بازگشت موفق روبات محبوب | نقد و بررسی Mega Man 11

کمتر گیمری را می‌توان پیدا کرد که نام مگامن به گوشش نخورده باشد. حتی بسیاری از افرادی که خیلی به بازی علاقه ندارند، به واسطه انیمیشن‌ها و موارد دیگر حداقل یکی دو بار نام این شخصیت به گوششان خورده است. حال بعد از چند سال وقفه طولانی در عرضه سری عناوین مگامن، بالاخره یازدهمین نسخه رسمی از سری مگامن نیز عرضه شده است که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.

پیش از شروع بررسی خود بازی، تاریخچه این سری را با هم مرور می‌کنیم. اولین نسخه فرنچایز مگامن که در ژاپن به نام Rocket Man نیز شناخته می‌شود، در اواخر ۱۹۸۷ برای کنسول NES عرضه شد. این بازی در همان اولین نسخه نیز توانست  به خاطر گیم پلی خوب و چالش برانگیزش نظر بسیاری از منتقدان آن زمان را به خود جلب کند. با این وجود در همان دوران بازی به دلیل بازاریابی نه چندان مناسب، نتوانست فروش خیلی خوبی داشته باشد.  با این وجود به دلیل پتانسیل بالای این سری برای ساخت دنباله، نسخه دوم این عنوان در سال بعد یعنی ۱۹۸۸ عرضه شد. این نسخه، علاوه بر نظر مثبت منتقدان توانست برخلاف نسخه قبلی فروش بسیار بالایی هم داشته باشد. همین موضوع زمینه را برای ساخت عناوین بسیار بیشتری از این سری آماده کرد. بعد از آن به جز سال ۱۹۸۹، هر سال یک و یا بعضاً چند نسخه از این سری عرضه شدند. در این میان، در سال ۱۹۹۳، اولین نسخه سری جدیدی به نام Mega Man X نیز عرضه شد. این سری از نظر گیم پلی، مشابه همان سری اصلی هستند با این تفاوت که از نظر زمانی حدود ۱۰۰ سال بعد از سری اصلی اتفاق می‌افتند و طبیعتاً شخصیت‌های اصلی آن‌ها نیز متفاوت بوده ولی بسیاری از آن‌ها شباهت بسیار زیادی به شخصیت‌های سری اصلی دارند. به هر حال روند عرضه سری‌های شماره دار مگامان تا سال ۱۹۹۶ ادامه داشت تا پس از آن و بعد از عرضه دو سه عنوان فرعی، روند ساخت عناوین این سری برای مدت طولانی متوقف شود. البته در کنار مگامن، در بخش بزرگی از بازه‌ای که عنوانی از سری مگامن عرضه نشد، عناوین سری Mega Man X عرضه می‌شدند. آخرین نسخه شماره دار سری Mega Man X در سال ۲۰۰۴ عرضه شد و بعد از آن تا چهار سال هیچ خبری از عرضه عنوان جدیدی از هیچ یک از این دو سری نبود تا این که سرانجام در سال ۲۰۰۸، نسخه نهم سری مگامن عرضه شد. بعد از مطرح شدن دوباره این سری، دو سال بعد نسخه دهم این سری نیز عرضه شد و پس از آن دوباره روند تولید این سری به‌شدت کند شد. از آن سال تاکنون، چندین بازسازی از عناوین قدیمی این سری و همچنین Mega Man X و یک نسخه فرعی با محوریت ترکیب دنیای مگامن و استریت فایتر عرضه شدند ولی به هر حال عنوان اصلی‌ای از این سری عرضه نشد تا این که سرانجام امسال، یعنی ۸ سال بعد از آخرین نسخه شماره دار و اصلی سری، سرانجام یازدهمین نسخه Mega Man عرضه شد که در ادامه قرار است به بررسی این عنوان بپردازیم.

