لاکپشتهای بیجان!| نقد و بررسی Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants In Manhattan
ساختن بازی از روی فیلم، انیمیشن، کمیک و … هم برای خودش داستانی دارد. در اکثریت موارد این پروسه مخصوصا اگر مربوط به فیلمهای سینمایی باشد به یک شکست ختم میشود و البته گاهی هم باعث خلق عناوین بینظیری مثل ۳ گانه آرکهام میشوند. اما به طور کلی نسبت به فیلمبازیها و بازیفیلمها یک دید منفی بین منتقدین وجود دارد و به نوعی معتقدند “همه فیلمبازیها و بازیفیلم ها افتضاح هستند مگر این که خلافش ثابت شود”. ولی در مورد بازیهایی که از روی کمیک یا انیمهها ساخته میشوند وضعیت بهتری وجود دارد و عناوینی مثل ناروتو و One Piece و … طرفداران خاص خود را در سراسر دنیا دارند و بازخوردهای خوبی را نیز از سوی منتقدان دریافت میکنند. البته در این مطلب به طور خاص، صحبت از عنوانی است که بر اساس یکی از محبوبترین سریهای کارتونی و انیمیشنی که از سالهای دور تا به امروز همراه بوده است یعنی “لاکپشتهای نینجا” یا همان “Ninja Turtles” ساخته شده است و اتفاقا قبل از انتشار بازی با توجه به نام سازنده بازی یعنی پلاتینیوم گیمز امید زیادی به موفقیت آن میرفت. حال به تازگی این عنوان منتشر شده است و از معدود عناوینی است که هنوز برای کنسولهای نسل هفتم نیز در دسترس است و آنها را از یاد نبرده است.
حال این که آیا این بازی با نام Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants In Manhattan موفق شده است که بازخوردهای مثبتی را دریافت کند یا خیر، مقولهای است که میخواهیم در این مقاله به آن ورود کنیم و از زوایای مختلف به این بازی نگاه کرده و آن را بررسی کنیم. پس اگر قصد دارید تا با المانهای مختلف این بازی و چگونگی و چرایی شکست یا موفقیت آن آشنا شوید و حتی در مورد تجربه کردن یا نکردن آن تصمیم بگیرید، در ادامه با نقد و بررسی Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants In Manhattanبا بنده و وبسایت تحلیلی -خبری گیمفا همراه شوید.
معرفی یک بازی لاکپشتهای نینجا که توسط استودیو پلاتینیوم گیمز ساخته میشود بسیار هیجانانگیز بود، هم به دلیل تجربه بالای این سازنده در Hack ‘n Slashهای خوشساخت و هم به دلیل بازخوردهای مثبت عنوان Transformers: Devastation که اخیرا توسط این استودیو ساخته شده بود و بازی لذتبخشی از کار درآمده بود. به کارگیری فرمول آشنا و موفق پلاتینیوم گیمز بر روی یک سری کارتونی نوستالژیک، به نظر بسیار عالی و سورپرایز کننده میآمد و حتی به نظر میرسید که این عناوین پتانسیل تبدیل شدن به یک سری بازی چند شمارهای از لاکپشتهای نینجا را نیز دارند.
اما متاسفانه Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants In Manhattanبه هیچ وجه نتوانسته است تا از آزمونهایی که Transformers: Devastation از آنها عبور کرده بود، با موفقیت بگذرد و با یک گیمپلی به هم ریخته و سرهم بندی شده باعث میشود تا سفر نوستالژیک بازیباز در نطفه خفه شود.
