورزشی این بازی مسابقات UFC هستند و چه کسی است که نداند رشته ورزشی MMA تا چه اندازه خطرناک و خشونت آمیز است؟ عنوان UFC Undisputed 3 در سال ۲۰۱۲ و فقط برای کنسول‌های نسل هفتم منتشر شد. منتشر نشدن این بازی برای PC، در آن زمان یکی از حسرت‌های طرفداران رایانه‌های شخصی بود. البته بازی‌های دیگر یو اف سی هم برای رایانه‌های شخصی منتشر نشدند، ولی UFC Undisputed 3 واقعا فرق داشت. این بازی در یک کلام فوق العاده بود! هنوز هم اگر کنسول PS3 یا Xbox 360 دارید و این بازی جذاب را تجربه نکرده‌اید، دیر نیست. همان‌طور که اشاره شد این بازی در سال ۲۰۱۲ توسط THQ منتشر شد. پیش از این هم UFC Undisputed و UFC Undisputed 2 توانسته بودند عملکرد خوب و قابل قبولی را از خود بر جای بگذارند. UFC Undisputed 3 اما بهترین بود. این نسخه، آخرین نسخه UFC Undisputed بود و پس از آن، THQ لایسنس یو اف سی را به الکترونیک آرتز فروخت و استودیو Yuke را هم بست. البته این استودیو بعدا همکاری خود را با ۲K Sports آغاز کرد و مسئول توسعه WWE 2K14 به بعد بوده است. نکته مهم این‌جاست که حتی الکترونیک آرتز هم نتوانست یک یو اف سی با کیفیت‌تر از UFC Undisputed 3 را به بازار عرضه کند. EA Sports UFC‌ها که زیر نظر شعبه ونکوور الکترونیک آرتز توسعه یافته‌اند، هرگز نتوانستند موفقیت‌های گذشته را تکرار کنند.

اگرچه UFC Undisputed 3 یک بازی بدون مشکل نبود، اما نقاط قوتش خیلی خیلی به نقاط ضعف بازی می‌چربید. حتی بعضی از منتقدین، معتقد بودند که این بازی می‌تواند کسانی که اهل MMA و مسابقات UFC نیستند را هم طرفدار خود کند. خیلی هم بی‌راه نمی‌گفتند! مثلا مگر همه کسانی که Forza Horizon بازی می‌کنند عاشق مسابقه دادن هستند؟ یا آیا همه‌ فیفابازها، فوتبال را به طور جدی دنبال می‌کنند؟ خیلی قاطعانه می‌گویم که پاسخ منفی است چون مثالش را با چشمان خودم دیده‌ام. انیمیشن‌های UFC Undisputed 3 در نوع خود فوق العاده بودند، بخش Career Mode بازی آن‌قدر جذاب بود که بازیکن نمی‌توانست به سادگی از آن دل بکند. سیستم جدید ساب‌میشن بازی توانسته بود نظر منتقدین را به خود جلب کند. بخش Ultimate Fights Mode بازی هم که حرف نداشت. در این بخش شما می‌توانستید یک بار دیگر تاریخ را به روایت خود بنویسید و برخلاف نسخه‌های قبلی و همین طور WWE 2K‌های فعلی، همه چیز در انجام دادن یک سری Objective خلاصه نمی‌شد. به طور کلی این بازی حالت‌های مختلفی داشت و به کاربر خود این اجازه را می‌داد که بخش‌های مختلف بازی را تجربه کند. حتی برای تازه‌کارها نیز این بازی مناسب بود. به لطف سیستم Tutorial بازی، خیلی زود می‌توانستید در UFC Undisputed 3 یک بازیکن حرفه‌ای شوید. البته یکی از مشکلاتی که می‌توانست بازیکنان قدیمی‌تر بازی را اذیت کند، بخش Career بود که با وجود جذابیت بالا، چیز خاصی را نسبت به نسخه قبل خود اضافه نکرده بود. برای افرادی که UFC Undisputed 3 اولین UFC زندگیشان بود هم طبیعتا، این مشکل اصلا به چشم نمی‌آمد. بالانس عالی و تنوع حرکات نیز از دیگر نقاط قوت این بازی بودند. در هر صورت با این همه جذابیت، بعید بود که کسی پیدا شود و نتواند از UFC Undisputed 3 لذت ببرد. همان‌طور که اشاره شد، این بازی حتی برای کسانی که اهل MMA نبودند هم بازی لذت‌بخشی بود. UFC Undisputed 3 بدون شک بهترین UFC است که تا کنون به بازار عرضه شده است و هنوز هم ارزش تجربه شدن را دارد. اگر وقت داشتید و بازی‌های جدید به شما این اجازه را دادند، یک بار دیگر سری به کنسول نسل هفتمی خود بزنید و UFC Undisputed 3 برای یک بار هم که شده امتحان کنید.

