شطرنج سنت و تکنولوژی در میدان نبرد|نقد و بررسی بازی Battlefield 1
حقیقت و واقعیت، همیشه دو بخش مهم از زندگی ما را تشکیل داده اند. دو کلمه ساده اما پر مفهوم که ممکن است از نظر بعضی حتی معنایی یکسان داشته باشند. ما در زندگی روزمره و ساده ای که داریم، مدام و در هر ثانیه مفهوم واقعیت را لمس می کنیم، مفهومی که با گوشت و خون همه انسان ها پیوند خورده و اکثر وجوه زندگیشان را تشکیل داده است. واقعیت مفهوم زندگی هرروزه ما و جلوه ساده این جهان است، عرصه ای که به اندازه فاصله انسان تا خالق اش، با حقیقت متفاوت است. بر خلاف واقعیات، حقیقت جلوه درونی تری از زندگی است، جایی که ما همه چیز را به معنای درست و حقیقی اش درک می کنیم، افلاطون برای درک بهتر تفاوت این دو مثالی ساده دارد. تمثیل غار؛ بر اساس این مثال شما باید انسان هایی را تصور کنید که در یک غار زنجیر شده اند و فقط می توانند به دیوار نگاه کنند، از سویی پشت این زندانیان آتشی روشن است و روبه روی آتش اجسامی قرار گرفته اند، زندانی های غار به واسطه نور آتش، سایه هایی را از اشیاء می بینند و می پندارند که این سایه ها حقیقت جهان هستند. اما وقتی یکی از زندانیان آزاد شده و به بیرون غار می رود، متوجه می شود که هر تصوری که از حقیقت داشته است سایه ای مصنوعی، از اشیاعی مصنوعی بیشتر نبوده است. (این مثال بسیار پیچیده تر است و ما در اینجا نگاهی بسیار ساده به آن انداخته ایم)
حقیقت امر این است که وضعیت ما هم شبیه همین تمثیل است، زندگی روزمره ما انسان ها در طول تاریخ، همیشه از حقیقتی که در وجودمان نهفته است فاصله داشته. انسانیت، یک مفهوم حقیقی است که متاسفانه در عالم واقع چندان شاهدش نیستیم. آدم قرار بود موجودی صلح طلب باشد، خلق کند، پیشرفت کند و برترین مخلوق خداوند باشد. اما تمام این حرف ها فقط در یک عالم آرمانی است که به واقعیت می پیوندد. ما این روزها، به واسطه سال ها انسان نبودن، به اندازه ای از حقیقت وجودمان دور شده ایم که حتی به خودی خود یادی از آن هم نمی کنیم.
شاید یکی از مهم ترین عواملی که ما انسان های امروزی را از حقیقت انسانیت دور کرده، نزاع است، نزاعی که ریشه در حقیقت سیری ناپذیر انسان دارد، اما وای به حالمان که ما هیچ وقت حقیقت ها را نشناختیم. انسان بخاطر بیشتر خواستن، دچار حرص و طمع می شود و از حرص و طمع هیچ چیزی حاصل نمی شود جز جنگ. و جنگ، همیشه عامل فساد است. درست است که جنگیدن همیشه عملی زشت و شنیع نیست، چرا که انسان گاهی برای حفاظت از جان و دوست داشته هایش باید دست به تیغ و تفنگ ببرد. در این صورت است که جنگ حتی با چهره زشت اش، شاید حداقل هدفی زشت ندارد. اما این موضوع همیشه هم صادق نیست. چرا که اکثر جنگ های انسان ها، با تجاوز آغاز می شود و تجاوز کردن به داشته های دیگری یعنی فراموش کردن انسانیت. و وقتی کسی ذات انسان بودنش را از یاد ببرد و دستش به قدرت هم برسد، ظالمی پدید می آید که در مقابلش هزاران مظلوم به زانو خواهند افتاد. در حقیقت (بله حقیقت به معنای آرمانی اش) جنگ چهره ای زشت و کریه دارد. اما یادتان هست که ما انسان ها از حقیقت ها فاصله گرفته ایم؟ این روز ها در واقعیت جنگ چندان هم کریه نیست. این روزها جنگ های هزاران ساله بشر دستمایه سرگرمی شده اند، شمشیر کشیدن تفریح است و کشتن یک امرِ نه چندان زشت. انگار تک تک ما از یاد برده ایم که روزی روزگاری حتی فکر کردن به گرفتن جان یک موجود زنده هم ترسناک بود.
قصد ندارم با این نوشته اصل امر سرگرمی و رسانه ها را زیر سوال ببرم، اما بیایید کمی رو راست باشیم، چند بار شده که در یک بازی رایانه ای به ماهیت کاری که می کنید فکر کنید؟ تا به حال چند بار پیش آمده که جای حساب تعداد گلوله هایی که در خشابتان باقی مانده، حساب تعداد جان هایی که گرفته اید را یادتان مانده باشد؟ پیش آمده؟ قطعا برای این یادتان مانده که به تعداد بیشتر کشته هایتان افتخار کنید. انگار که این رسانه ها و سرگرمی ها باعث شده اند حقیقت امر را فراموش کنیم و برای هر تفکری که داریم توجیه بتراشیم.
توجیهی منطقی برای کشتن تعداد بی شماری از افراد و گرفتن جانشان؛ “این ها که واقعی نیستند” قطعا نیستند، آدم هایی که ما در بازی های رایانه ای می کشیم به هیچ وجه واقعی نیستند، اما چرا وقتی با مرگِ یک شخصیت دوست داشتنی مواجه می شویم اشکمان جاری می شود؟ قصد مثال زدن ندارم چون همه می دانیم که شخصیت های دوست داشتنی بسیاری را در بازی ها از دست داده ایم و گریه کرده ایم. آیا این شخصیت ها واقعی بودند؟
جواب به این سوال قطعا مثل همان توجیهی است که برای کشتن آوردیم: نه واقعی نیستند! اما این افراد در اعماق قلب ما زندگی کرده اند، درست است که پا در عرصه واقعیت نمی گذارند، اما در درونی ترین بخش های وجودی شما، زندگیشان به حقیقت بدل می شود، آن ها همراه با ما نفس می کشند، همراه ما راه می روند و گاهی حتی همراه ما اشک می ریزند. این شخصیت های خیالی که در ذهن آرمانی ما زنده شده اند، برایمان حکم انسان را دارند و ما با تمام وجود باور می کنیم که زنده اند. ولی سرباز های معمولی نه، مگر آن ها هویت دارند؟ اصلا شخصیتشان مگر پرداخت شده است؟ تصور کنید در یک بازی این اتفاق رخ دهد و جان تک تک سرباز ها مهم جلوه کند.
فکر می کنم همه انسان ها برای فرار از زنجیری که در غار واقعیت حبسشان کرده به یک راهنما و تلنگر نیازمند هستند. تلنگری که بیدارشان کند و به آن ها بفهماند که سایه های درون غار، حقیقت وجودشان را بازتاب نمی دهند. برای درک بهتر منظورم باز هم به مثال جنگ برمی گردم، رسانه های امروزی برخلاف رسالت حقیقی شان، چهره ای متفاوت از جنگ نشان می دهند، جنگ در این رسانه ها با فیلم های پر زد و خورد مایکل بی ای(!) شناخته می شود و با قهرمان های بزن بهادری مثل تام کروز(!)، اما آیا واقعا چهره حقیقی جنگ این است؟ شاید جواب دادن به این سوال برای ایرانی ها سخت نباشد، ما هشت سال درگیر جنگی بوده ایم که با تجاوز عراق به خاک ایران آغاز شد، جنگِ ما برای دفاع از میهنمان بود و هدفی مقدس داشت، اما واقعا این دفاع مقدس چهره اصلی جنگ را پنهان کرد؟ جنگ باعث و بانیِ انسان امروزی است و دلیل بسیاری از پیشرفت هایش، اما هیچ وقت نمی توان چهره زشت و ناپسند اش را انکار کرد.
منکر این موضوع نمی شوم که تعداد بسیاری از بازی ها، فیلم ها و اشکال دیگر رسانه وجود دارند که چهره حقیقی و زشت جنگ را به تصویر می کشند، اما تصور قالبی که به واسطه رسانه شکل گرفته کاملا متفاوت از حقیقت جنگ است. و این موضوع در صنعت بازی های رایانه ای به خاطر پافشاری به امر سرگرمی نمود بیشتری دارد. اما همیشه هستند کسانی که خلاف جهت آب شنا می کنند. بازی هایی هستن که سعی دارند ماهیت حقیقی جنگ را به ما نشان دهند و با کمال افتخار باید بگویم، میدان نبرد ۱، یکی از موفق ترین آن هاست. بازی ای که با یک تلنگر کوچک یادمان می اندازد چقدر از حقیقت انسانیت دور شده ایم.
انسان شناسی جنگ
این نقد و بررسی بر اساس بخش تک نفره (Single Player) نوشته شده است.
