این نبرد تا پای جان ادامه دارد | نقد و بررسی نسخه For Honor: Marching Fire

تقرییا در اواخر نسل هفتم بود که کمپانی یوبیسافت (Ubisoft), یکی از بزرگترین شرکت های توسعه دهنده بازیهای ویدیویی، دست به تغییراتی در زمینه توسعه عناوین خود زد و راه جدیدی را پیش گرفت. به جای تمرکز و صرف نیروی انسانی و مالی بر روی عناوین خطی یا نیمه خطی، مانند سری Prince of Persia و Splinter cell, مدیران ارشد این کمپانی بزرگ فرانسوی، تصمیم گرفتند تا اکثریت توان انسانی و مالی خود را بر روی عناوین جهان ازاد، و یا انلاین محور معطوف سازند. این تصمیم به خوبی در معرفی عناوین جدید این کمپانی محسوس بوده است. Tom Clancy the Division عنوانی تمام انلاین و جهان ازاد بود. The Crew امکان تجربه یک عنوان ریسینگ را در دنیایی عظیم و بزرگ به بازیبازان میداد و assassins creed هم بازیبازان را در نقش شخصیت های مختلف در زمان ها و کشورهای مختلف قرار می داد. یکی از این Ip های جدید که با توجه به رویکرد جدید این شرکت متولد شد. عنوان For Honor بود. عنوانی که مسیری خلاف اکثریت عناوین جهان ازاد یا آنلاین محور یوبیسافت طی کرد و در دوران امروزی و در قرن حاضر جریان نداشت. بلکه بازیبازان را به قرون وسطی برد و آنها را در نقش وایکینگ ها، شوالیه ها و سامورایی ها قرار داد. For honor عنوانی چندنفره محور بوده، و با این که بخش داستانی داشته، اما تمام تمرکز سازندگان بر روی بخش چند نفره و انلاین بوده است. این عنوان پس از عرضه موفق به کسب متای ۸۰ شد و از لحاظ فروش عملکرد مناسبی به جای گذاشت. اما به علت مشکلات ریز و درشت فراوان در بخش های مختلف بازی، کم کم طرفداران و بازیبازان لب به اعتراض گشودند و به منظور حل این مشکلات، یوبیسافت اپدیت ها و بسته های الحاقی مختلفی برای این بازی منتشر کرد. در این مقاله، ابتدا به سراغ نقد و بررسی خود بازی می رویم، و در ادامه به بررسی اخرین و بزرگترین بسته الحاقی عرضه شده برای این بازی تا به امروز، یعنی بسته الحاقی Marching Fire می پردازیم. با گیمفا همراه باشید

در ابتدای مقاله به نقد و بررسی کلی نسخه اصلی بازی میپردازیم، و در ادامه سراغ بسته الحاقی Marching Fire رفته و ان را بررسی خواهیم کرد. با گیمفا همراه باشید…

همانطور که پیش تر اشاره کردم، با این که For honor عنوانی با تمرکز بر روی بخش چند نفره بوده و مانور تبلیغاتی یوبیسافت نیز حول همین محور بود، با این حال این بازی دارای بخش کمپین (campaign) نیز هست. هدف از وجود این بخش، فقط اشنایی با حال و هوا و دوران بازی، قهرمان ها، شخصیت ها و از همه مهم تر ایجاد آشنایی نسبی و ابتدایی گیم پلی بازی برای بازیبازان است. مدت زمان بخش داستانی با توجه به فاکتور های مختلف، بین ۵تا ۷ ساعت است که همین مدت زمان مشخص می کند صرفا وجود بخش داستانی، برای اشنایی مخاطبان با کلیت گیم پلی بوده است، نه ارائه یک بازی تک نفره کامل. شاید بسیاری از بازییازان که عناوینی چون battlefield, call of duty و… را خریداری می کنند، بدون تجربه مراحل داستانی، تقسیم به بخش چند نفره میروند و مشغول بازی به صورت آنلاین با دیگر بازی بازان میشوند، اما این مسأله برای For Honor فرق می کند. اگر بازیبازان تصمیم بگیرند بدون هیچگونه مقدمه و آشنایی نسبی پای به بخش چند نفره بگذارند، علاوه بر شکست های احتمالی، ممکن است هیج لذتی از گیم ولی و اتمسفر بازی نبرند و حتی از بازی نیز زده شوند! دلیل این امر هم یک چیز است، پیچیدگی و جزئی بودن گیم پلی بازی. چون گیم پلی بازی فقط به فشردن چند دکمه پشت سرهم خلاصه نمی شود و این طور نیست که لزوما اگر دارای تجهیزات قوی تر باشید، پیروز میدان خواهید بود، بلکه گیم پلی بازی دارای جزئیات بسیار بوده و وجود همین جزییات و پیچیدگی ها، ممکن است تا حدودی برخی بازییازان، به خصوص بازیبازان آماتور یا کم تجربه را گیج کند. برای جلوگیری از این اتفاق، بخش تکنفره نیز در بازی گنجانده شده است که بازیبازان هم به طور کل با تم و اتمسفر و حال و هوای بازی اشنا شوند، هم چندساعتی از نبرد با سربازان هوش مصنوعی لذت ببرند و مهم تر از همه برای رقابت با سایر بازیکنان تا حد قابل قبولی اماده شوند.

