بزن‌بهادرهای قهرمانان فانتزی | پیش‌نمایش Paragon

در دوره‌‌ای که بازی‌های «رایگان» (Free-to-play) فقط پز «رایگان» بودن را دارند و یادشان رفته که ماهیت‌شان چیست و از کجا آمده‌اند و به کجا می‌روند و چه‌کار می‌خواهند برای مخاطب خود کنند، و به‌خاطر پرداخت‌های درون برنامه‌ای سنگین‌شان به ماشین‌های پول‌شویی سازنده‌ها تبدیل شده‌اند، جای یک بازی «رایگان» درست‌وحسابی که واقعاً رایگان باشد اما در عین حال چرب‌وچیلی و پرملات بسیار در این اوضاع بچاپ‌بچاپ و دی‌ال‌سی‌محور (!) بازی‌ها احساس می‌شود. «پاراگون» (Paragon) که نوگل‌شکفته‌ی کمپانی «اپیک گیمز» (Epic Games) است به نطر می‌آید که می‌خواهد بازی رایگان حال‌خوب‌کنی باشد. این شعف و خوش‌حالی از آن‌جایی بیش‌تر رنگ می‌گیرد که می‌ببینیم مهر اپیک گیمز –که نسبت به رقبایش در اکشن و شوتر سوم‌شخص یک پیراهن بیش‌تر پاره کرده– پای سند بازی خورده است؛ شرکتی که به اسلوب و روش همیشگی‌اش پشت‌پا نمی‌زند، و به زعم مخاطب‌شناسی‌اش خیلی خوب بلد است تا مخاطبش را با بزن‌بهادرها و بکش برو جلوهای خفن و کلکسیون سلاح‌های مجهز و قهرمانان فانتزی‌اش راضی نگه دارد. در ادامه با پیش‌نمایش این بازی همراه گیمفا باشید.

پاراگون یک فانتزی سوم‌شخص MOBA است که المان‌های شوتر قاطی‌اش شده. بازی بیش‌تر از هر چیزی مخاطب را یاد عنوان Smite می‌اندازد اما شیوه‌ی انجام آن‌ها نسبت به یک دیگر تفاوت فاحشی دارد. نقشه‌ها هر کدام‌شان سه راه در خودشان دارند که هر کدام از این‌ راه‌ها در انبوهی از برج‌های مراقبت و دشمنان کوچک و بزرگ احاطه شده است. بیش‌تر این مپ‌ها در ارتفاعات بلندی از زمین‌اند تا به‌واسطه‌ی جو فانتزی‌اش چشم‌اندازهایی فانتزی‌تر و مبهم ارائه دهد. البته چنین چیزی شامل حال تمامی نقشه‌ها نمی‌شود؛ به‌طور مثال نقشه‌های جنگلی ساختارشان کمی با چیزی که ذکر شد فرق دارد و در اعماق زمین جای گرفته‌اند.

تمامی مسابقات و مچ‌ها پنج‌ به پنج است؛ یعنی تیم خودی و حریف هر کدام‌شان پنج نفر گنجایش دارند و به‌طورکلی اصولی که در بازی پیاده‌سازی شده مثل اکثر MOBAهای دیگری است که دیده‌ایم،

تمامی مسابقات و مچ‌ها پنج‌ به پنج است؛ یعنی تیم خودی و حریف هر کدام‌شان پنج نفر گنجایش دارند و به‌طورکلی اصولی که در بازی پیاده‌سازی شده مثل اکثر MOBAهای دیگری است که دیده‌ایم، ولی با این تفاوت که غلطت شوتر و اکشن بودن بازی زیادتر دیده می‌شود که البته با توجه به سابقه‌ی اپیک گیمز چیزی نیست که تعجب کنیم. آن‌ها همیشه دنبال این‌اند تا المان‌هایی که در آن‌ها ماهرند را به‌هرنحوی در بازی‌هایشان بگنجانند. در طول مچ‌های حدود نیم‌ساعته‌ی بازی با کشتن افراد کارت‌هایی را دریافت می‌کنید که بعد از مچ با فعال‌ کردن‌شان می‌شود شخصیت را ارتقا داد و وسایل جدیدتری را آزاد کرد. بازی در زمان انتشار ۱۳ تا کاراکتر مانند TwinBlast، Sparrow، Gadget، Feng Mao، Steel، Gideon، Murdock، Riktor و… خواهد داشت اما اپیک گیمز قول داده تا با به‌روزرسانی‌ها شخصیت‌های بعدی را به رایگان آزاد کند.

