روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا

روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum

حمزه سروری
۰۹:۰۰ ۱۳۹۵/۰۲/۲۸
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا

وقتی که به نسل گذشته می‌نگریم و بازی‌های جدیدی که در آن متولد شدند را با بازی‌هایِ از پیش امتحان پس‌داده‌ی این نسل مقایسه می‌کنیم، بغضی در کنج گلوی‌مان پدیدار می‌شود! استودیوهایی بودند که پیش از نسل قبل به هیچ وجه نمی‌شد به‌روی آن‌ها حساب باز کرد و از آن‌ها انتظار به‌پا کردن غوغا داشت. یکی از این استودیوها «راکستدی» (Rocksteady) بود؛ استودیویی که با ساختنِ سری «بتمن: آرکام» (Batman: Arkham) حداقل کاری که کرد خلاص کردن ما از دست بازی‌های هجو و خنثای کمیک‌بوکی بود که در رأس آن‌ها بازیِ مردعنکبوتی‌ای وجود داشت که «اکتیویژن» (Activision) آن را توسعه می‌داد.

به تیمارستان آرکام خوش اومدید هاهاها

«به تیمارستان آرکام خوش اومدید. [خنده]»

در این نقد سعی بر این است که اولین عنوان سری بتمن آرکام که با نام «تیمارستان» شناخته می‌شود را مورد نقد قرار دهیم؛ البته اگر بتوان به جز چند مورد جزئی نقدی به آن وارد کرد! ماجراهای تیمارستان آرکام از جایی آغاز می‌شود که «جوکر» به‌طور غیرقابل باوری دم به تله‌ی قهرمان تاریکی‌ها یعنی «بتمن» می‌دهد و خود را به چنگال به‌ظاهر عدالت‌مند او می‌سپارد! از آن‌جایی که تسلیم شدن جوکر آن‌هم به این راحتی‌ها شک گرگ‌های بیابان را هم برمی‌انگیزد، بتمن خود را مسول می‌بیند که تا وارد شدن جوکر به سلّول چشم از او بر ندارد. از همان لحظات ابتدایی پا گذاشتن به درون تیمارستان آرکام می‌توان متوجه شد که بازی آتمسفر مخصوص به خود را دارد، می‌توان متوجه شد که جوکرِ روانی می‌خواهد روانی‌خانه را به مقّر حکوتش تبدیل کند. تنها چند دقیقه از شروع بازی می‌گذرد که «جیم گوردن»، بتمن و تمام واحدهای علمیاتی چه در تیمارستان و چه در پلیس گاتام متوجه دوز و کلک او می‌شوند؛ جوکر قصد بازی دادن بتمن و بقیه‌ی رفقایش را داشته و از این‌جاست که با جادوی راکستدی آشنا می‌شویم. داستان به شکل بی‌حدوحصری بهم متصل است و اگر خود را غوطه‌ور در اتفاقات پی‌درپیِ بازی بیابید مطمئناً گذر زمان را از دست خواهید داد. راستش غوطه‌ور شدن در تیمارستان آرکام کم‌ترین کاری است که می‌توان انتظار داشت، جوکر هر چند وقت یک‌بار دسته‌گلی به آب می‌دهد و سبب می‌شود که اعصاب بتمن له‌ولورده شود وُ عطشش برای گیر انداختن دلقکِ داستان بیشتر. راکستدی با تیمارستان آرکامش سبک داستان‌روایی منحصر به فردش را ابداع کرد، قِسمی از روایت که فقط در یک شب داستان بازگو می‌شود! بلی، تمام موش‌وگربه‌ بازی‌های بتمن و جوکر طول رخ‌دادنشان یک شب –به‌وقت بازی- است. به‌راستی که داستان این تیمارستان به‌یادماندنی است؛ پیچ‌وخم‌های فراوان در هر لحظه، به‌هم ریخته شدن تیمارستان، کارهای غیرمنتظره‌ی جوکر و صد البته قصه‌های دیگر که توسط دشمنان نام‌آشنای بتمن روایت می‌شوند. همه‌وُهمه با رخ دادن‌های پی‌درپی‌شان باعث می‌شوند اگر داستان در ژرفای خودش مشکلی هم داشته باشد، پوششی آهنین در برابرش شوند. در کنار این‌ها دیالوگ‌های فوق‌العاده جوکر را هم اضافه کنید، دیالوگ‌هایی که ذهن‌تان را به لرزه می‌اندازند!

خب، به من بگو بتز، واقعاً از چی می‌ترسی؟ شکست توی نجات دادن این قسمت مزخرف از شهر؟ به‌موقع پیدا نکردن کمیسر [جیم گوردن]؟ من، توی سلول؟

این از هنر دست‌اندرکاران در «دی‌سی کمیکز» (DC Comics) است که جوکر را انقدر بلندپروازانه و دوست‌داشتنی ساخته‌اند یا فضیلت دوستان در راکستدی، به راستی که چندان اهمیتی ندارد؛ جوکر را فقط باید دید، با خنده‌هایش باید به وجد آمد و با کارهایش به عرش رفت؛ او شخصیتی است که اگر زیارتش کنید، به‌راحتی نمی‌توانید فراموشش کنید. تا مدت‌ها هوا و هوس وجودتان جوکر را به بخشی از خود وصل می‌کند، مسخره‌بازی‌های او را عرف نشان می‌دهد و گوش‌تان دائم صدای «مارک همیل» را تکرار می‌کند. با همکاریِ قلب‌تان او تبدیل به قاب عکسی سیاه‌وسفید و بزرگ در مرکز مغزتان می‌شود ‌که وظیفه‌ی خود می‌بیند هر روز آن‌را گردگیری کنید. اغراق نمی‌کنم، باور کنید اگر چنین نگویم این متن فقط جفانامه‌ای می‌شود به جوکری که دی‌سی کمیکز، راکستدی و یا شاید حتا قسمتی از آن «برادران وارنر» باعظمت، مدیونش هستند.

