روزنه‌ی امید صنعت بازی‌سازی ایران | پیش نمایش عنوان “ارتش‌های فرازمینی”

مطمئنا بیشتر گیمرهای ایرانی نام بازی “ET Armies” یا همان “ارتشهای فرازمینی” را شنیده اند و گرافیک و گیم پلی تحسین شده ی آن را بسیار شوک آور و گاها باورنکردنی توصیف کردند.حال در این مقاله که قبلا در شماره ی اول مجله ی گیمفاپلاس در پرونده ی ویژه به آن پرداخته بودیم،پیش نمایشی از این عنوان را میتوانید مطالعه کنید.توجه داشته باشید این پیش نمایش حاصل مشاهدات عینی و تست گیم پلی بازی توسط بنده و آقای امیرگلخانی در محل استودیو و مشاهده ی محیط موتور گرافیکی بازی به نگارش در آمده است.

بازی‌های ویدیویی در سراسر دنیا به عنوان صنعتی بسیار سودآور و مهم در سال‌های اخیر مطرح شده و پیشرفت‌های روزافزون این صنعت باعث گشته توجه بسیاری در ایران نیز به این مهم جلب شود. در چهار پنج سال گذشته ما شاهد رشد صنعت بازی‌های ویدیویی و تاسیس استودیوهای مختلف برای ساخت بازی‌های ایرانی بودیم و با اینکه این رشد به خاطر کمبود امکانات کند است ولی باز هم جای تعجب را باقی می‌گذارد که جوانان و استودیوهایی محصولاتی را تولید می‌کنند که مشابه تولیدات میلیونی خارج از کشور است. یکی از این استودیوها، استودیوی راسپینا است. دومین دوره‌ی نمایشگاه بین‌المللی بازی‌های رایانه‌ای تهران بود. ازدحام جمعیت در نمایشگاه به نسبت دوره‌ی قبل بسیار بیش‌تر بود و حاضران در این نمایشگاه هم افزایش پیدا کرده بودند. در گوشه‌ای از سالن جمعیت کثیری روبه‌روی غرفه‌ی استودیوی راسپینا جمع شده و انگشت به دهان چشم به LCD تبلیغاتی آن دوخته‌اند. وقتی نزدیک شدم تا ببینم اوضاع از چه قرار است با صحنه‌ی بسیار عجیب و حیرت انگیزی روبه رو شدم. تریلر بازی ارتش‌های فرازمینی همگان را یاد بازی‌های میلیون دلاری آمریکایی و اروپایی انداخته بود. گرافیک خیره کننده و فضاسازی بسیار ریلیستیک در کنار گیم پلی باورنکردی و سینماتیک حتی بعضی از حضار را به شک و تردید در مورد صحت چیزی که می‌بینند، انداخت. پس از صحبت‌هایی که با تیم سازنده داشتیم قرار شد پرونده‌ای ویژه از این بازی که شامل پیشنمایش و مصاحبه‌ای اختصاصی است تهیه و به ما اجازه داده شود تا نگاهی نزدیک از استودیو و بازی داشته باشیم. در ادامه‌ی پیش نمایش به بررسی نکات مهم بازی، گرافیک، گیم پلی و خط داستانی آن خواهیم پرداخت و مشاهدات زنده و تجربه‌ی گیم پلی این بازی را از نزدیک برای شما خواننده‌ی عزیز ویژه نامه‌ی گیمفاپلاس بازگو خواهیم کرد.

 تریلر سینماتیک و گیم پلی “ارتشهای فرازمینی”

[jwplayer mediaid=”68020″]

دانلود تریلر

مزه‌ی تلخ جنگ را بچشید

به راستی انتظار ما از یک عنوان شوتر اول شخص با دیدن بازی‌هایی مانند ندای وظیفه که داستانی عمق گرا و شخصیت پردازی مطلوبی دارند در چه حدی خواهد بود؟ حال این انتظارها را باید از یک بازی ایرانی داشت؟ اگر این سوال را سال پیش می‌پرسیدم جوابش برایم بسیار سخت بود ولی حال، جوابم را با “ارتش‌های فرازمینی” خواهم داد.