میدان نبرد ۱، بازی شجاعی است، باید به این نکته اعتراف کنیم که همه ما با دیدن اولین نمایش های بازی ترسیدیم، بازگشت به جنگ جهانی اول؟ مگر می شد از سلاح های عجیب و غریبی که در بازی های جدید ساخته می شوند دل کند، اصلا مگر امکان داشت که اجازه بدهیم سری ندای وظیفه (Call of Duty) برود به آینده و ما بازگردیم به اوایل قرن ۲۰؟ به جنگ بزرگ!
اما با همه ترس های ما انگار سازنده ها دقیقاً می دانستند که چه می خواهند، در شماره های قبلی سری همیشه شاهد اعتراض هایی به ماهیت جنگ بودیم، اما این حربه با توجه به داستان بخش تک نفره و کمپین بازی چندان کار ساز نبود، می دانید چرا؟ چون سازنده ها یک جنگ راه می انداختند که بگویند جنگ بد است. چین و آذربایجان را به خاک و خون می کشیدند تا با یک داستان آبکی و شخصیت پردازی های سطحی به همه بفهمانند که چهره جنگ زشت است.
اما این بار، انگار سازنده ها در استدیو Dice به اشتباه چندین ساله خودشان پی برده اند، آن ها برای رسیدن به هدفِ معین شده ای که در نظر داشتند، در اولین قدم به جنگی بازگشتند که سرنوشت انسان را برای همیشه تغییر داد. آن ها داستان بازی جدیدشان را در برهه ای از زمان روایت کرده اند که واقعا پتانسیلِ نشان دادن چهره واقعی جنگ را دارد. لابد می پرسید برای این کار می توانستند باز هم به جنگ جهانی دوم بازگردند و این همه ریسک نکنند. اما در جوا باید بگویم که فضای جنگ جهانی دوم به قدری در سال های قبل مورد استفاده قرار گرفته بود که همه بازی سازان دست از سرش برداشتند، تصور کنید بعد از این همه سال باز هم Dice سراغ قصه ای جنگ جهانی دوم و نبرد های مهم اش می رفت، در آن صورت قطعا با یک بازی کلیشه ای و تکراری رو به رو می شدیم، حداقل در بخش داستانی!
در مقابل اما جنگ بزرگ یا جنگ جهانی اول، بخشی از تاریخ است که هم در سینما و هم در صنعت بازی های رایانه ای خیلی کم مورد توجه قرار گرفته و پرداخت شده است. این موضوع باعث شده که این بخش از تاریخ پتانسیل بالایی برای نوآوری، خلق قصه و البته ساخت یک بازی تازه را داشته باشد. در واقعا سازنده ها در Dice با برگشتن به جنگ جهانی اول، خودشان را از قید و بندی آزاد کرده اند که سری ندای وظیفه هنوز گرفتار آن است. یک دور باطل.
Dice با رویکردی ضد جنگ، دست به ساخت بخش تک نفره ای برای میدان نبرد ۱ زده که به طور قطع می توان آن را بهترین بخش تک نفره در تاریخ سری دانست. این بخش به گونه ای طراحی شده که جنگ و واقعیات آن را از زاویه های متفاوت و از منظر چند فرد متفاوت به نمایش بگذارد. علت اصلی انتخاب این نوع روایت شاید جالب باشد.
در جنگ جهانی اول، برخلاف فرزند بزرگ ترش، هیچ شخص پلید و هیتلر گونه ای در پشت پرده جنگ حضور نداشته، به همین دلیل با نگاه های ساده انگارانه و سطحی به هیچ وجه نمی توان در میان کش مکش های سیاسی آن دوره خوب و بد را از هم تشخیص داد. سازنده ها با علم به همین موضوع دست به ساختِ بحش تک نفره ای زده اند که در اقصی نقاط جهانِ درگیر جنگ رخ می دهد و داستان های متفاوت و منحصر به فردی از اشخاص گوناگون با ملیت های مختلف در جبهه هایی متفاوت را برایمان روایت می کند. این روایت های تکه تکه و البته پرداخت شده، توانسته اند روح انسانیت را هرچند هم که ساده باشد، در گیر و دار جنگ به نمایش بگذارند و واقعیات و حقیقت های یک مصیبت بزرگ را به همه نشان دهند. این قصه ها که با نام داستان های جنگ در بازی معرفی می شوند، شامل یک بخش افتتاحیه یا مقدمه و ۵ بخش داستانی دیگر هستند. در هر کدام از این بخش ها بازیباز کنترل یک فرد خاص را بر عهده می گیرد که در جبهه ای متفاوت می جنگد، از کوه های مرتفع ایتالیا گرفته تا شهر های آلمان. اما نکته مهم در مورد این داستان های جنگ، وجود داشتنِ درون مایه های فلسفی و البته ارزش بسیار زیاد جان انسان ها در آن ها است. بازی به طور قطع سعی دارد این حقیقت را نشان دهد که جانِ تک تک سرباز ها در یک جنگ بزرگ پر اهمیت است. بازی از فداکاری ها و بزرگی ها، ترس ها و مهم تر از آن میزانِ پست شدن انسان می گوید و باید بگویم این کار را خیلی خوب انجام می دهد.
با توجه به اینکه اولین دیدار شما با یک بازی در بخش مقدمه و افتتاحیه است، همیشه سازنده ها سعی می کنند این بخش را به بهترین نحو طراحی کنند تا در همان دقیقه های اول موفق به جذب مخاطب شوند. مقدمه بازی ها از این جهت اهمیت دارد که باید در همان ثانیه ها بهترین تجربه از بازی را در اختیارات بگذارد تا مجذوب بازی شوید و یا بر عکس، با یک روایت دلچسب کاری کند که داستان آن را دنبال کنید. باید بگویم میدان نبرد ۱ در انجام دادن هردوی این کارها بسیار موفق ظاهر می شود. بخش مقدمه باز آن قدر خوب است که مجبورمان می کند بگوییم تجربه واقعا منحصر به فردی است.
بخش مقدمه در فرانسه رخ می دهد، جایی که یگانی موسوم به Harlem Hellfighters در حال نبرد هستند. این یگان ویژه تشکیل شده از سرباز های سیاه پوست و آفریقایی/امریکایی هایی است که به جنگ اعزام شده اند. این بخش به شدت طوفانی آغاز می شود؛ شما کنترل یک سرباز را به دست می گیرید و این آغاز یک حیرانی بزرگ است. انگار دنیا در حال نابود شدن است، میدان نبرد آن قدر واقعی و قابل لمس طراحی شده که برای چند ثاینه من را شوکه کرد، از آسمان آتش می بارید، همه جا دود بود و از همه مهم تر، من درست وسط این جهنم ایستاده بود. بگذارید کمی جلوتر از تجربه گیم پلی بگویم، در اینجا بهتر است از این موضوع حرف بزنیم که برخلاف هر بازی تیر اندازی و البته ۵ داستان بعدی در بخش تک نفره، هیچ چک پوینتی در مقدمه بازی وجود ندارد. شما به سادگی خواهید مرد و به همین سادگی هم با یک سرباز دیگر به میدان بر می گردید. این مکانیک ساده، با هربار مردن شما نام و سن سربازی که کشته شده را رو به روی چشم هایتان نمایش می دهد تا درک کنید که همه زندگی ها ارزش دارند. سازنده ها با این ترفند کوچک داستانی را روایت می کنند که شاید پیچیده نباشد، اما قطعا روح دارد. با هربار مردن به نقطه متفاوتی از میدان فرستاده می شوید و سلاح یا وسیله نقلیه جدیدی را امتحان می کنید، این موضوع باعث می شود که بخش مقدمه هم از حیث داستان سرایی و روایت کشش کافی را داشته باشد و هم با نمایش دادن امکانات بازی، بازیباز ها را مجذوب کند. با توجه به علاقه شخصی ام به مقدمه ها (در متن ها هم مشخص است) باید بگویم بخش افتتاحیه میدان نبرد معرکه است.
هدف سازنده ها از بخش های داستانی در واقع این بوده که تجربه ای کامل و دقیق از تمام امکانات بازی را برای بازیباز فراهم کنند و باید بگویم دقیقا این کار را کرده اند. شما در طول داستان های متفاوت با وسایل نقلیه مختلفی سر و کار دارید، به جنگ تن به تن با دشمن می روید و حتی در داستان Friends in High Places مجبور به مخفی کاری هم می شوید، البته همانطور که می دانید میدان نبرد بازی ای است که آزادی عمل بسیار زیادی در نقشه هایش به شما می دهد و هیچ وقت مجبورتان نمی کند که با یک روش خاص بازی کنید. البته لازم است همین جا بگویم که در بخش تک نفره، ماموریت ها و اهداف شما به شدت سر راست و مشخص هستند و اگر کمی ماجراجویی نکنید تقریبا یک بازی خطی را تجربه خواهید کرد. البته این خطی بودن هم به لطف اتمسفر بی همتای بازی تجربه خاصی است.
