قدرت نه چندان زیبای خشم| نقد و بررسی بازی Jagged Alliance: Rage

اگر از طرفداران بازی‌های Tactical Shooter با دوربین ایزومتریک یا استراتژی‌های نوبتی باشید، قطعا سری محبوب Jagged Alliance را می‌شناسید. قبل از هر چیز، به شما توصیه می‌کنم اگر نسخه‌های قبلی این سری به خصوص نسخه دوم را بازی نکرده‌اید و از علاقه‌مندان به سبک‌های مذکور هستید، در اولین فرصت ۳ نسخه اول این بازی به خصوص نسخه دوم را که در سال ۲۰۰۵ عرضه شد و یکی از بهترین‌ استراتزی‌های توبتی تاریخ بازی‌های ویدئویی است، تهیه کنید. Jagged Alliance: Rage پنجمین نسخه این فرنچایز است که با وعده‌های بسیاری مبنی بر بازگشت این نسخه به اوج نسخه دوم یا اضافه شدن المان‌هایی متفاوت از دیگر بازی‌های استراتژی در ۶ دسامبر سال جاری عرضه شد. البته ناگفته نماند که از لحاظ داستانی، این نسخه، نسخه چهارم بازی محسوب می‌شود، زیرا چهارمین نسخه این فرنچایز Jagged Alliance: Online نام داشت که داستان خاصی را روایت نمی‌کرد و صرفا تاکید بر یک گیم‌پلی رقابتی با دیگر بازیکنان داشت.

Jagged Alliance: Rage از بازی‌هایی بود که در زمان خوبی معرفی نشد. شاید هم بتوان گفت اصلا زمان خوبی عرضه هم نشد. قطعا زمانی که بازیبازان در یکی از بهترین‌ سال‌های تاریخ صنعت بازی‌های کامپیوتری مشغول عناوینی چون Red Dead Redemption، Shadow Of Tomb Raider، God Of War و حتی عناوین دو بعدی و خوش ساختی مثل Dead Cells هستند، هایپ چندانی برای بازی چون Jagged Alliance  نمی‌ماند و ناحق نیست اگر بگوییم معرفی و تریلر اولیه بازی، بیشتر برای طرفداران قدیمی بازی و یا معشوقان بازی‌های استراتژی یا تاکتیکی هیجان آور بود تا عامه بازیبازان. شاید اگر این بازی در سال کم‌باری مثل ۲۰۱۲ عرضه می‌شد تا این حد در حاشیه قرار نمی‌گرفت. در واقع عرضه بازی در هر سالی به جز ۲۰۱۸، بیشتر آن را در مرکز توجهات قرار می‌داد. حال چند روزی از انتشار Jagged Alliance: Rage می‌گذرد و سایت گیمفا افتخار آن را دارد تا این استراتژی نوبتی محبوب را برای شما بررسی کند. در نقد و بررسی جدیدترین نسخه از سری Jagged Alliance با ما همراه باشید.

Jagged Alliance: Rage

اگر نسخه سوم بازی یعنی JA2 را بازی کرده باشید، مسلما از شروع بازی متعجب خواهید شد. موسسه‌ای که وظیفه استخدام شورشی‌ها را بر عهده داشت(AIM) حال کاملا وضعیت متفاوتی را تجربه می‌کند. در آن نسخه این اورگان آنقدر پیشرفت کرده بد که به عنوان سازمان رسمی مقابله با آشوب‌ها از طرف دولت معرفی شد و کاملا در ابرها سیر می‌کرد. Mercenaryهای قهاری چون Ivan و Shadow که در اکثر ماموریت‌های AIM حضوری فعال و مهم داشتند حال وضعیتی کاملا متقاوت دارند. با اوج گرفتن AIM سازمانی رقیب به نام M.E.R.C که تشکیل دهندگانش، دو فرمانده سابق AIM هستند وارد عرصه می‌شود تا کار برای AIM بسیار سخت شود. این سازمان با وعده‌هایی چون درامد بالا و نیاز به مهارت کمتر برای استخدام به تدریج اوج می‌گیرد و بسیاری از اعصای AIM هم به عضویت خود در می‌آورد. حال این سازمان محبوب ما کاملا از اوجش فاصله گرفته و وضعیت افراد ماهرش هم تعریف چندانی ندارد. Shadow،Raven و Ivan که کاراکترهای اصلی نسخه‌های قبل بودند، همگی به دلایلی مانند اعتیاد یا ضعف فیزیکی دیگر فعالیتی برای سازمان ندارند و خود سازمان هم کاملا منفعل شده است. حال باری دیگر در نقش این ۳ قهرمان Jagged Alliance باید به نبرد با دشمان سازمان خود بروید تا هم مردم مظلوم جزیره را نجات دهید و هم شاید بتوانید راهی برای بازگشت AIM به روزهای اوجش پیدا کنید. کاری که بسیار سخت است اما محال نیست.

