پیش به سوی نبرد | نقد و بررسی بازی A Total War Saga: Thrones of Britannia

بازی‌های استراتژی، اغلب برای تازه‌واردان بسیار سخت و دور از دسترس به نظر می‌رسند و به واسطه‌ی پیچیدگی بسیار بالایی که در گیم‌پلی آن‌ها وجود دارد، معمولا هر نوع گیمری را جذب خود نمی‌کنند. اما پس از گذر از این لایه‌ی اولیه‌ی سخت، شما با دنیایی از پیچیدگی‌های سیاسی جنگ و اقتصاد و سیاست و غیره مواجه می‌شوید که جزو پاداش‌دهنده‌ترین تجربه‌های بازی کردنتان خواهند بود. بازی توتال وار ساگا، ترونز آف بریتانیا برای تازه کاران به مقدار نسبتا زیادی ساده سازی شده است، اما آیا این لزوما به معنی خوب بودن بازی هست؟ پس تکلیف کسانی که از بچگی این سری را دنبال می‌کرده‌اند و اکنون یک استراتژیست‌باز قهار شده‌اند چه می‌شود؟ با نقد و بررسی بازی توتال وار ساگا، ترونز آف بریتانیا با گیمفا همراه باشید.

اولین چیزی که باید در مورد بازی‌های استراتژیست بدانید، و ممکن است زیاد شگفت‌زده‌تان نکند، این است که این بازی‌ها به طور کلی بسیار سخت هستند. البته، این سختی لزوما به معنی بد بودن آن‌ها نیست، بلکه پیچیدگی‌ بسیار زیادی که در کوچکترین جزییات هم رعایت شده، چیزی است که یک بازی استراتژی خوب و البته لذت بخش را می‌سازد. به طور مثال، شما باید همزمان حواستان باشد تا ارتشتان غذای کافی برای جنگ در اختیار داشته باشند، مقدار سطح رضایت یا شادی مردمتان به اندازه‌ی کافی بالا باشد، وفاداری زیردستانتان زیاد باشد، خانه‌هایی که می‌سازید مدام چک شوند و ده‌ها جزییات دیگر، همه و همه در یک زمان اتفاق می‌افتند. برای همین، به خصوص در اولین تجربه‌ها و در اولین ساعات بازی‌سازی، ممکن است به شدت گیج شوید و نتوانید حتی سر بازی را از ته آن تشخیص دهید. به این موضوع افتخار نمی‌کنم، اما هنوز یادم هست وقتی می‌خواستم برای اولین بار یک نسخه از بازی تمدن را تجربه کنم، حتی نمی‌توانستم مردم را مجبور به تولید آهن یا مهاجرت برای غذا کنم. نمی‌دانستم این کار چطور انجام می‌شود و همانجا بازی را حذف کردم. بنابراین، این بازی، اولین تجربه‌ام در حیطه‌ی بازی‌های استراتژیک به شمار می‌رود. خبر خوب این است که این بازی تا حد زیادی نسبت به تازه‌کاران آسان می‌گیرد و آن‌ها را زیاد درگیر موارد یک بازی استراتژیک کاملا پیچیده نمی‌کند، اما همین یک عیب نیز هست که برای طرفداران سری، به غیر از جذابیت دوره و مراحل و شاید چند جنگ اول، محتوای زیادی در کار نباشد.

گرافیک بازی در اکثر مواقع بسیار چشم‌نواز است. از کوهستان‌های سرسبز گرفته تا دریای آبی، همه و همه بسیار زیبا هستند.

