مصاحبه با سازندگان Observation | صحبت در رابطه با ایده‌ی ساخت، گیمپلی و بیشتر
فرار از هیولاهای بزرگ و ترسناک در دخمه‌ای کوچک. قایم شدن زیر تخت و حبس کردن نفس به امید اینکه موجود زشت و ترسناکی که صدای قدم‌هایش لرزه بر اندام آدم می‌اندازد متوجه حضور شما نشود. دوباره دویدن و دوباره فرار. به طرف دری حرکت می‌کنید و در خود به خود بسته می‌شود. دشمنان شما یکی پس از دیگری اضافه می‌شوند: ابتدا موجودی ترسناک و هم‌اکنون سیستم کنترل کل پایگاه. قطعا بارها با این موارد و این موقعیت‌ها در بازیها روبرو شده‌اید. ترس از موجودات قوی‌تر و بزرگ‌تر از خود، همیشه در بازیها و فیلم‌های ترسناک و علمی‌تخیلی وجود داشته است. فیلم‌های بسیاری وجود دارند که سیستم‌عامل و یا یک هوش مصنوعی با بدست گرفتن کنترل همه چیز باعث ایجاد آشوب می‌شود. کافی است نگاهی به نسخه‌های اول و دوم سری نابودگر (Terminator) بیندازید تا به عمق این فاجعه پی ببرید. در آن‌ها همیشه در نقطه‌ی ضعف قرار داشتیم و مشغول فرار و قایم شدن بودیم. حال، دیدگاهتان را عوض کنید. چه می‌شود اگر شما موجودی باشید که دیگران از دستتان فرار می‌کنند؟ چه می‌شود اگر شما هیولای ترسناکی باشید که اتاق به اتاق به دنبال قربانی بخت‌برگشته می‌دوید؟ کنترل یک هوش مصنوعی که اختیار همه چیز را در دست دارد، چه حسی دارد؟ این دقیقا کاری است که بازی Observation قصد انجام آن را دارد. به تازگی مصاحبه‌ای با اعضای تیم سازنده‌ی این بازی انجام داده‌ایم که در ادامه‌ی مطلب می‌توانید آن را مطالعه کنید.
بازی Observation دیدگاه جدیدی نسبت به بازی‌های ترسناک-علمی‌تخیلی ارائه داده است. بدون هیچ حرف دیگری شما را به مطالعه‌ی مصاحبه‌ای خواندنی که با افراد تیم توسعه‌دهنده، از جمله جان مککلن (Jon McKellan) که کاگردان این بازی است، گریم مککلن (Graeme McKellan) به عنوان طراح ارشد و عمر خان (Omar Khan) در سمت صداگذار ارشد این بازی، دعوت میکنم.
ایده‌ی اینکه در بازی کنترل هوش مصنوعی را داشته باشیم که هدایت کل پایگاه فضایی را به عهده دارد، یک ایده‌ی تازه و جذاب به نظر می‌رسد. چگونه شد که به چنین ایده‌ای رسیدید؟
جان مککلن: این موضوع آمیزه‌ای از چند مورد مختلف بود. چند وقت پیش در حال بررسی فیلم‌های سبک وحشت و علمی‌تخیلی بودم. با خود گفتم «بگذار دیدگاه فیلم را عوض کنم». فرض کنید فیلم Alien را می‌بینید. اگر به عنوان شخصیت Xenomorphs در فیلم حضور یابید، فیلم بسیار جالب‌تر جلوه می‌کند و از طرفی دیگر از میزان غم و ناراحتی فیلم کاسته می‌شود؛ به عبارتی دیگر مثل قبلا فیلم حالتی سیاه و سفید ندارد.
در طرفی دیگر، من قصد داشتم که داستانی برای بازی خود خلق کنم که حضور بازی‌باز تاثیر مستقیمی بر روند آن داشته باشد. این موضوع خارج از حیطه‌ی دسترسی و قدرت گیمپلی بیان می‌شود. چه اتفاقی می‌افتد اگر یک سیستم هوش مصنوعی به خودآگاهی دست پیدا کند؟ تمامی اعمال شما در بازی به عنوان یک هوش مصنوعی، توسط افراد داخل بازی قضاوت می‌شود و آن‌ها در رابطه با اعمال شما صحبت می‌کنند. حتی اعمالی که به درستی انجام نداده‌اید. این ایده بسیار جالب و جذاب بود، با این روش می‌شد همه چیز را به هم مربوط کرد، بازی‌باز، نقش یک هوش مصنوعی را دارد که به خودآگاهی رسیده و کارمندان ایستگاه فضایی می‌دانند که اتفاقی خاص در حال وقوع است.
