تحلیل فنی | بررسی عملکرد Bayonetta 1 و ۲ روی کنسول نینتندو سوییچ

مقایسه فنی و گرافیکی و بررسی فنی بازی‌های مختلف برروی پلتفرم های گوناگون، همیشه جذابیت خاصی برای بازی‌بازان دارد. بررسی عملکرد بازی ها و چگونگی اجرای آن ها برروی پلتفرم های مختلف، نه تنها باعث می‌شود تا جزئیات منحصر به فردی را کشف کنیم، بلکه می‌توانیم با آگاهی فنی بیشتری به تجربه بازی مورد نظر بپردازیم. با قسمتی جدید از سری تحلیل فنی با گیمفا همراه باشید.

در سال ۲۰۰۹، استودیوی پلاتینوم گیمز با همکاری شرکت سگا، یکی از بهترین سری‌های اکشن در طول تاریخ بازی‌های ویدیویی را به جهان معرفی کرد. بازی Bayonetta در سال ۲۰۰۹ برای کنسول ایکس‌باکس ۳۶۰ عرضه شد و توانست استاندارد های جدیدی را به سبک اکشن Hack n Slash اضافه کند و عنوانی سراسر اکشن و با صحنه های دیوانه وار خلق نماید. پس از پورت پلی‌استیشن ۳، بازی Bayonetta را در سال ۲۰۱۴ روی کنسول Wii U دیدیم که به صورت «تقریبا» بازسازی شده در اختیار بازی‌بازان و طرفداران قرار گرفته بود. در همین سال گذشته بود که بازی در شبکه استیم منتشر شد و در دسترس بازی‌بازان رایانه های شخصی قرار گرفت و حال، نوبت به کنسول محبوب و ترکیبی شرکت نینتندو، یعنی نینتندو سوییچ می رسد.

شرکت نینتندو طی یک اقدام جالب، دو نسخه از سری، یعنی Bayonetta 1 و Bayonetta 2 را برای کنسول ترکیبی نینتندو سوییچ عرضه کرده است. حال، ما در این قسمت از سری تحلیل فنی قصد داریم تا عملکرد این دو بازی را روی قدرتمند ترین کنسول نینتندو بررسی نماییم و ببینیم سوییچ چگونه با مبارزات سریع و دیوانه وار بازی، دست و پنجه نرم کرده است. این تحلیل فنی به دو بخش تقسیم می‌شود و دو ویدیوی تحلیلی دارد که یکی مربوط به نسخه اول و دیگری مربوط به نسخه دوم بازی است. با ما در ادامه همراه باشید.

سایه ها و نوع Shading در نسخه نینتندو سوییچ کاملا متفاوت با دیگر نسخه ها پردازش می‌شود که نمونه آن را در بازی هایی مانند LA Noire هم دیده بودیم؛ سایه‌ها دیگر دقیق و شارپ نیستند و حالتی محو و واقع گرایانه به خود گرفته‌اند.

