ما بازیهای داستانی را دوست داریم
مهم است وقتی که انسان با یک سری وقت محدود در طول روز طرف است این اوقات را چه‌طور مصرف کند. به عبارت دیگر مدیریت وقت یک مسئله کلیدی است که کمتر شخصی این روزها به آن توجه می‌کند. غافل از اینکه انسان با درنظر گرفتن وقتش و با درنظر گرفتن شیوه‌ای که وقتش را استفاده می‌کند رنگ و بوی مختلفی به زندگی‌اش می‌دهد و تا حد زیادی میزان رشد یا پس‌رفت خودش را تعیین می‌کند. همین مسئله راجع به بازیهای ویدیویی صادق است. خصوصاً برای افراد فهمیده‌تری که حالا متوجه هستند که زندگی برای تلف کردن نیست و تلف شدن وقت بدون ملاحظه عاقبت پشیمانی را برای افراد می‌آورد. از طرفی بازیهای آنلاین روزانه درحال افزایش تعداد بازیکنان هستند و این قول عجیب را به بازیکن می‌دهند که بازی ما تکراری نمی‌شود و می‌توان آن را برای مدت زیادی بازی کرد درحالی که همه می‌دانیم چنین چیزی صرفاً برای جذب مخاطب و جذب سرمایه است. بازیهای آنلاین هم سرانجام روزی بسته می‌شوند اما سوال اساسی این است که چه شخصی می‌تواند هزاران ساعتی را که صرف این بازیها شدند جبران کند و پاسخگوی آنها باشد؟
خب کجا بودیم؟ بله. داشتیم می‌گفتیم که بعضی از بازیها صرفاً با وعده‌های واهی سراغ مشتری‌های خودشان می‌آیند ولی بعضی بازیها نیز سعی دارند تا در مقابل زمانی که مخاطب به آنها تقدیم می‌کند چیزی هم (چه کم و چه زیاد و چه ناچیز) بازگردانند. یا اینکه بگذارید جمله‌ام را بهتر کنم؛ بیشتر بازیها، صرفاً می‌خواهند تا همان بازی سابق در پایین‌ترین حالت ممکن بمانند. یک سرگرمی که در ذاتش هم فقط سرگرمی است و هدفش هم فقط سرگرم کردن است و حالا به هر قیمتی که می‌خواهد باشد. به قیمت بالا کشیدن پول گیمرها و یا پایین کشیدن پرچم دیگر رقبا. آن طرف اما، شاهد ماجرای جالبی هستیم: یک بازی ویدیویی که برای مخاطبش لااقل اندکی هم ارزش و احترام متقابل قائل است و می‌خواهد در قبال پولی که دریافت کرده چیزی هم ارائه بدهد. بازیهای زیادی هستند که می‌توانیم در این دسته‌بندی جای بدهیم و بازیهای زیادی هم هستند که می‌شود در دسته‌بندی مقابل قرار داد. اما همه ما دیدیم، افرادی را که مدعی حرفهای بودن می‌کنند و ناگهان یکسال بعد که به سراغشان می‌روید، می‌بینید که کلا بازی را بوسیده‌اند و گذاشته‌اند کنار! و وقتی هم از آنها سوال میکنیم که وای بر من! چه اتفاقی افتاد؟ جوابشان معمولاً در این خلاصه می‌شود که “کل زندگی‌ام را پای بازی گذاشتم و آخرش هم هیچی!” که البته خیلی نتیجه‌گیری قابل توجهی است و نشان می‌دهد که گاهی بعضی از آدم‌ها خودشان هم می‌دانند که وقت‌شان را تلف کرده‌اند.
و حتی در میان همین دوستان بنده، شخصی بود که سالهای زیادی از زندگی‌اش را، پای جمع کردن “کالکتور” و نسخه‌های “فلان ادیشن” کرده بود؛ ناگهان یک روز خیلی شیک، آرام و مجلسی فرمود “لعنت به دنیای گیم”! (البته از همین کلمه استفاده نکرده بودند ایشون ها!) بعد از چند دقیقه که آب خنکی تقدیمش کردیم و تا ۱۰ شمرد، از او پرسیدم که “تو را چه شده است ای مرد؟!” و بازهم همان جواب تکراری؛ “کل زندگی‌ام را پای گیم گذاشتم آخرش هم هیچی!” سوال و پرسش ما هم دقیقاً از او همین بود. بعد از اینکه اندکی آرام شد، کمی با او صحبت کردیم و واقعاً متوجه شدیم که برخی از این تفریحات و ورژن‌ها و بازی‌هایی که سازندگان مختلف به بهانه‌های مختلف عرضه می‌کنند، از تمام وجودشان صرفاً می‌خواهند که پول طرف مقابل را سر بکشند و اگر در میانه راه به هر دلیلی وقتش را هم تلف کردند و باعث شدند که او بخش مهمی از زندگی‌اش را دود کند و به هوا بفرستد، چندان برای آنها اهمیتی ندارد.
در واقع همه این داستان‌ها و بزن و بکوب‌ها، هرکدام خودشان کلی داستان با خودشان شروع می‌کنند. همین جمله معروف همه زندگی‌ام را پای بازی گذاشتم آخرشم هم هیچی، از کجا نشأت می‌گیرد؟ چرا اینهمه قضاوت بد درباره بازیها می‌شود؟ سوال خوبی است. ولی باید دقت داشت که بسیاری از قضاوت‌های بد راجع به بازیهای ویدیویی، ناشی از رفتارهای بد توسعه‌دهندگان هستند و این توسعه‌دهندگان چندان هم در این مسائل بی تقصیر نبوده و نیستند. مثلاً مدتی پیش در حال گفت و گو با یکی از دوستان بودم که هیچ علاقه‌ای نیز به بازیهای ویدئویی نداشت و در جواب سوال‌هایم، مدام میگفت که بازیهای ویدئویی مروج خشونت هستند و اکثر بازیها، فقط وقت آدم را تلف می‌کنند. خب می‌توانستیم حق را هم حتی به او بدهیم. همانگونه که آنها همیشه دیده‌اند، مخاطب همیشگی بازیها افرادی هستند که بازیهای بی اساس و پول‌گیر! بازی می‌کنند. به بیان دیگری که کمی از بیان قبلی طنزتر است، واقعیت این است که آنها روز بلند می‌شوند و یک پسر چاق خسته با عینک‌های ته استکانی می‌بینند که در حال بازی کردن PUBG بوده و مدام دور خودش می چرخد، و دوباره شب که می‌آیند همان پسر چاق خسته با عینک‌های ته استکانی را می‌بینند که بازهم دارد دور خودش می‌چرخد. در همان نقشه! و در همان اطراف! و حالا همین پسر چاق هم تازه این قضاوت‌های بد را می‌بیند، می‌شنود ولی توجهی نمی‌کند و دوباره روز بعد همان پسر، در همان نقشه مشغول دویدن دور خودش است تا روز بعد و ماه بعد و حتی سال بعد همین کار را مدام تکرار کند.
بگذارید قبل از اینکه وارد بحث اصلی بشویم و حمله را شروع کنیم، یادآوری کرده باشیم که هدف مقاله، تخریب بازی و یا عنوان خاصی نیست؛ بلکه می‌خواهیم بگوییم که چرا یک بازی داستانی خوب برای ما می‌تواند بسیار ارزشمندتر از یک بازی تمام آنلاین باشد. خب به‌نظرتان چه مثالی بهتر از Rainbow Six: Siege؟ عنوانی که هم اکنون، ۳۰ میلیونی شدن خودش را جشن می‌گیرد و به طور رسمی، حالا ۳۰ میلیون اکانت و حساب ثبت شده در خود می‌بینید. صرف‌نظر از موفقیت‌های تحسین‌برانگیز بازی، می‌توانیم رینبو را یک نمونه بارز از یک شوتر آنلاین موفق در جذب بازیکن، اما مثل باقی رفیق‌های تمام آنلاینیش، نمی‌تواند بیشتر از سرگرمی تکراری و بی اساس، چیز بزرگتری به بازی‌باز ارائه دهد. و خب همینگونه هم هست. به شخصه اگر بخواهم کسی را معرفی کنم به بازی های ویدیویی و داستان‌هایی که می‌گویند، به هیچ وجه اینچنین عنوانی را به او پیشنهاد نمی‌دهم. چون وقتی با این ذهنت، کسی را وارد دنیای بازیها کرده باشیم، پس از مدتی از خودش می‌پرسد که “دقیقاً ۲۰۰ ساعت از زندگی‌ام را برای چه پای این گذاشتم؟” و جوابی نیز جز سرگرمی پولی و دور خود پیچیدن هم نمی‌بیند. سرگرم شدن؟ اگر مبنا و اساس بر سرگرم شدن گذرا باشد که خب هزاران کار دیگر هم وجود دارد که سرگرم‌کننده هستند. خواندن کتاب، ورزش کردن، تماشای یک فیلم کمدی. اما واقعاً دیگر بعد از اینکه به این درک برسد، چه کسی می‌خواهد نظرش را برگرداند.
اما آیا به راستی، کسی که به اندازه کافی سرگرمی در زندگی‌اش دارد، چرا باید به دنبال بازی‌هایی برود که آخرش هیچ نتیجه خاصی دیده نمی‌شود؟ اینجاست که برخی از بازیکنانی که اندکی با بازیهای داستانی آشنایی مختصر و مفیدی داشتند می‌توانند چیزی بگویند. مثلاً بگویند که هنوز هم بازیهای داستانی خوبی مثل لیمبو و بایوشاک و دیس‌آنرد و فاینال فانتزی و آخرین ما و بازیهای تاریخی مثل تمدن را داریم. اینجاست که می‌توانیم به یک نفر، البته در صورتی که سطح زبانش در حدی باشد که داستان بازیها را متوجه شود، چنین بازی‌هایی را برای شروع معرفی کنیم، و در مواردی حتی بازیهای بهتر و بیشتری هم وجود دارند که بتوانند از لحاظ داستانی چیزی در مقابل به مخاطب‌شان ارائه کنند. در این لحظه پس از گذر از دعواها و تنش‌های همیشگی بازهم بحث گیمپلی و داستان به وسط می‌آید. بسیاری از طرفداران بازیهای تمام آنلاین، به این مورد اشاره می‌کنند و حرف‌شان این است که در واقع بازیهای محبوب آنلاینشان، گیمپلی را در بهترین حالت خود قرار داده‌اند و اصل کار برای آنها گیمپلی باکیفیتی است که بازیهای داستانی ندارند؛ درحالی که عنوان موفقی مانند Rainbow Six: Siege هنوز هم برای اصلاح مشکلات گیمپلی خود، به همراه آپدیت‌های فصلی تغییرات مهمی را وارد بازی می‌کند. خصوصاً زمانی که در بازی‌هایی مثل دیس‌آنرد شاهد گیمپلی بی‌نظیری هستیم که دقیقاً هم داستان‌گویی و هم گیمپلی با کیفیت را با هم ترکیب می‌کند. در واقع اینجاست که باید بحث گیمپلی را ببوسیم و کنار بگذاریم، چون دیگر، طی این سالها به ما ثابت شده که بازیهای داستانی زیادی بوده‌اند که علی‌رغم داستان استثنایی که روایت می‌کردند، در بخش گیمپلی نیز در مقابل بازیهای آنلاین حرفهای زیادی برای گفتن داشتند.
دو سال پیش، آمار بسیار جالبی از گیمرهای آمریکایی منتشر شد! بر این اساس، ۵۳ درصد از گیمرهای آمریکایی، حداقل یک بار، به تجربه بخش آنلاین بازیهای مختلف می‌کنند! اما نکته جالب، برابر بودن تقریبی افرادی است که داستان را اولویت قرار داده بودند با افرادی که داشتن یک بخش آنلاین تعاملی خوب را مهمتر می‌دانستند. می‌توان به عنوان نتیجه، جملات زیادی را برای این آمار استفاده کرد، اما هر چه که هست، این روزها گیمرها بیشتر ترجیح می‌دهند که بازی جدیدی که می‌خواهند بخرند، از طرفی دارای داستان زیبا و قابل تعاملی باشند و از طرفی، یک بخش آنلاین خوب و سرگرم‌کننده را نیز با خود به همراه آورده باشد. این یعنی، ارزش بازیهای داستان‌محور، هنوز از بین نرفته و تمامی حرف‌هایی که در این‌باره زده شده بود، درست بود.
