روزی روزگاری: برای افتخار، برای کشور، برای برادر | نقد و بررسی Medal Of Honor

در گذشته‌ای نه چندان دور فرنچایز Call of Duty به غیر از Battlefiled، رقیب دیگری به نام Medal of Honor داشت. فرنچایزی که اتفاقا آخرین نسخه‌اش هم سال ۲۰۱۳ با نام Warfighter منتشر شد و متاسفانه نتوانست فروش خوبی داشته باشد و از دید منتقدین نیز بازی موفقی لقب نگرفت. با این وجود، هر سبک طرفداران خاص خودش را دارد و احتمالا تمام نسخه‌های Medal of Honor برای افرادی که شوتر اول شخص را یکی از سبک‌های مورد علاقه خود می‌دانند بازی‌های خوب و سرگرم‌کننده‌ای هستند. اگر به کمی قبل‌تر برگردیم، حتی با MoH‌هایی مواجه می‌شویم که جزو بهترین‌های این سبک به شمار می‌روند و اگرچه دو سه نسخه‌ آخر این فرنچایز نتوانستند به خوبی قبل راه فرنچایز خود را ادامه دهد، اما نمی‌توان پیشینه این مجموعه را زیر سوال برد. به شخصه با این‌که طرفدار همیشگی بازی‌های FPS نبوده و نیستم اما همواره Medal of Honor جزو بازی‌های لذت‌بخش زندگی‌ام بوده و احتمالا برای بسیاری از شما خوانندگان عزیز هم همین‌طور است. نسخه‌های قدیمی‌تر Medal of Honor را کاربران PC تجربه کرده‌اند و آن روز‌ها بیشتر با نام “مدال افتخار” معروف بود. احتمالا بازیکنان قدیمی‌تر به خوبی این نام را به خاطر دارند و شاید خاطرات زیادی را برایشان زنده کند.

حقیقت را باید پذیرفت! حقیقت این است که شاید حتی طرفداران Call of Duty نیز از Medal of Honor به نیکی یاد کنند! بدون شک هیچ یک از نسخه‌های مجموعه Medal of Honor بازی‌های بی‌نقصی نبوده‌اند اما اگر به عنوان یک شوتر اول شخص جذاب به آن‌ها نگاه کنید می‌توانید به اندازه کافی از هر کدام از نسخه‌های این سری لذت ببرید. از گوشه و کنار دنیای اینترنت و وبسایت‌های مختلف گاها شایعاتی مبنی بر انتشار یک Medal of Honor جدید شنیده می‌شود! شایعاتی که البته هنوز رنگ واقعیت به خود نگرفته و در حد شایعه مانده‌اند. کماکان آخرین Medal of Honor معرفی شده، Medal of Honor: Warfighter است که آن هم معرفی‌اش به فوریه ۲۰۱۲ برمی‌گردد یعنی ۶ سال قبل! از انتشار Medal of Honor Warfighter به بعد هنوز هیچ MoH‌ای را ندیده‌ایم و ظاهرا خبری از ساخت یک نسخه دیگر از آن هم نیست. در حال حاضر EA شوتر پرطرفداری به نام Battlefiled را دارد و با وجود چنین فرنچایز محبوب، پرفروش و قدرتمندی معلوم نیست که بخواهد بار دیگر Medal of Honor را زنده کند یا نه. از همین رو تصمیم گرفتیم که این بار شما را به ۸ سال قبل برگردانیم. مدال افتخارهای زیادی تاکنون منتشر شده‌اند و همه هم طرفداران خودشان را دارند و همه‌شان هم می‌توانند خاطرات زیادی را برایمان تداعی کنند اما مطلب امروز مربوط به Medal of Honor می‌شود! نسخه‌ای که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد و اسمش هم فقط همین است، Medal of Honor! نسخه‌ای که پس از آن Medal of Honor: Warfighter منتشر شد و دیگر کسی یک مدال جدید را بازی نکرد! در ادامه مطلب به نقد و بررسی Medal of Honor می‌پردازیم. اگر از طرفداران این مجموعه یا از طرفداران بازی‌های First Person Shooter هستید تا پایان با ما همراه باشید.

نقد و بررسی Medal of Honor

مدال افتخار، مدال شجاعت…مدال مرگ

این شاید یک اصول و اساس در بازی‌های جنگی نباشد ولی معمولا عناوینی که کمی احساسی‌تر عمل کنند بازی‌های بهتری از آب درمی‌آیند. البته واژه بهتر شاید این‌جا واژه مناسبی نباشد و ترجیح می‌دهیم که از واژه “مخاطب‌پسند” استفاده کنیم! بازی‌های جنگی حتی اگر در نهایت با پیروزی طرف شما خاتمه یابند کماکان می‌توانند سکانس‌های احساسی زیادی داشته باشند. از مرگ یک دوست گرفته تا مرگ یک دشمن دوست‌داشتنی. بازی‌های زیادی را تجربه کرده‌ام اما در این زمینه Call of Duty Black Ops II را بیشتر از بقیه می‌پسندم. عنوانی که در آن حتی مرگ Menendez هم ناراحت‌کننده بود. البته این موضوع را به شخصیت‌پردازی فوق‌العاده هم می‌توان ربط داد به طوری که Raul Menendez رهبر جنبش Cordis Die و یک ضدآمریکایی واقعی که اتفاقا شخصیت منفی بازی هم بود را می‌توان در لیست بهترین کاراکترهای تاریخ جای داد و بدون شک در لیست ۱۰ شخصیت برتر فرنچایز Call of Duty حضور دارد. این مقدمات را در ذهن داشته باشید تا برگردیم سراغ بحث اصلی. نسخه‌های قبلی Medal of Honor در جنگ جهانی دوم روایت می‌شدند. حتی یکی از نسخه‌های این فرنچایز در لیست ۱۰ بازی برتر با موضوع جنگ جهانی دوم از دید گیمفا دیده می‌شود و این هم نشان از قدرت نسخه‌های قبلی این فرنچایز دارد و هم از روایت داستانی آن در جنگ جهانی دوم خبر می‌دهد. بازیکنان زیادی را می‌شناسیم که موضوع جنگ جهانی دوم را دوست دارند اما حقیقت این است که این ایده حالا تکراری به نظر می‌رسد. بازی‌های منتشر شده با محوریت جنگ‌های جهانی اگرچه همچنان مخاطبان و طرفداران خود را دارند ولی یک موضوع تکراری به شمار می‌روند و شاید برای قشر عظیمی از جامعه بازی‌باز خسته‌کننده محسوب شوند. از آن‌جایی که زیاد سلاح‌های آن دوران را در بازی‌ها دیده‌ایم و داستان‌ها و حقایق جنگ را نیز به اندازه کافی برایمان در کتاب‌های تاریخ بازگو کرده‌اند، باید به بازیکن حق داد که دنبال تنوع باشد و ایده‌های نو را بپسندد. مسیری که در سال‌های اخیر Call of Duty آن‌را پیموده و بازخوردهای کم و بیش مثبتی گرفته. از طرفی دیگر جنگ‌های آینده برای همه جذاب نیست. قطعا در جامعه آماری خود افرادی را می‌شناسید که برخی از نسخه‌های اخیر CoD را دوست ندارند و فقط هم به خاطر زمان آینده بودنش. Call of Duty Advanced Warfare نمونه خوبی برای این موضوع به شمار می‌رود. البته این ضعف بازی نیست و صرفا با سلیقه بازیکن مغایرت دارد پس به هیچ وجه برداشت اشتباه نکنید! هدف زیر سوال بردن CoD Advanced Warfare نیست. برای چنین افرادی بازی‌هایی چون Homefront می‌توانند گزینه‌های مطلوبی باشند و البته Medal of Honor. عنوان Homefront را نیز قبلا خود بنده نقد کرده‌ام و در آرشیو سایت می‌توانید آن را پیدا کنید. در بررسی Homefront بارها به فضای منحصر به فرد بازی اشاره شد و در پایان هم به عنوان یک نقطه قوت از آن یاد کردیم. Medal of Honor نیز داستان و فضای خاص خودش را دارد. قطعا نه به زیبایی Homefront، اما می‌تواند به انتظارات بازیکن پاسخ دهد.