جان واشیکتِک، تهیه‌کننده‌ی اجرایی بازی، می‌گوید که تیم اپیک گیمز این فرصت را داشت که هر چیزی که دلش می‌خواست را بسازد و این آزادی عمل آن‌ها در پروسه‌ی ساخت بازی موجب شکوفایی بسیاری از ایده‌های خلاقانه‌ی ذهن‌شان شده است. او می‌گوید: «زمانی که ساخت بازی را شروع کردیم، این فرصت و آزادی عمل را داشتیم که هر چه دوست داریم حلق کنیم، و چنین فرصتی در زمینه‌ی بازی‌سازی بسیار نادر است و خیلی پیش می‌آید چنین آزادی عملی. ما قطعاً‌ ارزش این فرصت را درک می‌کنیم و به آن واقفیم. نکته‌ی مهم‌تر این است که ما در تیم خود، عاشق‌پیشه‌های MOBA زیاد داریم که از زمان‌های قدیم دنیای‌شان در این بازی‌ها سپری شده است. البته تیم ما فقط محدود به این قشر از مخاطبان نشده و بخشی دیگر از تیم کسانی‌اند که اکشن‌پسند هستند؛ بنابراین ما می‌خواهیم یک MOBA منحصربه‌فرد با مکانیزم‌هایی خاص و واقعاً لذت‌بخش بسازیم، و البته از اِلمان‌های اکشن هم استفاده کنیم که اپیک گیمز در آن بسیار شهیر است.»

«ما واقعاً برای بازی هیجان‌زده‌ایم و خوشحالیم که توانسته‌ایم چیزی را بسازیم که از اول در آرزویش بودیم؛ یعنی یک بازی زنده که به‌مرور زمان به‌روزرسانی خواهد شد و رشد می‌کند. این مورد مخصوصاً مایی را خوشحال می‌کند که از بازی‌های مبتنی بر دیسک و زمان‌های قدیم شروع به بازی کردن [و بازی‌سازی] کرده‌ایم. دیدن این‌که چگونه مردم با بازی تعامل پیدا می‌کنند [و می‌توانند با دیدگاه‌هایشان] روی بازی تاْثیر داشته باشند ما را هیجان‌زده می‌کند.»

هر یک از قهرمانان فانتزی بازی حرکات و ژانگولر بازی خودش را دارد و به نقل از سازندگان می‌توانید در هر یک از شخصیت‌ها یک بازیِ جداگانه ببینید.

با وجود بازی‌هایی مثل «دوتا» و League of Legends که از گردن‌کلفت‌های این سبک‌اند، کار پاراگون به‌شدت طاقت‌فرساست و سازندگان باید برای دیده شدن بازی‌شان کولاک کنند تا مردم هم وارد سرورها بشوند و شروع به درآمد‌زایی کنند. اپیک گیمز باید برای شروع اول از همه حرف تازه‌ای در میدان داشته باشد، و در بازی‌اش انگیزه‌ای بگذارد که بقیه‌ی رقیب‌هایش نداشته باشند؛ این‌گونه می‌شود مخاطب را به سمت بازی کشاند و اگر بازی چنین برگ‌برنده‌ای داشته باشد حداقل تا چندماه سرورهایش ترافیک زیادی پیدا می‌کند. اما حالا سؤالی که باید از خودمان بپرسیم این است که برگ‌برنده‌ی پاراگون چیست؟ جواب می‌شود: معرفی کردن عناصر اکشن به MOBA که از صدقه‌ی بخشی از تیم مجرب و اکشن‌پسند تیم سازنده‌ی بازی است؛ بنابراین گیم‌پلی بازی فارغ از بقیه‌ی جنبه‌هایش، به‌نوعی می‌شود آن را یک شوتر سوم‌شخص خطاب کرد.