همانطور که می‌دانید، مجموعه‌ بازی‌های توتال وار، مربوط به دور‌ه‌های تاریخی مختلف هستند که هر کدام پیچیدگی‌های خاص مربوط به خودشان را دارند و هر کدام با گذشت زمان نیز بیشتر و بیشتر پیشرفت کرده‌اند. سری بازی‌های مجموعه‌ی توتال وار ساگا، یک فرق اساسی با نسخه‌های اصلی این مجموعه دارند و آن این است که مربوط به دوره‌ی خاصی از تاریخ هستند و عمدتا دوره‌ی زمانی کمتری را شامل می‌شوند و بر روی جغرافیای محدودتری تمرکز دارند. این عنوان، همانگونه که از اسمش برمی‌آید مربوط به بریتانیا، و حدود سال ۸۸۰ میلادی است. بازی با حمله‌ی وایکینگ‌ها به بریتانیا شروع می‌شود و پس از شکست دادن آنها و گذشت کمی زمان، به دلیل پیچیدگی‌های سیاسی، بریتانیا در جنگ و آشوب فرو می‌رود و داستان بازی از اینجا شروع می‌شود. در کل، ده فرقه‌ی مختلف وجود دارد که می‌توانید کمپین را به عنوان آن‌ها شروع کنید و به پایان برسانید. چهار تا از این فرقه‌ها مربوط به وایکینگ‌ها هستند که دو تا از این چهارتا مربوط به وایکینگ‌های دریایی هستند که اتفاقا بخش جالبی از نبرد‌ها را تشکیل می‌دهند که در ادامه به آن‌ها پرداخته می‌شود. داستان بازی به طور نسبی، خوب است و کار خود را انجام می‌دهد. البته، به هیچوجه نمی‌توان از آن به عنوان یک داستان کامل یاد کرد، اما بازی استراتژیک هیچوقت در مورد داستان نبوده‌اند، و داستان فقط یک بهانه برای تجربه‌ی کمپین بازی است که البته به طور خوبی کار خود را انجام می‌دهد. پس داستان با این‌که کامل نیست، اما کار خود را به خوبی انجام می‌دهد و از این حیث بازی با این‌که نمره‌ی کامل را نمی‌گیرد، اما مشکل خاصی هم ندارد. گیم‌پلی، هسته‌ی اصلی هر بازی استراتژیک است که در ادامه‌ به آن می‌پردازیم. اولین بخش مربوط به ساختمان‌های بازی است. هر ایالت، یک شهر بزرگ همراه با دیوارکشی‌های بلندبالا دارد. درون این شهرهای بزرگ، یک سری ساختمان‌هایی مانند کلیسا، یا بخش‌هایی مانند کشاورزی نیز وجود دارند. در کنار این شهر بزرگ، یک سری شهر‌های کوچک نیز در جای جای استان یا بخش زیر نظر شما وجود دارند که کاربری هرکدام از آن‌ها مختص به خودشان است و تقریبا تمام آن‌ها فقط به شما سود و پول می‌رسانند. البته، این بخش تا حد زیادی ساده سازی شده است و پس از مدتی بازی کردن، در حد این که شما فقط متوجه باشید چه ساختمان‌هایی در شهر اصلی شما وجود دارند و همان ساختمان‌های مربوطه را در اطراف شهر بسازید و آپگرید کنید، پایین می‌آید. هم‌چنین، این ساختمان‌های کنار شهر می‌توانند آپگرید شوند که البته از سیستم آپگرید پیچیده‌ای برخوردار نیستند و فقط در یک خط آپگرید می‌شوند و به نوعی، درخت ارتقا ندارند. مورد بعد از ساختمان سازی، ارتش شماست که با استفاده از فرماندهان مختلفی که به دست می‌آورید یا می‌سازید، پیشرفت می‌کند و قوی‌تر می‌شود. البته باید در نظر داشت که پیشرفت این ارتش با توجه به انجام دادن کارهایی عنوان شده در لیست است. به طور مثال پنج نبرد را برنده شو تا فلان قدرت یک پله افزایش پیدا کند. باز هم این مکانیک، نسبت به بازی‌های قبلی سری ساده‌سازی شده است که ممکن است برای طرفداران پروپا قرص این مجموعه، کمی دلسرد کننده باشد. یکی از مشکلاتی که در همان ابتدا به آن برمی‌خورید، هوش مصنوعی بازی در مواجهه با اتفاقات مختلف است. به طور مثال، در شهر سازی بعضی از شهرها را هوش مصنوعی می‌سازد و اولین مشکلات این سیستم، که البته کم هم نیستند، در اینجا خود را با انتخاب نادرست منابع و ساختن شهرهای اشتباه نمایان می‌کند.

مورد جالبی که در مورد شهرهای کنار دریا وجود دارد، این است که علاوه بر این‌که خطر حمله از سمت دریا به آن‌ها وجود دارد، یک نوع ساختمان مخصوص نیز در این شهر وجود دارد که در بقیه‌ی شهر‌های زمینی قابل دسترسی نیست و آن بندر است.

