روزی روزگاری: مامور mi7! | نقد و بررسی بازی IGI 2
قدیم ها که هنوز کد مسترز به معنای واقعی کلمه هنوز سلطان کد نویسی بود، عنوانی بود به نام IGI که باید به اندازه کافی پا به سن گذاشته باشید تا در روز های خودش آن را دیده باشید. آن روز ها متال گیر تازه راهش برای درخشش را داشت هموار می کرد و از سوی دیگر هیچ عنوان رقیبی برای ساخته کوجیما، به ظاهر وجود نداشت. البته این فقط ظاهر قضیه بود و در حقیقت سلطانی خفته وجود داشت که فقط به خاطر آن که کد مسترز در یکی دو عنوان شوترش شکست سنگینی خورد، دیگر این نسلی ها شاید حتی اسمش را هم نشنیده باشند. IGI و از آن بهتر۲ Project IGI عناوینی بودند که معنای یک بازی شوتر مفرح و در عین حال به شدت تاکتیکال و سخت را یک بار و برای همیشه تعریف کردند.
IGI 2 در سال ۲۰۰۳ عرضه شد. سالی که عناوین سری متال گیر از چپ و راست و تقریبا سالانه در حال عرضه بودند و به هیچ عنوان دیگری جایی برای نفس کشیدن نمی دادند. متال گیر بر خلاف سایر عناوین مشابه هم با ترکیب عناصر بازی های شرقی با فرهنگ غرب و از سوی دیگر افزودن عناصر ماورایی به یک بازی در ظاهر خشک و جدی، سبب جذب میلیون ها طرفدار به خود شد. در سشمت دیگر IGI 2 که سه سال بعد از شماره اولش به بازار آمده بود، سعی کرده بود که فقط از واقعیت در دنیایی انگلیسی گونه بهره ببرد و نتیجه پس از سال ها هنوز هم زیبا و دلنشین است و دل ما برا تجربه شماره دیگری از مجموعه به شدت تنگ شده است.
داستان بازی در خصوص یک سرباز سابق نیروی ویژه هوابرد بریتانیا یعنی SAS است که دوران بازنشستگی خود را زیر نظر یک گروه امنیتی سری دیگر سپری می کند. در یکی از ماموریت ها به دیوید جونر وظیفه داده می شود که به جستجوی یک قطعه الکترونیکی دزدیده شده از یک پایگاه آمریکایی، توسط مافیای روسی برود و پس از طی مراحلی دیوید به راحتی موفق می شود که هم قطعه دزدیده شده و هم نقشه های آن را بدست بیاورد. البته در راه بازگشت خلبان و فرمانده عملیاتی وی، به او خیانت می کنند و هم EMP و هم نقشه ها از دیوید می گیرند و او هم مجبور می شود در میانه راه از هلیکوپتر به بیرون پریده و از ین جا تازه داستان اصلی شروع می شود.
در مقام مقایسه با داستان های غربی بدون شک داستان این بازی تفاوت های عمده ای با سایر عناوین این چنین دارد. مهم ترین آن ها نگرش انگلیسی به رویداد های بازی است. بر خلاف سار عناوین غربی که دشمن اصلی شما روس ها هستند، در این جا روس ها کمکی برای نیروی اهریمنی اصلی بازی، یعنی چین هستند. این رویکرد را پیشتر در فیلم های اولیه سری جیمز باند هم می شد دید و بدون تردید تاثیر خودش را بر روی سازندگان هم گذاشته است. جدای از ان پیچیدگی های بازی و تنوع مراحل، در عنوانی ۱۵ ساله واقع بی نظیر است که به لطف داستان پویا و جامع و عدم تنبلی سازندگان محقق شده است. ازمراحل اولیه بازی در جنگل های سییری و اروپا گرفته تا بخش های میانی بازی در صحرای لیبی و پایان زیبای آن در چین همیشه سرسبز. علاوه بر تنوع خوب مراحل و محیط ها، سازندگان حتی چینشی فوق العاده نیز برای آن ها در نظر گرفته اند که به ارزش بازی بسیار می افزاید.