چند وقت پیش در حال بررسی فیلم‌های سبک وحشت و علمی‌تخیلی بودم. با خود گفتم «بگذار دیدگاه فیلم را عوض کنم». فرض کنید فیلم Alien را می‌بینید. اگر به عنوان شخصیت Xenomorphs در فیلم حضور یابید، فیلم بسیار جالب‌تر جلوه می‌کند و از طرفی دیگر از میزان غم و ناراحتی فیلم کاسته می‌شود؛ به عبارتی دیگر مثل قبلا فیلم حالتی سیاه و سفید ندارد.
این حرفی که شما می‌زنید، دقیقا چگونه در گیمپلی بازی پیاده‌سازی می‌شود؟ آیا باید انتظار تعداد زیادی معما و پازل را داشته باشیم؟ یا موارد و مسائل دیگری هم هستند که بازی‌بازان باید به فکر آنان باشند؟
جان مککلن: تعداد زیادی گزینه برای این کار وجود دارد. ما در بازی رویه‌ای را پیش‌‌گرفته‌ایم که چیزی شبیه به «جهش سبکی» است. تعداد زیادی پازل به سبک بازی‌های ماجراجویی در بازی گنجانده شده، در کنار آن عناصر گشت و گذار در محیط وجود دارد، حتی بحث انتخاب دیالوگ نیز وارد گیمپلی بازی شده است. تمامی این موارد به صورتی در بازی گنجانده شده‌اند که پیش از این در هیچ عنوان دیگری وجود نداشته‌اند. ما این مکانیزم‌ها را در بازی از دید یک هوش مصنوعی تعریف کرده‌ایم؛ یعنی هنگامی که یکی از کارکنان ایستگاه فضایی از هوش مصنوعی درخواست باز شدن در را می‌کند، در اصل از شما درخواست باز کردن در را دارد. خود شما ایستگاه فضایی را تشکیل می‌دهید. پس دیگر کارهایی مانند باز شدن در و این موارد به صورت خود به خود انجام نمی‌شوند، بلکه وظیفه‌ی شما است.
صرفا برای اطلاعات بیشتر، پازل‌های بازی چگونه هستند؟ باید انتظار چه نوع معماهایی را در بازی داشته باشیم؟
گریم مککلن: شما در بازی نقش یک هوش مصنوعی را دارید. این هوش مصنوعی که کنترل کل ایستگاه فضایی را در اختیار دارد، با نام SAM شناخته می‌شود. همینطور که شما در طول داستان بازی پیشروی می‌کنید، SAM کارهایی که قبل از خودآگاهی انجام می‌داده را «باز یادگیری» می‌کند. دوباره قابلیت‌های خود را بدست می‌آورد. بسیاری از معماها و پازل‌های بازی با ایجاد تغییراتی در محیط ایستگاه و استفاده از اطلاعاتی که تا آن لحظه در اختیار شما قرار گرفته‌اند، حل می‌شوند. SAM دوباره در حال بازیابی کنترل کامل برروی ایستگاه فضایی است و بدین ترتیب شما می‌توانید معماهای بازی را حل کنید.
از طرفی دیگر ما می‌خواستیم بازی‌باز گاهی اوقات چنین حس کند که خارج از محدودیت‌های دیگر بازی‌های ویدئویی است. بازی‌باز می‌تواند از قدرت «هوش مصنوعی» در این عنوان استفاده کند و همین امر باعث تفاوت‌های بنیادین با دیگر بازیها می‌شود. شما بعضی اوقات مجبور هستید که کنترل یک دستگاهی را بدست بگیرید که تنها برای کارمندان آن ایستگاه ساخته شده است، گاهی اوقات باید به تغییرات سریع موقعیت ایستگاه واکنش نشان دهید. این عوامل، معماها و موقعیت‌های جدیدی را به وجود آورده‌اند که در دیگر بازیها تا به حال تجربه نکرده‌اید. حتی برای حل کردن بعضی از این مسائل تنها یک شانس دارید، بعد از آن، موقعیت به کلی از دست می‌رود.
شما در بازی تا سر حد مرگ نمی‌ترسید ولی انتظار یک محیط آرامش‌بخش و دوستانه را نیز نداشته باشید.
