آنالیز | آیا Assassin’s Creed از ریشه‌هایش فاصله گرفته است؟ ( قسمت اول )
اگر درست خاطرم باشد، از سال ۲۰۱۳ و بعد از انتشار بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag بود که انتقادات از یوبیسافت و سری Assassin’s Creed شروع شد. شاید هم قبل از انتشار بازی و بعد از معرفی آن. این انتقادات رفته رفته قوت گرفتند و بعد از شکست بازی Assassin’s Creed Unity و به دنبال آن ناکامی‌های Assassin’s Creed Syndicate، اوج گرفتند. در کنار ایراداتی که به بهینه سازی بازی‌ها گرفته میشد و یا ضعف‌هایی در سیستم مبارزات و طراحی مراحل و همچنین عدم مشاهده “یک چیز جدید” در نسخه‌های بعدی، طرفداران AC عموما از یک چیز دیگر هم ناراضی بودند و آن هم فاصله گرفتن نسخه‌های بعدی اساسینزکرید از داستان اصلی و فرقه قاتلین بود. البته بر کسی پوشیده نیست که الطائر و اتزیو خیلی بهتر محفل اساسینزها را به نمایش در می‌آوردند و بعد از این دو نفر، به استثنای ادوارد کنوی و تا حد زیادی هم کانر کنوی، بقیه شخصیت اول‌های سری AC نتوانستند در حد و اندازه‌های نام دو اساسین اول ظاهر شوند. البته در مورد کانر، می‌توان گفت که شخصیت پردازی وی مشکل خاصی نداشت و با این وجود نتوانست به محبوبیت آن چنانی برسد. به هر حال، درصد بالایی از بازیکنان معتقد بودند که سری Assassin’s Creed از ریشه‌های واقعی خود دور شده است و از اصل خود فاصله گرفته. ادعایی که درستی و نادرستی‌‌اش هنوز هم مورد بحث قرار می گیرد. البته بعدها با انتشار Assassin’s Creed Origins مشخص شد که مشکل بازیکنان فقط با داستان بازی نیست، بلکه خیلی‌ها دوست نداشتند که اساس گیم پلی بازی هم تغییر کند. در واقع در حالی که درصد بالایی از بازی‌بازها در انتظار یک تحول عظیم بودند، درصدی هم به اصل وفاداری به گذشته پایبند مانده و صرفا خواهان بهبودهایی در سیستم‌ها و مکانیزم‌های مختلف بازی بودند. اگرچه بازیکنانی هم پیدا می شدند و می شوند که اصلا با Assassin’s Creed مخالف هستند و ترجیح می‌دهند که یوبی سافت پرونده این آی پی پر حاشیه را ببندد.
با به پایان رسیدن سه گانه اتزیو و آن اندیگ به یاد ماندنی Assassin’s Creed Revelations، یوبی سافت باید برنامه خوبی برای آینده آی پی خود می‌چید. در حالی که پشت سر هم Assassin’s Creed منتشر می شد و کاسه صبر طرفداران هم لبریز شده بود و انتقادات از AC به اوج خود رسیده بود، جید ریموند، خالق این مجموعه عنوان کرد که عرضه سالانه بازی باعث پیشرفت این مجموعه می شود و به ما کمک می‌کند که با مشکلات آن بیشتر آشنا شویم. اگر بگوییم که شکست مقدمه پیروزی است، بیراه نگفته ایم. بعد از انتشار Assassin’s Creed 1 که خیلی درخشان ظاهر نشد، AC II رسما برای یوبی سافت انقلاب کرد و تبدیل به یکی از بهترین بازی‌های دوران خود شد. نسخه‌ای که هنوز هم از نظر متاکرایتیک، بهترین نسخه Assassin’s Creed است. Assassin’s Creed 2 همان جایی بود که اتزیوی جوان داستان خود را آغاز کرد. اما این دو نسخه چه ربطی به صحبت‌های ریموند داشتند؟ بعد از Assassin’s Creed Unity و Assassin’s Creed Syndicate، مجموعه‌ای که داریم در موردش صحبت میکنیم یک استراحت یک ساله داشت. اتفاقی که بعد از یک سال رخ داد، اساسا اتفاق خوبی بود. Assassin’s Creed Origins منتشر شد! توانست مشکلات نسخه‌های قبلی را شناسایی کند، آن‌ها را بهبود ببخشد و عملا یک پیشرفت برای مجموعه تلقی شود. حداقل بعد از Unity و Syndicate، اوریجینز یک اتفاق خوشحال کننده برای طرفداران خود بود. عنوانی که به غیر از مشکلاتی چون ضعف در طراحی مراحل فرعی و مشکلات فنی پرتعداد، مشکل خاص دیگری نداشت. با این حال ارائه داستانی که به گفته بعضی از بازیکن‌های این بازی ربطی به نام Assassin’s Creed نداشت دقیقا همان نکته‌ای بود که می‌توانست این بازی را هم با انتقادات خود زیر سوال ببرد; نه به عنوان یک بازی خوب، بلکه به عنوان یک Assassin’s Creed خوب!
بعد از انتشار Assassin’s Creed Odyssey اما کشمکش‌ها همچنان ادامه دارند. در خوب بودن AC Odyssey که شکی نیست، عنوانی که می‌تواند در سالی مثل سال ۲۰۱۸ به یکی از نامزدهای بهترین بازی سال تبدیل شود، قطعا بازی کوچکی نیست. اکنون طرفداران AC را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد. عده‌ای اعتقاد دارند که همان سیندیکیت پایانی بر Assassin’s Creedها بود. بعضی ها می گویند که اوریجینز اگرچه از نظر گیم پلی تفاوت‌های زیادی با نسخه های قبل داشت، اما هنوز هم می‌توانست نام اساسینز کرید را یکد بکشد. کامنت ها را که می خوانیم، کاربران زیادی پیدا می‌شوند که اعتقادی به AC Odyssey به عنوان یک Assassin’s Creed ندارند. آن‌ها می‌گویند که باید نام این بازی عوض شود و بعضی هم مخالف این قضیه هستند. عده‌ای می گویند که AC فقط با همان لباس هودی معروف و هیدن بلید معنا پیدا می‌کند، برخی هم مخالف این فرضیه هستند و آن را به مفاهیم عمیق‌تری مثل تمدن‌های اولیه ربط می‌دهند. با وجود این که اساسینز کرید آدسی نتوانست از نظر داستانی نظر خیلی‌ها را جلب کند و طرفداران اساسینز کرید از داستان آن دل خوشی ندارند، برخی از بازیکنان پایان این نسخه را خیلی مفهومی‌تر از پایان‌های نسخه‌های قبلی می‌دانند. در حالی که دزموند به عقیده طرفداران نسخه‌های قدیمی بازی، به نوعی روح Assassin’s Creed محسوب میشد، برخی هم با حضور شخصیت‌های دیگر از جمله لیلا حسن مشکلی ندارند. گروه سوم هم که کلا وجود بخش داستانی زمان حال را اضافی می‌دانند و اعتقادی به آن ندارند. نظرها در مورد این مجموعه پرفروش آن قدر زیاد است که نمی‌توان همه‌شان را در یک مقاله جا داد. با این حال سعی کردیم در مقدمه این بحث طولانی و قدیمی، آن‌هایی که بیشتر شنیده‌ایم را مطرح کنیم. در حالی که بعضی از بازیکنان بعد از افتضاح روزهای اول Assassin’s Creed Unity با این مجموعه خداحافظی کردند، برخی هم توانستند با یونتی و حتی نسخه بعدی و بعدی بازی هم کنار بیایند و آدسی را پایانی بر ماجراجویی‌های خود در دنیای اساسین ها بدانند. آن متعصبان قدیمی هم که کلا از سه گانه اتزیو به بعد را قبول ندارند و خیلی وقت است که این فرنچایز و شماره‌های مختلف آن را کنار گذاشته‌اند. البته خود اوریجینز هم به دلیل تفاوت فاحش با نسخه‌های قبلی، به مزاق بعضی از طرفداران قدیمی خوش نیامد و هر چند شروع خوبی برای بازگشت این مجموعه به قله های موفقیت بود، ولی برخی از طرفداران را فراری داد. خب البته برای طرفدارانی که به خاطر تغییرات مربوط به گیم پلی AC Origins از این مجموعه خداحافظی کرده‌اند، قطعا قبول کردن یک AC متفاوت سخت بوده است. به هر حال تغییر از یک جایی باید شروع شود و هوشمندی یوبیسافت در این بود که ابتدا با اوریجینز، بازیکنان را آماده کرد و سپس با آدسی کلا بازی را تغییر داد. تغییرات در Odyssey، این نسخه را تبدیل به یکی از با کیفیت ترین نسخه‌های فرنچایز اساسینز کرید کرده‌اند و احتمالا حداقل برای مدتی، یوبی سافت از همین فرمول استفاده خواهد کرد. در ضمن اگر قرار باشد که AC کلا RPG شود، باید از عرضه سالانه بازی خداحافظی کنیم که البته خبر بدی هم نیست. در هر صورت، بهتر است در مورد آینده صحبت نکنیم و تمرکز خود را روی گذشته و حال این فرنچایز بگذاریم. پیش از این با برخی از دیدگاه‌های عمده در مورد Assassin’s Creed و داستان و گذشته آن آشنا شدیم یا بگذارید تصحیح کنم، این دیدگاه‌ها را مرور کردیم. در ادامه و در این مطلب سعی داریم با مراجعه به ریشه‌های Assassin’s Creed، یک جواب فنی و واقعی به این سوال بدهیم. آیا واقعا Assassin’s Creed از ریشه‌هایش فاصله گرفته است؟ شاید آری، شاید نه! در ادامه با ما همراه باشید و در ضمن، دیدگاه خود را هم حتما با ما و کاربران دیگر به اشتراک بگذارید.
در این مقاله دو قسمتی بیشتر با ریشه‌های سری Assassin’s Creed آشنا می شویم و در موردشان صحبت خواهیم کرد. تا پایان همراه ما باشید و نظرات خود را هم با ما در میان بگذارید.
هشدار: قبل از خواندن این مطلب به این نکته توجه داشته باشید که این مقاله داستان نسخه‌های اول تا Revelations مجموعه Assassin’s Creed را کاملا اسپویل می‌کند.