داستان بازی در آینده‌ای دور روایت می‌شود. جایی که زمین به دلیل کمبود منابع انرژی و جنگ‌هایی که در آن رخ داده، محل نامناسبی برای زندگی شده است و کشورهایی که به پیشرفت‌های شگرفی رسیده‌اند، قدم بر روی سیاره‌های دیگر به امید یافتن منابع انرژی بیش‌تر و قوی‌تر گذاشته‌اند. یکی از کشورهایی که توانست از بحران زمین بگریزد، ایران بود. کسانی هم که نتوانستند از زمین بگریزند “طردشدگان” نام گرفتند و مجبور شدند بر روی زمینی که به سوی نابودی می‌رود زندگی کنند. اما داستان به همینجا ختم نمی‌شود. پس از سال‌ها، گروه “طردشدگان” با تجهیز خود و ایجاد ارتشی عظیم، تصمیم به حمله علیه سیارات دیگر می‌گیرند. یکی از این سیارات که مورد هجوم قرار می‌گیرد در اختیار ایران است. شخصیت اصلی بازی که نام آن هنوز افشا نشده است، به همراه گروهی برای مقابله با حمله اعزام می‌شوند.

اگر توجهی به داستان بازی داشته باشید، به صورت کاملا غیرمستقیم متوجه شباهت آن با داستان سری “کیلزون” می‌شوید. داستان این بازی هم در مورد ملتی است که بر روی سیاره‌ای طرد شدند ولی آن‌ها تصمیم به تجهیز خود می‌گیرند و علیه حکومت زمین طغیان می‌کنند. داستان “ارتش‌های فرازمینی” در بین دیگر داستان پردازی‌های داخلی در ژانر اول شخص، یک سروگردن بالاتر است و پتانسیل‌های بسیاری برای تبدیل شدن به داستانی پر چالش و عمیق را دارد. البته طبق گفته‌ی سازندگان بازی، به علت کم بودن امکانات و گیم پلی چهار یا پنج ساعته‌ی بازی، نباید آنطور که باید و شاید انتظار شخصیت پردازی‌های عمیق و چند بعدی داشته باشیم ولی تمام سعی سازندگان این است که حداقل استانداردهای بین‌المللی در یک بازی شوتر اول شخص رعایت شود.

از زیبایی بصری تا زشتی جنگ

مهم‌ترین و اصلی‌ترین دغدغه‌ی بازی‌سازان ایرانی، نبود امکانات و دانش کافی برای استفاده از موتورهای گرافیکی قدرتمند برای گرفتن خروجی‌های باکیفیت و راضی نگه داشتن طیف عظیم و پر توقع بازیبازان ایرانی است. به علت نبود امکانات، بودجه‌ی کافی و مراکز آموزشی معتبر برای بازی‌سازی، ما شاهد بازی‌های ایرانی در سطح بازار داخلی هستیم که از گرافیک نسل قبل برخوردارند و به هیچ وجه پاسخگوی نیاز بازیبازان ایرانی که بیش‌تر انتظار گرافیک‌های خارق‌العاده را دارند، نیستند.

“ارتش‌های فرازمینی” و تیم کارکشته و خلاق استودیوی راسپینا، در گام اول خود سعی در رفع مشکلات و محدودیت‌های گرافیکی دارند و در این امر بسیار موفق بودند. اولین تریلر منتشر شده از بازی که در نمایشگاه بین‌المللی تهران اجرا شد، به طور کامل خروجی گرافیکی موتورUDK  را به رخ می‌کشید. فضاسازی بسیار زیبا و داینامیک، سیستم ذرات معلق و تکسچرهای پرکیفیت در کنار نورپردازی قابل قبول، گواه این را می‌دهد که با عنوانی بسیار قوی از نظر گرافیکی روبه‌رو هستیم.

تیم راسپینا در گام اول با موتور Unity که بسیار در بین بازی‌سازان ایرانی (موتوری که در بازی مبارزه در خلیج عدن استفاده شد) محبوب است شروع به کار کردند ولی پس از انتشار موتور UDK  در سال ۲۰۰۹ توسط شرکت Epic Games ، تیم راسپینا تصمیم گرفت با در اختیار گرفتن این موتور، پروژه‌های خود را بر مبنای UDK  پایه‌گذاری کند. اولین پروژه‌ای که با این موتور آغاز شد، عنوان فانتزی “تعهد سیاه” بود و دموی تکنیکی از این بازی نیز توانستند منتشر کنند ولی به علت عدم فضای کاری مناسب در داخل کشور، پروژه به صورت نیمه کاره رها شد و تیم راسپینا تمرکز خود را بر روی عنوان ارتش‌های فرازمینی گذاشت.