پس تا این‌جا متوجه شدید که داستان بازی نه مربوط به جنگ جهانی است و نه قرن آینده! اتفاقات بازی در کشور افغانستان رخ می‌دهند جایی که گروهی از نیروهای ویژه ارتش قصد نابودسازی نیروهای طالبان را دارند. بازیکن در بازی کنترل چند شخصیت را بر عهده خواهد گرفت. داستان بازی بیشتر نیروهای گروه ویژه Tire 1 را دنبال می‌کند و شما هم در نقش تک تیرانداز دلتا فورس با اسم رمزی Deus، رنجر ارتش آمریکا Dante Adams و تیرانداز هلی‌کوپتر Brad Hawkins بازی خواهید کرد. البته به این افراد اصلی‌ترین شخصیت را هم اضافه کنید. یکی از افراد نیروی دریایی آمریکا با اسم رمزی خرگوش ( Rabbit ) که نقش اساسی را در داستان بازی ایفا خواهد کرد. بالاتر در مورد شخصیت پردازی صحبت کردیم. متاسفانه در Medal of Honor شما قرار نیست با کاراکترهای بازی ارتباط خاصی برقرار کنید. برخلاف اسم بازی، داستان آن اصلا در حدی نیست که بتواند راضی کننده باشد و صرفا شما آغاز و پایانی از بازی را متوجه خواهید شد به علاوه اتفاقاتی که حین بازی رخ می‌دهند. در Medal of Honor شما شخصیتی را پیدا نمی‌کنید که بعدا آن شخصیت را به عنوان یکی از کاراکترهای مورد علاقه خود انتخاب کنید، اصلا بعید می‌دانم حتی اسم شخصیت‌ها در ذهنتان بماند! در وهله اول داستان بازی ایده جالب و نابی را به بازیکن ارائه می‌دهد. مبارزه با طالبان حتی تا حدودی واقع‌گرا هم هست و اگر بهتر از این‌ها روی داستان بازی کار می‌شد می‌توانست نتیجه فوق‌العاده‌ای به همراه داشته باشد. افسوس که کم‌کاری تیم سازنده سبب شد تا چنین پتانسیل بالایی به هدر برود. حالا یک طرفدار واقعی Medal of Honor اجازه دارد حسرت بخورد؟ شما در طول بازی متوجه می‌شوید که چه اتفاقاتی افتاده و داستان به چه ترتیبی دنبال می‌شود. از این لحاظ Medal of Honor مشکلی ندارد. روایت داستان جای نقد ندارد ولی دیگر ابعاد داستانی بازی هستند که انتقادهای زیادی را متحمل می‌شوند. نمی‌خواهم بازی را برایتان اسپویل کنم اما در این حد در جریان باشید که پایان خوشی در Medal of Honor در انتظار شما نیست و اندینگ Medal of Honor را می‌توان در زمره اندینگ‌های ناراحت‌کننده و غمگین دنیای گیم دانست. در پایان نیز چند جمله در وصف سربازان فداکاری که جان خود را فدا کرده‌اند نوشته شده که خواندن آن‌ها خالی از لطف نیست. حتی اگر بازی را انجام نداده‌اید و قصد این کار را هم ندارید، توصیه می‌کنم اگر وقت آزاد داشتید اندینگ بازی را ببینید. اسم مقاله نیز از میان همین جملات انتخاب شده است. دقت داشته باشید که پایان غم‌انگیز بازی به معنای یک پایان “بد” نیست! با توجه به این‌که بازی ۸ سال پیش منتشر شده نیاز نیست از ذکر چنین مسائلی پرهیز کنیم! فقط اطلاع داشته باشید که پایان بازی خوشحال‌کننده نخواهد بود. در مجموع باید گفت که اگرچه داستان بازی Medal of Honor نقطه قوت‌هایی دارد که در راس آن‌ها هم واقع‌گرایانه بودن داستان دیده می‌شود، ولی آن‌طور که باید یک بازی احساسی نیست و از این لحاظ Medal of Honor: Warfighter عملکرد بهتری دارد. بهتر است هنگام بازی کردن Medal of Honor تمرکز خود را بیشتر روی گیم پلی و صداگذاری بازی معطوف کنید تا داستان آن! اگر انتظارات خود را از ابعاد مختلف داستانی بازی پایین بیاورید به احتمال زیاد می‌توانید لذت زیادی از بازی ببرید. البته باز هم تاکید می‌کنم که بازی داستان بدی ندارد و جنبه‌های مثبتی هم در آن دیده می‌شود ولی یک بازی که بخواهد با احساساتتان بازی کند نخواهد بود. از دیالوگ‌های بازی نیز نباید غافل شویم. نکته‌ای که تاثیر بسزایی در یک بازی دارد و در Medal of Honor هم جزو نقاط قوت داستان بازی به شمار می‌رود. با این اوصاف داستان بازی جاذبه لازم را نداشته و بازیکن را کنجکاو نخواهد ساخت.

