روزی روزگاری: امپراطوری روم، زیر سم اسب های تاریخ | نقد و بررسی بازی Rome: Total War

تاریخ، هرچند که فقط و فقط به گذشته ها می پردازد، اما با همه پشت کردنش به آینده، علمی ست که می تواند به مانند معلمی دانا، راه حرکت در مسیر آینده را به ما نشان دهد. اما بنا به عادت های اخلاقی بعضی از ما، و اجبار عجیب و غریبِ سیستم آموزشی بر آموختن تاریخ، نوعی نگاهِ منفی درمیان مردم، نسبت به تاریخ و مطالعه آن به وجود آمده است. نگاهی که  با رجوع کردن مردم  به قالب های دیگر رسانه، تغییر کرده و بسیار مثبت می شود. زیرا شاهد این هستیم که مردم، حداقل در ایران، علاقه بسیاری به فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی تاریخی از خود نشان می دهند. از این رو، می‌توان درک کرد که چرا بازی های ساخته شده بر اساس وقایع تاریخی، به مانند سری Assassin’s Creed در میان بازی‌باز های داخلی طرفداران بسیاری دارند. چرا که علاوه بر یک سرگرمی خوب، تاریخِ جهان را، در قالبی بسیار سرگرم کننده تر و زیباتر از کتاب های درسی و حتی رسانه های دیگر تصویری، همچون معلمی پر انرژی به ما می آموزند. و این امر، حداقل به یکی از دلایل محبوبیت آن بازی خاص تبدیل خواهد شد. چرا که بنا به ماهیتِ تعاملی بازی ها، برخلاف سینما، بازی‌باز می‌تواند خودش در جریان وقایع تاریخی مهم، نبرهای ماندگار و حتی در قالب شخصیت های نام آشنای تاریخی ببیند و روند گذر زمان و وقایع را با دست های خودش خلق کند. و این امر را می توان مهمترین عامل موفقیت بازی های ساخته شده بر اساس تاریخ دانست. مگر می شود دیدن داوینچیِ بزرگ در نسخه دوم سری بازی های Assassin’s Creed را فراموش کنیم؟ خواندن در مورد او و اختراعاتش در کتاب ها و حتی دیدنش در فیلم ها هم نمی توانست تا این حد ما را با این دانشمند بزرگ آشنا کند. چرا که وقتی در نقش اتزیو، با داوینچی بزرگ هم صحبت می شدیم، می توانستیم به عنوان یک دوست و مردی قابل اعتماد به او نگاه کنیم، کسی که در مواقع لزوم می تواند تکیه گاهی محکم برایمان باشد. و اینجاست که جادوی بازی های ویدئویی خودش را نشان می دهد؛ تعاملی بی نظیر، حتی با انسان هایی که دیگر در بینمان نیستند. به همین دلیل است که می توانیم بگوییم بازی های تاریخی، شاید گاهی از معلم های تاریخ هم بیشتر تاریخ یادمان داده باشند.
اما یکی از مهمترین سری بازی هایی که بر اساس وقایع تاریخی و مردمانِ تمدن های مختلف در جهان ساخته شده باشد، سری زیبا و بی نظیر Total War است. سری بازی‌هایی که در سبک استراتژیک، و به دست استدیو کاربلد Creative Assembly ساخته می شوند.