یکی از بخش هایی که برای من بسیار جذاب و دوست داشتنی ظاهر شد، داستانِ بخش “از میان گل و خون” (Through Mud and Blood) بود. در این بخش شما در نقش یک سرباز به عنوان کنترل کننده یک تانک ظاهر می شوید، جایی که نیرو های انگلیسی برای حمله به خطوط آلمان ها آماده هستند. برای جلوگیری از لو رفتن داستان فقط می گویم که در پایان این بخش، شما کنترل به کبوتر را بر عهده خواهید داشت تا پیامی را به خطوط خودی برساند، اینجا بود که میخکوب شدم! با پرواز کردن بر بلندای یک میدان جنگ ساختگی، شما با تمام وجود خودتان را در جنگ حس می کنید، همه چیز حتی با جدا شدن شما از هسته اصلی گیم پلی ادامه دارد، درگیری ها، کشتار ها و انفجار ها زیر بالهای کوچک کبوتر پیام رسان رخ می دهند و شما ناظر همه چیز هستید. با این مینی گیم کوچک و ساده، بازی شما را میخکوب می کند و چهره ای دقیق از جنگ را به تصویر می کشد.
در یکی دیگر از داستان ها (برای لو نرفتن داستان نام نمی برم) با یک سرباز همراه می شویم که پشت خطوط دشمن گیر کرده و باید به تنهایی به سمت خطوط مقدم لشکر خودشان بازگردد، در این داستان حس تنهایی، نگرانی و تشویش بی داد می کند، چرا که در یک بازی کاملا واقع گرایانه شما تک و تنها باید با یک کمپ کامل از سرباز های دشمن مقابله کنید و باور کنید، اصلا کار آسانی در پیش ندارید. در داستان با شخصیت های بزرگی مثل لورنس عربستان هم همراه می شوید، در این داستان ماموریت ها حالتی چریکی به خود می گیرند، چرا که قبایل متحد شده عربی توان جنگیدن مستقیم با تسلیحات نظامی پیشرفته امپراطوری عثمانی را ندارند. از سوی دیگر در این قسمت به اسب سواری می پردازید، اسب سواری در این نسخه واقعا تجربه خوبی از کار در آمده و منحصر به فرد است.
بازی با تعریف کردن داستان هایی منحصر به فرد و الهام گرفته شده از واقعیت های جنگِ بزرگ کاری می کند که تا به حال کمتر شاهدش بوده ایم و شاید بتوان گفت قدم در مسیری می گذارد که سال ها قبل The Line با موفقیت آن را پشت سر گذاشته است. درست است که داستان بازی منسجم نیست، اما با قرار دادن بازیباز در میان نبرد های تاریخی و واقعی جنگ جهانی اول و از سوی دیگر نشان دادنِ احساسات انسانی به نحوی صحیح موفق می شود همه را با خود همراه کند. از طرف دیگر، اینبار شاهد روایت اول شخص مطلق در بازی نیستیم و همانطور که سازنده ها قول داده بودند بخش تک نفره پر است از صحنه های سینمایی و میان پرده های داستانی، این میان پرده ها به خوبی کاگردانی شده اند و به طور کلی تجربه قابل قبولی ارائه می دهند. به لطف همین میان پرده ها و البته نحوه داستان گویی شخصیت های اصلی هر پنج داستان به خوبی پرداخت می شوند و مخاطب را با خودشان همراه می کنند. هرچند که مدت آشنایی با این شخصیت ها به علت منسجم نبودن بخش داستانی کوتاه است، اما سازنده ها به درستی موفق شده اند با وجود کمیت زیادِ در بخش داستانی، کیفیت آن را هم حفظ کنند. در واقع باید گفت در این بازی با بهترین بخش داستانی و تک نفره در کل سری میدان نبرد طرفیم! یک جنگ واقعی. البته باید اضافه کرد که تمامی این تجربه های منحصر به فرد فقط از حد انتظارات بیشتر ظاهر شده اند، بخش تک نفره میدان نبرد۱، با همه خوبی هایش هنوز هم می تواند بهتر شود.
گم شده در تاریخ
در همین ابتدا باید بگویم که بازی کند تر شده. دقیقا همانطور که انتظار می رفت. سلاح های قدیمی و مربوط به جنگ جهانی جای اسلحه های اتوماتیک و پیشرفته امروزی را گرفته اند. تانک های اولیه و هواپیماهای ملخی به جای جت های امروزی در بازی حضور دارند و همه چیز کند تر از نسخه های قبلی میدان نبرد رخ می دهد. اما آیا این کندی به ضرر بازی بوده؟
در جواب این سوال باید بگویم این اتفاق دقیقا برعکس رخ داده. با کندتر شدن بازی وقت بیشتری برای تصمیم گیری و واکنش نشان دادن دارید و تصمیمات بهتر شما باعث می شوند که روند گیم پلی بازی به شدت غنی تر و بهینه تر از نسخه های قبل به نظر برسد. وسایل نقلیه سنگین و کند بازی در مقابل سلاح هایی ایستادگی می کنند که به مراتب قدرت تخریب کمتری نسبت به سلاح های امروزی دارند، پس از بابت متعادل بودن گیم پلی هم خیالتان راحت باشد. چون همانطور که تانک ها کند تر حرکت می کنند و قدرت کمتری دارند. سلاح های توی دستان شما هم کند تر شده اند و تاخیر بیشتری بین شلیک های مداومشان وجود دارد، حتی فرایند خشاب گذاری و مسلح کردن اسلحه ها هم به درستی شبیه سازی شده اند و روند کندتری نسبت به بازی های اخیر دارند. اما همه این آهستگی باعث کاهش هیجان شده؟ اصلا! بازی باز هم پر است از صحنه های پر زد و خورد و شلوغ که آدرنالین را توی بدنتان به جریان می اندازند، همه جا انفجار است و همه جا گلوله. این کندتر شدن در عمل به وجود تمرکز بیشتر در میان بازیباز ها کمک کرده و باعث می شود که گیم پلی کیفیت بهتری داشته باشد. به نوعی که دیگر احتمال وقوع تصادف های شانسی کمتر شده و مهارت بیشتری را می طلبد.
روند گیم پلی بازی خیلی جالب است؛ از سویی به علت کاهش برد سلاح ها و کمتر شدن قدرت آن ها؛ روند بازی کندتر شده که باعث شده بازی کننده ها بیشتر از قبل به محیط اطرافشان توجه داشته باشند و هشیار تر از قبل بازی کنند، به این صورت؛ شانس زنده ماندن بیشتری در محیط دارید و از سوی دیگر، به خاطر بازتر بودن نقشه ها و البته شلوغی بسیار زیاد میدان های نبرد، امکان مردنتان هم بیشتر شده. در این بازی (در بخش تک نفره) بیشتر از آنکه به فکر کشتن باشید باید جانتان را دو دستی بچسبید. گیم پلی به نوعی طراحی شده که هیچ نقطه ای از نقشه ها و محیط بازی امن نیست، حتی اگر درون یک تانک زرهی باشید. این امر به لطف قدرت بی نظیر موتور گرافیکی بازی و تخریبی پذیری تقریبا کامل محیط ممکن شده. تصور کنید برای لحظه ای استراحت درون یک ساختمان پناه گرفته اید، اگر در حال بازی کردن یک ندای وظیفه بودید می توانستید مطمئن باشید که در امنیت کامل قرار است تجدید قوا کنید. اما در میدان نبرد از این خبر ها نیست. کافی است یک خمپاره از ناکجا آباد نازل شود روی سرتان و بعد، عملیات تجدید قوا تبدیل می شود به تشیع جنازه. تقریباً تمامی سازه ها در محیط قابل تخریب هستند و این موضوع به درستی حس ناامنی و تنهایی را در یک میدان جنگ به بازیباز منتقل می کند.
در طول مدت تجربه بازی لحظه هایی پیش می آیند که حس می کنید دوستان و همرزمانتان انسان هایی واقعی هستند که در کنار شما می جنگند، بازی آنقدر شلوغ و پر محتوا است که حس دقیق یک جنگ را به بازی کننده منتقل می کند، گاهی حس می کنید در حال فداکاری هستید. شاید باورتان نشود ولی اگر همرزمانتان در کنار شما نباشند قطعا حس تنهایی و ترس در یک محیط وسیعِ در حال نابودی سراغتان می آید. اتمسفر و فضای بازی به قدری واقعی و خلاقانه ساخته شده که گاهی وقت ها می ایستادم و فقط نگاه می کردم، به گلوله هایی که تن انسان ها را می شکافتند و خون هایی که بر زمین می ریختند. در طول تجربه بخش تک نفره میدان نبرد۱، لحظه هایی پیش می آید که شک می کنید، این همه کشتن لازم است؟ لحظه هایی است که حتی ممکن است دست از کشتن بردارید و با یک نگاه غم زده خیره شوید به چهره حقیقی جنگ.
