پس کتنیس کجاست؟| نقد و بررسی Player Unknown’s Battleground

سال ۲۰۱۲ سال خاصی بود. جدا از مسایل مربوط به پایان دنیا و تمام فیلم هایی که مربوط به آن ساخته شد فیلم های بزرگ و کوچک دیگری نیز ساخته شد اما یکی از فیلم هایی که جریان مختص به خود را به راه انداخت، فیلم مسابقه عطش یا Hunger Games بود. داستان ساده بود، رقابت تا سر حد مرگ!

داستان فیلم فضای آمریکا را در شرایطی نشان می داد که پس از یک جنگ سخت و نفس گیر حالا دیگر دنیا عوض شده است. مردم دیگر برای حق زندگی و انسانیت ارزشی قائل نیستند و به سبک گلادیاتور های روم باستان حالا برای تماشای کشت و کشتار مردم مسابقاتی اختصاصی بر گزار می شود. در دنیای مسابقه عطش آمریکا به ۱۲ منطقه تبدیل شده است و هر سال از میان واجدان شرایط از هر منطقه تعدادی به اجبار برای این مسابقه انتخاب می شوند و باید در این رقابت تا سر حد مرگ به جنگیدن با یکدیگر بپردازند. همه در شرایطی یکسان و بدون سلاح در رقابت وارد می شوند و باید یا به سرعت به سراغ سلاحی بروند یا این که با فرار از دیگران سعی در نجات یافتن داشته باشند و در نهایت هم تنها یک نفر می توانست برنده این نبرد گلادیاتوری نوین باشد.

تا این جای کار داستان به شدت جذاب و زیبا به نظر می رسد ولی در واقع این مسابقه همان کاریست که بازی بازان هر روز در بازی های خود تکرار می کنند، وارد شدن در جنگ و سعی در کشتن یکدیگر. البته باز هم همه چیز به این سادگی نیست و نبوده ولی چندان طولی نکشید که بازی سازان بسیاری برای ساخت یک بازی از این ایده جالب و جذاب شروع به تکاپو کردند.

یکی ازمعروف ترین بازی های ساخته شده از این ایده H1Z1 King of the Kill بود که جدا از کنترل های سخت که مشتق شده از خود H1Z1 که آن هم خود از سری آرما بدست آمده بود به دلایلی دیگر منجمله جامعه بد بازی بازان و یا مشکلات فنی چندان موفق ظاهر نشد. هم چنین تعداد زیادی عنوان ریز و درشت رایگان یا پولی دیگر نیز در این میان ظاهر شدند که اکثرا هم چندان موفقیتی در بر نداشتند.

اما این ایده به همین راحتی کنار گذاشته نشد. در میان سکوت خبری و بدون هیاهو اولیه یک بازی دیگر نیز در این سبک عرضه شد و این بازی شاید در ابتدا نامش کمی عجیب باشد ولی بدون شک یکی از بهترین ها بود. بازی جدید Player’sUnknown Battleground  نام داشت و مانند سایر عناوین هم رده خود از همان فرمول همیشگی بکش تا کشته نشوی استفاده می کرد.

کپی مامور ۴۷

با وارد شدن به بازی برای اولین بار از شما خواسته می شود که از بین جنسیت ها و نژاد های مختلف شخصیت خود را بسازید. همین طور شما میتوانید تعدادی لباس و آیتم نیز به تن شخصیت خود نیز بپوشانید. این تنوع چندان زیاد نیست و برای بدست آوردن آیتم های بیشتر باید واحد پول بازی را بدست آورید که چندان هم راحت نیست و جلو تر به آن خواهیم پرداخت. همچنین در اینده نیز می توانید ظاهر شخصیت خود را عوض کنید.