گیم پلی بازی برخلاف بسیاری از بازیهای مشابه، به فشردن چند کلید خلاصه نمی شود، بلکه گیم پلی بازی پیچیدگی خاص دارد و گزینه های مختلفی پیش روی بازیبازان قرار می دهد. به همین دلیل گروهی از بازیبازان.ممکن است نتوانند در ابتدا به خوبی با این بازی ارتباط برقرار سازند. اما هر چه بیشتر بازی کنند، اشنایی بیشتری نسبت به گیم پلی بازی کسب خواهند کرد.

از داستان بازی شروع کنیم. همانطور که به خوبی می دانید،for honor r در دوران قرون وسطا جریان دارد و تمامی سربازان،شخصیت ها، سلاح ها، و لوکیشن های بازی نیز بر همین اساس طراحی شده اند. داستان بازی هم، در بخس ها پراکنده و جداگانه، بازیبازان را در نقش های فرمانده ها و سربازان، در قالب سه گروه viking, knights و samurai قرار می دهد. در واقع در طول بخش داستانی بازی، بازیبازان کنترل دسته ها و گروه های مختلف را بر عهده می گیرند و ماموریت های مختلفی را به سرانجام می رساند. اولین مشکل کلی بازی، و بزرگترین ایراد بازی در بخش تک نفره مربوط به همین بخش داستان است. داستان بازی روایتی بسیار ضعیف، گنگ و کلیشه ای داشته و به معنای واقعی کلمه فقط بهانه ای است برای شروع مراحل و اتفاقات. به دلیل وسعت داستانی و پتانسیل موجود در اتفاقات و شخصیت ها، سازندگان می توانستند بسیار بهتر از این عمل کنند و داستانی یکپارچه و منطقی را روایت سازند. نمیدانم علت انجام ندادن این کار کمبود وقت بوده است، یا ضعف تیم نویسندگان، اما به هر حال داستان بازی واقعا ضعیف است. بازیهایی با این سبک و سیاق، در بخش داستانی نیاز به ارائه پیش زمینه کلی از شخصیت ها و اتفافات دارند تا هم داستان بازی را از گنگی دراورد و مفهوم سازد، هم بتواند مخاطبان را با خود همراه کند. اما نویسندگان در این بخش انچنان خوب عمل نکرده اند و در بخش های مختلف بازی قبل یا بعد اتفاقات و.مراحل، یا اصلا پیش زمینه داستانی به مخاطبان ارائه نمی شود، یا اگر هم می شود به جای روشن کردن اهداف داستان، بیشتر موجب سردرگمی بازییاز می شود. این مساله بر روی بخش شخصیت پردازی نیز تاثیر خود را گذاشته است. به طوری که چه در نقش یک فرمانده وایکینگ قرار داشته باشید، جه در نقش یک سامورایی قدرتمند یا یک شوالیه ماهر، به سختی میتوانید با شخصیت ها ارتباط برقرار کنید و ان ها را درک کنید. شخصیت های بازی دارای پرداختی کاملا سطحی، غیر قابل باور و بعضا گنگ هستند که تناقضات مختلفی در رفتار و اعمال انها نیز دیده می شود. البته درست است که سازندگان اکثر وقت و بودجه ی خود را صرف بخش چند نفره کرده اند و در کل بخش داستانی بیشتر به یک بخش اموزشی یا دست گرمی شبیه است، اما با این وجود و با توجه به تمامی این مسائل، داستان بازی می توانست بسیار بهتر روایت شود و شخصیت ها نیز باورپذیر تر و واقعی تر پرداخته شوند. در مورد خود روایات و اتفاقات بازی هم باید عرض کنم همانطور که گفتم بازیبازان کنترل شخصیت های مختلف از گروه های مختلف وایکینگ، شوالیه و سامورایی را بر عهده می گیرند و در هر قسمت باید وظایف خاصی را به انجام برسانند. از تصرف یک قلعه گرفته، تا باز کردن دروازه یا کشتن فرمانده های دشمن. هدف از بازی کردن در نقش قهرمانان مختلف هم اشنایی با تمامی کلاس ها و گروه های سربازان است تا بعدا مخاطبان هنگام تجربه بخش جند نفره، بر اساس سبک بازی و علایق شخصی، قهرمان مورد نظر خود را انتخاب کنند و مشغول بازی شوند. البته منصفانه نگاه کنیم مراحل بازی تنوع خوبی از لحاظ وظایف و ماموریت ها دارند و بازییازان را در شرایط مختلف قرار می دهند. از اسب سواری گرفته تا حمله به قلعه یا کار با منجنیق. هوش مصنوعی بازی نیز با این که یکسری مشکلات کلی دارد، با این وجود قابل قبول است و می تواند مخاطبان را راضی نگه دارد. در کل باید بگویم بخش تک نفره بازی اگرچه به شدت تحت تاثیر ضعف داستان و شخصیت پردازی ضعیف قرار دارد، با این وجود تجربه ی چند ساعته ای لذت بخش است که مخاطب را برای بخش اصلی بازی یعنی رقابت چند نفره اماده می سازد