شخصیت پردازی ضعیف را می‌توان یکی از بزرگترین ضعف‌های Medal of Honor دانست.

جنگجویان گمنامی که برای وطنشان می‌جنگند

صحبت‌ راجع به گیم پلی بازی‌های اول شخص معمولا کار آسانی نیست. از آن‌جایی که اساس اکثر بازی‌های اول شخص یکسان است شاید خواندن این مطالب کمی خسته‌کننده باشد. مطمئنا قبلا نقدهایی از بازی‌های دیگری چون Call of Duty، Battlefield، Homefront و امثالهم خوانده‌اید و بدون شک این عناوین را تجربه هم کرده‌اید. Medal of Honor نیز مثل بازی‌های مذکور یک بازی اول شخص است و تم بازی هم تفاوتی با عناوین بالا ندارد. Medal of Honor ریلیز سال ۲۰۱۰ بوده و اگر خاطرتان باشد در آن برهه بازی‌های زیادی یک مشکل مشترک داشتند; کوتاه بودن بخش داستانی! این مشکل را در بازی‌های Call of Duty Modern Warfare 3 و Homefront هم که تقریبا با Medal of Honor هم‌دوره بوده‌اند را می‌بینیم! دو عنوانی که از قضا نقد و بررسی آن‌ها را هم خود بنده نوشته‌ام و به خوبی این مشکل را به خاطر دارم. بخش داستانی بازی Medal of Honor نیز کوتاه بوده و به طور متوسط ۴ الی ۶ ساعت به طول خواهد انجامید. البته این مدت نسبتا کوتاه دلنشین خواهد بود ولی مشکلات خودش را هم دارد. از این رو  بعد از نهایتا ۶ ساعت شما بازی را به پایان رسانده‌اید و اگر از طرفداران تعصبی بازی‌های FPS هم نباشید احتمالا یک بار دیگر دست به تمام کردن بازی نخواهید زد. این اتفاق می‌تواند چندین سال بعد جهت تجدید خاطرات رخ دهد، اما بلافاصله بعد از به پایان رساندن بازی فکر نمی‌کنم عطشی برای تکرار آن داشته باشید. اینجاست که بخش چند نفره بازی اهمیت خود را نشان می‌دهد! یک بار دیگر عناوین Homefront و Call of Duty Modern Warfare 3 را یادآوری می‌کنم. از Homefront شروع می‌کنیم; عنوانی که بخش Multiplayer آن به مراتب جذابیت بیشتری نسبت به بخش تک نفره داشت. بخش چند نفره Homefront تا سال‌ها می‌توانست مورد استفاده قرار گیرد و بازیکن از آن لذت ببرد! حتی شاید همین الان هم باشند افرادی که برای سرگرمی سری به این بازی و مبارزات آنلاینش می‌زنند! Call of Duty Modern Warfare 3 در بخش آنلاین به خوبی Homefront نبود. باید تعصبات را کنار گذاشت و از روی واقعیت قضاوت کرد! شاید این صحبت برای طرفداران Call of Duty خوشایند نباشد ولی Homefront در بخش چند نفره بهتر عمل کرد. با این حال وقتی Call of Duty Modern Warfare 3 را تمام کنید باز هم دست به دامن بخش آنلاین و چندنفره آن می‌شوید. یکی از خصوصیت‌های بازی‌های اول شخصی چون Call of Duty و Battlefield همین است و Medal of Honor نیز در این بخش عملکرد قابل قبولی دارد. بله! بخش داستانی بازی زود تمام می‌شود و برخلاف Homefront و Call of Duty Modern Warfare 3 چیز خاصی برای گفتن ندارد! اما بخش چند نفره آن بازیکن را برای مدتی طولانی سرگرم نگه می‌دارد.

اگرچه آخرین عضو خانواده Medal of Honor یعنی نسخه Warfighter در بخش داستانی عملکرد بهتری نسبت به عضو قبلی خود دارد اما در بخش گیم‌پلی به نظر Medal of Honor 2010 بازی بهتری است. به طور کلی Medal of Honor نتوانست EA را راضی نگه دارد، متای نهایی ۷۵ برای این عنوان به نظر EA ناامید کننده به نظر می‌رسید. به همین خاطر این کمپانی نه‌چندان محبوب قول یک نسخه بهتر را در آینده داده بود. اما Medal of Honor Warfighter نه تنها یک بازی بهتر نبود، بلکه حتی نتوانست به متای ۶۰ برسد! برخی از تحلیلگران معتقدند که Medal of Honor Warfighter کلا مجموعه Medal of Honor را کشت! تحلیلگر معروف بازی‌های ویدئویی مایکل پچر معتقد بود که Warfighter هر احتمالی برای ساخت یک MoH دیگر را نابود می‌کند و به نظر درست هم می‌گفته! از سال ۲۰۱۳ تاکنون خبری از یک MoH جدید نیست و EA بیشتر تمرکز خود را روی Battlefield گذاشته است. خود EA هم علنا این موضوع را تایید کرد که Warfighter فروشی ضعیف‌تر از آن‌چه انتظار می‌رفت داشته است. بعدا Rich Hileman از عوامل EA نیز به این نکته اشاره کرد که انتخاب آن‌ها برای بازی بعدی Battlefield خواهد بود. وی در مصاحبه خود اعتراف کرده بود که روی Medal of Honor Warfighter مدیریت خوبی وجود نداشته و یک وقفه برای این فرنچایز لازم است. وقفه‌ای که تاکنون ۵ سال به طول انجامیده است. البته به عقیده بسیاری از بازیکنان Medal of Honor Warfighter یک بازی فوق العاده بود و برخی معتقدند که مقایسه آن با Call of Duty Black Ops 2 و همچنین انتظاراتی که پس از انتشار Battlefield 3 بالا رفته بود سبب زمین خوردن Medal of Honor Warfighter بود. فراموش نکنید که Battlefiled 3 بالای ۱۵ میلیون نسخه فروخت! یعنی فراتر از انتظارات! Medal of Honor نیز بالای ۵ میلیون نسخه به فروش رسانده بود و همین امر هم توقعات را از Medal of Honor Warfighter بالا می‌برد! مطمئنا Medal of Honor Warfighter در بخش صداگذاری و موسیقی توانسته بود دل خیلی‌ها را به دست آورد. گرافیک بازی نیز از مشخصه‌های آن بود ولی در مورد گیم پلی بازی نظرات ضد و نقیضی وجود دارد. نظراتی که اگر از آن‌ها یک میانگین بگیریم، شاید به این‌ نقطه برسیم که Medal of Honor حداقل در بُعد گیم پلی بازی بهتری نسبت به Medal of Honor Warfighter است.