عنوان Assassin’s Creed که اولین نسخه این مجموعه به شمار می‌رود برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ منتشر شد. کاری به موفقیت‌های بازی در زمینه‌های مختلف نداریم. این که بازی چه نقاط قوت و ضعفی داشته هم در حوصله این مقاله نیست! داستان بازی حول شخصیتی به نام الطائر ابن لا احد می‌چرخید که البته ما بیشتر وی را با همان الطائر یا Altair می‌شناسیم. اتفاقات بازی در قرن دوازدهم رخ می‌دهند و داستان بازی هم بیشتر در شهرهای اورشلیم و دمشق و دوران جنگ‌های صلیبی سوم جریان دارد. بخش داستانی بازی به دو بخش زمان حال و گذشته تقسیم می شود و دوران حال بازی هم با دزموند مایلز شروع شده و با همین شخصیت ادامه پیدا می‌کند. به طور خلاصه، الطائر عضوی از انجمن برادری است و از طرفی دیگر دزموند مایلز، شخصیتی است که توسط شرکت Abstergo ربوده شده تا وسیله‌ای برای تست یک پروژه در دستگاهی به نام Animus باشد. دستگاهی که در واقع اساس کار آن شبیه سازی حافظه ژنتیکی است. آن بخشی از بازی که به الطائر مربوط می شود از جایی آغاز می شود که وی وظیفه بازیابی یکی از قطعات سیب عدن را دارد و در این راه با یکی از بزرگان تمپلار درگیر می شود. البته وی با وجود چشم پوشی از عقاید اساسین‌ها، در کشتن Robert de Sable ناکام مانده و بعدا از طرف المعلم دستور پیدا می‌کند تا ۹ نفر از اعضای کلیدی تمپلارها را به قتل برساند. این که روند داستان بازی به چه ترتیب پیش می رود، خیلی به این مطلب کمک نمی کند. پس بگذارید به سراغ پایان بازی برویم. در پایان مشخص می شود که آبسترگو در واقع در تلاش برای پیدا کردن تمام قطعات قدرت یا همان Pieces of Eden است و در این راه از دزموند استفاده کرده اند. از آن طرف هم الطائر در نهایت المعلم را می کشد و بازی به پایان می رسد. نکته مهم این جا است که الطائر می‌توانسته سیب عدن را همان جا نابود کند. المعلم قبل از مرگ به این نکته اشاره دارد که این سیب می تواند نه تنها به جنگ‌های صلیبی سوم خاتمه دهد، بلکه کلا صلح را در سرتاسر دنیا برقرار کند. البته بدیهی است که تمپلارها، چه قدیمی‌هایشان و چه تمپلارهای عصر حاضر، هدف دیگری دارند و آن هم کنترل دنیاست. به هر حال الطائر در نهایت سیب عدن را از بین نمی برد و بدون آن که متوجه شویم که سرنوشت این قطعه بهشتی به کجا ختم می‌شود بازی به پایان می رسد.
این جا سه مفهوم مطرح است. اساسین‌ها، تمپلارها و Pieces of Eden! البته نمی‌توان در بطن بازی اشاره‌هایی به تمدن اولیه را هم کتمان کرد اما این موضوع در اولین نسخه Assassin’s Creed خیلی باز نمی شود و تمرکز بازی بیشتر روی همان Assassins Vs Templar است و در این مورد هم خیلی خوب کار کرده است. با توجه به این که Assassin’s Creed اولین نسخه این مجموعه است، پس نمی‌تواند از ریشه دور شود یا احیانا فاصله گرفته باشد. البته تا Assassin’s Creed Revelations که آخرین حضور اتزیو باشد هم انتقادی به این موضوع وارد نیست. در واقع از اولین نسخه بازی تا نسخه Revelations را سعی میکنیم کوتاه تر و خلاصه تر توضیح دهیم و بیشتر به خود داستان بازی بپردازیم تا مفاهیم واقعی آن! از شماره سوم به بعد وارد جزئیات و همان بحث ریشه و فاصله گرفتن از آن خواهیم شد. اما چیزی که فعلا عیان است، این است که در Assassin’s Creed ما در نقش یک اساسین ماهر قرار گرفته‌ایم و دشمنان اصلی وی هم تمپلارها هستند. از آن طرف هم دزموند توسط شرکت آبسترگو ربوده شده است و هدف آبسترگو هم به نظر نمی رسد که خیر باشد. نکته خیلی مهم در مورد این نسخه که تا آخرین نسخه بازی آن را خواهیم دید، همان قطعات بهشتی هستند. قطعاتی که اتزیو هم تقریبا تمام زندگی خود را پای پیدا کردن آن‌ها می گذارد و تا دور ترین نقاط دنیا سفر می‌کند. با دشمنان مختلف دست و پنجه نرم می‌کند و در نهایت هم موفق می شود که به هدف نهایی خود برسد.
در اولین نسخه از سری Assassin’s Creed با موارد زیادی آشنا می شویم. تک تک این عقاید و سنت‌ها و آیتم‌ها در نسخه‌های بعدی مورد بررسی قرار می‌گیرند. در واقع Assassin’s Creed در بر گیرنده مفاهیم متنوعی است. به همین خاطر اختلاف نظر در مورد فاصله گرفتن از ریشه‌ها در مورد این مجموعه تا این اندازه دیده می شود.
نسخه دوم بازی Assassin’s Creed تحت عنوان Assassin’s Creed II در ایتالیا و در قرن پانزدهم جریان دارد. عنوان AC II شما را برای اولین بار با اتزیو آشنا می‌کند و وی را به مناطقی مثل فلورانس، ونیز و همچنین رم می برد. در مورد دزموند، وضعیت هنوز همان چیزی است که در نسخه قبل دیدیم و AC II دقیقا دنباله نسخه قبل است، با این که روایت بخش باستانی آن تقریبا سه قرن با نسخه قبل فاصله دارد. اتزیو جوان خوش گذران و عیاشی است که در خانواده‌ای ثروتمند متولد می شود و بعدا پدر و دو برادر خود را آویخته به دار پیدا می کند. وی پس از آشنایی با محفل اساسین‌ها و عضویت در انجمن برادری، متوجه می شود که تمپلارها پشت پرده مرگ اعضای خانواده‌اش بوده اند و در صدد انتقام بر می آید. بر خلاف الطائر، اتزیو هدفش در ابتدای کار فقط انتقام است. در بخش زمان حال بازی هم دزموند توسط لوسی نجات پیدا می کند و با افراد جدیدی آشنا می شود. در همین نسخه متوجه می شویم که درگیری های بین اساسین‌ها و تمپلارها هنوز هم ادامه دارند و حتی در زمان حال هم این دو فرقه دست از سر هم برنداشته‌اند. لوسی یک اساسین مخفی است که به عنوان یک نفوذی در محفل تمپلارها فعالیت داشته و اتفاقا در همان نسخه اول هم جان دزموند را نجات می‌دهد. همان جایی که به جای کشتن دزموند، پیشنهاد می دهد تا وی را نگه دارند و برای استفاده‌های بعدی از وی بهره ببرند.
اتزیو این بار تمپلاری متفاوت را مقابل خود می بیند. این بار دشمن اصلی اساسین‌ها، کسی نیست جز Rodrigo Borgia. کسی که می خواهد تمام ایتالیا را تحت سلطه خود در آورد و از بخت بد، سیب عدن را هم در اختیار دارد. برجیا هم یکی از این قطعات را از دست داده و ادامه ماجرا… کشمکش‌های بین اتزیو و بورجیا مربوط به همین قطعات بهشتی می شوند و طبق معمول، اتزیو نماینده‌ای از اساسین‌ها و خوبی‌ها و در آن سو، برجیا نماینده تمپلارهاست. بدیهی است که در پایان بازی هم برنده میدان اتزیو است و موفق می شود که در واتیکان، برجیا را برای همیشه کنار بزند. نکته مهم در مورد پایان بازی، این است که قبل از تمام شدن آن برجیا قطعات بهشتی را در اختیار دارد و سعی در باز کردن یک اتاق را دارد. اتاقی که در آن رمز و رازهای زیادی وجود دارند. خوشبختانه قبل از این که تلاش برجیا ثمر دهد، اتزیو وی را پیدا کرده و او را شکست می دهد و خودش وارد اتاق می شود. قسمت مرموز بازی و حتی کل آی پی AC همین جا برای اولین بار اتفاق می افتد. اتزیو وارد اتاقی می شود که در آن هیچ چیز و هیچ کس نیست جز تصویری از زنی که خود را Minerva معرفی می کند. مینورا ادعا می کند که حدودا ۶۰۰ سال بعد اتزیو را پیش خود می آورد! حالا سوال این جاست که آیا دزموند همان اتزیو است؟ پس از انتشار اولین نسخه از سری Assassin’s Creed، برخی از کاربران احتمال می دادند که شاید دزموند همان الطائر باشد! به لحاظ ظاهری هم این دو نفر خیلی با هم متفاوت نبودند. دلایل زیادی برای رد این ادعا وجود دارد ولی این که دزموند آیا همان اتزیو است یا خیر سوال دیگری است که پاسخ دادن به آن کار آسانی نیست. البته جواب بله یا نه هم به درد این مطلب نمی خورد و اصلا به دنبال پاسخ دادن به این سوال هم نیستیم. در واقع پاسخ به این پرسش که مینروا واقعا چه کسی است حیاتی تر از دانستن هویت واقعی دزموند و اتزیو و ارتباط این دو نفر با هم است. مینروا اسامی متعددی داشته است و برای مدتی طولانی به عنوان الهه بشریت زندگی کرده است. البته در مصر و یونان باستان وی را با نام آتنا می شناختند و مینروا، اسمی است که مردم روم برای وی انتخاب کرده اند. مینروا برای روم، در واقع الهه و مظهر بینش، تفکر و هنر بوده است. صحبت‌های مینروا برای اتزیو، به نوعی برای دزموند مایلز هم بوده اند. به همین ترتیب می‌توان دزموند را هم به مینروا و صحبت‌هایش ربط داد. به نظر می رسد که مینروا از قبل از پا گذاشتن بشریت بر روی کره زمین زندگی کرده است. این تفکر که سری Assassin’s Creed در واقع ریشه در تمدن قبل از انسانیت دارد هم از همین جا نشات می‌گیرد. عقیده‌ای که البته چندان هم بیراه نیست و تا خود Assassin’s Creed Odyssey نیز در موردش صحبت خواهد شد. مینروا طی صحبت‌هایش به چیزهای زیادی اشاره می کند. مطالبی که نقل قول آن‌ها شاید به ده‌ها خط احتیاج داشته باشد. با این حال بهتر است این نکته را مد نظر داشته باشید که Minerva فقط با اتزیو حرف نمی‌زند; بلکه دزموند را هم مخاطب خود می داند. لازم به ذکر است که در همین حال و در دنیای مدرن، دزموند و دوستانش هر آن چه که اتزیو از مینروا شنیده را هم می شنوند. مینروا در اواخر صحبت‌هایش، از دزموند درخواست می کند تا تمپلارها را پیدا کرده و از دنیا محافظت کند. مینروا وظیفه حفاظت از دنیا و بشریت را از دوش خود برداشته و دزموند را مامور این کار می کند.
“What is a man but the sum of his memories? We are the stories we live! The tales we tell ourselves!”
