ظهور نگهبانان بلیزرد | پیش نمایش بازی Overwatch

در روزگاری به سر می‌بریم که تنور بازی‌های تمام آنلاین حسابی داغ شده است و شرکت‌های بزرگ هم به دنبال آن هستند تا از این غافله عقب نمانند؛ یکی The Division را می‌سازد، یکی هم به دنبال استفاده از تجربیات‌اش از Borderlands می‌رود و آشی به نام Battleborn می‌پزد؛ قبل‌تر هم که هیلوساز محبوب یعنی بانجی (Bungie) جهانی به نام Destiny خلق کرد. این آتش خانمان سوز به عناوین انحصاری هم رحم نکرد و کاروان پلتفرم‌های مایکروسافت (Microsoft) هم از یک بازی تمام آنلاین انحصاری بهره مند شدند. در این میان اما یک سازنده کم‌حرف ولی کاردرست هم آمده تا سری در میان سرها بلند کند و نشان دهد که پادشاه سرزمین سازندگان بازی‌های تمام آنلاین کیست. آن شرکت بلیزرد (Blizzard، که در کشور ما عمدتاً و به اشتباه بلیزارد تلفظ می‌شود ولی تلفظ صحیح آن بلیزرد است) نام دارد، همان شرکتی که هنوز هم به خاطر محبوبیت خارق‌العاده Diablo 2 که حدوداً ۱۶ سال پیش عرضه شده، پشتیبانی به عمل می‌آورد و برایش به روز رسانی منتشر می‌کند! همان شرکتی که هنوز و پس از گذشت ۱۲ سال از World Of Warcraft پول در می‌آورد! با این تفاسیر، آیا بلیزرد می‌تواند یک بار دیگر با بازی تمام آنلاین جدیدش یعنی Overwatch بازار را قبضه کند؟ در ادامه با گیمفا همراه باشید.

بلیزرد را طرفداران رایانه‌های شخصی خوب می‌شناسند، خیلی خوب. همان سازنده رویایی که طرفداران رایانه‌های شخصی هر بار با بازی‌های آن تا مدت‌ها سرگرم می‌شوند و بلیزرد برای‌شان به نوعی یک فرشته نجات در این بحبوحه کمبود بازی‌های انحصاری برای رایانه‌های شخصی است. آن‌ها سال‌ها است که با سه سری فوق‌العاده محبوب Warcraft، Diablo و Starcraft خود را به بازی‌بازان اثبات کرده‌اند و نزد آن‌ها به کیمیاگری می‌مانند که دست به هر چه می‌زند، به طلا تبدیل می‌گردد. آیا Overwatch این سنت را خواهد شکاند یا نه، قرار است به آن اعتلا ببخشد؟ برای پاسخ به این سوال باید ابتدا نگاهی به ویژگی‌های Overwatch داشته باشیم و ببینیم که اصلاً با چه عنوانی طرف هستیم.

