روزی روزگاری: لشکر کم نفره | نقد و بررسی بازی Army Of Two

روز های خوب EA به پایان رسید. شاید یادتان نیاید ولی قدیم ها یادش بخیر EA بازی های داستان محور هم می ساخت. آن روز ها روز های خوب EA و ما بود ولی رفته رفته بازی ها همه آنلاین شدند و داستان ها محو. البته آنلاین شدن بازی ها به هیچ وجه بد نبود چون هیجان دو چندانی به بازی تزریق می کرد ولی تمرکز روی بخش چند نفره سبب غفلت از داستان های خوب شده بود. حتی بخش های چند نفره سبب نابودی بازی های همکاری دو نفره هم شد و این روز ها به سختی شاید بتوان عنوانی مانند Gears of War یا دیگر بازی هایی را پیدا کرد که به این حالت وفادار مانده باشند. هر چه باشد با عناوینی که تمام تمرکزشان بر روی یک تجربه چند نفره هیجان انگیز است، دیگر برای یک داستان خوب و پر زد و خورد باید باز هم به سال ها پیش سفر کرد. داستان امروز ما داستان یک عنوان داستان محور است که اوج زیبایی و جذابیتش در همکاری دو برادر در میدان جنگ بود. دو برادری که قرار بود ارتشی دو نفره در جنگ با دشمنی ملیونی باشند.

داستان بازی در سال ۱۹۹۳ در جایی شروع می شود که شما به یکی از اعضای ارتش دو نفره تایسون ریوس و الیوت سیلم ، در یکی از ماموریت های خود در سومالی، باید به همراه یک مامور ویژه به جنگ یکی از جنگ سالاران سومالی بروید. در پایان ماموریت و با توجه به نتیجه خوب ماموریت یک ارتش خصوصی به نام SCC از این دو رنجر دعوت می کند تا به به این شرکت ملحق شوند. با گذشت زمان و رسیدن به ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و حمله به برج های دو گانه این دو ابر سرباز به ماموریتی در افغانستان فرستاده می شوند که در آن جا باید جلوی شلیک موشک های بالستیک القعاده گرفته شود و پایگاه و سیلو های این موشک ها نابود شود. با نزدیک شدن به پایان کار ناگهان دو سرباز خود را در میان خطر گاز های سمی می بینند و این جا است که جرقه ای اولیه توطعه علیه این دو نفر در ذهن آن ها زده می شود. در ادامه این دو نفر در سال ۲۰۰۳ به ماموریتی برای نجات یک سرهنگ اثیر شده آمریکایی در عراق فرستاده می شوند و باز هم در آن جا با گیر افتادن در میان کیمن عراقی ها و مراحل بعدی نشانه هایی از این توطعه پیدا می کنند تا در نهایت از این شرکت خارج شوند و…

کل منطق و اصل بازی بر روی همین سیستم اگرو است که البته تا حدی غیر معمول نیز طراحی شده ولی از سوی دیگر لذت خاصی به بازی می بخشد

همان طور که مشخص است داستان بازی فقط یک بهانه برای حظور در لوکیشن های مختلف و کشتن تعداد بیشتری از دشمنان است. به طور معمول در این عناوین هیچ دیالوگ مهمی رد و بدل نمی شود و از همان ابتدا با همان اولین دیالوگ هایی که در خصوص توطئه، بین تایسون و سیلم برقرار می شد، می توانستیم تا انتهای ماجرا را بخوانیم. همچنین به طرز عجیبی و بر خلاف کلیشه های موجود، تایسون به عنوان آدم گنده داستان، مغز متفکر گروه هم هست و معمول تر آن بود که سیلم عقل کل باشد و تایسون مرد عمل.