اختصاصی گیمفا : میزان عمق دید و فوکوس در بازی

بسیاری پس از دیدن اولین تریلر بازی ارتش‌های فرازمینی، آن را انیمیشنی از پیش رندر شده دانستند که هیچ ربطی به بازی ندارد. ولی یک چنین چیزی صحت ندارد! در طول بازدیدی که تیم مجله‌ی گیمفاپلاس از استودیوی راسپینا داشت، سازندگان بازی اجازه‌ی دیدن و حتی بازی کردن مقداری از گیم پلی را دادند. انتظاراتی که ما قبل از دیدن گیم پلی داشتیم بسیار بالا بود ولی گیم پلی فراتر از انتظار بود.

از نحوه‌ی راه رفتن کاراکتر بازی شروع می‌کنم. نحوه‌ی حرکت کاراکتر و دید او به محیط فراتر از حد استانداردی است که شاید در بازی‌های بزرگ سبک اول شخص مشاهده شده است. نحوه‌ی تکان خوردن و حرکت کاراکتر به بازیکن حس واقعی بودن این حرکت را می‌دهد و زاویه‌ی دید کاراکتر و وضوح دیدش که به خاطر گرد و غبار صحرایی مقداری کم سو و خدشه دار گشته، بسیار واقعی و تمیز کار شده است. چیزی که توجه ما را بسیار جلب کرد، جزییات بالای بازی چه در محیط و چه در شخصیت و سلاح‌های بازی بود. وقتی گلوله‌ای به دیوار شلیک می‌شود، برخلاف بازی‌های دیگر که فقط جای سوراخ شدن را می‌بینیم، در صدم ثانیه‌ی اول برخورد، سرخی جای گلوله قابل مشاهده هست واگر گلوله به جای بسیار سختی برخورد کند، جرقه‌هایی تولید می‌شود. فیزیک واقعی این جرقه‌ها توجه ما را بسیار جلب کرد. با اینکه بازی از فیزیک داخل موتور بهره می‌برد و هیچ‌گونه موتور جانبی برای ایجاد فیزیک درکار نیست، ما در دموی قابل بازی هیچ‌گونه فرو رفتگی اجسامی را مشاهده نکردیم. حتی ذرات جرقه‌ای که به آن اشاره داشتیم پس از به وجود آمدن، به اجسامی که در سر راه حرکت آن‌ها هستند برخورد و مسیرشان تغییر می‌کند تا به زمین برسند. طراحی آتش، چیزی بود که توجه‌مان را جلب کرد. حرارت آتش و زبانه‌های آن به خوبی قابل حس بود. خروجی UDK در بازی ارتش‌های فرازمینی واقعا عالی است.

با اینکه اشکالاتی از قبیل دیر لود شدن تکسچرها در هنگام آغاز شدن دمو مشاهده شد ولی گرافیک بصری بازی مو بر تن ما سیخ کرد. تیم راسپینا تمامی مهارت‌های خود در رابطه با موتور UDK را بیش‌تر به سبب تلاش و کوشش شبانه‌روزی خود برای یادگیری آن به صورت تجربی می‌دانند و به دست آوردند. برخلاف تصور کسانی که تریلر بازی را مشاهده کرده‌اند، “ارتش‌های فرازمینی” دارای محیط‌های متنوع هم از نظر آب و هوایی و هم از نظر محیطی است. در تصاویر هنری که از بازی منتشر شده، ما می‌توانیم محیط‌های یخی، پالایشگاه و منطقه‌ای صحرایی را مشاهده کنیم که هر کدام شرایط آب و هوایی ویژه و طراحی‌های منحصر به فرد خود را دارند.

طراحی دشمنان بازی و ایجاد حرکت در آن‌ها صرفا انیمیشین از پیش تعیین شده نخواهد بود و طبق اعلام سازندگان، حتی برای NPCهای بازی نیز موشن کپچر انجام خواهد شد تا شاهد حرکات طبیعی و با حداقل تکرار باشیم.