آیا انقلابی شگرف در راه است؟

حتماً می‌دانید که در بازی‌های شوتر تمام آنلاین، داستان هیچ نقش اساسی و مهمی ندارد و وجودش هم البته چندان ضروری نیست؛ اگر هم سازنده‌ای بیاید و چیزی به اسم “داستان” را به بازی شوتر تمام آنلاین‌اش اضافه کند در اصل آمده و برای نیروها و گروه‌هایی که در بازی وجود دارند نامی خاص را اطلاق کرده و سعی داشته تا به مخاطبان بفهماند که “شوتر تمام آنلاین ما هم می‌تواند داستان داشته باشد! آیا مخالف هستید؟ پس خوب ببینید که بازی ما داستان دارد!” لازم به ذکر نیست که این مسئله در نهایت در حد همان بلوف‌های همیشگی می‌ماند و قرار نیست واقعاً در بازی شاهد “داستان” با آن معنای خاصی که از چنین کلمه‌ای در ذهن داریم، باشیم. بازی بلیزرد هم خیلی از این قاعده مستثنی نیست، نه قرار است یک داستان پیچیده و درگیر کننده را در خود جای دهد و نه قرار است که داستان آن به عنوان یکی از نقاط قوت آن مطرح شود. داستان بازی در آینده‌ای نزدیک و در سیاره زمین روایت می‌شود، سیاره‌ای که آن جلال و شکوه همیشگی‌اش را از دست داده و تبدیل به میدان نبردی خونین شده است. دلیل و مسبب تمامی این بدبختی‌ها فاجعه‌ای به نام Omnic Crisis است؛ طی این فاجعه کنترل زمین از دست انسان‌ها خارج می‌شود و روبات‌هایی که از هوش مصنوعی به نام Omnic بهره می‌برد کنترل زمین را به دست می‌گیرند. در این میان، سازمان ملل متحد (که این بار بلیزرد آن را جایگزین منجی همیشگی بازی‌های این چنینی یعنی آمریکا کرده است) دستور به تشکیل گروهی بین‌ المللی و همه فن حریف به نام Overwatch می‌دهد تا به این بحران خاطمه دهند. سال‌ها بعد، گروه Overwatch با وجود آن که توانسته این بحران را کنترل کند، به خاطر فعالیت‌های جنایت‌کارانه و ظالمانه دچار فساد و تفرقه می‌شود. کم کم ذهنیت مردم نسبت به گروه Overwatch که روزی ناجی جان‌شان بود عوض می‌شود. مردم اعضای گروه Overwatch را به چشم مزدورانی بی‌رحم می‌بینند. روزی مقر اصلی Overwatch منفجر می‌شود و به دنبال این حادثه رئیس این گروه یعنی جک موریسون (Jack Morrison) و معاون او گابریل رِیِس (Gabriel Reyes) کشته می‌شوند. این فاجعه که تصادفی به نظر می‌رسد، سرانجام باعث می‌شود تا گروه منحل شود. اعضای گروه باور دارند که این به خاطر توطئه چینی دقیق و بی‌نقص بدخواهان Overwatch بوده، ولی سازمان ملل زیر بار چنین مسئله‌ای نمی‌رود.

تصویری از قهرمانان بازی. واقعاً طراحی شخصیت‌ها خوب است.

اطلاعات داستانی منتشر شده از بازی در همین حد بوده و هنوز جزئیات بیشتری فاش نشده است. اطلاعات و جزئیات داستانی منتشر شده نوید داستانی درگیر کننده را به بازی‌بازان می‌دهند، ولی احتمالاً این فقط دورنمای ماجرا است. بازی تمام آنلاین است و پتانسیل‌اش برای بی داستان بودن! پس بهتر است از همین ابتدا کمی انتظارات‌مان در مقوله داستان را پایین بیاوریم تا مبادا در آینده ناامید شویم. احتمالاً تمام آن ماجراهایی که مربوط به داستان بازی هستند در نهایت طی چند میان پرده (همان Cut-scene) روایت می‌شود و به یک سرانجام می‌رسد. دلیل آن که تا این حد سعی در پایین آوردن انتظارات داریم، عملکرد بازی‌های دیگر در سبک شوتر تمام آنلاین بوده است و بس؛ وگرنه هیچ تضمینی وجود ندارد که داستان Overwatch هم در سطح بقیه بازی‌های این سبک باقی بماند و صرفاً عاملی برای خالی نبودن عریضه باشد. شاید بلیزردی‌ها با Overwatch می‌خواهند عامل داستان را در این سبک که جدیداً رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفته از ابتدا تعریف کنند و استانداردهای جدیدی به وجود بیاورند. یکی از موارد دیگری که در نمایش‌ها و میان پرده‌های مختلف بازی هویدا بود، دیالوگ‌های شخصیت‌ها بود. به نظر همچون سری بازی‌های Borderlands اینجا هم شاهد شوخی‌ها و بذله‌گویی‌های مختلفی خواهیم بود که به جذاب‌تر شدن بازی کمک شایانی خواهد کرد. در مورد مسائل داستانی تا زمان عرضه بازی نمی‌‎توان به طور دقیق اظهار نظر کرد، ولی به نظر پایه و اساس داستان بازی از پتانسیل خوبی برخوردار است و باید ببینیم که به اقتضای سبک بازی، بلیزرد تا چه حد می‌تواند به آن شاخ و برگ دهد و از آن به نحو احسن استفاده کند. اگر بلیزرد بتواند در داستان سرایی بازی‌های شوتر تمام آنلاین انقلاب شگرفی ایجاد کند، بدون شک کار بزرگی انجام داده است و تا سالیان سال از آن‌ها به نیکی یاد می‌شود.