بازی های تاریخی، شاید گاهی از معلم های تاریخ هم بیشتر تاریخ یادمان داده باشند

در کنارِ روم، در پی قدرتی بی همتا

با منتشر شدن سومین نسخه از سری بازی های Total War در سال ۲۰۰۴، تحول عظیمی در این سری شکل گرفت. بازی از نبرهای دوبعدی، به صحنه های زیبای سه بعدی کوچ کرده بود و تنوعی عظیم را در بخش گیم پلی و گرافیک به همراه داشت. در رابطه با بخش داستانی این سری بازی ها باید گفت که در واقع، سری بازی های Total War فاقد بخش داستانی، به آن صورتی که در بازی های دیگر شاهدش هستیم، هستند. این سری از بازی ها، در محتوای بخش تک نفره، بر روی ماموریت ها، کشور گشایی و شکست دادن دشمنان و تصرف تمامی مناطق مورد نظر تاکید دارند و بیشتر از تعریف کردن یک داستان، تاکید بر رقابتی طاقت فرسا می کنند. رقابتی که در نسخه مربوط به روم، میان سه خاندان اصلی این امپراطوری به مقصود چیره شدن کامل بر اروپا و امپراطوری روم رخ داده است؛ خاندان Julii که در قسمت های شمالی امپراطوری با قوم ژرمن دست و پنجه نرم می کند، خاندان Bruti که همچنان در حال کشمکش با قدرت های باقی مانده در دولت-شهر های یونانی، در نواحی جنوب شرقی ست و خاندان Scipii که درگیر جنگی پایان ناپذیر با قوم کارتاژ، بزرگترین دشمن روم باستان است. این سه خاندان که به طور کلی قدرت را در میان خودشان تقسیم کرده اند، گردانندگان اصلی قدرت در روم هستند؛ گردانندگانی که هریک به صورت پنهانی قصد براندازی دیگری و تصاحب قدرتش را دارند. به همین جهت در بخش تک نفره و در زمان انجام بازی، پیرو اتفاقاتی که ممکن است رخ دهد، احتمال وقوع جنگ داخلی در میان این سه خاندان هم وجود دارد. خاندان هایی که اصلی ترین ارکان حکومتی کشور هستند و با اشتباهشان می توانند سلامت کل اپراطوری را به خطر بیاندازند.
اما حتی با وجود این سه خاندان و ماجراهایشان در طول تجربه بخش تکر نفره شاهد هیچ گونه المان داستانی به معنای خاص نیستیم و وقایع همگی به دست شما ساخته و پرداخته می شوند. اما با رشد و شکوفایی قدرت شما، بازی عناصری را رو می کند، که دقت بسیار سازندگان به مسائل تاریخی، فرهنگی و رعایت کردن آن ها در طراحی بازی را نشان می دهد. از توضیحات مربوط به واحد های جنگی گرفته، تا وقایعی که بنا به تصمیمات شما در طول بازی رخ می دهند. حتی می توان رد پای فرهنگ های مختلف را در واحد های نظامی، نوع حکومت و شکل و شمایل سرباز ها و فرماندهان و دیگر المان های گیم پلی مشاهده کرد. به این ترتیب، باید بگوییم که بازی با ارائه یک سیر تحول تاریخی، و پوشش دادن زمانی در حدود ۲۷۰ سال، هیچ داستانی ندارد. اما کاری می کند که شما، داستان و تاریخ قومی بزرگ را با دست های خودتان رقم بزنید. به همین منظور، و بنا به ماهیت رقابتی و تاریخی بازی، می توانیم به طور کلی فقدان بخش داستاین را نادیده بگیریم، چرا که بازی اصلاً به منظور روایت یک داستان ساخته نشده و هدف دیگری دارد؛ روایت بخشی از تاریخ این سیاره. هدفی که باید بگوییم به طور کامل، موفق به انجامش شده است.

آماده برای نبردی عظیم، در این کارزار طاقت فرسا، باید از همه داشته هایتان بهره ببرید، چرا که سینه دلاوران سرزمینتان پر شده از ایمانی راسخ به شما

