چرا نقدها رو می ریزین تو ماستا؟ | نگاهی به فاز گیمرها و منتقدین فاز به فاز!!!

دوستان اگر یک درصد فکر کردید که این مطلب نظم و چارچوب مشخصی داره و شبیه به ۴۴۰ تا مقاله دیگه ایه که براتون نوشتم اشتباه اومدین!! این مطلب اصلا خودم هم نمیدونم دقیقا چیه. فقط دیگه قاطی کردم راستش از این وضعیت عجیب و غریب گیم ها و گیمرا و منتقدا و .. یعنی اصلا همه چیز با هم قاطی شده و خروجیش از ذهن فاز به فاز من شده اینایی که می بینید. دیگه هر کسی حدی داره بالاخره! یه وقتایی دیگه آدم رد می ده و قاط می زنه و فاز به فاز میشه خلاصه! یعنی گیم و گیمر و منتقد و قیمه و همه چی رو با هم می ریزه تو ماستا! حتی خودش هم می پره گاهی تو ماستا!

چند سال قبل در گیمفا مطلبی داشتیم به نام “قیمه گیم” که توسط آقای رسول خردمندی نوشته می شد و نگاهی طنز به وصعیت دنیای گیم و گیمرهای ایران و .. داشت که بسبار هم جالب بود. البته وضعیت دنیای گیم در آن زمان خیلی بهتر از الان بود و اگر آن زمان، می شد با یک پرس قیمه به تشریح وضعیت دنیای گیم پرداخت، اکنون طوری شده است که فقط باید بگوییم “چرا قیمه ها رو می ریزین تو ماستا؟!!!” اوضاع بدجوری عجیب و غریب شده و کلا همه زندگی و دنیای گیم و لذت و .. را ول کرده ایم و چسبیده ایم به “قیمه ماستی” به نام “متا” که اگر این طور پیش برود احتمالا باید فرقه ای مذهبی به نام “متاپرستان ناظم الشریعه” هم ثبت کنند زیرا اخیرا دیگر متا را رسما می پرستند یک عده!! اصلا راه دور چرا؟ در همین سایت خودمان مورد داشته ایم با نام “متاپرست” یعنی مثلا این ها وقتی برگه و فرم پر می کنند احتمالا می نویسند “اهل بیت متا”

حالا اگر این نمره متا سالم بود و کاملا اوکی بود باز حرفی توش نبود ولی فقط گیمرها نیستند که قیمه ها رو میریزن تو ماستا، بلکه منتقدین عزیز هم خیلی بیشتر قاطی کرده اند (ام) و از آن طرف هم آن ها قرمه ها را هم دارن می ریزن تو ماستا!!

آقا به طور خلاصه این که دقت کردین که کلا در صنعت گیم، همگی با هم قاط زدیم و قاز به فاز شدیم؟! سازنده ها و ناشرا که غرق در حال و هوای دی ال سی هستن و شبا تو لوت باکس می خوابن و وقتی حباب فکر می یاد بالا سرشون توش یه لوت باکسه که اول باید مبلیغی رو به حساب EA بریزن تا لوت باکس مغزشون باز شه و کمی بتونن فکر کنن! حتی مورد داشتیم در شرکت EA اگر کارمندان با پله ها بروند بالا پایین که خب جزو حالت اصلی و ۶۰ دلاری است ولی آسانسور جزو دی ال سی است و اگر بخواهند با آن بروند باید دی ال سی بخرند و تازه وقتی خریدند آن قدر لوت باکس باز کنند که از یکی آسانسور در بیاید!

به پیر پیغمبر ۱۰ برابر الان هم حال می کردیم با بازی ها. می دونید چیه؟ اگر زمان عرضه رزیدنت اویل ۳ نمسیس هم جو نمره و منتقد مثل الان وجود داشت و گیمرها هم ۸ چشمی لنگ متا بودن، به حرضت عباس همین نمسیس رو می اومدن برخی می دادن ۶ و متای بازی می شد یهو ۷٫۵ و دیگه نه تنها افسانه نمی شد بلکه پشمک هم نمی شد برای ما متاپرست ها!

