در مسیر آرزوها | نقد و بررسی بازی To the moon

بازی های ویدئویی نسبت به فیلم و کتاب بستر بهتری برای روایت داستان های تعاملی یا به اصطلاح Interactive Story ها هستند. عناوینی همچون Fahrenheit و یا Heavy Rain نیز مهر تائیدی بر این گفته‌ی ما هستند. اما به شخصه هیچ گاه فکر نمی کردم یک Indie Game بتواند یک قصه‌ی تعاملی را به خوبی روایت کند. عنوان To The Moon نه تنها توانست این کار را انجام دهد؛ بلکه به قدری این کار را دقیق و بی نقص انجام داد که تحسین تمامی منتقدین را برانگیخت.

عنوان: To The Moon
سازنده: Freebird Games
ناشر: Freebird Games
سبک: Role-Playing Game Psychological
پلتفرم: PC
تاریخ انتشار: روز ۱۰ آذر ۱۳۹۰

——————————————————————————————————————————–


داستان بازی درباره‌ی دو دکتر با نام های Eva و Neil است. این دو دکتر توانایی این را دارند تا با استفاده از دستگاهی افرادی را که در حال مرگ هستند، به آرزو های دیرین خود برسانند. این آرزو ها همیشه متغیر بوده اند و نسبت به سن و پیشینه‌ی افراد متفاوت بوده است. اما آرزوی پیر مرد قصه‌ی ما Johnny متفاوت است… او آرزو دارد تا به ماه سفر کند!
اساس کار دستگاه به این صورت است که ابتدا دکتر ها به دنبال آخرین خاطرات شخص مورد نظر می گردند و سپس راه خود را ادامه می دهند تا به دوره ی کودکی شخص برسند. سپس در ذهن وی حالتی ایجاد می کنند که گویا شخص به آرزوی خود دست یافته است.
ترجیح می دهیم تا در رابطه با بخش داستانی بازی توضیح بیشتری ندهیم؛ زیرا از طرفی حجم این مطلب کم بوده و از طرف دیگر هر گونه توضیح در رابطه با خط داستانی بازی ممکن است سبب فاش شدن داستان شود و تجربه ی بازی را برای دوستان کم رنگ تر کند.
از بخش داستانی بازی که بگذریم به گیم پلی بازی می رسیم، بخشی که اگر کمی دقیق تر بر روی آن کار می شد بازی می توانست لقب بهترین بازی سال را نیز به خود اختصاص دهد. گیم پلی بازی تنها از چند مکانیزم ساده تشکیل شده است و کنترل کلی آن با استفاده از موس انجام می گیرد و کیبورد در پیشبُرد بازی هیچ نقشی ندارد. البته سازندگان برای جلوگیری از تکراری شدن روند بازی معما ها و مینی گیم های مختلفی را در بازی گنجانده اند، اما این بخش ها نیز چندان چالش برانگیز نبوده و بسیار ساده طراحی شده است.
به طور کل گیم پلی بازی فقط به این منظور شکل گرفته تا داستان بی نظیر بازی روایت شود و از نظر چالش برانگیز بودن چنگی به دل نمیزند.
با این وجود هرچقدر سازندگان در طراحی بخش گیم پلی بازی کم کاری کرده اند در بخش موسیقی و گرافیک آن را جبران کرده اند. موسیقی بازی و خصوصا تم اصلی که با استفاده از پیانو نواخته می شود به قدری زیبا کار شده است که پس از شنیدن آن ناخودآگاه اشک از چشمانتان جاری می شود. موفقیت بازی در بخش موسیقی به قدری زیاد بود که سازندگان بازی OST های بازی را بر روی وب سایت خود قرار دادند.
به این موسیقی زیبا و احساسی بازی گرافیک ۱۶ بیتی دوست داشتنی را نیز اضافه کنید تا بازی در زمینه ی طراحی هیچ نقص خاصی نداشته باشد. شاید تنها ایرادی که بتوان به بازی وارد کرد در رابطه با تنوع نه چندان بالای محیط ها در ابتدای بازی است؛ که البته در ادامه ی بازی و با وارد شدن شخصیت ها به فاز جدیدی از روایت این تنوع نیز افزایش پیدا کرده و به حد مطلوب می رسد.
در پایان و با توجه به مختصر توضیحاتی که در رابطه با بخش های مختلف بازی دادیم می توان این نتیجه را گرفت که To The Moon بازی بی نظیری است و تجربه ی آن برای همه ی گیمر ها از واجبات است. مطمئن باشید با تجربه ی To The Moon نه تنها وقت گران بهای خود را به هدر نداده اید؛ بلکه آنقدر از بازی لذت برده اید که تا به خود بجنبید آن را چندین بار به اتمام رسانده اید.

——————————————————————————————————————————–
نکات مثبت: داستان بی نظیر، دیالوگ های خارق العاده، موسیقی محشر، گرافیک دوست داشتنی
نکات منفی: گیم پلی سطحی، عدم وجود چند معمای چالش برانگیز
——————————————————————————————————————————–

گیم پلی: ۸.۲
داستان: ۹.۵
گرافیک: ۹.۰
صداگذاری و موسیقی: ۹.۰
امتیاز: ۸.۹