پیش به سوی روم … 

و اما مهمترین بخش این بازی، سیستم خلاقانه و بی نظیر گیم پلی که به واسطه ترکیب کردن دو زیر-سبک بسیار پر طرفدار، توانسته به یکی از زیبا ترین فرمول های سبک استراتژی برسد. سازندگان سری Total War در قدم اول، یک بازی استراتژیک نوبتی ساخته اند. بازی بزرگی که یک نقشه وسیع و البته سه بعدی را در اختیارتان می گذارد، نقشه ای که نشان دهنده نواحی تحت سلطه شما، دشمنان و دیگر خاندان هاست و این مناطق را با تمامی جزئیات به تصویر می کشد. از شهرها و روستاها گرفته، تا کوه ها و جنگل ها و رودخانه ها. و این در حالی است که شما باید در این نقشه پرجزییات و زیبا، به کسب قدرت، پیشرفت و نبرد بپردازید.
گیم پلی بازی در بخش نوبتی، پیچیدگی های بسیاری دارد که از عوامل جذابیت آن هستند. پیچیدگی هایی که شاید یافتن آن ها در بازی های امروزی هم سخت باشد. در قدم اول در انتخاب یکی از سه خاندان بزرگ روم (در بخش تک نفره) خلاصه می‌شود. هر سه خاندان بنا به تعلقشان به روم، ویژگی های مشترک اما هدف های متفاوتی دارند. همانطور که در بخش داستانی اشاره شد، خاندان جولی در حال جنگ با ژرمن هاست، حاندان بروتی همچنان درگیر مقاوت های دولت-شهر های یونانیست و خاندان اسکیپی هم با تمدن کارتاژ درگیر جنگ است. این سه خاندان جز در همین موارد (یعنی هدف های اصلی) در هیچ یک از المان های دیگر، من جمله واحدهای نظامی و نحوه کنترل حکومت هیچ تفاوتی ندارند. اما جز این سه خاندان، حزب موثر دیگری نیز در بازی وجود دارد که به هیچ وجه قابل بازی نیست. این حزب که همان مجلس سناست، با دادن ماموریت های کوتاه اما پر دردسر به خاندان شما، قدرتش را به رخ می کشد. این مجلس با وجود حضور آزاردهنده اش، در واقع یکی از مهم ترین و تاثیر گذار ترین عناصر گیم پلی است. چرا که علاوه بر اعمال قدرت بر شما، می تواند توسط شما اداره شود. روندی که تحقق آن به طور کامل به نوع بازی کردنش شما بستگی دارد. به این ترتیب که با قبول مسئولیت های واگذار شده از جانب سنا، می توانید نفوذ خود بر مجلس  را به وسیله تصاحب کرسی های مختلف سنا توسط اعضا خاندان خودتان بیشتر و بیشتر کنید. اعضایی که همگی بنا به موروثی بودن حکومت، با یکدیگر خویشاوند هستند و منافع مشترکی را دنبال می کنند. با اعمال قدرت در سنا و نفوذ بیشتر، می توانید به قدرت خاندان خودتان در امپراطوری اضافه کنید و کم کم از قدرت دو خاندان دیگر کم کنید. از طرف دیگر، با نادیده گرفتن سنا و لشکرکشی به کشور های اطراف و تصاحب خاک ان‌ها، می توانید به اعمال نفوذ خود در بیرون از خاک روم پرداخته و کشورگشایی کنید و از این طریق به کسب قدرت بپردازید. این موضوع در همین ابتدای کار، وسعت بی نظیر گیم پلی بازی و عناصر دقیق آن را نشان می دهد.
موضوع پر اهمیت دیگر این است که خویشاوندان شما، هریک نقش های مهمی را در امپراطوری‌تان ایفا خواهند کرد، نقش های این افراد بنا به تصمیم شما به آن ها اعطا خواهد شد و  به دو دسته ژنرال و فرماندار تقسیم می شوند. ژنرال ها وظیفه کنترل ارتش و نیروهای نظامی را دارند، در حالی که فرماندار ها در بخش کنترل شهر ها و بهبود بخشیدن به آن ها انجام وظیفه می کنند. اما موضوع جالب توجه در مورد این دوستان، این است که هریک خصوصیات اخلاقی خاصی و در نتیجه نقاط ضعف و قوتی دارند. مثلاً تصور کنید فردی با کاریزما که قدرتِ رهبری بسیاری دارد، ممکن است که در نقش یک ژنرال عالی ظاهر شود، اما اگر یک فرماندار شود، قطعاً امپراطوری را به سمت ضعف هدایت خواهد کرد. یا تصور کنید که یک فرماندار، دل خوشی از صنعت ندارد، به همین دلیل موجب ضعف صنعت در منطقه تحت حکومت خودش خواهد شد. وجود چنین خصوصیاتی باعث می شوند که در انتخاب و البته انتساب ژنرال ها و فرمانداران‌تان دقت بسیاری به عمل بیاورید.