منتقدین هم که به یک بازی ثابت یکیشون میده ۱۰ یکی دیگه میده ۶ و یکی هم این وسط دیگه کلا فاز و .. نداره اصلا و به آنچارتد مثلا میده ۴، تازه خیر سرش آمریکایی هم هست!! اصلا مرگ بر آمریکا! هر چی می کشیم از همین آمریکاس. آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند! البته در متای آنچارتد ۴ که یه نیمچه غلطی کرد و با نمره فاز به فازش متای بازی رو کم کرد!! پس شاید آمریکا در حوزه گیمینگ می تواند یک غلط هایی بکند! ولی خودمانیم ها در بقیه حوزه ها هم که ما هی میگیم غلطی نمی تواند بکند ولی غلطی کرده که بازی رو باید بخریم ۸۰۰ هزار تومن. بگذریم آقا. مرگ بر آمریکای جهان خوار که همشون میرم جهنم ما سر راه بهشت می خندیم بهشون. بعد وسط راه متوجه میشیم که بهشت رو EA خریده و جزو سیزن پس شده یا اصلا ایرانی راه نمیدن یا برخی میبینن متای بهشت پایین شده خودشون میرن جهنم اونجا هم می بینن لوت باکس هست!

گیمرها که ما باشیم هم این وسط گیر کردیم و نمی تونیم حتی خود بازی رو بخریم چه برسه به دی ال سی ها و لوت باکس، نمی دونیم نمره ۱۰ یکی رو باور کنیم یا نمره ۴ اون یکی رو و چون از مجموع اینها نه به نتیجه ای می رسیم و نه آخرش اصلا پول داریم که بازی رو بخریم، پس وقتمون آزاد میشه و می گیم بریم لااقل توی سایت بگیم خاک بر سر پلی استیشن که یکی دیگه بیاد خاک بر سر ایکس باکس و جد و آبادش و یکی هم بیاد بگه جفتتون معطلین پی سی گرافیکش بهتره!! تازه اینا مودبانه بود ها. در اصل یکی میگه برو “ایستگاهت” رو نگیرم ما ۴K فلان داریم، یکی میگه برو بابا فن “جعبه بی انحصار”، یکی هم میگه به فینگلیشی میگه “کیپ کالم اند هیت کنسول گیمینگ”.

وقتی که منتقد قیمه ها رو بریزه تو ماستا… به جان خودم سونی این نسخه منتقدین رو نفرستاده واسه بر و بچ واشنگتن اینا هم ۴ دادن از کاخ سفید!!

بگذریم.. این مطلب در مورد نمره متا و رفتار منتقدین و نگاه گیمرها به این مقوله مخروبه مربوط است که انشالله هر چه زودتر مختومه بشه و به زمین داغ بخوره الهی! آقا جدیدا گاهی منتقدها میان نقدهای “ضیقی گونه” می کنن و نمره های “ضیقی بار” می دن و گیمرها هم که اصلا جونشون به جون متا بنده، بازی رو “ضیقی” می پندارن و به این شکل فرهنگ “ضیقی پروری” رواج پیدا می کنه (یعنی جمله از این ضیقی تر دیده بودین تا حالا!). آخه مرد حسابی تویی که میای به آنچارتد میدی مثلا ۴، کسی که نمیگه “دمش گرم چقدر آدم خفنیه”، میگن “خاک بر سرش عجب خریه!!”. چرا برای دنیا و آخرتت و نوه و نتیجه هات کوله بازی از فحش جمع می کنی؟ مگه نمی دونی گیمرها اعصاب مصاب ندارن و اگر به پرو پاشون بپیچی و به بازی مورد علاقشون نمره کم بدی یا بد بگی ازش، می زنن دخلت رو میارن و کمپین راه می ندازن و هشتگ “منتقد ضیقی نشان” برات می سازن؟ داخلی و خارجی هم نداره ها. یعنی همه جا از این منتقدها هستن. چون امسال سال حمایت از تولید داخلیه یه مثال از یه “شبه المنتقد” تولید داخل می زنم براتون که خیلی با افتخار می گفت “اسکایریم زباله اس” و “بتزدا زباله ساز!!” و “لست او آس خیلی بده”. خب چی بگه آدم به این محصول داخلی؟