دینگ دینگ دانگ جوکر اینجاست و یه خبر جدید از تیمارستان یه احمق توی تیمارستان می‌چرخه و مثل خفاش لباس پوشیده می‌دونم دیوونه‌اس اون باید لباس و خطر رو در نظر بگیره خنده

«دینگ، دینگ، دانگ! جوکر اینجاست. و یه خبر جدید از تیمارستان… یه احمق توی تیمارستان می‌چرخه و مثل خفاش لباس پوشیده…! می‌دونم، دیوونه‌اس، اون باید لباس و خطر دور وُ برش رو در نظر بگیره. [خنده]»

اشاره‌ای به یکی از ستاره‌های پیشین سینما به‌عنوان صداگذارِ ضد قهرمان بازی کردم. مارک همیل چنان با روح و جسم جوکر در هم تنیده شده که باور این مسئله‌ دو فرد متفاوت‌ بودن آن‌ها را غیر ممکن می‌کند، اصلاً گویی که مارک همیل خود جوکر بوده و جوکر هم مارک همیل با گریم یک دلقک! در صداگذاری دیگر شخصیت‌ها هم راکستدی آستین همت را بالا زده و بهترین‌ انتخاب‌ها را انجام داده؛ «کوین کانری» که عمری را پای صداگذاریِ بتمن در هر عرصه‌ای کرده بود، به لطف راکستدی توانست در دنیای گیم هم صدای خاطره‌انگیزش را به یادگار بگذارد که این‌کار را هم به نحو احسنت انجام داد. در بحث ساخت شخصیتی، بتمن همان چیزی بود که باید باشد. شعار «نه اسلحه و نه کشتار» که همه‌جا همانند مهری بر پیشانی‌اش کوبیده شده، در تیمارستان آرکام هم مشهود است. هرچند که هنرنمایی و دست به میراثیِ بتمن کاملاً به زیر سایه‌ی شخصیت پرجنب‌وُجوش آن دلقک محبوب رفته، ولی باز هم می‌توان اثرات شخصیت عدالت‌مدار و پایبند به ریشه‌ او را احساس کرد.

در حیطه‌ی گیم‌پلی، همان‌جایی که دست‌ها به گیم‌پد می‌چسبد، تیمارستان آرکام به‌‌معنای واقعی کلمه می‌تواند دوست‌داران صحنه‌های «بزن‌بزن» را تسلّی دهد. در سال دوهزار وُ نه، استودیو راکستدی چنان مکانیزمی برای مبارزات در بازی‌اش چید که اگر همین امروز هم به‌سراغ آن بروید برخورد هر مشت بتمن به صورت این مزدور و آن مزدور لذتی شرح‌ناشدنی برای‌تان دارد؛ حداقل برای من که این‌گونه است. پنجه‌های آهنین بتمن به مرور که پیش‌روی می‌کنید، نیازمند ضرباتی قوی‌تر می‌شوند که با نحوه‌ی قرارگیری و زمان‌بندی درست انجام شده توسط سازندگان، هنگام به‌دست آوردن مشت‌هایی سهم‌گین‌تر سطح مبارزات هیچ‌گاه بسیار آسان یا سخت نمی‌شود و همان حالت بزن‌بزنِ لذیذ خود را حفظ می‌کند!

البته قابل‌ذکر است که این دعواهای خیابانی اجبار نیستند. اگر دیدید که فردی از دشمنان اسلحه‌ای آن‌هم در حالت رگبار بر دوشش انداخته می‌توانید تبدیل به خفاشی شوید که از مبارزه دوری می‌کند و بر فراز تیمارستان با بال‌های تقلبی‌اش جولان می‌دهد! این‌که مبارزه کردن و کتک‌کاری با عده‌ای احمق که فکر می‌کنند می‌توانند با دست‌خالی یا بعضی‌شان هم با چماق‌ وُ لوله‌ای پوسیده از پس بتمن برآیند به‌اصطلاح «باحال‌تر» از مخفی‌کاریِ نصفه‌ونیمه بازی است، مسئله‌ای است غیرقابل انکار. اگر کمی اختلالات در سیستم مخفی‌کاری بازی وجود نداشت و آن‌را کامل‌تر می‌کردند چه بسا که مخفی‌کاری هم لذتی به مساوات بزن‌بزن داشت!

«باس‌فایت‌ها» این روزها با سخت بودن و چالش برانگیز بودن به‌یاد آورده می‌شوند. در بتمن: تیمارستان آرکام شاید نتوان باس‌فایتی پیدا کرد که شیره شما را بکشد ولی مطمئناً به‌طور وافر می‌توان باس‌فایت‌هایی یافت که روش‌های خاصی برای از بین بردن دارند و یا از شدت هیجانِ نبرد روح‌تان را ارضا می‌کنند. با توجه به سیستم مبارزه بازی و تعدادی وسیله‌ انحصاری بتمن کتک‌کاری‌ها در نبرد با غول‌های بازی به اوج خود می‌رسد؛ هر لحظه باید مشتی روانه دشمنان بدشکل بکنید و در همین حین هم مراقب باشید تا از یکی‌دیگر کتک نخورید. مطمئناً در همین حین مبارزه با باس‌فایت‌ها است که رکورد قبلی «کمبو» خود را می‌شکنید.

آه که چه بگویم از این مبارزات بازی که هر چه گفتم کم گفتم! گویی دوستان در راکستدی هم متوجه شده بودند که قرار است تا سرحدمرگ بازی‌کن‌ها را به وجد آورند، برای همین هم بخشی به‌نام «چلنج‌ها» در گوشه‌ای از منوی رازآلود بازی قرار داده‌اند تا پس از اتمام بازی در محیط‌های خفقان‌آور گله‌ای از مزدوران بدهیبت را در مقابل قهرمان تاریکی‌ها قرار دهند. چلنج‌ها آنقدر جذاب هستند که تازه پس از کشف آن‌ها می‌توانید چشم‌گیر بودن مکانیزم مبارزه بازی را حس کنید؛ حتا بیشتر از مبارزه با باس‌فایت‌ها یا فرو آمدن بر عده‌ای در محافل خودِ تیمارستان. در این میان قسمتی از چلنج‌ها هم به مخفی‌کاری و پاورچین، پاورچین قدم برداشتن اختصاص داده شده که با توجه به سیستم مخفی‌کاری بازی چندان جذاب و دل‌چسب نیستند.

بی‌خیال پسرا اون فقط یه‌نفره یه‌نفر که به‌طرز خنده‌داری لباس پوشیده و تا دندون توی زرهه خنده برین بگیرینش

«بی‌خیال پسرا، اون فقط یه‌نفره؛ یه‌نفر که به‌طرز خنده‌داری لباس پوشیده و تا دندون توی زرهه… [خنده] برین بگیرینش!»