نقشه با جزییاتی بی نظیر همراه است که لذت بازی کردن را صدچندان می کند، اعمال تصمیم ها، حرکت دادن واجدهای نظامی عظیم، ژنرال ها، جاسوس ها، تجار و … در این حالت انجام می گیرد

علوه بر این، اعضا دیگر خانواده که نقش های بسیار مهمتری همچون بادیگارد، استاد و مشاور را ایفا می کنند، می توانند بر خصوصیات شخصیت شما اثر گذار باشند. مثلا بادیگار ها می توانند باعث شوند که اقدام های تروریستی بر علیه شما سریع تر خنثی شود. و یا یک استاد کشتی گیر، می تواند باعث شود که نفوذ شما افزایش پیدا کند، چرا که اعمال نفوذ گاهی از طریق مسابقه مچ اندازی میسر می شود. این افراد نقش مهمتری نسبت به ژنرال ها و فرماندارها دارند و به همین دلیل، همچون آن ها تحت فرمان شما عمل می کنند، البته انتخاب نقش های این افراد به عهده شما نیست، اما جا به جایی و کنترل اعمالشان توسط شما انجام می شود. به همین دلیل باید دقت کنید که افرادی با خصوصیات خاص را به مناطقی که به توانایی آن ها نیاز دارد بفرستید.
اما یکی از موضوعات مهم بازی ژنرال ها هستند. ژنرال ها که فقط می توانند از میان افراد والا مقام خانواده انتخاب شوند، هیچ گاه تعداد زیادی ندارند، از سویی احتمال مرگ آن ها در نبرد ها هم وجود دارد، به همین دلیل باید به شدت از آن ها و جانشان مراقبت کنید. چرا که کنترل یک ارتش بدون ژنرال، کار بسیار دشوار است و احتمال شکست را تا چندین برابر افزایش می دهد. امر مراقبت از ژنرال ها با وجود ارتقاء و کسب شدن امتیاز تجربه توسط ان ها اهمیت بسیاری پیدا می کند، چرا که ژنرال های با تجربه تر، خصوصیات بیشتری کسب کرده و کمک بسیاری در میدان نبرد به شما می کنند. در مقابل باید دقت کنید که در نبرد ها، ژنرال های جوان خانوداه را، قبل از اینکه آن ها بتوانند بچه دار شوند به کشتن ندهید، چرا که با وقوع چنین امری، شاهد از بین رفتن نسل آن خانواده و به دنبال آن کم شدن تعداد ژنرال ها خواهید بود. موضوعی که در مواقع اعمال کنترل بر یک امپراطوری بزرگ خودش را به خوبی نشان می دهد، زیرا با کمبود ژنرال، احتمال دفاع کردن از مرزها بسیار کاهش یافته و امپراطوری شما در زمینه نظامی دچار ضعف خواهد شد. این دوگانگی، خود یکی از چالش های اساسی بازی است، آیا باید پیرمردها و با تجربه ها را به جنگ فرستاد؟ ای به جوانات فرصتِ یادیگیری داد؟ همه اصول اساسی بازی بر انتخاب های شما استوار است.
این موضوع اما در مورد فرماندارن صدق نمی کند، چرا که در زمان کمبود آن ها می توانید اشخاصی خارج از خانواده را منسوب کنید تا با نام شما بر شهر حکومت کنند، این مکانیک که مدیریت خودکار نام دارد، بنا به اختیاراتی که شما به او می دهید، به ساخت واحدهای نظامی، ساختمان ها و کنترل منطقه می پردازد. این درحالی است که می توانید اختیارات او را کم کرده و اعمال را خودتان به دست بگیرید.