سرباز ایرانی یا سرباز جهانی ؟

در سال‌های اخیر، تعاریف بسیاری برای گیم پلی در ساختار بازی‌های ژانر اول شخص از نو پایه‌گذاری شده است. در شاخه‌ی شوترهای نظامی، سه بازی “ندای وظیفه”، “بتلفیلد” و “آرما”، هرکدام به ترتیب گیم پلی‌های آرکید/سینماتیک، واقع‌گرایانه/سینماتیک و شبیه‌ساز کامل جنگ را ارائه دادند. در سوی دیگر، شوترهای علمی تخیلی وجود دارند که از نظر ساختاری خود را به شوترهای نظامی نزدیک کرده‌اند. مانند چیزی که در عنوان “کیلزون” شاهد هستیم، محیطی تخیلی ولی گیم پلی واقع‌گرایانه و ریتمی نظامی. اما بازی ایرانی “ارتش‌های فرازمینی” در کدام شاخه قرار خواهد گرفت؟

“ارتش‌های فرازمینی” طبق گفته‌ی سازندگان بازی دارای ریتمی تند و کاملا اکشن خواهد بود. هیچ‌گونه المان مخفی‌کاری در بازی وجود نخواهد داشت و بازیکن عمدتا خود را در میان درگیری‌های سنگین خواهد دید. البته این بدان معنا نخواهد بود که سبک گیم پلی بازی چیزی شبیه به بازی‌هایی مانند سام مصمم باشد، بلکه مخلوطی از ویژگی‌های سینماتیک عناوین مطرح مانند ندای وظیفه و اتمسفرهای تخیلی “کیلزون” یا “کرایسیس” خواهد بود. به مانند تمامی شوترهای استاندارد دنیا، اسلحه دارای هدف‌گیری از روی نشانگر هم خواهد بود و آنطور که مشاهده کردیم شخصیت بازی قادر به حمل ۳ اسلحه بود که شاید این رقم در آینده کاهش یا افزایش پیدا کند. بازیکن در طول مراحل همیشه تنها نیست و به دلیل وجود دشمنان پرتعداد و تعدادی یار که در کنار شما حضور خواهند داشت به ضرب آهنگ اکشن بازی کمک خواهند کرد. هنوز سازندگان بازی تایید نکرده‌اند که آیا بازیکن می‌تواند از وسایل نقلیه نیز استفاده کند یا خیر ولی این امر را دور از ذهن توصیف نکردند. از دیگر ویژگی‌های گیم پلی بازی می‌توان به هوش مصنوعی دشمنان اشاره کرد.

فکر نکنید تمام بازی همان مرحله ی بیابان است ! پالایشگاه،سفینه ی دشمن،محیطهای یخ زده و عمارت های باستانی از جمله محلهایی هست باید به ملاقاتشان بروید.

برنامه‌نویسان استودیوی راسپینا سعی دارند با ارائه‌ی تعاریف مختلف از موقعیت‌های متنوع، عکس‌العمل‌های متفاوتی را برای دشمنان رقم بزنند. در طول مصاحبه‌ای که با عوامل بازی داشتیم، بحث هوش مصنوعی و انواع آن در بازی‌های مختلف مطرح شد، اگر در بازی “فارکرای ۲” توجه کرده باشید، وقتی دشمنی را از ناحیه‌ی پا و از فاصله‌ی دور مورد اصابت گلوله‌ی تک تیرانداز قرار می‌دهید، دشمنان دیگر در منطقه سعی می‌کنند فرد زخمی را از محل دور کنند یا در بازی “کیلزون ۳” بیش از ۱۰۰ نوع مرگ برای دشمنان برنامه‌نویسی شد، با این اوصاف و مثال‌ها، سوال شد که آیا یک چنین چیزهایی را در “ارتش‌های فرازمینی” نیز مشاهده خواهیم کرد؟ جواب سازندگان بازی مثبت بود و گفته شد سعی می‌شود بهترین هوش مصنوعی ممکنه را برای هرکدام از عوامل داخل بازی برنامه‌ریزی شود و بازی هر چه بیش‌تر به سمت واقعیت برود. ولی تنها مشکل بر سر راه تحقق کامل این هدف، مهیا کردن هزینه‌های پروژه است که فعلا بودجه بسیار محدود شده. ولی با این تعاریف، گیم پلی “ارتش‌های فرازمینی” به نوعی بر روی خط استانداردهای جهانی که توسط بازی‌هایی مانند “کیلزون” یا “کرایسیس” تعریف شده حرکت می‌کند و سیر صعودی را طی می‌کند.

جهشی ایرانی برای هدفی جهانی