پلاتینیوم گیمز در این بازی برای موفقیت، بر سیستم جاخالی دادن و ضد حمله زدن تکیه کرده است ولی این المانها به قدری ضعیف و سرهم بندی شده در بازی قرار گرفتهاند که وقتی آنها را انجام دهید چنان ملغمه گرافیکی عجیب و غریبی در صفحه بازی ایجاد میشود که امکان ندارد بتوانید بعد از انجام آنها اکشن را ادامه دهید. تصور کنید که ۴ لاکپشت گندهبک در صفحه نمایش هستند و حملات هر کدام کلی افکت و نور، آن هم در محیطی سلشید دارد و دوربین بازی هم به شکلی حرکت میکند که شما تنها یک شلم شوربای گرافیکی را در تصویر مشاهده میکنید و دکمه ها را میفشارید تا اتفاقاتی بیافتد!
وقتی که یک دشمن جلوی دوربین را میگیرد یا در ناحیهای قرار میگیرد که از دسترس ضربه زدن خارج است شخصیتهای بازی شروع به زدن یکدیگر میکنند. تلاش برای تمرکز کردن تنها بر روی یک بخش از صفحه نیز فقط یک تمرین بیهوده و عبث است که در عمل کاربردی ندارد و در نهایت همه چیز با هم قاطی میشوند. المانهای بالانسکننده بازیMutants In Manhattan هرکدام نسبت به دیگری مزیت و برتری دارند و خودشان هم بالانس نیستند! این باعث شده است تا کل بازی نتواند به آن شکلی که قرار بوده است باشد، باشد.
مبارزات بازی فاقد هر گونه وزن و عمقی هستند. دشمنان بازی حتی همان سربازان پیاده معمولی انگار که ضربه گیر دارند و به مانند اسفنج عمل میکنند زیرا وقتی که ضربه میخورند هم انگار هیچ اتفاقی نیافتاده است و از جایشان تکان نمیخورند. هر مبارزه معمولی در بازی دقیقا به مانند این است که قصد کنید یک درخت بلوط را با یک تبر دستی کوچک قطع کنید و باور کنید که این سختی (اگر بشود آن را سخت قلمداد کرد) ذرهای هم مانند سختی در عناوینی مثل سری سولز نیست بلکه کوچکترین لذتی هم ندارد.
باسها از این هم بدتر هستند. آنها نه یکی و دوتا بلکه ۷ خط سلامتی دارند (واقعا ۷ تا جون دارن!) که هر یک از قبلی دیرتر خالی میشود و خودتان تصور کنید چه وضعیتی پیش میآید. آنها نیز با ضربات شما اصلا از جای خود تکان نمیخورند و هیچ اتفاقی برایشان نمیافتد، تازه در وسط حملات شما آنها قدرت خود را جمع میکنند تا ناگهان حملات خود را که به طرز مسخره ای نابود کننده است، انجام دهند و ممکن است با یک ضربه کار شما را بسازند. با این حساب گمان میکنم متوجه شدهاید که باس فایتهای این بازی چقدر فرسایشی و آزاردهنده هستند .هر کسی نمیتواند مانند میازاکی افسانهای بازی دشوار و در عین حال فوقالعاده لذتبخش بسازد.
جالب اینجاست با وجود این که حملات دشمنان بسیار قدرتمند هستند ولی بازی اصلا سخت نیست. لاکپشتهای نینجا میتوانند به طور مداوم و بینهایت دفعه یکدیگر را بازیابی (Revive) کنند و حتی اگر یکی از آنها قبل از این که یار خودی به او برسد “بمیرد”، تنها چند لحظهای بیرون از بازی میماند و سپس با خط سلامتی کامل دوباره به بازی بازمیگردد! بازی واقعا دشوار است اما از این نظر که بسیار دشوار است بازی را ببازید! در کل باید گفت گیمپلی بازی کوچکترین حس جاذبه ای ندارد و هیچ گونه احساس رضایتی در بازیباز ایجاد نمیکند. فقط شما باید به صورت پشت سر هم دکمه ها را بفشارید تا زمانی که برنده شوید!
