نقد یک بازی قدیمی: Driver | تعقیب و گریز در گذر زمان!

قسمت اول درایور یاد آور خاطرات شیرینی بسیاری برای گیمرها می باشد. کم تر کسی را می توان پیدا کرد که تاکنون یکی از قسمت های این سری را تجربه نکرده باشید. اما به جرات می توان که قسمت اول این عنوان یک انقلا ب در زمینه بازی به حساب می آمد. به همین علت بد ندیدیم در بخش نقد بازی های قدیمی یادی از این عنوان خاطره انگیز داشته باشیم.

وقتی یک پلیس راننده می شود :

قسمت اول درایور بازیباز را در نقش یک مامور مخفی نیویورک با نام  John Tanner قرار می داد که دارای مهارت های رانندگی تقریبا بی همتایی بود. ماموریت Tanner در این بود که اعتماد رئیس و روسای سندیکای جرم و جنایت را با انجام ماموریت های دشوار رانندگی مثل توقف یا تعقیب ماشین ها ، سرقت اتومبیل ها و موارد دیگری مثل ایجاد ترس در مشتریان تاکسی ها جلب کند و این باند را از هم متلاشی سازد.. اولین ماموریت بازیباز  در این بود که با انجام حرکات حرفه ای با ماشین مهارت خود را به گانگسترها نشان دهد و پس از انجام این کار به اولین ماموریت خود در میامی دعوت می شوید.

شهر در زیر چرخ های ماشینتان   :

درایور از اولین شماره خود بر پایه سبک جهان آزاد طراحی شده بود. البته اگر بخواهیم مقایسه ای با بسیاری از بازی های جهان آزاد روز دیگر داشته باشیم اولین قسمت درایور یک شوخی به نظر می رسد. ولی برای عنوانی که تقریبا ۱۳ سال پیش عرضه شد حیرت انگیز به نظر می رسید. میامی ، سن فرانسیسکو ، لس آنجلس و نیویورک چهار شهر اصلی درایور می بودند که به مانند اغلب بازی های آن زمان  تنها قسمت اندکی از شهرها کاملا به مانند واقعیت طراحی شده بودند.بر خلاف نسخه های بعدی درایور( البته جدا از جدیدترین ) در قسمت اول این سری تمامی ماموریت های بازی را باید در ماشین انجام می دادید و هیچ گونه توانایی خارج شدن از ماشین وجود نداشت. ماموریت های بازی در این چهار شهر در زمان خود بسیار متنوع و عالی کار شده بود. مواردی مثل تعقیب و گریز های هیجان انگیز ، بازرسی  و قتل عام تنها بخش کوچکی از بزرگی درایور را نشان می داد. البته نوعی حالت مخفی کاری هم در بازی طراحی شده بود که اتمام ماموریت های این چنینی واقعا مهارت بالایی را می طلبید. در تمامی این ماموریت ها هم تایمری وجود داشت که اگر در زمان معین به هدف نمی رسیدید بازی شما را به اولین چک پوینت بازی که انصافا چندان این چک پوینت ها هم جالب طراحی نشده بودند می برد.یکی از قسمت هایی که به شخصه خود من در درایور خیلی به آن علاقه مند بودم سر به سر گذاشتن با پلیس ها می بود که نابود کردن یک ماشین پلیس حس بسیار خوبی را هنوز هم که هنوز هست به من می دهد. البته پلیس ها به این راحتی دم به تله نمی دادند و با هوش مصنوعی بسیار خوب در زمان خود و وجود میزان خسارت برای ماشین تقریبا باید از آن ها به عنوان کابوسی یاد می کردیم.  درایور ماموریت های فرعی نسبتا اندکی هم داشت که از جمله آن ها می توان به مناطق پرش یا پیدا کردن ماشین هایی با سرعت بالا و اضافه کردن به گاراژ اشاره کرد.

چشم نواز و زیبا :

نکته ای که در زمان انتشار درایور تحسین همگان را برانگیخت در مورد گرافیک فوق العاده بازی می بود که حتی برای عده ای سخت بود که این بازی برای پلتفرم های آن نسل توانایی اجرا شدن را دارد. نورپردازی محشر که البته در نسخه pc یک سر و گردن بالاتر از پلتفرم های دیگر بود به همراه جزییات باور نکردنی در میزان تخریب ماشین ها و محیط ها به همراه میان پرده های اصلی بازی  که ارزش چند بار دیدن را داشت باعث شده بود که از درایور به عنوان غول گرافیکی یاد شود.البته مقداری ایراد هم در این بخش وجود داشت که از جمله مهم ترین آن می توان به برخورد بعضا غیر طبیعی دو ماشین به یکدیگر که گاهی اوقات ماشینی با یک برخورد کیلومتر ها دورتر پرتاب می شد ! یا عدم زیر کردن مردم عادی ( که در قسمت جدید هم هم چنان وجود دارد ) اشاره کرد. در کل برای تعریف گرافیک بازی همین بس که بنا به گفته تیم سازنده نسخه پلی استیشن از اجرای کامل گرافیک بازی به علت سخت افزار محدود خود عاجز بود.

در زمینه صدا گذاری و موزیک نمی توان به مورد خاصی اشاره کرد زیرا صداگذاری شخصیت ها اصلا در میان پرده های بازی حتی وجود هم نداشت و فقط شاهد صدای پلیس ها و مردم عادی در بازی بودیم و موسیقی های بازی هم با این که اصلا زیاد نبود ولی همان تعداد کم جالب و شنیدنی کار شده بودند.

پاداش کار یک راننده :

اولین نسخه درایور با بازخوردهای بسیار مثبت و تحسین برانگیز منتقدان هم مواجه شد. سایت مشهور IGN به این بازی نمره ۹٫۷ را اعطا نمود و این ددر حالیست که GameSpot نمره ۸٫۶ را مناسب تر می دید. همچنین درایور توانست در نمایشگاه E3 1999 جایزه بهترین بازی مسابقه ای را از آن خود کند و از دید IGN هم رتبه ۱۲ بیست و پنج بازی برتر تمامی دوران پلی استیشن ۱ را از آن خود کرده است.

در کل باید گفت که درایور به قدری جالب و عالی ساخته شده که تجربه بار دیگر آن و تعقیب و گریز با پلیس ها خالی از لطف نیست.