عنوان Assassin’s Creed Brotherhood نیز دنباله نسخه قبل بوده و باز هم با محوریت شخصیت اتزیو در دنیای باستانی و دزموند مایلز در زمان حال ادامه پیدا می کند. با این حال خبری از آن اتزیوی خوش گذران و عیاش نیست و شخصیت قبلی، جای خود را به یک شخصیت جدید داده است. شخصیتی مقتدر که اکنون یک Master Assassin است و از اهداف شخصی خود فاصله گرفته است. همان طور که از اسم این نسخه پیداست، داستان آن بیشتر بر روی بازسازی انجمن برادری تمرکز دارد و باز هم باید با پاپ مبارزه کنید. این بار هم شما اساسین هستید و دشمنان شما تمپلار! برجیا کماکان در بازی حاضر است و بعدا توسط سزاره برجیا کشته می شود. مثل نسخه‌های قبلی، این جا هم توضیح جزئیات خودداری کرده و به اصل داستان می پردازیم. اتزیو در همان اوایل بازی مجروح می شود و عمویش هم کشته می شود. این بار سزاره برجیا به دنبال قطعه بهشتی است و برای رسیدن به آن همه کار می کند. کشتن یک اساسین مثل ماریو ( عموی اتزیو ) هشدار خوبی به اساسین‌ها و انجمن برادری است! رم که حالا در اختیار سزاره برجیا و نیروهایش است باید توسط اتزیو نجات پیدا کند. اتزیو در طول مراحل اصلی بازی به سراغ افراد مختلف رفته و در نهایت هم موفق می شود تا انجمن برادری را یک بار دیگر بازسازی کند. در واقع Assassin’s Creed Brotherhood ارتباط مستقیم با انجمن برادری دارد و دقیقا آن چیزی است که بازیکنان می خواهند ببینند. البته کشمکش‌ها بر سر Apple of Eden در این نسخه هم دیده می شود. در واقع Brotherhood، مرتبط ترین نسخه تاریخ Assassin’s Creed با فرقه قاتلین محسوب می شود. البته نام‌هایی مثل Origins را هم می توان در کنار Brotherhood آورد. اگر بخواهیم “فرقه” را ریشه Assassin’s Creed بدانیم، پس Origins نمونه‌ای عالی به شمار می رود تا همان “ریشه” را بشناسیم. جایی که با سنت‌های قاتلین آشنا می شویم و اولین اساسین‌های واقعی را می شناسیم. در همین بازی و در دنیای مدرن، دزموند کنترل خود را از دست داده و به وسیله هیدن بلید خود، لوسی را می کشد. البته اگر خاطرتان باشد، دزموند این کار را از عمد انجام نداده است. سوالات زیادی در این زمینه مطرح شده بود و اتفاقا تئوری‌های زیادی هم در این رابطه منتشر شد. کنجکاوی‌ها آن قدر زیاد بود که حتی در مصاحبه‌هایی با کارگردان بازی و رئیس شرکت یوبیسافت هم این پرسش مطرح شده بود که چرا دزموند، لوسی را به قتل رساند؟ پاسخ به این سوال را باید در دی ال سی بازی AC Revelations به نام The Lost Archive پیدا کنید. در این دی ال سی مشخص می شود که لوسی یک مامور سه جانبه بوده و هم برای اساسین‌ها و هم تمپلارها هم کار می کرده و هم جاسوسی! دزموند در نسخه Brotherhood و به اراده Juno، لوسی را می کشد و این شخصیت هم از دنیای Assassin’s Creed کنار می رود. به طور کلی Assassin’s Creed Brotherhood توانست از همه نظر یک بازی کامل به شمار برود. اگرچه متای نهایی نسخه قبل بالاتر از متای Brotherhood است ولی از لحاظ محبوبیت، این دو نسخه تفاوتی با هم ندارند. AC Brotherhood را می‌توان یک Assassin’s Creed واقعی دانست. عنوانی که تمام تمرکز خود را بر روی فرقه گذاشت و در نهایت با بازخوردهای مثبتی رو به رو شد.
Assassin’s Creed Brotherhood بیشتر روی بازسازی انجمن برادری تمرکز دارد و در واقع خود فرقه را به عنوان محور اصلی بازی انتخاب کرده است. در این نسخه شما حتی می توانید ببینید که اساسین‌ها چگونه به یک عضو جدید به محفل خود تبریک گفته و وی را به رسمیت می شناسند.
نسخه چهارم از سری AC و همچنین سومین و آخرین نسخه اصلی مجموعه Assassin’s Creed با محوریت اتزیو آئودیتوره Assassin’s Creed Revelations بود. برخلاف نسخه قبل که تمام تمرکز خود را بر روی فرقه و محافظت از قطعه بهشتی در مورد سزار و افرادش گذاشته بود، در این نسخه، مجموعه Assassin’s Creed پا به قسطنطنیه گذاشته و به دنبال کتابخانه الطائر ابن لا احد می‌گردد! جایی که الطائر برای آخرین بار دیده شده و به نظر می رسد که اتزیو با رسیدن به این کتابخانه مخفی، اطلاعات ارزشمندی را پیدا خواهد کرد. در این نسخه اتزیو، پیشرفت‌هایش از طریق نامه به خواهرش منتقل می کند. اتفاقات Assassin’s Creed Revelations نسبت به دو نسخه قبل برای اتزیو – که اکنون به اوج پختگی رسیده است – اتفاقات خوشایندتری هستند و این نسخه، همان نسخه‌ای است که در آن اتزیو برای همیشه شمشیر خود را کنار گذاشته و ماموریتش به پایان می‌رسد. پس از مرگ کریستینا، اتزیو اکنون زنی به نام سوفیا سارتور را در کنار خود می بیند. اتزیو در نهایت جایی که الطائر برای آخرین بار حضور داشته است را پیدا می‌کند و برای همیشه شمشیر خود را کنار می گذارد.
در همان ابتدای بازی، اتزیو با شخصی شوخ طبع به نام یوسف آشنا می شود. Yusuf Tazim فرزند پدری اساسین و مادری آشپز است که البته از پدر وی اطلاعات چندانی در دسترس نیست و سرنوشتش نامشخص است. یوسف توسط مادرش بزرگ شده و در AC Revelations، حدودا ۴۵ ساله است. نکته مهم در مورد یوسف، اساسین بودن وی است. صحبت‌های وی، توانایی‌هایش و همچنین هیدن بلیدی که دارد، همه بر روی این ادعا صحه می‌گذارند. در AC Revelations نیز شما با اساسین‌ها در تعامل هستید. به آن‌ها ماموریت می‌دهید، از پناهگاه‌های آن‌ها حفاظت میکنید، در مبارزات خود از آن‌ها کمک می‌گیرید و حتی با رئیس آن‌ها که یوسف باشد هم رابطه نزدیکی دارید. با این وجود باز هم AC Revelations به صورت صد در صد روی فرقه تمرکز نکرده و بیشتر به دنبال قطعات بهشتی و ورود به کتابخانه الطائر است. کتابخانه‌ای که ورود به آن ملزم به یک کلید است، کلیدی که پیدا کردن آن برای اتزیو به قیمت از دست دادن یوسف و به خطر افتادن جان سوفیا تمام می شود. داستان بازی تماما روی پیدا کردن کلیدها مانور می‌دهد. بازی فلش بک‌هایی به دوران الطائر دارد و در همین فلش بک‌ها می توانید اطلاعات بیشتری در مورد الطائر به دست بیاورید. در پایان بازی هم وارد کتابخانه الطائر می شوید و اسکلت وی را پیدا میکنید در حالی که آخرین کلید را در دست دارد. ارتباط اتزیو و دزموند در همین بخش بازی به صورت مستقیم صورت می‌گیرد. اتزیو پیغامی برای آیندگان می‌گذارد یا بهتر بگویم، برای اساسین آینده می‌گذارد و این اساسین کسی نیست جز دزموند مایلز.
در Assassin’s Creed Revelations اتزیو تعاملات زیادی با اساسین‌ها دارد و همچنین سرنوشت الطائر و کلیدهایی که جیووانی در نامه‌هایش به آن‌ها اشاره کرده است را دنبال می کند. به لحاظ داستانی، AC Revelations همه چیز دارد و از همه نظر، یک اساسینز کرید واقعی است.
در زمان حال بازی، دزموند مایلز ، ژوپیتر را مشاهده می کند. ژوپیتر هم مثل مینروا، یکی از سه نفری است که قبل از پیدایش بشریت وجود داشته است و سیب عدن را ساخته است. این افراد در واقع خود را خدا نمی‌دانند، بلکه در پاسخ به اتزیو، مینروا گفته بود که او فقط کسی است که قبل از آمدن انسانها به کره زمین، وجود داشته است. در دنیای حال همان طور که اشاره شد، دزموند با ژوپیتر دیدار کرده و ژوپیتر سرنوشت تمدن اولیه را برای دزموند بازگو می کند. این تمدن‌های اولیه عملا چیزی هستند که بازی Assassin’s Creed Odyssey هم روی آن‌ها کار کرده و در موردشان بحث می کند. در مورد آن نسخه هم بعدا صحبت میکنیم. نکته مهم این جاست که در سه گانه اتزیو و همچین اولین نسخه بازی با حضور الطائر، همیشه انجمن برادری نقش مهمی داشته اند. شخصیت‌های اصلی بازی هم خودشان اساسین بوده‌اند و هم تعاملاتشان با انجمن برادری روند داستان را مشخص کرده است. حال یک جواب مشخص به این سوال داریم که آیا Assassin’s Creed Revelations یا نسخه‌های قبل از آن از ریشه‌های بازی دور شده اند؟ قطعا خیر! از هر دیدگاهی که به قضیه نگاه کنید، پاسخ منفی است. این که در نهایت چه اتفاقی برای تمدن اولیه افتاده و دلیل آن چه بوده را در Assassin’s Creed Revelations خواهید فهمید. همچنین در همین نسخه متوجه می‌شوید که این همه سال اتزیو و پدرش به دنبال چه چیزی بوده‌اند و اصلا فلسفه اساسین‌ها چیست. تمپلارها این بار هم نقش خود را در بازی ایفا کرده و البته در مقابل اساسین‌ها شکست می خورند. Assassin’s Creed Revelations بهترین پایان بندی ممکن برای یک اسطوره را دارد. اگرچه ماجراهای اتزیو در این نسخه پایان می‌یابند و ادامه زندگی وی را باید از طریق منابع دیگر دنبال کنید، اما دزموند هنوز به پایان راه خود نرسیده است. پایان داستان Assassin’s Creed Revelations، آغاز ماجرایی جدید برای دزموند مایلز است.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازی‌های آن روی تمامی دستگاهها
- این ۱۵ ویژگی منحصر به فرد GTA 6 را به یک تجربه خیرهکننده تبدیل خواهند کرد
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece 
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازی‌های شما در سال ۲۰۲۵ 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازی‌های ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازی‌های مدرن Resident Evil است 
بازی‌های انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد 
فهرست بازی‌های محبوب استودیو ناتی داگ در سال ۲۰۲۴
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگهای انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- ۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
- آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد
زمان آغاز فیلمبرداری فصل سوم سریال House of the Dragon تائید شد
نظرات
آقا من به عنوان کسی که کامل ۱۰۰% خالص ادیسه رو تموم کردم میگم عالی بود و باارزش اما اسسین نبود
اما برعکس اریجین رو یه اسسینز کامل میدونم چون شکل گیری اولیه و فرقه بود و به داستان های اتزیو و بقیه ربط داشت :inlove:
درکل باید دید آینده یوبی سافت قراره چیکار بکنه …! آیا همین مکانیزم ادیسه رو پیاده می کنه یا برمیگرده به روند یونیتی و قبلتر…
اگرچه شایعه هایی هست که میگه قراره نسخه ی بعدی ایتالیا باشه و نسخه ی ۳ گانه (ادیسه و اریجین ) باشه و بعدش برگرده به قبل اما خب هیچ چیز دقیق نیست و فقط باید صبر کرد و دید :snicker:
بنظر من اوریجینز جذابترین نسخه و اودیسه بزرگترین نسخه ac
نمیدونم چرا انقدر به اسم و فامیلی یه بازی گیر دادید؟!!