چیزی که باعث می‌شود تا سازندگان به آن افتخار کنند، دیدگاه مردم درباره‌ی بازی‌شان خواهد بود. همین‌طور که واضح است دنیای امروزه‌ی بازی‌های تمام‌آنلاین طوری شده که سیستم بازی‌ها به‌‌خاطر راْی و دیدگاه بازی‌کن‌ها تغییر می‌کند؛ نمونه‌ی فاخر چنین چیزی در این زمینه را می‌شود بازی Street Fighter دانست که به‌نوعی طرفدارهایشان آن را می‌سازند، و همیشه هم چنین حرکتی از سوی سازندگان با اقبال عمومی مواجه شده و اپیک گیمز هم برای پاراگون هم دنباله‌روی چنین خطی خواهد بود. جان واشیکتک در این خصوص اذعان دارد: «از دید ما، پاراگون فقط زمانی بازی موفقی می‌شود که مخاطب ما هم از بازی لذت برده و از آن رضایت داشته باشد؛ این یعنی موفقیت. بازی‌کن‌ها ایده‌هایشان را با ما در میان می‌گذارند یا می‌گویند به کدام قابلیت‌ها علاقه‌مندند یا اصلاً می‌خواهند کدام بخش‌های بازی تغییر کند یا حذف شود. دیدن این‌که آن‌ها چگونه از محصول‌مان لذت می‌برند قطعاً بیش‌ترین چیزی است که به آن بها می‌دهیم و این موفقیت ما را تضمین می‌کند. از جهت دیگر، بسیاری از قابلیت‌های استفاده شده بازی در زمینه‌ی MOBA چیز منحصربه‌فردی است و انتخاب‌هایی که به مخاطب‌مان می‌دهیم چیزی خواهد بود که در هیچ MOBA دیگری پیدا نمی‌کنند. اما در زمینه‌ی اکشن، بازی همان چیزی را ارائه می‌دهد که اپیک گیمز همیشه آن را ارائه می‌داد و خواهد داد. چنین چیزی از جهت دیگر برای من موفقیت است و باعث می‌شود تا بازی را عنوانی سرگرم‌کننده تلقی کنم.»

پاراگون لقمه‌ای است بسیار بزرگ که امید می‌رود اندازه‌ی دهان اپیک گیمز باشد نه گشادتر از آن.

بازی فقط برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن ۴ و رایانه‌های شخصی منتشر می‌شود و هیچ اثری از کنسول نسل هشتمی مایکروسافت یعنی اکس‌باکس‌ وان دیده نمی‌شود. ویشکتک درباره‌ی عدم انتشار بازی برای اکس‌باکس وان و نشر بازی روی پلی‌استیشن ۴ این‌چنین توضیخ می‌دهد: «به‌شخصه ما برای انتشار بازی روی پلی‌استیشن ۴ بسیار هیجان‌زده‌ایم و خوشحال هستیم که چنین افتخاری را کسب کرده‌ایم. سونی شریک بزرگ ماست و آن‌ها از وجود چنین بازی‌ای روی کنسول دست‌پرورده‌ی خودشان بسیار راضی خواهند شد.» اما سؤال مهم‌تر این‌که اصلاً چرا یک بازی MOBA که بیش‌تر یک بازی پی‌سی‌محور است برای کنسول منتشر شود آن‌ هم درصورتی‌که مخاطب کم‌تری را می‌طلبد؟ جان ویشکتک اذعان دارد: «بخشی از دلیل انتشار بازی برای کنسول، به‌خاطر اهمیت همیشگی اپیک گیمز به کنسول بوده که بیش‌تر بازی‌هایش را روی آن منتشر می‌کرده است. در تیم ما، افرادمان همگی گیمرهای حرفه‌ای‌اند و برای‌شان فرقی ندارد که روی چه پلتفرمی می‌خواهند بازی کنند. با این حال ما افرادی را داریم که علاقه‌ی چندانی به رایانه‌های شخصی نداشته و از انجام با آن امتناع می‌کنند، و با این وجود ما افتخار می‌کنیم اگر هر دو دسته را بتوانیم پشتیبانی کنیم.»

پاراگون یک سکه‌ی دو روست. در روی اولش نام MOBA حک شده که سازندگان قول داده‌اند تا در این رو چیزهای غافل‌گیرکننده و منحصربه‌فردی قرار دهند، ولی باید پذیرفت با وجود رقبای گردن‌کلفتی که دارند، گردن‌کشی در این زمینه دشوار خواهد بود و مثل بازی با دم شیر است. روی پشتی سکه نام شوتر سوم‌شخص حک شده که از این بابت باید خیال‌مان از پیشکسوت‌های این سبک و اپیک گیمز راحت باشد. این قسمت از سکه بسیار مضروب است و قابل‌اعتماد اما روی قبلی سکه (MOBA) کمی ساییده شده و این‌که چه طالع شوم یا سرنوشت خوشی در توقعش هست را مطمئن نیستیم.