البته از سوی دیگر دیگر سختی بازی سبب می شود که احتمال به اتمام رساندن یک باره آن بسیار کم شود. در واقع چندین عامل سبب شدند که بازی نسبت به تمام شوتر های مخفیانه دیگر بسیار سخت تر به نظر برسد. یکی از ان ها توان ذخیره سازی بازی است که بر خلاف تمام عناوین امروزی و حتی آن روزی! شما در هر مرحله تنها توان ذخیره سازی بازی برای ۶ بار را دارید و به هیچ وجه امکان افزایش آن وجود ندارد. اگر در ابتدای بازی تعداد زیادی از سیو های خود را مصرف کنید، در انتهای مرحله قطعا کار سخت تری پیش رو دارید. از سوی دیگر به هیچ وجه امکان بازیابی سلامتی وجود ندارد و در صورتی که تعداد زیادی گلوله به شما اصابت کند، باز هم در انتهای بازی با معظلی جدی روبرو هستید. این در حالی است که با پیشروی در طول مرحله، در انتهای آن قطعا با تعداد بیشتری دشمن روبرو خواهید شد و در بعضی نقاط بازی هم هیچ راهی به جز کشتن تعداد زیادی از آن ها خواهید شد و این در حالی است که در اکثر مواقع هم سلاح اصلی شما توان دریافت گلوله بیشتر از روی زمین را ندارد و مجبور خواهید بود یا گلوله بیشتری برای چالش های آتی ذخیره کنید و یا سلاح اتوماتیک دشمن را زیر بقل گرفته و به دل دشمن بزنید.
در بازی شما توان داشتن سه نوع سلاح را دارید. یک اسلحه تهاجمی اصلی، یه سلاح کمری و یک چاقو. البته ویژگی هر کدام از این ها واضح است و به کل برای حمله بی کله به مقر دشمن باید از سلاح تهاجمی، برای کشتن بیشتر دشمنان آن هم به صورت مخفیانه از سلاح دستی مجهز به صدا خفه کن و برای نهایت مخفی کاری هم از چاقو استفاده کرد. البته به دلایلی که بالاتر هم اشاره شد، بازی نسبت به تمامی عناوین هم رده بسیار سخت است و به جز در نقاطی که بازی خودش از شما می خواهد که به دل دشمن بزنید، رعایت اصول مخفیانه بهترین راه حل برای پیروز شدن در بازی است. حتی در این مراحل هم به دلیل آن که اولا گلوله ها محدود هستند و در ثانی بسیار از سلاح های تهاجمی قابل نشانه گیری دقیق از روی مگسک را ندارند، و بنابر این باید به دشمنان بسیار نزدیک شوید و در نتیجه هم آن ها هم شانس بهتری برای کشتن شما خواهند داشت.
در هر صورت شما چندین راه برای عبور از مرحله دارید که منطقی ترین آن ها شناسایی دشمنان از فاصله دور در قدم اول، تلاش برای کشتن تعدادی از آن ها به وسیله سلاح مجهز به صدا خفه کن است. در ادامه می توانید تعداد اندک دشمنان باقی مانده را به سبک رمبویی بکشید و یا از خیر دردسر آن هم بگذرید. به دلیل سخت بودن عجیب بازی، شاید این بهترین گزینه برای پیشروی در بازی باشد و در هر صورت بازی دست شما را برای هر کاری باز نگه خواهد داشت. البته در این راه استفاده از تجهیزات ارائه شده به شما بسیار مهم است و بدون آن ها عبور از دشمنان پر تعداد سر سخت بازی قطعا نا ممکن خواهد بود. اولین این تجهیزات اضافی، یک کامپیوتر تخت و دستی، یا همان تبلت خودمان خواهد بود. بله بازی یک تبلت، در زمانی که کسی تصورش را هم نمی کرد به کاراکتر اصلی بازی است که وظایف بسیاری هم چون دیدن ماموریت و یا جزییات آن، دیدن محل دقیق و لحظه ای دشمنان از همه مهم تر ذخیره کردن بازی را دارد که البته این آخری محدودیت هایی دارد. جدای از تبلت، دیوید جونز دارای یک عدد دوربین دید در شب معمولی برای دیدن محل تردد دشمنان با قدرت زوم بالا و یک دوربین حرارتی برای شناسایی دشمنان مخفی مانده از دیدتان نیز می باشد که اهمیت دوربین حرارتی تقریبا مهم تر از سایر ویژگی های گنجانده شده در بازی است.