اخ مادر جان. چقدر بده ادم اینجوری بمیره. یه فاتحه براش بخونید…

برویم سراغ گرافیک بازی. طبق معمول گرافیک بازی از دو بعد هنری-بصری و فنی قابل بررسی و نقد است. ابتدا از بخش هنری شروع می کنم. گرافیک هنری بازی چشم نواز و زییاست و سازندگان به خوبی توانسته اند دوره ای قرون وسطایی را به تصاویر بکشند و به مخاطبان عرضه کنند  جزئیات طراحی ساختمان ها، قلعه ها، دیواره و.همچنین زره های سربازان و فرماندهان کلاسهای مختلف واقعا به خوبی هرچه تمام تر کار شده است. همچنین نورپردازی بازی در سطح بالایی کار شده و بسیار واقع گرایانه است. سایه زنی های اجسام اکثرا دقیق و درست بوده و به ندرت شاهد مشکلی در بخش سایه زنی هستیم. کیفیت تکسچر چه از نزدیک و چه از دور قابل قبول بوده، و به خوبی حال و هوای یک عنوان نسل هشتمی را به مخاطب منتقل می سازد. طراحی زره ها و سلاح ها تنوع بسیار بالایی دارند و به خصوص در بخش چندنفره که تعداد زیادی از انواع زره ها و تجهیزات قابل دسترس هستند، این مساله به خوبی به چشم می اید و تفاوت ظاهری تجهیزات کاملا محسوس و قابل توجه است. البته باید گفت گرافیک هنری بازی روی هم رفته بی نظیر یا شاهکار نیست، اما واقعا در سطح بالایی قرار دارد و بعید میدانم فردی از گرافیک هنری-بصری بازی ابراز نارضایتی کند.