بازیباز در بازی تشویق می شود که به طور مداوم از مهارتهای Ninjitsuاستفاده کند که تنها راهی هستند که میتوان مقدار آسیب قابل توجهی را به دشمنان وارد کرد و با تعویض کردن از یک لاکپشت به لاکپشت دیگرو ….. کردن آنها قبل از این که بخواهیم صبر کنیم تا نوار Cooledown آنها مجددا پر شود، انجام میشوند. البته اصلا غیر معمول نیست که ناگهان در بازی مشاهده کنید که یک باس بعد از این که شما این فنون را به درستی و در جای مناسب اجرا کردید قبل از برخورد ضربه، ناگهان از دسترس شما و ضربه خارج شود و آسیبی نبیند، زیرا Mutants In Manhattan کاملا بر این اساس ساخته شده است که کاربرانش را در هر لحظه ای که ممکن است، ناکام و ذهنیت آنها را نسبت به بازی خرابتر کند.
تقریبا تمامی مراحل بازی به یک شکل پیش میروند. شما در یک بخش کوچک ازیکجهانبزرگ که اغلب خالی از جزییات هم هست قرار می گیرید و باید کل دشمنان ان منطقه را از بین ببرید و به بخش بعدی بروید و دقیقا همین کار را مجددا انجام دهید، و یا این که یک سری ماموریت تکراری و خسته کننده در قالب ماموریتهای”فلان چیز را بردار و فلان چیز را بگذار” را بایستی انجام دهید. وقتی که تمامی این کارهای تکراری را در هر مرحله انجام دادید به یک باس میرسید و باید با او مبارزه کنید.
باسها در هر مرتبه مبارزه دقیقا مانند دفعه قبلی و با یک الگوی کاملا ثابت و قابل یادگیری عمل می کنند. دور محیط میچرخندو در حالی که شما در حال تلاش برای کم کردن از نوارهای سلامتی آنها هستید، حملات شما را جاخالی میدهند و رد میکنند و ضربه میزنند. شاید بگویید که خب این کار همه باسها در تمام بازیهاست اما اینجا حتی حرکت کردن و مسیر حرکت یک باس نیز در دفعات مختلف تقریبا تغییری نمیکند و یکسان است، حال شما این را با الگوی حملات باس ها در دارک سولز مقایسه کنید.
تنها یک مرحله در اواخر بازی هست که متفاوت از بقیه است اما خوشحال نشوید. میدانید چرا؟ زیرا این مرحله از آن جهت متفاوت است که در آن باید پشت سر هم با باسهایی که تاکنون در بازی با آنها مبارزه کردهاید مجددا بجنگید! خیلی مسخره است، نه؟ واقعا نمیتوانم توضیح دهم که این مرحله چقدر غمانگیز و عاری از هر نوع هوش و ذکاوت است. حتی نمیتوانم کلمهای بیابم که کاملا حق مطلب را در مورد مرگ خلاقیت و درماندگی سازندگان بازی که در این مرحله مشهود است، ادا کند.
در مقوله نقد وبررسی حرفهای بازیها،اصولا نباید یک بازی یا سازندگان آن را “تنبل” خطاب کرد زیرا هر چقدر هم که یک بازی در اوج ضعیف بودن باشد باز هم مقدار زیادی وقت و تلاش پای ساخت آن هزینه شده است، اما با این وجود، Mutants In Manhattan حسی مثل این را منتقل می کند که سازندگان بازی در پلاتینیوم گیمز در تعطیلات بوده اند و با بیحوصلگی، حداقل فعالیت لازم را برای ساخت سرسری یک بازی لایسنس شده با جلوه های بصری که رنگ و بوی کهنگی دارند، انجام دادهاند.