در واقع، پیچش داستانی و درگیری‌هایی که در حین انجام بازیهای داستان‌محور برای مخاطب ایجاد می‌شود، حسابی وجود آنها را جذاب کرده. همچنین، امکان ایجاد ارتباط بین شخصیت، بازی‌باز، محیط اطراف و یا حتی دوستان شخصیت اصلی بازی را فراهم می‌آورد. اگر دنبال یک مثال خوب برای این جمله می‌گردید، باید بازی‌هایی مثل آندرتیل را بازی کرده باشید. جایی که بازی با قرار دادن شما در نقش پروتاگونیست، شما را در جریان تمام چالش‌های او را به بهترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد و به طرز عجیبی، می‌توانید با شخصیت اصلی و شخصیت‌ها و دوستان و دشمنانی که دور او را گرفتند ارتباط برقرار کنید.
مخاطبی که به اندازه کافی در طول روز وقت ندارد یا سرگرمی‌های بی فایده مختلف از در و دیوار بر سرش می‌ریزند، دوست دارد چیزی ببینید که در ازای آن پول و هزینه‌ای که صرف می‌کند پاسخگو باشد. نه این که بخواهد وادارش کند تا ۸ ساعت در روز پای یک بازی بنشیند. اگر نظر نویسنده را بخواهید، بسنگی به علایق شخص به سادگی می‌توان بازی مورد نظر را یافت. از بازیهای تعاملی که شبیه به رمان‌های گرافیکی عمل می‌کنند گرفته تا بازی‌هایی که سمت و سوی گیمپلی را می‌گیرند و حتی بازی‌هایی که تماماً سمت و سوی گیمپلی را می‌گیرند. بازیهای داستانی جزئی از همه این موارد هستند و از هر نوع سلیقه‌ای می‌شود یک بازی داستانی خوب معرفی کرد که برای مخاطبش ارزش قائل است. بازیهای تعاملی درامی هستند که سعی دارند شبیه به یک سریال تلویزیونی باشند. بازیهای داستانی باکیفیتی هستند که می‌خواهند مرز بین بازی بودن و سینمایی بودن خود را حفظ کنند و در عین حال یک داستان خوب برای مخاطب خود تعریف کنند. چنین آثاری به خوبی قدر زمان و هزینه را می‌دانند و تصمیم دارند تا به جای کمیت و آپدیت‌های پی‌در پی و ته کشیدن ایده‌ها، با کیفیت از مخاطب خودشان استقبال کنند. این چنین است که ما بازیهای داستانی را بر بازیهای تمام آنلاین ترجیح می‌دهیم و حتی یادآور می‌شویم که بله. بازی‌هایی هستند که علاوه بر ارائه یک داستان خوب، برای مخاطبی که به تجربه آنلاین بازیها علاقه دارد یک بخش آنلاین جداگانه هم قرار دادند و هنوز هم که هنوز است از آن با ارائه به‌روزرسانی‌ها یا نگه‌داری از سرور پشتیبانی می‌کنند. هرچه که هست، انسان باید بداند که در مقابل هزینه‌اش، در مقابل سرمایه‌گذاری‌اش چه چیزی دریافت می‌کند و این مسئله درباره بازیها، ما را می‌رساند به ترجیح دادن داستان در مقابل پریدن از اتوبوس پرنده در ارتقاع هزار متری.
نظر شما چیست؟ شما کدام را انتخاب میکنید؟! با ما در میان بگذارید.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- مایکروسافت هماکنون روی پلی استیشن بازیهای پرفروش بیشتری نسبت به سونی دارد
- شایعه: احتمال عرضه Helldivers 2 روی Xbox Series X|S وجود دارد
- خالق Nier: استودیوهای ژاپنی نمیتوانند با تکنولوژی غربیها رقابت کنند
- بازی هایی که مورد بیمهری مخاطبین قرار گرفتند (قسمت دوم)
- دنیاهای آخرالزمانی که اگر در واقعیت رخ بدهند بقاء در آنها دشوار خواهد بود (قسمت اول)
- رتبهبندی شخصیتهای اصلی سری GTA
- نسخه PS5 بازی Starfield به مدت ۴ سال در دست توسعه بود
- انتقاد EA از ممنوعیت فروش Dead Space در ژاپن اما صدور اجازه انتشار به Stellar Blade
- Fallout 4 پرفروشترین بازی هفته گذشته در اروپا
- آیا Final Fantasy 7 Rebirth فروش کمی داشته است؟ تحلیلگران پاسخ می‌دهند
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
بهترین فیلمها و سریالهای زامبی محور کره جنوبی 
نبرد ولورین و ددپول در تریلر جدید Deadpool & Wolverine 
احساس شرم از جمع احساسات انیمیشن Inside Out 2 خط خورد 
معرفی ویلن انیمیشن Inside Out 2: احساس اضطراب 
رتبه بندی بهترین فیلمهای پاد-آرمانشهر و جنگی سینما 
معرفی آثاری جذاب برای تازه واردان به دنیای انیمه | قسمت پایانی 
درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد 
هر آنچه از Despicable Me 4 می‌دانیم 
سریال Shōgun همه آن چیزی است که بازی تاج و تخت باید میبود 
دنیاهای آخرالزمانی که اگر در واقعیت رخ بدهند بقاء در آنها دشوار خواهد بود (قسمت اول)
Inside Out 2 احساسات، شخصیت‌ها و ماجراجوییهای جدیدی را نشان می‌دهد - درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد
- رتبه بندی بهترین فیلمهای پاد-آرمانشهر و جنگی سینما
رتبه بندی بهترین فیلمهای اکشن یک دهه اخیر سینما 
هر آنچه از فصل دوم سریال Wednesday می‌دانیم - بهترین فیلمها و سریالهای زامبی محور کره جنوبی
- معرفی ویلن انیمیشن Inside Out 2: احساس اضطراب
حضور سونیک در ویدیو جدید سریال Knuckles 
رونمایی از گرالت جدید در ویدیویی از فصل چهارم The Witcher 
سینماکان: اعلام تاریخ اکران The SpongeBob Movie: Search for SquarePants
- هر آنچه از فصل دوم سریال Wednesday می‌دانیم
- سینماکان: اعلام تاریخ اکران The SpongeBob Movie: Search for SquarePants
هر آنچه از انیمیشن Moana 2 می‌دانیم 
اعلام زمان آغاز فیلمبرداری فصل دوم Wednesday 
ویدیو: اگر بازی پاندای کونگ فو کار جهان باز برای پلتفرمهای نسل بعدی ساخته شود - Inside Out 2 احساسات، شخصیت‌ها و ماجراجوییهای جدیدی را نشان می‌دهد
آندرتیکر به ایران می‌آید 
پیکسار اولین تصویر از احساس نوستالژی در انیمیشن Inside Out 2 را منتشر کرد 
فیلمهای کمدی که سال ۲۰۲۴ اکران می‌شوند - درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد
نظرات
من اصلا حال نمی کنم مقابل هوش مصنوعی بازی‌کنم و به نظرم هیچ گونه چالشی و هیجانی نداره حتی‌روی بالاترین درجه سختی عوضش بازی های pvp مثل فورتنایت و رینبو مهارتتو مقابل بازیکنای‌واقعی به چالش میکشه و بسیار هیجان انگیز تر ه. چه بخواین چه نخواین الان دیگه کسی پول بازی داستانی نمیده همین گاد او وار مطمئنن زیاد فروش نمی کنه
😐 😐 😐 کاملا درست مى گن 😐 😐 😐 … چه بخواین چه نخواین الان دیگه کسی پول بازی داستانی نمیده همین گاد او وار مطمئنن زیاد فروش نمی کنه
خب الان من ۵۰۰ که حقوق یک ماهمه رو بدم واس ۲۰ ساعت گیمپلی داستانی یا صد ها ساعت بازی آنلاین ؟؟؟!!!
قبول کنیم اینجا دیگه مساله حداقل برای ما پوله و بس .
هیچ کدوم. واسه ۲۰ ساعت گیمپلی و ۲۰ ساعت داستان تاثیر گذار که میتونه یه نفرو متحول کنه و با ۲۰ ساعت گیمپلی با هوش واقعی بازیای آنلاین اصلا قابل مقایسه نیست. چون هدفشون فرق داره. اسمش روشه ورزش الکترونیکی.
بهترین بازی ها بازی هایی با داستان غنی هستن …. بخش انلاین رو هم تجربه کنی بدک نیست…………ولی موفق ترین بازی ها دارای بخش داستانی قوی هستند …بازی هایی مثل Cod Mw … Tlou… GearsOf War 3… God Of War ..Uncharted و خیلی بازی های دیگه …
یه نکته ی دیگه: دوستان عزیزی که هی میگین هی میگین و باز میگین گاد کم میفروشه یا نمیدونم با PS4 افسرده میشی و Xbox اجتماعی میشی …چیو می خوای ثابت کنی …؟
مثلا کی چی ؟ چرا به شعور خودت توهین میکنی ؟
اگه صحبت نکنی کسی بهت می گه لالی ؟
امتحانات کی شروع میشه عمو …بخون معدلت ۲۰ شه بابات برات بگیره این بازی هایی رو که چون نمی تونی بازی کنی بهت فشار اورده و میای اینجا و ازش بد میگی /// فکر میکنی منتقد IGN یا Gamespot هستی ؟
سایت گیمفا به کجا می ره واقعا
این حرفی که زدید پشتش خالیه چرا چون اولا هیچ بازی ۵۰۰ نیست نهایش موقع انتشار ۵۹ دلار نزدیک ۲۶۰ باشه و اینکه اگه بازی کمپینی باشه چه بسا بعد دو سه ماه قیمت سقوط می کنه تو پی سی که خیلی راحت هم می شه کرک و بلک باکس و غیره استفاده کرد (نگران شرمندگی اون دنیا نباشید اگه اپی کشورتون با من یکیه ما الان تو خود جهنم گیمراییم شبیه طبقه دیابلو ) و اگر کنسول باز هستید تاریخ انتشار گیم رو به سه ماه تا پنج ماه بعد تغیر بدید و بازی ۳۰۰ تومنی سینگل پلیر رو با ۵۰ تومن بگیرید (البته یه خانوم دکتر چند بار تمومش کرده و دسته دومه) ولی صد سال هم صبر کنی بازی مثل رینبو wow pubg overwatcho اینا ارزون نمیشن که هیچ دو تا پچ و دی ال سی می دن قیمت چند برابر هم می شه تنها بازی فیری غیر پی تو وین هم که مولتی پلیر دوتاس با یه بتل رویال @Mikasa تو جواب اینم باس بگم اقا فقط لیوای
ایرانیا چون اینترنت درست حسابی ندارن و همش تو بازی های آنلاین می میرن نسبت به مولتی پلیر کینه به دل گرفتن . بخار همینه بیشتر ایرانیا فقط سینگل بازن و لاغر مردنی و نحیف و افسرده ولی آنلاین بازا افرادی اجتماعی و خوشحال
مسلما کسی ک تتلو گوش میده هم دوتا حرکت میزنه و می رقصه و شاده
کسی که پینک فلوید گوش میده در حال تفکر و تعمق و حتی گاها غمگین
ولی این کجا و آن کجا 🙂
لاگین کردم که فقط بگم دمت گرم عالی بود جوابت :yes: :yes:
عجب جوابی دادی :yes:
کی گفته آنلاین بازا اجتماعی و و خوشحالن
@erfanwoods
این پاسخی که @Mikasa بهت داده اگه به من داده بود ….
میرفتم تو افق محو میشدم
من که همه ی دوستام فقط آنلاین بازی می کنند و اورواچم پر ایرانیه. حرف شما غلطه.
چقد فیلسوف شدی شما بزرگوار اینا رو خودت میگی یا کمکتم میکنن.مولتی پلیرم خوبه ولی تاثیر بازی داستانی رو هر کسی درک نمیکنه بازی داستانی مث این می مونه که یه رمان زیبا رو خودت داری بازی میکنی.البته درک داستان عمیق و زبان انگلیسی خوب و سن و سال مناسب درک خیلی داستانا و ….رو هر کسی نداره .البته کسی که بیاد و به سیلقه اکثریت توهین کنه و گیمر داستان محور رو مسخره کنه بیشتر از این انتظار ازش نمیره و مطمنا تو مولتی پلیرم نوبی و خودت خبر نداری.اینم بدون کسی اجتماعیه که ادب داشته باشه تعریف اجتماعی بودن رو هم بلد نیستی
چرا همه میگن هر کی سنش بالا هست بازی داستانی دوست داره ?:-)
من ۱۴ سالم هست اما بازی های مورد علاقم tlou و بایوشاک هست :no:
شما استثنایید لایک زدم واست چون طرفدار داستانی جای دیسلاکت 😉 :rotfl:
اتفاقا من دیسلایک نکردم مثبت دادم.داستان رو فقط عشق :yes: 😀
اتفاقا بعدش خواستم بگم حرفم در مورد سن وسال جالب نبود به قول دوستمون درک و شعور به سن نی سن عقلی مهمه شخصا از گیمرهای کوچیکتر عذر خواهی می کنم :rose: :rose:
afarin…aslan ye onvan mese maxpayne 2 ya fear 1 ba 100ta baziye onli8ne avaz nemikonam
:yes: :yes: :yes:
سن عقلی مهمه.