نقشه در حالت نوبتی، مناطق بسیاری از اروپا و آسیا را شامل می شود، همچنین حکومت های بسیاری در این نقشه حضور دارند که همگی با جزییات به تصویر کشده شده‌اند

در بخش نوبتی، همچنان که درحال نبرد با دشمنان هستید، می توانید به اعمال نفوذتان در قلمرو آن ها هم اضافه کنید. این امر با فرستادن جاسوس ها، دیپلمات ها و یا تجارت با قلمروهای دیگر ممکن می شود، به این ترتیب می توانید اطلاعات حیاتی و مهمی را از طریق مامورینتان در خاک دشمن کسب کنید و از این طریق به آن ها ضربه بزنید. اما به یاد داشته باشید که بازی، حداقل در بخش تک نفره، به شدت سخت گیر و بی رحم است، به نوعی که در ساعات اولیه شروع، با منابع بسیاری کمی، باید به جنگ چند گروه مختلف بروید. البته شاید کلمه جنگ درست نباشد، چرا که به علت سیستم دیپلماسی پیشرفته بازی، امکان برقراری صلح و یا ضربه زدن به دشمن از طرق دیگری غیر از جنگ هم ممکن است.
بخش تک نفره، از نظر زمانی از روزهای ابتدایی شکل گیری امپراطوری روم آغاز و تا زمان شکوفایی آن پیش می رود، به این ترتیب بازی زمانی در حدود ۲۷۰ سال از تاریخ را در مقابل چشمانتان زنده می کند، از طرفی چون طول زمان هم نوبت در بازی شش ماه است، به طور کلی هر بخش تک نفره، ۵۰۰ نوبت به طول می انجامد، زمانی که می تواند برای یک بازی در سبک استراتژیک تقریباً طولانی باشد و شما را حداقل برای یک هفته متوالی سرگرم کند. به این ترتیب بازی از نظر محتوای زمانی چیزی کم ندارد.
در خصوص بخش دوم گیم پلی که به نبرد ها اختصاص دارد، توضیحات کوتاه تری می دهیم، چرا که این بخش، نسب به گیم پلی نوبتی از وسعت کمتری برخوردار است. این بخش فقط در زمان نبردها و درگیری ها فعال می شود، به وسیله این سیستم، در زمان وقوع جنگ ها، شما از حالت نقشه جهان به نقشه یک میدان نبرد کوچ می کنید و به کنترل تک تک واحدهای نظامی خودتان می پردازید. در این حالت نقش ژنرال ها و خصوصیات آن ها پررنگ شده و توانایی های ذهنی شما در کنترل چندین واحد مختلف نظامی به چالش کشیده می شود. اما جای نگرانی چندانی وجود ندارد، چرا که در این حالت، می توانید بازی را نگه داشته و به نظم دادن و دستور دادن به واحدهایتان بپردازید، به وسیله همین موضوع کوچک، هیچ گاه کنترل امور در نبرهای شلوغ بازی از دستتان خارج نمی شود و همیشه فرصت فکر کردن خواهید داشت. این سیستم که تقریباً ساده و به مانند دیگر بازی های سبک استراتژی همزمان عمل می‌کند، به شما اجازه می دهد تاکتیک های جنگی متفاوتی را در میدان پیاده کرده و از یک نبرد نابرابر سربلند بیرون آیید. سازندگان با این کار، علاوه بر پررنگ کردن نقش کشورداری و دیپلماسی در بخش نوبتی، اهمیت تاکتیک های نظامی و صف آرایی نیروها را در موفقیت یک حکومت بزرگ در طول تاریخ به تصویر کشده اند. به این ترتیب دیگر شاهد این نیستیم که بازی به سادگی و با یک محاسبه که بنا به تعداد نیروهایتان انجام می شود، شما را برنده یا بازنده یک نبرد اعلام کند. به وسیله این نوع سیستم، سرنوشت نبرد ها به دست های شما سپرده می شود و مسئولیت پیروزی ها و شکست ها کاملاً به خودتان بستگی دارد. اما درست برخلاف بخش نوبتی که بازی در آن کاملاً بی نقص ظاهر می شود. در بخش همزمان، هوش مصنوعی نیروهای دشمن و خودی تا حدودی روی اعصاب می رود. این موضوع گاهی با انجام نشدن دستورات مستقیم شما از طرف واحدها خودنمایی می کند که یکی از ضعف های اصلی بازیست. اما یکی از موارد عذاب آور بازی که  نمی توان آن را به عنوان یک ضعف تلقی کرد، اختصاص دارد به نبرد های دریایی، این نبرد ها همانطور که اشاره شد فقط در بخش نوبتی رخ می دهند و محاسباتشان توسط بازی انجام می‌شود، درست در زمان وقوع این نبردها است که قدر مبارزات زمینی همزمان بازی را بهتر می دانیم. چرا که محاسبات در نبردهای دریایی گاهی تحت تاثیر اشتباهات نرم افزاری و باگ ها قرار می گیرند و  بسیاری از نقشه هایتان را برهم می ریزند. البته این به عنوان یک ضعف نیست، چرا که سازندگان قصد به تصویر کشیدن نبردهای دریایی را نداشته اند و مشکلات این بخش، بیشتر به باگ ها مربوط می شود تا محاسبات اصلی بازی.