البته دیگر نقطه قوت بازی، بازیگری شخصیت های آن است. باز هم به سبک فیلم های هالیودی شاهد تعدادی شخصیت هر کدام با حالات، رفتار، اخلاقیات و البته اهداف خود در بازی حظور هستند و از همه مهم تر هر کدام از صدا گذاری زیبا و رفتار حرکتی زیبا برای دوره خود نیز بهره می برند. البته شاید کیفیت بازی با استاندارد های امروزی فاصله بسیاری داشته باشند ولی بازی هم کار سازندگان قابل تحسین است. البته یکی از نقاط ضعف بازی انیمیشن های بازی است که برای زمان خودش هم بسیار خشک بود ولی خوشبختانه آنقدر نقطه قوت دیگری در بازی وجود دارد که بتوان به راحتی از آن صرف نظر کرد. جدای از شخصیت پردازی، کات سین های بازی نیز کاملا هالیوودی طراحی شده اند که باز هم امتیاز دیگری است برای سازندگان.
با وجود عرضه بازی برای سال های اول هزاره سوم، باز هم از نظر گرافیکی نسبتا قابل تحمل به نظر می رسد. بازی نسبت به عناوین امروزی قطعا هیچ حرفی برای گفتن ندارد و حتی در ان زمان بازی خاصی نبود. در بازی چیزی به عنوان تنظیمات گرافیکی وجود ندارد و نهایت بتوانید کوچکی و درشتی نشانه اسلحه را تغییر دهید و سطح نور محیطی را زیاد تر کنید. البته از سوی دیگر طراحی محیطی و مراحل بازی چیزی است که است که حتی در عناوین امروزی هم مشابه آن را پیدا نمی کنید. از محیط های صنعتی گرفته تا سیلو های سری پرتاب موشک، از جنگل های سر سبز تا سحرا ها و شهر های بندری لیبی. از کوهستان های متروکه تا فرودگاهی نظامی در دل لیبی قذافی، این بازی در زمینه نمایش دنیا در مانیتور های شما هیچ چیزی کم نگذاشت. جدای از تفاوت کشور ها، حتی در میانه بازی و در یک مرحله هم سازندگان به زیبایی محیط های بازی را به طور مثال از یک کارخانه بی ارزش در وسط نا کجا آباد به یک پایگاه فوق سری در دل یک معدن تغییر می دادند و این درسی است که امروز سازندگان به وسیله ان ابر بلاک باستر های امروزی را با میلیون ها دلار هزینه ساخت اولیه به وجود می آورند.
در پایان باید گفت که سری IGI و خصوصا شماره دومش با وجود تمام بی مهری که در زمان عرضه اش به ان شده بود، ارزش واقعی اش را در این روز ها نشان می دهد. بازی قطعا کامل و بی نقص نبود، خصوصا در روز های عرضه اش ولی باز هم از اکثر شوتر های امروزی محتوای بیشتر و داستان غنی تری برای عرضه داشت وهمه چیز به اندکی هیجان بیشتر برای بخش مولتی پلیر سپرده نشده بود. در آن رور ها داستان بازی همه چیز بود و با وجود حتی عمق کمتر بازی نسبت به سایر عناوین هم رده اش باز هم تجربه اش لذت بخش بود. البته هر چه که بود به دلیل رشد عناوینی در سبک ندای وظیفه و از سوی دیگر شکست های پیاپی کد مسترز در امر ساخت سری بازی های فلش پوینت، این مجموعه دیگر دست از توسعه عناوین این سری برداشت و بعد از مدتی کل بخش بازی های شوتر را منحل کرد. در حال حاظر نیز به نظر نمی رسد که کسی دیگر حوصله، منابع و توان ساخت یک داستان در ادامه مصاعب دیوید جونز راداشته باشد و شاید این سری را نیز باید به تاریخ پیوسته فرض کنید. هر چه که باشد باز هم دو شماره موجود از بازی هنوز هم از ارزش تکرار برخوردار هستند با توجه به حجم کم بازی، دریافت و اجرا بازی برای همه ممکن است.