بازی از لحاظ گرافیک و جلوههای بصری بسیار سطح پایین است و با محیطهای نخنما شده و انیمیشنهای ضعیف که با افکت بلور کارتونی پوشیده میشوند، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. علیرغم گرافیک سیل شید بازی، بسیاری از افکتها غیر منطبق با این سبک گرافیکی به نظر میرسند، مانند نقاشیهای دو بعدی جرقهها و انفجارها که در بازی وجود دارند.رنگها در بازی بسیار خشک و مرده هستند و حتی خود لاکپشتها نیز که شخصیتهای اصلی بازی هستند و باید حس زندگی و روشنایی داشته باشند هم آنچنان خوشرنگ و جذاب و سرحال به نظر نمیرسند.بازی در تمام پلتفرمها حتی پیسی نیز روی ۳۰ فریم بر ثانیه قفل است.
هوش مصنوعی بازی به طرز خندهآوری ضعیف است. دشمنان اغلب دایرهوار دور خود و دور هم میچرخند و به در و دیوار میخورند و لاکپشتهایی هم که توسط هوش مصنوعی کنترل میشوند بی مهابا به جلو میروند و خود و شما را به خطر میاندازند و یا برعکس گاهی طور رفتار میکنند که که انگار آمدهاند پیکنیک و اصلا خبری از مبارزه و دشمنان نیست! یکی از موارد مسخره و خندهداری که برای من پیش آمد این بود که یک بار مجبور شدم از مبارزه کنار بروم و هیچ کاری نکنم زیرا همه دشمنان و یاران من و … داشتند دقیقا روی آتش با هم مبارزه میکردند و من وقتی روی آتش میرفتم آسیب میدیدم و سریعا از خط سلامتیام کاسته میشد به همین خاطر مجبور شدم بروم کناری بایستم و مبارزه بروبچههای هوش مصنوعی عزیز را تماشا کنم!
یکی دیگر از نکات احمقانهای که در بازی وجود دارد رفتار یاران شما که توسط هوش مصنوعی کنترل میشوند است که انگار قصد دارند کاری کنند که حتی یک لحظه هم مبادا از بازی لذت کوچکی ببرید، مثلا ناگهان به سمت شما و دشمنی که دارید او را میکشید میپرند و وی را میکشند تا امتیاز “kill” شما را بدزدند.! دیگر بقیهاس را خودتان تصور کنید.
متاسفانه حتی داستان این بازی نیز در حدی نیست که بتواند آن را کمی نجات دهد و به رستگاری برساند. البته این را از همان زمانی که فهمیدم پلاتینیوم گیمز داستان بازی را بر اساس کمیکهای IDW قرار داده است، تا حدود زیادی میدانستم. دیالوگهای بازی بسیار بسیار سطح پایین و بی ارزش است، داستان هیچ جذابیتی ندارد و در تمامی مراحل توسط آپریل روایت میشود که بسیاری از جمله ها را بارها و بارها و بارها مجددا برای ما تکرار میکند و گاها حرفهایی را می شنویم که همین دو دقیقه پیش هم شنیده بودیم.
یک مورد دیگر که من هنوز هم نفهمیدم باگ بود و یا از عمد به این شکل در بازی قرار گرفته بود این است که بعد از ۳ مرحله بیربط به هم، هر ۳ بار یک کاتسین تکراری پخش شد! واقعا دیگر این مدلی را ندیده بودم !
شدیدا به دنبال این هستم که شخصی را که جوکهای بازی را نوشته است پیدا کنم و به وی مبلغی پرداخت کنم که دیگر جوک ننویسد و از آن مهمتر، دو برابر به کسی که دیالوگهای مایکلآنجلو را نوشته است پرداخت کنم که وی دیگر کلا هیچ چیزی ننویسد! به قدری صحبتها و شوخیها در بازی مسخره است که باعث میشود تمامی کاتسینها و صحنههای صحبت کردن را رد کنید.