کنترل تمامی واحدها در نبردها به عهده شماست، بهتر است در میان این نبرهای عظیم، همیشه نقشه دومی هم داشته باشید، چرا که جنگ با هیچ کسی شوخی ندارد

علاوه بر این، Rome: Total War در بخش یک‌نفره، و بنا به رخداد های متنوع در روند تاریخ، نبرهای شناخته شده و بزرگ تاریخی را بازسازی می کند، گرچه این نبردها به مانند نسخه های روایت شده در تاریخ بزرگ نیستند، اما به لطف گیم پلی زیبای بازی، همچنان حیرت انگیز و زیبا به نظر می رسند. در این نبردها که معمولاً روندی سخت تر را دنبال می کنند، گیم پلی تغییری نمی کند، اما به واسطه اهمیت بسیارشان، هیجان زیادی به بازی‌باز تزریق می کنند که لذت بازی را صد چندان می‌کند.

اما Rome: Total War فقط به بخش تک نفره اش خلاصه نمی شود، بازی بخش چند نفره‌ای غنی و بسیار زیبا دارد، در این بخش روند گیم پلی سریع تر دنبال می شود و بازی باز ها نمی توانند در میان نبرد های همزمان، بازی را نگه داشته و تصمیم های تاکتیکی بگیرند. به این ترتیب، شاهد یک بخش چندنفره جذاب و بسیار سخت هستیم که رسالت اصلی خود یعنی سرگرمی را به بهترین نحو انجام می دهد. در این بخش و حتی در بخش تک نفره غیر داستانی، امکان انتخابِ خاندان ها و حکومت های دیگری جز سه خاندان رومی وجود دارد، حکومت هایی به مانند کارتاژ، مصر، دولت-شهرهای یونان، بریتانیا و تمدن پارت ها. به لطف تنوع حکومت ها، در بازی تعداد بی شماری از واحدهای نظامی را شاهد هستیم که به بهترین شکل ممکن طراحی شده اند و هر یک خصوصیاتی خاص را در یک میدان جنگ به نمایش می گذارند. از کماندارهایی که برتریشان را در نقاط مرتفع شکوفا می کننتد گرفته، تا سواره نظام زره پوشی که با حملاتِ برق آسا صف آرایی های طولانی مدت دشمن را در چند ثانیه برهم می زند. بازی در بخش واحدهای نظامی هیچ کمی و کاستی خاصی ندارد و به جرأت می توان گفت که در هر حکومت شاهد وجود واحدهایی منحصر به فرد خواهیم بود که روند گیم پلی را عوض کرده و بازی را از تکراری شدن نجات دهند.