اما در بخش فنی اوضاع کمی فرق می کند چون بازی از یکسری مشکلات جزئی و کلی رنج می برد. برای مثال گاه و بیگاه ممکن است شاهد باگ هایی باشید که اجسام یا شخصیت  ها از حالت فیزیکی خارج شده و درهم فرو می روند. یا مثلا ممکن است در بین در یا دیوار یا جسم دیگری گیر کنید. هر چند گیر کردن در اجسام بسیار کم در طول بازی اتفاق می افتد با این وجود باز جزء مشکلات گرافیکی بازی از دید فنی به شمار می رود. بعضی اوقات نیز ممکن است شاهد دیر لود شدن برخی تکسچرها در پس زمینه باشیم که البته این مشکلات گرافیکی، اکثرا با انتشار آپدیت ها و بسته های الخاقی، تا حد زیادی کاهش یافته اند و نسبتا از ان حالت ازار دهنده خارج شده اند. با این وجود مشکلات فنی بازی کاملا رفع نشده اند و هنوز شاهد برخی مشکلات گرافیکی در این زمینه هستیم

نبرد یک سامورایی با یک شوالیه. هر کدام از سه کلاس وایکینگ، شوالیه و سامورایی نکات و ویژگی‌های مربوط به خود را دارند که بازیبازان باید بر اساس روش بازی و علایق شخصی، قهرمان مورد علاقه خود را انتخاب کنند.

برویم سراغ مهم ترین و از قضا درخشان ترین بخش بازی، گیم پلی. همانطور که میدانید بازی سوم شخص بوده و پایه و اساس گیم پلی بازی بر اساس مبارزات نزدیک و تن به تن با استفاده از سلاح های سرد است. اما موضوع جایی جذاب می شود که متوجه میشویم گیم پلی بازی به زدن دکمه های حمله و دفاع در وقت مناسب خلاصه نمی شود، بلکه هوش و استراتژی نیز نقش بسیار مهمی در گیم پلی بازی ایفا می کند. گیم پلی بازی برخلاف بسیاری از عناوین هم سبک، بسیار پیچیده تر و جزئی تر بوده و ریزه کاری های فراوان دارد. از حملات سریع و کند گرفته تا حملات و ضربات سنگین و کند، تا دفاع و جاخالی و همچنین موارد مختلف دیگر. هنگام حمله هم فقط به یک طریق امکان حمله وجود ندارد بلکه دست بازیباز باز تر است که مثلا از سمت چپ حمله کند یا از سمت راست یا از بالای سر خود. همین ریزه کاریها و جزییات هستند که پیچیدگی خاصی به گیم پلی بازی بخشیده اند و گیم پلی بازی را از حالت ساده،کلیشه ای و تکراری درآورده است. در بخش گیم پلی نیز یکسری مشکلات بسیار جزئی وجود دارد. برای مثال گاهی اوقات باوجود اینکه شما  ضربه دشمن را جاخالی می دهید و ضربه او عملا به شما برخورد نمی کند، با اینو وجود خط سلامتی شما کم می شود و در واقعا اسیب به شما وارد می شود. در برخی لحظات که گاهی فاصله بین بردن یا باختن  یک بازی همین ضربات هستند، ممکن است تجربه این نوع باگها و مشکلات ازار دهنده باشد. اما در کل گیم بازی به شدت باکیفیت و لذت بخش بوده و به خوبی می تواند مخاطبان را برای ساعت های متمادی سرگرم سازد

 بخش چند نفره بازی دارای نقشه ها، مود ها و موارد مختلفی است، از جمله مود ها و حالت های محبوب می توان به حالت ۴v4 کلاسیک اشاره کرد که در ان بازیبازان در قالب دو تیم چهارنفره با هم به مبارزه و نبرد میپردازند. همچنین Hero های مختلفی در دسترس مخاطبان قرار دارند که می توانند از انها استفاده کنند. البته طبیعتا شخصیت ها، سلاح ها و وسایل جدید پس از بازی کردن و کسب امتیازات و xp قابل ازادسازی یا خریداری هستند. بحث در مورد وسایل و سلاح های بازی شد بد نیست به مساله پرداخت های درون برنامه ای بازی هم اشاره ای بکنم. جایی که بعضی از کاربران و بازیبازان از این مسأله گله داشتند که برخی افراد با هزینه پول واقعی برخی سلاح ها و زره و وسایل را بسیار سریع و زود و بدون زحمت به دست می آورند و موجب برهم زدن تعادل بازی شده اند. بلاشک پرداخت های درون برنامه ای به یکی از منفورترین امکانات در بازیهای ویدیویی تبدیل شده است و بازیبازان زیادی از وجود این امکان، اظهار نارضایتی کرده اند. البته از طرف دیگر گروهی موافق وجود این بخش در بازیهای آنلاین و چند نفره هستند. اما این بخش در بازی For Honor به چه صورت عمل کرده است؟ منصفانه قضاوت کنیم، با وجود اینکه بعضی افراد با صرف هزینه،  بسیار راحت و کم دردسر به آیتم ها و سلاح های قوی دست پبدا می کنند، اما با این وجود سازندگان تیزهوشی به خرج داده و هیجگونه محتوای انحصاری برای پرداخت درون برنامه ای قرار نداده اند. به این معنا که هیج سلاح،زره آیتم یا هر وسیله و امکان دیگری در بازی وجود ندارد که نتوان از طریق پول داخل بازی ان را خریداری کرد یا بدست اورد. این مساله باعث شده است پرداخت درون برنامه ای بازی For Honor به مانند برخی عناوین مشابه حاشیه ساز و جنجالی نباشد. در کل گیم پلی بازی For Honor بسیار لذت بخش و اعتیاد اور بوده، و تجربه ی بازی با دوستان، بسیار خاطره انگیز و لذت بخش است