این اساسین نیست فقط اسم اساسین رو داره مثل این میمونه طرف پشت سر هم بچه دار بشه ولی هیچکدوم شبیه هم نباشن و بگن این بچه از این پدر و مادر نیست.
اتفاقا ادیسی یه اساسین واقعی بود المانهای گیم پلی و گرافیک و داستان بازی هم فوق العاده هستن من خودم عاشق اتزیو بودم و هستم و همین الانشم استارت زدم برادرهود رو دوباره برم. اما اینکه بگین ادیسی اساسین نبود کاملا اشتباهه.
همین شماها بودین ک فقط سری اتزیو رو خوب می دیدید و قبل از همین اوریجینز و ادیس گیر داده بودید به استراحت دادن و کنار گذاشتن بازی یا تغییر دادنش حالا که اینطوری شده ساز مخالف می زنید. اصلا سخت نگیرید چون پا فشاری شما به زدودن جدید و ستایش قدیم اصلا قابل درک نیست.
متاسفانه باید گفت که از چه نظر دور شده؟
من که اصلا به این سری های جدید نمیگم اساسین چون وقتی ارزش هیدن بلید مثل یه ذباله هست من چی بگم؟؟؟داستان بازی درسته برگشته به قدیم و نحوه تشکیل ولی باید قبول کرد که به قدری داستان های قدیمی زیبا و خاطره انگیز بودن که ادم اصلا جرعت مقایسه رو نداره..گیم پلی بازی واقعا واسه این سری نیست واقعا نیست اساسین یعنی موندن در سایه یه قهرمان خاموش اما نه یه فرد اشکار که بجای موندن در سایه میری وسط معرکه لوتی بازی دربیاری…خدا قربونت برم یه زمانی با اشتباه الطیر لباس سفید شروع یک داستان خاص تا کانر توی امریکا ،اتزیو با اون صدای خاص و اون ابهت ،ادوارد باحال با رفقای خوبش اون دریای زیبا اون اهنگای خونده شده توسط خدمه کشتی به این باید گفت اساسین نه به گیمی که حتی لیاقت نداره اسم اساسین روی کاورش باشه.. :struggle: :struggle: استادی که میگی ادیسی اساسین بود داستان اره همه هستن اما وقتی لباسش لباس اساسین نیس باید در یوبی گل گرف
من اگه بخوام توضیح المسائل بدم باید ده پانزده صفحه ای انشا بنویسم که نه حوصلشو دارم نه کاپیچینوشو و نه سیگارشو.
بر همه چیز تغییر حاکمه چون تغییر نباشه قضیه لوس میشه مطلب زود هضم میشه و مطلبی که زود هضم بشه خز میشه چون قبلا تکرار شده و اگه یه چیزی اسیر چرخه ی تکرار بشه نه تنها خاطره نمیسازه بلکه باعث میشه وسط بازی کردن خمیازه بکشی و بقیه ی خاطرات قوه ی مخیلت رو هم به چالش زوال پذیری میکشونه.
در کرک بازارو باید گل گرفت که خودم هم اکثرا کرکی بازی می کنم چون قدر چیز گران بها در جلد مفت بودن رو نمیدونند و دوست دارند همان گونه باشه که می خواهند نه آنگونه که برای آن ساخته شده.
————–
تایید لطفا آقای مقدم سپاس.
Original Ubisoft
اول سیگار نکش خوب نیس ، منم فن یوبی ام ادیس از نظر گرافیک محیط خیلی خیلی خوب بود واقعا عالی بود اما چیزی که من از این بازی به عنوان یک هوادار سراغ دارم اینه که به قدیم یه اشاره ای بکنه و داستان بازی رو شخصی نکنه و اگر هم شخصی میکنه مثل بلک فلگ یه اشاره ای به قدیم داشته باشه من از گیم پلی که میگذرم حالا بماند سری سولز اوردن واسه بازی ولی سری اساسین ۷۰ درصدش داستانه یعنی خیلیا برای داستان بازی میکنن تا نکات دیگه، مثلا اون دی ال سی که مربوط به گذشته ایران بود و گذشته اساسین هارو نشون میداد بهتر از داستان اصلی بود این چیزی بود که من وقتی ویدیو رو دیدم نظرات رو هم خوندم و همه تعجب میکردن،بنظرت دلیل تعجب چیه؟چرا خوششون اومده؟چون داستان به گذشته مربوط شده.و انگار گیمر به خودش میگه:اره اساسین یعنی این ما قبلا اینطوری بودیم…در واقع چیزی رو که میخاد الان پیدا کرده
اقای اریا مقدم من معذرت میخام اصلا یادم نبود درباره این مقاله خوب تشکر کنم..ممنونم واقعا نیاز بود مقاله..امید وارم درباره سری بازی های دیگه هم نوشته بشه
اساسین بسیار با اون قدیمش فرق کرده. الان دیگه مثل قدیمش نیست که تک باشه و بازى ھای زیادی مثل اون ھستن از لحاظ گیمپلى. اتزیو و ادوارد کجان واقعا؟؟؟ من اصلا خوشم نیومد! اگه یک اساسین میخواین یونیتى با اون ھمه گندش بهتره والا!!! یادش به خیر زمانی میگفتیم یونیتى بد ترینه 🙁 🙁 :-(( :-((
همین شماها هستین که با این طرفداریه بی موردتون از یوبی باعث میشین ی سری بازی تکراری هر سال با همون المان ها بسازه بده ب ملت
من الان دارم گوست ریکون رو بازی میکنم با اینکه بازی همه چیش خوبه ولی ی سری ماموریت های تکراری رو جلوت میذاره و تا اخرش باید همون چندتارو تکرار کنی
یا باید اعتراف بگیری
یا محموله دشمن رو منفجر کنی
یا دنبال ماشین بری
یا چندتارو مارک‌کنی و بزنی
تموم
ماموریت های فرعیش هم با اینکه زیادن ولی بازم باید ۳ ۴ تا کار خاص انجام بدی
یا هواپیمای دشمن رو بیاری تو منطقه خودت
یا ….
من نمیگم دقیقا مثل ویچر ولی چرا یوبی با اونهمه پرسونل نتونه ی بازی در حد ویچر بده بهمون حداقل از لحاظ تنوع گیم پلی
گرافیک بازیاشم ک خوبه فقط تکراری میشن به سرعت
چه قدر حرفای درست و به جایی زدی در تعجبم از این کسایی که بهت منفی دادن هر چند اهمیت نداره اما گل گفتی
Ozhan
داداش اول من یه سوال دارم دوس دارم جواب بدی….نظرت چیه که سری اساسین هم از همون اول با تاخیر عرضه میشد مثلا با تاخیر ۳ساله؟؟یا بیشتر؟؟
درمورد گوست ریکون قبول دارم واقعا حرف حق میزنی داداش من پست انچارتد گفتم الانم میگم یه سری نباید کشش داده بشه چون نواوری داستان و همه چی رو میگیره،یوبی شرکت عجولیه و اصلا مجال نفس کشیدن به قسمت قبل نمیده شروع به ساخت نسخه جدید میکنه..فک نکن دلیل موفقیت بازی های دیگه بخاطر استدیو قویشونه!اصلا هیچ شرکتی به اندازه یوبی ایده نداره یه نمونه واچ داگز که سیستم هک کارکتر اصلی منحصر به فرد جذاب و دوس داشتنی.پرنس اف پرشیا با اون داستان خاصش گوست ریکون یا رینبو که شوتر های تاکتیکی هستن،میگی ویچر نمیتونه بسازه همون سوال بالاس در اصل اگه یوبی به مدت ۷سال بشینه روی یک بازی کار کنه صدرصد عالی در میاد و بی شک بازی سال هم میشه ولی خب متاسفانه یوبی اصلا به این چیزا توجه نمیکنه و فقط میخاد یه بازی عرضه کنه هرسال و تحمل صبر کردن نداره
واقعا چه خاطراتی داشتیم با ھایدن بلید یوبی اومد با ادیس گند زد بهشون 😥 :-(( :no: :reallypissed:
حق میدم بهت مراحل فرعی اکثر بازیا تکراری شده و بین این اکثریت دو سه مورد از بازی های یوبی سافت تو دوران جاهلیتش همینطور بودن.
فارکرای ۵ و نیو داون من لول دیزاین تکراری ندیدم توشون!!! همون المان های تکراری که تو میگی هم ندیدم!
ادیسه و اوریجینز و بلک فلگ.
فارکرای ۳ و ۲.
سوس اسپارک و دیویژن ۲ و فورآنر من نمیدونم از کدوم لول دیزاین طراحی حرف می زنید اگه اینارو بازی کرده باشید. واقعا نمیتونم درک کنم.
منظوره من اینه چرا یوبی سافت که بزرگترین شرکت گیم سازیه دنیاست با هزاران کارمند ک صدبرابره اکتیویژن یا سانتا یا سی دی پراجکت و غیره…
با اون داستان های عالی
با اون گرافیک خیره کننده
گیم پلی خوبش هرچند اینم تکراری میشه گاهی اوقات
چرا نتونه بازی هاش رو در حد کامل به انتشار برسونه؟
باگ که یه چیز عادیه تو بازی ها اینو فاکتور میگیریم
ولی شما توجه کن توی هر بازیش میبینی ی ایراد میتونی بگیری
فارکرای مثال بارزش میشه هوش مصنوعی یا تنوع حتی ظاهری دشمناش
اوریجینز باز ماموریتاش تکرارین حرف منو باور ندارین برید تست کنید خودتون
فورآنر که مبارزه ای انلاینه حسابش نکنید
دیویژن فقط نسخه دومش خوب کار شده اونم بخاطر ماهیت انلاینشه که پلیر جذب کنن درامدزاییش بیشتر از بقیه بازیاشه
باور کنین سخت نیست واسش اگ بخاد ی بازی در حد شاهکار بده بیرون ولی نمیدونم چرا مقاومت میکنه در برابر این مسئله
OzHaN
معلومه دلیلش چیه وقتی بازیهاش مثل هم شدن به جای اینکه مردم نخرن بر عکس میرن میخرن و با این کار به صورت غیر مستقیم میگن کارت درسته و یوبی هم میگه چرا چند سال تلاش کنم و انقد هزینه کنم که یک بازی عالی بدم؟ عوضش زود به زود بازی میدم که جیبم پر پول بمونه.