پیش به سوی بُکُش بُکُش!

بدون شک مهم‌ترین عنصر هر بازی تمام آنلاین، گیم پلی آن است و به همین علت نمی‌توان مثل داستان آن را فرعی و کم‌اهمیت دانست. گیم پلی این گونه بازی‌ها موفقیت یا عدم موفقیت کلی آن‌ها را تعیین می‌کنند پس سازندگان تمام تلاش خود را می‌کنند تا حداقل گیم پلی عنوان‌شان بتواند در سطح استانداردهای روز قرار بگیرد و بازی‌بازان را راضی کند. بازی در نگاه اول چیز جدیدی برای عرضه ندارد، حداقل نه آن چیزی که ارزش داشته باشد تا در کنار این خیل عظیم بازی‌های شوتر تمام آنلاین (که هزینه‌هایی که باید برای‌شان کرد صرفاً در آن ۶۰ دلار مربوط به خود بازی خلاصه نمی‌شود و عملاً بدون بسته‌های الحاقی که عمدتاً هم پولی هستند، بازی ناقص است) آن را انتخاب کرد و بابت آن هزینه کرد، علی‌الخصوص از آن جا که بازی قرار است در یکی از شلوغ‌ترین ماه‌های سال جاری عرضه شود و همگام با آن‌ بازی‌های مختلفی پای خود را به بازار باز خواهند کرد. البته این دیدگاه صرفاً مربوط به زمانی است که نگاهی بسیار سطحی و گذرا به بازی داشته باشید. همچون برخی دیگر از بازی‌های شوتر تمام آنلاین در این نسل، Overwatch هم شما را به حضور یافتن در یک تیم دعوت می‌کند، این بار تیمی متشکل از ۶ قهرمان. بازی Battleborn هم اندکی زودتر از این بازی به بازار عرضه خواهد گشت و در آن عنوان هم (که از قضا شباهت‌هایش با Overwatch کم نیست!) دقیقاً باید در یک تیم حضور پیدا کنید، با این تفاوت که تیم‌های Battleborn متشکل از ۵ بازی‌باز خواهد بود. در Overwatch دو تیم شش نفره در مقابل هم قرار خواهند گرفت و در حالت‌های مختلف بازی (که تا به این لحظه مشخص شده که ۳ حالت از ابتدا در دسترس قرار خواهد گرفت) باید با هم به نبرد بپردازند. بیایید نگاهی به این ۳ حالت مختلف بیندازیم.

گیم پلی بازی بسیار جذاب خواهد بود.

در اولین حالت که با نام Assault شناخته می‌شود، یکی از گروه‌ها در نقش مهاجم و دیگری در نقش مدافع قرار خواهد گرفت. گروه مهاجم وظیفه دارد تا ۲ نقطه مشخص از نقشه را به تصرف خود در بیاورد و طبیعتاً تیم مدافع نیز باید آن‌ها را متوقف کند. گیم پلی بازی در این حالت به شدت سریع و طوفانی خواهد بود و تیم مهاجم باید با بیشترین سرعت ممکن خود را به نقاط مشخص شده در نقشه برساند تا بتواند آن‌ها را تصرف کند. دومین حالت بازی Control نام دارد. در این حالت هر دو گروه باید سعی کنند تا پایگاه‌های فرماندهی مشخصی را به تسخیر خود در بیاورند و از آن محافظت کنند. این کار تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که میزان تسخیر شدن پایگاه به ۱۰۰ درصد برسد. برنده نیز گروهی خواهد بود که بتواند از ۳ پایگاه، حداقل ۲ پایگاه را تسخیر کند. این حالت نیز جذابیت‌های خود را خواهد داشت؛ بدون شک این نکته که در این حالت هر دو گروه باید در نقش مهاجم ظاهر شوند برای عده‌ای بسیار جالب خواهد بود. در سومین حالت بازی یعنی Escort، گروه مهاجم باید محموله‌ای را در مدت زمانی خاص به نقطه‌ای مشخص برساند. در عین حال، تیم مدافع باید جلوی آن‌ها را بگیرد. این محموله‌ها در مسیر مشخصی حرکت می‌کنند و تنها زمانی به راه خواهند افتاد که حداقل یکی از افراد تیم مهاجم به آن نزدیک باشد. البته، تیم مهاجم در ابتدا باید این محموله را به چنگ خود درآورد و سپس آن را به سمت نقطه مشخص شده در نقشه هدایت کند و در همین حال از آن محافظت به عمل آورد. به هر حال هر کدام از این ۳ حالت، برای عده‌ای از بازی‌بازان دوست داشتنی و جذاب جلوه خواهد کرد و آن‌ها به تهیه بازی ترغیب می‌کند. خوشبختانه حالت‌های مختلفی که در بازی وجود دارند واقعاً از برخی جهات با یکدیگر تفاوت دارند و همچون برخی بازی‌های دیگر، تفاوت حالت‌ها با یکدیگر در حد نام و برخی از جزئیات نخواهد بود.