پر بحثترینها
- ادعای مدیر سابق Sweet Baby: استودیوها سراغ ما میآیند تا داستان بازیهایشان را بهبود دهیم
- مشخصات کامل سختافزار پلی استیشن ۵ پرو فاش شد
- مدیرعامل پلی استیشن: طرفداران باید انتظارات خود را کاهش دهند، PS5 Pro یک کنسول نسل بعدی نیست
- سازنده سابق راکستار: مردم سالها از واقعگرایی GTA 6 صحبت خواهند کرد
- ۷ بازی مخفیکاری با پیشرفتهترین هوش مصنوعی دشمنان
- تماشا کنید: گیمپلی چندین بازی روی پلی استیشن ۵ پرو
- پلی استیشن ۵ پرو با قیمت نجومی وارد ایران شد
- ادعای سازنده Concord: اثری ساختیم که تجربه فوقالعادهای را به گیمرها ارائه میدهد
- تهیهکننده Final Fantasy: اسکوئر انیکس میخواهد بازیهای آینده را همزمان روی Xbox منتشر کند
- نقد و بررسی فیلم Joker: Folie à Deux | هیچ جوکری وجود ندارد
نظرات
اولین بازی که برای pc خریدم بود.
نقدتون عالی بود.
چند وقته میام گیمفا ولی عضو نشده بودم امروز این پستو دیدم عضو شدم
منم اولین بازی که رو pc بازی کردم igi 2 بود
خوش اومدی دوست عزیز … :yes: :yes: :yes: :rose:
این بازی واسه خیلی ها یه نوستالژیه 😥 😥 :-((
_________________________________________
راستی کد تقلبش هم اینه ک توی منو کلید های alt shift Ctrl میگیری همه مرحله ها باز میشد
اولین بار پسر عمم بهم گفت کدو یادش بخیرررررر عجب دوران باحالی بود IGI واقعا سلطان تموم بازیهای این سبکه برا من که بهترین بازی عمرم همیشه بوده عجب خاطراتی عجب مراحلی چیزی که مطمئنم هیچ کدم از بازی های فعلی ندارن یه حس و خاطره سازی عمیق البته تنظیمات گرافیکی چندتایی داره دقت نکردید و اگه رزولوشن و اونا رو رو آخرین حد بذارید گرافیکش خیلی خوب میشه در کل IGI IS THE BEST FOR EVER
ممنون
اون زمان هنوز مدرسه هم نرفته بودم چه برسه به این که بدونم کد تقلب چیه واسه همنیم تو مرحله اخرش موندم و اخر بازی رو ندیدم 😥 😥
من یادم نمیاد اولی بود یا ن ولی میدونم از اولی هاس و با اینکه اونموقع بچه بودم و هیچ وقت نتونستم حتی ی مرحله رد کنم ب دلیل سختی زیاد() اونقدر قشنگ بود ک تو خاطرم موند
وای خیلی حال میداد چه قد خاطره دارم باش 😐 :yes:
باو به خدا قصد همه مخفی کاری بود ولی همیشه به نحوی مجبور میشدی همه رو بکشی.مرحله ایم ک باید پلو منفجر میکردی یا مرحله اخرشم که اصن حرفشو نزن.
یه ماه پیش بود نصبش کردم فقط برای نستالژی. بعد از این همه بازی گرافیکی عالی دیگه محاله کسی بتونه اینارو بازی کنه واقعا دیگه ادم حالش بهم میخوره می گی نه الان امتحان کن ببین می تونی!!!! بعدشم چیزی حجمش نیست ۱۸۰ مگه راستی فک کردین بازی الان ۱۲۰ گیگه. ۱۲۰ گیگ کجا ۱۸۰ مگ کجا چند سال دیگه باید برای بازی هامون ترا ترا جا براش خالی کنیم
حالش بهم میخوره هیچوقت یه هوادار واقعی igi این حرفو نمیزنه دوست عزیز
بابا هوادار ، ۱۵ سال پیش IGI یه بازی ساخته تا حالا اسمشو هیچکس نیاورده بود کلا داشت اسمشو فراموش می کردیم هوادار چی کشک چی، من نمی گم بازی حال بهم زنی بود زمون خودش من هم بازی کردم من منظورم الانه بعدش تو هم انقدر تعصب نشون میدی هوادار بازی (هیچوقت) این حرفو نمی زنه برو الان فقط یه مرحله زیادتر نمی گم فقط یه مرحلشو بازی کن ببین می تونی
همین حال بهم زن خاطرات مارو ساخت .