بازی به سبک سوم شخص شوتر روایت می شود و شما می توانید در ابتدای بازی شخصیت خود را از بین این دو سرباز جنگ ندیده انتخاب کنید. با توجه به سبک این عنوان، سرعت بازی در حد متوسط و البته رو به کم قرار دارد که این مورد به دو دلیل در بازی گنجانده شده است. اول این که حس سنگینی و زیر فشار بودن را به شکل بهتری حس خواهید کرد و در ثانی کاهش سرعت یکی از راحت ترین و موثر ترین راه ها برای القای حس تاکتیکال بودن به یک بازی است که این مهم رابطه مستقیمی با افزایش زمان تصمیم گیری برای شما دارد که نتیجه نهایی آن همان حس است.

جدای از آن در بازی شما دسترسی به تعداد زیادی گلوله خواهید داشت و از این نظر هرگز در بازی فشاری را احساس نخواهید کرد. گلوله ها به مانند نقل و نبات از جنازه دشمنان کشته شده قابل برداشت است وهمواره سطح مناسبی از گلوله برای سلاح، ثانویه و سلاح دستی قابل یافتن است. در ضمن شما ممکن است تعدادی نارنجک نیز از این پک ها پیدا کنید که البته احتمال آن به مراتب کمتر است. البته مشکل اصلی این جا است که بازی می خواهد تا حدودی تاکتیکال به نظر برسد ولی دریایی از فشنگ های استفاده نشده جلوی آن را گرفته و بازی را به یک عنوان سبک تر تنزل می دهد.

البته با وجود تمام اکشن و هیجان و خون انفجاری که در بازی گنجانده شده است، مهمترین المان بازی و عاملی که سبب تمایز بین این عنوان و تمام شوتر های دیگر می شود سیستم Agro در بازی است. اساس کار آن به این شکل است که شما اگر به سمت دشمنان شلیک کنید و در صدد آسیب رساندن به آن ها باشید، در نیجه دشمنان نیز برای کشتن زودتر شما دست به کار خواهند شد و تعداد بیشتری از آن ها هم به سمت شما شلیک می کنند. همچنین اگر شما سلاح قدرت مند تری هم داشته باشید باز دشمنان ترجیح می دهند که کار شما را یکسره کنند و بعد به سراغ دوستان سبک تجهیز تر شما بروند. اگرو خود دو حالت را پیش روی شما می گذارد، یک این که شما با ایجاد یه آتش سوری و جلب توجه دشمنان، فشار را ازز روی هم تیمی خود برداشته و اجازه احیای سلامتی و یا تغییر موقعیت را به وی می دهید و یا در حالت دوم، با جلب توجه دشمنان و جذب آتش آن ها یار شما این توان را دارد که به منطقه ای بهتر تغییر موقعیت دهد و از آن جا کار دشمنان همیشه پر تعداد شما در بازی را یکسره کند.

همان طور که اشاره شد با شلیک گلوله بیشتر نظر دشمنان به سمت شما جلب خواهد شد. در این حالت با هرچه افزایش بیشتر در اگرو، رنگ کاراکتر شما به قرمز تغییر خواهد کرد و از سوی دیگر نوار اگرو موجود در بالای صفحه نیز به سمت کارکتر شما می چرخد. البته اگر شما به شلیک دیوانه وار خود ادامه دهید و به حالت اور کیل وارد خواهید که شد که حالا دشمنان دیوانه وار سعی می کنند که شما را بکشند و شما با هر شلیک آسیب بیشتری به ان ها وارد می کنید. در کل در حالت جذب و اور کیل شما توانایی ارسال دستور های ساده و راحت را به هم تیمی انسانی و هوش مصنوعی خود دارید. این دستورات مانند اجرای آتش پشتیبانی برای کم کردن فشار از روی خودتان و یا کسب فرصب برای احیای سلامتی از جمله کاربرد های آن ها می باشد. همچنین شما می توانید سلامتی یار خود را نیز مشاهده کنید و حتی اگر متوجه شوید وی در وضعیتی نزدیک به کشته شدن قرار دارد به سرعت و با ارسال دستور عقب نشینی و یا با اجرای آتش سنگین شما، وی توانایی احیای خود را دارد و این نیز بسیار مهم است چون در صورتی که هم تیمی شما در میانه نبرد در اثر آسیب بر روی زمین افتاده و نیاز به کمک داشته باشد شما قطعا کار سخت تری برای احیای او خواهید داشت و در این حالت باید ابتدا خود را به بدن نیمه جان وی برسانید و در نسبت به احیای وی اقدام کنید و در این حالت شما به مدتی در حدود ۱۰ ثانیه باید بر روی او کار کنید و در این زمان هم تیمی زمین گیر شده شما باید به کشتن دشمنانی که در این حالت مهاجم تر و بی پروا تر هم می شوند، اقدام کند. البته اگر که موقعیت زمین گیر شدن یار شما چندان محافظت شده نباشد، می توانید وی را به نقطه ای بهتر بر روی زمین بکشید و در پشت یک حفاظ به کار خود مشغول شوید.