به طور کلی باید گفت که برگ برنده Rome: Total War، مربوط می شود به گیم پلی بی نقص و ادغام بی نظیری که در دو سبک استراتژی نوبتی و هزمان صورت داده است. به واسطه این سیستم، مکانیک های دیپلماتیک بازی به بهترین نحو عمل می کنند و بازی‌باز می تواند در بخش نقشه جهان، به گسترش روابط، پیشرفت علمی و نظامی پرداخته و به خوبی برای نبرد ها آماده شود. از سوی دیگر با شروع هر نبرد، می تواند به واسطه تاکتیک های هوشمندانه، حتی دشمنانی قدرتمندتر را شکست داده و راه را برای پیشرفت بیشتر امپراطوری اش باز کند. این سیستم ارزشمند کاری می کند که هر تصمیم در بازی، سرنوشت امپراطوری و تاریخ را دگرگون کرده و هیجان بی نظیری را به بازی باز منتقل کند. هرچند که در بخش نبردهای همزمان با مشکلات هوش مصنوعی مواجه هستیم و در بخش نوبتی هم باگ ها، گاهی موجب آزار و اذیت می شوند، اما به طور کلی، Rome: Total War در زمینه گیم پلی، خودش را به عنوان یکی از با ثبات ترین بازی های استراتژیک معرفی می‌کند.

به زیبایی تاریخ

Rome: Total War در زمنیه گرافیکی پیشرفت های چشم گیر و البته حیرت آوری  نسبت به نسخه های قبلی داشته است. بازی به علت کوچ بی نقصش از گرافیک دو و نیم بعدی به سرزمین سه بعدی، زیبایی بسیاری را به رختان می کشد که چشم هایتان را نوازش خواهد کرد. دقت در ساخت بافت ها و پدیده های جغرافیایی نقشه جهان بی همتاست و می توان آن را به عنوان یکی از بهترین نمونه ها معرفی کرد. شهرها با پیشرفت کردن وسعت پیدا می کنند و مناطق بیشتری را شامل می شوند. رودخانه ها به زیبایی جریان دارند و انیمیشن های مربوط به حرکت کردن واحد ها هم به زیبایی انجام می‌شود. با تغییر فصل در بازی و آمدن زمستان، شاهد پوشیده شدن محیط با برف و بافت زیبایش هستیم که زیبایی بی‌نظیری به نقشه می بخشد. همچنین به لطف موتور گرافیکی جدیدِ بازی، شاهد بافت های زیبا و حیرت آور هستیم.

مبارازت از نزدیک پرجزئیات و زیبا هستند (بسته به زمان عرضه شدن بازی، بازی Rome: Total War در سال ۲۰۰۴ عرضه شده است)

اما مهمترین دست آورد Rome: Total War در نبردهای همزمان خودنمایی می کند، جایی که صدها سرباز و واحد نظامی در زمین هایی متنوع به نبرد یکدیگر می روند. دیدن این نبردهای بزرگ و حیرت انگیز واقعاً هر بازیبازی را میخکوب می کند. جزییات رعایت شده از سوی سازندگان به قدری دقیق است که با بزرگنمایی صحنه های نبرد حیرت زده خواهید شد. سرباز ها با سلاح های تیزشان گلاویز می شوند، جای خالی می‌دهند و فریاد می کشند. اسب ها صف های محکم نظامیان را می‌شکنند و قدرت بی نظیر سواره نظام را به رخ می کشند. سرباز های بخت برگشته در پی برخورد با ارابه های داس دار مترها به هوا پرتاب می شوند و در نبر با فیل های غول پیکر هم به سمت آسمان می شتابند. فیل ها سرباز ها را با خرطوم های بلندشان کنار می زنند، عده ای از نبرد فرار می کنند و عده هم با سلحشوری تا آخرین نفس می جنگند. جزییات میدان نبرد واقعاً زیباست و گاهی می تواند باعث و بانی شکستی عظیم شود. چرا که ممکن است به راحتی روند نبرد را فراموش کرده و به تماشای آن بنشینید. به تماشای سرباز هایی که نعره زنان و به فرمان شما می دوند، و برق شمشیر هایشان را مهمان تن دشمن می کنند. سپرها می شکنند، سرباز ها به خاک می افتند و پیل های غول پیکر صفِ پیاده نظام را درهم می شکنند.
Rome: Total War در زمینه گرافیکی شبیه به یک معجزه است، معجزه ای که در هر دو بخش نوبتی و همزمان به یک اندازه زیباست. از بارش برف در کوه های نقشه حهان گرفته، تا نعره های سرباز های میدان نبرد، همه و همه به زیبایی هرچه تمام تر به تصویر کشیده شده اند. از سوی دیگر، کیفیت بافت ها به خوبی خودنمایی می کنند و در کنار رنگ بندی عالی بازی، می‌توانند مجموعه ای از تصاویری زیبا را به مهمانی چشم هایتان بیاورند.