گستره سلاح ها و مکانیک ها در بازی (در بخش تک نفره) بسیار زیاد است و به نظر می رسد نیاز های همه نوع از گیمر ها را برطرف کند. از طرفی مکانیک هایی زیبایی در گیم پلی وجود دارند که لذت بازی را چند برابر می کنند. مثلا مکانیک مخفی کاری که در چند مرحله از بخش های داستانی بازی می توانید از آن استفاده کنید. این سیستم قطعاً به اندازه بازی های سبک مخفی کاری کار آمد نیست، اما برای یک بازی تیراندازی اول شخص کافی به نظر می رسد. سلاح های سردی که به بازی اضافه شده اند تمام کننده های خشن و خونینی دارند که حس واقعی کشتن را منعکس می کنند، از طرف دیگر به علت وقوع داستان در جنگ جهانی اول، نه خبری از لباس های محافظ و رباتی است و نه سلاح های خفن که بتوانید به کمک آن ها یک تنه مقابل یک ارتش ایستادگی کنید، در این بازی واقعا باید مراقب جانتان باشید، چون هر لخظه ممکن است یک گلوله کارتان را بسازد. البته بازی هنوز هم ماهیتِ بازی بودنش را حفظ کرده و به طور غیرمنطقی سخت نیست، اما قطعا به واقعیت جنگ کمی نزدیک تر شده است.
وسایل نقلیه در بازی روان و جالب طراحی شده اند و کنترل کردن آن ها حس خوبی را منتقل می کند، اما بازهم به لطف زمان وقوع بازی، کند هستند و در لحظات کنترل کردنشان واقعا به تمرکز بالایی نیاز دارید، مثلا در یکی از ماجرا های بازی که کنترل یک هواپیمای جنگنده را برعهده گرفته بودم، واقعا مجبور بودم دقت بسیار زیادی را صرف بازی کنم، چرا که تمام محیط پر بود از ضدهوایی ها و جنگنده های دشمن که بی رحمانه به طرفم شلیک می کردند، و بر خلاف نسخه های قبلی سری، توان مانور دادن هواپیمای من به شدت کاهش پیدا کرده بود و اگر غفلت می کردم توی دردسر می افتادم. این در مورد تمام وسایل نقلیه در بازی صدق می کند، همه آن ها ناآشنا هستند و کنترل کردنشان واقعا شرایط هیجان انگیزی را فراهم می کند. لازم است به این نکته هم اشاره کنم که به علت کمتر شدن سرعت حرکت در بازی، امکان نشانه گیری های دقیق تر و بهتر اهداف ایجاد شده که مخصوصا در بخش تک نفره کمک بزرگی به بازی کننده ها می کند.
گذشته از خوبی های بی شمار گیم پلی این بازی، ضعف هایی هم در آن دیده می شود، به عنوان مثال در بعضی از مراحل هوش مصنوعی واقعا پایین تر از حد انتظار ظاهر می شود. گاهی اوقات سرباز هایی را می بینید که بیخود و بی جهت یک جا ایستاده اند، البته این امکان وجود دارد که آن ها هم مثل من محو چهره زشت جنگ شده باشند، اما حداقل باید از خودشان دفاع کنند دیگر، شما اینطور فکر نمی کنید؟ یک بار هم با موضوعی مواجه شدم که واقعا جالب بود، تمام سرباز هایی که به نوعی همرزم من حساب می شدند بی هوا غیبشان زد، البته غیب نشدند ها، همه مردند و بازی هیچ نیروی کمکی ای برای من نمی فرستاد، طوری که مجبور شدم تا یکی از مناطق مهم نقشه به تنهایی پیشروی کنم، آن وقت، به محض اینکه پیروزی ام را جنگ می گرفتم چند سرباز تازه نفس کنارم ظاهر شدند و شروع کردند به دویدن. این موضوع ضربه چندانی به تجربه گیم پلی وارد نمی کند، اما نشان دهنده این است که سازنده ها می توانستند توجه بیشتری به بخش تک نفره بازی نشان دهند و هوش مصنوعی بهتر و کارآمد تری برای آن در نظر بگیرند. این مشکلات به حدی کوچک و بی اهمیت هستند که به هیچ وجه تجربه بازی را خدشه دار نمی کنند اما واقعا باعث به وجود آمدن این تصور می شوند که سازنده ها تمام تلاششان را نکرده اند.
یکی دیگر از مشکلات بازی، وجود داشتن ماموریت های سرراست و ساده است که قبلا اشاره کردم؛ با وجود اینکه در این بخش با نقشه هایی وسیع و به شدت پر جزییات طرفیم، اما ماموریت ها و اهداف ما به شدت خطی و ساده برنامه ریزی شده اند. این موضوع هم با توجه به آزادی عمل بسیار زیاد در گیم پلی چندان پر اهمیت جلوه نمی کند، اما در بهترین حالت هم تجربه منحصر به فرد بازی را خدشه دار می کند.
طوفان شن
به کمک موتور قدرتمند فراست بایت، تک تک تصاویری که در بازی از مقابل چشم هایتان عبور می کنند، خیره کننده و بی نظیر هستند. بافت ها به بهترین نحو طراحی شده اند و حس واقعیِ اجسام را منتقل می کنند. انگار در زمینه گرافیکی این بازی واقعا بی نقص است. طراحی وسایل نقلیه، انسان ها و محیط به معنای واقعی کلمه عالی است، انیمیشن های مربوط به حرکات سرباز ها و البته خودتان به بهترین نحو طراحی شده و خیره کننده است.
کافی است به سلاحی که در دست دارید نگاه کنید تا به توجه سازنده ها به جزییات پی ببرید، از ریز ترین اجزاء سلاح ها گرفته تا نحوه شلیک کردن آن ها به بهترین شکل ممکن در بازی پیاده سازی شده است. در زمان شلیک کردن با هر اسلحه با انیمیشن منحصر به فرد و البته خیره کننده ای مواجه می شوید که میخکوبتان می کند. سلاح ها واقعاً عالی طراحی شده اند و این موضوع تشویقتان می کند همه سلاح های موجود در بازی را امتحان کنید تا با دقت بیشتری جزییات و طراحی پر ظرافت آن ها را بررسی کنید. انیمیشن های مربوط به خشاب گذاری، شلیک و البته کشتن سرباز ها با سرنیزه ها در بازی خیلی خوب و دقیق شبیه سازی شده اند و همه این ها حس یک جنگ حقیقی را منتقل می کنند.
طراحی چهره ها عالی انجام شده و احساسات مربوط به هر شخصیت را می شود در چهره اش دید؛ از سوی دیگر تغییرات آب و هوایی در بازی وجود دارند که واقع چشم نواز هستند، در یکی از بخش های مربوط به داستان “Nothing Is Written” با طوفان شنی مواجه شدم که واقعاً من را ترساند. این تغییرات آب و هوایی علاوه بر جلوه های گرافیکی بر گیم پلی و شرایط شخصیت ها در بازی هم اثر گذارند.
یکی دیگر از موضوعاتی که من را حیرت زده کرد، نحوه تخریب محیط است، تا به امروز در هیچ بازی ای با چنین محیط پویا و قابل تخریبی رو به رو نشده بودم، در طول یک نبرد می توانید شاهد یک روستا باشید که به طور کامل با خاک یکسان می شود، و این روند، آن قدر زیبا و طبیعی به تصویر کشیده می شود که باور می کنید وسط یک میدان جنگ حضور دارید. در مورد گرافیک بازی فقط باید گفت: بی نقص!
صدای گذاری در سری میدان نبرد همیشه یکی از پرقدرت ترین بخش های بازی بوده است، میدان نبرد ۱ هم از این قائده مستثنی نیست و در بخش صدا گذاری شبیه به یک شاهکار است، این صداگذاری بی نقص در به وجود آوردن جو و اتمسفر حاکم بر بازی واقعا موثر ظاهر شده و همانطور که پیشتر بارها گفتم، تجربه یک جنگ واقعی را تداعی می کند. اینبار اما برای اولین باز در سری، داستان بازی به وسیله صدا پیشه ها و شخصیت های اصلی روایت می شود که بار احساسی خیلی زیادی به داستان اضافه کرده اند. انتخاب صدا پیشه ها واقعا خوب بوده و همگی کارشان را عالی انجام داده اند. موسیقی های بازی هم به معنای واقعی کلمه عالی است و با جو همخوانی بی نظیری دارد. میدان نبرد ۱ واقعاً در زمینه صدا گذاری و ساخت یک اتمسفر بی نظیر عالی عمل کرده است.
بازگشت به گذشته، پرواز به آینده
باید گفت که میدان نبرد ۱، در حقیقت یک ایده جاه طلبانه است، بنا به گفته سازنده ها آن ها به جنگ جهانی اول کوچ کرده اند تا سبک جدید و منحصر به فردی در گیم پلی سری خلق کنند، باید گفت که با تجربه بخش تک نفره بازی هم می توان پی برد آن ها واقعا موفق بوده اند. این بازی یک Battlefield است و به ریشه هایش کاملا پایدار مانده، اما از طرفی به عنوان یک تجربه متفاوت و جدید هم شناخته می شود.
از سوی دیگر، سازنده ها به همه قول هایی که داده بودند عمل کرده اند و بخش تک نفره ای خوب و فراتر از انتظارات ساخته اند، درست است که این بخش در مقابل بازی های داستان محور هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت، اما همچنان یکی از بهترین تجربه ها در میان بازی های سبک تیر اندازی است.
