Little meat boy !! | نقد و بررسی بازی Slime-san: Superslime Edition

عنوان Super Meat Boy، عنوانی است که از سال ۲۰۱۰ تا کنون تقریبا بر روی تمامی پلتفرم‌ها عرضه شده و طرفداران بسیاری هم دارد. در این بازی نقش یک پسرگوشت قهرمان رو بر عهده داشتیم که در تلاش است تا معشوقه خود را که یک بانداژ است (جان؟؟؟) از دست فردی خبیث نجات دهد و دائما به دنبال او می‌دود. کل داستان بازی در همین تعقیب و گریز خلاصه می‌شد و تقریبا هیچ چیز نداشت. اما چیزی که این عنوان را بسیار دوست داشتنی می‌کرد گیم‌پلی  بسیار جذب آن بود. سکوبازی سرعتی و دیوانه‌وار و اعتیاد‌آوری که همزمان علاوه بر خورد کردن اعصاب مخاطب، او را عاشق بازی هم می‌کند. در بازی هزاران بار خواهید مرد (حتی خیلی بیشتر از عناوین سولز) اما از آن جایی که حدودا نیم ثانیه بعد از مردن دوباره فرصت تلاش پیدا می‌کنید، کمتر پیش میاید دسته یا کیبورد را زمین گذشته و بی‌خیال بازی شوید. صداگذاری و موسیقی و به خصوص طراحی هنری این بازی هم به قدری خوب بود که باعث شد امتیاز متای آن بر روی پلتفرم‌های مختلف اعدادی بین ۸۵ تا ۹۰ شود. از آن زمان تا کنون سازنده‌های بسیاری سعی کرده‌اند عناوینی مشابه Super Meat Boy خلق کنند که خب هیچ کدام نتوانستند به آن موفقیت و محبوبیت و میزان فروش برسند. از جمله بازی‌های Fenix Rage ، VVVVVV (یعنی اسم این عالیه!) ، I Wanna Be the Guy ، Bit.Trip Runner و The End is Nigh که اثری از خود سازندگان Super Meat Boy است. البته این آخری بازی بسیار خوبی است و مانند Super Meat Boy بازیباز را معتاد خود خواهد کرد، اما به هر حال از لحاظ محبوبیت و فروش به پای بچه گوشت قهرمان نمی‌رسد.

EEeee ! چرا می‌خندی دیوونه؟

یکی دیگر از عناوینی که مانند عناوین بالا سعی در الگوبرداری از عنوان سوپر میت بوی دارد، Slime San نام دارد. البته این عنوان خود با افتخار می‌گوید که می‌خواهد شبیه Super Meat Boy باشد و ادعایی در زمینه یونیک و یکتا بودن ندارد. Slime San عنوانی است که در بهار ۹۶ برای پلتفرم PC به بازار عرضه شد. این بازی که توسط استودیو Fabraz توسعه یافته و کمپانی Headup Games وظیفه انتشار آن را بر عهده داشته، به تازگی برای کنسول‌های نسل هشتمی Xbox One و Play Station 4 تحت عنوان Slime San : Superslime Edition  با قیمت ۱۵ دلار ناقابل به بازار عرضه شده (فک کنم نود درصدتون که کنسول دارین همین الان صفحه رو بستین! نسخه Superslime Edition شامل بازی اصلی و دو بسته گسترش‌دهنده Blackbird’s Kraken و Sheeple’s Sequel است که پیش از این برای بازی منتشر شده است. علاوه بر این، این نسخه ویژه دارای ۱۰ مرحله انحصاری جدید است که برای اولین بار امکان بازی با Grandpa-san را برای بازیکنان فراهم می‌کند. استودیوی آلمانی Headup Games را پیشتر با بازی‌های کوچک اما خوبی همچون The Inner World – The Last Wind Monk ، bridge constructor portal ، the binding of isaac و Darkest Dungeon شناخته‌ایم و می‌دانیم که همیشه عناوین کوچک خوش‌ساختی را منتشر کرده است. Slime San هم توانسته متای خوب ۸۱ را برای کنسول Play Station 4 و ۸۴ بر روی Xbox One به دست بیاورد. در ادامه این مقاله با نقد و بررسی این عنوان همراه وبسایت خبری تحلیلی گیمفا باشید.

اگر بخواهیم به طور خلاصه این بازی را نقد کنیم باید بگوییم همان Super Meat Boy با گرافیک فنی و هنری ضعیف‌تر و یک سری قابلیت‌های بیشتر.

داستان بازی را همچون اکثر بازی‌های پلتفرمر دوبعدی چالشی می‌توان در یکی دو خط به طور کامل و جامع شرح داد! در Slime-San بازیکنان کنترل یک تکه لجن کوچک را بر عهده دارند که توسط یک کرم غول‌پیکر قورت داده شده است. کل داستان بازی در تلاش این موجود برای فرار از بدن کرم و زنده‌ماندن خلاصه می‌شود.  در واقع او باید تلاش کند تا هیچ گاه از سکوها (اجزای بدن این کرم) به پایین نیفتد و توسط اسیدهای بدن کرم تجزیه نشود.

دوستان! این بازی به خاطر گرافیک هیولاش فقط روی PS4 Pro و XBOX ONE X و تلویزیون‌های ۴K اجرا میشه!