اول از همه با رزولوشن اجرایی بازی آغاز می‌کنیم؛ نسخه اول Bayonetta روی نینتندو سوییچ با رزولوشن ۷۲۰p اجرا می‌شود؛ چیزی که هم در حالت متصل و هم در حالت دستی برقرار است و بالاتر از آن برروی هیچ نسخه کنسولی خاصی ندیده‌ایم. این که بدانیم رزولوشن اجرایی بازی روی سوییچ به اندازه رزولوشن اجرایی نسخه دوم روی کنسول Wii U است، قطعا کمی ناامیدمان می‌کند اما توجه داشته باشید که رزولوشن، پایان کار نیست. بیایید ابتدا نسخه اول Bayonetta را روی حالت متصل کنسول بررسی کنیم تا سوییچ بتواند از تمام توان خود برای اجرای بازی استفاده نماید. با مقایسه این نسخه با نسخه Wii U متوجه می‌شویم که نسخه نینتندو سوییچ کیفیت و فیلتر بافت های بیشتر و بهتری دارد که باعث می‌شود بازی روی نمایشگرهای بزرگ مناسب و قابل قبول اجرا شود. پس از این، می‌توان به پردازش مختلف افکت Depth of Field در نسخه سوییچ اشاره کرد که aliasing بهتری داشته و نرم تر نشان داده می‌شود. تفاوت ها همچنان ادامه دارند و در قدم بعد، باید به نورپردازی و Shading متفاوت دو نسخه بازی اشاره کرد که الزاما به معنی برتری سوییچ نیست و دو تکنیک متفاوت در دو نسخه به کار گرفته شده است. همچنین می‌توان در این بحث اشاره کرد که Bloom Lighting در نسخه سوییچ کاملا متفاوت با دیگر نسخه ها (حتی نسخه رایانه های شخصی) طراحی شده است و حس درگیر کنندگی بسیار خوبی دارد. به طور کلی می‌توان گفت که Bayonetta روی این دو کنسول نینتندو به صورت های متفاوتی پردازش می‌شوند و هر کدام عناصر فنی منحصر به فردی دارند. بد نیست نگاهی کوتاه نیز به نسخه ایکس‌باکس ۳۶۰ بازی بیندازیم و آن را با نسخه سوییچ مقایسه کنیم؛ نسخه ایکس‌باکس ۳۶۰ با این که در سال ۲۰۰۹ منتشر شده و حدود ۹ سال از عرضه‌اش می‌گذرد، اما همچنان پای به پای نسخه سوییچ پیش می‌آید و حتی در مواردی مانند کیفیت سایه ها یا کیفیت نورپردازی از نسخه سوییچ پیش می‌افتد. همه این تفاسیر باعث می‌شود بگوییم که اگر به دنبال یک نسخه فوق‌العاده با کیفیت با رزولوشن بالا می‌گردید، نسخه نینتندو سوییچ قطعا چاره کار شما نیست.

در این تصویر می‌توانیم Bloom Lighting خاص نسخه سوییچ را به وضوح مشاهده کنیم.

اما یک ویژگی فوق‌العاده بازی روی نینتندو سوییچ، امکان تجربه آن در همه جا و هر وقتی است. بازی در حالت دستی نیز همان طور که پیش از این اشاره شد، با رزولوشن ۷۲۰p اجرا می‌شود اما طبیعی است که باید از نظر کیفی، عملکرد پایین تری را در این حالت مشاهده کنیم. به عنوان مثال، می‌توان به کیفیت پایین تر فیلتر بافت ها یا کیفیت پایین تر سایه ها در حالت دستی اشاره کرد. اما شاید این یک حقیقت بزرگ باشد که Bayonetta روی حالت دستی خیلی شارپ تر و با کیفیت تر از حالت متصل (روی یک نمایشگر بزرگ) به نظر می‌رسد و تجربه خوبی را به مخاطب القا می‌کند. طبیعی است که تا این جای کار از نظر کیفی و گرافیکی Bayonetta روی کنسول ترکیبی نینتندو سوییچ آن چنان راضی نباشید و از خود بپرسید که بازی‌بازان انگیزه بیشتری برای تجربه نسخه سوییچ بازی دارند یا خیر. زمانی که بحث عملکرد یا Performance را پیش بکشیم، نسخه نینتندو سوییچ قطعا ارزش تجربه را خواهد داشت.

آزمایش این صحنه نتایج خوبی را در عملکرد نسخه سوییچ به ما می‌دهد و به ندرت شاهد افت فریم هستیم.

اگر از طرفداران سبک اکشن و Hack & Slash باشید، قطعا می‌دانید که نرخ فریم و ثبات آن در چنین بازی هایی بسیار مهم و حیاتی است چرا که اکشن های دیوانه وار عنوانی مانند Bayonetta با افت و ناپایداری «فریم تایم» نابود شده و لذت آن از بین می‌رود. به عنوان آزمایش، دیجیتال فاندری مرحله مبارزه روی سکوی معلق را انتخاب می‌کند که صحنه ها سریع تغییر کرده و تعداد زیادی دشمن روی سکو دیده می‌شوند. اهمیت نسخه نینتندو سوییچ این جا مشخص می‌شود و مشاهده می‌کنیم بازی به غیر از چند مورد افت فریم، در دیگر لحظه ها با نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه‌ی ثابت اجرا می‌شود. این در حالی است که نسخه Wii U بازی در هنگام مبارزات به هیچ وجه به نرخ فریم ۶۰ یا حتی نزدیک به آن نمی‌رسید و گاهی حتی از ۳۰ فریم بر ثانیه نیز پایین تر می‌آمد. عملکرد نسخه نینتندو سوییچ را می‌توان با عملکرد نسخه ایکس‌باکس ۳۶۰ مقایسه کرد زیرا در آن نسخه از بازی نیز مشکل خاصی در نرخ فریم بازی دیده نمی‌شد و سخت افزار این کنسول نسل هفتمی می‌توانست بازی را در بیشتر اوقات به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا نماید. با این حال می‌توان گفت که عملکرد بازی روی سوییچ کمی بهتر است. زمانی که پا را فراتر بگذاریم، می‌توانیم بازی را روی ایکس‌باکس وان و ایکس‌باکس وان ایکس نیز به لطف قابلیت پشتیبانی از نسل قبل بررسی کنیم. جالب است بدانید که حتی ایکس‌باکس وان استاندارد نیز نمی‌تواند Bayonetta را در همه وقت روی ۶۰ فریم بر ثانیه‌ی ثابت اجرا کند و در مبارزات سنگین دچار مشکل می‌شود. زمانی می‌توانیم این عنوان را بدون حتی لحظه ای افت فریم تجربه کنیم که آن را روی ایکس‌باکس وان ایکس اجرا نماییم.