اکثر محیط‌های بازی طراحی هنری بسیار زیبایی دارند

داستان این نسخه مانند سایر عناوین این سری با رقابت و دشمنی دکتر وایلی (Dr. Wiley) با دکتر لایت (Dr. Light) شروع می‌شود. در داستان این نسخه، سال‌ها پیش از وقایای اصلی، پروژه دکتر وایلی در کنفرانس بین دانشمندان حوزه روباتیک از پروژه دکتر لایت شکست می‌خورد. سال‌ها بعد که دکتر لایت روبات‌های زیادی اختراع کرده است، دکتر وایلی تصمیم به انتقام گرفته و با تکمیل پروژه خود که مبتنی بر افزایش توان بسیار بالای روبات‌ها است، به نوعی کنترل بخش زیادی از روبات‌های دکتر لایت را برعهده می‌گیرد. در این میان تعدادی از روبات‌های دکتر لایت نظیر مگامن و روبات سگ شکلی که راش نام دارد و تعدادی دیگر از روبات‌ها، تحت کنترل دکتر وایلی قرار نمی‌گیرند. بنا به خواست مگامن، دکتر لایت، نمونه اول پروژه دکتر وایلی برای قوی سازی بیش از حد روبات‌ها را روی مگامن نصب می‌کند و سپس مگامن، راهی مبارزه با دوستان قدیمی خود که تحت کنترل دکتر وایلی در آمده‌اند می‌شود.

در زمینه داستانی هیچ از یک عناوین سری مگامن، عناوین خیلی بزرگ و قوی نبوده‌اند و این نسخه نیز از این بابت مستثنی نیست. داستان اصلی بازی همین چند خطی است که در بالا گفتیم و در اواخر نیز کمی گسترده‌تر می‌شود ولی در مجموع در حدی نیست که آن را داستانی قوی و یا با شخصیت پردازی قوی بدانیم. با این وجود، به طور کلی هدف سازندگان این سری از ابتدا نیز ارائه یک داستان قوی نبوده است و داستان، صرفاً بهانه‌ای برای ارائه مراحل و گیم پلی بازی هستند. از این رو نمی‌توان ضعف داستانی بازی را چندان به عنوان نکته منفی به حساب آورد ولی به هر حال باید این موضوع گفته شود که در هیچ یک عناوین مگامن به دنبال یک داستان قوی و عالی نباشید.

اما از داستان که بگذریم، باید به گیم پلی بازی بپردازیم. اگر قبلاً عنوانی از سری مگامن را تجربه کرده باشید، با اصول کلی این بازی نیز آشنا خواهید بود. مانند همه عناوین این سری، در ابتدا ۸ مرحله مختلف که هر کدام یک باس نهایی و اصلی و بعضاً چند باس فرعی دارند، در مقابل شما قرار می‌گیرد که می‌توانید به ترتیب دلخواه خود به انجام این مراحل بپردازید؛ اما نکته‌ای که باید در این میان در نظر داشته باشید، این است که با شکست هر باس، قدرت ویژه مربوط به همان شخصیت را به دست می‌آورید و هر یک از باس‌ها نسبت به قدرت ویژه باس دیگری ضعف دارند. از این رو با شکست یک باس، توانایی لازم برای شکست راحت‌تر باس دیگر را به دست می‌آورید. البته نکته مهم در این زمینه نیز این است که سازندگان تعادل لازم را در سختی باس‌ها برقرار کرده و همه باس‌های بازی بدون استفاده از توانایی‌های ویژه هم قابل شکست دادن هستند و بدین ترتیب، دست شما برای انجام مراحل بازی بسته نیست ولی به هر حال شکست بعضی از آن‌ها بدون توانایی‌های ویژه، به مراتب سخت‌تر خواهد بود. بعد از شکست هر ۸ باس، ۴ مرحله پایانی برای بازی قرار داده شده‌اند که مربوط به نفوذ به پایگاه دکتر وایلی هستند و هر کدام چالش‌های متفاوت و خاص خود را دارند.