بازی در تنها یک نقشه بزرگ قرار دارد و شما به همراه ۹۹ نفر دیگر در آن باید مخفی شوید، سلاح و مهمات پیدا کنید، تجهیزات مناسب به دست آورید و در نهایت هم برای بقا در نبرد بی پایان تلاش کنید. برای جلوگیری از پخش شدن بی حد و حصر بازی بازان و بی پایان شدن واقعی نبرد (!) هر چند دقیقه محدوده نبرد کوچک می شود و این امر با ایجاد یه دایره سفید رنگ در داخل نقشه اصلی رخ می دهد. در این حال نیز یک دایره آبی بزرگ تر کم کم بر روی نقشه ظاهر می شود ولی در واقع یک دیوار آبی رنگ شروع به کوچک کردن محدوده قابل بازی می کند. اگر شما در داخل محدوده دایره سفید جای دارید، شما حداقل از نظر محدوده قابل بازی جای امنی دارید ولی اگر از دیوار انرژی آبی رنگ عقب بمانید کم کم شروع به از دست دادن سلامتی می کنید تا جایی که یا توسط محدوده کشته شوید یا این که زمانی که فقط سعی در تلاش برای رسیدن به محدوده سفید دارید به راحتی توسط دیگر بازی بازان دیده می شوید و آن ها کار شما را یک سره می کنند. این  روند تا زمانی ادامه دارد که تنها یک نفر یا یک تیم در نقشه باقی بماند که فرد یا تیم باقی مانده نیز به عنوان برنده رقابت شناخته خواهد شد.

در بازی تنها یه مود برای بازی کردن وجود دارد ولی شما می توانید بسته به سلیقه خود در حالات تک نفره، دو نفره و یا چهار نفره وارد رقابت شوید. به طور قطع بازی در حالتی که هم تیمی دارید تا حدی جذاب تر است ولی باید در نظر داشته باشید که اگر هم تیمی شما با سایر تیمتان هماهنگ نباشد به طور قطع بازی کردن در این حالت به ضرر شما تمام خواهد شد. در حالت تک نفره با دریافت آسیب کافی خواهید مرد ولی در حالت در صورتی که در حالت تیمی بازی کنید و هم تیمی های شما زنده باشند، قبل از کشته شدن بر روی زمین خواهید افتاد و تا حدود یک دقیقه زمان خواهید داشت تا نجات داده شوید یا این که در صورتی که در این حالت دشمنان به شما تیر اندازی کنند کار شما یک سره خواهد شد.

با شروع بازی همه بازی بازان در یک هواپیما که از گوشه ای به گوشه دیگر در حال حرکت است سوار شده و شما این توانایی را دارید که در هر نقطه ای در مسیر حرکت هواپیما از آن به بیرون بپرید. در هوا توانایی کنترل جهت دارید و می توانید یا سعی کنید در نقطه ای نزدیک تر به دیگران به زمین برسید و سعی در قتل عام دیگر بازی بازان داشته باشید یا این که با باز کردن زود تر چتر خود در نقطه ای دور تر از دیگران فرود آمده و شروع به جمع آوری ادوات لازمه کنید. در حین این کار نیز می توانید همچنان با دشمنان نیز درگیر شوید و در صورتی که موفق به کشتن دشمنان شوید می توانید با حاظر شدن بر روی جنازه آن ها با بررسی تجهیزات باقی مانده از آن ها به ادوات سطح بالاتر و یا گلوله های آن ها نیز دسترسی پیدا کنید.

با رسیدن به زمین اولین کاری که باید انجام دهید مخفی شدن از دیگر بازی بازان است چون جدا از آن که شما هیچ تصوری از تجهیزاتی که دیگران در همان ثانیه های اول بدست آورده اند ندارید، دیگر بازی بازان حتی با یک مشت نیز می توانند شما را از پای در آورند. تجهیزات زیادی بر روی زمین قرار دارد ولی این به شما مربوط است که اولا سعی کنید چه نوع تجهیزاتی را جمع آوری کنید و چه تاکتیکی پیش رو بگیرید و در ثانی این که اصلا نوع پیشروی شما چیست.