بازی به وضوح از فیلم ۲۰۰۱: A Space Odyssey الهام گرفته است. آیا این الهام تنها به بخش تنظیمات و ایده‌ی اولیه مربوط می‌شود یا می‌توانیم انتظار امور دیگری همچون مسائل متافیزیک را در بازی داشته باشیم؟ در حقیقت سوالم را جور دیگر بیان کنم، آیا با یک بازی علمی‌تخیلی صرف روبرو هستیم یا امور غیر عادی نیز در بازی وجود دارند؟
جان مککلن: من نمی‌خواهم اطلاعات زیادی از بازی منتشر کنم، ولی داستان بازی پیچش‌هایی دارد که قطعا بازی‌بازان انتظار آن را ندارند. قطعا فیلم‌هایی مانند ۲۰۰۱: A Space Odyssey که حول محور یک هوش مصنوعی می‌چرخند، تاثیر بسزای در بازی داشته‌اند ولی در بازی شاهد داستانی به مراتب غنی‌تر نسبت به صرفا وجود یک هوش مصنوعی خودآگاه هستیم. بازی در مورد رابطه‌ی SAM با کارمندان ایستگاه، نحوه‌ی تشکیل رابطه، دلیل تشکیل آن و نهایتا، نتیجه‌ی آن است.
در حین ساخت این بازی، آیا فیلم، انیمیشن، کتاب یا موردی دیگر بوده که باعث الهام‌گیری شما شده باشد؟
جان مککلن: راستش، خیلی زیاد! فیلمی مانند Europa Report، دقیقا جزو مواردی است که من برای ایجاد این دیدگاه جدید در بازی به آنان مراجعه کردم. همین فیلم، از دید دوربین‌های متصل برروی لباس کارکنان روایت می‌شود. این فلم توانست به همه اثبات کند که چگونه از دیدی متفاوت می‌توان داستانی جذاب و احساسی را روایت کرد. من تمام کتاب‌های سری ۲۰۰۱ را مطالعه کردم ولی اعتقاد دارم که داستان بازی ما به کل راهی متفاوت را در پیش گرفته است. خودآگاهی SAM تازه اولین قدم برای شروع داستان است.
عمر خان: موارد بسیاری بودند که در جای‌جای بازی به ما الهام بخشیدند. ما حتی برای طراحی طبیعی بازی، به ایستگاه فضایی بین‌المللی مراجعه کردیم تا همه چیز به دقیق‌ترین شکل ممکن طراحی شود. علاوه بر آن، نهایت تلاشمان را نیز کردیم تا انیمیشن‌های شخصیت‌های بازی در زمانی که وارد فضای بدون جاذبه می‌شوند، به خوبی و به بهترین حالت از آب درآمده باشند.
از دیگر مواردی که مورد الهام ما بودند، می‌توان به فیلم Gravity اشاره کرد. این فیلم دقیقا به ما نشان می‌داد که در چه زمان‌هایی باید به حقیقت و دنیای واقعی اتکا کنیم و در چه مواردی می‌توانیم از خلاقیت خود و ذهنمان برای ایجاد فضایی ماورای طبیعت استفاده کنیم.
با توجه به آنچه تا کنون از این بازی مشاهده کرده‌ایم، عناصر وحشت نیز در بازی وجود دارند. آیا تمرکز بالایی برروی این عناصر در بازی صورت گرفته است؟
جان مککلن: این بازی دقیقا آن‌طوری که بازی‌بازان فکر می‌کنند برروی بخش وحشت تمرکز ندارد. ما قصد نداریم که یک بازی ترسناک خلق کنیم، بلکه قصد ایجاد یک بازی با اتمسفری استرس‌آمیز و کمی ناخوشایند را داریم. ما می‌خواهیم که شما به صندلیتان میخ‌کوب شوید، نمی‌خواهیم که بعد از شروع کردن بازی پشت آن قایم شوید [با خنده این حرف را می‌گوید]. با این حال، شما در بازی تا سر حد مرگ نمی‌ترسید ولی انتظار یک محیط آرامش‌بخش و دوستانه را نیز نداشته باشید.
طبق اطلاعاتی که داریم، بازی Observation تاریخچه‌ای بلند مدت در استودیوی No Code دارد. می‌توانید از ابتدا برای ما تعریف کنید؟ از زمانی که این بازی تنها در حد یک ایده بود تا اکنون که تقریبا یک بازی کامل است.