با وجود همه این ها باید گفت که میدان نبرد به گذشته رفته اما در واقع قدمی بسیار بزرگ رو به جلو برداشته. این بازی با وجود تمرکز اصلی اش روی بخش چند نفره، همچنان در بخش تک نفره می درخشد و می تواند تجربه ای استثنایی باشد.
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
- این ۱۵ ویژگی منحصر به فرد GTA 6 را به یک تجربه خیرهکننده تبدیل خواهند کرد
نظرات
عالی بود نقدتون.
تو یه دقیقه خوندیش 😐
رکور گینس!
عین چی منفی ندید نویسنده زحمت کشیده حالا هرچی میخواد باشه
میخوای خیلی ریز جمش کنی 😀
این حرف خودش توهین به شعور نویسندست 😐
میگیم خوبه منفی میگیم بده منفی 😐 البته من فکر منفی های شما نیستما اصلا به شما هیچ ربطی نداره من از نویسنده تعریف کردم مقالشو دوست داشتم بشما چه؟ یاد بگیرین به نظر مثبت احترام بزارید :shy:
نیچه توهین که ننوشته مقاله نوشته احترام بزار 😐
بهترین شوتر امسال تا الان
ممنون از نقد
نمرات تمدن هم اومد 😯
سرورای بتل۱ هم همگی بصورت رسمی از EA اجاره داده میشه. یعنی اگر پینگ بالایی دارید مشکلی بوجود نمیاد.
پولی اجاره میده؟! مثل بتل ۴
آره.
میثم دستت طلا. مقالات به این عریض و طویلی خیلی سنگین میشن نوشتنشون. یه خسته نباشید جانانه میگمبهت.
یکی از بهترین های سری بتلفیلد
دوستان متای تمدن تا الان با ۴ نقد شده ۹۴
متشکرم پوریا جان! با وجود دوستانی مثل شما، خستگی معنایی نداره.
Goodheartedness
بهترین شوتر و بازی انلاین سال بی شک اورواچه !!!!!
دوستان یه سوال من وقتی تو بتل ۱ کنترل تانک به دست میگیرم(چقدر جملم ادبی شد؟)پینگم میره رو ۹۹۹ کسی میدونه چرا؟؟؟؟؟؟؟
بچه ها قلف دنوو هم داره؟قلف داره یا نه ؟!!! قلف؟!!!
انصافا بازی خوبی شده و بخش تک نفرش هم پیشرفت خوبی داشته :yes:
بخش تک نفرش پیشرفت خوبی داشته؟ این که کلا یه کپی پیست شده از چنتا کالافه اون مرحله اسبه که از COD BO2 بعد تو میگی پیشرفت خوبی داشته! به COD WWII نمیرسه. من از این نسخش اصلا خوشم نیومد چون کپی پیست شده از کالافه. نسخه های قبلی باز از یه نسخه ی کالاف اسکی میرفتن ولی بتلفیلد ۱ از بیشتر از ۴ تا کالاف کپی کرده چرا مثل آدم یه داستان خوب نمیسازن مولتیشم که هیچ پیشرفتی نداشته و مثل نسخه های قبلیه. طراحی چهره و داستان و گیم پلی و صداگذاری و مولتی COD WWII خیلی بهتر از اینه. من اینفینیتی وارفار رو به این ترجیح میدم اینفینیتی وارفار هرچی باشه نوآوری داره ولی این چی داره؟
خبر فوری .نمره متای civilization اومد با متای شاهکار ۹۴
:hammer: 😐
بازی مورد انتظار منه اما این فروشنده ها با قیمت نجومی کار مارو خراب کردن
پیش خرید میکردید بازی رو تا با قیمت های نجومی رو به رو نشوید.
این بازی بخش چند نفره و تک نفره عالی ای داره و صد در صد ارزش خرید داره.خوشحالم که با متای ۸۹ موفق شد
سری بتلفیلد بیشتر محبوبیتش برای آنلاینه ولی این عنوان مثل این که سینگل خیلی خوبی هم داره. جدا از اون خیلی وقت بود که یه شوتر خوب مربوط به ج.نگ جهانی نداشتیم. یه شوتر مربوط به ج.نگ جهانی و یه شوتر مربوط به آینده واقعا در یک سال باشن خوبه. حداقل تنوعی میشه برای ما. امیدوارم کالاف هم موفق بشه.
چه عجب یک نظر درست حسابی و منطقی دیدیم. :yes:
عالی بود بازی ۱۰ ساعتی بازی گشتم مود ها مثه بتلفیلد ۴ هست با سختی گان پلی های جدید و گرافیک فوق العاده و فضای خیلی واقعی جنگ. واقعا بعضی جاها انقد آدم میترسه از هر طرف میریزن سرش فقط میتونه فرار کنه :)))
داستانی هم ۲۰ دیقه اول بازی خیلی خوب بود یعنی واقعا شوکه کننده…. بعد دیگه باید مخفیانه رد کرد اکثر مراحلو غیر جاهایی که تانک سوار میشی
۲تا از ۶تا قسمت داستانی رو رفتم فقط….
نقد بسیار عالی بود خسته نباشید :yes: :yes:
ممنونم، وقتی کاریر ها راضی باشند خستگی هم از تن ما درمیره
نقد بخش چند نفره رو کی میزارید پس؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خوب اولتر از همه از آقای عبداللهی عزیز یه تشکر خاص بکنم.. واقعا نقد عالی و پر محتوای بود. دستتون درد نکنه :rose:
در مورد بازی هم، بعد از چند روز تجربه، میتونم بگم عالی بود، خیلی زیاد فراتر از انتظاراتم بود، خصوص بخش داستانیش…
بخش داستانی حداکثر چند ساعته؟
بخش داستانیش زیاد نیست، حداکثر ۶.۵ ساعت طول میکشه و حداقل حداقل حداقل ۴.۵ ساعت….
ارزش داره آدم ۱۰بار تمومش کنه؟!!
حسینجان، من تا حال ۴ بار تمومش کردم 😐
Thanks.بعد از ۴بار هنوز مشتاق هستین برای یه بار دیگه؟!و آیا بخش مولتیشم زدین؟!میخوام بدونم چی ی هست که هم سینگل هم مولتیش دو ماه آدمو سرگرم کنه یا نه؟!
اگر بخوای به رنک آخر برسی و اسایمنت های بخش چند نفره رو تکمیل کنی و …. تا ۵۰۰ ساعت گیم پلی سرگرمت میکنه. بعضیا بعد همه اینکارا چون حرفه-ای شدن ادامه بازم ادامه میدن و حتی بالای ۱۰۰۰ ساعت گیم پلی هم خسته نمیشن 😮 یه سری هم خوششون نمیاد از بازی و نصف و نیمه ولش میکنن(اگر پیشرفتی نکنن و همینطور به حریف ببازن).
نه دیگه بعد از چهار بار دیگه برای من حال نداد…
بخش مولتیش فوق العادست، میتونه یه مدت زیاد مصروفت کنه….
ممنونم علی جان (جناب نیچه:) ) لطف دارین
😀
این نقد من رو به سینگل امیدوار تر کرد اما هنوز هم برای افرادی مثل من که اهل آنلاین و مولتی نیستن بخاطر کم بودن زمان سینگل، خریدنش به صرفه نیست، شاید در آینده که افت قیمت کافی پیدا کرد بگیرمش
کوتاه بودن مدت بخش چند نفره ?:-) ?:-) ?:-) یعنی چی
نقدتون عالی بود :yes: :yes: :yes:
راستی یادم رفت بگم کرک Civilization 6 اومد
کوتاه بودن مدت بخش تک نفره (!)
متشکرم!
اها ممنون
نقدتتون عالی بود …. خیلی سریع گزاشتید این بازی کجا کالاف دیوتی بلک اوپس کجا …من خودم هم کالافو دوست دارم هم بتل ولی اینبار بتلفید زمین تا اسمون با بلک اوپس فرق داره
call of devil@ متشکرم که نقد رو مطالعه کردید، بتلفیلد اینبار قطعا یک تجربه منحصر به فرد ارائه داده.
شما داری بتلفیلد تقلید کارو با کالافی که هیچ وقت تقلید نمیکنه مقایسه میکنی؟ بلک آپس کجا بتلفیلد ۱ کجا آدم بلک آپسو ول کنه بیاد این چرت و پرتو بازی کنه. حالا خوب شد کالاف ساخته شده وگرنه دایس نمیدونست از چه بازی اسکی بره. سینگلش که افتضاحه مولتیشم که هیچ پیشرفتی نداشته تمام وعده های دایس دروغه فقط میخواد طرفدار جمع کنه. اینفینیتی وارفار خیلی بهتر از اینه جنگ تو فضا رو خیلی عالی ساختن ولی بتلفیلد چی هر چی نسخه ی جدید تر میسازن کمتر به داستان اهمیت میدن ولی هرچی نسخه های کالافو بیشتر میکنن به مولتی و داستانش بیشتر اهمیت میدن.