در بازی دو نوع تاکتیک اصلی وجود دارد. در حالت اول شما می توانید از همان اولین لحظات شروع به درگیری و تیر اندازی به سوی دیگران بکنید و امید وار باشید که با شانس خود شاید آن ها را از پای در آورده و بتوانید با تجهیزات بدست امده قوی و قوی تر شده و در پایان بازی با تجهیزات سطح بالا شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشید. اما روش دوم که هم زمان بر و هم نیاز مند برنامه ریزی بیشتری نیز می باشد، پیشروی مرحله به مرحله، امتناع از درگیری مستقیم با دشمن و اجازه دادن به سایرین برای درگیر شدن است.  این روش شاید در ابتدا چندان جذاب و جالب نباشد ولی واقعا هیجان خود را دارد. شما در این حالت باید کاملا حساب شده در دقایق اولیه به سرعت به دنبال انواع تجهیزات و تسلیحات مختلف باشید و با برنامه ریزی دراز مدت و استفاده درست از آن ها شانس خود را برای پیروز شدن بالا ببرید.

در بازی تجهیزات به سه دسته تسلیحات انفرادی، پوشاک ( که شامل کیف، لباس و زره می شود ) و در نهایت تجهیزات جانبی تسلیحات، می شود. در دسته اول تسلیحات شامل سلاح اصلی، سلاح دوم و اسلحه کمری می شود. سلاح اصلی شامل اسلحه هایی مانند M16 یا AK47 و سایر سلاح های اصلی نبرد می شود. در دسته دوم شاهد حظور تعدادی مسلسل دستی و یا شات گان هستیم که از قضا شات گان یکی از در دسترس ترین تسلیحات بازی برای پیدا کردن است و در دسته سلاح های کمری هم تعدادی کلت معمول برای استفاده وجود دارد.

در دسته دوم شما می توانید با کمی کند و کاو انواع و اقسام لباس ها و زره های مختلف را بر روی زمین پیدا کنید. لباس ها با رنگ های مختلف تنها برای شما میتواند حدی از استتار را ایجاد کند و برای نگه داشتن تجهیزات بیشتر شما نیاز به کوله پشتی هایی با سطح بالاتر دارید. تقریبا تمامی زره ها و کلاه خود ها یکسان هستند و به نظر نمی رسد که چندان تفاوتی هم در کاهش آسیب دریافتی داشته باشد ولی در هر صورت داشتن این تجهیزات بهتر از نداشتن آن هاست. در صورت دریافت آسیب به هر کدام از بخش های بدن نیز زره مربوطه مقداری از قدرت خود را از دست می دهد بنابراین پس از تیر خوردن باید به فکر تعویض کلاه خود و جلیقه ضد گلوله خود نیز باشید.

آیتم های دسته سوم نیز شامل انواع و اقسام نارنجک ها شامل نارنجک های ترکش شونده معمول و نارنجک های کور کننده می شود ولی مهمترین ادوات موجود در این دسته شامل تجهیزات جانبی تسلیحات می شود که برای اسلحه تهاجمی اصلی شامل دست گیره های اسلحه، ادوات نصب شونده در سر لوله اسلحه، انواع دوربین ها شامل دوربین های یک برابر و چهار برابر و خشاب های افزوده شده، می شود. علاوه بر تمام این ها باید گلوله های مناسب برای اسلحه خود داشته باشید و نگه داشتن گلوله های ۷٫۶۲ زمانی که از M16 یا SCAR استفاده می کنید، نه تنها بیهوده بلکه با افزایش وزن بار، مسبب کاهش سرعت حرکت شما می شود.

یکی دیگر از آیتم های قابل برداشت از روی زمین شامل بانداژ و بسته های افزایش سلامتی می باشد که مورد اول برای جلو گیری از خونریزی و مورد دوم برای بازگرداندن بخشی از سلامتی به کار می رود. البته باید در نظر داشته باشید که تمام این آیتم های افزایش سلامتی مشابه یکدیگر عمل نمی کنند و باید با برنامه ریزی درست آیتم های بهتر را فقط نگه دارید. البته در هر زمانی می توانید آیتم هایی که به درد شما نمی خورد را دور ریخته یا با هم تیمی های خود تقسیم کنید.