مایعی که در پایین تصویر وجود دارد، حالت اسیدی دارد و در ابتدا تاثیری روی شما ندارد ولی به تدریج که دشمنان آن مواد اسیدی را وارد آن می‌کنند، تبدیل به مایعی سبزرنگ شده که در صورت ورود به آن، به تدریج به شما آسیب می‌زند

یکی از ویژگی‌های مهم گیم پلی این سری، ایجاد ترکیبی خوب از چالش‌های اکشن و پلتفرمر است و این نسخه نیز از این نظر عملکرد مطلوبی داشته است. تقریباً در اکثر قسمت‌های بازی، علاوه بر این که باید با سرعت عمل بالایی از موانع موجود در محیط عبور کنید، دشمنانی نیز وجود دارند که طبیعتاً برخورد با آن‌ها یا ضرباتشان، سلامتی مگامن را کم می‌کنند و برای همین باید هم زمان حواستان به هر دو مورد باشد. بخش زیادی از چالش‌های بازی نیز به همین شکل بوجود می‌آیند. مثلاً در یکی از مراحل بازی که موانع شکل بادکنکی دارند و امکان پرش‌های بلند را برای شما فراهم می‌کنند، دشمنان مختلفی نیز وجود دارند که همانند شما با برخورد با بادکنک‌ها به‌سرعت به این طرف و آن طرف پرتاب می‌شوند و امکان برخوردشان با شما وجود دارد. همین موضوع نیز کار را برای شما سخت خواهد کرد.

دو قابلیت ویژه نیز از ابتدای بازی در دسترس مگامن قرار دارد که به هیچ وجه در جهت صرفاً آسان‌تر کردن بازی نبوده‌اند و بعضی از بخش‌های بازی بدون این قابلیت‌ها اصلاً قابل گذراندن نیستند. اولین و مهم‌ترین این قابلیت‌ها، امکان کند کردن زمان است که البته در بازی به نام حرکت سریع از آن یاد می‌شود ولی در واقع عملکردی مشابه کند کردن زمان دارد. در بعضی از معماهای پلتفرمینگ بازی، آنقدر نیاز به‌سرعت عمل بالایی دارید که تقریباً انجام آن قسمت‌ها بدون استفاده از این قابلیت غیرممکن است. قابلیت دوم مربوط به قوی‌تر کردن شلیک‌های مگامن می‌شود که در بعضی قسمت‌ها برای نابود کردن سریع دشمنان برای در امان ماندن از خطرات به آن نیاز پیدا خواهید کرد. البته این قابلیت دوم در مجموع استفاده‌های قابلیت اول را نداشته و حضورش تا حدی اضافی به نظر می‌رسد. ضمن این که باید توجه کنید که این دو قابلیت هر دو محدودیت زمانی دارند و اگر بیش از مدت مشخصی از آن‌ها استفاده کنید، باید چند ثانیه برای استفاده مجدد آن‌ها منتظر بمانید و طبیعتاً اگر در میان معماهایی که نیاز به‌سرعت عمل بالا دارند به خوبی این توانایی‌ها را مدیریت نکنید، به مشکل خواهید خورد. در کنار این، امکان فعال سازی هم‌زمان این دو قابلیت هم وجود دارد ولی در عوض در این حالت، امکان غیرفعال‌سازی آن‌ها بعد از فعال‌سازی وجود نداشته و بعد از چند ثانیه که اثر آن‌ها از بین برود، برای مدت کوتاهی توانایی‌های مگامن تحلیل رفته و باید با قدرت کمتری با دشمنان مبارزه کنید.

احتمالا اولین باس انتخابی اکثر بازیکنان برای مبارزه، Block Man باشد که در تصویر حالت قوی شده او را مشاهده می‌کنید