مراحل بازی به لطف بذله‌های جوکر و چیزخور شدن بتمن به‌وسیله‌ی «اسکیرکرو»، متنوع‌اند؛ از همان لحظه‌ای که پاقدم‌ خفاشِ عدالت‌مدار راه به تیمارستان باز می‌کند، راکستدی چیزی در توبره‌اش دارد و تا آخر بازی هم دست از این غافل‌گیری‌هایش برنمی‌دارد. در کنار این نعمت نادر کارهای فرعی زیادی هم وجود دارد که ساعت‌ها از وقت شما را طلب می‌کند؛ زمانی طولانی که حقیقتاً ارزشش را دارد.

«ادوارد نیگما» (یا همان «ریدلر») دشمن معماپرست بتمن اثراتش در جای‌جای تیمارستان آرکام یافت می‌شوند. او به هر جایی که رسیده معمایی را برای خفاش ما طراحی کرده؛ معماهایی که بعضی‌شان علاوه بر یک‌ ذهن زیبا و خلاق نیازمند دقت‌وُذکاوت زیادی هستند. طراحی این نوشته‌های سبزرنگ بر در و دیوار‌ها چیزی است نو که شاید اگر گروهی دیگر راه ساخت بازی را پیش می‌گرفتند چنین چیزی حتا نزدیک به مخیله‌شان نمی‌شد. معماهای نیگما نیازمند صبری فراوان هستند که اگر داشته باشید نقطه قوت بزرگی از تیمارستان آرکام پیش روی خود را می‌بینید.

وقتی که مترسکِ قصه یا به قول فرنگی‌ها و جا افتاده در محافل بازی، اسکیرکرو را می‌بینید باید منتظر سه اتفاق باشید؛ اتفاقاتی که مطمئناً نوید لحظاتی فوق‌العاده را می‌دهند. اول از همه باید منتظر همان لفظ چیزخورشدنی که پیش‌ازاین به‌کار بردم باشید، چرا که اسکیرکرو برای پذیرایی شما در ضیافتش ابتدا باید از آن ماده سبزهای مسموم کننده که در فیلم‌ها شاهدش هستیم را وارد منفذه‌های مغز بتمن کند. در قدم دوم بتمن که کنترلش تمام‌وُکمال در دستان شماست وارد توهم می‌شود، توهمی خوش که حتا در آن‌ها کمسیر جیم‌گوردن را هم مرده می‌یابد، یا بتمن در دوران کودکی پرفرازوُنشیب‌‌اش یادی از خانواده مرحوم‌اش می‌کند. در مرحله سوم که بهترین آن‌هاست برای رستگار شدن باید اسکیرکرو را از ذهن‌تان بیرون کنید و برای این‌کار باید به ضیافتی به نام «کابوس مترسک» وارد شوید. مراحلی شگفت‌انگیز و در بعضی مواقع چالش‌دار که مطمئناً جز لذت‌بردن و سوزاندن صورت اسکیرکرو آن‌هم با نورافکن خفاش نشان نمی‌توان از آن انتظار دیگری داشت. کابوس‌های مترسک، در واقع کابوس‌هایی هستند که آرزو می‌کنید بارها و بارها در آن گیر بیفتید و از طراحی بی‌نظیرشان لذت ببرید.

برگشتن پیش قند عسلکم همیشه فوق‌العادس خنده

«برگشتن پیش قند عسلکم همیشه فوق‌العادس. [خنده]»

برای پایدار بودن به کمیک‌بوک‌های فاخرانه‌ی دی‌سی، راکستدی خودش را به بی‌محابا زده است. وسایلی که در فیلم‌های با محوریت بتمن و شهر گاتام هم کم دیده‌اید در تیمارستان آرکام وجود دارد؛ از آن تیغه‌های خفاش شکل بگیرید تا وسیله‌ای برای ترکاندن و منفجر کردن دیوارهای تیمارستان. هر کدام از این سلاح‌ها یا به اصطلاح آبجکت‌های فرعی کم نقص‌اند و طوری ساخته شده‌اند که جز لذت چیزی عاید مخاطب نشود.

زمانی که در بازی پیش‌روی می‌کنید، همه چیز برای‌تان متنوع است. در گیم‌پلی چیزی وجود ندارد که خسته کننده شود، البته به جز محیط‌ها! هر چقدر مشت زدن به این و آن حال‌تان را جا می‌آورد، دیدن شمایل بدرنگ بعضی محیط‌ها یا آن درخت‌هایی که گویی نفرین شده‌اند حال‌تان را بد می‌کند. محیط بازی با این‌که غنی است و جزئیات قابل‌قبولی دارد ولی از لحاظ تنوع تقریباً نکته مثبتی ندارد؛ به چز چند فاضلاب، حیاط‌های تیمارستان، محیط‌های ساختمانی و تعدادی غار تقریباً چیز دیگری وجود ندارد و اگر هم باشد نمی‌تواند از تکراری شدن آن‌ها جلوگیری کند.

بتمن: تیمارستان آرکام از آن دست بازی‌هایی است که با وجود گذشت هفت سال از زمان انتشار آن باز هم می‌توان به آن سر زد و از آن لذن برد. می‌توان به آن سر زد و در درگیری‌های فوق‌العاده‌اش ساعت‌ها وقت تلف کرد. تیمارستان آرکام شاهکار است؛ از آن دست شاهکارهایی که درون خود شوخی‌ها و دیالوگ‌های جوکر دارد، از آن دست شاهکارهایی که هم با داستانش و هم با گیم‌پلی محصورکننده‌اش مخاطب را به خود دعوت می‌کند، از آن دست شاهکارهایی که کابوس‌های مترسکش هم رویا هستند. تیمارستان آرکام را بازی کرده‌اید یا نه، مهم نیست، چرا که این عنوان حتا اگر بیست سال هم از انتشارش بگذرد باز هم فوق‌العاده باقی می‌ماند.