نمی دونم کی و کجا و چطوری… ولی یه روز پیدات می کنم آقای متاکریتیک و می گم “داداش گندشو در اوردی دیگه ها!!”

آقا اصلا حالا که این طور شد می خوام چند خطی از طنز فاصله بگیرم و مقداری جدی در موضوع نقد و نمره و منتقد و .. صحبت کنم. البته نه برای این که اطلاعاتی را به شما بدهم ها، بلکه برای این که بدانید جدی نوشتن هم بلدم!! وگرنه شما که خودتان اوستایین و منم که امروز دارم فقط قیمه ها رو می ریزم تو ماستا!

“ببینید دوستان، حوزه نقد بازی های رایانه ای در ایران به گونه ای است که گاهی احساس می‌کنم تعداد منتقدان بیشتر از گیمرها است و هر کسی با دلایلی درست یا نادرست که گاها تحت تاثیر یک روند روانی منفی یا مثبت بر علیه یا  به سود یک بازی به راه افنتاده است، سعی دارد تا نقد خود را از بازی ارائه دهد و هیچ اشتباهی را هم از جانب خود قبول نمی‌کند. به نظر من نقد نویسی تخصصی در حوزه بازی‌های رایانه‌ای باید در وهله اول به صورتی باشد که منتقد، برای نقد بازی مستقل عمل کند و این‌طور نباشد که چون همه از یک بازی صرفا بد گفته‌اند او نیز کورکورانه همان موارد را تکرار کند. منتقد گیمری است که مقداری بیشتر از بقیه از جزییات بازی و المان های مختلف آن اطلاعات دارد و البته توانایی به رشته تحریر در آوردن افکارش را نیز دارد، پس در نهایت هر منتقد یک گیمر است و باید در نقد خود در واقع نظر خود در مورد بازی را بگوید نه این که نظر دیگران را بدون هیچ فکری ادامه دهد. گاهی یک منتقد از عنوانی که بسیاری از آن انتقاد کرده‌اند، لذت بسیار زیادی می‌برد ولی گاها همان فرد می‌آید و در نقد بازی کلی از آن بد می‌گوید تا فقط افکار عمومی را با خود همراه کرده باشد در حالی که این صحیح نیست و ذر حقیقت وی باید همان اعتقاد قلبی که در مورد یک بازی دارد را در نقد خود بیان کند. به شخصه مثلا در عنوانی مثل Lords of the Fallen  به این مسئله برخوردم ولی سعی کردم تا به این دلیل که بسیاری منتقدان به بازی نمره متوسطی داده‌اند من نیز تحت تاثیر هعان نمرات قرار نگیرم و به واقع آن چیزی که از بازی استنباط کرده‌ام و تجربه‌ای که از انجام بازی به دست آورده ام را در نقد آن بازی بیان کنم. به عقیده من این موضوع در نقد نویسی بسیار مهم است زیرا که در ایران و همبن طور در دنیا گاها همه نمرات و امتیازات تحت تاثیر یک جو مثبت یا منفی داده می‌شود و گاهی غرض ورزانه….”

خب از همکارانمون در پخش تشکر می کنم به خاطر نمایش این بخش جدی از مطلب، و دوباره بر می گردم به دیفالت مطلب یعنی درون ماست ها!

وقتی که سازنده بازی قیمه ها رو بریزه تو ماستا این میشه!! جیگر کی بودی تو با اون یوزر اسکور هشت دهمت قناری!! تازه همین هشت دهم هم از لوت باکس در اومده!!