در کنار این قابلیت‌ها، امکان فراخوانی سگ روباتی مگامن که راش نام دارد نیز وجود داشته و با استفاده از این سگ، امکان پرش به نقاط دور از دسترس را خواهید داشت. وجود چنین قابلیتی در بازی، باعث ایجاد چالش‌های پلتفرمینگ خاص دیگری در بازی می‌شود که برای از پیش رو برداشتن راحت‌تر آن‌ها مجبور به استفاده از قابلیت‌های راش خواهید بود. همچنین بعضی از آیتم‌های با ارزش مخفی شده در محیط نیز تنها با همین قابلیت قابل دسترسی هستند و باید همیشه در صورتی که نتوانستید به محیط خاصی دسترسی پیدا کنید، نیم نگاهی نیز به این قابلیت داشته باشید. البته باید در کنار همه این موارد به این موضوع نیز توجه کنید که امکان استفاده از این قابلیت نیز نامحدود نیست و در صورت استفاده بیش از اندازه از آن باید، آیتم‌هایی را در محیط پیدا کنید تا این قابلیت بازیابی شود.

در کنار این موارد، یک نوع فروشگاه نیز در بازی قرار دارد که می‌توانید مواردی برای بازیابی سریع سلامتی و انرژی استفاده از قابلیت‌های ویژه و… را از آن جا تهیه کنید. شاید به نظر برسد که این فروشگاه خیلی تأثیر چندانی در روند بازی ندارد ولی بعضی مواقع که بازی بیش از اندازه سخت می‌شود، آیتم‌های خریداری شده از این فروشگاه می‌توانند به خوبی شما را در پیشبرد مرحله یاری کنند.

مبارزات با هر یک از باس‌های بازی نیز بسیار خوب طراحی شده و باس‌های هر مرحله، نیاز به تاکتیک‌های متفاوت و مختلفی دارند. ضمن این که در این میان در هر مرحله یک سری باس‌های فرعی نیز قرار دارند که حتی این باس‌ها نیز در هر مرحله طراحی خاص و منحصر به فرد خود را دارند که با باس‌های فرعی سایر مراحل متفاوت است. همه این مسائل باعث می‌شود تقریباً در بازی احساس تکراری شدن مراحل به شما دست ندهد.

اگر بخواهیم طراحی مراحل بازی را هم به طور کلی بررسی کنیم، در مجموع می‌توان گفت که سازندگان کار خود را در این بخش به خوبی انجام داده‌اند. البته در بعضی قسمت‌ها سختی بازی خصوصاً از لحاظ پلتفرمینگ و نیاز به‌سرعت عمل بالا، ناگهان به طور عجیبی بیش از اندازه بالا می‌رود که ممکن است برای عده‌ای آزار دهنده باشد ولی به هر حال، با همه تعادلی که در بازی وجود دارد، عناوین مگامن همیشه از جمله بازی‌های سخت سبک اکشن پلتفرمر بوده‌اند و این نسخه نیز از این قاعده مستثنی نیست.

با برخورد به لیزرهای قرمز به ترتیب مکعب های قرمز رنگی که در تصویر قرار دارند منفجر شده و برای همین باید سرعت عمل بالایی داشته باشید

چهار درجه سختی برای بازی در نظر گرفته شده که البته تفاوت این درجات، بیش‌تر به تعداد دفعاتی که می‌توانید بعد از کشته شدن مرحله را انجام دهید و محل چک پوینت‌ها مربوط می‌شود. با این وجود، درجه سختی سوم و چهارم بازی، اگر مدتی از بازی‌های این سبک دور بوده باشید، واقعاً در ابتدا به دلیل تعداد بسیار محدود تکرار مرحله و چک پوینت‌های با فاصله زیاد به‌شدت سخت خواهند بود و توصیه می‌کنم اگر در این چند ساله، نسخه‌های بازسازی شده مگامن را انجام نداده‌اید، به هیچ وجه در شروع کار سراغ درجات سختی بالا نروید و یک مرحله را با درجه سختی اول یا دوم سپری کنید. اگر دیدید بازی به نظرتان راحت بود، آن گاه به سراغ درجات سختی بالاتر بروید و در غیر این صورت، اگر تمایل به انجام بازی روی درجات سختی بالا دارید، لااقل یک بار بازی را تمام کنید و بعد سراغ درجات سختی بالاتر بروید.

در مجموع و با همه این اوصاف، سازندگان به خوبی توانسته‌اند تعادلی را میان بخش‌های مختلف بازی فراهم کنند. بازی همانند عناوین قدیمی سری، عنوان سختی محسوب می‌شود که نیاز به‌سرعت عمل بالایی دارد ولی سختی بازی طوری نیست که نتوان در بازی پیشروی کرد و با چند بار شکست خوردن و سعی مجدد، قلق مراحل به دستتان خواهد آمد و می‌توانید با دقت بیش‌تری پیشروی کنید. ضمن این که قابلیت‌های اضافه‌ای هم که در بازی قرار داده شده‌اند، به متعادل کردن بازی کمک کرده‌اند و در عین حال بازی را بیش از اندازه آسان نکرده‌اند. ضمن این که باید توجه کنید که بازی در کل عنوان خیلی طولانی نیست و حتی با وجود سختی بازی و افزایش مدت زمان انجام آن به علت همین سختی، همچنان Mega Man 11 همانند سایر عناوین مگامن نسبتاً زود به پایان می‌رسد. در کل سازندگان در زمینه گیم پلی عملکرد خوبی از خود نشان داده‌اند.

بعد از گیم پلی نوبت به گرافیک بازی می‌رسد. در بعد فنی طبیعتاً قرار نیست که با یک گرافیک بسیار بالا رو به رو باشیم و یک گرافیک معمولی برای چنین عنوانی کفایت می‌کند. سازندگان نیز در این بخش کار خود را به درستی انجام داده‌اند و مواردی نظیر افکت‌های انفجار و… همگی به خوبی پیاده سازی شده‌اند. از نظر بهینه سازی نیز بازی مشکل خاصی ندارد و به خوبی روی سیستم‌های متوسط و ضعیف‌تر نیز اجرا خواهد شد.

در زمینه هنری طبیعتاً انتظارات از این بازی بالاست و البته بازی نیز در سطح همین انتظارات ظاهر می‌شود. روبات‌های بازی همگی طراحی‌های منحصر به فرد و جالبی داشته و یکی از دلایلی که برای پیشروی مراحل بازی خواهید داشت، مشاهده ظاهر جالب و منحصر به فرد روبات‌های هر مرحله است. محیط‌های منحصر به فردی نیز برای هر مرحله بازی در نظر گرفته شده که باعث می‌شود بازی از این نظر تنوع خود را حفظ کند.

بعد از این باید در موسیقی و صداگذاری بازی صحبت کنیم. همانند سایر عناوین این سری، این نسخه نیز از یک موسیقی سریع و البته الکترونیکی استفاده می‌کند که از طرفی حس سرعت عمل موجود در بازی را به خوبی القا کرده و از طرف دیگر، با فضای بازی که پیرامون روبات‌ها است، هماهنگی دارد و از طرفی هم برای طرفداران قدیمی، یادآور موسیقی نسخه‌های اولیه سری خواهد بود. در زمینه صداگذاری هم عملکرد سازندگان خوب و قابل قبول بوده و مواردی نظیر صداهای انفجار، شلیک‌های و حرکات روبات‌های مختلف و عناصر موجود در محیط به خوبی پیاده سازی شده‌اند. در مجموع در این بخش سازندگان عملکرد قابل قبولی در این زمینه نیز داشته‌اند.

Mega Man 11

نتیجه گیری نهایی:

در مجموع و با همه آن چه که گفتیم، مگامن ۱۱، یکی از عناوین بسیار خوب پلتفرمر امسال است که توانسته همانند اکثر عناوین این سری، با ترکیب درست چالش‌های مبارزاتی و اکشن با معماهای پلتفرمینگ که نیاز به‌سرعت عمل بالا دارند و ارائه این موارد با گرافیک هنری عالی و موسیقی خوب و قابل قبول، تجربه لذت بخشی را برای طرفداران این سری قدیمی و با سابقه و البته دوستداران سبک اکشن پلتفرمر رقم بزند.

شما می توانید ویدئوی هایلایت مربوط به بازی مگامن ۱۱ را نیز از اینجا مشاهده نمایید.