مورد بعدی، مربوط به مبارزات بازی است. هوش مصنوعی اکثر مشکلات خود را در این بخش نشان می‌دهد که از نحوه‌ی اشتباه قرارگیری دشمن و تاکتیک‌های نسبتا غیرمنطقی آن‌ها شروع می‌شود و به تکراری شدن عمل‌های آن‌ها می‌انجامد که در نتیجه‌ پس از انجام چند جنگ اول بازی، پیش‌بینی نحوه‌ی قرارگیری دشمن‌ها و تاکتیک‌های آن‌ها برای شما کاملا آشکار می‌شود و به راحتی می‌توانید آن‌ها را شکست دهید. پس از مدتی، بازی به شدت برای شما آسان می‌شود. البته، این به این معنی نیست که بازی فقط مشکل دارد، بلکه انجام مبارزات با شکوه و هدایت کردن ارتشتان برای مقابله با دشمنان و البته شکست دادن آن‌ها بسیار لذت بخش است. بلکه فقط به این معنی است که با کمی کار برروی هوش مصنوعی، این مبارزات می‌توانستند بسیار لذت‌بخش‌تر باشند و قدرت نقشه‌چینی شما برای برد جنگ را تا حد زیادی بالا ببرند. جنگ‌ها اکثرا در چند حالت اتفاق می‌افتند. از این حالت‌ها می‌توان به چنگی که هر دو طرف جنگ همدیگر را در فضای آزاد ملاقات می‌کنند و مجبورند با هم مبارزه کنند، حالتی که یک طرف باید از شهرش در مقابل مهاجم محافظت کند و حتی یک بخش مبارزه با کشتی اشاره کرد. یک بخش جالب که در بازی وجود دارد، ارسال غذا برای ارتشتان وقتی است که از خانه دور هستند و منبع دسترسی هم نزدیک آن‌ها نیست. در این مواقع می‌توانید با استفاده از کشتی، مقداری غذا برای آن‌ها بفرستید. البته مورد پخش غذا برای من کمی عجیب و گیج کننده بود، به این دلیل که برای هر یونیت یا گروه، مقدار غذای ثابتی در نظر گرفته می‌شد و حتی اگر تعدادی از اعضای آن گروه کشته می‌شدند، باز هم غذای مضرفی آن‌ها تغییر نمی‌کرد. این به نظر می‌رسد مشکلی باشد که می‌توانست با کمی دقت شناسایی و حذف شود که متاسفانه این کار انجام نشده است. بخش گیم پلی شامل درخت خانوادگی یا اشرافی نیز می‌شود که با پیشرفت شما در بازی، می‌توانید افرادی را نیز به آن اضافه کنید. نکات جالبی نیز در این موارد وجود دارند به طور مثال تاثیرگذاری، یکی از موارد مهم در مدیریت این درخت است. اگر یکی از این زیردستان تاثیرگذاری بیشتری از شما داشته باشد، به تدریج وفاداری‌اش به شما کم می‌شود تا جایی که به صفر می‌رسد و سپس بر علیه شما شورش می‌کند و اعلام استقلال می‌کند. برای جلوگیری از انجام این کار، می‌‌توانید به او مقداری طلا بدهید، به عنوان رشوه او را به عنوان یکی از رئسای یکی از استان‌ها انتخاب کنید و حتی در مواردی، می‌توانید دختری از خانواده‌ی اشرافی را به او بدهید. زن‌ها حتی می‌توانند تاثیرات مختلفی بر روی این افراد داشته باشند. و هر کدام از این افراد نیز لول‌های مختلفی دارند که با پیشرفت، می‌توانید در بخش مربوط به آن شخص، شخص را ارتقا دهید. حتی در مواقعی، می‌توانید زنی را که نمی‌خواهید یا برایتان استفاده‌ای ندارد با قیمت خوبی بفروشید که سود خوبی نسیبتان خواهد کرد. همانطور که می‌دانید، شما در نقشه تنها نیستید و با اینکه هدف نهاییتان کنترل و تسخیر کامل بریتانیاست، شما هنوز این مهم را کامل نکرده‌اید و شاه‌های دیگری نیز در نقشه وجود دارند. پس، مدیریت ارتباطات شم ابا این شاه‌ها ضروری است. که البته این سیستم هم تا حد زیادی ساده‌سازی شده است و در حد ارتباطات پولی و غذایی و دیگر موارد اینچنینی، پایین آورده شده است.

مبارزات محاصره، جزو مبارزات جذاب‌تر بازی هستند و مشاهده‌ی این‌که کم کم شهر را نابود می‌کنید، و آن‌ها تمام تلاش خود را برای مقابله می‌کنند، بسیار لذت‌بخش است.