امکام پیروزی در نبردهای نابرابر از لحاظ تعداد افراد مانند ۱v2 یا ۱v3 وجود دارد. هر چند احتمال پیروزی بسیار کمتر از شکست است، با این حال با توجه به مهارت بازیباز، قدرت سلاح و وسایل او و البته مهارت و قدرت سلاح های دشمنان، شانس پیروزی در چنین نبردهای نابرابری نیز وجود دارد.

Marching Fire

و اما می رسیم به سراغ اصل نقد و بررسی در این مقاله، بسته الحاقی marching fire, تا قبل از این بسته الحاقی، شش hero و هفت نقشه و موارد مختلف دیگر در قالب اپدیت ها و بسته های الحاقی به بازی اضافه شده اند تا از تکراری شدن بازی جلوگیری کرده و روحی دوباره به  بازی ببخشند. این رویه تا همین چند وقت پیش ادامه داشته تا این که چندی پیش، بسته الحاقی جدیدی برای این بازی عرضه شد که از قضا کامل ترین و بزرگ ترین بسته الحاقی for honor نیز به شمار می رود. در قالب این DLC, چهار قهرمان جدید، بیش از ۳۰ modifier،دو حالت جدید بازی و موارد بسیار دیگری به اضافی می شود که در ادامه به بررسی انها خواهیم پرداخت. ابتدا از قهرمان های اضافه شده شروع می کنیم

• Shaolin: جنگجویانی قوی و شجاع که بیشتر به خاطر چالاکی بالا و روش مبارزه ای که از میمون گرفته شده شناخته شده اند. در استفاده از عصای چوبی بلند بسیار ماهرند
• Tiandi: فرماندهان بسیار شجاع که محافظان پادشاهان، ملکه ها و افراد بلند پایه ی امپراطوری چین در دوران وسطا به شمار می رفتند.
• Jiang jun: ژنرال های ارتش چین در دوران قرون وسطا که از هوش نظامی بالایی برخوردارند و از نیزه ای بلند استفاده می کنند.
• Nuxia: ادمکش ها و افرادی بسیار ماهر و تعلیم دیده که اغلب مهارت خود را در غالب حرکات موزون و رقص پنهان می سازند. سلاح اصلی انها خنجر های کوچک قلاب مانند است.

این چهار شخصیت همگی از افراد واقعی در دربار چین در دوران وسطا الهام گرفته شده اند. نکته بسیار جالب و البته مهم درباره این چهار شخصیت این است که هر چهار قهرمان بسیار چالاک و سریع بوده و دارای حرکات و ضربات تند و فرزی هستند. هر چهار شخصیت جدید با اقبال نسبتا قابل توجه مخاطبان مواجه شده اند و به نظر می رسد سازندگان به هدف خود از اضافه کردن این چهار شخصیت جدید به بازی رسیده اند. هر کدام از این چهار شخصیت نسبت به یکدیگر متفاوت بوده و از سلاح ها،حرکات و فنون منحصر بفرد خود استفاده می کنند. در مورد قدرت این چهار Hero هم باید بگویم با وجود یکسری اعتراضات بسیار اندک، اعتقاد دارم این چهار شخصیت تا حد زیادی به خوبی بالانس شده اند و دارای نقاط مثبت و منفی هستند که انها را بسیار قوی یا بسیار ضعیف نمی سازد. البته احتمال تغییر در برخی ویژگی‌های این چهار شخصیتت وجود دارد اما فعلا بازیبازان مشغول آشنایی با نقاط قوت و ضعف این چهار قهرمان هستند بنابراین صحبت از تغییرات در این چهارشخصیت هنوز زود است.