والا قبلا نه اینترنتی بود نه سایتی نه مجله ای. می رفتیم مغاره می گفتیم “آقا یه بازی خوب بده، اونم بر می داشت رزیدنت اویل و سایلنت هیل و داینو کرایسیس می داد بهمون و می رفتیم حالش رو می بردیم. بعد از چند وقت هم که بزرگتر شدیم دیگه علامت شرکت های خوب رو می دونستیم و می رفتیم هر بازی اون علامت رو داشت می خریدیم. دیگه متا کیلو چند بود و منتقد کی بود و زیر میزی به منتقد برای نمره بالا کجا بود؟ والا به پیر پیغمبر ۱۰ برابر الان هم حال می کردیم با بازی ها. می دونید چیه؟ اگر زمان عرضه رزیدنت اویل ۳ نمسیس هم جو نمره و منتقد مثل الان وجود داشت و گیمرها هم ۸ چشمی لنگ متا بودن، به حرضت عباس همین نمسیس رو می اومدن برخی می دادن ۶ و متای بازی می شد یهو ۷٫۵ و دیگه نه تنها افسانه نمی شد بلکه پشمک هم نمی شد برای ما متاپرست ها! اصلا چرا قدیما پر از بازی های افسانه ای و جاودانه اس برامون. چون بنده و “شبه البنده” که “مثلا” نام “منتقد” رو داریم اون موقع وجود نداشتیم که بزنیم تو سر بازی بزرگی که ناشرش خیلی ثروتمند نیست و یه سازنده کوچیکی که Immortal Unchained می سازه بگیم “برو بابا دنبال بازیت” و یا از این ظرف هر کی برامون کادو فرستاد و ۱۰ نسخه کالکشن بازی رو مثلا به اسم نقد رایگان فرستاد برامون، بازی نکرده بدیم یازده. قدیما کسی خراب نمی کرد بازی ها رو و همه عاشق بازی بودیم ولی الان رو هوا هنوز بازی تیتراژش خشک نشده، خراب می کنن بازی رو و سازنده اش ورشکست میشه و استودیوش تعطیل.

آقا یعنی چی آخه میگی کیفیت تکسچرهای بازی مقداری پایینه پس ۳ نمره کم!!‌ اصلا مگه بازی به اینه؟ مگه قدیم تکسچرهای رزیدنت اویل و سایلنت هیل شاهکار بود؟ عزیز من، برادر من، جان من، عشق من، امید من، نفهم!!‌ (به قول مهران مدیری)، بازی یه محصول کلی هنریه که باید به مجموع تجربه ات از بازی در کل نمره بدیم. یعنی عیبی نداره که بیای همه بخش ها رو کامل توضیح بدی و تک تک عیب های ریز و تکسچر و .. رو هم شرح بدی، ولی وقت نمره نباید بیای بذاری رو ترازو بگی “خب، دو تا افت فریم داشتین، هر کدوم نیم نمره، یه دونه تسکچر (تسکچر ها نه تکسچر!) دیر لود شد، ۱ نمره، نورپردازی خوب نبود، ۱ نمره، یک کیلو هم راسته گوسفندی داشتین” و بیای بدی ۷ به بازی ننه مرده. این که نشد منتقد و نقد و فلان.. این شد سوپرمارکت و ترازو و بازی رو مثل ماست دبه ای سنجیدن!!‌

جوری که اون یارو کافر واشنگتنی آنچارتد ۴ رو می دیده!! مرگ بر امریکا اصلا حالا که اینطور شد!!