بله کاملا درسته :yes: :yes:
من جای شما بودم جواب یه بچه که هنوز سنش دو رقمی نشده نمیدادم
Erfan woods
واقعا راست میگی من یه پسر عمو دارم کنسول ایستگاه خریده و دقیقا همون جوریه : لاغر و افسرده و مردنی
ولی بر عکس خودم ورزشکار و اجتماعی و سر زنده چون اکس باکس وان اکس دارم
Feel True Power
باشه داداش فهمیدیم تو خیلی حالیته و کل ادمای توی دنیا که سیگل میزنن نفهمن
تو هم چه بخوای چه نخوای بازی های انلاین فقط برای کسب پوله
حالا بزن به چاک
ps4.uncharted4
داداش حالت خوبه؟
برو فروش گاد آو وار و ببین بعد بگو کسی پول داستانی نمیده
erfanwoods
الآن خیلی وقته دیگه کسی دقدقه نت نداره
بعدم یه استوری باز حرفه ای تو کم ترین مدت آنلاین باز حرفه ای میشه
God of war که میترکونه در فروش و هیچکس نمیتونه این داستان رو رد کنه
بعد شما برو دی ال سی الد هانترز بلادبورن رو بازی کن آن وقت بگو چالش نداره
واقعا The Old Hunters فوق العاده بود، یه جورایی از بازی اصلی هم بهتر بود. دفعه اول تو نیو گیم چهارم رفتم و زخم شدم. 😀
اره
من که عاشق بازیش شدم
erfanwoods با کی کار داری ؟
گاد زیاد نمیفروشه؟
چالش میخوای؟ ارما رو درجه سختی veteran برو هوشه مصنوعی ببینم چقد میتونی دووم بیاری یا برو. سولز ۲ رو بازی کن ببینم تا کجا پیش میری
دوست عزیز احتمالا شما از جهان موازی ما اومدی جایی که کسی برای بازی داستانی پول نمیده فن بازی را تموم کن گاد او وار هم از همین ابتدا چشم همه ی بدخواه ها را کور کرده بشین تا یه شاهکار اینجوری براتون بسازند
:yes: :yes:
شما دنبال چالش توی بازی هستید و دیگر هیچ
خیلی رک بخوام بگم، در حال تلف کردن وقتتون هستید
اینا افراط می کنند.
بله من معتقدم هر دو بخش وجودشون خوبه و ضروریه
همونطور که در پائین تو کامنتم توضیح دادم
چی میگی استاد؟
شما Dark Souls و Nioh و Bloodborn بازی کن تا متوجه بشی سختی یعنی چه؟
Darkeater لعنتی اینقدر من رو کشته که وقتی کنسول رو روشن میکنم، میمیرم :rotfl:
اون باس روش مخصوص داره، راه ترین روش برای شکست دادنش اینه که بری زیر باس و جادوی Pestilent Mercury رو بزنی، چیزی شبیه بخار هست که جونشو به مرور خالی میکنه. توصیه میکنم اگه شوالیه یا کلاس های دیگری هستی حتما به جادوگر تغییر بده.
دمت گرم داداش :heart:
واقعا عالی بود یکی از بهترین نظرات اول تاریخ گیمفاست این اصلا! واقعا کی پول میده بره بازی آفلاین داستانی بخره و بشینه باهاش گریه کنه و احساساتی شه و بخنده و اینا؟ اصلا تا وقتی آنلاین هست چرا باید چیز دیگه ای تو دنیا وجود داشته باشه؟! واقعا نمیفهمم چطور اینهمه آدم از داستانی طرفداری کردن! تا وقتی تتلو هست چرا باید شجریان گوش داد؟ تا وقتی شبکه ی چهار هست چرا باید شبکه ی دیگه ای رو دید؟ شما تا وقتی میتونی مهارتت رو با کندن یادگاری روی آثار تاریخی افزایش بدی کاغذ به چه دردی میخوره اصلا که روش چیزی بنویسی؟ 😀 ضمنا قطعا متال گیر آنلاین از تمام نسخه های داستانیش بهتر و سر تره و هیچیم بهش نمیرسه تو تاریخ متال گیر ها!
erfanwoods:
فکر نکنم واقعا دنبال پاسخ و قانع شدن باشی و صرفا هدفت تخریبه،اما خدمت عرض کنم که هیچ کسی برای” به چالش کشیدن” خودش نمیشینه د لست اف اس بازی کنه!ویچر بازی کنه یا… ضمن اینکه دوستمون هم اشاره کردند!بشین دارک سولز بازی کن ،فک کنم دشواری یک باس دارک سولز از یه بچه ی ۹ ساله ای که تو رینبو تچانکا بر میداره به مراتب بیشتره!
Milad-the-pc-gamer:
شما الان میتونید خیلی راحت بازی ای که تموم میکنید رو عوض کنید و با کمترین ضرر کلی بازی تجربه کنید،الان دیسک کارکرده ی د لست اف اس رو زیر ۶۰ ت میتونید پیدا کنید،نسخه ی دیجیتالیش هفته پیش تخفیف خورد شد ۷ دلار،ویچر با تمام دی ال سی هاش تخفیف میخوره ۱۹ دلار! ضمن اینکه من همین الانش بخش داستانی د لست اف اس رو حدود ۵۰ ساعت بازی کردم و بار ها تمومش کردم و خسته هم نشدم ازش،فقط هم من نیستم خیلیا دیگه هستن،شما اگر ویچر یا هورایزن یا حتی Gta v رو بخواید کامل و با تمام جزئیاتش تموم کنید شاید ممکنه تا ۲۰۰ ساعت هم سرگرم بشید!برگردیم به مثال د لست اف اس،باور کنید هدفم فن بازی نیست ولی برای من حتی د لست اف اس که شاید محتوای جانبی زیادی هم نباشه و خیلی هم خطی باشه ارزش تکرارش بالاست،به خاطر داستان زیبا و شخصیت های قوی،باور کن وقتی خیلی خوب با داستان ارتباط برقرار کنی،حس میکنی الی و جول دوتا از اعضای خانواده ی شما هستن و دلتون واسشون تنگ میشه میگید بزار یبار دیگه برم تجدید خاطره بشه!
در کل من با وجود اینکه خودمم حتی الان رینبو بازی میکنم و واقعا هم لذت میبرم،قبلش بتل ۴ و بتل ۱ بازی میکردم و واقعا هم لذت میبرم، ولی داستانی واقعا یه چیز دیگست!ضمنا اگر ps4 دارید دموی دیترویت هم که اومده رو تجربه کنید جالبه!
موفق باشید.
جواب این کاامنتی که پشتش هیچ فکری نبوده فقط میتونم بگم لطفا چشماتونو باز کنید و ببینید صف عظیم خریداران گاد آف وار جدید و بازیای آفلاین دیگه رو.
یلا یلا یلا
نظر شما محترم هست
از دید من بازی های آنلاین هیچ هدفی ندارند و فقط برای گذراندن وقت هستن من هیچ وقت دوست ندارم بی هدف و داستان بازی کنم و از نظر من بازی های آنلاین مضخرفی بیش نیستند من پس از پایان هر بازی داستان داری احساس خوبی بهم دست میده ولی در بازی مثل pubg با خودم میگم واقعا الان من تویه این بازی چه غلطی دارم میکنم نه بهم خوش میگذرد نه لذتی داره هر هفته هم باید هزینه ۴ گیگ دانلود و هزینه گلد و هزینه اینترنت داشته باشم آخر واقعا این چه مرضیه که این همه بدبختی برای به بازی بکشم در مجموع بازی های آفلاین با استوری مد قوی خیلی بهتر از بازی های بی سر و ته آنلاین هست
باشه. طبق این نظر باید بگم ورزش هایی مثل فوتبال و والیبال و بسکتبال هیچ هدفی ندارند و فقط برای گذروندن وقت هستند و مضخرفی بیش نیستند و پس از پایان هر بازی فوتبال یا … هر کس باید بگه واقعا الآن من توی این بازی چکار داشتم میکردم. هر دفعه هم باید کلی پول سالن بدم. واقعا چه مرضیه یه نفر برا هر بازی اینقدر مصیبت پول سالن و رفت و آمد و خستگی بکشه!!! (با عرض معذرت از طرفداران فوتبال و والیبال و بسکتبال)
داداش چیزی زدی حالت خوبه
نگران حالتم
چی میگه این؟ 😐 من اشتباه میخونم؟ 😐 حس میکنم هیچ منطقی تو این حرفا نیست 😐 فروش نمیکنه گاد؟ 😐 انلاین باز ها چاقن و افلاین بازا لاغر؟ 😐 یکی برام توضیح بده واقعا حرف های این بابا از پایان بایوشاک عمیق تر و سنگین تر بود 😐
نه اینکه اینترنتمون خیلی ارزونو سرعتش هم فضاییه بایدم بریم سراغ آنلاین 😐 😐
خداوکیلی من خودم ۲ ساعت گیم داستانی رو ترجیح میدم به ۱۰۰ ساعت گیم آنلاین
جالبه این حرفه دوست عجیب الخلقه ی ما رو یکی خیلی وقت پیش تو اون برنامه داغون اتاق بازی میزد میگفت بازی هایه تک نفره اصلا چالش ندارن و هوش مصنوعی قابل پیش بینی هست یکی نیست بهش بگه آخه داغون مگر ما فقط بازی میکنیم واسه کشتن و رفتن جلو یعنی داستان احساسات زیباییه مراحل همه و همه هیچ واقعا ابر متخصص هایی رو میارن تو برنامه هایه ایرانی،بله بازی هایه آنلاین واسه بعضیا بهتره همونایی که از بازی فقط بکش برو جلو رو یاد گرفتن ولی برای امثال من بازی هایه داستان محور در اولویت هستن
با سلام خدمت تمام کاربران عزیز گیم فا : قصد سخنرانی ندارم انصفا بازی استوری یا داستان محوره واقعا هیجان انگیزه هرچند فن ماکروسافت هستم ولی واقعا بازی هایی مثل گاد اف وار یا ویچر و یا …. رو بازی کردم و واقعا هنوز که هنوزه ویچر رو بازی میکنم ولی باید قبول کرد هیجان انلاین هم واقعا خیلی بالاتره مثلا شما لیگ قهرمانان اروپا رو تماشا میکنید و میلیون ها بیننده لذتش واقعا چیه ؟ لذتش اینکه ۲۲ بازیکن واقعی رو به روی هم هستن و شما دارین یک چلش بزرگ رو تماشا میکنین چون هیجانش به هوش و عکس العمل تمام بازیکنان وابسته هست …در ضمن دریک زمین تکراری هم بازی میکنن یک زمین سبز پس بازی هاییی مثل پابجی یا رانبو سیکس هرچند در محیطی کوچک یا بزرگ دارن ولی هربار که یک مسابقه جدید شروع میشه این جا گیری و هوش تو هست که حریفتو غافلگیر میکنه در نتیجه لذت هد شات کردن یک بازی کن واقعی واقعا لذت حالا بازی مثلا مثل گست ریکون یا دها بازی استوری محور دیگه حالا مثلا هد طرف که هوش درست درمونیم نداره چه سودی داره یک لذت انی هرچند بازی مثل دارک سولز و بلاد بورن رو ستایش میکنم و بارها تمومش کردم و خیلی لذت مبردم باس بکشم ولی هیجان خالص در بازی انلاین محوره و دوستانی که میگن نارگیل چین یعنی چی واقعا این حرف وقتی با دوستات تو کشتی بود و لذت یک سفر دریایی رو با انسان های واقعی تجربه میکردی اون موقع نارگیل چیدن معلوم میشه …ببخشید زیاد حرف زدم
شما برو دارک سولز۲رو بزن بعد در مورد هوش مصنوعی حرف بزن.