بخش داستانی یا همان Campaign بازی مشابه دیگر بازی‌های جنگی و اول شخص است. شما و همراهانتان با گروه عظیمی از دشمنان رو به رو شده و باید قبل از کشته شدن همه افراد دشمن را از بین ببرید. زنده ماندن در زیر آتش گلوله و مواد منفجره برای هر گیمری یک امر طبیعی است. در Medal of Honor نیز این ثابت برقرار بوده و شاهد چیز عجیب و غریب یا متفاوتی نیستیم. منتهی چیزی که بازی‌های FPS را از هم متفاوت کرده و آن‌ها را تبدیل به یک بازی موفق و با ضعیف می‌کند مواردی همچون هوش مصنوعی، طراحی محیط و تنوع مراحل، تنوع سلاح‌ها و روان بودن یا خشک بودن گیم پلی است. خوشبختانه شما در Medal of Honor با یک گیم پلی روان سر و کار خواهید داشت. شما در Medal of Honor می‌توانید در سه حالت به مبارزه کردن بپردازید. ایستاده، نشسته و خوابیده یا حالت prone. هر بازی دیگری دو حالت اول را دارد اما خزیدن روی زمین در همه بازی‌ها ممکن نیست و اتفاقا ویژگی بسیار کارامدی هم خواهد بود. خصوصا برای افرادی که قصد دارند بازی را روی بالاترین درجه سختی به پایان برسانند. طبیعتا جنگیدن در حالت ایستاده کار عاقلانه‌ای نیست مگر در صورتی که یک سنگر مناسب داشته باشید و بتوانید به صورت مداوم پشت سنگر پناه بگیرید. در اکثر بازی‌های First Person Shooter حالت استاندارد مبارزه حالت نشسته یا Crouch است. این سه حالت در Medal of Honor هر کدام مزیت‌های خودشان را دارند و حتی روی دقت شلیک شما، سرعت و همچنین میزان بی‌صدا بودن و مخفی‌کاری شما نیز تاثیر می‌گذارند. بدیهی است که اگر می‌خواهید یک ماموریت را در حالت مخفی‌کاری یا Stealth انجام دهید نباید از حالت ایستاده استفاده کنید و باید یا با حالت Crouch به دشمن نزدیک شوید و یا بخزید. یکی از نکات مثبت بازی تنوعی است که سازندگان به بازی بخشیده‌اند. سوای مراحل بازی که از تنوع کافی برخوردار هستند، بازی کردن در نقش ۴ کاراکتر مختلف به شما این اجازه را می‌دهد تا حالت‌های مختلفی از مبارزه را تجربه کنید و تا پایان بازی خسته نشوید. یکنواختی در Medal of Honor هیچ معنایی نداشته و فکر نمی‌کنم حس تکراری بودن به شما دست دهد. اصلا عدم تکراری بودن مراحل هم به همین موضوع وابسته است. به عنوان مثال شما در وسط یک میدان جنگ با هم‌رزمانتان گرفتار شده‌اید و زیر آتش سنگین گلوله باید طاقت آورده و دشمنان را از بین ببرید. این در حالی است که در مرحله بعدی کاراکتر شما روی یکی دیگر از چهار شخصیت بازی سوییچ شده و حالا باید با تاکتیک مخفی‌کاری راه خود را باز کنید و به نقطه مورد نظر برسید. در برخی مراحل نیز شما باید گروگان‌ها را نجات دهید. طراحی مراحل بازی در حدیست که شما را فراتر از راضی نگه دارد. در طول حدودا ۶ ساعتی که به بازی کردن Medal of Honor مشغول هستید از این بازی لذت خواهید برد و نکاتی که گفته شد را لمس خواهید کرد. در برخی مراحل می‌توانید روی کمک‌های هوایی هم حساب ویژه‌ای باز کنید و از کمک دوستانتان بهره‌مند شوید. تعادل در Medal of Honor کلمه‌ایست که به خوبی معنی شده. هیچ چیز در این بازی بیش از اندازه نیست! هر نوع ماموریتی که فکرش را بکنید در بازی وجود دارد و روی چیزی بیش از حد لازم وقت گذاشته نشده. برخلاف بازی‌های مثل Battlefield، خصوصا Bad Company 2، در Medal of Honor شما همیشه در مبارزات یک به صد حاضر نیستید! Medal of Honor یک بازی جنگی است اما نه بدان معنا که فقط باید جلو بروید و شلیک کنید و دشمن بکشید! اهداف شما عموما در بازی مشخص هستند و برای هدفی مشخص می‌جنگید. هدف نهایی بازی از بین بردن سران القاعده و طالبان است و در این مسیر شما باید مناطقی را پاکسازی کنید، افرادی را نجات دهید و از عهده کارهایی از این قبیل به خوبی برآیید.

تنوع مراحل در Medal of Honor یکی از مواردیست که باید مورد تعریف و تمجید فراوان قرار بگیرد.

