تحلیل فنی | بررسی عملکرد Payday 2 روی پلی‌استیشن۴، ایکس‌باکس‌وان و نینتندو‌سوییچ

مقایسه فنی و گرافیکی و بررسی فنی بازی‌های مختلف برروی پلتفرم های گوناگون، همیشه جذابیت خاصی برای بازی‌بازان دارد. بررسی عملکرد بازی ها و چگونگی اجرای آن ها برروی پلتفرم های مختلف، نه تنها باعث می‌شود تا جزئیات منحصر به فردی را کشف کنیم، بلکه می‌توانیم با آگاهی فنی بیشتری به تجربه بازی مورد نظر بپردازیم. با قسمتی جدید از سری تحلیل فنی با گیمفا همراه باشید.

قطعا بسیاری از شما با بازی Payday 2 آشنایی دارید؛ این سری شوتر اول شخص همکاری، در نسل هفتم کنسول ها در بین محبوب ترین عناوین چند نفره قرار می‌گرفت و طرفداران زیادی داشت. نسخه دوم بازی در سال ۲۰۱۳ و درست پیش از عرضه کنسول های نسل هشتم، برای پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ منتشر شد و سازندگان پس از انتشار کنسول های نسل هشتمی، به فکر یک نسخه کامل و به‌روز شده، برای این کنسول ها افتادند. سرانجام، در سال ۲۰۱۵ بود که استودیوی  Overkill Software با همکاری شرکت ۵۰۵ Games، نسخه ای کامل را با نام Payday 2 Crimewave Edition برای کنسول های نسل هشتمی پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان منتشر کرد. اما به تازگی این عنوان برای کنسول ترکیبی و محبوب شرکت نینتندو، یعنی نینتندو سوییچ نیز عرضه شده و بازی‌بازان این کنسول نیز می‌توانند از تجربه Payday 2 بهره ببرند. همین موضوع باعث شده تا منبع تحلیلی دیجیتال فاندری، Payday 2 Crimewave Edition را برروی سه پلتفرم نسل فعلی بررسی نماید تا ببینیم که این بازی شوتر Co op چگونه روی این سخت افزارها (مخصوصا نینتندو سوییچ) اجرا می‌شود. نسخه اول بازی Payday با موتور داخلی استودیوی Overkill، یعنی موتور گرافیکی Diesel ساخته شده بود. سازندگان برای ساخت نسخه دوم بازی از نسخه ارتقا یافته موتور قبلی استفاده کردند و نام آن را Diesel 2.0 گذاشتند. این موتور با این که چهره واقعی خود را در نسخه های نسل هشتی نشان داد، اما با توجه به این که با بیلد موتور نسخه اول ساخته شده بود، می‌دانستیم که نباید انتظار یک تجربه گرافیکی و فنی فوق‌العاده را داشته باشیم. Payday 2 برروی کنسول های پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان با رزولوشن ۱۰۸۰p و نرخ فریم ۳۰ بر ثانیه‌ی ثابت اجرا می‌شود و می‌توان آن را نسخه بی نقصی از نظر فنی دانست. با توجه به سخت افزار کنسول های نسل هشتمی، بسیاری از بازی‌بازان انتظار داشتند تا Payday را برای اولین بار روی کنسول ها با نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه ببینند اما این اتفاق رخ نداد. با توجه به سطح گرافیکی بازی نیز نمی‌توان گفت که رسیدن به چنین نرخ فریمی دور از ذهن و عجیب است. اما نمی‌خواهیم قضیه را به همین جا ختم کنیم قطعا بررسی را ریز تر و دقیق تر خواهیم کرد و صد البته قصد داریم ببینیم Payday 2 روی کنسول نینتندو سوییج به چه صورتی اجرا می‌شود.

فیلتر بافت ها همان طور که در متن توضیح داده شد در نسخه ایکس‌باکس وان کیفیت بسیار بهتری دارند. ۱۶x anisotropic filtering در مقابل trilinear filtering ساده!

