در تعطیلات کریسمس سال نو میلادی شاهد اکران اثری نوستالژیک و مورد انتظار که به عنوان بخشی از پیکره حیات معنوی کمپانی دیزنی به شمار می‌رود بودیم که فصل‌الخطاب اکران ریبوت و بازسازی آثار بزرگ سینمای کلاسیک در سال ۲۰۱۸ نیز محسوب می‌شود. گویا دیزنی برای ساخت دنباله‌ای برای «مری پاپینز» به زمان زیادی نیاز داشت و از این حیث فاصله‌ی تقریبا ۵۵ ساله بین ساخت فیلم اول در سال ۱۹۶۴ و اثر جدید کمی غیرعادی جلوه می‌کند. در این مقاله قصد بررسی اثر و رسیدن به پاسخ یک سوال اساسی را داریم، آیا بازگشت مری پاپینز خوش یمن بوده است و آرزوی کودکانی که اکنون سنین میانسالی خود را نیز طی کرده‌اند را در ردای یک نوستالژی برآورده کرده‌است؟
در ادامه با سینمافارس همراه باشید.
0
0
نظرات
امیلی بلانت رو هر نقشی سنگ تمام میزاره و نمونه یه بازیگر حرفه ای تمام عیاره
حالا چه طنز ۵ سال نامزدی باشه و چه فیلم خفنی همچون سیکاریو
فیلمهاش ارزش دیدن رو داره