مقاله فوق العاده ای بود ممنون
اما همیشه گفتم و خواهم گفت گیمر شدم ک از دنیای ادمای واقعی دور باشم کسی ک مولتی دوست داره هم تفکر خودشو داره و من ب اون احترام میزارم
مرسی بابت مطالعه دوست عزیز. بله کامنت شما هم واقعا جای فکر داره.
این دور شدن از دنیای واقعی لایک داره. تجربه ی زندگی های شیرین و مختلف تو بازیا فوق العادست!
مقاله ی کوتاهی بود انصافا اما بنظرم حقیقت اینه که بازی های داستانی دیگه دارن از بین میرن کم کم. نمونش همین کالاف خودمون که شایعات نسخه جدیدش رسما دارن میگن کالاف هم دیگه از دور رقابت خارج داره میشه کلا چون یکی از مهمترین دلایل برتری بعضی از نسخه هاش نسبت به بقیه ی رقبا یعنی داستان رو کلا بوسیده گذاشته کنار ظاهرا و دیگه چیزی فکر نکنم باقی بمونه ازش جز یه بازی صرفا آنلاین (البته امیدوارم که اینطوری نباشه). از اونور یه عنوان دیگه مثل د لاین توی این سبک ساخته میشه و داستانش طوریه که میتونم بگم بهترین داستان بین بازی های شوتر رو داشته برای من اما وقتی که درباره ی ساخته شدن نسخه های بعدیش از سازنده هاش میپرسن جوابشون اینه که حاضرن شیشه ی شکسته بخورن ولی دیگه دنبال این بازی رو نگیرن. همه ی اینا از جمله دلایل سیاسی و فرهنگی و اقتصادی میان کنار سلیقه ی گیمرا. گیمرای امروز دیگه مثل نسل شیش و هفت به داستان اهمیت خاصی نمیدن و دلیلشم انفجار آنلاین گیمینگیه که همه جا هست. مثلا الان یکی از بهترین بازی های داستان محور (می تونم بگم بهترین داستان ترسناکی که یه بازی انحصاری پی سی داره) توی استیم با حجم ۲۵۰ مگابایت و به صورت رایگان وجود داره و حتی ظاهرشم ترغیب کنندست اسمش هم Doki Doki: Literature Club اما باور کنید توی ایران بین اینهمه گیمر شاید بزور ۱۰۰۰ نفر بشناسنش و توی کل دنیا حتی شاید ۵۰۰ هزار نفر هم نشناسن این شاهکار رو اما چرا؟ چون گیم پلی خاصی نداره و فقط داستان محوره درحالی که یه بازی مثل فورتنایت که میشه گفت نیمه رایگانه با تکرار ایده ی یه بازی محبوب مثل پابجی میاد و در عرض چند هفته چنان شهرتی برای خودش دست و پا میکنه که هرجا پاتو بذاری اسمش هست!
با تمام این حرفا بنظرم دیگه از نسل ۹ به بعد تنها امیدی که باقی میمونه برای بازی های داستانی عناوین مستقل پی سی و انحصاریای سونی هستن که اونا هم اگه دنبالشون تموم شه تعدادشون خیلی خیلی کمتر میشه متأسفانه. شاید هر از چندی یکی از کمپانی های بزرگ به فکر انتشار بازی های داستانی بیفته اما اونموقع مخاطبا آنچنان کم هستن واسه داستان محورها که چیز با کیفیتی احتمالا نشه تحویل گرفت.
تمام این قضایا هم بر میگرده به سلیقه ی گیمرها. الان بری بین یه جماعت گیمری و بگی بنظرتون داستانی بهتره یا آنلاین میگن آنلاین قطعا بهتره چون توش با آدمای دیگه رقابت میکنی و مهارتت بیشتر میشه و به قول نویسنده اگه ازشون بپرسی خب تهش چی گیرتون اومد میگن سرگرممون کرد و لذت بردیم از کنار بقیه بودن و بعد همین افراد میان بازی هایی که سرگرم کنندگی هدف اصلیشونه مثل بازی های نینتندو رو به شدت میکوبن و میگن برای بچه هاست. خب معلومه دیگه تا وقتی جامعه ی گیم با این شدت به سمت آنلاین بره و لذت بردن رو به بهای بی محتوایی بازی ها، معقول بدونه دنیای گیم هم میشه یچیزی مثل سینمای ایران که مردم به بهای شنیدن و دیدن چیزای عاشقانه یا هزل و هجو قبول کردن که فیلمای کشورشون کاملا کلیشه ای و خالی از جذابیت داستانی باشن.
امیدوارم روزی بیاد که دوباره بازی های داستان محور بزرگ رو شاهد باشیم ولی تا اونروز باید با بازیای کوچیک یا قدیمی سر کرد (کنسول ندارم من که برم دنبال گاد یا آنچارتد و هیلو و گیرز که انحصاریای فوق العاده ای هستن تو زمینه ی داستان)
اصلا
گیم اگر از ایده پالوده شود
هر دمی او باز آلوده شود
مرسی بابت کامنت خوبتون.
شما اشاره کردید واقعا که بازی های داستانی دارن از. بین می رن. سوددهی بالا و پشتیبانی چندین و چند ساله از دلایلیه که یه کمپانی بازی سازی پشتیبانی می کنه از یه بازی آنلاین! و اتفاقا بازی های داستان محور کلا سوددهی کمتری داشتن در اکثر موارد.
ولی اصلا این دلیل نمیشه که بازی های داستانی از بین بردن و جایگاهشونو از دست بدن. ولی در کل، با کامنت شما موافقم. چون که الان هم، کفه ترازو یکم برای بازی های انلاین رقابتی سنگین تره
😀 آقای غزالی عزیز حرفاتون کاملا متین اما مشکل اینجاست که خودتون میگید کمپانی و صنعت که کلا همه چیزو معلوم میکنه. همون مثال قشنگه ای که اون پایین واسه غذا و کتاب زده شد اینجا هم صدق میکنه یجورایی. قبلا آبگوشت و کله پاچه خیلی طرفدار داشتن و در عین حال مفیدم بودن واسه بدن (خدایی خجالت میکشم دارم همچین مثالی میزنم) اما بعد یه مدت فست فود پرطرفدار شد. یا مثلا یه زمانی بود نویسنده های ایرانی که کتاب می نوشتن محتواشون بی نظیر بود اما الان هرکی دست به قلم میشه داستان دوتا دختر پسر رو مینویسه که عاشق همدیگه ان. الان تو دنیای گیم درصد تولید آب گوشت و کله پاچه کم شده از اونور فست فود و داستانای رمانتیک سر به فلک دارن میذارن متأسفانه. خب شما هم به عنوان یه تولید کننده که میخوای پول در بیاری چیکار میکنی؟ میری آب گوشت میفروشی که از هر ده نفر دو نفر طالبشن یا میری پیتزا میزنی که هشت نفرو جذب کنی؟ حتی اگه آبگوشت هم بزنی بازم بخاطر سود کمش مجبور میشی جمع کنی بری! (نمونه هایی از آبگوشت فروشی هایی که جمع شدن هم اکنون موجوده میتونید برید ببینید دیگه نیاز به گفتن نداره :-D).
البته در انتها جا داره اشاره کنم که کامنت طنز بود دوستان و نه بایوشاک آبگوشته و نه پابجی پیتزا همشون دور هم خوبن ولی در هر حال آقای غزالی درمورد اون دلایلی که بازی های آنلاین رو زنده نگه داشته کاملا درست گفتن چون تعداد زیادی از این دلایل خیلی بیشتر بدرد صنعت میخورن نسبت به دلایل هنری که خیلی وقت ها محدودیت هایی رو هم به همراه داشتن و دارن. (یعنی من میشناسم طرف تلو رو تموم کرده بخاطر زبان بلد نبودن میگه بازی بدی بود به اورواچم نمیرسه آخه اورواچ؟ تلو؟ انحصاری داستانی سونی؟ مولتی پلتفرم آنلاین بلیزارد؟ مولانا + بتمن = بتمول؟ این اخریه رو یه عده میگفتن این چه آواتاریه تو گیمفا گذاشتی خواستم روشن سازی بشه وگرنه ربطی به موضوع نداشت)
یاد نسخه ی اول بازی واکینگ دد افتادم. داستان فوق العاده ای داشت اما به هر کسی پیشنهاد کردم گفت خوشش نمیاد چون گیمپلی جالبی نداره. اما به نظرم با اون گرافیک جالبش و داستان و شخصیت پردازی بی نظیرش و البته گیمپلیش که کلا تصمیم گیری هست یکی از بهترین بازیاست.
بنظر من هر دو بخش میتونن حیاتی و مهم باشن و اینکه بگیم کدوم یک “در کل” بهتره درست نیست ولی فعلا و الان بخش سینگل پلیر بهتر هستش چونکه عمر سینگل پلیر حداقل بیست سال بیشتره و متاسفانه مولتی پلیر همیشه درچنگ ناشران متاسفانه بدنامی مثل اکتیویژنومخصوصا ea بوده در حالی که در نسل پنج و شش که جهان سه بعدی وارد ماجرا شد خیلی افراد با استعداد وارد صنعت گیم شدن و مرز های این صنعت رو به جلو بردند.البته افسانه هایی مثل شیگرو میاموتو و کمپانی rare دوران نینتندو هم در نسل های قبل یعنی ۳و۴ بودند.
ولی مولتی پلیر از نسل ۷ همه گیر شد.
البته بازی های تکنفره به سنت دیرینه همیشه داستانی رو داشتن و سعی کردن که اون رو خوب انجام بدن.
و شاید به همین دلیل میراثشون موندگار شد.
الان که بیشتر فکر میکنم میبینم که با جمله اول کامنتم کمی مخالفم چونکه در بازی تک نفره سازنده ها کنترل دشمنا رو در دست دارن ولی در بازی چند نفره دشمنای تو آدم هستن و پیشبینی یک انسان تقریبا غیر ممکنه.
ولی از جهت دیگه مبارزه با یک انسان تجربه ی تازه ای و همچنین چالش برانگیز تری هستش.
در نظر “لول دیزاین”و”مپ دیزاین”هم بگیم می تونم بگم که “لول دیزاین”بهتره چونکه تو اگه برای اولین بار بازی رو انجام بدی همیشه به یک چیز جدید برخورد میکنی و در بازی آنلاین تو شاید همون مپای دیروز رو انجام بدی حتی اگه دیروز بازی رو گرفنه باشی.
البته نقطه ی قوت اصلی سینگل پلیر وجود فراز و نشیب احساسی هستش که داستان و موسیقی متن و گرافیک هنری اون رو میسازن.
البته متاسفانه مولتی پلیر متاسفانه در حقش ظلم شده. “آدم بزرگای” این بخش همیشه پول پرست بودن بنابراین همیشه مکانیک ها و فرمول موفق و همه گیر در این بازی ها استفاده شدند و اگر یک بازی مولتی با گیمپلی جدید می خواید باید بگردید که من مولتی دلست رو پیشنهاد میکنم ولی باید اون مولتی رو متفاوت با مولتی های دیگر بازی کنید.
درباره بتل رویال میتونم بگم که اتفاقا از نظر مکانیک های گیمپلی ایده ی خوبی هستش اگر شورشو شرکت های پول پرست در نیارن.
بذارید یه مثال بزنم
در قیاس بازی هایی ک صرفا لذت خالی هستن
و بازی هایی ک ممکنه کمتر لذت بخش باشن ولی هنری هستن و یا داستانی رو میگن
شما آخرین بار که رستوران غذا میل کردی بیشتر تو ذهنت تاثیر گذاشت
یا آخرین بار که یه کتاب خوب خوندی یا یه فیلم خوب دیدی ؟
مسلما جواب دومیه
رستوران رفتن و غذا خوردن یه عمل صرفا لذت بخشه
نه هنر توشه نه هیچی
آیا طعم و خاطرات غذای اون شب همیشه یادت میمونه ؟ مسلما نه
ولی شک نکن تا ۹۰ سالگی داستان بایوشاک یادت میمونه ! شک نکن ابهت شهر رپچر‌و شخصیت کاریزماتیک اندرو رایان همیشه تو ذهنته
همیشه یادت میمونه باس فایت گهرمن تو بلادبورن یا باس soul of cinder تو دارک سولز
همیشه گرالت تو ذهنته همیشه دلربایی ینیفر رو بیاد داری
همیشه یادت میمونه ماجرای کریتوس ها و دانته ها
ولی آیا یادت میمونه پارسال تو فلان نوبت آنلاین بازی کردن چنتا هدشات زدی ؟
نه 🙂
برای همین
هیچوقت
هیچوقت
یه داستان عالی یه بازی داستان محور عالی
یه ” هنر ” رو با سرگرمی خالی مقایسه نکنین
عجب مثالی زدی
:yes: :yes: :yes:
مرسی بابت مثال زیبایی که زدید!
