سینماگیمفا: نُقطه‌ی تاریک سرنوشت | نقد و بررسی فیلم Dragged Across Concrete

فیلم کشیده شُده روی بُتن، درام جنایی خُوش‌ساخت، مالیخولیایی و به‌غایت واقع‌گرایانه و پوچ‌انگارانه‌ای است که درعین‌حال به شکل مُتناقض‌نما و تراژیکی برای طرفداران پروپاقُرص سبک مریض و ساختارمند فیلم‌سازی کریگ زهلر، می‌تواند نااُمیدکننده، اعصاب‌خُردکن و کم‌فُروغ نیز باشد. سومین ساخته‌ی کریگ زهلر که با دو فیلم تکان‌دهنده‌ی قبلی خود، یعنی تبرزین اُستخوانی و آشوب در سلول شُماره‌ی ۹۹، توانسته بود چشم‌ها و نگاه‌ها را به خود خیره و مبهوت سازد، مُتأسفانه در خُوش‌بینانه‌ترین حالت، مُتوسط و رنگ‌ورورفته و در بدبینانه‌ترین و احتمالاً واقع‌گرایانه‌ترین شکل مُمکن، خسته‌کننده و میان‌تُهی ازکاردرآمده است. این حجم باورنکردنی از انتقاد و ابراز نارضایتی برای اثری که آن را در ابتدای این نوشتار، خُوش‌ساخت و جذّاب خطاب کرده‌ام، به معنای تباهی مُزمن و مُفتضحانه بودن شالوده‌ی مُحتوایی ـ ساختاری آن نیست و کشیده شُده روی بُتن، بدون شک یکی از بهترین و جذّاب‌ترین آثار درام جنایی دو یا سه سال اخیر سینما است بلکه مسئله‌ی بُغرنج و آزاردهنده‌ی بُنیادین این است که انتظارات مُثبت انباشته‌شده از زهلر بابت دو فیلم شُکوهمند قبلی‌اش و فروپاشی ناگهانی و غم‌افزای این حجم بادکرده از آمال و آرزوهای خُوش‌بینانه و اندیشمندانه، درنهایت این‌گونه سبب یأس، دل‌مُردگی و کسالت فکری تماشاگر ـ به‌عُنوان یک طرفدار دوآتشه ـ شده و به قولی درنهایت ناباوری، نااُمیدی و دل‌شکستگی او را رقم می‌زند.

ادامه مطلب را در سینمافارس بخوانید.