گیم‌پلی بازی را می‌توان دقیقا همان گیم‌پلی Super Meat Boy دانست به علاوه چند قابلیت اضافه شده بسیار ساده که توانستنه‌اند تا حدودی باعث شوند Slime San نکات تازه‌ای هم برای عرضه داشته باشند. قابلیت‌هایی از قبیل غیب شدن و عبور از برخی موانع و دیوارها، جهش ناگهانی در هوا ، بالا رفتن از دیوارها و … ترکیب این قابلیت‌ها که همگی در ابتدای بازی به بهترین شکل ممکن آموزش داده می‌شوند با یکدیگر در مراحل میانی و انتهایی مراحل جذاب و چالش‌برانگیزی را رقم می‌زنند که بعضا دشوار هم هستند و برای انجام آن‌ها و چالش‌هایشان بعضا صدها بار خواهیم مرد. اما در نهایت به پایان رساندن آن‌ها حس بسیار شیرینی را با خود به همراه خواهد داشت. طراحی مراحل در مجموع خوب صورت گرفته و بر روی آن‌ها کار شده تا به صورت بهینه تنظیم شده باشند.

بازی محتوای بسیار زیادی را در بر می‌گیرد. مراحل پرتعداد به همراه چالش‌های جذاب و متنوع و همچنین پرمحتوی بودن هر مرحله از لحاظ چالش‌هایی که می‌توان در آن‌ها  انجام داد تا مرحله را به بهترین شکل ممکن به پایان برد. اگر طراحی هنری بازی هم مانند طراحی مراحل و قابلیت‌های مختلف شخصیت قابل بازی متنوع بود شاید مراحل هیچ‌گاه تکراری نمی‌شدند.

گرافیک بازی را می‌توان از دو منظر فنی و هنری بررسی کرد. در قسمت فنی طبیعتاً با توجه به گرافیک پیکسلی و بسیار ابتدایی این عنوان چیزی به نام باگ و افت فریم مشاهده نخواهیم کرد اما می‌توان در مورد فیزیک بازی گفت که این عنوان فیزیک حساب‌شده و خوبی دارد. در واقع با توجه به پرش‌های طولانی و بالا رفتن از دیوارها فیزیک بازی باید به گونه‌ای طراحی می‌شده که هم حس قهرمان بودن و کارهای عجیب و غریب به بازیباز دست دهد و هم این که در هنگام اجرای مانورهایمان هیچ گاه حرکات غیرمنطقی به نظر نرسند و خب شاید این مسئله ابتدیی‌ترین و اولین شرط برای یک بازی سکو بازی از نوع پریدن و بالا رفتن باشد، اما خب همین شرط ساده یکی از دلایلی است که باعث شده Super Meat Boy یا همین بازی ارزش تکرار بالای خود را حفظ کنند و حتی پس از ۵۰ بار مردن این حس را به بازیباز منتقل نکنند که غیر منصفانه کشته شده است.

غیر از سه رنگ پرچم پرافتخار کشورمون ایران!!! و پس زمینه‌ی سرمه‌ای، رنگ دیگه‌ای مشاهده نخواهید کرد.

گرافیک هنری بازی اما می‌توانست بهتر باشد. تقریباً تمام مراحل از نظر هنری شبیه به یکدیگر هستند و رنگ‌های سبز و سفید و قرمز (که سه رنگ پرچم کشورمان هم هستند!) در پس زمینه‌ آبی، رنگ‌های تشکیل دهنده‌ لجن و بدن کرم غول‌آسا هستند. در عنوان مشابه Super Meat Boy که لاجرم باید دائماً این بازی را با آن مقایسه کنیم، با این که گرافیک هنری پیش‌فرض بازی بسیار زیبا و چشم‌نواز بود، اما هر از چند گاهی رنگ‌بندی‌ها و گرافیک هنری بازی به کلی تغییر می‌کرد (گویی با بازی دیگری طرف بودیم) و این تنوع باعث می‌شود مراحل پرتعداد و متنوع بازی جذابیت خود را حفظ کنند. متأسفانه در این عنوان همچنین اتفاقی رخ نداده است و این مشکل که به سادگی قابل حل بود به تجربه بازی ضربه وارد کرده است. در مجموع گرافیک این بازی چه در بعد هنری و چه فنی کمتر از حد انتظار ظاهر شده است. شاید اگر این عنوان باری کنسول آتاری یا میکرو به کار می‌رفت می‌شد به آن نمره قبولی داد اما وقتی امروزه بازی‌های ۸ بیتی و پیکسلی زیادی، گرافیک هنری جذاب و چشم‌نوازی را به مخاطب عرضه می‌کنند، ناخودآگاه انتظار بازیبازان از این نوع بازی‌ها نیز بالا می‌رود. در واقع این نوع بازی‌ها که گرافیک فنی پیش‌ پا افتاده‌ای دارند، ضرورتاً باید گرافیک هنری خوب و یا حتی شاهکاری داشته باشند، تا بتوانند از لحاظ بصری زیبا باشند.

موسیقی‌های بازی هم اگر چه کمی تکراری می‌شوند اما توانسته‌اند حال و هوای بازی‌های پلتفرمر قدیمی کنسول‌های آتاری و میکرو و سگا و عصر بازی‌های سکویی دو بعدی را به خوبی منتقل کنند. اگر چه خود این قطعات خارج از بازی ارزش زیادی نخواهند داشت و نمی‌توانند برای بازی‌بازان به یاد ماندنی شوند.

آره داشی زندگی بالا پایین داره! هی میری پایین میای بالا ولی آخرش بعد از ۱۰۰ بار مردن تمومش می‌کنی…

به عنوان جمع‌بندی باید گفت Slime San عنوان کوچک جالب و با ارزش و جذابی است که زرق و برق و گرافیک فنی و هنری خوبی ندارد. در نتیجه از نظر بصری در ابتدا کمی توی ذوق خواهد زد، اما اگر از طرفداران بازی‌های سکویی پرشی مانند Super Meat Boy باشید و دل به این بازی بدهید، مراحل جذاب و چالش‌برانگیزی را با آن تجربه خواهد کرد و از بازی لذت خواهید برد.