همچین مثال دقیقی بی سابقست! 😀 ولی جدا از اینا مثال دیگه ای هم که میشه زد اینه که میکاسا روزی ده تا تایتان میکشه ولی وقتی ازش بپرسی فلان روز فلان تایتانو چطوری کشتی یادش نمیاد چون صرفا لذته ولی مثلا به ارن بگی چطوری تایتانی که مادرتو کشت رو کشتی میشینه قشنگ تعریف میکنه برات چیشد 😀 در نتیجه ارن= داستان محور، میکاسا = آنلاین 😀 حالا بر نخوره به فناش :laugh:
درود بر شرفت مثال بسیار زیبایی زدی :yes:
مطئنم توی این پست نظرات بسیار زیبای زیادی نوشته خواهد شد
دمت گرم با مثالی که زدی واقعا دمت گرم :-*
تشکر فراوان بابت مقاله عالی
اگر شاهکار های داستانی نبودند الان ما عناوینی مثل tlou و gow و متال گیر و رزیدنت اویل و خیلی از بازی های ماندگار دیگه نداشتیم
اصل هنر تنها در بازی های داستانی هست.
وگرنه بازی آنلاین که داستان و شخصیت پردازی و… ندارد
سلامت باشی پارسای عزیز. مرسی بابت مطالعه
شاهکار داریم که همه چیز داره ، هم داستان قوی داره هم بخش مولتی پلیر بی نظیر که عمرا تکراری بشه
اما بازی هم داریم که کل داستانش شده غول کشی و بخش انلاین هم نداره و بعد از یک بار بازی دیگه ارزش تکرار نداره، کل بازی اینه : این غول رو بکش و اون غول ر و بکش :laugh:
لطفا کسی جواب ایشون رو نده
لطفا این نظراتو تایید نکنید که باعث دعوا نشه
منقرض نمیشی تو ؟! :-/
استدیوی ناتی داگ بین استدیو های سونی برای من قابل احترامه چون به هر دو بخش اهمیت میده
هر کی ندونه فکر میکنه حرف های منه. 😀
نه حتما نارگیل چیدن با دوستان حال میده :rotfl:
درود بر آقای غزالی : نشانه‌هایی است روشن، برای کسانی که تفکر می‌کنند!!! آیا ایمان نمی آورید؟
:-)) :heart:
بنظر من انتخاب بازی به سلیقه گیمر بستگی داره.
برخی انلاین محور دوست دارن
برخی داستان محور
برخی اکشن
برخی ریسینگ
برخی شوتر بازن
و برخی RPG باز
برخی بازی رو فقط بر اساس امتیازات و متای بازی میخرن تا بنوعی پولشون رو خرج بهترین ها کرده باشن
برخی متا رو نادیده میگیرن و فقط چیزی رو که دوست دارن میخرن.
برخی هم به هیچ وجه دوست ندارن پلتفرم مورد علاقه شون رو ول کنن و برن سمت یک پلتفرم دیگه
و …….
من بشخصه بازی های انلاین دوست دارم ولی چون به اینترنت پرسرعت ردسترسی ندارم تا حالا انلاین بازی نکردم ولی میدونم خیلی جذابیت داره بخصوص که بصورت LAN بازی کردم تو خونه با داداشم خیلی حال میداد.
در کل من بازی های داستان محور با بخش Campaign رو ترجیح میدم.یک داستان خوب در کنار یک گیم پلی خوب.من منکر این نیستم بازی های با متای بالای ۹۰ شاهکارند اما معتقدم سلیقه گیمر در انتخاب بازی ربطی به متا نداره لااقل واسه من که اینطوری بود.مثلا تو بازی های ۲۰۱۵ واسه من لذت بخش ترین بازی Just Cause 3 بود واسه بقیه The Witcher 3 .با توجه به اینکه من شوتربازم و سبک های مورد عاقه من شوتر ، اکشن ماجرایی و ریسینگ ارکید هست سمت بازی های RPG نمیرم.یعنی برام لذتی نداره.در حالیکه بازی متوسطی مثل Ghost Recon Wildlands بهترین بازی ۲۰۱۷ بود.البته واسه من.( بدون توجه به انحصاری بودن برخی بازی ها )
حرف اخرم اینه که انتخاب بازی براساس سلیقه هست و این که برخی دوستان بخصوص علی جون واسه بقیه تعیین تکلیف میکنه که چی بازی کنن ناراحتم میکنه.امیدوارم همه دوستان به سلیقه همدیگه احترام بذارن.
با نظرت موافقم اما من تقریبا از همه ی سبک ها بازی کردم و لذت بردم و اصلا مهم نیست که حتما فقط شوتر بازی کنم RPG یا… سعی میکنم بازی های که شاهکار بودن و هستند رو تجربه کنم ولی علاقه بیشتری به RPG دارم.
دنیای گیم در حال حاظر داره به سمت پول پرستی میره …
مقاله کوتاه اما جالبی بود . اینکه بگیم در کل کدوم بهتره بنظرم اصلا نمیشه راجبش بحث کرد چون سلایق افراد متفاوته
واقیعت اینه تو هر کدوم یه لذتی است که تو دیگری نیست . بنظرم وجود هردو در حدئ متعادل خوبه
مقاله خیلی فوق العاده ای نوشتی حسین عزیز :yes: :yes:
من میخوام توی این کامنت یه طور دیگه به قضیه نگاه کنم
یه زمانی بود که همه ما وقتی میخواستیم یک بازی بخریم یه کارتریج بود که چند لبه بازی توش داشت که فرضه ۵ تا ۶ تومن قیمت داشت بعدش کنسول های بهتری امدن اوایل یادمه بازی های ps1 با قاب های شیشه ای و چرمی بازم همون ۵ تومن قیمت داشتن مثل گرن توریسمو که خودم همون که کاور های شیشه ای قدیم رو هر روز تماشا میکردم بعدش همین کنسول بازی هاش به قیمت ۵۰۰ تک تومنی رسید خب رفتیم بالاتر ps2 و xbox دوباره قیمت همون حدود بود البته xbox تا ۱۰ تومن هم بازی هاش بود و و بعدش ps2 همون ۱۰۰۰ تومن و xbox هم همون حدودا یکم گران تر
گذشت ۳۶۰ و ps3 امدن که ۳۶۰ از همون اول کپی خور و ps3 هم بعدا بازی هاش روی هارد با یه قیمت ارزان میرختن
اما اما اما
نسل جدید که امد دیگری خبری از بازی دونه ای ۱۰۰۰ تومن نبود دیگه وان مثل ۳۶۰ کپی خور نشد دیگه خبری از هک نبود قیمت بازی ها از ۲۰۰ هزار تومن شروع میشد الان فارکرای۵ رو با چه قیمتی داریم میخریم؟؟؟؟؟
خب چرا این حرف ها رو زدم برای اینکه بگم در شرایطی هستیم که داریم برای یک بازی جدید حداقل ۲۰۰ تومن هزینه میکنیم و چه بسا بالاتر این بازی که داریم براش این همه هزینه میکنیم قراره چقدر ما رو سرگرم کنه؟؟؟؟؟؟ قراره چند ساعت ما رو با داستانش درگیر کنه؟؟؟؟؟؟
اینجا شد که اکثرا قبول داریم که یک بازی خوب باید باید باید باید در کنار بخش داستانی یه مولتی خوب هم داشته باشه چرا چون نمیتونیم که هر روز ۲۰۰ تومن بریم بازی بخریم نمیتونیم که هر روز توی مغازه مردم بازی تعویض کنیم پس بازی ای میگیریم که با مولتی و داستان خوب ما رو حداقل تا ۱ ماه سرگرم کنه تا تنوع بده تا پتانسیل دوام سرگرمی رو داشته باشه تا بصرفه براش۲۰۰ تومن هزینه کنیم دیگه خبری از بایوشاک رو توی ۳۶۰ برو ۲ هزار تومن پول بده نیست الان باید ۱۰۰ برابر بیشتر پول بدی تا بهت بایوشاک بدن
اینجاست که شرایط به خصوص در کشور ما برای گیمرها حکم میکنه که چطور بازی انتخاب کنن
اما خود من شخصا اگر یک بازی افلاین و انلاین داشته باشه بدون شک اول سراغ افلاین میرم و خودم رو با داستانش درگیر میکنم و بعد از اون به سراغ مولتی میرم
درباره دیگر عناوین هم همه چی در کنار هم قشنگه اگر سانست میکنیم اگر کوانتوم بریک بازی میکنیم اگر ویچر۳ بازی میکنیم اگر متال گیر بازی میکنیم بد نیست گاهی اورواچ هم بازی کنیم بد نیست گاهی PUBG هم بازی کنیم بد نیست رینبو هم بازی کنیم همیشه تنوع لازمه
چون بازی گرونشده به جای بایوشاک و دلست و گاد باید پابجی ودزدان دریایی بخریم 😮
بخش اول کامنتت تضاد داره با بخش دومش.کسی که آنلاین بازه حتما باید pc بگیره.به خاطر اینکه انحصاری های شاهکار انلاین داره.کسی که ps4 میگیره برای هنر در بازی های انحصاریش میگیره.برای گرافیک هنری و یا نزدیک به واقعیتش میگیره.چون گرون شده باید بازی شاهکار بازی کنیم نه بازی بی ارزشی مثل دزدان دریایی یا کوانتوم بریک.
بر اساس حرف شما باید فقط بازی شاهکار انجام بدیم مثل دلست و ویچر(افلاین )و دوتا و gta online (انلاین )
یه جمله ای هم بود میگفت اگه میخوایم فن بوی بودنو با ظاهر منطقی مخفی کنیم یجوری این کارو کنیم که یا فن بوی بودنه معلوم نشه یا تظاهر به منطق داشتنه کلا وجود نداشته باشه!
سلام محمد رضای گل و عزیز من. مرسی بابت کامنت فوق العاده زیبات. من خودم گهگاهی رینبو می زنم حتی! بسیار زیبا بود
معلومه بازی داستان محور اولویت دنیای گیمه منه هیچ چیز به زیبایی یه بازی که هم گیم پلی هم داستان درگیر کننده داشته باشه به من مزه نمیده مثلا ویچر یا فال اوت بقدری قشنگ هم بخش داستانی با گیم پلی رو با هم ترکیب کردن که ارزش گذاشتن ساعت ها وقت ادم رو داره .اما در جواب کسانی که دچار یاس شدن بعد از گذاشتن وقت پای گیم باید بگم این ادما از بازی کردن ناامید نشدن بخاطر اینکه تو ایران هستن ناامید هستن طرف تو کشورای خارجی از بازی کردن سالی چند میلیون دلار در امد داره اما اینجا باید فیلتر شکن بریم یوتیوب یه جمله خوندم از به کار افرین که میگفت از چیزی که بهش علاقه داری باید پول در بیاری
مولتی پلیر مزیت هایه منحصر به فردشو داره من خودم عناوین چند نفره زیادی رو تجربه کردم و میکنم. هدف این صنعت سرگرمی و خوشی در گذران وقته ولی یه سوال لحظاتی که با مکس گذروندیم. بیشتر یادتونه و تحت تاثیر قرارتون داد یا ده ها مچ تو یه مپ تکراری؟ ممنون بابت مقاله
خسته نباشید آقای غزالی
تو بحث رقابت عناوین داستانی با عناوین آنلاین و مولتی پلیر یه نکته مهم وجود داره و اون اینکه بازی های داستان محور که گیمپلی قوی دارن توی ذهن گیمرها ثبت و تبدیل به خاطره میشن مثل ده ها بازی بزرگ که یه گوشش Elder Scrolls ، نسخه های قدیمی call of duty ، بایوشاک ، بتمن آرکهام ، خدای جنگ ، The Last Of Us و…هستن.
عناوین خوب مولتی پلیر جذاب و هیجان انگیز هستن و گیمپلی خوبی دارن اما با انتشار نسخه های جدید و بهتر نسخه های قبلی فراموش میشن.