این مرحله مبارزه با غولآخر افکت های بسیاری را در خود دارد که Wii U به سمت نقطه شکست می‌برد اما وضعیت در نسخه سوییج بهتر است؛ با این حال، این کنسول ترکیبی به هیچ وجه عملکرد ثابتی را به ما نشان نمی‌دهد.

اگر Bayonetta را تجربه کرده باشید حتما می‌دانید که پس از اتمام هر مرحله، یک افکت Depth of Field غلیظ روی صفحه می‌افتد و روی آن اطلاعات شخصی و عملکرد خود را در آن مرحله مشاهده می‌کنیم. در نسخه Wii U همین افکت باعث می‌شد تا بازی با یک افت فریم قابل توجه مواجه شود اما در نسخه سوییچ، چنین افت فریم اصلا وجود ندارد. در مرحله مبارزه با غولآخر تبردار بازی، قطعا سخت افزار کنسول ها آزمایش می‌شود. در این مرحله افکت های زیادی همزمان در صحنه دیده می‌شوند و همچنین سریع بودن مبارزه باعث می‌شود تا آن را یک نقطه استرس تمام عیار بدانیم. تجربه این بخش از بازی روی Wii U، کمر این کنسول بیچاره را خم می‌کند و باعث می‌شود تا نرخ فریم تا نزدیکی ۳۰ بر ثانیه پایین بیاید. حال، بیایید این صحنه را روی نینتندو سوییچ بررسی کنیم. واضح است که نینتندو سوییچ نیز نمی‌تواند این مبارزه حماسی و فوق‌العاده را با نرخ فریم ثابت ۶۰ بر ثانیه اجرا کند اما در بسیاری از مواقع مشکلی به وجود نمی‌آورد و عمده افت فریم آن زمانی است که حالت بدل و اسلو موشن فعال می‌شود. موفقیت نینتندو سوییچ در عملکرد به همین جا ختم نمی‌شود و طبق بررسی ها می‌توانیم بگوییم زمان های بارگذاری حدود «یک سوم» نسبت به نسخه Wii U کمتر شده‌اند و مرحله ای که در ۱۵ ثانیه بارگذاری می‌شد، حال روی سوییچ در ۵ ثانبه بارگذاری می‌شود.

به طور کلی می‌توان گفت که نسخه نینتندو سوییچ بازی Bayonetta موفق و خوب عمل کرده است. این نسخه شاید از نظر کیفیت گرافیکی و بصری یک بوست و پرش بلند نسبت به نسخه‌های قدیمی تر بازی نباشد اما عملکرد بسیار خوب آن باعث می‌شود تا آن را به تمام دارندگان کنسول نینتندو سوییچ پیشنهاد کنیم. شما عزیزان می‌توانید در زیر، ویدیوی تحلیلی دیجیتال فاندری از نسخه نینتندو سوییچ بازی Bayonetta را در زیر تماشا و دانلود نمایید:

دانلود ویدیو با رزولوشن ۱۰۸۰p (نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه)