چیزهایی که در Medal of Honor مشاهده می‌کنید یا کرده‌اید را شاید در کمتر بازی‌ای در این سبک ببینید. مبارزه با هلیکوپتر، جیپ، موتور چهار چرخ و سایر وسایل نقلیه یک مثال روشن از این قضیه است. در مورد مراحل مخفیانه هم صحبت کردیم. شما در برخی از مراحل موظف به کشتن دشمنان و افراد گروه‌های طالبان و القاعده به صورت مخفیانه هستید. مراحل بازی بسیار واقع گرایانه و realstic طراحی شده‌اند. شما حس خواهید کرد که واقعا عضوی از نیروهای آموزش دیده ارتش و Tier 1 Operation هستید که به منظور از بین بردن چند هدف مشخص شده به افغانستان اعزام شده‌اید. اگرچه بازی از شخصیت‌پردازی جالبی بهره نمی‌برد ولی این موضوع شاید بتواند احساس یک ارتشی بودن را برای شما ایجاد کند. هیچ‌کدام از مراحل بازی حس مصنوعی بودن ندارند و همه چیز رنگ و بوی واقعیت به خود می‌گیرد. با تمام احترام نسبت به دیگر بازی‌های مشابه، این یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد Medal of Honor بوده و این قضیه را هم فقط کسانی درک خواهند کرد که بدون تعصب به Medal of Honor و دیگر بازی‌های هم‌سبک آن نگاه کنند. این ویژگی “فقط” در Medal of Honor دیده نمی‌شود، اما در بازی‌های معدودی شاهد چنین نقطه قوتی هستیم. خود سازندگان نیز در ساخت Medal of Honor: Warfighter گفته بودند که می‌خواهند یک شبیه ساز جنگ را تحویل گیمرها دهند. شاید واژه “شبیه ساز” کمی سنگین باشد ولی در مجموع Medal of Honor به خوبی رسالت خود را به انجام رسانده است. همین قضیه ساعات شیرینی را برای بازیکن خواهد ساخت. Medal of Honor به هیچ وجه یک بازی سخت نیست اما اصولی دارد که باید رعایت شوند. اگر این اصول را رعایت کنید حتی روی بالاترین درجه سختی هم خیلی طول نمی‌کشد که اندینگ بازی را ببینید. اولا به خاطر داشته باشید در Medal of Honor خبری از جلیقه ضدگلوله و آیتم‌هایی نظیر این نخواهد بود. ضمنا هیچ معجون، قرص یا آمپولی که آن را مصرف کنید تا سلامتی شما افزایش پیدا کند را هم در Medal of Honor نخواهید یافت! برای این‌که از تیرهای دشمن جان سالم به در ببرید باید از سنگر استفاده کنید. نوار سلامتی شما به نمایش در نمی‌آید و این بدین معناست که پس از گذشت چند ثانیه اگر دیگر مورد اصابت گلوله قرار نگیرید سلامتی خود را دوباره به صورت کامل بازمی‌یابید یا به اصطلاح ریکاوری می‌شوید. اگر می‌خواهید چنین شرایطی را ایجاد کنید، بعد از دریافت چند گلوله باید سریعا یک سنگر پیدا کرده و پشت آن پناه بگیرید. زمانی که مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرید صفحه قرمز می‌شود، هرچه بیشتر تیر بخورید صفحه قرمزتر شده تا در کشته شوید. البته بعد از زخمی شدن هم می‌توانید خود را پشت یک سنگر کشیده و ریکاوری شوید. در Medal of Honor احتمال هدشات شدن کردن را هم نباید رد کرد! می‌توانید دشمنان خود را هدشات کنید; یعنی به سرشان شلیک کنید. اگر موفق به انجام چنین کاری شوید، یک علامت بالای صفحه ظاهر می‌شود تا شما را متوجه این قضیه کند. اگر یک ماده منفجره یا نارنجک به سمت شما پرتاب شود هم علامتی روی صفحه ظاهر شده که به شما کمک می‌کند از خطر دور شوید. این موارد را در اکثر بازی‌های اکشن دیگر هم می‌بینیم و برای بازیکن چیزهای جدیدی نیستند. نقطه قوت یا ضعف هم به شمار نمی‌روند! جزو استانداردهای یک شوتر اول شخص به شمار می‌روند که در Medal of Honor رعایت شده‌اند.

شما به عنوان اعضای Tier 1 Operators، گروهی ویژه از ارتش آمریکا، از سلاح‌ها و تکنولوژی‌های متنوعی برخوردار هستید. در واقع از آن‌جا که Medal of Honor برخلاف نسخه‌های قبلی از جنگ جهانی فاصله گرفته و اتفاقات آن مربوط به سال ۲۰۰۱ هستند، دیگر خبری از مسلسل‌های محدود و تکراری جنگ جهانی دوم نخواهد بود. Medal of Honor سلاح‌ها و تکنولوژی‌های جدیدی را برای اولین بار در تاریخ این سری معرفی می‌کند و بازیکنان هم می‌توانند تجربه‌ای متفاوت داشته باشند. رایفل‌هایی چون M16 در بازی حاضر هستند که مطمئنا کارامد خواهند بود. البته این کلاس زیرمجموعه‌هایی دارد و هر سلاحی که آنلاک می‌کنید بهتر از سلاح قبل است. از دیگر سلاح‌های مهم بازی می‌توان به M4A1 اشاره کرد که البته قدرت و برد متوسطی دارد اما زیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد. خصوصا در بخش تک‌نفره از این سلاح استفاده‌های زیادی خواهید برد. به عنوان مثال در نقش شخصیت Dante Adams رنجر ارتش آمریکا، شما در یکی از مراحل باید چند گروگان را نجات دهید. در این مرحله شما کارتان را با همین سلاح شروع خواهید کرد. در قسمت مالتی پلیر بازی نیز این سلاح اولین سلاح کلاس Special Ops خواهد بود. همان‌طور که اشاره شد M4A1 بهترین سلاح بازی نیست اما یکی از کاربردی‌هاست. در Medal of Honor از موشک پرتاب‌کن هم استفاده خواهید کرد و در بازی حاضر هستند. نوع معروفی از این نوع سلاح که AT4 نام دارد ماکزیمم سه شلیک می‌توان با آن انجام داد و سپس باید به دنبال مهمات نادر این سلاح بگردید. مشکلی که در همه بازی‌ها با چنین سلاح‌هایی داریم مدت زمان ریلود شدنشان است. ۳ الی ۴ ثانیه طول می‌کشد که این سلاح ریلود شود. طبیعتا این مدت زمان نسبتا زیادی برای بازیکن خواهد بود، خصوصا وقتی زیر آتش سنگین دشمن باشد. این سلاح‌ها در نوع خود کاربردی هستند و هر کدام را باید به جای خود استفاده کنید. در مورد تنوع مراحل صحبت کردیم. شما در Medal of Honor هر نوع مرحله‌ای را پشت سر خواهید گذاشت. نجات گروگان، یورش به مخفی‌گاه تروریست‌ها و همین‌طور عملیات‌های مخفی. در واقع هر کاری که یک ارتشی واقعی در طول دوران خدمت خود ممکن است انجام دهد را شما در Medal of Honor خواهید دید. تنوع سلاح‌ها نیز به همین صورت است. در Medal of Honor سلاح‌های متنوعی می‌بینید که می‌توانید هر کدام را که دوست دارید برگزینید و با آن بازی را ادامه دهید. یک عامل مهم در سختی بازی‌های اول شخص هوش مصنوعی است. این موضوع نه تنها می‌تواند کار را برای بازیکن دشوارتر کند، بلکه یک مهم در جذابیت بازی نیز به شمار می‌رود. در مبارزات، شما همواره ترجیح می‌دهید با دشمنانی باهوش در حال مبارزه باشید. حتی افرادی که از دشواری بازی‌ هم گله می‌کنند، باز هم قبول دارند که بازی‌هایی که در آن‌ها دشمنان از هوش مصنوعی بالا برخوردار هستند از جذابیت بیشتری برخوردارند. Medal of Honor در جنبه‌های مختلف گیم پلی اغلب انتظارات را برآورده می‌کند اما هوش مصنوعی آن جای بحث دارد. به طور کلی دشمنان شما به خوبی می‌توانند به شما شلیک کنند و همین‌طور پناه بگیرند. مشکل این‌جاست که زمانی که نیروهای طالبان پشت سنگر خود در حال پناه گرفتن هستند، اغلب سر آن‌ها در تیررس شما بوده و به راحتی می‌توانید آن‌ها را هدشات کنید. حالا شاید این سوال برایتان پیش بیاید که بالاخره هوش مصنوعی ( AI ) در بازی Medal of Honor یک نکته مثبت است یا منفی؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که اگرچه هوش مصنوعی بازی تعریف زیادی ندارد و می‌تواند خیلی بهتر از این‌ها عمل کند، اما ضعیف دانستن آن هم بیش از اندازه سخت‌گیری بوده و بی‌انصافی به شمار می‌رود. هوش مصنوعی Medal of Honor در حد متوسط قرار دارد و نمی‌توان آن‌را خوب یا فوق‌العاده و یا برعکس بد یا افتضاح دانست. البته در مورد هم‌تیمی‌ها می‌توان کمی روشن‌تر صحبت کرد. احتمالا در طول بازی کردن Medal of Honor به این سوال برخواهید خورد که واقعا این دوستان به چه درد شما می‌خورند؟ در ابتدا شاید حضور چند سرباز دیگر در کنارتان برایتان دلگرم‌کننده باشد ولی به مرور درخواهید یافت که این دوستان شما به ندرت در کشتن نیروهای طالبان شما را یاری خواهند داد. این موضوع حتی گاهی به باگ هم می‌تواند ختم شود! دوستانتان ممکن است در یک نقطه خشکشان زده و بدون هیچ حرکتی ثابت سرجایشان مانده باشند! صحنه‌ای که ما گیمرها زیاد به آن مواجه شدیم و تصورش هم اصلا برایمان سخت نیست. مجموعا گیم پلی بازی بیشتر جای تعریف و تمجید دارد تا انتقاد. کمی پس از انتشار بازی نشریه GameMaster در توصیف این بازی نوشت که Medal of Honor نسبت به Call of Duty بیشتر به واقعیت نزدیک است.

