نمرات عنوان Song of the Deep منتشر شدند

GameSpot: ۶/۱۰

جهان عنوان Song of the Deep پرمحتوا و زیباست،در کنار آن شاهد داستانی احساسی هستیم که به شکل قصه گفته می‌شود اما معماهای ابتدای بازی به‌جای فکر بیشتر صبر می‌خواهند اما معماهای پایانی بازی بسیار خلاقانه است. سیستم نبرد بازی بسیار ساده است و بیشتر مواقع حوصله سربر می‌شود. گرچه داستان زیبای بازی شما را مجبور به ادامه دادن می‌کند.

اینسومنیاک به‌طور خلاصه بازی‌اش را در دو کلمه‌ی «سورپرایز و لذت» توصیف می‌کند. دنیای بازی طوری طراحی شده تا بازی‌کن را تشویق کند به کشف رمز و رموز نهفته‌ی اقیانوس‌ها که منجر می‌شود به پیشروی هر چه بیش‌تر بازی؛ به‌طور مثال با غذا دادن به حلزون، او مرواریدی درخشان تولید می‌کند و به‌واسطه‌ی نور مروارید می‌توانید ادامه‌ی راه را پیدا کنید. نغمه عمیق سرشار از این راه‌های عجیب اما دست‌نخورده و بکر است که مخاطبش را از دنیای تکرار بیرون می‌اندازد. اینسومنیاک می‌خواهد تا مخاطب را وارد آب‌هایی کند که از هیبت‌شان هراس دارد اما در عین حال حس کنجکاوی‌اش باعث می‌شود که بی‌خیال این دنیای عجیب نشود. برایان هستینگز در این خصوص می‌گوید: «سفری همراه با شجاعت برای کشف محیطی مملو از حس تنهایی.» مثل بقیه‌ی بازی‌های شبه‌سبک مترویدوانیا، این بازی هم مشمول مواردی چون پازل حل کردن، مبارزه و اکتشاف می‌شود. اما تیم سازنده می‌گوید که تمرکز اصلی بازی روی پازل‌ها و اکتشاف است و مبارزات خیلی کم‌تری را شاهدیم. هستینگز ادامه می‌دهد: «مرین قاتل نیست. او هرگز به آدمی در طول داستان صدمه‌ای وارد نمی‌کند. مرین خوی قهرمانی دارد چون دخترک باهوش، انعطاف‌پذیر و مقاومی است.»

مصراع «هر سخن از دل برآید لاجرم بر دل نشیند» حکایت بازی جدید اینسومنیاکی‌هاست. کسی هدایت تیم را بر عهده‌ دارد که به‌خاطر عشق به فرزند و دختر ده ساله‌اش دارد بازی‌اش را می‌سازد و هرچند تیم کوچکی در زیر دست دارد ولی وقتی پای دل و عشق در میان باشد محدودیت‌ و معادلات پیچیده سریع رنگ می‌بازند و مهم نیست که تیم پونزده نفره است یا پانصد نفره. بعد از سال‌ها دست‌ها به آسمان بردن بالاخره آرزوی‌مان برآورده و با عنوان مترویدوانیایی روبه‌روییم که از تنور داغ دل بیرون آمده، نه از دل تجارت و اسکناس‌های سبز.