وقتی که یه روانی رو توی تیمارستان می‌ندازی در واقع اونُ راهی خونه‌اش کردی جایی که بهتر از همه‌جا می‌شناسه

«وقتی که یه روانی رو توی تیمارستان می‌ندازی، در واقع اونُ راهی خونه‌اش کردی، جایی که بهتر از همه‌جا می‌شناسه.»

batman arkham asylum

 

مطالب مرتبط سایت

تبلیغات

روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

  • Undefined گفت:

    جزو بهترین بازی های عمرم بود
    از اون شروع عالیش که داریم جوکر رو می بریم تیمارستان و بقیه دشمنا رو هم می بینیم
    تا مبارزه با اسکرکرو که واقعا جزو بهترین بخش های بازی بود
    از همه مهمتر سیستم مبارزاتی که خیلیا ازش الهام گرفتن
    سیستم اپگرید و گجت ها رو هم که نگو
    داستانشم که…
    تنها مشکلش در باس فایت بود به نظر مبارزه اخر خیلی کشکی بود|:
    ولی در کل عاشقشم هر چند نسخه اخری چنگی به دلم نزد در مقابل ارکهام سیتی و این قسمت 🙁
    در انتظار کالکشن :inlove:

    • sina4123 گفت:

      بهترین بتمن بود به نظرم
      و یکی از بهترین چیزاش اون آنالیزا بود که باید پیدا میکردی

      • GENERAL گفت:

        اولین بازی بتمنی که انجام دادم برای سگا جنسیس بود که توی سال ۱۹۹۰ ساخته شده بود ، عجب گرافیکی داشت ، تازه ماشین سواری هم توش بود ، با ماشین بتمن رانندگی میکردی ، و غول اخرش هم جوکر بود. هی روزگار ، ….
        و Batman: Arkham که دیگه میدونید عالی بود.
        .
        .
        ____________¶¶¶۱¶¶_________¶¶¶¶¶¶¶___________
        _________¶¶¶۱۱۱¶¶___________¶¶۱۱۱¶¶¶¶________
        ______¶¶¶¶۱۱۱۱¶¶¶____________¶¶¶۱۱۱۱¶¶¶۱_____
        _____¶¶¶۱۱۱۱¶¶¶¶_____________¶¶¶¶۱۱۱۱۱¶¶¶____
        ___¶¶¶۱۱¶۱¶۱¶¶¶¶___¶¶____¶¶__¶¶¶¶¶۱¶۱¶۱¶¶¶۱__
        __¶¶¶۱۱¶۱¶۱۱¶¶¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶¶__¶¶¶¶¶۱¶۱¶¶۱۱¶¶۱_
        _¶¶¶۱۱¶¶۱¶۱۱¶¶¶¶¶¶__¶¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶۱¶¶۱¶¶¶_
        ¶¶¶¶۱¶¶۱۱¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶۱¶¶¶۱¶¶¶
        ¶¶¶۱۱¶¶۱۱¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶¶۱¶¶¶۱¶¶¶
        ¶¶¶۱¶¶¶¶۱¶¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶۱۱¶¶¶۱¶¶¶۱۱¶¶
        _¶¶۱۱¶¶¶۱¶¶¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶¶۱¶¶¶¶۱¶¶¶
        _¶¶¶۱¶¶¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶¶¶۱¶¶۱
        __¶¶۱¶¶¶¶¶¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶¶۱¶¶¶_
        ___¶¶۱¶¶¶_¶¶_______¶¶¶¶¶¶¶¶______¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__
        ____¶¶¶¶____________¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶____
        ______¶¶¶__________¶¶¶__¶¶¶__________¶¶______
        _______¶¶¶_________¶______¶_________¶¶¶______

    • T.M گفت:

      چهار گانه بتمن بهترین فرانچایز عمرم هست! :inlove: :inlove: :inlove:

    • دوره می فا سو لاسی ساختن چه بتمن با کلاسی

  • امیدوارم کالکشنش بیاد تا تجربش کنم :weep:
    ممنون بابت نقد

  • فقط میتونم بگم یادش بخیر ممنون بابت نقد

  • mohamadp88 گفت:

    سال های فوق العاده ای بود. بازی میومد یکی از یکی بهتر. نسل هفتم ی چیز دیگه بود. :struggle: ممنون بابت نقد

  • S@butcher گفت:

    این بازی بی شک یکی از بهترین بازی های عمرمه و بهترین action adventure سال۲۰۰۹ که با گرافیک فوق العاده اش و گیم پلی بی نظریش و داستان بی نقصش دل منو برد .(نظر شخصی) به نظرم این بازی باید goty سال ۲۰۰۹ میشد به جای uncharted 2 چون آنچارد فقط نسخه ی تکامل یافته ی قسمت اول بود ولی این بازی به شدت خلاقانه بود و کار سخت تری رو نسبت به آنچارتد پیش رو داشت چون قسمت اولش بود .
    اگه این بازی رو تا حالا بازی نکردید حتما برید سراغش که یکی از بهترین action adventure های تاریخه و آغاز گر سه گانه شاهکار arkham
    خیلی ممنون بابت نقد

    • consultation گفت:

      چی میگی برادر من
      آنچارتد ۲ تکامل یافته ۱؟شماره ۲ از زمین تا آسمون فرق کرده بود
      استاندارد های جدیدی تو بازی ها ایجاد کرده بود گرافیک نسل رو افزایش داده بود داستان زیبایی تو سری خودش داشت اون وقت فقط تکامل بود؟
      آنچارتد با اختلاف بسیار زیاد گوتی سال حقش بود

    • Fight Club گفت:

      اقای S@butcher نظر شما برای من محترم منتها مقایسه این دو تا بازی با هم واقعا اشتباه هست! اگه بخوایم به یکی از تو سه گانه Arkham لقب شاهکار بدیم بدون شک Arkham city هستذ… بازی که نه تنها نظر من… اکثر عموم مردم همچنین منتقدا به شاهکار بودنش اعتراف کردن … نه صرفا نظر شخصی
      ولی بحث uncharted 2 جداست … نسخه دوم انچارتد اصلا شاهکار نبود بلکه یه عنوان انقلابی بود که زمانه انتشارش همه تعجب کردن… uncharted 2 کاری کرد که نه نسخه ۱ ۳ ۴ هم نتونستن انجام بدن…
      uncharted 2 در کنار بهترین عناوین تاریخ قرار میگیره که تعدادشون از تعداد انگشت های دست کمتره …. در ضمن برای اینکه یه بازی رو بزرگ نشون بدیم نیازی نیست بازی دیگری رو بی جهت کوچیک کنیم… هر دو قابل احترام هستن