درضمن داستان بازی ها چیزهای با ارزش زیادی به گیمرها یاد میده ولی به نظر خودتون جنگ و کشتار پی در پی گیمرها توی یه مپ چیزی میتونه یاد بده؟!
سلام مرسی بابت کامنت بسیار خوبتون
ببینین همین خود شماهایی که دارین این نظر رو میخونین یادتونه چند بار تو فلان بازی آنلاین بردی؟
یادته چند بار تو فلان بازی آنلاین باختی؟
یادتونه یا همیشه میرین توی state نگاه میکنین
اما همین خود شما هایی که دارین این نظر رو میخونین آیا داستان بازی هایی مثل خود the last of us یا بایوشاک یا هورایزن یا halo یا گیرز اف وار یا RDR یا ……. هنوز یادتونه؟
همین شماهایی که دارین این نظر رو میخونین یادتونه داستان اون پدری که دخترشو بر اثر شلیک یه سرباز از دست داد یا آقایی که برای رها شدن از دست بدهی هاش مجبور شد بره یه خانومی که توی یه برج زندگی میکرد رو نجات بده
یا دختری که برای اینکه بفهمه مادرش کیه انواع خطرات و ماجراجویی هارو پشت سر گذاشت و آخر سر فهمید که مادر نداشته یا کلانتری برای اجرای عدالت وارد یه ماجرای خیلی بزرگ شد و آخرش هم توسط یک سری تیر بارون شد؟
یادتونه یا میرین از یوتیوب تماشا میکنین که فلان بازی آفلاین داستانش چی بود؟
مثل فلان کاترتون که توش یه بنده خدایی برای اینکه تبدیل شه به چیزی که پدر و مادرش میخواستن یا روت اپل همراه شد و کلی درگیر شد یا فلان فیلم که …….
کدوم رو یادتونه؟
ممنون از این مقاله بسیار خوب حسین جان
والا من خودم نمیام یه حکم برای همه صادر کنم
افراد مختلف ظرفیت ها و مهارت ها و خصوصیات شخصی متفاوت و همچنین گروه های سنی متفاوتی دارن
حتی مود آدم می تونه باعث شه تمام آنلاین بازی کنه یا داستانی
من هیچ وقت خودم آنلاین باز نبودم فقط یه دوره شاید ۱ ماهه شدید افتادم تو خط Battlefield 1 و Gta V و Pes 2017 به صورت آنلاین
منکر این نمی شم که واقعا کیف میداد ولی بعد یه مدت دیدم دیگه دارم از بازی های داستانی عقب می مونم و به خودم زحمت نمیدم یه کم تلاش کنم و داستان رو بفهمم و متنای بازی رو ترجمه کنم و یه داستان رو دنیال کنم این بود که یه کم زده شدم و به خودم گفتم دیگه تمام آنلاین بازی نمی کنم و دیگه هم غیر از Pes 2018 که خیلی کم آنلاین می زنم هیچ موقع بازی نکردم
راستش رو بخواین با احترام به تمام سلیقه ها و با علم به این که بازی های آنلاین مهارت بسیار بالایی لازم دارن و بازی کردنشون کار هر کسی نیست، کسی که بلادبورن و ویچر و Last of Us رو بازی کنه و طعم واقعی داستانشون رو بتونه بچشه فک کنم خودش اعتراف کنه که این بازی ها از PUBG و … ارزش بالاتری دارن ولی خب چشیدن طعم واقعی این ها کار هر کسی نیست
متشکرم هامون عزیز! بازم مثل همیشه منطقی و زیبا و شنیدنی
سلام چرا در ایتم روزی روزگاری انقدر کم کارید می کنید به زور یه ماه به بار یکی میدید بیرون لطفا هفته یه قسمت بدید
دوست عزیز فقط کم مونده دیگه بلند شیم بازی نینتندو ان ۶۴ براتون نقد کنیم! بنظرتون چقدر بازی دیگه هست که نقد نشده!? گیمفا بزرگترین آرشیو نقد کشور رو داره.
دمت گرم غزالی :heart:
فدایی داری عزیز دل
خیلی ممنون از حسین جان غزالی
واقعا مقاله زیبا و مهمی بود
یه جور درد دل بود، میتونم حسش کنم
متاسفانه یه واقعیتی وجود داره، اونم اینه تعداد آدمایی که بیشتر فکر می کنن، کمتر از آدم هایی هست که کمتر فکر می کنن
گذاشتن وقت پای عناوین آنلاین محور، هیجان و چالش و سرگرمی خودش رو داره، اتفاقا خیلی هم لذت بخش هست و من طرفدار بخش آنلاین هستم
ولی هرگز هیچ شاهکار آنلاین رو به شاهکار داستانی ترجیح نمیدم!
بازی های آنلاین در نهایت چیز خاصی به تجربیات شما اضافه نمی کنن، برای یه مدت شما رو شدیدا سرگرم می کنن و آخرش هم شما می مونید و عمری که تلف کردید و هیچ به دست نیاوردید
بازی های داستانی و آنلاین باید در کنار هم وجود داشته باشن، ولی حقیقتا وقتی میبینم عناوین آنلاین میان توی فروش رو دست عناوین شاهکار داستانی میزنن(مثل بایوشاک که واقعا وضعیت کن لوین واسه خودش تراژدیه)، دلم خون میشه
چرا فکر کردن برای مردم سخت شده؟ چرا کسی دنبال ارتقاء فکری خودش نیست؟ چرا اکثرا روی زبون افتادن و شاخ بودن رو ارزش می دونن در حالی که ارزش واقعی انسان به نوع نگرش و تفکر و دانش اون فرد هست؟
به هر حال مردم متاسفانه تنها دنبال سرگرم شدن هستن و بارها این جمله تاسف برانگیز “فلان بازی فقط ۱۰ ساعت سرگرمم می کنه ولی فلان بازی آنلاین بالای ۵۰ ساعت” می بینیم و می شنویم و تا زمانی که این نوع تفکر(حقیقتا نمیشه اسمشو تفکر گذاشت) بین مردم رایجه، شاهد تراژدی هایی چون کن لوین و بایوشاکش هستیم
:yes: :yes:
کوتاه فکرانه ترین جمله همینه که میگن بازی آنلاین آدم رو بیشتر سرگرم میکنه و فلان
نمیدونی چقدر از شنیدن این جمله ناراحت میشم
به نظرم خوراک مغز باید قیمتش بالاتر از دیگر خوراک ها باشه، ولی تو کشورمون واقعا وضع اقتصادی خرابه که یکسری به اجبار یه همچین نگرشی پیدا می کنن و دوست دارن با قیمت کمتر یا برابر، بیشتر “سرگرم” بشن
متاسفانه.
فوق العاده بود فوق العاده بود کامنتتتون. مرسی عزیز دل
محشر بود این کامنت محشر. مرسی عزیز دل. متشکرم واقعا
من خودمPCدارم و از خرید بازی مشکلی ندارم ولی کسایی کهPS4یاX BOX دارن چون در حال حاظر درامد خوبی هم وجود نداره معمولا به دنبال گیمی هستند که با هزینه ای که میکنن بتونن بیشتر سرگرم بشن ولی به شخصه معتقدم که داستان به تنهایی نمیتونه موفق بشه پس گیم پلی و داستان در کنار هم خوب هستند
اما در مجموع داستان درکنار گیمپلی غنی و پر محتوا خیلی بهتر از گیم انلاینه (با احترام به همه گیمرای انلاین)
سلام حسین جان.عالی بود.اقا هزار و یک شب رزیدنت را کی میری؟! 😀
هر وقت خداوند متعال خواست! :)))
تو فکرش هستم اتفاقا. ولی خب نمیشه هر هفته فقط هزار و یک شب باشه!
لعنت به بازی های انلاین :reallypissed:
چون بازی آنلاین صرفا فقط برای سرگرمی هستند ولـــی بازی داستانی با سرگرمی محض خیلی تفاوت دارد و یه چیز خاص هست.
داستان در مقابل گیمپلی؟! بازی داستانی آفلاین بهتر است یا بازی آنلاین؟؟؟!!!
تمام هدف این مقاله جواب دادن به این سوالات بود که اصلا کار جالبی نبود. متاسفانه خیلیا هستند که با افراط یا تفریط در هر کاری باعث میشند اون کار بد به نظر برسه.
اول از همه باید به مزایای بازیای آنلاین مثل اورواچ و فورتنایت بپردازم که عاشقشون هستم. تو همین بازیاست که آدم کار تیمی رو یاد میگیره و تو همین بازیاست که آدم میفهمه چطور نقاط ضعف خودشو پوشش بده و از نقاط ضعف حریفش علیه خودش استفاده کنه. تو همین بازیاست که آدم درک می کنه چطور یه غفلت ساده و معطلی باعث میشه عقب بمونه و ببازه. حتی اگه یه بازی آفلاین گیمپلیش از یه بازی آنلاین بهتر باشه هم این مزایا رو نداره.
اما بازی آنلاین با تمام ویژگی هایی که داره باید حد و حدودش مشخص باشه. بازی آنلاین صرفا ورزش الکترونیکیه و باید بهش به چشم یه ورزش نگاه کرد. کسی که فقط بازی آنلاین می کنه لذت کامل و اصلی گیمو درک نمی کنه و کسی که فقط بازی آفلاین می کنه هم لذت کامل و اصلی گیمو درک نمی کنه. هیچ کدوم بدون اون یکی کامل نیستند.
تاثیری که یک بازی داستانی آفلاین بر آدم میزاره هیچ چیز دیگه نمیتونه بر روی آدم بزاره.
مگر کتاب
بازی آنلاین تنها سرگرمی هست
ولی داستانی هم درس میده هم تحت تاثیر قرار میده
بله. در تاثیر بازیای آفلاین شکی نیست و خودمم تجربش کردم. اما این که میگید صرفا سرگرمیه مثل اینه که به ورزشی مثل فوتبال بگیم فقط سرگرمیه. در صورتی که مهارت هایی مثل قدرت تصمیم گیری و کار تیمی رو به آدم یاد میدند.
باید جامعه ی هدف رو در نظر بگیریم . متاسفانه یا خوشبختانه درصد قابل توجه ای از افرادی که به عنوان جامعه ی هدف « صنعت گیم » شناخته می شوند ، زیر سن بلوغ عقلی و احساسی هستن ( قصد توهین ندارم ولی چنین افرادی در همین گیمفا هم پیدا می شوند ) .
شما از کسی که هنوز درک درستی از فلسفه نداره ( حتی اگر زبان انگلیسی رو به خوبی بلد باشه ) انتظار دارید چه چیزی از bioshock بفهمه ؟
از کسی که هنوز به بلوغ احساسی نرسیده و درک درستی از روابط یک پدر با دخترش نداره ، انتظار دارید چه چیزی از the last of us بفهمه ؟
از کسی که هنوز یک فرد بالغ نشده ، انتظار دارید چه چیزی از مثلث عشقی witcher درک کنه ؟ غیر از اینه که فقط چند تا صحنه ی منکراتی نظرش رو جلب می کنه ؟
از کسی که درک درستی از سیاست نداره ، واقعا انتظار دارید تا عمق داستان Metal gear رو درک کنه ؟
و قص علی هذا مثال های از این دست …
چنین افرادی ( که نمی دانم بشود اسمشان را گیمر گذاشت یا نه ) هستند ، کم هم نیستند . این افراد صرفا جذب گیم به عنوان یک سرگرمی می شوند و به دلیل اینکه ذهن و یا قلبشان کشش لازم را ندارد ، از درک شاهکار های داستان محور مذکور عاجزند .
تعدادشان هم کم نیست ، سری به گیم نت ها بزنید تا متوجه منظورم بشوید .
به هر حال این افراد هستند و ناشران پول پرست صنعت هم خوب اینان را شناخته اند و فهمیده اند که چه چیزی بسازند تا مقبول و محبوب عوام گیمر ها باشد .
در این میان امید بنده تنها به معدود استادیو هایی است که بنده ی زر نشده اند و به گیم فقط به عنوان یک صنعت برای سود بردن نگاه نمی کنند ، بلکه به گیم به عنوان ؛
یک رسانه برای بیان مفاهیم
و یک هنر برای بیان احساسات
می نگرند ، حتی اگر این به معنای از دست دادن درصد زیادی از مشتری هایی باشد که صرفا به دنبال سرگرمی اند . ( استادیو هایی مثل : CD project RED ، Naughty dog , From Software و … ) .