اساسین تو دوران الطایر و اتزیو خدایی میکرد و حتی تا قبل از سیندیکیت هم من ازش راضی بودم ولی به نظرم زیادی دارن کشش میدن
اگه چند تا نسخه سم فیشر و پرنس بده بیرون میترکونه
یوبی خیلی عشق بود ولی فعلا فاصله گرفته از اوج (نظر شخصی بدون توجه به درامد شرکت و چیزای دیگه)
بدون در نظر گرفتن درامدم هر جور حساب کنی ۲۰۱۸-۲۰۱۹ اگر بهترین سال یوبی نبوده باشه یکی از بهتریناش بوده 😐
همین ادیسی نامزد گوتی شد دیویژن دو نشون داد چجوری اشتباهاتو به نقاط قوت میشه تبدیل کرد فارکرای نیو داون هم نشون داد میشه با تغییرات کم حتی یه تجربه ی لذت بخش و سرگرم کننده ارایه کرد
……………………………………….
در مورد مقالم باید گفت درسته تا حدی از ریشه ها بازی فاصله گرفته ولی خب المان هایی رو اضاف کردن که بازی رو نو کنه و بهش قوت بده اگه قراار بود بی تغییر میموند شاید واقعا خسته کننده میشد
برای من شخصا بازی در AC3 تموم شد ، نسخه های بعدش برای سرگرمی بود خیلی هاشو حتی نگرفتم اگر هم بازی کردم فقط در شهر قدم میزدم
شاھکار بزرگی رو از دست دادی :-(( 🙁
باتشکر و خسته نباشید به شما آقای محمد آریامقدم :heart: مقاله زیبایی بود :yes: و خب جواب این سوال قطعا بله هست که داره جدیدا شخصی داستانش میشه نمونش origins و odyssey.ولی خب این به این معنی نیست که دیگه ارزش تجربه رو ندارن و این سری معروف و دوست داشتنی نابود شده.لزوما فاصله گرفتن از ریشه یه سری بد نیست بلکه اگر درست انجام شه و سازندگان برای لحظه به لحظه اش برنامه ریزی کردن و میدونن دارن چیکار میکنن،به عنوان مثال god of war یا همین نسخه odyssey.درسته که خیلیا ممکنه خوششون نیاد از این همه تغییرات و فاصله گرفتن از ریشه ولی تغییر برای هر بازی ای لازمه و به نظرم assassins creed حداقل فعلا داره راه درستی میره مگراینکه یوبیسافت گند بزنه که احتمالش کمه.
داداش اساسین کجاش داره راه درست رو میره ؟ شاید شما از اون دسته هایی هستید که برای اولین بار اساسین بازی کرید و خوشتون اومده باشه ولی برای من و بعضی از دوستان گیمفایی که همونطور که از قبل گفتم با این سری و داستان بازی خاطره داشتن اصلا خوب نیست.بنظره من یوبیسافت باید از نوع شروع کنه و داستانی حماسی مثل اتزیو دوست داشتنی بسازه.
داداش من از نسخه اول تجربه کردم همه ی نسخه های بازی رو(بجز فریدم کرای و لیبریشن و یونیتی) و میدونم دارم چی میگم درسته از ریشه هاش فاصله گرفته منم قبول دارم دیگه مثل اون اساسین های سابق نیست و کلا تغییر کرده ولی بازی اونجوری نیست که ارزش تجربه نداشته باشه.بازخورد ها از آخرین نسخه منتشر شده ازش اینو نمیگه.منم تو کامنتم گفتم ممکنه خیلیا از این تغییرات خوششون نیاد(مثل شما)ولی امثال من از این تغییرات بدمون نمیاد و اتفاقا خوب هم از آب دراومده فعلا.برگرده به ریشه هاش،۱نسخه بسازن شاهکار شه،۲نسخه بسازن شاهکار شه،۱۰نسخه بسازن و شاهکار شه درهرصورت که یه جا ایده هاشون تموم میشه و باید تغییرات اساسی ایجاد کنن.امیدوارم متوجه صحبتم شده باشید دوست عزیز 😉 🙂 باتشکر از شما :rose: :heart:
نوکرم داداش
منم دقیقا ھمین رو میخوام! کجاست اون ھایدن بلید و لباس اصلی اساسین؟؟؟ کجان اون اتزیو و ادوارد دوست داشتنی؟؟؟
ممنون که مطالعه کردی
اتفاقا به نظرم اوریجینز ارتباط مستقیم با ریشه داشت. یعنی بعد از برادرهود، به نظر من هیچ کدوم از نسخه‌ها تا این اندازه در مورد انجمن برادری صحبت نکرده بود. ولی در مورد شخصی بودن کاملا موافقم. کلا از رویلیشنز به بعد اکثرا حالت شخصی به خودشون گرفتن. حالا بعضیا بیشتر، بعضی ها هم کمتر
خیلی عالی و کامل بود.
فقط یک سوال برام هست اینکه اون فردی که تو نسخه Revelations در شروع بازی کنار ساحل تو یک دنیای خیالی با دزموند قدم میزنه و باهاش صحبت میکنه کیه؟ تا جایی که من متوجه شدم تو متن اسمی ازش برده نشده.در مورد دوستان دزموند هم اسم از لوسی برده شده ولی از اون دو نفر دیگه خیر.
کلی ( Clay ) باید منظورتون باشه. درسته، در موردش صحبت نکردیم چون خیلی مربوط به مطلب اصلی نمی شد. بعد با اوردن اسم کلی باید کلی مطلب در مورد این که چه کسی هست و قضیه پروژه‌های قبلی چیه صحبت می شد که خب کلا مقاله رو از مسیر اصلی دور میکرد. منتهی من خیلی خلاصه توضیح بدم خدمتتون
کلی در واقع یکی از اساسین‌های زمان حال هستش که به عنوان نفوذی ازش استفاده می شده. کلی بعدا دستگیر میشه و ازش توی همون شبیه ساز استفاده می کنن منتهی موندن بیش از اندازه توی دستگاه انیموس اثرات مخربی روش میذاره و کلا نمیتونه از خاطرات خارج بشه. مثل اینه که دزموند دیگه هیچ وقت به دنیای خودش برنگرده و تا ابد اتزیو بمونه
بعدا از طرف یکی از بین ژوپتیر یا جونو بهش ماموریت میدن که بعدا شخصی به اسم دزموند مایلز بهت ملحق میشه و باید ازش محافظت کنی. یه پیغام واسه دزموند میذاره و خودکشی میکنه
اون کسی که بعدا دزموند تو رویلیشنز میبینه در واقع یک جورایی یک هوش مصنوعی هستش. همونجا هم اواخر بازی کلی اجازه نمیده که دستگاه شبیه سازی جدید ( Nexus ) دزموند رو حذف کنه و به جاش خودش رو حذف میکنه
کلا به طور خلاصه، کِلی یک اساسین هستش که دستگیر میشه و خودش رو فدای دزموند میکنه
چه جالب.مرسی.
Subject 17 نامش بود دوست عزیز تاثیر زیادی داخل داستان نداشت فقط در این حد که دزموند اولین قربانی abstergo نبود و subject 17 هم ازش در anonymous استفاده شده بود و به دزموند درس میداد که تنها راه خروج چیه و….
سابجکت ۱۷ خود دزموند مایلز بود عزیز.
کلِی ( Clay ) سابجکت ۱۶ بود
تشکر
Assassin’s Creed: Odyssey منطق این سری رو زیر سوال برد
ایده اصلی Assassin’s Creed این بود که یه فرد تو زمان حال از طریق انیموس زندگی یه فرد دیگرو که تو گذشته زندگی میکردرو می بین و همون اتفاقات زندگیش رو عینا دوباره تجربه میکنید.
بعد این سیستم انتخاب دیالوگ ?:-) همراه با چندین پایان مختلف. ?:-)
گیم پلی Assassin’s Creed همیشه برپایه پارکور بوده
الان چی ?:-)
یه زمانی Assassin’s Creed یه شاهکار فوق العاده بود که DNA خودش داشت
الان دیگه یه بازی خاصی نیست ، صرفا یک OW یا RPG مثل بازی های دیگه فقط تو زمانی متفاوت!
Assassin’s Creed همیشه روند خطی داشت و همه باهاش حال میکردن
اما یوبی سافت یه میدل فینگر به همه ی فن های که حال و حوصله انتخاب و کلا گوش دادن به دیالوگا را ندارن نشون میده و کوچیک ترین اهمیتی به نظرشون نمی ده
چون ویچر ۳ به موفقیت رسید ما هم کلونش بسازیم
خسته نباشید آقای آریا مقدم
سری AC عالی شروع شد ولی بعد از نسخه AC III دیگه یوبیسافت شروع کرد به پول درآوردن از اسم این سری!
بلک فلگ یه بازی عالی بود و بهترین کشتیرانی رو داشت ولی ربطی به اساسین ها نداشت!
اوریجنز و ادیسی هم بازی های بسیار خوبی هستن ولی به نظرم اسم AC باید از روشون برداشته بشه
با سلام و عرض ادب خدمت آقای آریا مقدم مقاله بسی زیبا و بجا بود و بالاخره یک فرد حرفه ای مثل شما حرف دل مارو زد من خودم جز همون دسته ای هم هستم که معتقدم زیباترین و بهترین نسخه های سری AC همون ۳ گانه اتزیو هستش البته من تا نسخه یونیتی رو بازی کردم اما اون حس و حالی که ۳ گانه اتزیو به من میداد حقیقتا بعد از این ۳ گانه دیگه نداشتم البته از زیبایی مناطق بلک فلگ نمیشه گذشت ولی خوب وقتی ذهن ما با یه چیز شکل بگیره تغییرش سخته و از مراحل دریانوردی هر دو قسمت ۳ و ۴ چه کانر چه ادوارد خوشم نیومد و فقط به بازی هر دو نسخه پرداختم چون همچنان یه اساسین در بازی که با اون لباس های زیباش منو به وجد میاورد نسخه یونیتی رو هم متاسفانه تمومش نکردم یعنی همون اوایل بازی به خاطر لگ و باگ هایی که بود یجورایی دل سرد شدم و بیخیال شدم از این سری و نسخه های اوریجین و آدیسه هم که اصن یک AC نیستن بلکه بازی های دیگه هستن به نظرم که فقط اسم AC رو بهشون چسبوندن و تا زمانی که این سری به ریشه های خودش یعنی دوران رنسانس تا قرن ۱۸ یا دورانی که حداقل یه اساسین واقعی رو شاهدش نباشم نمیرم منظورم همون گیمپلی قدیمی و اصلی سری هستش امیدوارم یه روزی این یوبی سافت از خر شیطون بیاد پایین رو این سری رو به ریشه های خودش برگردونه
اوریجینز که خیلی مربوط به اساسین ها بود.