خدایی یکی از اولین بازی هایی که خاطرات محشری باهاش داشتم یا حتی داشتیم یاد آور بسیار زیبایی از خاطرات بچگی… خیلی ممنون از نقدتون آقای باجلان :yes:
عالی بود.اول از همه این که نسخه سوم در حال ساخت است توسط art planet که شامل کارکنان سابق innerloop studios می شود.دوم این که بنظر من نسخه اول بهتر از نسخه دوم بود و در زمان خودش بهترین شوتر بود.نسخه اول قابلیت سیو نداشت.تو نسخه دوم هم بسته به نسخه بازی ۳ یا ۵ بار قابلیت سیو داشت.تو نسخه هایی که من بازی کردم اینطور بود.یک چیز جالب لین که موسیقی منوی اصلی بازی تو نسخه اول همون موسیقی منوی نسخه دوم با کمی تغییر هست که در نوع خودش جالب هست.در هر صورت امیدوارم تو E3 امسال معرفی بشه و چه بهتر که برای همه پلتفرم ها منتشر بشه.خوشبختانه امتیاز بازی دیگه دست کدمسترز نیست.سری flashpoint هم جز شوتر های خوبی بود که به لطف کدمسترز اونم منقرض شده.فقط به سری Arma توجه داره .حتی ریسینگ هاش هم افت کردن بخصوص سری Dirt .
ای جانم ” IGI 1 در کنار max payne اولین بازی که رو کامپیوتر بازی میکردم ” اون موقع ها کلوپ باز بودم بازیهای کامپیوتر حرفه ای نبودم ” فیفا ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ و pes 4 هم جز اولین بازی های کامپیوتر بودن واس من ” همشون هم عشق بعد از جو و عشق و حال آی جی ای ۱ اومدن آی جی ای ۲ خودش جای شکر داشت ” ولی سختی خاصی بود داخل ای جی ای ۲ ” به زمان خودش یه کال آف حرفه ای حساب میشد ” کاش اون ذوق و شوق بازی های هنهوزم بود” هنوزم آی جی آی ۱ و من دارم ” دان کردم و به یاد قدیم خاطرات خوب گذشته رو مرور میکنم ” هیچی قدیم نمیشه ” بابت نقد هم تشکر
نقد عالی بود یعنی همه ی خاطرات بچگی برام زنده شد با این مقاله…یادش بخیر یه پی سی زغالی با یه رم ۵۱۲ و یه گرافیک ۲۵۶ با یه سی پی یو سلرون و یه هارد ۱۲۸ گیگ همه دنیامون بود با یه سی دی زرد رنگ و رو رفته که روش با ماژیک سیاه درشت نوشته شده بود igi 2…یادش بخیر اولین بار که این بازیو دیدم شاید ۹ یا ۱۰ سالم بود تو خونه عموم پسر عموم داشت بازی میکرد و منم تماشا میکردم اون زمان فوق العاده بود تو سبک خودش…ولی متاسفانه هیچوقت دنباله ای واسش ساخته نشد و دیوید جونز به راحتی به تاریخ پیوست…
ممنون بابت نقد زیباتون اقای باجلان :yes: :yes: :yes: :yes:
قطعا حتی اگه سنت زیاد باشه و گیمر هم نباشی با igi خاطره داری یادمه بچه که بودم بازی igi جوری سرو صدا کرده بود که حتی افراد بالای ۴۰ سال هم مجاب به تجربش می شدن
یادش بخیر اون موقع نه گرونی بود نه گرافیک مهم بود نه فریم نه…تهش سرگرمی بود
روزگار خوبی بود
ba bah yadesh khosh
نقد خوبی بود تشکر
در مورد موسیقی بازی صحبتی نشد متاسفانه
با تشکر از اقای باجلان بخاطر نقد زیبا. به معنای کامل نوستالوژیک بودن رو میشه با ای جی ای پیوند زد. جز اولین بازی هایی بود که روی pc تجربه کردم و واقعا بعضی جاها از سختی اون شکه میشد چون همانطور که گفتم جز اولین بازی هایی بود که روی کامپیوتر خانگی تجربه کردم و در ابتدا این مسر ناگهان این عنوان سخت کمی مشکل ساز بود مخصوصا مرحه ای که بالگرد سقوط میکرد و چیزی جز چاقو در اختیار نبود با وجود اون زرهپوش ها و بالگردهای دشمن. بخش انلاین سرگرم کننده ای هم داشت و زمان خودش قطعا یک شوتر تمام عیار بود.