در همان ابتدای مقاله ذکر کردیم که بخش آنلاین بازی می‌تواند خیلی جذاب‌تر از بخش داستانی باشد. قبل از این‌که فراموش کنم بگذارید این نکته را ذکر کنم که در بخش چندنفره بازی از حالت خزیدن ( خوابیدن یا prone ) پشتیبانی نخواهد کرد. یعنی هنگامی که با دوستان یا افرادی دیگر در حال بازی کردن هستید قادر به استفاده از این قابلیت نخواهید بود. مبارزات بخش آنلاین تا ماکزیمم ۲۴ نفر را پشتیبانی می‌کنند. حالت‌های بازی هم تقریبا مشابه با دیگر شوترهای اول شخص هستند. توسعه بخش آنلاین بازی بر عهده EA Digital Illusions CE بوده که در نهایت هم موفق ظاهر شده است. برخی از مدهای بخش آنلاین Medal of Honor شبیه به بقیه بازی‌هاست. Team Assault یکی از مدهای پرطرفدار این بازی، دقیقا همان deathmatch بوده و فقط اسمش عوض شده است. بازیکنانی که اهل بازی‌های آنلاین هستند خیلی خوب این مد را می‌شناسند. اصولا این حالت بین ۵ الی ۱۰ دقیقه می‌تواند به طول بینجامد. برنده البته به طریق دیگری هم می‌تواند مشخص شود. تیمی که زودتر به امتیاز ۱۲۰۰ برسد برنده میدان خواهد بود. مد دیگر بخش آنلاین بازی Sector Control نام دارد که این مد را هم قبلا زیاد بازی کرده‌اید. تیم مهاجم یا مدافع باید تا حد امکان پرچم را نگه دارد. Objective Raid حالت دیگری در بخش آنلاین بازی است. به غیر از این سه مورد، چهار حالت دیگر هم در بخش آنلاین بازی قابل بازی کردن خواهند بود. Combat Mission، Clean Sweep، Hot Zone و Hardcore. توصیه می‌شود که تمام مدهای بخش آنلاین بازی را امتحان کنید و از آن‌ها لذت ببرید. انتقادی که به بخش آنلاین بازی وارد است مپ‌های آن بوده که اگرچه طراحی قابل قبولی دارند اما از وسعت کافی برخوردار نیستند. متاسفانه نقشه‌های Medal of Honor محیط‌های کوچکی هستند که چندان مناسب حالت چندنفره یک بازی نخواهند بود. ۱۲ نقشه در بازی حاضر هستند و هر مد نقشه‌های خاص خودش را دارد. به عنوان مثال دره هلمند تنها در مد Combat Mission در دسترس بوده و نمی‌توانید در دیگر مدها از آن استفاده کنید. به طور کلی سه کلاس در بازی Medal of Honor حاضر هستند. Rifleman، Sniper و Spec Ops که در مقایسه با خیلی دیگر از بازی‌ها وجود سه کلاس خیلی چشم‌گیر نیست. تنوع کلاس‌ها در خیلی دیگر از بازی‌ها بیشتر بوده با این‌حال، Medal of Honor روی هر سه کلاس به خوبی کار کرده و این شاید بتواند توجیه خوبی برای این بازی باشد. در حالت دیفالت طبیعتا هر کلاس سلاح‌های خاص خودش را دارد که البته بازیکن می‌تواند شخصیت خود را شخصی‌سازی کرده و همان‌طور که دوست دارد با شخصیت تحت کنترلش پیش رود. ضمنا ارتقاء هر کلاس نیز متفاوت بوده و آیتم‌های خاص خود برای آپگرید کردن را دارد. پیروزی و موفقیت در مبارزات نه تنها به شما در بالا رفتن رنک و آنلاک شدن درجات بالاتر کمک می‌کند، بلکه می‌تواند برای شما پشتیبانی قدرتمند هجومی یا دفاعی هم به ارمغان داشته باشد که Mortar Strikes مهم‌ترین آن‌هاست. در مورد کلاس‌ها نیز باید گفت که کلاس Sniper و Special Ops دارای ۱۵ درجه هستند. دیگر کلاس بازی هم که Rifleman نام دارد از ۱۴ رنک برخوردار است. احتمالا اکثریت بازیکنان کلاس Spec Ops را به خاطر تجهیزاتی که دارد بیشتر دوست داشته باشند. اگر به دنبال سلاح‌هایی مثل شات‌گان و مواد منفجره هستید و به طور کلی مبارزه سریع را بیشتر می‌پسندید این کلاس بهترین انتخاب شما خواهد بود. برای افرادی که به تک‌تیرانداز بودن علاقه دارند و ترجیح می‌دهند دشمنان خود را از فواصل زیاد از بین ببرند و نمی‌خواهند خیلی درگیر مبارزت تن به تن شوند کلاس Sniper انتخاب بهتری است. اگر هم کلاس Rifleman را ترجیح می‌دهید بدین معناست که می‌خواهید بیش از حد به دشمن نزدیک شوید. سلاح‌های سردی چون تبر و چاقوی جنگی از مشخصه‌های این کلاس به شمار می‌روند. همچنین این کلاس از سلاح‌هایی چون AK-47، M249 و M16A4 بهره می‌برد که به همراه یک سلاح کمری و نارنجک‌های دودزا ترکیب قدرتمندی به شمار می‌روند. به طور کلی می‌توانید سلاح‌های خود را با تجهیزاتی مثل صدا خفه کن به سلاح‌هایی کارآمدتر تبدیل کنید. واضح است که بدین منظور باید ابتدا موفقیت‌های لازم را در مبارزات کسب کرده و سپس به سراغ چنین آیتم‌هایی بروید. بعد از هر بازی می‌توانید کلاس خود را عوض کنید و تغییر کلاس هیچ ممانعتی در Medal of Honor نخواهد داشت. به طور کلی تنها نقاط ضعف بازی کوچکی نسبی نقشه‌ها و مهم‎تر از آن عدم وجود تنوع کافی در کلاس‌هاست که البته با این موارد به خوبی می‌توان کنار آمد. فقط بحث عدم تنوع کلاس‌ها شاید برای برخی‌ها یک مشکل جدی تلقی شود، به هر حال نمی‌توان انکار کرد که در مقایسه با بقیه بازی‌های موفق، Medal of Honor در این زمینه حرفی برای گفتن ندارد. با این وجود مبارزات جذاب و به یاد ماندنی بخش آنلاین Medal of Honor می‌تواند بازیکن را تا مدت‌ها سرگرم نگه دارد.