کاملا از ریشه‌هاش فاصله گرفته است و نابودش هم کرده است…لااقل اسم نسخه های جدید رو یه چیز دیگه میزاشتن.برداشه فارکرای ویچر سرزمین میانه این سه تارو قاطی کرده ادیسه و اریجین ساخته.تو نسخه های بعدی امکانش هست که زیوس و پوسایدون هم تو بازی باشن !
اساسین شده گلادیاتور ولی بازی اسم قبلیش مونده 😀
ایکاش بازیهایی ک تو این نسل سبکشون رو نسبت ب گذشته عوض کردند با ی اسم دیگه ای منتشر میشدند.
بنظرم ی مدت دیگه همین سازنده ها کار کپکام رو انجام میدند و متوجه میشند هر تغییری هم خوب نیست و بر میگردند ب سبک گذشتشون.
هیچ وقت با سری اساسین حال نکردم همیشه موقع بازی کردنش خمیازه میکشیدم دیگه کلا یه چند سالی هست سمتش نرفتم
با فروش فوق‌العاده ای که نسخه های اریجین و ادیسه داشت دیگه غیر ممکنه یوبیسافت فورمولشو عوض کنه، تنها کاری که میکنه تو نسخه های بعدی افزایش پیچیدگی گیمپلی و المان های نقش آفرینی هست در کنار بهبود گرافیک.
یه سری طرفدارا هستن که تا نسخه Revelations رو دوست دارن و نتونستن با سبک جدید ارتباط برقرار کنن که تنها ۲ راه دارن یا کلا بیخیال این سری بشن و دیگه نخرن یا با سبک جدید و تغییرات خودشونو وفق بدن، راه سومی وجود نداره.
به احتمال زیاد تغییر میدن(البته شاید نه به صورت کلی مثل اساسین سیندیکیت و یونیتی به اوریجینز و اودیسه)ولی خب بنظرم تغییرش میدن شاید ۲ نسخه دیگه کلا اساسین کرید سری پر فروشی بوده و احتمالا خواهد بود بنظرم تغییرش میدن بعد یه مدت
با تشکر از محمد عزیز بابت مقاله…
در مورد این که assassins creed از ریشه هاش دور شده یا نه، به نظرم باید بگیم عناوین مثل ادیسه یا اریجینز خیلی خوب و لذت بخش بودن، اما ظاهر و حال هوای اساسینز کرید نداشتن…در مورد المان های نقش آفرینی هم باید بگویم وجودشون یجوری اجتناب ناپذیر و بودنشون به بازی جذابیت می بخشه…
ممنونم بابت نظرت مصطفی عزیز 🙂
البته با نظرت در مورد اوریجینز مخالفم، ولی در مورد ادسی درست میگی 🙂
از چه بابت؟ این که بازی خوبی بود؟
داستانش اصلا در مغایرت با فرقه نبود. جمع بندیش فراتر از انتظارات خود من بود. نمیتونم بگم حال و هوای اساسینی نداشت
klمنم دقیقا تصریبا اواخر بازی بیشتر بهم حس اساسینی داد
داستانش آره، من اتمسفر هم برام ملاک به شدت…میدونی اون حال و هوا و حس سابق…ولی در کل خیلی لذت بخش بود، هر جند مراحل فرعیش کاملا تکراری بودن…
ممنون از شما آقای آریا مقدم واسه مقاله
خدارو شکر ویوندی شرش از سر یوبیسافت کم شده مطمئنم که یوبیسافت بیشتر روی بازیهاش کار میکنه و بازی های بهتری رو میده بیرون
بخاطر اون داستان پرمعناش هم که شده امیدوارم هیچ وقت پروندش بسته نشه
برای من که عاشق مخفی کاری های منحصر به فرد اساسین بودم حالا هیچ ارتباطی با دنیای اوریجینز و اودیسی برقرار نمیکنم.
هیچ چیز تو این بازی سرجای خودش نیست!
کمیت هست اما هیچ کیفیتی نیست
هرچقدر جلوتر میرم احساس میکنیم این دو بازی رو اصلا نمیشناسم .
این حس نه فقط درباره گرافیک و گیم پلی بلکه در داستان و مراحلم صدق میکنه
امیدوارم یوبیسافت به ریشه هاش برگرده!
به دوران طلایی prince of persia …
اقای یارو اول برو اسم پروفایلتو درست کن death stranding نه dead
بازی های یوبی سافت واقعا لنگ می زنن .مثلا بازی های راکستار و می بینی که یه نفر با دیگر دست می ده و این انیمشن و … این مدلی هستش که خیلی واقعیه ولی اکثر بازی های یوبی سافت این مدلی هستش که اگه کسی با یه نفر دیگه دست میده و دستش از دست این رد میشه و یا راه میره پاش داخل زمین میره و ۱۰۰ ها اشکال دیگه .
شما بشین سرجات ات و اشغالای ea رو بازی کن
اگه تونستی با منطق نطق بکش نه این که فرافکنی کردن .در واقعیت اینه .تعصب پدر ادم رو می سوزونه .اگه بازی های یوبی سافت این شکلی نیستش با منطق و سند اثبات کن که من اشتباه می کنم !!! ولی نمی تونی چون که بازی های یوبی سافت همشون این شکلی هستند . یارو راه میره و یه دفعه از خونه رد میشه . بازی های بازی سازان مستقل و کوچیک همچین باگی رو نداره .
تو با چه منطقی داری میگی که همه ی بازی های یوبی سافت اینطوری هستن؟؟
آی دیتو بده ۱۰۰ ساعت گیم پلی بفرستم از هر کدوم از بازی هاش که میخوای ببین یه دونه باگ میبینی یا نه!!
یکی از دلایل این باگ ها ضعیف بودن نسبی سیستم و کرکی بودن بازیه.
من که حداقل از بچگیم با بازی های یوبی سافت بزرگ شدم این حرف تو رو تو هیچکدوم از بازی ها ندیدم نه فقط تو بازی های یوبی سافت بلف زدن هم حدی داره تو شک دارم از کنار یکی از بازی های یوبی رد شده باشی فقط داری جو میدی و بس.
آی دی بده تا ثابت کنم بت با دلیل و مدرک.
باگ و ۱۰۰ ها اشکال دیگه!!!!!!!!!!!!!
دوست عزیز و گرامی آقای Original Ubisoft من کار ندارم زامبی یوبی و از این حرفا ولی خواهشا دیگه شورشو در نیار هر اتفاقی میفته هی میای میگی یکی از دلایل اصلی باگ ها که سیستم ضعیفه و هر دلیلی میاری که بگی نه یوبی خوبه.اخه خوبه خودم تو فارکرای ۵ دیدم دو تا سرباز مرده نصفشون تو زمین بود که باز اگر تعداد باگها کم باشه خوبه ولی لامصب
انقد زیادن که نگو.خواهشا اگه جوابی منطقی داری بیا بگو نکه مثل قبل در بری از جواب دادن
مشکل شما همین بیهوده گوییاست حداقل یه چی بگو که دو سه نفر بخندن زامبی یوبی!!! خدایا از دست این بچه ها. اگه یکم سواد انگلیسی و فارسی داشته باشی تو بعضی بازیا که کیفیت تکسچر رو میبری بالا و مقدار وی رم مورد نیاز از مقدار کارت گرافیک تو میزنه بالاتر اونجا مینویسه که بالابردن کیفیت بیشتر از حد ساپورت وی رم کارتت باعث ایجاد باگ میشه که آخرین موردش رو تو رزیدنت ایویل ۲ ریمیک دیدیش که ۱۰۰ درصد ندیدیش.
این یکی از مورداشه دومی برمیگرده به روز اول عرضه ی تمام بازی ها که باگ توشون هست و خواهد بود ولی با آپدیت هایی که میدن این باگ ها از بین میرن و خیلی خیلی کم میشن حالا ببین مشکل تو از کجا بوده که میای فکت صادر میکنی!!! والا من باگ هایی که قبل از عرضه ی آپدیت های ویچر و آی وی و وی دیدم تو یونیتی ندیده بودم. اگه منطق و فلسفه خونده باشی میفهمی حرفای من قابل تجزیه و تحلیلن و از رو سند حرف میزنم ولی متاسفانه سواد بعضیا قادر به کششون نیست.
سوالی داشتی بپرس جوابتو بدم.
در ضمن من عادت ندارم جبهه بگیرم مقابل چیزهای بد رودربایسی ندارم چیزی بد باشه میگم بده نه ارث پدره نه کشته مرده ی یوبی سافتم که بیخود ازش طرفداری کنم من طرف حقم و مخالف بیهوده گویی و سفسطه.
مورد دیگشم که یادم رفت مربوط به کرکی بودن ویندوز ۱۰ هستش.
برای مثال تو بازی فارکرای ۲ رو، رو ویندوز سون و اکس پی نصب و اجرا کن ببینم باگی توش میبینی یا نه!
ولی همون نسخه رو نصب کن تو ویندوز ۱۰ پرو یا هر کوفت و زهرماری دیگه ای از این ویندوز میبینی انقدر باگ تو بازی پدید میاد که از پیشروی تو بازی جلوگیری میکنه تو همون مرحله های اول که میری اسلحه بگیری با ۱۰ تا الماس! وقتی اسلحه رو گرفتی و میری توی اون کافه که ماموریت بگیری به عمق فاجعه پی میبری میبینی اون سه نفر بالا پایین میشن میرن چپ و راست خود به خود تند و سریع. وقتی میری کنارشون و کلید e رو بزنی صحبت کنی باهاشون میرن زیر زمین و اینچنین چیزا.
فارکرای ۳ و فارکرای ۴ رو ویندوز ۱۰ کرکی و گاها اورجینال افت فریم دارن رو سیستم های فوق ثریا هم افت فریم دارن.
آموختی؟ یا یادت بدم بازم؟!
ویندوز ۱۰ ضد کرک بازا هستش.
حالا ت با منطق صحبت کن ببینم چی تو چنتت داری!!!