      • mohammadvlt گفت:

        ول کنین تورو خدا کشتین همه را با این انچارتد هر پستی میریم چند نفر درباره انچارتد کلنجار میرن ول کنین دیگه اصلا انچارتد شما بهترین اختراع بشر ول کنین دیگه ادم حالش دیگه بد میشه از این اسم

      • NøFeąr گفت:

        فرزام جان جمله ی آخرتون رو باید با طلا نوشت
        “برای اینکه یه بازی رو بزرگ نشون بدیم نیازی نیست بازی دیگری رو بی جهت کوچیک کنیم”

        • S@butcher گفت:

          من نخواستم یه بازی دیگه رو کوچیک کنم فقط خواستم نوآوری های فوق العاده بتمنو با گوتی اون سال یعنی آنچارتد مقایسه مکنم .شما حتی به من اجازه مقایسه رو هم نمیدین و میگین فقط چون batman arkham city متاش ۹۶ یا ۹۵ شده بازی شاهکاریه درصورتی که همه میدونن سه گانه بتمن هرکدوم با تغییرات و انقلاب در سری خود عناوینی شاهکار بودن.

        • NøFeąr گفت:

          S@buycher @
          نه فدات شم منظورم من شخص خاصی نبود بخدا ! اتفاقا شما خیلی مودبانه نظرتون رو بیان کردید که من خیلی خوشم اومد و تو نظرتون هم توهین خاصی ندیدم…
          همین چند وقته پیش بود که بچها داشتن در مورد جی تی ای و آنچ باهم دعوا میکردن و کلی بحث شد درموردشون که واقعا بی مورد بود…
          اگه ناراحت شدید خیلی معذرت میخوام قصدم چیزه دیگه ای بود :yes:
          شما کاملا حق این رو دارین که هر نظری تو سایت بدین بازم معذرت میخوام

      • S@butcher گفت:

        فرزام جان من دلیلی برای کوچک کردن آنچارتد ندارم .من هر دو بازیو تموم کردم و آنچارتدو رو درجه هارد تموم کردم و به نظرم جز گرافیک بالاتر از نسخه اول و اضافه شدن مخفی کاری صددرصد تجملی!!! چیز خاص دیگه ای نداشت و به قول یکی از منتقدا آنچارتد ۲ فقط ایرادات نسخه اولش را ندارد و همین باعث موفق شدنش شد .
        منظور من از حرفم تلاش سازندگان و خلاقیتشون بود چون استدیوی rokestady همه ازش انتظار افتضاح داشتن ولی اونا یه بازی شاهکار و آغاز گر یه سه گانه بی تکرار رو ساختن با لول دیزاین فوق العاده و اهمیت کارشون وقتی بالا میره که اونا همه چی رو از صفر ساختن ولی سازندگان آنچارتد نیازی به این کار نداشتن چون اونا همه چی رو داشتن فقط کافی بود یه بازی بهتر از نسخه اول بدن .اون انقلابی که شما میگین فقط در گرافیک کنسولی بود نه چیز دیگه.
        درضمن بتمن تو اون سال از لحاظ شخصیت پردازی خیلی بهتر از آنچارتد بود.
        دلیلی نمیشه چون یه بازی متای بالای نود گرفته چشمامونو ببندیم و ایرادات بازیو رو نبینیم و فن گونه ازش دفاع کنیم .
        من هیچ وقت نخواستم آنچارتدو کوچیک کنم چون میدونم طرفدارای زیادی داره .
        ممنون که نظرتو گفتی

        • amir112 گفت:

          به هر حال فقط شما نیستی که هر دو نسخه رو بازی کردی.
          من و هزاران نفر دیگه هم بازی کردیم.
          نظر منو بخوای برتری بتمن از نظر من فقط تو داستان بوده.
          شما واقعا میگی لول دیزاین بتمن بهتر از انچارتد بوده؟
          طراحی محیط رو ببین.
          گرافیک.
          ست پیس هارو ببین.
          برترین انچارتد نسبت به اون بتمن چیزی میشد که بخوای محوش کنی و تغییرش بدی.
          انچارتد خیلی خیلی غول تر بود

          • T.M گفت:

            انچارتد خیلی خیلی غول تر بود!!!! 😐
            هیچ شرکتی جز راکستدی نتونسته یه بازی اوپل وورد تو اون مپ خیلی گوچیک و با این محتویات بسازه!!
            به طوری که در بازی از تک تک اتاق ها و مکان ها به طور بهینه ای استفاده میشه!!!
            و اون طراحی محیط…..
            هیچ بازی شبیهش نیس و همینطور هیچ بازی شبیه انچارتد نیس
            پس هردو یه بازی خاص هستن و بازی های خاص با هم قابل مقایسه نیستن!! 😉
            اغراق بی اغراق

            • amir112 گفت:

              به هر حال من از محیط بازی به شدت خسته شدم.
              چیزی که تو نکات منفی گفته شده.
              بله قابل مقایسه نیستن ولی وقتی یه نفر میاد مقایسه میکنه و یکی رو مثل جی میکشه پایین در صورتی که اونطوری نیست… .
              در هر صورت بهترین ادونچر حق انچارتد بود

            • T.M گفت:

              هر کس سلیقه ای داره دوست عزیز!!
              در اون سال هم رقابت بسیار سخت و سنگینی بین Ac2 BAA U2 بود و واقعا حق همشون جایزه بود!!!
              ولی سلیقه ها متفاوته!!!