۲- FIFA 10

ستارگان روزهای گذشته بر روی کاور FIFA 10… این بازی در دورانی عرضه شد که هنوز رونالدو و مسی کاورهای بازی‌های فوتبالی را قبضه نکرده بودند.

ممکن نیست که در چنین لیستی، خبری از FIFA نباشد! پرطرفدارترین بازی ورزشی و به جرئت یکی از پرطرفدارترین و پرفروش‌ترین مجموعه‌های تاریخ، مجموعه بازی‌های FIFA هستند. نسخه‌های مختلف این بازی توانسته‌اند در مقابل رقیبی چون PES گاهی اوقات پیروز شوند و بعضی وقت‌ها هم مغلوب شدند. طی دو سه سال اخیر، PES بیش از گذشته به FIFA نزدیک شده است و این یک زنگ خطر بزرگ برای محصول الکترونیک آرتز است. اگرچه خریداری لایسنس لیگ‌های معتبر کمک زیادی به فیفا کرده است، اما هرگز نباید از رقیبی چون PES غافل بود. به طور کلی اگر بخواهیم با تکیه بر نمره متا نظر بدهیم، FIFA طی این چند سال کلا خوب بوده است! کمتر پیش آمده که متای بازی از ۸۵ پایین‌تر بیاید. اما نظر فیفابازان کمی متفاوت است. حقیقت این است که FIFA 18 به هیچ وجه نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد. در حالی که PES را بیشتر به خاطر آرکید بودنش می شناسیم و FIFA به شبیه ساز بودن شهرت دارد، FIFA 18 اصلا شبیه به یک شبیه ساز نبود. FIFA 15 را هم می‌توان در کنار FIFA 18 در زمره بدترین فیفاهای اخیر قرار داد. خوشبختانه FIFA 19 با وجود مشکلات زیادی که دارد، حداقل نسبت به FIFA 18 بازی بهتری است.

اما صحبت در مورد بهترین فیفاهای تمام ادوار کمی سخت است. حقیقت این است که FIFA نسخه خوب و حتی عالی زیاد داشته. از FIFA 10 تا FIFA 13، چهار سال متوالی، فیفاهایی به بازار عرضه شدند که از هر حیث انتظارات را برآورده کرده بودند. پیش از این هم FIFA 09 به خوبی رسالت خود را به انجام رسانده بود. FIFA 08 اما یک بازی ضعیف بود و تا جایی که من اطلاع دارم، امتیاز متای چندان جالبی هم ندارد. اما پیش از آن، FIFA 07 با حضور رونالدینیویی دوست داشتنی روی کاور خود، بازی جذابی بود. به طور کلی اما، عملکرد خوب فیفا و پیشی گرفتن این بازی از نظر کیفی نسبت به رقیب سنتی‌اش PES، از سال ۲۰۰۹ شروع شد. FIFA 10 نیز احتمالا بهترین نسخه این مجموعه بود. FIFA 10 را با حضور ستارگان لیگ برتر انگلیس روی کاور بازی می‌شناسیم. در آن برهه، انگلیسی‌ها عملکردی قابل ستایش در رقابت‌های مختلف از خود بر جای گذاشته بودند. بگذریم! FIFA 10 در واقع ادامه‌ای برای موفقیت‌های FIFA 09 بود. طراحی چمن و استادیوم‌های بازی فوق‌العاده بودند و از نگاه کردن به زمین لذت می‌بردید. حالت‌های متنوع بخش تک نفره و چند نفره بازی سبب شده بودند تا بازی کردن FIFA 10 هرگز خسته‌کننده نشود. این مورد در تمام فیفاهایی که منتشر شده‌اند محسوس بوده است. همین FIFA 19 چندین مد مفرح را به خود اضافه کرده بود. خلاصه FIFA 10 نه تنها یکی از بهترین نسخه‌های FIFA، بلکه یکی از بهترین بازی‌هایی است که ژانر Sports تا کنون به خود دیده است. با توجه به این‌که تا حالا فیفاهای زیادی به بازار عرضه شده‌اند و طرفداران فوتبال هم احتمالا همه آن‌ها را تجربه کرده‌اند، به خاطر آوردن FIFA 10 کار سختی است. اما به احتمال زیاد اگر اسم این بازی را سرچ کنید و عکس‌هایش را یک بار دیگر ببینید، خیلی خوب به خاطر می‌آورید که چه روزهای دلنشینی را پشت سر گذاشته‌اید و از آن روزها و ساعت‌ها، اکنون سال‌ها می‌گذرد.