اگر از بازی‌بازان کنسول نینتندو سوییچ هستید و به تجربه بازی Payday 2 روی این کنسول ترکیبی امیدوار هستید، باید اخبار نه چندان خوبی به شما بدهم. این نسخه از بازی را قطعا نمی‌توان یک نسخه بی نقص یا حتی معمولی و متوسط دانست و سازندگان می‌توانستند با صرف زمان بیشتر آن را بهتر و بهینه تر می‌ساختند. برای شروع، می‌توان گفت که Payday 2 در حالت متصل و خانگی، با رزولوشن ۱۶۰۰x900 اجرا می‌شود که البته رزولوشن اجرایی بدی به نظر نمی‌رسد چرا که بسیاری از بازی ها حتی نتوانستند به این مقدار دست پیدا کنند. همان طور که مشاهده می‌کنید، رزولوشن اجرایی نسخه نینتندو سوییچ بسیار نزدیک به رزولوشن اجرایی نسخه پلی‌استیشن ۴ است و بازی در تلویزیون های HD بزرگ بسیار خوب به نظر می‌رسد. علاوه بر این، سازندگان در نسخه سوییچ از anti aliasing پیشرفته‌ای استفاده کرده‌اند که لبه ها را خوبی نرم و با کیفیت ساخته و باعث می‌شود بازی اصلا از نظر بصری، در سطح پایینی در مقایسه با دیگر نسخه ها قرار نگیرد. اما وقتی به سراع تنظیمات و جزئیات گرافیکی برویم، اوضاع به این خوبی برای نینتندو سوییچ پیش نمی‌رود. اول از همه بگذارید اشاره کنیم که Payday 2 در حالت دستی کنسول سوییچ، با رزولوشن ۱۲۸۰x720 اجرا می‌شود که برروی اسکرین کوچک کنسول به خوبی به نظر می‌رسد. با این حال، جزئیات گرافیکی در حالت دستی یا افت کیفیت دارند یا به کلی حذف می‌شوند. این موضوع حتی زمانی که در حالت متصل با دیگر نسخه ها مقایسه می‌شود، نتایج خوبی را به ما نمی‌دهد.

سیستم فیلتر بافت ها در دو نسخه نینتندو سوییج و پلی‌استیشن ۴ به یک صورت انجام شده است اما کیفیت بافت ها به طور کلی در نسخه سوییچ کمتر است.

یک نکته مهم در جزئیات گرافیکی نسخه های مختلف بازی وجود دارد و آن فیلتر بافت ها است. سازندگان در نسخه ایکس‌باکس وان بازی از ۱۶x anisotropic filtering برای فیلتر بافت ها استفاده کرده‌اند که بسیار خوب و با کیفیت به نظر می‌رسد اما این قابلیت تنها برای نسخه ایکس‌باکس وان بازی است و حتی نسخه پلی‌استیشن ۴ نیز از trilinear filtering استفاده می‌کند؛ دقیقا به مانند نسخه نینتندو سوییچ. این مشکلی است که برخی از بازی های پلی‌استیشن ۴ دارند که البته خیلی از آن ها با عرضه به‌روزرسان برطرف می‌شوند اما در مورد Payday 2 قطعا این گونه نبوده است. در زمینه بافت های بازی اگر بخواهیم نسخه ایکس‌باکس وان را با نسخه نینتندو سوییچ مقایسه کنیم، هیچ جای رقابتی باقی نمی‌ماند چرا که نه تنها کیفیت فیلتر بافت ها در نسخه سوییچ کمتر است، بلکه حتی کیفیت کلی بافت ها نیز کاهش یافته و نا امید کننده به نظر می‌رسد. در حالت متصل و خانگی سوییچ، قطعا کیفیت بد بافت ها و فیلتر آن‌ ها، به شدت مورد توجه قرار می‌گیرد. در زمینه سایه ها نیز نسخه نینتندو سوییچ در رده پایین تری نسبت به دیگر نسخه ها قرار می‌گیرد که می‌توان مستقیما آن را به توان پردازشی کنسول ربط داد. به هر حال، این کیفیت کمتر سایه ها اصلا در مقایسه با بافت ها جلب توجه نمی‌کند. اما اگر بخواهیم به طور کلی به ظاهر مراحل بازی روی سوییچ نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که این کنسول به نوعی کار خود را درست انجام داده است. در مراحلی مانند «فروشگاه جواهرات»، سوییچ توانسته بسیار خوب چنین مرحله پر جزئیات و بزرگی را به خوبی پردازش کند و سازندگان حتی برای پنهان کردن Draw Distance بی کفیت بازی از افکت Depth of Field مناسبی استفاده کرده‌اند.