یک بازی استراتژی نوبتی که در نسخه‌های قبلی خود مخفی‌کاری را به عنوان یک انتخاب و نه اجبار در بازی قرار داده بود، چه نیازی است ناگهان تغییر رویه داده و در بیشتر مراحل نیمه اول بازی، مخفی کاری را برایتان اجباری کند. این سری به درگیری‌های یزرگش معروف است و اجبار کردن بازیباز به مخفی‌کاری آن هم بیش از اندازه واقعا چیز جالبی نیست

داستان بازی با وجود آن که سطح خیلی بالایی ندارد اما اصلا هم نمی‌توان به عنوان یک ضعف از آن یاد کنبم. این مساله که Rage در جذب طرفداران جدید به وسیله داستانش لنگ می‌زند( چیزی که کاملا در نسخه دوم عکس بود) انکار نشدنی است; اما اگر نخواهیم خیلی سخت‌گیرانه به داستان بازی نگاه کنیم نمره خوبی دریافت می‌کند. داستان بازی برای طرفداران این سری قطعا جذاب خواهد بود، اما قطعا برای افراد تازه وارد، گیم پلی عنصر جذب کننده خواهد بود. جنبه احساسی داستان، به دلیل ضعف جسمانی و مشکلات اعضای گروه می‌توانست بیشتر باشد که متاسفانه چندان از این پتانسیل استفاده نشده. اما روی هم رفته، شخصیت پردازی و روایت داستان قابل قبول است و مشکل چندانی در این باب نخواهید داشت.

ماموریت‌ها را از ۲ تا ۴ نفره انجام خواهید داد

خوشبختانه مسائلی مانند اعتیاد ایوان یا ضعف بدنی دیگر شخصیت‌ها در گیم‌پلی هم نمود دارند و شما باید هر چند وقت یکبار، به پیدا کردن مواد خاصی برای برطرف کردن نیازهای آنان بپردازید. البته این مساله اصلا دست و پا گیر نیست و اصلا برایتان یک دغدغه نخواهد شد. گیم‌پلی بازی مشکلات انکار نشدنی دارد. عمده این مشکلات، نقشه‌های کوچک، طراحی ظعیف اسلحه و تعداد کم آن‌ها و وابستگی بش از حد بازی به مخفی‌کاری است. شاید مورد آخر برایتان کمی عجیب باشد; بلاخره Tactical است و مخفی کاری‌اش! اما در این بازی تعادل در این مورد رعایت نشده است. این مورد در اوایل بازی که در ظاهر نیاز چندانی به مخفی‌کاری ندارید بیشتر وانمود می‌کند. چنین چیزی را قطعا تا خودتان تجربه نکنید، کاملا درک نخواهید کرد اما اگر بخواهم بیشتر توضیح بدهم باید بگویم برای یک بازی استراتژی نوبتی که در نسخه‌های قبلی خود مخفی‌کاری را به عنوان یک انتخاب و نه اجبار در بازی قرار داده بود، چه نیازی است ناگهان تغییر رویه داده و در بیشتر مراحل نیمه اول بازی، مخفی کاری را برایتان اجباری کند. این سری به درگیری‌های یزرگش معروف است و اجبار کردن بازیباز به مخفی‌کاری آن هم بیش از اندازه واقعا چیز جالبی نیست. تعداد اسلحه بازی هم قطعا می‌توانست بیشتر باشد تا استفاده از آن‌ها روندی تکراری و یکنواخت به خود نگیرد. کوچک شدن نقشه بازی هم حق انتخاب این که چگونه استراتژی‌های خود را عملی کتید، تا حدی از شما می‌گیرد.

هسته گیم‌پلی بازی بسیار جذاب است. اگر از طرفداران این سبک باشید، بعید است این مشکلات چندان برای شما مهم باشد و ذهنتان بیشتر درگیر گیم‌پلی تاکتیکی و نسبتا سخت بازی خواهد شد. برای از بین بردن هر پایگاه یا ارتشی، نیاز به انتخاب درست و خوب سربازانتان و دادن دستورات مناسب در زمان مناسب هستید