به طور کلی، در بخش گرافیکی هیچ عیب خاصی در Rome: Total War دیده نمی شود، همه چیز به بهترین شکل ساخته شده و لذت بازی را صد چندان کرده است. کیفیت بافت ها و واحدهای نظامی، دقت به طراحی هنری حکومت های مختلف، شهرها و پدیده های جغرافیایی، کاری کرده که بازی از نظر بصری به یکی از بهترین نمونه ها در زمان عرضه تبدیل شود. یک بازی زیبا و بی نقص در زمینه گرافیک فنی و هنری.

فیل‌ها به طور کلی موجوداتی به شدت بی اعصاب و البته تاثیرگذار در نبردها هسند، یکی از قدرتمندترین واحدهای نظامی بازی را شاهد هستید

رومی که نسوخت 

در بخش نتیجه گیری، باید به طور خلاصه شده در ابتدا از مکانیک های گیم پلی بازی  تمجید کرد، مکانیک هایی که با ادغام دو سبکِ همزمان و نوبتی، امور دیپلماتیک و قدرت برنامه ریزی و مدریت را در کنار توانایی نظامی بازی‌باز به چالش می شکند. به لطف این سیستم زیبا، بازی بازی می تواند در یک بازی، شاهد وجود دو سبک متفاوت و ادغام بی نظیر آن ها باشد. مسئله ای که باعث شده تا گاهی با توانایی های نظامی هم بتواند مشکلاتِ دیپلماتیک را حل و فصل کرد. از سوی دیگر، هر دو بخش نوبتی و همزمان، از نظر مکانیک های گیم پلی تقریبا بی نقص هستند و اگر مشکلات هوش مصنوعی و باگ های متعدد وجود نداشتند، قطعاً شاهد یک بازی بی نقص می بودیم. در کنار این موضوع شاهد حضور حکومت های مختلف تاریخی و تمدن هایشان هستیم که به نحو زیبایی به تصویر کشیده شده اند، همچنین هر تمدن واحدهای نظامی منحصر به فردی دارد که تجربه بازی با هریک را متفاوت از دیگری می کند. Rome: Total War همچنین در بخش چند نفره هم عالی ظاهر شده و به یک بازی کاملاً سرگرم کننده بدل می شود.
در کنار گیم پلی خوب، گرافیک چشم نواز و ستودنی بازی، کاری می کند که به هیچ وجه از نظر بصری، دچار خستگی و بیقراری نشوید، چرا که در میدان نبرد تحرکی عظیم در حال وقوع است و این تحرک همیشه چشم هایتان را به سمت خودش جلب می کند. در کلام آخر باید گفت که Rome: Total War یک بازی بی نظیر است که توانسته با گیم پلی خوب، یک بخش تک نفره جذاب و متنوع، در کنار قدرت گرافیکی عالی، تبدیل به یکی از به یاد ماندنی ترین بازی های استرتژیک شود. بازی بزرگی که همه مان را به سفری به یاد ماندنی در تاریخ برده است.