پ.ن : حسین جان شعر مذکور از لسان الغیب می باشد نه استاد سخن .
آقا این حرفتون رو باید با طلا نوشت
با تمام کامنت شما موافق هستم
اون جایی که اشاره کردید به گیم نت ها
خواستم یه موردی که پریروز دیدم رو اینجا مطرح کنم
طرف نشسته بود داشت God of War بازی می کرد، بدون هدفون و صدای درست درمونی هم که از تلویزیون در نمیومد. ایشون تا گفتگو ها و لحظات داستانی بازی شروع می شد (مثل اون جایی که آترئوس از کشتن انسان ناراحت هست) اصلا کلا سرش رو برمی گردوند و بازی دیگران رو نگاه می کرد!!!
این مثالی بود برای اثبات بخش اول کامنتتون
احسنت ، مثال خوبی بود .
حالا اگه از چنین فردی بپرسید داستان در الویته یا گیم پلی ؟ مسلما میگه گیم پلی .
خوب گیم پلی هم که تو عناوین آنلاین تمومی نداره دیگه و اگه یه مقدار جذابیت هم داشته باشه دیگه تمام اون چیزیه که اون فرد می خواد .
چنین فردی آیا شاهکار های playdead رو درک خواهد کرد ؟
مسلما نه
نهایتا به دید یک بازی پازل محور به اون نگاه خواهد کرد. متاسفانه
سلام این کامنت هم از اون کامنت های بیاد ماندنی و دیوانه کننده بود! مرسی واقعا ممنومم از همه دوستانی که کامنت گذاشتن عزیزان دل!
پاسخ پی نوشت:
ای بابا! اقا اینو چند بار با نام سعدی به ما گفتن! حالا من فرصت نکردم خودم ختم کنم کامل دیوان اشعارو. ولی تشکر . اصلاح میشه
لذت موسیقی “بخش داستانی” :yes:
لذت بصری “بخش داستانی” :yes:
لذت داستان ” بخش داستانی ” :yes:
لذت اتمسفر ” بخش داستانی” :yes:
لذت همراه با درگیر شدن احساسات “بخش داستانی” :yes:
تجربه ی هنر و درک هنر ” بخش داستانی” :yes:
تجربه های متفاوت و خلاقانه تر “بخش داستانی” :yes:
درگیر شدن بیشتر ذهن”بخش داستانی”:yes:
.
.
.
.
تو سر و کله ی هم زدن و حروم کردن وقت و اینترنت و پول “بخش آنلاین” :no:
:no:
من تا حدودی بازی افلاین رو ترجیح میدم.البته نه هر بازی ای.بازی هایی که داستان قشنگ و گیم پلی قشنگی دارن و….
بازی های انلاین هم بد نیست.من خودم مثلا با پابجی و بتل ۱ خیلی حال کردم.در کل هر دوشون خوبه.
هشتاد درصد زمان انلاین و بیست درصد افلاین
باید جفتشون باشن واقعاً کسانی که خودشون رو از پابجی و sea of thieves و halo online و gears online و اورواچ و رینبوو دستنی و دویژن باقی بازیای انلاین محروم میکنن رو درک نمیکنم. برای بازی های آنلاین متا تاثیری نداره فان و تاثیر گذاری این بازیا رو پلیراش بوجود میارن.
همون قدر کسانی که شاهکارای سینگل پلیر رو بازی نکنن ضرر کردن.
داستان خیلی مهم تره
من داستان gta v رو بیشتر از بخش انلاینش دوس داشتم
Red dead ll که بیاد قیامت میشه
و صد درصد گوتی امسال خواهد شد
چون به دست یه کمپانی وسواسی و غول راکستار تراشکاری شده
بازی های الان از کمبود محتوا رنج میبرن
مخصوصا بازی های یوبی سافت
گوست ریکون پتانسیل زیادی داشت از عناوین مورد انتظارم بود
ولی بدون محتوای غنی و داستان خوب اصلا بازی خوبی نشد
منظورم از محتوا فقط داستان نیست!
همین انجام کار های فرعی با جزییات که فقط در سری عناوین جی تی ای میشه مشاهده کرد منظورمه مثل اسپورت کردن ماشین . رفتن به مغازه یا کلاب یا خرید و فروش و …. اینجورچیزاس
داستان که جای خود دارد
هم افلاین هم انلاین جفتشون لذت بخشن
سپاس آقای غزالی انصافا بازی داستانی یه چیز دیگه س ما که با داستانی وارد گیم شدیم و همیشه هم داستانی رو ترجیح میدیم به مولتی البته مولتی پلیرم جای خود داره
قربان شما
واقعا زیبا نوشتید اقای حسین غزالی بالاخره یک مقاله ارزشمند خوب دیگه از گیمفا دیدم.
ما باید ببینیم که چند درصد مردم میتونن داستان فلسفی Bioshock رو درک کنن خب معلومه هر کسی متوجه داستان بازی نمیشه من فقط ایران رو نمیگم در سطح جهان هم همینطوره. حالا در بازی های انلاین ۱۰۰ نفر از هواپیما بپرن پایین یا همون اتوبوس پرنده :laugh: که خودتون تو مقاله گفتید تا اخرین نفر هم دیگه رو بکشن تا زنده بمونن خب نه لحظه احساسی نه شخصیت پردازی و نه داستانی فقط یک هدف اون کشتن بقیه پلیر ها. خب معلومه برای سازنده راحتره هم ترجش کمتره هم سود زیادی با پرداخت درون برنامه. حالا بازی frontnite که کلا انلاینه این همه سود کرده. اینجوره که بعضی از کارگردان های بزرگ مثل Ken Levine افسانه ای دست از بازی سازی میکشه.
حرفتون درسته.با دیدگاهی ک الان مردم نسبت ب بازیها دارند،مطمئنا کن لوین نمیاد بازی فلسفی با داستانی عجیب و سرمایه گذاری بالا بسازه.تنها کسی ک دل رو زده ب دریا کوجیما هستش ک کلا تو شاهکار ساختن استاد هست :yes: :yes: :yes:
به به! خیلی خیلی خوشبختم که باز هم شما رو میبینم واقعا! مرسی که بازم کامنت دادید و چه کامنت ماهی! مرسی دوست عزیز از ته قلب متشکرم!
داش مصرع “در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند” از حافظ ـه
به شخصه که اصن آنلاین بازی نمی کنم :-(( شاید یه دلیلش سرعت پایین اینترنتمون باشه ولی بیشتر دوست دارم تنها بازی کنم (وابسته به چهار نفر دیگه نباشم)
بازی چندنفره هم سبک قدیم دوست دارم مثل کلوب(!) های سگا که کنار هم [بخش داستانی رو] بازی می کردیم
مثلن ریمن (Origins و Legends) پسر چقدر حال میداد :evilgrin:
سپاس :yes: ازون دست مقاله هایی ـه که هم راستا با علاقه و سلیقه و عقیده خودم ـه :-))
اوه اوه! اره بچه ها بالاتر دمشون گرم خاطرنشان کردن! اقا اینو بارها و بارها با اسم سعدی به ما قالب کردن من باید برم براشون!
من به شخصه اگر سه ساعت از وقتمو پای رینبو بگذرونم و خیلی هم لذت ببرم آخرش به این سوال میرسم:که چی؟
اما اگر با بازی ای مثل tlou. Life is strange. Dark souls. و یا هر عنوان سینگل پلیر دیگه ای وقتمو بگذرونم یه حس کامل تر و ارضاء کننده تر بهم دست میده
خسته نباشید
من واقعا حس بدی دارم وقتی چند ساعت وقتم را پای بازی انلاین میزارم و بلافاصله بازی رو حذف میکنم، مثلا من اگە سرگرمی بخوام چرا نرم با دوستام یە دست pes بازی نکنم بجای fortnite؟ هم اجتماعی ترە هم بیشتر حال میدە.. کل بازیهای انلاین رو نمیدم بە یە ساعت لیمبو بازی کردن چە برسە بە تلو ە بیوشاک و گاد (نظر شخصی)
مطمئن باشید داستان یه چیزه دیگه س، یه ویچر می ارزه به کل صنعت آنلاین، فروش بیشتر دارن عناوین آنلاین اما ماندگاری کمتر
آقای غزالی دستتون درد نکنه؛واقعا مقاله تامل برانگیزی رو انتخاب کردید :yes: :yes: :yes:
یک نکته رو باید دقت می کردید و اون هم اینکه در شرایط فعلی و با توجه ب بازار گیم مسلما توجه ها ب سمت بازیهای آنلاین هست.اولا ک پر پوله،دوما تمامی ناپذیره و همچنین جای کار زیادی داره.مثال هاش رو هم فرمودید PUBG و رینبو.نکته دیگه اینکه گیمرهای عزیز الان مطمئنا دنبال بازیهای راحت هستند ک سرگرم بشن نه مثل بایوشاک (ک خودم ارادت زیادی ب این بازی دارم) گیج بشن و نفهمن داستان بازی از چ قراره؟؟!!! البته من اکثریت رو گفتم و دوستان دیگری هم هستند ک شاید با نظرم مخالف باشن.خلاصه اینکه صنعت گیم سرمایه گذاریش رو در آینده مطمئنا روی بازیهای تماما آنلاین میذاره و این کاملا اجتناب ناپذیره.
بازم تشکر بخاطر یه کامنت محشر دیگه و باید واقعا بگم امیدوارم بازم ببینم همه این دوستایی که کامنتای خوب گذاشتن رو. دم همه گرم
بازی بدون داستان ، مثل همین ماشینهای چینی هستش که فقط ۱ ظاهر خوش آب و رنگ دارند و داخلشون هیچی نیست! بعد از چند وقت هم فراموش میشن و چند سال دیگه هیچ کسی یادی از Destiny و Division و PUBG نمیکنه! ولی بازی مثل متال گیر ۱ و ۲ و ۳ و ۴ و یا God of war و یا TLOU یا Bioshock اگر ۱۰۰ سال دیگه هم بگذره باز هم همه به خاطر دارنشون و خدا رو شکر هنوز جماعت گیمرهای فهمیده و جویای داستان انقدر زیاد هستن و فروش بازی هایی مثل Nier و Nioh و Witcher و این آخر هم God of war نشون میده که هنوز بازار بازی های داستان محور و آفلاین خیلی پرفروش و پرطرفدار هستش و امیدوارم همیشه هم همینطور بمونه
من از داستانی خوشم میاد ولی خوب بلاخره تموم میشه ولی من بیشتر عاشق یه بازی بی انتهام مثل رینبو سیکس سه ساله دارم بازی میکنم هنوزم به شدت بهش علاقه دارم پس هر کی نظراتی داره نظراتتونم واس خودتون نگه دارید به کسی توهین نکنید انلاین دوست ندارید هررررررررری
چقدر هم ک خودت توهین نکردی 🙂
خیلی مقاله خوبی بود اقای غزالی دقیقا روی موضوعی دست گذاشتین که یه مدتیه فکر من رو مشغول کرده، چرا انقدر تعداد بازی های داستان محور خوب کم شده؟ من زمانی که وارد دنیای گیم شدم کم سن بودم و اون زمان کلا بازی آنلاین نبود و با کنسول سگا برادرم سونیک و شورش در شهر بازی میکردم و بعد هم ps1 و ps2 و شاهکار هایی که تماما تک نفره و داستانی بودن مثل سری gta ، god of war و mgs و resident evil بخاطر همین هیچوقت با بازی های آنلاین ارتباط برقرار نمیکنم فقط فیفا و تا حدودی siege r6. همونطور که در متن اشاره کردین ۵۰ درصد گیمر ها داستان و ۵۰ درصد آنلاین و مولتی پلیر رو ترجیح میدن این پنجاه درصد اول همین گیمر های قدیمی هستن که متولد ۲۰۰۰ به قبلن چون درک میکنن هنر و داستان سرایی یعنی چه و بقیه کودکانی هستن که از همون اول فقط مولتی بازی کردن من از fortnite و pubg و overwatch و غول های آنلاین نوظهور دیگه بیزارم چون اینا دارن بعد هنری و داستانی بازی ها رو با درامد وحشتناک بالاشون کم کم از بین میبرن
بازی مثل god of war که تو این وضعیت به لطف احترام سونی به ارزش بالای هنر در بازی ها عرضه شد مثل یک جواهره که باید قدرشو بدونیم مثل یه چشمه در یک بیابان بی آب و علف در واقع بازی های آنلاین مثل آب شورن که هر چقدر بنوشی سیراب نمیشی
روزی که بازی های داستانی دورانشون به پایان برسه دوران گیمری و عشق بی پایان من به گیم هم به پایان میرسه
میدونی من ی عقیده دیگه ای دارم.خوب الان ی سری میگن بازی داستانی و تک نفره دورانش ب پایان برسه دنیای گیم تمومه اما من میگم اگه ایده های خوبی بیاد ک حتی بازیهای آنلاین هم داستانی بشن شاهکار میشن.چرا؟چون مطمئنا مردم خسته میشن فقط بکشن همدیگرو و هیچ هدفی نداشته باشن.از نظر من هم خسته کننده ست.فکر کن دنیای ویچر آنلاین داستانی بشه یا مثلا A Way Out واقعا ایده و جرقه خوبی بود ک مثلا حتی چندین نفر بیان داستانی بازی کنن و داستان خودشونو بسازن و بازیها چند نفره داستان محور بشن.این هم در آینده مطمئنا روش کار میشه. 😉
این نظر هم واقعا از بهترینهای پست بود. ممنونم عزیز دل بابت مطالعه و دقت تو کار. بسیار زیبا بود چیزی که نوشتید. تشکر
گروه چت گیمفا در تلگرام
t.me/joinchat/CUYb40HClqfSD3cacDZhew
من خودم طرفدار بازی های انلاینم در هر سبکی حتی عکس پروفایلم هم مال بازی lol هست ولی خدا وکیلی بازی های انلاین صرفا برای سرگرمی و در مواردی مسابقاته ولی با بازی هایی با داستان عالی مبشه گریه کرد خندید شاد شد ناراحت شد و حتی میتونه یه فرد رو تغییر بده
قبل از هر چیز احسنت بابت این مقاله که جای خالی همچین تفکراتی به شدت حس می شد.