حالت پشت به پشت لذت بخش، ولی بهتر بود توانایی وارد شدن به این حالت را به دست بازی باز هم می سپردند

علاوه بر این در بعضی مکان های از پیش تعریف شده در بازی ، شما دسترسی به حالتی به نام پشت به پشت خواهید یافت که در آن شما و یار شفیقتان، در موقعیتی که میان ده ها دشمن خشمگین محاصره شده اید، باید حساب یک به یک آن ها را برسید. در این حالت بازی به صورت آهسته نمایش داده می شود تا فشار کمتری بر شما وارد باشد و از سوی دیگر هم لحظات زیبا تری هم خلق شود و در ضمن نیازی به تعویض خشاب در این حالت هم نیست و در نتیجه شما می توانید با فراق خاطر و در آرامش کامل به کشتن تروریست های کلیشه ای بازی مشغول شوید.

از دیگر توانایی هایی که در بازی افزوده شده ات امکان شخصی سازی تجهیزات و تسلیحات است. شما با پایان هر ماموریت و یا پیدا کردن کیف مدارک و یا انجام هر چالشی در بازی به عنون یک مزدور، پولی در یافت خواهید کرد. به وسیله این مبلغ شما می توانید نسبت به شخصی سازی همه چیز هایی که با خود به میدان نبرد می برید اقدام کنید. شما می تاونید این مبالغ را صرف خرید سلاح های جدید، ادوات جانبی جدید برای سلاح ها یا  خرید زره های متفاوت، کنید. سلاح های بازی در حالت پایه فقط شامل دو سلاح اصلی و یک کلت است. شما می توانید هم سلاح اصلی خود که شامل یک سلاح اتوماتیک است، سلاح جانبی که می تواند ترکیبی از سلاح های قدرت مند تر ولی با محدودیت گلوله است و یک سلاح دستی جانبی را از فروشگاه مزدوران خریداری کنید. در دسته اول شما انتخابی مابین سلاح پایه خود و سلاح های ضعیفی مانند Ak 47 تا مسلسل های سنگینی مانند PKP را دارید که البته بسته به مدل سلاح انتخابی باید هزینه بیشتری نیز صرف خرید خود سلاح و لوازم جانبی مانند خشاب اضافه، تجهیزات اضافه شونده به انتهای لوله، و چندین و چند ریزه کاری دیگر صرف کنید. بدون این ادوات اضافی هم سلاح شما مرگبار است ولی با چند ارتقای کوچک شما به یک تانک تک نفره در میدان نبرد تبدیل می شوید. از دیگر وسایل قابل خرید شامل زره برای کاراکتر است که برخی از ان ها صرفا جنبه تزیینی و برای بخش چند نفره بازی دارد و مابقی سبب افزایش پایداری شما در جنگ می شود.