شخصیت‌ها نیز در بازی نقش بسیار مهمی را ایفا خواهند کرد. تا کنون ۲۱ شخصیت مختلف برای بازی معرفی شده است. در بازی ۴ گروه مختلف برای شخصیت‌ها وجود دارد و هر شخصیت، در یکی از این گروه‌ها طبقه بندی می‌شود. هر کدام از این گروه‌ها ویژگی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فرد و خاصی را دارند. شخصیت‌های هجومی یا همان Offense در بازی سرعت و تحرک بالایی دارند و می‌توانند صدمات زیادی به دشمنان وارد کنند، اما، برای برقراری توازن در بازی آن‌ها در عوض خیلی زود هم آسیب می‌بینند. شخصیت‌های تدافعی یا Defense در بازی به ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاصی دسترسی دارند تا بتوانند به مدد آن‌ها شخصیت‌های هجومی را از بین ببرند. آن‌ها به طور مثال می‌توانند برای دشمنان تله بگذارند. در هر کدام از دو گروه Offense و Defense 6 شخصیت مختلف وجود خواهد داشت. سومین گروه از شخصیت‌ها Tank نام دارد. شخصیت‌های این گروه بیشتر از بقیه‌ شخصیت‌ها می‌توانند در مقابل خطرات و آسیب‌های مختلف مقاومت کنند و به همین جهت می‌توانند سد دفاعی بسیار خوبی باشند و حواس دشمنان را به خود معطوف کنند. در این گروه ۵ شخصیت مختلف وجود خواهد داشت. چهارمین و آخرین گروه هم Support نام دارد. شخصیت‌های این گروه همان طور که از نام‌اش پیدا است، توانایی زیادی در بالا بردن قابلیت‌های دیگر اعضای گروه دارند و حتی می‌توانند برخی از قابلیت‌های اعضای گروه مقابل را نیز برای مدتی غیر فعال کنند. آن‌ها می‌توانند هاله‌ای را ایجاد کنند که پشت آن شخصیت‌ها از خطر گلوله‌های دشمن در امان می‌مانند. آن‌ها توانایی از بین بردن همین هاله که دشمنان آن را ایجاد کرده‌اند را نیز خواهند داشت. ۴ شخصیت در گروه Support وجود خواهد داشت.

جالب اینجا است که تفاوت‌ها و تمایزهای میان شخصیت‌ها تنها به خاطر متفاوت بودن گروه‌شان نخواهد بود و مثلاً به این ترتیب نیست که تمامی اعضای گروه Offensive شبیه به هم باشند. هر کدام از شخصیت‌ها (در هر گروهی که طبقه بندی شوند) دارای قابلیت‌ها و ویژگی‌های منحصر به فردی خواهند بود و صرفاً ظاهر آن‌ها با هم تفاوت ندارد، بلکه سبک مبارزه هر کدام از آن‌ها نیز با دیگری متفاوت است. به طور مثال شخصیتی چون تریسر (Tracer) با شخصیت گنجی (Genji) تفاوت‌های زیادی دارد، اگر چه هر دو در دسته Offense طبقه بندی می‌شوند.

نقشه‌های مختلفی نیز در بازی وجود خواهند داشت که هر یک شامل محیط‌های متنوعی می‌شود. تا کنون وجود ۱۲ نقشه در بازی تائید شده که تمامی آن‌ها از همان روز اول عرضه در دسترس قرار خواهند داشت. این نقشه‌ها هر یک بر اساس منطقه‌ای واقعی ساخته شده‌اند و به همین جهت نقشه‌های موجود در بازی بسیار متنوع و جالب توجه هستند. به طور مثال، در بازی نقشه‌ای به نام هانامورا (Hanamura) وجود دارد که در اصل تلفیقی از توکیوی مدرن و توکیوی اصیل و قدیمی است و در آن بناهای تاریخی و اشرافی بسیار زیبایی وجود دارد. همچنین از این نقشه به عنوان زادگاه دو شخصیت هانزو (Hanzu) و گنجی یاد می‌شود. این نقشه در حالت Assault قابل بازی است. نقشه دیگری نیز در بازی با نام هالیوود (Hollywood) وجود دارد که طراحی آن منطبق بر بلوار هالیوود (Hollywood Boulevard) واقع در شهر لس آنجلس است و در حالت Escort قابل انتخاب است. در بازی نقشه‌های متنوع و مختلفی وجود خواهند داشت و به طور مثال شاهد نقشه‌هایی هستیم که در طراحی آن‌ها از معابد باستانی نپال (Nepal) یا اهرام ثلاثه مصر الگوبرداری شده است. هر نقشه مربوط به حالتی خاص از بازی خواهد بود و به طور مثال در حالت Control نمی‌توان از نقشه هالیوود (که در انحصار حالت Escort است) استفاده نمود. هر کدام از این نقشه‌ها طراحی بسیار چشم‌گیر و زیبایی نیز دارند و این موضوع نشان می‌دهد سازندگان زمان بسیاری را صرف طراحی آن‌ها کرده‌اند.

شخصیت‌ها در ۴ گروه مختلف طبقه بندی خواهند شد.

سازندگان در طراحی نسخه کنسولی بازی از استودیو تری آرک (Treyarch) سازنده سری بازی‌های Call Of Duty: Black Ops کمک گرفته‌اند تا بازی‌بازان کنسولی با سیستم نشانه گیری بازی به مشکل نخورند. استودیو تری آرک در طراحی سیستم کمک در نشانه گیری (Aim Assist) با سازندگان همکاری داشته پس می‌توان مطمئن بود که این سیستم در بازی به خوبی عمل خواهد کرد. از طرف دیگر، متعادل سازی نسخه‌های کنسولی از نسخه رایانه‌های شخصی جدا خواهد بود. این تصمیم را سازندگان به این جهت گرفته‌اند که تنظیمات نسخه کنسولی در تجربه بازی‌بازان رایانه‌های شخصی تاثیر منفی نگذارد. جز این موارد و البته تنظیمات گرافیکی، نسخه‌های کنسولی و رایانه‌های شخصی تفاوت خاصی با یکدیگر نخواهند داشت.

این بازی نیز از گزند حواشی در امان نماند و در ماه مارس امسال (چیزی حدود ۲ ماه پیش) حاشیه‌ عجیبی پیرامون Overwatch درست شد. یکی از طرفداران در انجمن اینترنتی مربوط به بازی اذعان داشته بود که ژست گرفتن شخصیت تریسر پس از پیروزی در بازی بیش از حد جاذبه جنسی دارد و سازندگان با هدف جذب مخاطب بیشتر این چنین او را طراحی کرده‌اند. خوشبختانه، سازندگان با این مسئله بسیار خوب و محترمانه برخورد کردند و جف کَپلان (Jeff Kaplan) کارگردان بازی، ضمن عذرخواهی از آن طرفدار اعلام کرد که آن‌ها به هیچ وجه قصد ندارند تا کسی هنگام تجربه Overwatch احساس ناراحتی کند و دچار سو تفاهم شود. به همین جهت سازندگان نحوه ژست گرفتن او در بازی پس از پیروزی را تغییر دادند. این مسئله واکنش‌های گوناگونی را در محافل مختلف دربرداشت و برخی سازندگان را به خود سانسوری و سرکوب ایده‌های خود متهم کردند و اعتقاد داشتند که به خاطر نظر یک نفر، نباید در بازی تغییری به وجود بیاید. برخی دیگر هم بلیزرد را به خاطر احترام به نظر طرفدارش ستودند و از این حرکت کار به عمل آوردند. جف کَپلان نیز برای آرام کردن مخالفان این موضوع، اعلام کرد که خود تیم سازنده هم در مورد ژست شخصیت تریسر به اطمینان خاطر نرسیده بوده و قصد داشته تا آن را تغییر دهد. در هر صورت، ژست شخصیت تریسر به خاطر اعتراض آن طرفدار تغییر پیدا کرد و حواشی ناشی از این مسئله خیلی زود کنار گذاشته شدند.

دختر حاشیه ساز Overwatch!

از لحاظ گرافیکی هم می‌توان امیدوار بود که سازندگان به خوبی از پس وظیفه خود بربیایند. با وجود سیل عظیمی از بازی‌ها که این روزها به بازار عرضه می‌شوند و هر یک با خود تکنولوژی‌ها و دستاوردهای گوناگونی را در زمینه‌های گرافیکی وارد صنعت بازی‌های کامپیوتری می‌کنند، نمی‌توان گفت که از لحاظ فنی Overwatch خیلی انقلابی و نوآور خواهد بود، ولی به لطف طراحی بسیار زیبا و گرافیک هنری بسیار خوب خود Overwatch گلیم خود را از آب بیرون خواهد کشید. بازی از سبک گرافیکی خاصی بهره می‌برد و کمی انیمیشن گونه به نظر می‌رسد، درست شبیه به بازی Battleborn. در بازی از طنز خاصی هم استفاده شده که در دیالوگ‌ها و حتی برخی انیمیشن‌ها و میان پرده‌ها (Cut-scene) هویدا است. باید ببینیم سازندگان تا چه حد در زمینه بهینه سازی بازی خوب عمل می‌کنند، چرا که در بازی‌های تمام آنلاین نرخ فریم نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند و به همین جهت هر گونه کم کاری از جانب سازندگان در این زمینه مشکلات جبران ناپذیری را به بازی وارد خواهد کرد. وظیفه ساخت موسیقی‌های بازی نیز بر عهده نیل اَکری (Neal Acree) بوده که پیش از این کارهای او را در بازی‌هایی چون Diablo 3 و StarCraft 2: Legacy Of The Void شنیده‌ایم و آهنگساز نام آشنایی است.

آیا باز هم بلیزرد رو سفید خواهد شد؟

بلیزرد پس از مدت‌ها یک IP کاملاً جدید را به بازار عرضه خواهد کرد، آن هم در سبکی که هیچ تجربه‌ای در آن ندارد. Overwatch یک تیغ دو لبه است، یا باز هم بلیزرد را رو سفید خواهد کرد یا برعکس، تمام امیدها را کور خواهد کرد و یک شکست تلقی خواهد شد. ساخت یک بازی تمام آنلاین آن هم در این روزگار کار سختی نیست، ولی موفق کردن آن هم کار هر سازنده‎‌ای نیست. Overwatch در ماهی عرضه می‌شود که Battleborn بازی جدید سازندگان Borderlands هم منتشر خواهد شد، پس یعنی در زمینه فروش هم رقابت سختی خواهد داشت (تازه بدون در نظر گرفتن دیگر بازی‌های این ماه چون Doom و Uncharted 4: A Thief’s End) و به همین جهت هر گونه لغزش و کم کاری سازندگان نتیجه منفی در پی خواهد داشت. بیایید منتظر بمانیم و ببینیم که بلیزرد این بار چه خواهد کرد. Overwatch در تاریخ ۲۴ مِه ۲۰۱۶ (برابر با ۴ خرداد ۱۳۹۵) برای پلتفرم‌های پلی استیشن ۴، اکس باکس وان و رایانه‌های شخصی عرضه خواهد شد.