عالی بود نقدتون
متشکرم که مطالعه کردید
من دارم بازی میکنم واقعا فوق العاده هست بخش داستانیش من تا الان عربستانو هواپیما رو رفتم خیلی خوب بودن مخصوصا عربستان
بهتون گفتم عربستان هم تو جهنگ جهانی اول نقش داشت ولی کسی حرفمو قبول نمیکرد:-|
به من میگفتی قبول میکردم عربستان در کشور عثمان ها محسوب شد و نبردی برای باز پس گیری عربستان شد
نقدتون عالی بود به خصوص مقدمه اش که خیلی پر معنا نوشته شده بود، جوری که فضا های بازی رو هم توصیف میکردید مدام یاده آهنگه one از متالیکا میافتدم، بشدت منتظر خریدن این بازی هستم اما قیمتش وحشتناکه و خیلی ناراحتم که باید حدود یه ماهی منتظرش بمونم
خوشحالم که خوشتون اومده، دقیقا قضیه همینه، اتمسفر و فضای بازی خیلی گیراست
زمانی که اسم بتلفد۱ میاد یک کلمه توی ذهنم میاد و اونم (شاهکار) هست :yes:
نقد عالی بود خسته نباشید
یادم میاد وقتی گفتم بخش داستانیش ۵ ساعته کلی منفی خوردم و یکی از دوستان گفت مگه پیشگویی :blush:
الان نمیدونم کجاس که بیاد ببینه واقعا همون ۵ ساعته
ولی در کل خیلی خوبه قیمتش افت کنه میگیرم الان که فروشنده ها به قیمت خون پ د ر شون میفروشن
خوشحالم که راضی بودید از نقد، در مورد مدت زمان بازی هم همه اتفاق نظر داریم که کاش، طولانی تر بود
اسپم: نمرات civilization vi منتشر شد تا الآن ۴ تا نقد اومده و متاش ۹۴ فعلا :yes: :yes:
امیدوارم شاهکار پی سی ب.ت.رک.ون.ه.
_______________________
رفع اسپم:گیم پلی بازی نسبت به نسخه های قبلی یه پله جهش رو به جلو داشته فقط یکم از کند شدن بازی خوشم نیومد چون به نظرم به اندازه کافی یا حتی بیش از حد کند بود(البته بنا به سلیقه شخصی خودم).
ولی جدای از اون گرافیک هنری و فنی خیلی خوبی داره و فکر میکنم نمره گیمفا بهش عادلانس.
dlfox*com
دوستان یه سوال داشتم لطفا جواب بدید… بنظرتون بازی the last of us را برای سونی ۴ بخرم یا نه؟؟؟
پس نخری؟!گوتی ۲۰۱۳ شده .شوخیت گرفته؟!!
گوتی ۲۰۱۳ بازی GTA V بود 😐
تلو بیشترین جایزه رو برد 😀
داداش در خریدش شک نکن… فوق العادست تلو…
آی گفتی! من ۳ ماهه دنبال تلو میگردم با یه بازی دیگه عوضش کنم ولی مثل اینکه تو شهر ما قحطی تلو اومده! اصلا دسته ۲ بازی گیرم نمیاد!
من شنیدم گوتی شد.تو همین گیمفا هم دوستان میگفتن تلو جی تی ای رو برد.
دوست عزیز درست میگی ولی ویچر ۳ گوتی سال ۲۰۱۵ بود که من زیاد از سبکش خوشم نیمود ولی اینو محض احتیاط گفتم..ممنون از شما
دوستان یه سوال داشتم لطفا جواب بدید… بنظرتون بازی the last of us را برای سونی ۴ بخرم یا نه؟؟؟
بازی قشنگیه ژا بدرد نمیخوره؟؟
شک نکن بازی پر از احساسه
مطمئن باش پشیمون نمیشی و خیچ وقت بازیرو فراموش نمیکنی
خیچ وقت!!!=هیچ وقت
داداش محمد ممنون ….این بازی ژانرش ترسناکه یا شبیه انچارتد هست؟
میتونم بگم تا ابد توی بخش گیمری تو کل عمرت یجای خاص پیدا میکنه…یجوری که هیچ وقت فراموشش نمیکنی و با خودت میگی امکان داره اصلا بازی با همچین کیفیتی دوباره بازی کنم یا نه؟؟!
در خریدش شک نکن…
قول میدم بعد از تموم کردن بازی و اومدن توی سایت و گفتن نظرت راجب بازی اواتارت به یکی از شخصیت های بازی تبدیل شده…(ترجیحا جول ! 🙂
ممنون از نظر شما خیلی متشکرم :yes: 😉
بخش تک نفرش خیلی خوبه ولی بخش مولتی پلیرش واقعا فوق العادست چند ساعتی که تجربش کردم می تونم بگم بهترین بخش چند نفره رو در کل سری battlefield داره اگه نگیم در بین تمام بازی های شوتر اول شخص ! فوق العاده بازی خوب و خوش ساختیه :inlove:
برای مولتیش باید از ea اکانت بگیری؟!
ممنون بخاطر زحماتتون
دارم مقاله رو میخونم
یه سوال دیگه داشتم به نظر شما گاد اف وار ریمستر بخرم یا the last of us
دادا همه میگن لست بخر دیگه .باید ببینی چه سبکی خوشت میاد !
بازیش زیاد ترسناکه …دقیقا سبکش چجوریه
یک بازی ویدئویی پسا-رستاخیزی در سبک اکشن ماجراجویی و ترس و بقا است که توسط شرکت ناتی داگ ساخته شده و در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۳ بوسیلهٔ سونی اینتراکتیو انترتینمنت به طور انحصاری برای کنسول پلیاستیشن ۳ منتشر شده است.
نسخهٔ جدید و بروز شده از لحاظ گرافیکی این بازی به نام آخرین بازمانده از ما ریمسترد نیز برای کنسول پلیاستیشن ۴ در ژوئیه ۲۰۱۴ منتشر شده است.
داستان بازی در مورد تلاش دو انسان برای بقاءاست؛ این که چطور جوئل و الی در مقابل خطرهایی که با آن مواجه میشوند ایستادگی کرده و میجنگند. تروی بیکر در نقش جوئل و اشلی جانسون در نقش الی صداپیشگی میکنند. منبع:wikipedia
بازیش اکشن ماجراجویی و ترس وبقا است
بسیار متشکرم دادا من از بازی های ترسناک خیلی خوشم میاد…حتما میخرمش بازیی که ناتی داگ ساخته نمیتونه بد باشه؟؟ 🙂 باتشکر
واقعا تحسین برانگیزه که گیمفا این همه نویسنده های قابل و توانایی داره…نقد عالی بود…مخصوصا بخش مقدمه که فوق العاده نوشته شده بود……به خوبی نقاط قوت و ضعف یازیرو بیان کردید و حداقل من یکی رو بدجور مجاب کردید که برم سراغ خریدش!
هر چند که مطمعنم بخش انلاین بتل مثل همیشه فوق العاده ظاهر شده و حتی کلی پیشرفت کرده ، امیدوارم در اینده مطلب هم در مورد نقد بخش مولتی پلیر نوشته بشه که بطور کامل خیال همه رو بایت ارزش خرید این شاهکار راحت کنه.. :yes: :yes: .
متشکرم از شما و ممنونم که مطالعه کردید. لطف دارید
اقا میثم معلومه برای نقد خیلی زحمت کشیدید ولی یه سری ایراد هایی داره که من از نقدی که انتظار داشتم ندیدم؛ مقدمه طولانی و غیرضروری که داشتید میتونستین مقدمه کوتاه داشته باشید که یک لحظه فکر کردم اشتباه دارم نقد بتلفیلد میخونم .
نبود بخش مالتی پلیر در نقد ؛ جای سوال داره یه گیمر بخاطر ۷ ساعت گیم پلی بخش داستانی نمیره ۶۰ دلار پرداخت کنه بلکه همین بخش آنلاین چنین هزینه ای را معقول نشان میده
با تشکر
ممنونم که نظرتون رو گفتید.
ببنیند دلیل اصلی اینکه من بخش های مختلف نقد ها و مطالب رو جدا می کنم همینه، شما می تونید خیلی ساده از بخش مقدمه بگذرید. من احساس می کردم این مقدمه و طرح این موضوع برای شروع نقد بازی ضروری باشه، اگر شما اینطور حس نمی کنید، به راحتی می تونید از بخش بعدی نقد رو مطالعه کنید.
مطلب بعدی هم اینکه نقد کردن بخش چند نفره اگر انجام می شد، امکان انتشار نقد با این سرعت ممکن نبود.
باتشکر!
بله درسته من به شخصه از مقدمه گذشتم ؛ منظور از غیر ضروری طولانی بودنش هست وگرنه اصل محتوای شما ضروری بود و منم متوجه حرف شما شدم اما مقدمه هم جز نقده پس نباید بگذرم بلکه باید بخونم و لذت ببرم.