ارتقای تجهیزات یا خرید ادوات جدید، جذاب و لذت بخش و البته کاربردی

البته بازی برای ایجاد حس فیلم های مطرح جنگ های نوین، کار سختی پیش رو داشت و باید گفت که سازندگان با توجه به محدودیت های دستگاه های آن زمان نسبتا موفق بوده اند. فضا های بازی تماما در محیط های شهری جنگ به همراه خانه های ویران شده یا خودرو های سوخته قرار گرفته است. این حس جنگ زدگی ظاهرا به دلیل تاثیر یک فیلم بر روی  سازندگان بوده و آن هم چیزی نیست جز فیلم سقوط شاهین سیاه یا همان Black Hawk Down خودمان. این تاثیر در جای جای بازی و تمام مراحل خصوصا مرحله اول بازی قابل دیدن است. جدای از آن موسیقی بازی نیز از برکات این فیلم بی نصیب نمانده است و از هر جهتی که به این عنوان نگاه کنید اثری از این فیلم را خواهید دید. حتی در مراحل جلوتر که وارد افغانستان در آستانه جنگ سال ۲۰۰۱ هم می شوید هم باز همان حس و حال و همان تم رنگی قابل تشخیص است. این تم و حال و هوا حتی در مرحله ای که باید یک ناو هوا هواپیما بر را از دستان تروریست ها آزاد کنید هم باز قابل مشاهده است. البته به این معنی نیست که بازی از تنوع مراحل بهره نمی برد بلکه باید اذعان کرد با وجود مراحل متنوع گنجانده شده در بازی که شامل ناو هواپیما بر و یا جنگ در مناطق شهری با بافت سنگین و پیچیده آسیای جنوب شرقی است، شما شاهد استتاندارد های امروزی عناونی اول شخص در یک عنوان ۱۰ ساله هستید و مطمئن باشید هیچگاه از این جهت از بازی خسته نمی شوید.

البته اگر هم از بخش های تک نفره و همکاری تیمی هم خسته شوید خوشبختانه در بازی یک بخش چند نفره نسبتا کامل نیز قرار داده شده است. این جا هم باید به همراه یار خود در برابر تیمی دیگر در چندین مود معمول خواهد بود. البته چیزی که این بازی را از سایر عناوین متمایز می کند، وجود حالت های ۲ در برابر ۲ یا وجود ۳ تیم و حتی ۴ تیم در یک رقابت است که هر کدام از این تیم ها باید برای خود و در برابر نهایت ۳ دشمن دیگر بهنبرد بپردازد و این جا است که در هر رقابت معلوم چند تیم در آن واحد بخواهد با شما درگیر شود و یا  این که شما چطور اجازه دهید ابتدا تیم های دیگر با همدیگر درگیر باشند و در آخر شما سعی به نابود کردن تیم برنده داشته باشید. مود های بازی شامل دو حالت اصلی استخراج اسیر و Team Death Match است که نام مود ها خود گویای محتویات آن ها است. در ثانی شما در این بخش توانایی کنترل تعدادی از وسایل نقلیه مانند تانک، جیپ و هلی کوپتر را نیز دارید که به جذابیت بازی اضافه می کند ولی محدود بودن محیط های قابل بازی، سبب می شود که لذتی مانند عناوین بتلفیلد، از این بازی نبرید.

در پایان باید گفت Army of Two  می توانست آغاز گر یک مجموعه عالی باشد. این بازی از شاخصه هایی استفاده می کند که در این روز ها شاهد آن در بازی های بسیار سطح بالاتری هستیم ولی به دلیل تصمیم گیری سران EA این سری تقریبا به تاریخ پیوسته است. سیستم کاور گیری منحصر به فرد بازی یا سبک خاص آن هنوز هم چیزی است به ندرت در سایر عناوین سوم شخص قابل یافتن است و موسیقی و شخصیت و حتی داستان بازی در این دوره دیگر نایاب. البته این بازی برای دو نفره بازی کردن ساخته شد بود و مکانیزم های آن و حتی قرار دادن نمای درگیری یار شما در حین بازی هم چیزی است که نمونه آن تا به حال دیده نشده است. با این حال این مجموعه در نسل هفتم به تاریخ پیوست و با وجود عرضه ۳ نسخه مختلف، نه استقبال آن چنانی از آن به عمل آمد و نه سران EA علاقه ای به ساخت جدید برای نسل هشتم ونشان دادند و باید به جرات گفت این سری هم به احتمال زیاد به تاریخ پیوسته باشد.