خلاصه ی این همه قیمه هایی که ریختم تو ماستا این که آقایون، متا هم خیلی مهمه و هم ذره ای مهم نیست. متا رو تبدیل به رکن اصلیتون برای قضاوت کردن در مورد یه بازی نکنید چون خیلی از منتقدین جدیدا نقدهاشون رو می ریزن تو ماستا! متا خیلی مهمه ولی فقط به عنوان “یک عدد” از فاکتورهای ارزیابی کیفی یک بازی و غیر از آن فاکتورهای خیلی خیلی مهم تری هستند که در راس همه آن ها خود گیمر و سلیقه اش قرار می گیرد. متا در خیلی از مواقع و از زمانی که پول وحشتناک به صنعت گیم آمده و رکوردهای صنعت سرگرمی در این حوزه جابجا می شوند، ممکن است که نمره کاملا سالم و صحیحی نباشد و مثلا سرما خورده باشد یا بدتر از آْن قارچ زده باشد یا اصلا حتی مثل طرح گرافیکی که طراح خوش ذوق ما زده است خود متا رو ریخته باشن تو ماستا! (نمی توان با قطعیت چیزی را گفت ولی آن قدر موارد عجیب دیده ایم و برخی ها افشاسازی کرده اند و… که دیگر کاملا اجازه شک کردن را داریم). تازه “اگر” نمره صحیح و کاملا سالم و بدون کلک و جو گیری منتقدها و بی طرف بودن آنها و … باشد، در این حالت می شود “یکی” از فاکتورهای ارزیابی بازی و نه بیشتر.

همیشه که سازنده و منتقد نیستن که.. برخی مواقع هم قیمه ها رو شخص خود ما بازیبازان می ریزیم تو ماستا!!

در نهایت این که آقا نتیجه گیری در کار نیست. اصلا هم نمی خوام بگم ایشالا درست میشه چون عمرا نمیشه!! تازه خیلی بدتر هم میشه و انشالله سال دیگه آگهی میزنن “یک عدد لندکروز ۲۰۱۸ سالم بی رنگ با دی وی دی ریجن آل Call of Duty Black ops 354 تعویض میشه، لازم باشه سر هم میدم!!!”

وضعیت نقدها و نمره ها بد هست بدتر هم میشه چون پول بیشتری میاد وسط. وضعیت ما گیمرا توی ایران بد هست بدترم میشه چون مرگ بر آمریکا. وضعیت منتقدا بد هست بدترم میشه چون به یه وری غش می کنن که بصرفه. وضعیبت متا هم که از مجموع همه اینا درست شده، روز به روز از اعتبارش کم میشه چون دروغ قاطیش شده.

ما می مونیم و حوضمون. البته توی حوضمون هم پر لوت باکسه و دی ال سی، ولی تا خم شیم برداریم، کوسه ای به نام دلار می پره می خورتمون و به زندگی گیمری پر از ماستمون پایان میده! ولی یه نتیجه هست که از همه این عکسا که گذاشتم میشه گرفت. اونم اینه که مقصر فقط بازیساز و منتقد و بازیباز نیست. بلکه همگی با هم فاز به فازیم و به وقت خودمون بدجوری قیمه رو میریزیم تو ماستا!!

یکی نیست اصلا به من بگه داداش اصلا گیریم که متا در ۱۰۰ درصد مواقع خیلی هم درست و صحبح باشه و بازی رو هم برخی الکی نکوبن و متاش هم بشه نود. به تو چه؟ مگه می تونی بخریش مثلا؟!”

نویسنده سرش را پایین انداخته و با حالتی محزون جامه ها دریده (البته بخش خاصی از جامه) و سر به بیایان می گذارد…

• نکته: تا به امروز در هیچ مقاله ای در سطح جهان حتی در حوزه مواد غذایی یا آشپزی و همینطور در منوی آشپزخانه ها و رستوران ها، به این تعداد از کلمات ماست و قیمه استفاده نشده است! مثل این رکوردهایی که برنامه ۹۰ اعلام می کنه که مثلا بازی پرسپولیس و سیاه جامگان رکورد بیشترین حضور گربه در کنار زمین رو شکست مثلا!!‌ من هم رکورد گینس ریختن قیمه ها در ماست ها رو الان در اختیار گرفتم. با تشکر از مدیریت گینس… سعید اقابابایی هستم!!