شما می‌توانید در سه حالت ایستاده ( Standing )، نشسته ( Crouch ) و خوابیده ( Prone ) به مبارزه کردن بپردازید.

خرابه‌های افغانستان، مأمن تروریست‌ها

در بین ارکان یک بازی اول شخص شوتر شاید گرافیک و صداگذاری نسبت به دو مورد دیگر کم اهمیت‌تر باشند اما باید بتوانند در حد حداقل متوسط ظاهر شوند. این موضوع برای کیفیت گرافیکی بازی بیشتر صادق بوده و خبر خوش راجع به Medal of Honor این است که در این عنوان ما با جلوه‌های بصری خوب، کیفیت مناسب بافت‌ها و افکت‌های راضی‌کننده رو به رو هستیم. البته بازی باگ‌های فجیعی دارد که نمی‌توان با بعضی از آن‌ها کنار آمد. برخی از باگ‌های بازی شما را عملا مجبور به ریستارت کردن بازی می‌کنند. البته موضوعی که بالاتر از قلم جا ماند را بهتر است همین‌جا بدان اشاره کنیم. وضعیت چک‌پوینت‌های بازی چندان راضی‌کننده نبوده و معمولا باید مسافتی طولانی‌تر از حد معمول را طی کنید تا بازی برایتان ذخیره شود. این امر زمانی که آزاردهنده‌تر می‌شود که با باگ‌های عجیب بازی مواجه شوید. اما بهتر است که از باگ و چک‌پوینت‌های بازی بگذریم و به سراغ نکات مثبت بازی برویم. همان‌طور که بالاتر گفتیم بازی از نظر بصری در شرایط قابل قبولی به سر می‌برد. تکسچرها و اجزای محیط طراحی مطلوبی دارند و اگر به سال ۲۰۱۰ برگردیم و به بازی‌های آن دوران نگاه کنیم Medal of Honor در این جنبه از بسیاری از بازی‌های هم‌دوران خود بهتر است. البته اگر بخواهید شخصیت‌های هوش مصنوعی بازی را نگاه کنید و نظر دهید به احتمال بسیار زیاد نظری کاملا مخالف با نظر مقاله خواهید داشت و دلیلش هم فقط و فقط به یک چیز برمی‌گردد; زمان. فراموش نکنید که اکنون ۸ سال از انتشار بازی گذشته و برای قضاوت درست باید ۸ سال قبل را به یاد آوریم. در این میان بازیکنانی که بازی را به خوبی در خاطر دارند احتمالا با نکات مثبت گفته شده موافق باشند. در محیط‌های باز بهتر است نگاهی به درختان، چمن‌ها و موارد این‌چنینی داشته بیندازید. این محیط‌ها بهترین نمونه برای اثبات کیفیت تکسچرها هستند. محیط‌های کوهستانی نیز می‌توانند به شما در قبول کردن این موضوع کمک کنند. چیزی که حداقل خود بنده را حتی بیشتر از کیفیت تکسچرها جذب کرد نورپردازی محیط بود. نورپردازی محیط چه در شب و چه در روز به طرز باورنکردنی‌ زیباست. Unreal Engine 3 خیلی خوب از عهده کار خود برآمده و Medal of Honor را هم به رزومه موفق خود اضافه می‌کند. این انجین قبلا در ساخت Batman: Arkham City نیز نقشی اساسی داشته و آن‌جا هم عملکردش در حد انتظارات و چه بسا حتی بالاتر از انتظارات بوده است. البته کیفیت Batman: Arkham City را شما هرگز در Medal of Honor نخواهید دید پس بی‌خود انتظارات خود را بالاتر از حد لازم نبرید. ترکیب رنگ‌ها در Medal of Honor فوق‌العاده بوده و از یک بازی اکشن، یک بازی زیبا می‌سازد! در طول بازی با ترکیب‌های رنگی زیادی مواجه خواهید شد و خودتان هم به این موضوع پی می‌برید. البته این موضوع بیشتر در روز محسوس است. شب‌ها در Medal of Honor چیز خاصی ندارند و کاملا عادی به چشم می‌آیند. اگر می‌خواهید کیفیت واقعی نورپردازی و تکسچرها را ببینید باید به سکانس‌هایی دقت کنید که در روز رخ می‌دهند. همچنین به ترکیب رنگ‌های تیره و روشن هم دقت کنید! مطمئنا اگر Medal of Honor یک بازی جهان باز بود با وجود چنین مزایایی می‌توانست به یک بازی موفق تبدیل شود. در مورد افکت‌ها نیز Medal of Honor هیچ حرفی باقی نمی‌گذارد. انفجار نارنجک‌ها بهترین نمونه برای اثبات این موضوع است. علاوه بر باگ‌های فراوان بازی مشکلاتی مربوط به فریم ریت هم دارد که البته با وجود بقیه جنبه‌های گرافیکی شاید بتوان این موارد را نادیده گرفت. نکته دیگر مربوط به طراحی کلی محیط‌های بازی است. محیط‌های بازی علاوه بر تنوعی که دارند از طراحی هنری قابل قبولی هم بهره می‌برند. شما در Medal of Honor در محیط‌های کوهستانی، بیابانی، برفی، سرسبز و غیره به مبارزه خواهید پرداخت.