جان مککلن: خب… حقیقتا دلیل اصلی که من این استودیو را تاسیس کردم، ساخت همین بازی بود. ایده‌ی بازی مربوط می‌شود به دورانی که هنوز در حال انتقال از کار و استودیویی، به استودیویی دیگر بودم. وقتی صحبت از این شد که می‌توانم استودیوی مخصوص به خود را تاسیس کنم، بازی Observation عنوانی بود که بیشتر از همه چیز دوست داشتم آن را بسازم. پروسه‌ی شروع ساخت بازی بسیار طولانی است ولی ما خیلی سریع شروع به ایده‌پردازی و ایجاد طرح‌های اولیه از این بازی کردیم.
ما یک دموی ۱۵ دقیقه‌ای از بازی ساختیم که البته تفاوت زیادی هم‌اکنون با قسمت ابتدایی بازی ندارد. این دمو را به تعدادی از ناشران فرستادیم. در همان ابتدا بسیاری از ناشران ابراز علاقه به همکاری کردند ولی تا زمانی که بتوانیم قراردادی با یکی از این ناشران امضا کنیم، زمان نسبتا زیادی گذشت. پس در این میان ما بازی Stories Untold را برای گذر زمان ساختیم!
عمر خان: از همان ابتدای تاسیس این استودیو، به فکر ساخت این بازی بودیم. با ساخت هر بازی، تیم سازنده‌ی ما گسترش پیدا می‌کرد و ما به مرور فهمیدیم که یک استودیوی کوچک و مستقل قادر به انجام چه کارهای خارق‌العاده‌ای است. هر بازی که ساختیم، یک درس بزرگ برای ما بود و اکنون به مرحله‌ای رسیده‌ایم که می‌توانیم بازی Observation را بسازیم. همکاری با توسعه‌دهندگان بازی Stories Untold کلید اصلی برای ما و شروع ساخت عنوانی با این مقیاس بود.
طبق حرف‌هایی که شما زده‌اید، در بعضی مواقع راه برگشتی وجود ندارد! می‌توانید کمی در این رابطه توضیح دهید؟
گریم مککلن: بله… این حرف درست است. این یکی از ابتدایی‌ترین تصمیم‌های تیم سازنده برای بازی بود. ما می‌خواستیم داستانی جذاب را روایت کنیم ولی بعضی مواقع، شکست‌ها و تصمیم‌های نابجای بازی‌باز می‌توانست به کلی روحیه‌ی او را خراب کند. این چیزی نبود که ما می‌خواستیم. برای حل این موارد، بعضی از موقعیت‌ها چنین هستند که شما باید با تصمیم‌هایی که گرفته‌اید بسازید، خوب یا بد! البته ذکر کردم، بعضی از مواقع.
ما می‌خواستیم بازی‌باز چنین حسی داشته باشد که می‌تواند تا حدودی از برنامه‌ریزی‌هایی که برای SAM وجود دارد خارج شود و با خلاقیت خود برنامه را پیش ببرد.
آیا در بازی محتوای اختیاری و اضافی نیز وجود دارد یا با یک بازی تماما خطی روبرو هستیم؟
گریم مککلن: همان‌طور که گفتم، ما داستانی داریم که باید تا انتها روایت کنیم ولی در این میان شما و تصمیم‌هایتان تاثیرگذار هستید. ایستگاهی وجود دارد که نسبت به شما و کارهای شما تغییر می‌کند. همچنین علاوه بر این موارد، ما می‌خواستیم بازی‌باز چنین حسی داشته باشد که می‌تواند تا حدودی از برنامه‌ریزی‌هایی که برای SAM وجود دارد خارج شود و با خلاقیت خود بازی را پیش ببرد. موارد زیادی در بازی برای کشف کردن وجود دارند. هرچقدر کنجکاوتر باشید، وسایل و اطلاعات بیشتری در بازی پیدا می‌کنید.
جان مککلن: مواقعی در بازی وجود دارد که کاملا خطی پیش می‌روند، از طرفی دیگر در بعضی مواقع دست بازی‌باز برای گشت و گذار کاملا باز است.
برنامه‌ای برای عرضه‌ی این بازی برروی نینتندو سوئیچ یا اکس‌باکس وان دارید؟
جان مککلن: ما هنوز به کنسولی به جز پلی‌استیشن ۴ و پلتفرمی بغیر از رایانه‌های شخصی فکر نکرده‌ایم. هدف ما آن است که این بازی را برروی این دو به بهترین نحو ممکن پیاده‌سازی کنیم و این کار را باید سریع انجام دهیم تا دوباره ایده‌ای تازه برای بازی به ذهنمان نرسیده است [با خنده].
کمی روشن‌تر صحبت کنیم… آیا دلیلی دارد که به صورت انحصاری برروی پلی‌استیشن کار می‌کنید؟ چرا اکس‌باکس وان را انتخاب نکردید؟
جان مککلن: خب… سونی از همان ابتدا جزو اولین شرکت‌هایی بود که ابراز علاقه به همکاری کرد. همچنین سونی رابطه‌ای نزدیک و استوار با تیم سازنده‌ی ما داشته است. علاوه بر این، همکاری با سونی بسیار عالی است. این شرکت علاوه بر اینکه یک ناشر عالی است، کمک بزرگی به ما در توسعه‌ی این باز کرد.
نسخه‌ی پلی‌استیشن ۴ پرو در حیطه‌ی نرخ فریم چگونه عمل خواهند کرد؟
جان مککلن: ما هنوز در حال بررسی بهبو‌هایی هستیم که می‌توانیم برروی پلی‌استیشن ۴ پرو انجام دهیم، ولی قطعا بهبودهای بسیاری در بازی شاهد خواهید بود. قول چیز خاصی را نمی‌دهم ولی ما هم‌اکنون تغییرات زیادی را در بازی ایجاد کرده‌ایم.
ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا تجربه‌ای همانند یک بازی AAA به بازی‌بازان تحویل دهیم و این کار برای تیم کوچکی مثل ما بسیار سخت است.
عملکرد بازی برروی کنسول پلی‌استیشن ۴ پایه چگونه است؟
جان مککلن: بسیار عالی است. ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا تجربه‌ای همانند یک بازی AAA به بازی‌بازان تحویل دهیم و این کار برای تیم کوچکی مثل ما بسیار سخت است. من از وضعیت کنونی بازی راضی هستم و رفته‌رفته نیز کیفیت بازی افزایش می‌یابد. این بازی اولین عنوان ما برای کنسول‌ها است پس موارد بسیار زیادی وجود دارد که باید به سرعت آنان را یاد بگیریم. همچنین ما بسیار برروی موتور Unity تحقیق کرده‌ایم و طی کار با آن، به نتایج مطلوبی دست یافته‌ایم.
بازی Observation در بهار سال ۲۰۱۹ میلادی برای کنسول پلی‌استیشن ۴ و پلتفرم رایانه‌های شخصی عرضه خواهد شد.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- ۱۰ بازی ویدیویی با گیمپلی عالی و داستان ضعیف
- ویدیو: Marvel’s Spider-Man 2 در حالت Fidelity ویژه PS5 Pro با نرخ فریم ثابت ۶۰ اجرا نمیشود
- فیل اسپنسر: هیچ خط قرمزی برای انتشار عناوین ایکس باکس روی پلی استیشن وجود ندارد
- کار ساخت بازی جدید ناتی داگ از سال ۲۰۲۰ آغاز شده است
- Red Dead Redemption 2: آیا آرتور مورگان رستگار شد؟
- بازی چندنفره Horizon احتمالاً در سال ۲۰۲۵ منتشر خواهد شد
- کار ساخت STALKER 2: Heart of Chornobyl به پایان رسید
- ۱۴ دقیقه از گیمپلی Indiana Jones and the Great Circle را مشاهده کنید
- گزارش: ایکس باکس درحال آمادهسازی پیشنمایشهای South of Midnight است
- مایکروسافت همچنان به دنبال خرید و تصاحب در گیمینگ است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقدها و نمرات فیلم Gladiator II 
میسی ویلیامز به دنیای سریال Game of Thrones بازمیگردد 
آپدیت جدید GTA The Trilogy Definitive Edition خواسته بزرگ طرفداران را برآورده می‌کند 
لیدی گاگا به جمع بازیگران فصل دوم سریال Wednesday اضافه شد 
توسعه‌دهنده سابق GTA 5: راکستار با رویکردی کمالگرایانه نقشهها را طراحی می‌کند 
تریلر جدید فیلم Captain America: Brave New World تقابل هالک سرخ با کاپیتان آمریکا را نشان میدهد 
نقدها و نمرات فیلم Red One 
تریلر فیلم Mission: Impossible 8 | تام کروز به دنبال نجات جهان 
صداپیشه شخصیت فرانکلین: ما نمیدانستیم که روی GTA V کار می‌کنیم! 