یادمه سر نیو داون گفتی با منطق صحبت کن دوست عزیز ولی متاسفانه شما جواب منو ندادی که نمیدونم چی شد شما رفتی. در ضمن دوست عزیز و گرامی من کرکی باز میکنم ولی جالبه فال اوتی که مال ۱۱ سال پیش کمتر باگ داره از ۳ و بلاد درگن.بازم بگم یا بسه؟شما با منطق صحبت کن ببینم چی داری که بگی
خب آقای همه چیز دان اصن گیریم حرف شما درست اول یک نکته بهت میگم منی که توی پیسی دوستم که فوق العاده بالاست(خواستی ایدیشو بهت میدم برو مشخصاتشو ببین) هم رزیدنت ۲ و هم فارکرای ۵ رو بازی کردم که حداقل تو زمینه داشتن باگ فارکرای ۵ حداقل یک سروگردن بالاتره.بعدشم گیریم پیسی رفیقم مشکل داشته ولی کنسولو چی میگی.حتما تو کنسولم وقتی باگ داشت مشکل از کنسوله؟بعدشم آقای همه چیز دان اصلا مگه مشکل فارکرای ۵ فقط؟یعنی فقط برای اینکه ثابت شه مشکل باگ مال خود بازیه رفتم تکسچر و رزولوشن فارکرای ۳ و بلاد درگن رو تا پایین حد ممکن اوردم پایین ببینم چی میشه و جالب بود تو ۳ وقتی اولای بازی میخوای اولین پایگاه رو فتح کنی همونجا جسد دو تا سرباز رفت رو هوا.اخه دیگه واقعا باگ و مشکلات فنی بازی های یوبی که دیگه نمیتونی توجیح کنی.ولی شما راست میگی من سوادم هیچی نیست شما قله های علم رو فتح کردی و از همه بیشتر میفهمی و حتی دانیال نوروزی و کسری کریمی طار و هر چی ژورنالیست معروف تو ایران و جهان هستن به گرد پای شما هم نمیرسن
در ضمن اگه میشه ای دی تلگرام یا یه پل ارتباطی بده بهم یه سوالی دارم.
m.v.m.t.o.w@
اینستاست
Original Ubisoft
اگر اینستا نداری بگو تا ایدی تلگرام بدم
به نام خدای متعال
به عنوان کسی که همه ی نسخه های اساسین رو بازی کرده (بعضی ها رو چندین بار ) میگم که یوبی سافت و اساسین عشقه. مهم نیس که از ریشه ها فاصله گرفته یا نه، مهم اون تجربه و حس خوبیه که حین بازی به آدم میده.
من هنوز دارم نسخه های قدیمی رو به ترتیب بازی میکنم اودیسیم تنها اساسینیه که هنوز تموم نکردم
با اینکه ادسی بسیار عنوان قابل احترام و خوبی بود ولی واقعا توش هیچییییی از اساسین ها ندیدم من
تمام تاریخ اساسین رو ادسی به ھم زد. واقعا مزخرفه! یوبی ۱۰۰ درصد اگه یک اساسین با شخصیت اتزیو بده تمام موج ھای ضد اساسین میخوابن و فروشش ده برابر ادسی مزخرف میشه :no: :no: :no: 🙁
والا من که با تک تک نسخه هاش به وجد اومدم واقعا میگم واسه نسخه بعدیش به اندازه لست واسش هایپم همون یونیتی و سیندیکیتم که همه بدشو میگن مخصوصا یونیتی من خیلی خوشم اومد ازش اودیسی هم از نظر من از ریشه دور نشد بلکه داشت درباره قبل اون صحبچ میکرد و جالبه بدونید که حتی توی واقعیت هم بعضیا باور دارن که قبل از تاریخ بخ جا مونده و در زمان باستان موجودات اساطیری وجود داشتن ( قابل توجه کسایی که میگن چرا موجودات اساطیری توش هست ) به هر حال اساسین چه بلاد لاینس پی اس پی که اولین اساسینم بود چه یک چه سه گانه اتزیو چه سه چه بلک فلگ چه یونیتی چه اوریجینز و اودیسی و چه همشون چه تکی و چه از دیدگاه فرانچایز جزء بهترین بازی ها و حتی نام خا در بین مدیوم های هنر سرگرمی من میباشند
من از لحاظ سنی در حرفه مبارک گیمینگ فسیلم. ساعتها بازی روی کنسول PS1 یا PS2 پای متال گیر و GTA و امثالهم با گرفایکهای چپندر قیچی محو داستان سرایی و روایت ادبی اونا میشدیم. شاید من یکم خاک خورده نظر بدم ولی بهترین اسسین هنوز برای من آلطایر هست و بهترین نسخه هنوز هم همون نسخه اوله که برای من درست مثل اولین نسخه گاد آو وار هست، یعنی از لحاظ فلسفی و مفهومی هیچکدوم از نسخه ها به گردش هم نرسیدن و شاهکاری در داستان نویسی حساب میشن، هم اسسین کرید ۱ هم گاد آو وار ۱ لایق یک ریمیک درست و درمون هستن.
اما ریشه ها، من یادمه که خود آقای آریامقدم گفتن منظور ما از ریشه ها چیه و من دو منظور دارم. اولیش ریشه داستانی هست و دومی ریشه گیمپلی.
از لحاظ داستانی این نسخه از نظر من خیلی وقته که مرده اوریجینز که کلا تمام داستانی که در نسخه های اولیه راجب سالهای تاسیس فرقه و افراد تمدن اولیه و … بود رو retcon کرد، یعنی کلا خراب کرد و از اول ساخت که به بایک و زنش ربط داشته باشه از اون طرف تو اودیسه یسری نکته که مثلا اینا اولین نفر بودن ولی کلا خط داستانی رو گم کرد و زد تو جاده خاکی. اگه دقت کنید تمام اسسین ها از جنبه ی تاریخی بعنوان پیش زمینه یا بک گراند داستانی استفاده کردن و تعدادی مراحل مرتبط با تاریخ گذاشتن ولی اودیسه کلا ترکیبی از ویچر و فاینال فانتزی شده بود، داستان خیلی سطحی با شخصیت هایی نچسب و خسته کننده با یک کانسپت کلیشه ای که خیلی هم پایانش تابلو بود. جالبه که ماموریت های اصلی بازی اصلا یه چیز دیگه رو روایت میکنه در حالی که ماموریت های فیثاغورس در واقع همون ماموریت هایی هستن که باعث میشه لیلا حسن اون معبد رو پیدا کنه. از طرفی با اوریجینز هم مشکل دارم، همه چی که برای بایک محیا هست و اصلیترین کارها رو بایک میکنه یکهو حالا واسه اینکه یه مشت فمنیست یا SJW رو راضی کنن مرحله آخر و قتل ژولیوس سزار رو میدن به زنش، در حالیکه تو نسخه های قبل در چندین منبع بوده که بروتوس با کمک تعدادی دیگه از کنسول های روم این کارو کرد ولی خب وقتی همه فکر میکنن اسسین کرید همش از در و دیوار بالا رفتن و کشتن مردمه (درست عین GTA) انتظار دیگه ای هم نمیشه داشت یک انگشت شصت بزرگ یوبیسافت میده کلا ۱۸۰ درجه همه چی رو تغییر میده بعد کک هیچکی هم نمیگزه چون اصلا اطلاعات عمیقی راجبش نداره. هم اودیسه و هم اوریجینز دوتا retcon پشت سر هم بودن که وجودشون از لحاظ داستانی اون یکی رو نقض میکنه حالا از داستان تکراری و مسخره با شخصیت های تک بعدیش (به غیر از بایک) هم صرف نظر میکنیم (داستان آلطایر و سه گانه اتزیو و مجموعه کنوی کجا داستان این کجا). اصلا از خودتون میپرسید جریان زمان حال و اون JUNO چی شد؟ کشتنش! به همین راحتی! توی یه کمیک که در زمان حال بود اسسین ها با تمپلارها یه دست به یکی میکنن توی یه معبد میکشنش و تمام!! اون همه داستان چینی و نتیجش هم این! واقعا بعضی ها راست میگفتن که وقتی دزموند مرد روح سری هم مرد.
از لحاظ گیمپلی که والا نمیدونم چی بگم، هر بار گیم پلی تغییر کرده یا یه بار مثل نسخه سوم و بلک فلگ و روگ خیلی خوب بوده یا مثل یونیتی عالی یا مثل سیندیکیت متوسط ولی بازم میشه یه چیز هایی گفت، اینکه من الان بخوام یک ویچر جدید با کمی گیم پلی بهبود یافته تر با کمی المان فاینال فانتزی بازی کنم میرم اوریجینز رو بازی میکنم ولی اگه بخوام یک ویچر جدید و کاملا نو بازی کنم میرم اودیسه رو بازی میکنم. مبارزات بازی خیلی خسته کننده و بیهوده شده و اینکه هیدن بلید گند بزنه به این دلیل که لول دشمن بالا هست و از این حرفها خیلی مسخرس انگاری فال آوت و بازی های مشابه هست نه یک اسسین، پارکور بازی هم به زور میشه گفت پارکور بیشتر پرش های ابتدایی با یه مشت افکت صوتی رو مخ هست از اون طرف هم استفاده از ضربه های قدرتی و سلاح هایی که باید صبرکنی شارژ بشن و از این خرفا اصلا با منطق بازی تا این حد جور در نمیاد. ولی بازم این یکی بستگی به سلیقه گیمر داره شاید من خیلی بدم بیاد ولی یکی دیگه خیلی خوشش بیاد فقط میشه گفت که بله گیم پلی هم کلا زیر و رو شده و سعی داره یک نقش آفرینی فانتزی باشه تا یک اکشن ادونچر مخفی کاری.