Bayonetta 2 در سال ۲۰۱۴ به صورت انحصاری برای کنسول Wii U عرضه شد. این بازی استودیوی پلاتینوم گیمز به عقیده بسیاری از بازی‌بازان و منتقدان، بهترین بازی Hack & Slash ساخته شده در تاریخ صنعت بازی های ویدیویی است و توانست استاندارد های درخشان نسخه اول را حتی فراتر نیز پیش ببرد. به دور از بحث های متفرقه، به قطع می‌توان گفت که Bayonetta 2 روی کنسول Wii U زیبا و دوست داشتنی اجرا می‌شد و همین زیبا بودن باعث شده بود فشار زیادی به سخت افزار نه چندان قدرتمند کنسول نام برده شده وارد شود و در بسیاری از نقاط بازی شاهد ضعف در عملکرد بودیم. برخلاف نسخه اول بازی که می‌توانیم آن را روی کنسول ها و سخت افزارهای مختلف (مانند نسخه رایانه های شخصی یا نسخه ایکس‌باکس ۳۶۰) اجرا نماییم، در مورد Bayonetta 2، دو کنسول نینتندو یعنی Wii U و نینتندو سوییچ، تنها گزینه های ما برای آزمایش کردن هستند و باید به سخت افزار این دو کنسول بسنده کنیم. نسخه دوم بازی به مانند نسخه اول روی نینتندو سوییچ با رزولوشن ۷۲۰p اجرا می‌شود و از این نظر تفاوتی با نسخه Wii U نیز ندارد. از بحث رزولوشن اجرایی که بگذیم، یک سری عناصر گرافیکی و فنی بین دو نسخه تفاوت ایجاد می‌کنند؛ اول از همه باید به سایه های بازی اشاره کرد که روی دو کنسول به صورت متفاوتی پردازش می‌شود. این سایه ها در نسخه نینتندو سوییچ بسته به نوع و تقاضای صحنه، کیفیت متغیری دارند و مانند نسخه Wii U در همه صحنه ها به یک شکل پردازش نمی‌شوند که مطمئن نیستیم بتوان این را نکته مثبتی (یا حتی منفی) در نظر گرفت. همچنین کیفیت فیلتر بافت ها در نسخه سوییچ افزایش پیدا کرده‌اند که بسیار خوب است.

ثابت ماندن رزولوشن نسخه سوییچ نسبت به نسخه Wii U و همچنین کم کاری توسعه دهندگان در بهبود عناصر گرافیکی باعث می‌شود تا نتوان تفاوت چشمگیری را از نظر بصری بین این دو نسخه مشاهده کرد.

پیشتر در مطلب توضیح دادیم که اگر به دنبال یک نسخه با کیفیت و گرافیک بالا از بازی می‌گردید، خیلی خود را به نسخه نینتندو سوییچ امیدوار نکنید. این موضوع در مورد نسخه دوم نیز پابرجا است و بازی در حالت متصل و روی نمایشگر های بزرگ، آن چنان که باید خوب و مطلوب به نظر نمی‌رسد و تفاوت های بصری نسبت به نسخه Wii U کم است. اما اگر به سراغ حالت دستی بازی روی سوییچ برویم، شاید نتایج خیلی بهتری به دست آوریم. Bayonetta 2 در حالت دستی فوق‌العاده اجرا می‌شود به طوری که هیچ تفاوت بزرگی بین حالت متصل و حالت دستی وجود ندارد؛ همین ها باعث می‌شود تا بازی روی نمایشگر کوچک کنسول بسیار تمیز تر و با کیفیت تر به نظر برسد و تجربه بازی در حالت دستی را بسیار خوب کند. در طرف دیگر این موضوع نشان می‌دهد که کار کافی و قابل قبولی روی حالت متصل بازی صورت نگرفته است.

این فصل زیبا از بازی با این که هیچ دشمن و صحنه اکشن خاصی ندارد، سخت افزار Wii U را مدام به چالش می‌کشید که دلیل اصلی آن را می‌توان رفلکشن زیبای آب دانست. این صحنه در حالت دستی سوییچ نیز مشکلاتی را به همراه دارد اما در حالت متصل، خیلی روان تر اجرا می‌شود.