در چنین مرحله ای که فضای بزرگ، آیتم های پر تعداد و جزئیات ریز و درشتی را مشاهده می‌کنیم، نینتندو سوییچ توانسته عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارد. همان طور که می‌بینید، دورنماهای بی کیفیت نسخه سوییچ با افکت Depth of Field پوشانده شده‌اند.

یک نکته مهم در مورد موتور گرافیکی Diesel 2 وجود دارد و آن هم این است که این موتور به هیچ عنوان انعطاف پذیر نیست؛ همین موضوع باعث می‌شود تا پورت بازی Payday 2 برای کنسولی مانند نینتندو سوییچ سخت باشد. به عنوان مثال افکت های پساپردازش بازی در همه نسخه ها به یک گونه و به یک روش نشان داده می‌شوند و سازندگان نمی‌توانستند میزان کیفیت یک افکت را به دلخواه تنظیم نمایند؛ به این معنی که یا باید آن را حذف می‌کردند و یا باید آن را در بازی قرار می‌دادند. یک افکت ریز اما مهم در بازی که به همین صورت در نسخه نینتندو سوییچ حذف شده، Chromatic Aberration نام دارد. این افکت زمانی که تمرکز دوربین از نقطه ای جدا می‌شود، نسبت به زاویه دید بازی‌باز به شفاف سازی رنگ ها مخصوصا در لبه ها می‌پردازد. نبود این افکت در نسخه سوییج شاید در ابتدا آشکار نباشد اما بسیار مهم است. نکته دیگر این که در نسخه نینتندو سوییچ خبری از افکت Bloom نیست. این افکت باعث می‌شود نورپردازی و در کل صحنه ها واقع گرایانه تر به نظر برسند اما با این که اصلا پر تقاضا نیستند، از نسخه سوییچ حذف شده‌اند (که به همان موضوع انعطاف ناپذیر بودن موتور برمی‌گردد).

در این تصویر به وضوح می‌توانید وجود و عدم وجود افکت Bloom را در نسخه های پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوییج مشاهده کنید. این مرحله از بازی قطعا یک نقطه استرس به حساب می‌آید و عملکرد بازی در آن غیر قابل قبول می‌شود.

مانند همیشه در آخر به عملکرد یا پرفرمنس بازی مورد نظر می‌رسیم. همان طور که در ابتدای مطلب گفته شد، نسخه های پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان بازی از نظر عملکرد و ثبات نرخ فریم هیچ مشکلی ندارند با نرخ فریم ۳۰ بر ثانیه اجرا می‌شوند اما به طور کلی می‌توان گفت که نسخه نینتندو سوییچ بویی از ثبات عملکرد و نرخ فریم نبرده است. پیش از این که بررسی دقیق مشکلات عملکرد نسخه سوییچ بپردازیم، باید نکته مهم و عجیبی را اعلام کنیم؛ در نسخه نینتندو سوییچ، NPC ها به بدترین شکل ممکن در مراحل دیده می‌شوند. زمانی که در حال تجربه بازی هستید، قطعا مشاهده خواهید کرد که NPC ها در بعضی مواقع رفتار های بسیار عجیب و مضحکی دارن؛ به عنوان مثال در حال قدم زمان ناگهان وارد دیوار می‌شوند یا به سطوح بالاتری از زمین می‌رسند. در طرف دیگر، این NPC ها در مراحل بازی در نسخه نینتندو سوییچ با نرخ فریم کمتری نسبت به نرخ فریم اصلی بازی حرکت می‌کنند و اگر با دقت به آن ها نگاه کنید، به نظر می‌رسد با نرخ فریم ۱۵ یا ۲۰ فریم در ثانیه حرکت می‌کنند که نشان می‌دهد سازنده ها تا چه حد برای بهبود وضع عملکرد بازی از حقه ها و عناصر ریزی استفاده کرده‌اند. البته این موضوع اصلا به معنی نکته مثبت یا چنین چیزی در نظر گرفته نمی‌شود بلکه جنبه منفی دارد.