چون نقد سریع تر نشر بشه پس بخش آنلاین نادیده گرفته بشه دلیل موجهی نیست؛ من بعنوان گیمر یه سوال بزرگی تو ذهنم موند پس بخش آنلاینش در چه کیفیتی است ؟ من با این نقد در خرید این بازی نمیتونم تصمیم قطعی بگیرم پس نقد شما ناقص هست و نتونست ابهام منو برطرف کنه
امیدوارم از صحبت های من بد برداشت نکنید که فقط ایراد میگیره نه من قصدم خیره و میخوام نقدهای شما و گیمفا روز به روز بهتر بشه و میدونم چقدر وقت گذاشتید برای نوشتن این نقد؛ از این بابت از شما تشکر میکنم آرزوی موفقیت دارم
دوستان این سایت cpy سره کاریه ؟؟؟ همه بازی هایی که کرک نشده رو هم گذاشته bf1 forza horizon3 gears of war 4 حتی red dead 2 هم گذاشته 😀 😀 😀
با این قیمتی که داره فکر کنم تازه تو زمستون بتونم بازیش کنم :-X :soldier: :zombiekiller:
ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه هست.لذت الان رو میتونی اون موقع ببری رضا گاو☺
خوشبحال غربیا بازیا رو با قیمت اصلی ۶۰ دلار درهمه جور حالت (تازه با کلی تخفیف) میفروشنو مثل فروشنده های ما کلاهبردار نیستن … ۲۶۵ تومن بتل ۱ برای PS4 ! دلم برا اونموقع که ۱۵۰۰ میدادی واسه یه بازی PS2 تنگ شده … :worship:
ماشاءالله به سرعت عملتون و همچنین سپاس بابت زحمات بی دریغ برای پیشرفت گیمفا :rose:
بنظرم امسال بتل بهتر از کال او باشه چون جنگ های فضایی کال او خسته کننده ست برام :-/ انشاءالله ۲ ۳ ماه دیگه این دو و بقیه بازی های در لیستم رو میخرم :pain:
_____
چرا نمرات مافیا نمیزارید؟ 😀 نمره متای کنسول پی اس ۴ ۶۸ با ۴۸ نقد 😀
ممنونم که مطالعه می کنید، گیمفا با وجود مخاطب های ارزشمند هست که پیشرفت می کنه
ممنونم، متشکرم که مطالعه کردید.
واقعا حیف که مدت زمان بخش داستانیش انقد کم بود.
تشکر میکنم از نویسنده عزیز بابت نقد زیباشون،دایس کاری کرد کارستون به نظر من باید برای شجاعتی که به خرج داد یه جایزه بهش بدن
باید وایسیم بلکه قیمت بیاد پایین ولی اگه حتی یه درصدم واسه خریدش شک داشتم با این نقد برطرف شد ممنون
امسال عجب سالی بود.بازی های عالی شوتر اول شخص با دووم و اورواچ شروع شد و به بتلفیلد و تایتان بنظرم ختم میشه(امیدی به کالاف ندارم.در عالی ترین حالت متاش بنظرم ۸۲ میشه اگه بالاترم بشه که بهتر).
سخت که گفت کدوم گوتی میشه.بنظرم بهترین شوتر اول شخص دووم میشه بخاطر بخش داستانی عالیش و بهترین بازی انلاین یا بتل یا تایتان شایدم اورواچ. ?:-)
ببخشید بخاطر اینکه هایپ نشم نقد را نخوندم.تا انتشار تایتان صبر میکنم تا بالاخره یکیشو بخرم.
بخش داستانیه دووم :/ داداش داستان بتل رو حسابی دست کم گرفتی،دووم بازیه بدی نیست ولی داستان فوق العاده و درگیر کننده ای نداشت و در ضمن شما به کالاف امیدی ندارید وگرنه خیلیا منتظر عرضه کالاف هستن
کوانتوم واقعا گیم پلی عالی داشت اما واقعا کوتاه بود.
((هیچ شخص پلید و هیتلر گونه ای در پشت پرده جنگ حضور نداشته))
واقعا که،از گیمفا بعید بود همچین حرفی.همه چی افتاد گردن هیتلر درصورتی که لهستان جنگ رو با آلمان شروع کرد
وکیل هیتلر در گیمفا هم پیدا شد،البته توقعیم نمیشه داشت
دوست عزیز من وکیل مدافع هیتلر و هیچ بنی بشری نیستم،اگه دقیق مطالعه کنید در این باره،میبینید که چقدر واقعیات تحریف شدن.هدف من هم دفاع از هیتلر نبود.یکم برید در مورد ج ج ۲ تحقیق کنید البته نه از منابعی که با هیتلر مخالفن،بلکه منابع و مستنداتی که حقیقت رو بدون طرفداری از کس خاصی میگن.البته به شما خرده ای نیست چون مدارک جدید فقط چند وقتیه که رو شده
فقط میتونم بگم خدا کنه هرچه زودتر کرک بشه بتونم تجربش کنم. CPY دست خودتو میبوسه این بازی.
نقد خیلی خوبی بود . البته من فعلا نمیتونم حق رو از باطل تشخیص بدم چون بازی رو هنوز بازی نکردم ، اما شیوه نقد نویسیتون جذاب بود .
این بخش نقدم خیلی برام با معنی بود چون تو فانتوم پین من مرحله اولشو تو یه گیم نت رفته بودم و عاشقش شدم اما بعد از بازی کردن بازی اصلی و اون یکنواختی مراحل بدجور پشیمون شدم …
” با توجه به اینکه اولین دیدار شما با یک بازی در بخش مقدمه و افتتاحیه است، همیشه سازنده ها سعی می کنند این بخش را به بهترین نحو طراحی کنند تا در همان دقیقه های اول موفق به جذب مخاطب شوند. “
متشکرم از لطفتون و وقتی که برای مطالعه گذاشتید.
یه نکته ای داخل پرانتز بگم:
نویسنده هشت سال دفاع مقدس رو اینطور توصیف میکنه:”ما هشت سال درگیر جنگی بوده ایم که با تجاوز عراق به خاک ایران آغاز شد، جنگِ ما برای دفاع از میهنمان بود و هدفی مقدس داشت”
آیا واقعا نویسنده ای که اینقدر فیلسوفانه جنگ رو تحلیل میکنه همچین شناختی از هشت سال دفاع مقدس داره؟
یعنی آقای فیلسوف اینقدر هم از جنگ کشورش شناخت نداره که اولا جنگ ایران و عراق نبوده بلکه دفاع ایران در مقابل تمام دنیا بوده (ببینید که صدام از چند تا کشور کمک نظامی میگرفته. سلاح شیمیایی از کی گرفته. تانک و جنگنده از کی گرفته. کی صدام رو در تولید موشک جنگی و شیمیایی خودکفا کرد؟ در مقابل به ایران سیم خاردار هم نمیفروختند)
ثانیا اگه وصیت نامه شهیدان رو دیده باشید هیچکدام حتی به این موضوع اشاره نکردند که برای دفاع از میهن به خط مقدم جبهه میرند (تابه حال فکر کردید که چرا همگی سربند یا حسین یا مهدی و یا فاطمه و … به سرمیبستند؟)
به آقای فیلسوف توصیه میکنم در کنار مطالعه نظریات امثال افلاطون، کتابهایی هم در زمینه دفاع مقدس مطالعه بفرمایند.
مطالبی که نوشتید جالبه و نشون دهنده این موضوع که شما فقط همون بخش کوتاه از کل مطلب رو مطالعه کردید، بنده هم فیلسوف نیستم جناب، ادعای فیلسوف بودن هم نکردم. این پیشگفتاری هم که شما مشخصا نصفه و نیمه مطالعه فرمودید، یک متن کوتاست در شماتت جنگ و صرفا نوشته شده تا مخاطب درک کنه که هدف سازنده ها از ساخت این بازی (حداقل یک هدف کوچک) چی بوده. اینجا خدای ناکرده کسی چیزی رو زیر سوال نبرده که شما به خودتون اجازه می دید با این لحن صحبت کنید. در مورد نظر کلی شما اما باید بگم، متن بنده اصلا جایی برای توضیح در مورد دفاع مقدس نداشت، و بنده هم از کلمه مقدس استفاده کردم چون هدف این “دفاع” مقدس بوده، اما در همین دفاع مقدس ما هزاران شهید دادیم که نشون دهنده چهره زشت جنگ هستش، حرفی جز این اگر زده شده بود شما اجازه داشتید با این لحن صحبت بفرمایید، اما قطعا بنده حرفی جز این نزدم و انتظار چنین برخوردی از شما هم ندارم، ضمن اینکه لطف کنید قضاوت های سرسری و زود هنگام رو کنار بگذارید و درست تر نگاه کنید، اعتراض کردن صرف نشون دهنده دانش ما نیست، فقط یک واکنش از روی احساس هست. ضمناً ممکنه بسیاری از مخاطب ها اینجا باشند و عزیزی رو در “هشت سال دفاع مقدس” و دفاع های بعد از اون از دست داده باشند، اما با درک درست مفهوم متن بنده مثل شما داخل پرانتز یا خارج از اون دست به اعتراض توهین آمیز نزدند.