گرافیک بازی، در یک بازی استراتژیک نقش مهمی را اجرا می‌کند و مهم است که شما چگونه روند مبارزات یا پیشرفت کلی خود در نقشه را دنبال می‌کنید. گرافیک بازی شما را از همان نگاه اول جذب می‌کند. بازی با این‌که با یک موتور نسبتا قدیمی ساخته شده، اما دارای جزییات گرافیکی کاملا قابل قبولی است و در مکان‌هایی، حتی بسیار زیبا به نظر می‌رسد. هوای بارانی و مه گرفته‌ی بریتانیا، به شدت زیباست و جنگل‌های پرپشت، درخت‌ها، شهر‌ها، و البته کوهستان‌هاس سرسبز و دریا، همه و همه به خوبی کار شده‌اند. هر چند، چیزی که تا قبل از این نمی‌دانستم و گویا در بین مخاطبان بازی‌های توتال وار هم به شدت رایج است، درخواست یک حالت برای برخورد سربازان به یکدیگر است. به طور مثال، شما دو توده سرباز دارید که در یک دشت به سمت همدیگر شروع به حرکت می‌کنند و به همدیگر برخورد می‌کنند. البته، حالت ایده‌آل اینست که تک تک برخورد‌ها کاملا داینامیک باشد و پرتاب حتی تک تک اسب‌ها، افراد و یا زیرپا ماندن آن‌ها، با توجه به سرعت و انرژی‌شان و این چنین مسائل قوانین فیزیکی محاسبه شود، که البته می‌دانیم چنین چیزی ممکن نیست. اما حداقل می‌توانیم انتظار این را داشته باشیم که حداقل حتی اگر شده تقلیدی کورکورانه و به اشتباه در این بخش انجام شود. این تقلید هر چه نباشد بهتر از هیچی است. بله، دقیقا وقتی دو ارتش به هم می‌رسند، در نقطه‌ی برخورد هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد. گویا آن دو نفر مقابل روی هم به ناگاه می‌ایستند. البته انیمیشن‌های ریزی مانند کشتن طرف مقابل وقتی مبارزه گرم می‌شود وجود دارد، اما در کل، این را می‌توان یکی از ضعف‌های گرافیکی بازی به شمار آورد. بخش مبارزه در دریا نیز بسیار زیبا کار شده است و تلالوی پرتوها‌ی خورشید بر روی سطح دریا، بسیار زیبا هستند. هندسه‌ی تخریب پذیری اشیا، از جمله برج‌های محابسه قابل قبول است و تنها مشکلی که در این بخش به شدت توی ذوق می‌زند، همان نبود یک شناساگر برخورد است که نمی‌داند دو نفر یا دو گروه از افراد در چه زمانی به هم برخورد می‌کنند و نمایش مناسبی برای این موضوع ندارد. بخش بعدی، موزیک بازی است که به تم بازی و دوران آنگلوساکسون‌ها و وایکنیگ‌ها می‌خورد و شما را راضی نگاه خواهد داشت. حداقل تا موقعی که هوش مصنوعی بازی دوباره شما را ناامید کند.

خلاصه و نتیجه گیری:

بازی‌های استراتژی معمولا بسیار سخت هستند و برای تازه‌واردان، یک تجربه‌ی وحشتناک و دور از دسترس به نظر می‌آیند. بازی توتال وار ساگا ترونز آف بریتانیا، محدوده‌ی کوچکتر و زمان محدودتری را از امپراطوری بریتانیا در خلال حمله‌ی وایکینگ‌ها به تصویر می‌کشد که برای یک تازه‌کار یک بازی استراتژیک مناسب به نظر می‌رسد. چند ساعت اول بازی از لحاظ گیم‌پلی به شدت جذاب هستند، حداقل تا وقتی که مشکلات هوش مصنوعی بازی شروع به نمایان شدن کند. گیم‌پلی بازی تا حد زیادی ساده سازی شده است و می‌توان گفت از یک بازی استراتژیک عمیق، به یک بازی نسبتا ساده‌تر تبدیل شده است. این را می‌توان از نبود درخت‌های آپگرید پیچیده برای ساختمان‌ها یا ساده‌سازی ارتباط فرقه‌های مختلف با هم متوجه شد. گرافیک بازی به خوبی کار خود را انجام می‌دهد و در کنار داستان، یک تجربه‌ی لذت بخش به شما ارائه می‌دهد. با وجود این‌که مشکلاتی نیز در بخش گرافیک وجود دارد، و ممکن است به دلیل ساده سازی، نتواند آنطور که باید و شاید تجربه‌ی نفس گیری برای افراد خبره در این گونه بازی‌ها ارائه دهد، اما تجربه‌ی این بازی به کسانی که تازه می‌خواهند وارد ژانر استراتژی شوند، به دلیل ساده سازی و البته طرفداران پروپاقرص مجموعه، حتما پیشنهاد می‌‌شود.