تصاویر جدیدی از فیلم Sonic The Hedgehog 3 منتشر شد
- آپدیت جدید GTA The Trilogy Definitive Edition خواسته بزرگ طرفداران را برآورده می‌کند
- توسعه‌دهنده سابق GTA 5: راکستار با رویکردی کمالگرایانه نقشهها را طراحی می‌کند
- صداپیشه شخصیت فرانکلین: ما نمیدانستیم که روی GTA V کار می‌کنیم!
تریلری از گیمپلی Ghost Face در Mortal Kombat 1: Khaos Reigns منتشر شد 
ویدیو: Marvel’s Spider-Man 2 در حالت Fidelity ویژه PS5 Pro با نرخ فریم ثابت ۶۰ اجرا نمیشود 
همکاری پلی استیشن و Call of Duty پس از ۹ سال پایان یافت 
Red Dead Redemption 2: آیا آرتور مورگان رستگار شد؟ 
مقایسه پلی استیشن ۵ و پلی استیشن ۵ پرو 
سازنده سابق راکستار: مردم سالها از واقعگرایی GTA 6 صحبت خواهند کرد 
آنباکسینگ پلی استیشن ۵ پرو [زیرنویس فارسی]
- نقدها و نمرات فیلم Gladiator II
- میسی ویلیامز به دنیای سریال Game of Thrones بازمیگردد
- لیدی گاگا به جمع بازیگران فصل دوم سریال Wednesday اضافه شد
- تریلر جدید فیلم Captain America: Brave New World تقابل هالک سرخ با کاپیتان آمریکا را نشان میدهد
- نقدها و نمرات فیلم Red One
- تریلر فیلم Mission: Impossible 8 | تام کروز به دنبال نجات جهان
- تصاویر جدیدی از فیلم Sonic The Hedgehog 3 منتشر شد
شبکه اچبیاو ساخت فیلم Game of Thrones را تأیید کرد 
برادران وارنر ۱۰ بتموبیل قابل استفاده را به فروش میرسانند 
باکس آفیس | صدرنشینی فیلم Venom: The Last Dance برای سومین هفته متوالی
نظرات
سایلنت هیل ۲ رو بازی کردم، ببینم گیمای ترسناک چی جوری‌ان.
تمش خیلی خفه بود. ولی کات‌سین آخرش یه کارتون بود! یه سگ نشون میده که هدفون تو گوشش و داره با چندتا دکمه مثلاً تو رو طی گیم کنترل میکنه! خیلی خنده داره بود، اولین گیم ترسناکی که بازی کردم اینجوری از آب درامد. ولی به خاطر کات‌سین آخرشم شده بازیش کنین، باحاله.
داداش من یا خواهرم! وقتی میبندی لااقل درست ببند!شما چطور تو بار اول پایان مخفی رو باز کردین!(برای باز کردن پایان dog حداقل بازی رو باید سه بار تموم کرد)در مورد داستان هم این بازی میون بازی های ترسناک تاثیرگذارترین داستان رو داره مخصوصا شماره دومش!
دقیقا منم میخواستم به همین موضوع پایان مخفی اشاره کنم!
ولی با یه ذره اصلاح که :
اولا این بازی ۶ تا اندینگ مختلف داره ! که واسه این که پایان سگ رو باز کنی باید سه بار بازی رو با سه تا اندینگ مختلف رو درجه سختی نرمال تموم کنی!!! حالا این که شما چه جوری همون بار اول رسیدی به اندینگ سگ واسه خودم هم سواله! واسه هر کدوم از اندینگ ها هم باید یه کار های ریزی انجام بدی که من ناچارا از ign استفاده کردم تا بتونم اندینگا رو ببینم.+ کلا سری سایلنت هیل یه داستان خیییلی عمیقی دارن که فهمش واسه هر کسی آسون نیست! (از جمله خودم که هیچی تقریبا نفهمیدم ازش از بس که نمادسازی شده بود! ) اصلا هر کدوم از دشمناش هم بازتاب دهنده یکی از گناهای جیمز هستن ! خلاصه خیلی بازی عمیقیه و باید حتما بعد از تموم کردن بازی یه سرچی تو اینترنت کنین و حالا یا از ویدیو های یوتیوب یا سایت های دیگه بیاین و داستانشو بخونین تا بفهمین چی شده! قیافه من که وقتی فهمیدم عجب بازی ای رو تموم کردم دیدنی بود!!! :rotfl:
بیا برو DEAD SPACE رو بازی کن تا بفهمی ترس یعنی چی همینطور ALIEN vs PREDATOR تا ترس بودن در یک محیط بزرگ و تاریک با دشمنانی مرگبار رو حس کنی
آخر نفهمیدم داستان سایلنت هیل ۲ چی شد. مری همون ماری بود؟ اون دختر بچه کی بود؟ جیمز، گناه‌کار بود یا نه؟ از همه مهم‌تر اون سگ چیکار بود؟
امدیم مثلاً یه بازی داستانی بازی کنیم، که اینجوری شد.