در مورد کتاب هایی که می فرمایید هم باید عرض کنم که هر موضوع جای خودش رو داره، فلسفه و علوم انسانی جای خود و کتاب های دفاع مقدس هم جای خود. جای توصیه کردن به بنده هم شما لطف کنید متن رو کامل مطالعه بفرمایید و سعی کنید زود قضاوت کردن انسان ها را کنار بگذارید.
بنده متن رو کامل مطالعه کردم و از شما بابت تلاشی که برای این متن انجام دادید ممنونم. فقط یک بخش از متنتون نیاز به توضیح داشت که که بجا عرض کردم.
دید شما صرفا بعد فلسفی جنگ بود که به نظرم ناقصه، مخصوصا اگر به دفاع مقدس هم اشاره کنید.
همچین دید تک بعدی و البته آبکی باعث تاسف من شد، اگر کسی به این موضوع اشاره میکرد شاید دلیلی نداشت که من اینطور ورود پیداکنم چون فکر میکنم توده مردم داخل کشور دید درستی به جنگ خودشون ندارند.
باید بگم که متاسفانه اصلا به جا عرض نکردید. انتقاد یه بحثه، وارد کردن یک موضوع کاملا بی ربط، یه بحث دیگه. بنده دید فلسفی به جنگ ندارم، چون فیلسوف نیستم و خودم رو هم در حدی نمی دونم که دید فلسفی داشته باشم، من یک شهروند عادی هستم که حداقل می دونه جنگ زیبا نیست چون عزیزانی رو از دست داده، و این موضوع رو نمی شه انکار کرد. موضوعات فلسفی ای که مطرح شد هم صرفاً برای تمیز دادن موضوع حقیقت و واقعیت بوده، نه جنگ و دفاع مقدس!
در آخر هم باید بگم اگر مطلب رو کامل مطالعه کردید و این اعتراض نامه رو با زحمت فراوان نوشتید، متاسفانه برداشت اشتباهی از مطلب داشتید و من نمی تونم در موردش کاری کنم.
ضمناً آبکی و تک بعدی خواندن موضوعات به قول خودتون “فلسفی”، از آدم های با مطالعه و روشنی مثل شما بعیده.
بی صبرانه منتظرم که بازیش کنم تو پلی استیشن ۴ پرو
ناموسا کم لطفی به بازی عدد ۹ رو بدیم من که لذت بردم عجیب گور بابای کالاف اینو میگن جنگ میخواستم تو آینده و فضا بجنگم بهترین شوتر این سبک هیلو بود دیگه زنده باد بتلفیلد امیدوارم یه روزی کالاف هم به جنگ جهانی دوم برگرده و مارو شاد کنه بتل که ترکوند این قضیه مردن از یه طرف اولش تو ذوق بود چون یاد کالاف ۱ می افتادم که اگه میزان جان شخصیت تموم میشد میمرد و بازی از چک پوینتی که بود شروع میشد ولی بعد چند بار مردن و جابهجا شدن بین شخصیت ها عاشق این حرکت شدم یه لحظه با یه مسلسل داری میری تو دل دشمن یه لحظه اسنایپری و یه لحظه تو هواپیما و تانک و بقیه ماشین ها عالی بود عالی عالی عالی هرچی بگم کمه چه شود مولتیش فعلا از نبود نت خوب مولتی تعطیل راخ افتاد بازم میگم براتون
چرا کم لطفیه زیادیشم هست بازی هیچ چیش پیشرفت نداشته تازه افتم داشته هیچ فرقی با نسخه های قبلی نداره فقط فرقش اینه که نسخه های قبلی از ۲ تا کالاف اسکی میرفتن این یکی از ۴ تا کالاف اسکی رفته. بتل ترکونده؟ داستان و گیم پلیش که افت شدیدی داره و مولتیشم که تکراریه بازم که از کالاف اسکی رفتن این چیش خوبه من به زور تمومش کردم اصلا حال نکردم با این نسخش. به طوری افتضاح بود که من به جای این رفتم اینفینیتی وارفار رو بازی کردم و خیلی هم حال کردم مولتی بتل از بتلفیلد ۴ به بعد تکراری شده داستانشم افت داره.
خسته نباشید به جناب عبداللهی پور عزیز
امیدوارم دو حریف دیگه هم موفق بشن تا طرفداران FPS کاملا سیراب بشن
کاش بخش داستانی طولانی بود 😥 پولشم ندارم وقتی horizon zero dawn اومد تازه بتل میخرم و ۶ ماه بعدش هورایزن رو :rotfl: :rotfl:
اسپم:
دوستان ی سیستم برا بازی میخوام ببندم تا حدود ۳ تومن
راهنمایی میکنید
برا فول اچ دی بازی کردن
برو کنسول بخر داش. بقیه پولتم بزار جیبت! پس سی دیگه ارج و قرب گذشته رو نداره. بازیساز براش ارزش قایل نیست. توام وگرنه مث ما حالت خراب میشه.
بچه ها این ویدئوهای گیم پلی دی ال سی دارک سولز ۳ رو که بازی رو کامل گذاشته تو یو.ت.یوب دیدید ؟ از کجا اوردن بی معرفتها دارن بازی میکنن ؟ نمیخوام ببینم ولی طاقت ندیدن هم ندارم .
فراسبایت بمب گرافیکی EA!
واقعا موتور عجیبیه! وحشتناک گرافیک داره و بسیار روون و بهینه! شاهکار مهندسی…
آقا میثم مقدمه ت فوق العاده بود! واقعا قلم خوب و گیرا و تاثیر گذاری داری! بهت تبریک میگم. جنگ و متعلقاتش همیشه کثیف ترین دست ساخت بشر بوده و کسی منکرش نیس. اون دوستمون هم ک انتقاد بهت داشت سر قضیه جنگ ۸ ساله؛ درک کاملی از صحبت شما نداشته( بی ادبی نمیکنم) و ایشون بیشتر انگار تقدس و جنبه مذهبیش و عقیدتیش براش مهم بوده ولی شما کلیت جنگ و مفهوم اون رو مد نظر داشتید. من صحبت جنابتون رو درست میدونم و هم عقیده با شما میگم ک جنگ جدا از هر گونه مذهب و عقیده ای، پدیدهای بشدت منفور و مطروده و هنر هشتم( گیم) هم جز معدود آثاری اصلا اهمیتی ب این نوع دیدگاه نمیده و براش بالا رفتن آدرنالین خون و رقم فروخته شده اولویت داره…
بازم میگم واقعا عالی بود! یکی از بهترین نقدهایی بود ک خوندم :yes:
ممنونم که وقت گذاشتید و نقد رو مطالعه کردید. بله کاملا درست می فرمایید، هر پدیده ای که جان و مال انسان هارو در معرض خطر قرار بده قطعا زیبا نیست. البته منکر این هم نمی شه شد که دفاع کردن از وطن، ارزش ها و… واقعا زیباست، اما همونطور که شما گفتید بحث مورد نظر ما در این مطلب مفهوم و کلیت جنگ هست و نه دفاع کردن و جنگ منفوره، جدا از هر عقیده و دینی.
متشکرم
نقد خیلی خوب و کاملی بود میثم جان خسته نباشی.انشالله بعده ها رو پرو بازیش میکنم.
توجیهی منطقی برای کشتن تعداد بی شماری از افراد و گرفتن جانشان؛ “این ها که واقعی نیستند” قطعا نیستند، آدم هایی که ما در بازی های رایانه ای می کشیم به هیچ وجه واقعی نیستند، اما چرا وقتی با مرگِ یک شخصیت دوست داشتنی مواجه می شویم اشکمان جاری می شود؟ قصد مثال زدن ندارم چون همه می دانیم که شخصیت های دوست داشتنی بسیاری را در بازی ها از دست داده ایم و گریه کرده ایم. آیا این شخصیت ها واقعی بودند؟
جواب به این سوال قطعا مثل همان توجیهی است که برای کشتن آوردیم: نه واقعی نیستند!
عالی
چرا نقد shadow warior 2 رو نمیزارید؟؟؟؟؟ ?:-) ?:-)
من ابن نقد و خوندم و تصمیم گرفتم برم بخرم رفتم ولی این فروشنده های ایران (کلاه برداران) هرجا که رفتم قیمت بتلفیلد دلوکس رو۲۹۰ میفروختم که مجبور شدم بخرم ولی خوب تو پاچه ادم میندارن
ولی بازیش که کردم ارزشش رو داشت بیش از اندازه پولش هم
هرچه قدر بخش داستانی بازی با اون هوش مصنوعی مزخرف,بی روح و خسته کننده س. بخش مولتی بازی بسیار هیجان انگیز و وصف ناپذیره. میدان واقعی جنگ با اتمسفر بی نظیرش شما رو میخکوب میکنه. فقط ۲ چیز یادتون نره اولی تلویزیون بالای ۵۰ اینچ و دومی هدست دالبی ۷ وجهی
واقعا ممنون نقد بسیار خوبی بود.