          • S@butcher گفت:

            بازم خیلی ممنون که محترمانه نظرتونو گفتین امیر جان من batman arkham asylum رو هم تو x360 وهم تو pc با آخرین تنظیمات بازی کردم و باید بگم گرافیکش تو اون سال به شدت بی نقص بود اینقدر جزییات داشت و اینقدر از لحاظ بصری فوق العاده بود که به هیچ وجه نمیشه ازش چشم پوشی کرد این بازی تو x360 داشت کم کم منو کور میکرد .
            درمورد گیم پلی هم بگم که گیم پلی این بازی تو سال خودش معرکه بود .آخه تو کدوم بازی دیده بودین که یه گیم پلی hack and slash رو با دوربین فوق العاده جوری ترکیب کنن که برای هر ضربه ای که میزدی ذوق میکردی؟ اونم با وجود باز بون محیط و راه های فرعی زیاد وهمراه با گستردگی که تو هیچ بازی کمیک بوکی ندیده بودیم .
            استدیوی راکستادی به همگان ثابت کرد که اینگونه میتوان یه بازی ابر قهمانی معرکه ساخت .با این صورت شخصیت ها دارای موشن کپچر مثه آنچارتد نبود ولی طراحی فوق العاده ای داشت.
            هیچ وقت اون مراحل دو ونیم بعدی با اسکیر کروو رو فراموش نمیکنم اون بازی با ترکیب سبک اکش وh&s و مخفی کاری شاهکار حتی در اون زمان هم به تو حس بتمن بودن میداد و به خاطر خلاقیتاش و نوآوری هاش و کلیشه ای نبودنش به راحتی لیاقت گوتی شدن تو اون سالو داشت.
            این یه نظر شخصی بود من هیچ وقت نمیخوام جایزه اون سال آنچارتدو محو کنم فقط میخوام بگم بتمن با داستان درگیر کننده تر نسبت به آنچارتد و نوآورانه تر بودن و کلیشه ای نبودن انتخاب من و بعضی از گیمرا برای گوتی سال ۲۰۰۹ بود.

        • T.M گفت:

          هر دوشون زیباست ولی::
          من از بچگی از شخصیت بتمن به معنای واقعی متنفر بودم و حتی سه گانه کریستوفر هم نتونس منو به این خصیت علاقه مند کنه!!
          کاری که راک استدی با بتمن کرد فراتر از کاری بود که نولان با بتمن کرد(نظر شخصی) راکستدی نه تنها تونس منو به این شخصیت علاقه مند کنه بلکه کاری کرد که من بتمن رو ببشتر از هر هیروی دیگه دوست داشته باشم!!!
          برای همین هنوز تو کف اینم که چطور این بازی هارو ساخته!!!
          خصوصا arkham city که انقلابی بود !
          من حتی جوکر سری ارخام رو بیشتر از جوکر دارک نایت دوست دارم!!
          و بتمن واقعی رو باید تو سری ارخام پیدا کرد!!!
          خلاصه اشکم در اومد!!! 😥

    • Navid گفت:

      به نظرم بهترین بازی ۲۰۰۹ اساسین کرید ۲ بود ولی اینم خوب بود .

  • Amir گفت:

    خودمونیم…
    یکی از بهتریییییییییییییییین…. شخصیت های بد تاریخه :inlove: :inlove:
    واقعا عالیه :reallypissed:
    مرسی برا نقد :blush:

  • daryl گفت:

    http://www.ign.com/videos/2016/05/16/prison-break-official-trailer-for-season-5-series-revival
    تریلر فصل ۵ سریال Prison Break

  • ali 57 گفت:

    با سری آرکهام زندگی کردم arkham asylum فوق العاده بود ولی بیشتره خاطره ی من با بتمن به خاطره arkham city بود پایانه بازی جزو بهترین پایان ها تو تاریخه گیم برای من بود arkham knight هم خیلی عالی بود و کلا سه گانه ی محشری بود امیدوارم از بازیه جدید rocksteady تو e3 رونمایی بشه

  • khosrofar گفت:

    جوکر شخصیت مخوفیه و قابل احترام همس

  • Civil war گفت:

    چه قد با این بازی حال کردم مو رو به تنم سیخ میکرد :inlove: مخصوصا مرحله اخرش

  • این بازی فوق العاده بود خیلی ازش لذت بردم ولی راستش رو بخواین توش یه ذره ترسیدم
    بتمن های دیگه ترس نداشتن که حداقل برای من جذاب تر بودن مخصوصا سیتی و نایت
    راک استدی انقلاب کرد انقلابی حتی بزرگ تر از انقلاب کبیر فرانسه
    امیدوارم سراغ یه سوپر هیروی دیگه هم بره
    اسپم:
    این یه هفته که نبودم داشتم آنچارتد ۴ بازی می کردم از ترس اسپویل تو سایت نمیومدم
    یه سری دوستان ازم خواسته بودن آنچارتد ۴ رو بازی کنم و محیط رو خوب بگردم بعد یه نقد کوتاه بنویسم
    بچه ها آنچارتد ۴ فوق العاده بود با وجود این که گرون خریدمش ولی ارزشش رو داشت واقعا داشت!
    از صحنه آغازی بگیر تا آخرین صحنه همش لذت، هیجان، خنده ، احساساتی همه چی
    دیالوگ های اختیاری رو هم حتما گوش بدین چون خیلی باحالن
    مرحله ها خیلی طولانی تر شدن ولی تعداد چپتر دو یا سه تا نسبت به قبلیا کاهش داشته
    گنجینه ها که تو محیط پیدا میکنین بعضا جاهای خلاقانه ای قرار دارن
    یه تروفی هم هست که نمیگم ولی اگه کنجکاوی به خرج بدین تو یه مرحله آزاد میشه که به نظرم بهترین تروفی بازی هست!
    رانندگی با ماشین خیلی خوبه چون بار اول ناتی داگ هم هست رانندگی میزاره ولی به روونی GTA V نیست که با این وجود بازم نقصی به این شاهکار مطلق وارد نمیشه
    سیستم تیر اندازی فوق العادس وقتی هدشات میکنی یه نفر رو لذت وصف ناشدنی رو تجربه میکنی
    مخفیکاری عالیه مخصوصا موقعی میخوای جاگرنات ها رو تیک داون کنی
    قلاب تو مبارزه خیلی کاربرد داره مخصوصا مشت های پرشی و تیک داون
    به معنای واقعی هیچ عیبی نمیتونم ازش بگیرم فقط یه موقع هنگام شنا افت فریم داشتم که اونم با آپدیت حل شد
    طنز نیتن هنوز سر جاشه ولی نسبتا پخته تر و متناسب با سن نیتن
    البته بعضی اوقات بچگی نیتن گل میکنه سر به سر النا میزاره 😀
    تخریب پذیری فوق العاده بالاست به صورتی که تنها کاور هایی که خراب نمیشه دیوار ها و صخره ها هستن هرچند صخره های کوچیک با یه نارنجک خرد میشن
    معماها خیلی خوبن و وقتی حلشون میکنی واقعا احساس دلپذیری بهت دست میده
    بهترین ماجراجویی نیتن تا حالا همین نسخه بوده
    صداگذاری و موسیقی بی نظیره نولان نورث و تروی بیکر بهترین هنرشون رو به نمایش گذاشتن موسیقی هم با توجه به شرایط تغییر میکنه و احساسی که که مناسبه رو القا میکنه
    شاهکاره به معنای واقعی شاهکار اصلا فراشاهکار هیچ عیبی نمیتونم بگیرم
    نیل دراکمن، بروس استارلی و تمامی کسانی که در تهیه این بازی نقش داشتین بهترین پایان رو برای نیتن رقم زدین و واقعا شایسته احترام گذاشتن هستین… کلاهمون رو به احترامتون بر می داریم و تمام سودی هم که روی این بازی کردین حقتونه و حتی لایق بیشتر از این ها هستین. به امید این که لست آف آس ۲ هم انقلابی دیگر باشد….
    راستی یه نکته دیگه اسپویل نیست، یه پایانه که تو ذهن خودم طراحی کرده بودم ولی تو بازی اون طوری نشد نظر شما چیه راجع به پایان خودم؟
    تو صحنه آخر نیتن و النا بچه دار میشن النا از نیتن می پرسه اسم بچمون رو چی بزاریم؟ نیتن میگه جوئل… بعد هم صفحه سیاه میشه و آرم ناتی داگ میاد…. این پایان من، نظرتون چیه؟