۱- NBA 2K11 

مایکل جردن معروف بر روی کاور! البته این شخصیت در خود بازی آن‌قدرها که به نظر می‌رسید هم افسانه‌ای نبود… خلاصه NBA 2K11 واقعا یکی از بهترین بازی‌های ورزشی تاریخ است

به شخصه از طرفداران ورزش بسکتبال نیستم اما هرگز نتوانستم NBA 2K11 را فراموش کنم! این که چگونه برای اولین بار این بازی را تجربه کردم داستانی طولانی دارد و در حوصله این مطلب نیست! اما این را بدانید که به طور کلی NBA 2K مثل UFC Undisputed 3، از آن دست از بازی‌هایی است که تقریبا همه می‌توانند از آن لذت ببرند. چه طرفدار بسکتبال باشید و چه نباشید، چه NBA را دنبال کنید و چه نکنید، بعید است که وقتی که در حال بازی کردن NBA 2K هستید، به شما بد بگذرد. حال در این میان، بهترین نسخه NBA 2K کدام نسخه است؟ سوال دشواری است. NBA 2K11 و NBA 2K17 بیشتر از بقیه نسخه‌ها، توانستند که منتقدین را تحت تاثیر قرار دهند. نظر من البته، NBA 2K11 است. عنوان NBA 2K11 در اواخر سال ۲۰۱۰ برای کنسول‌‎های PS2، PS3، PlayStation Portable، Wii U و Xbox 360 به علاوه رایانه‌های شخصی منتشر شد. این بازی که مایکل جردن معروف را روی کاور خود می‌دید، توانست به متای ۸۹ برسد. از نظر اقتصادی نیز، این بازی یک بازی سود آور برای ۲K Sports و Visual Concepts به شمار می‌رفت.

گرافیک بازی در یک کلام، فوق العاده بود. البته این خاصیت همه NBA 2K‌ها است و خوشبختانه در مسیر انتشار سالیانه این مجموعه، شاهد افت و خیز خاصی نبوده‌ایم. راستش را بخواهید، این حد از جزئیات را تا قبل از NBA 2K11، در هیچ کدام از بازی‌هایم روی کنسول Xbox 360 ندیده بودم. همچنان اگر بخواهیم در یک رده‌بندی، بهترین بازی‌های ورزشی را از نظر گرافیکی لیست کنیم، اگر گزینه‌های اول و دوم نسخه‌هایی از سری Forza و Gran Turismo باشند، گزینه سوم قطعا یکی از نسخه‌های NBA 2K خواهد بود. NBA 2K11 عنوانی بود که از همه نظر، عملا از همه نظر یک بازی کامل بود. وزن، چیزی بود که به وضوح در بازی مشاهده می‌شود. کیفیت جلوه‌های بصری حیران کننده بود، هوش مصنوعی بازی شما را به چالش می‌کشید، بخش‌های مختلف بازی هر کدام به نوبه خود شما را پشت کنسول خود میخکوب می‌کردند. حتی طراحی چهره‌ها نیز نسبت به زمان خود و همچنین نسبت به دیگر بازی‌های ورزشی در وضعیت مطلوبی قرار داشت. وضعیت صداگذاری و موسیقی‌های بازی مثل همیشه فراتر از قابل قبول بود. تقریبا هیچ منتقدی نتوانست از NBA 2K11 بد بگوید. عنوانی که برای هر گیمری یک تجربه لذت‌بخش به شمار می‌رود. معدود مشکلات جزئی بازی هرگز به چشم نیامدند و معمولا کسی به جز منتقدین، در مورد آن‌ها صحبت نمی‌کرد. همان‌طور که اشاره شد، به طور کلی NBA 2K همیشه عملکردی فوق العاده داشته است و NBA 2K11 قطعا یکی از بهترین‌ها، و شاید بهترین نسخه این مجموعه بود.