تنوع محیط‌ها و طراحی آن‌ها نیز از نکات مثبت بازی به شمار می‌روند.

جنگ در همین نزدیکی‌ها!

افکت‌های صوتی و ساندترک‌های بازی در شرایطی ایده‌آل قرار دارند. آهنگ The Catalyst از Linkin Park می‌تواند برای مخاطبین زیادی جذاب باشد خصوصا این‌که Linkin Park به شدت محبوب بوده و در خود ایران نیز طرفداران زیادی دارد. البته اگر می‌خواهید این قطعه شنیدنی را در قالب Medal of Honor بشنوید باید بازی را تا پایان انجام دهید. تلفیق این موزیک با اندینگ بازی، تلفیقی خواهد شد که شاید تا ماه‌ها در ذهنتان باقی بماند. آهنگ‌ساز بازی آقای رامین جوادی است. مردی که از یک پدر ایرانی متولد شده و قبلا با آهنگ‌ساز معروف، هانس زیمر نیز روی موسیقی فیلم‌هایی چون Batman Begins و Pirates of Caribbean: The Curse of The Black Pearl ( دزدان دریایی کاراییب: نفرین مروارید سیاه ) کار کرده و به صورت مستقل هم در موسیقی سریال‌هایی چون Prison Break و Person of Interest نقش داشته است. البته به عقیده اکثر طرفداران، موسیقی‌های وی برای برنامه‌ تلویزیونی Game of Thrones بهترین کارهای او به شمار می‌روند. در Medal of Honor ساندترک‌های شنیدنی زیادی وجود دارد و همین امر به جذابیت بازی می‌افزاید. در بخش صداگذاری و موسیقی، Medal of Honor تقریبا هیچ نقصی ندارد. لازم به ذکر است که ساندترک‌های بازی قبل از انتشار خود بازی برای کاربران iTunes و Amazon در دسترس بوده‌اند. افکت‌های صوتی بازی نیز در شرایط فوق‌العاده‌ای به سر می‌برند. شما از شنیدن صدای شلیک لذت خواهید برد. افکت‌های صدای انفجار نارنجک بسیار بلند بوده و با کمی تلاش می‌توانید حس یک سرباز واقعی را تا حد خیلی کم تجربه کنید. صداهای بازی شما را درگیر کرده و در بازی محو می‌کنند. متاسفانه افراد زیادی بحث صداگذاری و موسیقی یک بازی را دست‌کم می‌گیرند در حالی که این بخش نقشی اساسی در هرچه لذت‌بخش‌تر شدن تجربه بازیکن دارد.

خلاصه Medal of Honor را بازی کنید…!

مدالی که هیچ چیز را برنمی‌گرداند…

هیچ‌کس نمی‌گوید که Medal of Honor یک بازی بدون مشکل یا حتی کم‌نقص است. همه قبول دارند که این عنوان مشکلاتی را دارد که به موفقیت آن ضربه می‌زنند. بزرگترین مشکل بازی ضعف ابعاد مختلف داستان و شخصیت پردازی است، مشکلی که در نهایت باعث می‌شود با هیچ‌کدام از کاراکترهای بازی نتوانید ارتباط برقرار کنید و در کمتر از سه ماه حتی اسم شخصیت‌ها نیز از ذهنتان پاک شود. دومین مشکل بزرگ بازی مربوط به باگ‌های فراوان و آزاردهنده بازی است که اتفاقا گریبان Medal of Honor Warfighter را هم گرفت. با وجود چنین مشکلاتی هنوز هم Medal of Honor از آن دست بازی‌هایی است که تجربه کردنش اگر واجب نباشد، مستحب است! بازی‌های بهتر از Medal of Honor در بازار زیاد هستند و در این موضوع شکی نیست! شاید مدال تنها برای طرفدارانش بهترین باشد و برای بقیه، تنها یک بازی معمولی; البته یک بازی جذاب و معمولی! انتظار نداشته باشید که Medal of Honor دهانتان را باز نگه دارد یا باعث شود که به طور کلی کار و زندگیتان را بیخیال شده و به آن بچسبید! Medal of Honor یک بازی متوسط رو به بالا است که می‌تواند برای مدتی شما را سرگرم کند و سپس هم از روی سیستمتان پاک شود. البته برای طرفداران بازی‌های آنلاین، مدال دوام بیشتری داشته و شاید حتی تا یک سال بعد از انتشار هم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. این‌ها همه مواردی هستند که به خود بازیکن بستگی داشته و نمی‌توان در قالب یک متن راجع به آن‌ها نظری قطعی داد منتهی توصیه اکید می‌کنم که Medal of Honor را تجربه کنید. همان‌طور که بالاتر گفتیم Medal of Honor در سبک خود بهترین نیست و با احترام به طرفداران این مجموعه، باید گفت که انتخاب‌های بهتری هم برایتان وجود خواهد داشت اما هر بازی ویژگی‌های خاص خود را دارد و Medal of Honor هم مستثنی نیست. به هر حال طی این چند سالی که بازی کرده‌ام و نوشته‌ام اگر یک چیز را خیلی خوب یاد گرفته باشم این است که هر بازی می‌تواند به نوعی برای خود منحصر به فرد باشد.