  • ali.stop گفت:

    یک فرد فقط ۳ سال روی شنل بتمن کار کرده تو همین نسخه

  • Fido گفت:

    واقعا نقد عالیه بود،یه نفر تو پردیس انچارتد نقد کرده،۱۰ تا کاربر واسه پردیس مونده همچنان دارن میخندن بهش،الحق گیمفا شماره یک تو ایران

  • PlayDead گفت:

    قشنگ ترین بازی نسل قبل برای شخص بنده…اصلا تا قبل از این بازی با شخصیت بتمن حال نمیکردم و فکر میکردم مال بچه هاس ولی بعد از این بازی کلا نظرم برگشت…خیلی عالی بود

  • راستی آقای سروری تیترت عالی بود

  • Ali.M.H گفت:

    دوستان من این بازی رو بازی نکردم اما این نقدی که الان میگم(نظرشخصی) براساس فیلم dark knight2008 (خطر اسپویل داستانی برای کسانی که این شاهکارو ندیدن)
    داستان فیلم درباره ظهور ابر تبهکاری به نام جوکر در شهر گاتهامه…فردی دیوانه و روان پریش که به فکر نابودی دنیا است اما مانعی در مقابل خودش میبینه(بتمن).چون بتمن مانعی برای همه تبهکاراست پس جوکر از همه تبهکارا پول میگیره تا بتمن رو شکست بده..از اونطرف هم بتمن که دوباره به فکر اثبات خودش به عنوان یه قهرمان و پیروزیه جوکر رو یه حریف نسبتا عادی میگیره(دست کم میگیرش) و این دو حریف به جنگ هم میرن ..از همون اوایل فیلم جوکر کاری با بتمن میکنه که بتمن دیگه قادر به شکست جوکر نیست(فریبش میده و ذهنیت بتمنو عوض میکنه) به طوری که در اواسط فیلم یک صحنه میبینم که بتمن موقعیت کشتن جوکر و پایان این جنگو داره اما اینکارو نمیکنه و در اینجاست که جوکر بتمنو شکست میده چون جوکر تونست بتمن رو مثل خودش بکنه (این یعنی شخصیت منفی بر مثبت پیروز شد)..این ذهنیت تا حدیه که بتمن دیگه حاضر به همکاری به پلیس نیست و دیگه کاری نمیتونه بکنه و..(مجبورم قسمتی از فیلم رو حذف کنم چون بخوام بگمش خیلی طول میکشه) و دراخر بتمن شکست خورده به خودش میاد و هدف جوکر رو برملا میکنه و به جنگی که بدون مرگ هیچکدوم از این دو حریف بود پایان میده اما یک مشکل وجود داره اونم اینه که شخصیت و ذهنیت بتمن برای همیشه عوض شده……
    نتیجه و نقد خیلی کوچیک: نقد من از این فیلم اینه که بتمن در این فیلم فقط به دنبال اثبات خودش بود و این عامل اصلیه شکستش شد ولی جوکر از همون اول یه فرد شکست خورده بود(منظورم حالات روحیه) و تنها هدفش ایجاد هرج و مرج و ترس بین مردم بود(مانند جنگ روانی به طوری که باعث شه خود افراد از داخل جامعه خودشون با همدیگه بجنگند) که جوکر تا یه جایی خوب عمل کرد و لی در اخر مردم به خودشون اومدن و جنگ تمام شد….
    ببخشید اگه نقد و حالت روایت داستانم بد بود
    ((برای شادی روح هیث لجر بزرگ(بازیگر نقش جوکر) صلوات))

    • Ali.M.H گفت:

      دوستان این فیلم جای نقدش خیلیه ولی اینجا نمیشه گفت..دوستانی در اینجا هستند که من دربرابر این دوستان مورچه ای هم نیستم در بحث نقد..خیلی عذر خواهی میکنم از همگی بابت نقدم چون واقعا نقد ضعیفی انجام دادم

    • pouriajoker گفت:

      اسپویل داستان dark knight:
      خب باید بگم ک آخر فیلم وقتی که بتمن جوکر و میگیره میفهمه که هاروی دنت رو خراب کرده پس بتمن اونجا هم شکست میخوره و همین قضیه باعث میشه که بتمن گناه های هاروی دنت رو گردن بگیره و همه ی شهر گاتهام بر علیه بتمن بشن.
      درواقع جوکر نمیخواست بتمنو بکشه فقط میخواست با بتمن بازی کنه!!! وگرنه اونجا که مهمونی و به هم میزنه آخرش که ریچلو پرت کرد پایین میتونست با همون هفت تیر بتمنو بزنه درواقع خیلی نکته های حالب داره که حوصله ندارم توضیح بدم چون خیلی طولانی میشه یکی از نکته ها:اون سکانس که بروس وین بطور اتفاقی ریچلو هاروی دنت رو توی رستوران میبینه اونجا جوکر بدون آرایش میز کناری نشسته!!!