جدای از این موارد، هسته گیم‌پلی بازی بسیار جذاب است. اگر از طرفداران این سبک باشید، بعید است این مشکلات چندان برای شما مهم باشد و ذهنتان بیشتر درگیر گیم‌پلی تاکتیکی و نسبتا سخت بازی خواهد شد. برای از بین بردن هر پایگاه یا ارتشی، نیاز به انتخاب درست و خوب سربازانتان و دادن دستورات مناسب در زمان مناسب هستید. پیروزی در ماموریت‌ها تا حد زیادی هوش و حوصله شما را می‌طلبد و باید در موقعیت‌های مختلف تصویرسازی خوبی از نحوه نابودی پایگاه دشمنان داشته باشید. به موقع حمله کنید، به موقع عقب نشینی کنید و به موقع از تجهیزات خود استفاده کنید. ارتقای شخصیت‌هایتان هم بسیار مهم است و به خصوص در مراحلی که قادر به حمله مستقیم هستید، اگر ارتش ۳ یا ۴ نفره شما قدرت‌های خوبی داشته باشند، کار راحت‌تری خواهید داشت. اما علاوه بر بازی تک‌نفره، می‌توانید به صورت Co-op با دوست خود هم تمام بازی را انجام دهید. قطعا بازی در حالت Co-op بسیار لذت‌بخش‌تر خواهد بود و در این حالت مشکلات کمتری از جهت هوش مصنوعی یاران خودی خواهید داشت. در حالت تک‌نفره گاهی ممکن است هوش مصنوعی باران خودی آزار دهنده باشد. هوش مصنوعی دشمنان هم گاها اعمال عجیبی انجام می‌دهند. برای مثال ممکن است ببینید سرباز دشمن بدون آن که اجباری باشد، در میان درگیری خود را در خط تیراندازی شما قرار داده و کشته می‌شود. چنین کارهایی را گاها از یاران خودی هم می‌بینید. به صورت کلی اگر بتوانید با مشکلات ریز و درشت گیم‌پلی بازی کنار بیایید و بیشتر خود را درگیر هسته و هدف آن کنید و مدام نخواهید از بازی ایراد بگیرید; تجربه لذت‌بخشی خواهید داشت.

نقشه بازی در استراتژی‌های چیندن شما بسیار کمک حالتان خواهد بود، اما کوچک شدن نقشه بازی حق انتخاب این که چگونه استراتژی‌های خود را عملی کتید، تا حدی از شما می‌گیرد.

بازی گرافیک دوست داشتنی اما قدیمی دارد. چند ضلعی‌های کم شخصیت‌ها و انیمیشن‌های خشک دشمنان، چیزی نیست که بتوانیم از آن بگذریم. درست است که تمرکز اصلی بازی بر روی گیم‌پلی بوده و چندان نمی‌توان خرده‌ای از این جهت به سازندگان گرفت اما با کمی کار بیشتر حداقل می‌توانستند یک گرافیک Cell-Shade قابل قبول به طرفدارن خود تحویل دهند. با این حال رنگ‌بندی روشن و زیبای محیط بازی، نورپردازی خوب و فریم دهی قابل قبول کفه گرافیک بازی را متعادل می‌کند و آزاردهنده نخواهد بود. امیدواریم در نسخه بعدی این فرنچایز، علاوه بر گیم‌پلی گیرا، شاهد یک گرافیک نسل امروزی و حداقل دارای استانداردهای لازم برای یک گرافیک Cell-Shade باشیم.

گرافیک دوست‌داشتنی، اما قدیمی بازی! امیدواریم در نسخه بعدی این فرنچایز، علاوه بر گیم‌پلی گیرا، شاهد یک گرافیک نسل امروزی و حداقل دارای استانداردهای لازم برای یک گرافیک Cell-Shade باشیم.

صدای Mercenaryها یا کاراکترهای اصلی بازی بسیار زیباست و کاملا حس خشم و انتقام جویی را به شما منتقل می‌کند. دیالوگ‌های کاراکترها هم نسبتا زیاد بوده و شاهد شخصیت‌های آرام و ساکتی نیستیم. با این حال صدای دشمنان و شخصیت‌های فرعی بازی بسیار سطحی  و صرفا برای خالی نبودن عریضه است. دیالوگ‌های تکراری و صداهای نامناسب دشمنان، تا حدی از لذت بازی می‌کاهد. افکت‌های محیط و درگیری‌ها نزدیک به واقعیت هستند و از این جهت شاهد کم‌کاری از سوی سازندگان نیستیم.

Jagged Alliance: Rage عنوانی است که اگر از طرفداران بازی‌های تاکتیکی یا استراتژی نوبتی باشید، قطعا از آن لذت خواهید برد. اما این به شرطی است که چندان به ضعف‌های بازی توجه نکنید و از خود بازی و چیزی که هست لذت ببرید. بازی در پیاده‌سازی المان‌های اصلی این سبک به خوبی عمل می‌کند و شما را راضی خواهد کرد؛ اما در عین حال، از ضعف‌های زیاد آن هم نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.