بخش Breach که جلوتر درمورد ان صحبت خواهم کرد…این بخش بر اساس حمله و دفاع بنا شده است که در ان علاوه بر دوتیم چهارنفره انسانی، تعداد زیادی نیز سربازان هوش مصنوعی در ان حضور دارند.

قبل از اینکه به ادامه نقد و بررسی بپردازم، باید به نکاتی درمورد نحوه دسترسی به محتویات این بسته الحاقی اشاره کنم. کسانی که جداگانه یا در قالب سیزن پس (Season Pass) بازی را خریداری کرده اند، از همان ابتدا هم به دو بخش Breach و Arcade دسترسی کامل دارند هم چهار شخصیت اصلی و آیتم ها و موارد دیگر از همان ابتدا برای آنها قابل استفاده هستند. از طرف دیگر مود Breach را می توان به صورت رایگان تجربه کرد. کافیست فقط یک نفر که این بسته الحاقی را داراست، بقیه را به بازی دعوت کند، اما بخش Arcade فقط از طریق بسته الحاقی یا سیزن پس قابل دسترس است.

برویم سراغ بخش Breach که پس انتشار، بسیار محبوب شده و چند وقتی است بسیار طرفدار پیدا کرده است. این بخش، مبارزاتی ۴vs4 اینبار در قالب حمله/دفاع به قلعه و استحکامات دشمن را در اختیار مخاطبان قرار می دهد. تیم حمله کننده، باید دو دروازه اصلی دشمن را تخریب کند و در ادامه، فرمانده یا همان commander دشمن که هوش مصنوعی است را از پای در اورد تا پیروز میدان شود. از طرف دیگر تیم مدافع( که نسبتا کار اسانتری در پیش دارد) یا باید دو دژکوب تیم مهاجم(همان وسیله ای که با ان دروازه هارا تخریب می کنند)، نابود سازد و یا ان قدر دشمنان را بکشد تا تعداد جان های انها تمام شود، با شکستن هر دروازه و انجام یکسری فعالیت‌ها و پیشرفت ها، تیم مهاجم یکسری جان جدید دریافت می کند. مود breach با بازخوردهای بسیار مثبت هواداران مواجه شده و طرفداران به شدت از این بخش استقبال کرده اند. انصافا هم باید به سازندگان خسته نباشید گفت چون واقعا مود Breach لذت بخش و جذاب ساخته شده است به طوری که پس از پایان هر مسابقه، این اشتیاق در بازیباز وجود خواهد داشت که دور بعدی را بلافاصله شروع کند. یکی از بزرگ ترین مزایای این بخش، میزان بسیار بالای XP است که به بازیبازان می دهد. این میزان انقدر هست که هر راند ۲۰-۳۰ دقیقه ای از مود Breach را از لحاظ عقلانی توجیح کند. در واقعا درکنار لذت بالای خود این بخش، پاداشی که به بازیبازان داده می شود تا حد خوبی سخاوتمندانه است. نکته بسیار مهم و جالب در این بخش این است که فقط لزوما برتری قدرت در نبرد های تک به تک برنده را مشخص نمی سازد چون مسائل استراتژیک در بازی به شدت اهمیت دارند. برای مثال در یک دور که مشغول بازی بودم و به فرمانده دشمن رسیده بودم، آن سه یار و متحد من به جای کمک کردن به من و تلاش برای کشتن فرمانده و بردن راند، به کارهای متفرقه مشغول بودند. یک نفر داشت با سربازان نیزه دار هوش مصنوعی مبارزه میکرد و ان دو نفر دیگر هم در حال مبارزه بی مورد با دشمنان در گوشه کنار قلعه بودند. در حالی که اگر به من ملحق می شدند میتوانستیم به راحتی دور را به سود خود پایان دهیم. مسائلی از این دست ممکن است برای شما پیش اید و گیر یارانی بیفتید که به‌ جای کمک کردن به تیم برای پیروزی به صورت شخصی بازی می کنند که این مساله، به ویژه هنگام حمله بسیار می تواند مشکل ساز شود.