مانند نسخه اول وقتی امید ها به نسخه نینتندو سوییچ بیشتر می‌شود که پای عملکرد در میان باشد. بزرگترین مشکل نسخه Wii U در آن زمان این بود که سازندگان نرخ فریم هدف را ۶۰ بر ثانیه قرار داده بودند اما سخت افزار کنسول حقیقتا نمی‌توانست اکشن های سریع بازی یا حتی صحنه های معمولی را با این نرخ فریم پردازش کند. حال، با وجود سخت افزار قدرتمندتر نینتندو سوییج، می‌توانیم به عملکرد بسیار بیشتر امیدوار باشیم. نرخ فریم Bayonetta 2 در حالت متصل نینتندو سوییچ، پیشرفت بسیار خوب و راضی کننده‌ای دارد. صحنه های اکشنی که کمر Wii U را خم می‌کرد، در نینتندو سوییچ تنها به افت کم و اندکی ختم می‌شوند و به ندرت مشاهده می‌کنیم که نرخ فریم بازی از ۵۰ فریم بر ثانیه پایین تر بیاید. این نرخ فریم قطعا در حالت دستی سطح پایین تری دارد که البته طبیعی است. اما بیایید بررسی کنیم که چرا سوییچ نمی‌تواند Bayonetta 2 را به صورت ثابت روی ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا کند؛ آن هم با وجود تغییرات و بهبود های کم و اندک گرافیکی! تحلیلگر دیجیتال فاندری دلیل این اتفاق را با دلیل بسیار جالب و منطقی توضیح می‌دهد. اگر بازی را روی سوییچ تجربه یا ویدیوی تحلیلی مربوطه را تماشا کرده باشید، می‌دانید بازی زمانی دچار افت فریم می‌شود که حمله ای از جانب بازی‌باز یا دشمن صورت بگیرد. در اثر این حمله یا افکت های رنگارنگ و فشرده ای نمایش داده می‌شوند یا بازی‌باز در صورت جاخالی دادن وارد حالت اسلو موشن می‌شود. این افکت ها به طور دقیق، دلیل اصلی افت فریم بازی در حالت متصل است که به عدم وجود bandwidth کافی و مواردی مشابه برمی‌گردند. ساختار سخت افزاری نینتندو سوییچ به شکل APU است یعنی CPU و GPU از یک منبع نیرو می‌گیرند (بین این دو به اشتراک گذاشته می‌شود). حال، به تعادل نرسیدن تغذیه هر کدام می‌تواند خیلی راحت در اکشن های سریع بازی افت فریم ایجاد کند. پردازنده سوییچ تا سرعت ۱٫۰۲۰ گیگاهرتز و پردازنده گرافیکی آن تا ۹۲۱ مگاهرتز (در حالت دستی تا ۳۸۴ مگاهرتز) اطلاعات را پردازش می‌کنند و وجود مموری ۴ گیگابایتی کنسول، شاید بیشتر انگشت ها را به سمت توسعه دهندگان نشانه بگیرد. یادمان نرود که سوییچ پیش از این توانسته بازی های پرتقاضا و بزرگی مانند DOOM و L.A.Noire یا حتی The Legend of Zelda: Breath of the Wild را به خوبی اجرا نماید پس نباید مشکل خاصی با اجرای Bayonetta و Bayonetta 2 داشته باشد.

شاید انتظار داشتیم تا نسخه دوم حداقل با رزولوشن ۹۰۰p در حالت متصل اجرا می‌شد اما عملکرد بازی به ما نشان می‌دهد دست سازندگان برای افزایش رزولوشن اصلا باز نبوده است. مبارزه با این غولآخر در نسخه سوییچ بسیار روان و خوب است اما قطعا افزایش رزولوشن، باعث برهم خوردن عملکرد می‌شود.

به طور کلی می‌توان گفت که هر دو نسخه Bayonetta ارزش تجربه دوباره را برروی کنسول نینتندو سوییچ دارند؛ مخصوصا نسخه دوم که تنها برروی کنسول Wii U با عملکردی نه چندان جالب در دسترس بود. قطعا نسخه‌های نینتندو سوییچ بازی بی ایراد و بی نقص نیستند و سازندگان بدون شک می‌توانستند در زمینه های بصری یا حتی عملکرد بهتر از این عمل کنند اما این ها باعث نمی‌شود که Bayonetta 1 و Bayonetta 2 به جمع بهترین عناوین منتشر شده برای کنسول ترکیبی نینتندو اضافه نشوند.

امیدوارم از این قسمت از سری تحلیل فنی لذت و نهایت استفاده را از آن برده باشید. شما می‌توانید برای بررسی دقیق و موشکافانه عملکرد بازی Bayonetta 2 برروی کنسول‌ نینتندو سوییچ، ویدیوی تحلیلی زیر را که به وسیله دیجیتال فاندری تهیه شده است، تماشا و دانلود نمایید:

دانلود ویدیو با رزولوشن ۱۰۸۰p (نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه)