[سینماگیمفا]: تاریخ سینمای ایران – قسمت اول

سینما این پدیده‌ی جمعی که در ذات خود یک جادوی فراگیر مسخ‌کننده را به همراه دارد، بزرگترین و مهمترین اتفاق ژرف در قرن بیستم بود که جهان را همچون یک بمب اتمی تحت تاثیر تشعشعات خود گذاشت. بمبی که از تاریخ و سیاست و فرهنگ گرفته تا روانشناسی و سبک زندگی و تفکر در کالبد و ذهن انسان ریشه می‌دواند و او را در میان تصاویر خود بر روی پرده‌ای عظیم هضم می‌کند. کشور ایران با تاریخ فرهنگی و هنری خود از اعصار گذشته که ریشه در مناسک جمعی و اعتقادی مردم این سرزمین دارد همیشه از درون پتانسیل قوی‌ای برای بسط تاثیر پدیده‌ای همچون سینما داشته است. هنرهایی زنده و پویا که در قلب تجمعات و کُهن‌ الگوهای فردی ایرانیان از باستان به صورت سینه به سینه به روزگار امروز رسیده است. از مراسم آیینی تئاتروار قبل از تولد این هنر در شکل سیاوش‌خوانی و پرده‌خوانی و تعزیه گرفته تا نمایش تخت‌حوض و عروسک‌گردانی و سیاه‌بازی. چنین فرآیند و‌ مکانیسم نمایشی که در چرخه‌ی شکل‌گیری سینما به عنوان یک رسانه‌ی جمعی نمود دارد، می‌تواند دلیل قابل استنادی برای پذیرش زودهنگام سینما نزد ایرانیان در قیاس با کشورهای جهان سومی دیگر باشد. چون قدرت ایجاد تخیل به صورت سوبژکتیو در کهن‌الگوهای نمایشی ما ریشه‌ای ایجابی و مستمر داشته و این موضوع در شکلی جدید بنام سینما و پرده‌ی نمایش، کمی قابل اعتناتر و زودهضم‌تر بوده باشد. بهمین دلیل در روزهای نخست نمایش فیلم در ایران مردم گمان می‌کردند در حال تماشای سایه‌هایی از یک تعزیه بر روی پرده‌ای عریض هستند و تصاویر متحرک بجای تبادلات زنده‌ میان اجرا کننده و تماشاگر اینبار به صورت متجسد در قالب نورهایی پراکنده و متشعشع صورت می‌گیرد.

تاریخ سینمای ایران – قسمت اول