ما با همین بازی البته نسخه اولش بود که عاشق گیم شدیم ….igi یه معنی داره و اونم عشقه
بازی فوق العاده ای بود و هست !..تقریبا تمام گیمر های ایرانی این بازی و سری Stronghold رو می شناسن و انجام دادن با اینکه شاید آنچنان بازی های شناخته شده ای هم نبودن ولی جالبه که تو ایران انقدر طرفدار پیدا کردن !
IGI 2 هم که میشه گفت به جالبی نسخه ی اول نشد ولی با این حال باز هم IGI بود.جالب ترین نکته ای هم که این سری داشت همین آزادی بود که به بازیکن میداد که شاید به صد شکل یک مرحله رو رد می کردی ! اونهم با کلی استرس و حوصله که یک بار کشته نشی و مجبور بشی مرحله رو از اول رد کنی !…
نسخه ی سوم هم فکر نمی کنم که IGI بشه و این بازی با همون هوش مصنوعی عجیبش و شکل خاص قدیمش جالب شده بود و من کلا هر طور فکر می کنم به نتیجه ای برای یک نسخه ی جدید از این سری نمی رسم.که امیدوارم اینطور نشه و یک بازی درست و حسابی با همون تم نسخه های قبلی بدن بیرون..
ممنون آقای باجلان بابت نقد زیباتون خاطراتمون زنده شد چقد چالشی بود این بازی عالی بود عالی
اولین شوتری که تو زندگیم بازی کردم نسخه اول همین igi بود
فک کنم بیشتر از ۳۰ بار از اول تا آخر رفتم !
نسخه دومش هم خوب بود ولی بعضی مراحلش غیر معقول سخت بود
خوشبختانه نسخه جدیدش معرفی شد چند وقت پیش فک کنم همه گیمرایه ایرانی با این بازی خاطره دارن فقط یه سوال دارم از بچه های گیمفا ببخشید بابته اسپویل راسته میگن دارینوس ورشکسته شده کلا بستنش؟؟؟؟؟؟
سلام. دستتون درد نکنه واقعا. یعنی وقتی این پست رو دیدم، نتونستم چیزی نگم. یکی از بهترین بازی های عمرم بوده. چه نسخه اول و چه نسخه دوم. یادش بخیر اون زمان نصبش میکردم اما ارور میداد و مثل الان نبود که اینترنت فراگیر باشه. واسه همین چند سال طول کشید تا یه بار که کامپیوترم خراب شد، رفتم و به یارو گفتم این بازی رو هم نصب کن و فکر کنم اون موقع بود که با مقوله ای به نام “کرک بازی” آشنا شدم. مرسیییی آقای باجلان و بقیه ی بچه های گیمفا.
من با پسرعموم نوبتی بازی میکردیم
یادش به خیر
ممنون بابت مقاله
دنیای از خاطره زنده شد…این رو زدم رو کامپیوتر چنان محوش شدم که سه روز تمام پی در پی صبح تا شب بازیش کردم. خیلی سخت بود ما هم که طفل بودیم پدرمان در میامد. مراحل متنوع تو چهار گوشه دنیا با تم سیاسی خاص که خیلی نقدهام تو ایران شد در موردش. از آهنگ بازی نگفتین. مثل بازیهای الان نبود و ممتد پخش میشد اما خیلی عالی بود و کاملا به محیطهای بازی میخورد. یادش بخیر. مرسی بابت مقاله.