اما در مورد بحث. تمام این مبحث بسته به این هست که آیا ما گیمینگ رو به عنوان هنر هشتم قبول کردیم؟ یعنی به عنوان یک مدیوم هنری که در مرحله اول سرگرم بکنه و در مرحله دوم از سرگرمی گذار کنه و به مفهوم برسه قبول کردیم؟ قطعا من و شما بله! و خیلی ها خیر. برای من گیمینگ هم مثل سینما مثل موسیقی یک مدیومه برای رسیدن به زندگی بهتر. برای لذت بردن، و بعد تفکر. حالا یک گیمری این لذت رو تو لول آپ شدن های بیخود می‌بینه یک گیمر هم تو ظرافت های دیوانه کننده شخصیت پردازی های هوی رین یا تحول رابطه بی نقص تو لست آف آس.
خلاصه کلام! نه از این سمت بوم بیوفتیم نه اون سمت. نه فلسفه زده بشیم و اصلا فراموش کنیم داریم گیم بازی میکنیم نه خوندن کتاب فلسفه و نه تو خالی بشیم و غرق تو بازیای مولتی پلیر. فرنچایز‌هایی مثل رزیدنت اویل (کلاسیک) و سایلنت هیل و بایوشاک بازی کنیم. ولی درست بازی کنیم. داستان رو بفهمیم. اون موقعس که عظمت این سری ها برامون آشکار میشه. مرسی بابت مقاله
خیلی خیلی لطف دارید و ممنونم. بله واقعا. چه نظر زیبایی
بازی آنلاین از نظر چالش و سنجش مهارت و شاید هیجان خیلی هم خوبه.
ولی صنعت بازی بزرگترین عناوین تاریخش مدیونه داستان هست. حتی همین بازی های شوتر چند سال قبل با داستان محبوب شدن، تا جایی یادمه!
بدون داستان بازی نابود میشه! بازی های آنلاین میتونن با هم یا با کلش رویال مقایسه بشن از نظر هیجان و چالش اما با شاهکارهای مثل ویچر ابدا.
سلام.مقاله واقعا حقی بود،چون این بحث امروزه بین گیمرا خیلی زیاده.اصولا گیمر های قدیمی بازی های داستان محور رو بیشتر دوست دارن ولی گیمر هایه امروزی بلعکسه مثلا نباید از شخصی که۱۱ سالشه انتظار اینو داشت که داستان یا مفهوم بایوشاک رو بفهمه اون فقط به دنبال سرگرم شدنه.به شخصه حاضرم ۲۵۰ پول بدم واسه بازی که یک مفهوم رو بت میرسونه.در هر صورت مقاله عالی بود و اینم یادمون باشه این صنعت مدیون بازیا داستان محوره و همیشه خواهد بود.
واقعا ممنونم بخاطر این کامنت که بازهم زیبا بود و لذت بردم. واقعا مرسی دوستان حاضرم همه کامنت ها رو دوبار دوبار بخونم
من گیم رو فقط به عشق داستان بازی میکنم ” و گرنه که آتاری دستی هم خودش وسیله بازی هست نیازی به گیم ها ی الانی نی
من نمیدونم چه فازیه آخه کسی پول برای بازی داستانی نمیده یا اکثر امام زاده ها بعضی همینجوری یه چیزی میگن آدم شاخ در میاره تمام دنیا منتظر یه بازی میشن به خاطر داستانش لحظه لحظه های یه بازی با داستان و خاطراتش تو ذهن یه گیمر نقش میبنده و به یادشون میاره خیلی عقب نمیرم از سال ۲۰۰۰ میلادی شروع میکنم با چندتا بازی البته بدون در نظر گرفتن سال انتشارشون :
مافیا
مکس پین
مدال افتخار
کرش بندیکوت
کال آف دیوتی ۱
نید فور اسپید
نورهود
مکس پین
آنچارتد
آی جی آی
آندرگراند که همه پدر و خالق و شروع کننده سبک تیونینگ تو بازی های ریسینگ میدونن این بازی رو
GTA البته به غیر از نسخه وی که آنلاین داشت قبلی هارو همه به خاطر داستانش خریدن
خدای جنگ
پرنس آف پرشیا
اساسین کرید البته سه گانه اتزیو بیشتر منظورمه
رزیدنت اویل
بایوشاک
Singularity
دارک سایدرز
ریمن
دد اسپیس که شدیدا دلم برای عمو آیزاک تنگ شده
گیرز اف وار
آخرین ما
اینفیموس
کیل زون
بازم بگم همه اینا یه نقطه کوچیک از بازی ها داستانی بودن که مردم دیوانه وار براشون سر و دست میشکنن اما بازی های آنلاین چی نمیگم با آنلاین مخالفم ولی تا کی بعدش دیگه خسته میشی من دوتا و تیم فورترس خلاصه تو استیم یه سره هستم ولی تا کی آدم زده میشه خسته میشه همش نمیشه که آنلاین باشه که آدم باید یکم تنوع داشته باشه جدای این مراتب بازی های داستانی هستن که عطش و شور و شوق به آدم میدن واسه بازی و خرید گیم وگرنه آنلاین هم که باشه بعد یه مدت عطشش میخوابه یه زمانی ورلد آف وارکرفت تو دنیای بازی های آنلاین فرمانروایی میکرد ابته الانم همینجوره ولی کاربرانش کمتر شده چون خداییش یه حدی داره ولی بازی های داستانی و خطی همیشه تو ذهنت هستن و باهاشون خاطره ها داری نمیدونم والا این بازی های مجازی و متا و نمره چه به سر صنعت گیم میاره شرکت که مارو یه گاو فرض میکنن و با محتوای آنلاین پولی عین چی مارو میدوشن شمام که یه سره میگید فقط آنلاین پس ارزش به مخاطب کجاست
شما که آنلاین باز حرفه ای هستی بیا ۲ تا valkyrie تو god of war بکش بفهمی چالش چیه
اصلا حال نداری ۵۰ بار ریستارت کنی که اصلا بخوای چلششو بفهمی
عمر بازی های داستانی دیگه به سر اومده.
Bioshock مغزم سوزوند و last of us هنگی بالا ایجاد شد درونم
بازی داستانی به یاد میمونن نه بازی های فقط انلاین
شما آنلاین بازا که همش از چالش حرف میزنید برید بازی های آفلاینی بزنین اونم رو درجه سختی بالا،اصلا نمیخواد سراغ دارک سولز و بلادبورن و…برید،اکثر گیمر هایی که آفلاین بازن،خوش هیکل و ورزش کارن(یک تعریفی بکنیم)بعدشم خود بنده یک بازی آفلاین رو به تمامی عناوین آنلاین ترجیح میدم،مخصوصا عناوین قدیمی همچون ویچر۲ورزیدنت اویل۴ 😉
یک خسته نباشید هم باید به جناب غزالی بگم که واقعا سنگ تموم گذاشتن :yes: حسین جان دمت گرم :-*
قربانت مازیار عزیز لطف داری
سلام خدمت تمام کاربران عزیز گیم فا : قصد سخنرانی ندارم انصفا بازی استوری یا داستان محوره واقعا هیجان انگیزه هرچند فن ماکروسافت هستم ولی واقعا بازی هایی مثل گاد اف وار یا ویچر و یا …. رو بازی کردم و واقعا هنوز که هنوزه ویچر رو بازی میکنم ولی باید قبول کرد هیجان انلاین هم واقعا خیلی بالاتره مثلا شما لیگ قهرمانان اروپا رو تماشا میکنید و میلیون ها بیننده لذتش واقعا چیه ؟ لذتش اینکه ۲۲ بازیکن واقعی رو به روی هم هستن و شما دارین یک چلش بزرگ رو تماشا میکنین چون هیجانش به هوش و عکس العمل تمام بازیکنان وابسته هست …در ضمن دریک زمین تکراری هم بازی میکنن یک زمین سبز پس بازی هاییی مثل پابجی یا رانبو سیکس هرچند در محیطی کوچک یا بزرگ دارن ولی هربار که یک مسابقه جدید شروع میشه این جا گیری و هوش تو هست که حریفتو غافلگیر میکنه در نتیجه لذت هد شات کردن یک بازی کن واقعی واقعا لذت حالا بازی مثلا مثل گست ریکون یا دها بازی استوری محور دیگه حالا مثلا هد طرف که هوش درست درمونیم نداره چه سودی داره یک لذت انی هرچند بازی مثل دارک سولز و بلاد بورن رو ستایش میکنم و بارها تمومش کردم و خیلی لذت مبردم باس بکشم ولی هیجان خالص در بازی انلاین محوره و دوستانی که میگن نارگیل چین یعنی چی واقعا این حرف وقتی با دوستات تو کشتی بود و لذت یک سفر دریایی رو با انسان های واقعی تجربه میکردی اون موقع نارگیل چیدن معلوم میشه …ببخشید زیاد حرف زدم
هروقت ی همچین بحثایی پیش اومد ی جواب خیلی ساده و موثر هست که میتونید بگید
اگه بازی مروج خشونت هست فیلم و سریال خیلی بیشتر مروج خشونت هست
اگه بازی کردن وقت تلف کردنه خب اساسا هر سرگرمی مجازی وقت تلف کردنه مثل فبلم دیدن یا اینستا بازی و …
اونایی هم که درباره فایده بازی میپرسن بید گفت بازی همون کاری رو میکنه که یک کتاب یا یک فیلم سینمایی میخاد بکنه
سرگرم کردن یا بیان یک داستان ساده یا حتی وارد کردن ادم به یک داستان خیلی پیچیده با مفهاهیم مختلف و باید بگم خیلی از کتاب یا فیلم سینمایی تاثیر گزارتر هست چون ابزار بیشتری برای انتقال حس و پیام در اختیارشه
اونطوری که شما رینبو و فورتنایت رو تحقیر کردین هیچ کس ناراحت نشد اصلا میدونید؟من مخالف بخش داستانی نیستم واصلا دوست ندارم کسی بازیه آنلاین رو مسخره کنه 😕
من خودم از سابقه دارای رینبو هستم عزیز دل! تحقیر نکردم هیچ عنوانی رو! بلکه با نگاه طنز به همشون پرداختم. واقعا خوبه اگر تفاوت رو حس کنیم
صد در صد بازیهای داستان محور رو ترجیح میدم حقیقتش من اصلا
هیچ موقع آنلاین و مولتی بازی نمیکنم و علاقه ای به عناوین آنلاین ندارم حتی اگه دیویژن باشه
درود بر شما مقاله عالی و منطی. این رشد بالای بازیهای آنلاین بر آینده بازیهای داستان محور تاثیر میگذاره و نگران کننده هست این مورد…