تصویری دیگر که تیم حمله کننده در حال هجوم به قلعه دشمن است.

اما مود Arcade کمی متفاوت تر از Breach عمل کرده است. این مود یک مود معمولی ۴v4 است که دو گروه به مبارزه با هم میپردازند. با این تفاوت که در هر راند، وظایف مشخص و البته تصادفی به هر تیم داده می شود که باید انهارا انجام دهند. در واقعا اکثر آیتم ها، وظایف، ماموریت ها و نقشه ها تصادفی هستند. سازندگان دلیل انجام این کار را جلوگیری از تکراری شدن این بخش اعلام کرده اند و خواسته اند به نوعی، این مود را پس از گذشت مدت زمانی زیاد، فعال و شلوغ نگه دارند. البته باید گفت آنچنان موفق ظاهر نشده اند در این بخش. چون با تصادفی کردن اکثر بخش ها، کمی هویت این مود زیر سوال می رود. و از طرف دیگر با وجود مدت زمان نسبتا طولانی هر راند، میزان XP و جوایزی که به بازیبازان داده می شود به صرفه و عقلانی نیست. از طرف دیگر در مقایسه با Breach, بخش Arcade جذابیت کمتری دارد که این مسأله باعث شده است طرفداران انچنان جذب این بخش نشوند. به علاوه Breach به علت داشتن بخش دفاع/حمله جذاب تر و لذت بخش تر است.

در کنار اضافه شدن شخصیت ها و بخش های جدید، بسته الحاقی Marching Fire, بعضی از مشکلات فنی بازی را نیز بهبود بخشیده است. بخش matchmaking بازی که گاها دچار مشکلات گاه و بیگاه می شد، تا حدودی بهتر شده است و شاهد مشکلات کمتری هستیم. همچنین یکسری باگهای گرافیکی که اوایل مقاله به انها در نسخه اصلی اشاره کردم، در این قسمت تا حدی برطرف شده اند. علاوه بر این، بازی از لحاظ گرافیکی نیز پیشرفت داشته است و نورپردازی بسیار بهینه تر و واقعی تر شده، سایه زنی با کیفیت بیشتری انجام شده و کیفیت تکسچر ها هم به صورت کلی افزایش داشته اند. البته این تغییرات خیلی اساسی و بزرگ نیستند ولی با این وجود تا حدودی رنگ و بوی تازه به بازی بخشیده اند.

مقایسه دو تصویر از نسخه اصلی بازی و بسته الحاقی Marching Fire. یکسری بهبودهای کلی در زمینه نورپردازی و گرافیک هنری محسوس است. البته این نکته را هم باید عرض کنم که این دو تصویر را خود یوبیسافت منتشر کرده است.

سخن پایانی:

For honor, عنوانی چند نفره و به شدت لذتبخش است که با ویژگی های متفاوت، شخصیت های متنوع و گیم پلی عمیق و پیچیده، می تواند ساعت ها مخاطبان را سرگرم سازد. بسته الحاقی Marching Fire هم عملکردی بسیار مثبت دشته، و با اضافه کردن چهار شخصیت جدید و صد البته بخش جذاب و پرطرفدار Breach, دل بسیاری از هوادران که خواستار محتوای جدید برای این بازی بوده اند را به دست اورده است. درست است که این بازی همچنان از یکسری مشکلات گرافیکی و فنی رنج می برد و تعداد مود های بازی می بایست بیشتر باشد، اما با این وجود Marching Fire تجربه ای لذت بخش است که حتی برخی از مشکلات نسخه اصلی را نیز برطرف کرده است. البته بخش چند نفره بازی هنوز پتانسیل بالایی برای کامل شدن و بهتر شدن دارد و باید دید چه محتویاتی برای این بازی، که اکنون بیش از ۱۵ میلیون بازیباز دارد، در آینده عرضه خواهد شد.