من این اواخر شروع کردم همه ی اساسینا رو با هم و تو یه برهه ی زمانی بازی کنم تا بهتر بتونم تصمیم بگیرم. 😉
واقعیتش اینه که نسخه ی اول چون زمان خودش یه نو آوری کامل بود اون زمان خیلی به دلمون نشست ولی الان بازی کردنی میبینم تنها چیزی که توش خوب بود داستانش بود! گیم پلی و پارکور خیلی ضعیف بوده. 🙁
سه گانه اتزیو رو که اصلا نمیخوام بحثشو باز کنم چون همه میدونیم که چه شاهکاری بود . الانم بازی کردنی همون حس خوب رو بهم میده. :inlove:
اساسین ۳ نسخه ی ریمسترشو الان بازی میکنم و میبینم که کانر اونقدرا هم که تو ذهنم جا گرفته بود لال نیست! ?:-) اتفاقا شخصیت پردازیشم خوبه بالاخره از کسی که تو دوران کودکی و نوجوونیش هیچ روی خوش ندیده طبیعتا نمیشه انتظار یه شخصیت شوخ رو داشت. :-/
اساسین ۳ مشکلی که داره روایت داستانشه به نظرم . خیلی کند جلو میره. همین باعث میشه حوصله ی ادم سر بره. :struggle:
اساسین بلک فلگ هم با اضافه کردن دریانوردی و تغییرات جزیی گیم پلی تجربه ی خوبی بهم داد . :yes: فقط به نظرم زیادی دیگه ماجرا رو به دریا کشونده بودن! من بعضی وقتا دریا زده میشدم. :laugh:
یونیتی انصافا برای من یکی از قشنگترین بازیاییه که تجربه کردم. :inlove: اتفاقا امروز هم دوباره نسخه ی رایگان شده ی یوپلی اش رو تموم کردم و به نظرم داستان آرنو هم دقیقا مثل اتزیو میتونه تبدیل به یه سه گانه بشه! از پیدا کردن معشوقه ی جدید گرفته تا سفر به کشورای دیگه! کاری که اتزیو انجام داد. :yes:
گیم پلی واقعا خوبه . فقط مشکل باگ هنوزم یقه ی بازی رو گرفته ( با اینکه نسخه ی آپدیت شدس ولی هنوز مشکل داره)
سیندیکیت نه تنها گرافیک پایین تری داره بلکه مراحلشم شدیدا بیخوده. 😕 من فقط از شخصیت پردازی جیکوب خوشم اومد
تو کنسول هم اوریجین و اودیسه رو بازی کردم و به عنوان کسی که هر دو تا بازی رو پلات کرده میگم که دوتاشونم نقش آفرینی های خوبی هستن ولی اصلا به ویچر نمیرسن ! 😕 از تکرار مراحل گرفته تا داستان آبکی مراحل فرعی ( به غیر از سه چهار مورد)
در کل به نظرم اگه قرار باشه یوبیسافت دوباره به شکل قدیمی اساسین روی بیاره بهتره همون داستان آرنو رو ادامه بده تا اینکه بیاد یه شخصیت جدید معرفی کنه. :-))
اینم بگم که همه ی نسخه ها رو دو هفته اس که دوباره دارم بازی میکنم و این نتایج کاملا تازه اس :rotfl:
باهات تو خیلی جاها موافقم 😉 این سری خیلی سریه قوی و نابیه حتی همون Unity که خیلی کوبوندنش و به نظرم Syndicate ایده ای جالب اما با پیاده سازی افتضاح بود و این دو تا بازی آخر هم که کلا اصلا Ac نیستن ولی بازی های عالی هستن مخصوصا Oddysey که خیلی نابیه ولی حیف اون حس AC های قدیمی رو نداره :-/ هییی یاد بازی های بینظیر این سری مثه Revelations و ۳ بخیر :inlove: tnxXx
من به شخصه بعد ازAc black flagدیگه علاقه زیادی به بازی کردن ac نداشتم فقط میرفتم که تمومش کنم اخراش هم. چیت میزدم که هرچه زودتر تموم شه.
چون داستان اصلی از نظرم تو Ac 3 تموم شد
اینکه از ریشه ها فاصله گرفته حدس و گمان نیست و قطعا همینطوره
خیلی ها پشت ادیسی جبهه گرفتن که وااای خیلیم عالییه و بقیه طرفدارا دارن شورشو در میارن و با یوبی سافت بدن و …
ولی بیاین واقعیت رو ببینیم
اساسین از کجا شروع شد ؟؟ با کدوم شخصیت ؟؟ با چه ویژگی هایی ؟؟ تو چه سبکی ؟؟
اساسین با الطایر شروع شد و بعنوان یه ip قدرتمند در سبک اکشن ادونچر اسمش بر سر زبون ها افتاد
حالا آخرین نسخه اساسین … دیگه خبری از اساسین نیست اصن !! سبک بازی کاملا تغییر کرده شده اکشن rpg !!
خیلی دوس دارم قیافه کسایی که میگفتن “اساسین به این تغییر رو نیاز داشت” زمانی ببینم که مثلا بگن سبک عنوان ویچر شده ادونچر و دیگه از rpg صرف خبری نیست ! طبیعتا سیل عظیمی از مخالفتا شروع میشه. پس چرا ما طرفدارای قدیمی نباید با تغییر سبک ip محبوبمون مشکل داشته باشیم … چرا باید خودمونو توجیه کنیم چون اساسین اشباع شده باید تغییر سبک میداد، خوب نمیومد انقد بدوشه !
بنده مثه خیلی از دوستان از نسل هشت و هفت با یوبیسافت آشنا نشدم که با یه سری بازی این نسلش کف و هورا بکشم. من از زمان اساسین ۱ و اسپلینتر ۱ و فارکرای ۲ گوست ریکن اولی طرفدار یوبیسافت شدم و بدون تعصب و واقع بینانه بخوام نظر بدم، سیرِ شیر دوشی از فرنچایز اساسین کاملا مشهوده !
واقعا ما کسایی که از ps2 باھاش بودیم حال و ھوای قبلی رو بهتر میدونیم و بقیه میان میکوبونن تو خاطرات ما و میگن بهتره تغییر کنه. 😥 🙁 :-(( ھر چی میخواین منفی بکوبونید. فقط اون ھایى که از نسخه یک بازى کردن میفهمن چی میگم 😥 😥
بله متاسفانه فاصله گرفته است.سوال بعدی! :sarcasm:
این روزا assassins creed تبدیل شده به warriors creed متاسفانه دیگه اون مخفی کاری خاص و جذاب سابق خودشو نداره من که امیدوارم یوبیسافت حداقل یه گیم دیگه به‌خوبی قبلنا بده بیرون(نمیگم اوریجینز و اودیسه بده) لااقل یکم طرفداری قدیمی شاد شن
کااااش 😥
از نظر فاصله گرفتن با سری کاملا درسته ولی اصلا به هیچ عنوان بازیه بدی نشده و خیلی هم عالی شدن منم که همیشه عاشقشون بودم همشون و هستم
احتمالا نظرات ضد زیادی باشه اما از نظر من revelations اگه بهترین نسخه نبود قطعا جزو بهترین ها بود
پایان بندی بی نظیری الطائر و اتزیو که مو به تن ادم سیخ میکرد
سرنوشت عالی سوفیا و هم چنین ماریا ( همسر اخر الطائر) و فرزند ش و حتی کاراکترهای فرعی مثل یوسف تعظیم عالی بود
No books no wisdom only you fratello mio…….
بنظرم یوبی سافت راه درستی پیش گرفته
ارائه چندین اساسین از نسخه اول تا syndicate دقیقا یه روال رو پیش گرفته بودن ولی محیط متفاوت بازی در اول بسیار جذاب بود ولی در ادامه شدیدا ریتم تکراری بودن و نیاز به تنوع و همچنین وجود گرایش و کشش برای ادامه دادن بازی احساس میشد
دو اساسین اخری به معنای واقعی پیشرفت حساب میشن
اگر اینطور نمیشد باز هم شاهد یه نسخه تکراری و بدون هیچگونه تغیر بود اوج خلاقیت سازنده این بود که کشتیرانی رو به سری اضافه کرد که اونم با توجه به تنوع کم بازی یه جور غذاب بود برای من
ولی الان بازی واقعا از تنوع محیطی و مراحل و سلاح ها ولول زدن برای جلو پیش رفتن عالی کار شدن
سلام یه نکته جالب اینکه توی AC2 و ACBH شما یه زیر زمین داری که لباس مشکی داخلشه و مجسمه ها قرار دارن
اگه به مجسمه ها دقت کنید بر میگرده به زمان قدیم مثل یونان و مصر و … و شما حتی توی نسخه بلک فلگ اگر در زمان حال رو برگردی (داخل اتاق ها و کامپیوتر ها(با یه روشی باید هکشون میکردی)) یه عکس پیدا میکنید از AC Orgins من وقتی اورجین تازه معرفی شده بود داشتم بلک فلگ رو تجدید خاطر میکردم بهش برخودم و به نظر جالب میومد (حتی اون عکس رو تو سایت ها به عنوان PoP بعدی شایعه کرده بودن اگه یادتون باشه)
در نسخه ۲ یا برادرهود (دقیق یادم نیست) یکسری علایم بودن که هر کدوم مربوط میشد به یک فیلم که اگه کامل میشد نشون میداد یک مرد و زن (به نظر آدم و حوا) دارن از یک تکنولوژی فرار میکنن و وارد یه جای عجیب تر میشن
این نشون میده یوبی برنامه داشته ولی این نسخه آخر گند زد تو همه چی مخصوصا با RPG کردن که عملا داستان حماسی بازی از بین رفتن (حتی یک داستان زپرتی هم نمیشه حسابش کرد)
از لحاظ داستان که به نظر تا همین یونیتی به نظرم خیلی عالی بود و شخصا به نسخه یونیتی خیلی کیف کردم و متاسفانه با باگ های اولیه که داشت یکم تو ذوق خورد و گرنه هم گیم پلی و شخصیت ارنو بسیار عالی بود (بعد از اتزیو)
حتی داستان های فرعی یا اسپین اف هم به نوبه خودشون خوب بود مثل لیبرتی مخصوصا روج که تهش به یونیتی هم ربط داشت
راستی یه شایعه هم دیدم مثل اینکه یوبی داره نسخه اول رو ریمیک میکنه که امیدوارم درست باشه
یوبی سافت من یه گیم پلی خفن میخوام و یه داستان که منو چند وقت تو فکر ببره نه یه بازی RPG اگر بازی این مدلی میخواستم میرفتم ویتچر و الدر بازی میکردم نه اساسین ، مرسی
از نظر من ac بعد ac unity تموم شد و به طور کامل از اصل و ریشه جدا شده اون اولا آدم حال می کرد تو نقش ezio و altair یا کانر و ادوارد بازی کنه الان همش شده بچه بازی دیگه کم مونده بشه فورتنایت این آخری ادیسه هم گیم پلی و جلوه ها خوب و قدرتمند بود ولی داستان افتضاح بود مخصوصا dlc first blade
کلا گند زدن به تاریخ تو dlc نخستین خنجر از رو بسته و طراحی شده ولی در نسخه های اولیه مثله همه هیدن بلید ها بود به طور خلاصه ما فقط ezio می خواییم
prince of persia نباید کنار گذاشته میشد، هنوز از کل مجموعه assassins بهتر و جالبتره حداقل یک داستان درستی داشت اما assasins بعد revelation نابود شد.
آساسین به یه بازی فوق العاده بدل شده من که به معنای واقعی از شماره آخرش لذت بردم اون ریشه هایی که ازش حرف میزنید تاریخ انقضا گذشته هستن کسایی هم که با آساسین جدید مشکل دارن کسانی هستن که با بازی های نقش آفرینی مشکل دارن.
دوستان یه چیزو بگم اگه همین فاصله گرفتن ها نبود سری assassins creed (که قربونش برم :laugh: ) الان تکراری میشد
ولی اساسین بعدی بیاد ایران خیلی خوب میشه
Assassin’s Creed های جدید مثل Odyssey,Origins بازی های خوبی هستند ولی Assassin’s Creed نیستن.