همچنین بخش همکاری چند نفره آنلاین نیز در بازی وجود دارد که تنها نیاز شما را به سوئیچ کردن بین شخصیتها از بین میبرد و کار خاص دیگری در جهت رفع مشکلات بازی انجام نمیدهد. باسفایتها در حالتی که تمام مشغول یک بازی چند نفره هستید طولانیتر میشوند. مثلا در باس فایت Rocksteady که من مشغول بازی با ۳ نفر دیگر بودم، این مبارزه تبدیل شد به باسفایت Rocksteady و Bebop زمان مبارزه را دو برابر کرد و آن را از یک مبارزه خستهکننده در حالت تکنفره تبدیل به یک مبارزه ازاردهنده کرد. به واقع باید بگویم دلیل بسیاری از کارهایی را که سازندگان در این عنوان انجام دادهاند را نمیتوانم بفهمم.
Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants In Manhattan یکی از آن قبیل عناوینی است که با وجود تمامی نکات منفی و ضعیفی که دارد و با این که یک بازی کاملا متوسط رو به ضعیف است، ولی نمیتوانم بگویم که به هیج وجه آن را به شما توصیه نمیکنم زیرا بر خلاف برخی بازیها که شاید با این که بسیار بسیار ضعیف هم نباشند از آنها متنفر میشویم، باید بگویم که اصلا حس تنفر از این بازی ندارم واصلا نمیتوان گفت بازی نفرتآنگیزی است. این عنوان معجونی است از ضعفهای بسیار زیاد و یکی دو مورد مثبت که در مجموع بازی ضعیفی را شکل دادهاند که به طرز عجیبی به حد ضعفهایش نفرتآنگیز نیست. در کل انتظار من و البته صنعت بازیسازی از استودیو پلاتینیوم بسیار بالاتر بود و با کار کردن درست بر روی این بازی، میتوانست آن را به سطح بسیاری از عناوین قدرتمند خود برساند ولی حیف که چنین اتفاقی نیافتاده است.
اگر در یک کلام بخواهم حس خود را در مورد این بازی بیان کنم باید بگویم “من از این بازی سراسر ضعف و کاستی و اشتباه، به طرز عجیبی متنفر نیستم!”. به هر حال تصمیمگیری در مورد خرید یا عدم خرید این عنوان بر عهده شماست. اگر عاشق لاکپشتهای نینجا هستید که خودتان قاعدتا در تجربه بازی شک نخواهید کرد ولی اگر هر گونه بازی بهتری را دارید که با آن وقت بگذرانید، بهتر است سراغ همان بروید و وقت خود را پای Mutants In Manhattan هدر ندهید. Mutants In Manhattan عنوان بسیار ضعیفی است که هرگز آن را دوست نخواهید داشت و هرگز عاشق آن نخواهید شد، فقط شاید از آن متنفر نشوید که این بهترین حالت ماجراست. در مجموع باید بگویم که از پلاتینیوم گیمز انتظار بسیار بیشتری میرفت هرچند که کاملا مشخص است این بازی را با عجله و به صورت سرسری ساختهاند.
پر بحثترینها
- مایکروسافت به سازندگان خود هشدار میدهد که از طراحی شخصیتهای زن با اندام اغراق شده خودداری کنند
- تعداد بازیکنان همزمان Horizon Forbidden West در استیم از ۴۰ هزار نفر عبور کرد
- ویدیوی اختصاصی: گیمپلی و معرفی بازی Rise of the Ronin
- عملکرد خوب استودیوی Nixxes در پورت PC بازی Horizon Forbidden West
- احتمال عرضه Final Fantasy 16 برای پلتفرمهای دیگر وجود دارد
- فیل اسپنسر: اخراجها در اکتیویژن برای کسب سود ضروری بود
- ۴ مورد از بیشترین عناوین پیشفروش شده در پلی استیشن، متعلق به ایکس باکس هستند
- گزارش: Xbox در مقطعی اکثر عناوین خود را برای PS5 منتشر خواهد کرد
- کدام نسخه از بازی GTA از همه محبوبتر است؟ + ویدیو
- گزارش: توسعهدهندگان ترد پارتی پتانسیلهای ایکس باکس را زیر سوال میبرند
نظرات