ی سرچ ساده تو نت بکنی داستان این شاهکار کامل می فهمی :smirk:
چرا حالا شما همون بار اول رفتی سراغ سایلنت هیل ۲؟؟؟
یه ذره بازی های مدرن تر و ساده تر و صد البته واسه جوون تر ها ترسناک تر مثل outlast و amnesia و alien : isolation و … رو بازی میکردی خب :/ حداقل داستانشون قابل فهم تره ! بهت outlast 1 رو پیشنهاد میکنم که داستانش خیلی خوب و سادست (برخلاف دوش ) ! البته داشتن همراه فراموش نشه که وگرنه ………. :/
فقط من اینطوریم یا شما هم با دیدن عکسای مطلب یاد مخلوط alien isolation و fnaf افتادین؟؟؟!
فقط دو سری بازی هستن که منو ترسوندن اولی شاهکارDEAD SPACE وبعدی سایلنت هیل..
این مدل بازی ها که شخصیت بازی هیچ کاری جز فرار کردن و قایم شدن تا ثانیه آخر بازی نمیتونه انجام بده و دائم باید فرار و فرار و فرار و…. من به شخصه به عنوان یه جوک مسخره تکراری میبینم نه یک بازی ترسناک.
بازی ترسناک یعنی DEAD SPACE که در سفینه ایشیمورا در نا کجا آباد این فضای بی کران که با محیط مخوف و تاریک و بی صدا ومرده ایی که نکرومورف های چندش اور و بدترکیب در انتظار قطعه قطعه کردن آیزک کلارک بخت برگشتن که باید تا سر حد مرگ از خودتون دفاع کنید و از اون جهنمی که توش پا گذاشتید فرار کنید.
اما بازی های به ظاهر ترسناک این نسل:قایم شدن،فرار کردن،قایم شدن،فرارکردن و الی آخر
تو دعوا میشه یه مشتی بزنی و از خودت دفاع کنی ولی تو این بازیها نمیشه
از نظر من اینها همون قدر ترسناکن که گاد هند ترسناک بود :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
دقیقاً :yes: :laugh:
حالا جدا از احترام به نظر شخصی شما !
باید بگم که همین الانشم همه میدونن که amnesia سلطان بازی های ترسناک کل تاریخه و صد البته توش المان مسخره ای مثل دفاع از خود و … رو نداره!اگه دنبال شواهد و … میگردین توصیه میکنم یه سرچی تو نت کنین تا بفهمین بازی ای مثل دد اسپیس هر چند قابل احترام هست اما جزو سه تا سری اول تاریخ اصلا و ابدا نیست!
امیدوارم این که میگین بازی ای مثل اوت لست به ظاهر ترسناکه ، بازم نظر شخصیتون باشه چون به شدت باهاتون مخالفم ! من هم دد اسپیس بازی کردم و هم اوت لست و هم آمنژیا و هر بازی ترسناکی که فکرشو بکنین و دقیقا نتیجه همون چیزی بود که همه میگفتن: آمنژیا واسه من بهترینه بعدش اوت لست و شاید رتبه پنجم یا ششم واسه دد اسپیس باشه چون حتی بعضی از بازیای مستقل ترسناکی که بازی کردم از دد اسپیس بهتر بودن (یکیش cry of fear که المان دفاع از خود هم توش بود ) واقعا زشته به دد اسپیسی که نسخه دوم و سومش به تمام معنا اکشن بود بخوایم لقب بهترین سری بازی ترسناک تاریخ رو بدیم! بهتره شما یه بار condemned یا system shock رو بازی کنید تا بفهمید دد اسپیس حتی توی بازی های شبیه به خودش هم بهترین نیست!المان دفاع از خود هیچ فرقی با “احساس امنیت داشتن ” نداره (یکی از کاربرا تو پستای قبلی بهش اشاره کرده بود)، و همه میدونن که داشتن امنیت تو بازی ترسناک معنی نداره!