گیم پلی بازی بر خلاف تصور اولیه، به هیچ وجه واقع گرایانه نیست و البته یکی از نقاط مثبت بازی نیز همین است و این جو ساده گونه علاوه بر آن که باعث جذابیت بازی می شود، سبب می شود که بازی هیچ گاه از نظر بازی بازان کم نمی آورد و همین رشد ۵ ملیون نفری برای یک عنوان که هنوز در فاز آلفا حظور دارد را توجیه می کند. شما می توانید با هم تیمی های خود به صورتی کاملا حساب شده شروع به پیشروی کنید و مطمئن باشید در این صورت قطعا پاداش این کار را دریافت خواهید کرد و با گذشت زمان حتی در صورتی که به شکلی کاملا باور نکردنی هم کشته شوید (منجمله هد شات شدن با یک ماهیتابه! ) قطعا لبخند بر روی لب های شما هم پدیدار خواهد شد.

شما می توانید همچون GTA یا Star Wars Battlefront دوربین را در هر دو حالت اول شخص و سوم شخص کنترل کنید و در زمان نشانه گیری برای دقت بالاتر دوربین همیشه به حالت اول شخص می رود، مگر آن که کلید راست موس را نگه دارید که در این صورت دوربین در همان حالت سوم شخص باقی می ماند. وجود حالت سوم شخص بسیار کاربردی  می باشد و شما در این حالت می توانید بدون دیده شدن و با مخفی شدن در پشت ستون ها و دیوار ها سمت دیگر را به راحتی نظاره کنید و در نظر داشته باشید که تقریبا همه بازی بازان این عنوان این کار را انجام می دهند.

جنگ اصلی سر محموله این هواپیما هاست !

برای راحتی شناسایی دشمنان، به راحتی می توانید صدای پای آن ها را بشنوید و با کمی دقت میتوانید حتی طبقه محل حظور دشمن را نیز با دقت زیاد تشخیص دهید. در صورت مخفی شدن دشمنان در لابلای درختان کار شما بسیار سخت تر خواهد بود و باید جهت حرکت تیر ها را با استفاده از صدا تشخص دهید و در نهایت محل مخفی شدن دشمنان را پیدا کنید.

در پایان بازی، در صورت پیروز شدن و یا کشته شدن در میانه های رقابت شما مقداری پول دریافت خواهید کرد که این مبلغ وابسته به زمانی است که شما در طول رقابت دوام آورده اید. تنها کاربری این واحد پولی فقط برای باز کردن جعبه هایی است که به وسیله آن می توانید با آن ها کاراکتر خود را شخصی سازی کنید. ولی متاسفانه امکان دارد که یک آیتم را چندین بار دریافت کنید. هم چنین با دریافت آیتم های بهتر نیز این شانس را دارید که استتار بهتری در بازی برای خود ایجاد کنید.

PUBG عنوان فوق العده ای است که در زمان مناسب عرضه شد و حالا خبر عرضه نسخه XB1 آن نیز سبب شده است جمع بیشتری از بازی بازان این بازی عالی را تجربه کنند ولی بازی چندان هم بی نقص نیست و قرار داشتن بازی در فاز آلفا سبب شده بسیاری از مشکلات عجیب و قریب در بازی وجود داشته باشد که یک نمونه از آن ها این است که در تمام طول بازی من موفق نشدم که چیدمان کلید های بازی را تغییر دهم و با هر رویه ای که سعی در این کار داشتم کلید تایید برای آن فعال نمی شد. هم چنین بازی به شدت نیاز به تنوع دارد و افزوده شدن نقشه های برقی و یا در فصل های دیگر و افزوده شدن چرخه آب و هوایی و یا روز و شب بسیار جذاب است.

در هر صورت Player’sUnknown Battleground   پتانسیل تبدیل شدن به یک شاهکار را دارد که به نظر می رسد در مسیر درست نیز قدم بر می دارد و تا زمان عرضه نهایی، در صورتی که بازی تخیف مناسبی دریافت کرد، خرید آن را حتما در نظر داشته باشید.