وحشتناک سخت بود این بازی واقعا, دقیقا همون جور که گفته شد واقعا بعضی جا های بازی شدیدا بی منطق میشد سختی و اذیت میکرد بیشتر, مخفی کاری هم والا اینطوری بود که با سایلنسر هم میزدی طرف برمیگشت سمتت از چندین متر اون ورتر هم میدیدت ولی در کل با تمام ایراداتش بازی خوبی بود, هر چند به پای I.G.I 1 نمیرسه 🙂
خیلی دوست داشتم این بازی ریمستر میشد
گفتن نسخه جدیدشو میخوان بسازن 😕 ولی خبری دیگ نشد ازش
یعنی بیشتر گیمرای جهان با این بازی خاطره دارن 😀
یک ایراد الکی گرفتین سختی نداشت بازی مگر اینکه بازیو یک یک فرد کم سال اجرا کنه که توان خوندن حروف انگلیسی رو نداشته باشه . حتی اون مرحله که ۱۵ دقیقه تایم داشتم خیلی راحته ! در کل خوبه و کلی خاطره دارم باهاش میشه گفت اون روزا بهترین روزا زندگی یک گیمر کهنه کار بوده و هست !
یادش بخیر بچه بودم بازی میکردم وقتی بعد یه ساعت یه مرحله میرفتم انگار نوبل گرفته بودم 😀 خدا وکیلی IGI 2 یه شاهکار ابدیه که شاید این گیمرای جدید نادیده بگیرنش اما خاطراتش تا ابد تو قلبمون میمونه
با این نقد زیبا خاطراتمون زنده شد.
IGI بازی بود که شروع کار خیلی از گیمرا بود…. خودم نسخه یکو بیشتر می پسندم چه دورانی بود….
IGI2 بازی بود که واقعا تو اون سال ها با این که صنعت گیم زیاد توسعه پیدا نکرده بود واقعا یک اکشن ناب و زیبا رو خلق کرد بازی بود که یادمه به سختی می تونستم مراحلشو به اتمام برسونم یادش بخیر دیگه از این بازی ها پیدا نمی شه فقط یک call of duty که هر سال منتشر میشه چهارتا مرحله بی خود داره بقیش حجم و کارت گرافیک گران قیمت می خواد
سلام!
من خیلی وقته که دارم بازی میکنم
خیلی توش روونم و همه مراحشو حفظم.
بنظرم سلطان بازی هاست.
بازی ای که خیلی طرفدار داره.
من که بی صبرانه منتظر فصل ۳ شم.
چه خاطراتی…
زمانی که هیچی بلد نبودیمو بودیمو نمیدونستیم چجوری باید یه تانکو زد. زمانی که بلد نبودیم ترینر نصب کنیم. زمانی که وقتی جونز میمرد یه عالمه غصه میخوردیم. زمانی که وقتی ۳ مرحله اولشو میرفتیم خوشحال بودیم.و…
من که هر کدوم از فصلاشو ۵ بار رد کردم و اصلا برام سخت نیست.
بنظرم عالی تر از این بازی نیست.
حتی من به عنوان یک گیمر قدیمی میتونم بگم به نظر من تجربه igi از تجربه سری باز های gta بهتر بوده
خیلی بازی خاطره انگیزی هست. اولین بازی که سال ۱۳۷۸ برای کامپیوترم خریدم. اون موقع برام خیلی سخت بود.
هفته پیش با اون حس نوستالژی دانلودش کردم. واقعا ازش لذت میبرم. الان ماموریت شماره ۵ هستم.
خیلی سخته. ولی جذابه و عاشقشم. به خیلی از بازی های پرطمطراق الان می ارزه!
این بازی رو سال ۸۳ برای کامپیوتر گرفتم.یادمه بازی صدا نداشت برا همین تا الان فرصت نشده بود دوباره بازی کنم.با توجه به حجم کم بازی(۷۰۰ مگ) واجب شد تا سلطان سبک مخفی کاری رو دوباره دانلود کنم.