ببخشید اگه زیاد عصبی شدم :laugh:
داداشم مشکل اصلی من با بازی هایی که نام بردی اینه که شخصیت بازی هیچگونه کاری در مقابل دشمنانش بهتره بگم یک دشمن! نمیتونه بکنه و گیمپلی بازی فقط به این مورد خلاصه میشه که یه موجودی دنبالت میکنه وما هم هیچ کاری جز قایم شدن وفرار کردن نمی تونیم بکنیم…به نظر من این یه جور ترس زوری واجباری هست چون اگر اون موجود بهت برسه میمیری و بایدبازی رو از چک پوینت شروع کنی یعنی فقط از این میترسی که نمیری که من به شخصه اصلا طرفدار این نوع ترس نیستم با احترام به شما دوست عزیز
در مورد dead space نسخه یک و دو ترسناک بودن وفقط نسخه سوم به لطف EA!! تبدیل شد به یک عنوان اکشن ومن اینو قبول دارم….DEAD SPACE رو مثال زدم چون این بازی بر خلاف بازی هایی که شما نام بردی نمیاد یکی رو بندازه دنبالتون و خواهش و التماس کنه که بترس جان من بترس!!فرار کن برو قایم شو!!!! DEAD SPACE با محیطش،صدا گذاری بی نظیرش،نکرومورف های خونخوارش،موزیک دلهره آورش یک نوع ترس روانی در مخاطب ایجاد میکنه واین ترس به خاطر این نیست که ما باید از چیزی فرار کنیم یا قایم بشیم که اگر بهمون برسه کارمون تمومه!! ترس از محیطه،ترس از اینکه تو سفینه ایی هستی که به غیر یه مشت گوشت متحرک کسی همرات نیست واز همه بدتر حس تنهایی در نقطه ایی نا معلوم از فضا،فضایی که صدات به هیچ جا نمیرسه..منظور من این نوع ترسه نه صرفاً ترس ازنرسیدن به چک پوینت بعدی!!
اگر DEAD SPACE در اون لیستی که شما میگی جزء برترین های ژانر وحشت نیست،اون لیست برای من ژانر کمدی محسوب میشه!
در ضمن در DEAD SPACE شما هیچوقت احساس امنیت نمیکنید واون دفاعی که گفتم منظورم اینه که شخصیت بازی یه پپه نیست که هیچ غلطی نتونه بکنه و فقط از این ور به اون فرار کنه..
در ضمن داداش امیدوارم ناراحت نشی ولی بازی هایی که نام بردی عمق و غنی بودن داستانشون به ناخن شصت DEAD SPACE هم نمیرسه با این شاهکار مقایسه نکن اونارو خدا رو خوش نمیاد :laugh:
عزیز من
ترس یعنی اینکه در خطر باشی و مدام بهت حمله بشه نه اینکه قایم بشی تا اون جونور بره
تو DEAD SPACE یه اتمسفر مرگبار وجود داره و مدام مورد حمله قرار میگیری و این اجازه رو داری که از خودت دفاع کنی تا دلهره خطا رفتن ضربه و گلوله رو داشته باشی
تو ALIEN vs PREDATOR شما تو محیط های باز و تاری هستی و زینومورفها از در و دیوار بهتون حمله میکنن و هوش وحشتناکی دارن و در تاریکی امنیتی وجود نداره
مدل دیگه بازیها ترسناکه چون میترسی که کشته بشی چون دفاعی نداری
الان یک لحظه فکر کن که بدون دفاع میشه جنگید
یعنی تو اوت لست نمیشه یدونه چوب برداشت و از جون خودت دفاع کنی ؟
سبک فرار و بقا بسیار با سبک هارور شوتر متفاوته
DEAD SPACEعالیه ولی نسخه سوم یکمی اکشن بیشتری داشت ولی اگه بی انصافی نکنیم رزیدنت اویل۳و۴ خیلی خوب بودند
اره شماره ۳ نسبت به ۱ و ۲ اکشنتر بود :yes: و چاشنی ترس کمتر شده بود چون میخواستن مولتی پلیرش کنن که نشد و خودشون بازی رو نابود کردن و خودشون تعطیلش کردن و دیگران رو مقصر میدونستن :laugh:
Always be positive
از کی عمه نزیا شده بهترین بازی تاریخ :rotfl: :rotfl: آخه وقتیOutlast تو سبک خودش عالی عمل کرده کسی سراغ amnesia نمیره(منOutlastرو بهamnesia ترجیح میدم)
بنظرم بازی قشنگیه شاید بگیرمش