در زمینه نرخ فریم کلی بازی، همان طور که گفته شد، هر چیزی می‌تواند ثبات آن را در نسخه سوییچ بر هم بزند. به عنوان مثال در آغاز مرحله زمانی که در حال قدم زدن هستید و توجهی را جلب نمی‌کنید، بازی با نرخ فریم ثابت ۳۰ بر ثانیه اجرا می‌شود اما پس از این که با تیراندازی توجه همه را به خود جلب می‌کنید و در واقع اکشن شروع می‌شود، فریم تایم بازی به کلی به هم می‌ریزد و به ندرت ثابت می‌شود. سازندگان به جای این که برای بهبود این مشکل از یک V-Sync سازگار یا adopted vsync استفاده کنند، از یک V-Sync دبل بافر استفاده کرده‌اند که بیشتر بازی را تا مرز سکته می‌برد. به طور کلی هر کاری که در خلال گیم‌پلی انجام دهید، موجب افت فریم می‌شود؛ مثلا شکستن شیشه های یک فروشگاه یا حتی منفجر شدن نارنجک (حتی اگر در قاب صفحه دیده نشود)، فریم تایم بازی را به هم می‌ریزد. در یک مرحله پر تقاضا و سنگین مانند مرحله درگیری با پلیس در تونل که پر از دشمن و دود پخش شده است، نرخ فریم بازی حتی به ۲۰ یا پایین تر هم می‌رسد و نقطه ضعف اصلی بازی از نظر فنی را مشخص می‌کند. بدترین اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بدانید این افت فریم به طور مستقیم برروی گیم‌پلی بازی تاثیر گذار است و به مانند لگ عمل می‌کند؛ به عنوان مثال زمانی که بازی در حال اجرا با ۲۰ فریم در ثانیه است، سرعت کلی اکشن و گیم‌پلی به حدود ۶۰ درصد می‌رسد و ممکن است نتایج بدی را برای بازی‌بازان به همراه داشته باشد. این مشکلات حتی در حالت دستی نیز قابل قبول بود اما زمانی که سوییچ در حالت متصل و با تمام توان خود پردازش می‌کند، این مشکلات در عملکرد غیر قابل قبول می‌شوند. همه این مشکلات در عملکرد بازی در حالی است که همان طور که اشاره شد، بسیاری از عناصر و ویژگی های گرافیکی بازی در نسخه نینتندو سوییچ حذف شده‌اند و با وجود این همه فداکاری، باز هم نمی‌توانیم شاهد یک عنوان بهینه و بدون مشکل باشیم.

با منفجر شدن نارنجک، شکسته شدن شیشه و حتی آگاه شدن مردم نسبت به حضور شما، ثبات نرخ فریم به مقادیر مختلفی افت می‌کند.

قطعا نسخه نینتندو سوییچ بازی Payday 2 را نمی‌توان یک پورت «خوب» دانست. موتور انعطاف ناپذیر این بازی و همچنین کم کاری سازندگان باعث شده تا نسخه سوییچ بازی به یک عنوان معمولی یا حتی نا امیدکننده بدل شود. فراموش نکنیم که قطعا این مشکلات به خاطر توان سخت افزاری نینتندو سوییچ نیست چرا که پیش از این مشاهده کردیم این کنسول ترکیبی می‌تواند خیلی بهتر و مناسبت تر، بازی های سنگین و پرتقاضایی را مانند L.A.Noire، اسکایریم و Doom را اجرا نماید. اگر به دنبال یک بازی شوتر اول شخص عالی برای نینتندو سوییچ می‌گردید، Payday 2 (حداقل از نظر فنی) گزینه مناسبی برای شما نیست و می‌توانید Doom را با لذت تجربه نمایید. در طرف دیگر از استودیوی Overkill انتظار می‌رفت در کنار پشتیبانی هایش از بازی، یک به‌روزرسان یا بهینه ساز را برای کنسول های میان نسلی پلی‌استیشن ۴ پرو و ایکس‌باکس وان ایکس منتشر می‌کرد. با وجود قدرت سخت افزاری بالای این کنسول ها، سازندگان خیلی راحت می‌توانند Payday 2 را با نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه یا حتی رزولوشن بالاتر در دسترس بازی‌بازان قرار دهند که این اتفاق رخ نداده است.

امیدوارم از این قسمت از سری تحلیل فنی لذت و نهایت استفاده را از آن برده باشید. شما می‌توانید برای بررسی دقیق و موشکافانه عملکرد نسخه بازسازی شده بازی Payday 2 برروی کنسول های نینتندو سوییچ، پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان، ویدیوی تحلیلی زیر را که به وسیله دیجیتال فاندری تهیه شده است، تماشا و دانلود نمایید (واضح است که تنها مشاهده ویدیو با بالاترین کیفیت ممکن باعث فهم دقیق موضوعات فنی این سری می‌شود):