      • Ali.M.H گفت:

        این نکته اخریو دقت نکردم حتما برم ببینم

      • Ali.M.H گفت:

        داداش این اون قسمت هایی بود که من حذف کردم هم از اول و هم اخرش….ولی خودمونیم رو دست این فیلم و شخصیت جوکر هنوز ندیدم..داداش ممنون که بعضی نکات رو اشتباه گفتم رو تصحیح کردی

        • pouriajoker گفت:

          خواهش میکنم.
          اونجا خیلی باید دقت کنی فقط چند ثانیه نشون میده که میز کناری نشسته داره با زنش حرف میزنه.
          نوی اون سکانس هم که جوکر اسلحه رو میده دست هاروی دنت و هاروی شیر یا خط میدازه اگه .به دست جوکر دقت کنی انگشتشو گذاشته روی خلافه هفت تیر ینی اگه هاروی دنت ماشه رو هم میکشید اسلحه شلیک نمیکرد!!!!
          توی همون مهمونی برو اگه دقت کنی بروس وین با ریچل میره حرف میزنه نوشیدنیشو میندازه همشو نمیخوره و بعدش که جوکر میاد یه نوشیدنی بر میداره و اونم بیشتر نوشیدنیو میریزه واقعا کریستوفن نولان(کارگردان فیلم) توی اوج تضاد دو شخصیت شباهتم نشون داده.
          آره این فیلم یه شاهکاره به تمام معناست بهترین فیلم عمرمه.

  • Dr.Gamer گفت:

    سری آرکهام جز بهترین بازی های عمرمه از این نسخه تا آرکهام نایت همگی شاهکار بودن به (غیر از نسخه اسپین آف اوریجینز که عنوانی متوسط بود)
    این عنوان همیشه در قلب گیمرا میمونه :inlove:

  • head of demon گفت:

    یادش بخیر
    اولین بازی که واقعا حس میکردی بتمنی
    شاهکار بود این نسخه
    یادمه میخواستم بازی رو پلات کنم و باید ریدلر چلنج هارو همه ۳ ستاره میگرفتم
    یکی از مخفی کاریاش که توی یه حالت باغ مانند بود بی نهایت سخت بود
    سیستم مبارزات بازی هم به روانی ارکام سیتی نبود و واقعا گرفتن ۳ستاره توی مبارزاتش سخت بود(ولی بالاخره پلاتش کردم )
    عاشقه این بازی ام،هنوزم دیسک ps3شو نگه داشتم
    Welcome to the mad house

  • pouriajoker گفت:

    اوفففف چه دورانی بود اول تیمارستان بعد آرخام سیتی :inlove: :inlove: :inlove:

  • Navid گفت:

    زیاد باش ارتباط برقرار نکردم و جوکر چقد زشته اینجا. تو فیلم بهتر بود . 🙁

  • Secret گفت:

    من بهترین داستان نویسی که دیدم همین سری ارکام بود کلا از داستان های مرموز و دیوانه های مثل جوکر خیلی خوشم میاد

  • AmirHo3ein47 گفت:

    وای خدا اون بغض رو خیلی خوب اومدی 😥
    این بازی واقعا عالیه همین ماه پیش دوباره تمومش کردم ، عجب چیز مخوف و جالبیه :yes:
    ممنون نقد خیلی خوبی بود برای یه بازی خوب :-)) :yes: :yes:

  • FEIZ گفت:

    واقعا بی نظیره، البته arkham city کاملا رو قله بود و این یه چند قدم عقب تر.
    هیچ وقت یادم نمیره اون روزی(صبح پنجشنبه) رو که این بازی رو فروشنده از انبار برام آورد، اصلا و ابدا فکر اینو نمی کردم که این بازی به این حد عالی و بینظیر باشه.
    ¦
    این بازی اولین بازی تو سبک اکشن بود که من بازی کردم.
    ¦
    متاسفانه هیچ وقت نتوانستم بازی رو تا آخر برم (به دلیل مشکلات کرک)، البته خیلی از بخش مترسک هم میترسیدم که این باعث سخت دوباره شروع کردن بازی برای من بود، اما آخر سر فیلم بازی رو از یوتیوب گرفتم و بالاخره تونستم بازی رو ببینم.
    ¦
    لطفا باهم جر و بحث نکنید که سال ۲۰۰۹ یکی از سال های بینظیری تو صنعت گیم بوده و واقعا نمیشه یه بازی از اون سال رو کاملا بهتر از بقیه بازی های شاهکار اون سال دونست.
    ¦
    منون به خاطر تجدید یاد از این شاهکار گیم.

  • white savior گفت:

    همین سریش شاهکار بود ولی بعدیا چنگی به دل نمیزدن بخصوص آرکام نایت که دیگه بازی فقط بت موبیل شده بود

  • shahab_JN گفت:

    من با فیلم بتمن بیشتر از بازیش حال میکنم(نظر شخصی)

  • Iman گفت:

    من این بازی رو چند بار بازی کردم بدک نیس

  • DeadSpace گفت:

    کلٱ چهار گانه عالی بود،امیدوارم بازهم بسازنش :inlove:

  • Arsalan. گفت:

    من فکر کردم بازیش اونقدرا هم قشنگ نیس الان اینارودیدم نابود شدم 😮 :chic: خیلیی باحاله :blush:

  • maximus1370 گفت:

    واقعا نقد عالی بود حمزه جان.این بازی رو تجربه کردم و تنها موردی که به دلم ننشست محیط تاریک و یکنواختش بود.تمامی سری بتمن دارای محیطی تاریک هستن که این لازمه بتمن بودنه!ولی میشد از یکنواختی محیط ها کم کرد که از قسمت بتمن:تیمارستان به بعد سازندگان این مشکل رو هم رفع کردن و بازی تقریبا بی نقص تحویل دادن.عالی بود عالی :yes:

  • S.Stark گفت:

    “می‌توان به آن سر زد و در درگیری‌های فوق‌العاده‌اش ساعت‌ها وقت تلف کرد”
    تلف کرد ؟ :idk:

روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا
روزی روزگاری: به‌نام بتمن، به‌کام جوکر | نقد و بررسی عنوان Batman: Arkham Asylum - گیمفا