در جستجوی روزهای طلایی | نقدی بر Tiger Woods: PGA Tour 13

نقد و بررسی این عنوان چندی پیش و در هنگام عرضه‌ی بازی نوشته شد، اما با توجه به بی مهری‌های عزیزان در داخل کشور نسبت به این بازی، تصمیم گرفتیم تا این نقد و بررسی را در سایت نیز منتشر کنیم.

سری بازی‌های Tiger Woods از هنگام عرضه‌ی نخستین عنوان تا به حال هواداران بسیاری را مجذوب خود کرده‌اند. علل این امر نیز محبوبیت فردی “تایگر وودز” و هم‌چنین گیم‌پلی بسیار قابل لمس و عامه‌پسند بازی بوده است. نحوه‌ی طراحی مکانیک‌ها و المان‌های گیم‌پلی بازی به نحوی بوده است که از یک گلف‌باز حرفه‌ای تا یک فردی که هیچ آشنایی قبلی با این ورزش ندارد از روند بازی لذت می‌برد؛ اما متاسفانه چند سالی است که این عنوان نیز هم‌چون برخی از عناوین نسل‌های گذشته که وارد نسل جدید شدند، با مشکل تکراری شدن و عدم تنوع و تغییرات وسیع در هر شماره‌ی خود مواجه می‌شود. این عدم تنوع به قدری ملموس است که اگر نسخه‌ی ۱۳ این عنوان را تهیه نکرده و هم‌چنان به بازی کردن با نسخه‌ی ۱۲ بپردازید، چیز زیادی را از دست نخواهید داد.

اگر بخواهیم دقیق به Tiger Woods: PGA Tour 13 نگاه کنیم اولین چیزی که جلب توجه می‌کند سیستم کنترل جدید بازی است. این سیستم که اجازه‌ی مانور بیشتر بازیباز بر روی چرخش چوب گلف را می‌دهد بازی را تا حد بسیاری به واقعیت نزدیک کرده است، علاوه بر این کاربری ساده و منحصر به فرد آن نیز سبب می‌شود تا بیش از پیش از این سیستم لذت ببریم. اما متاسفانه جلوه‌های صوتی بازی در این بخش کار را تا حدی خراب می‌کنند. صدای تولید شده از برخورد توپ با یک زمین چمن با صدای آن هنگام فرورفتن در یک گودال شن و ماسه فرق چندانی نمی‌کند! در عوض این جلوه‌های صوتی ناامید‌کننده EA در زمینه‌ی موسیقی کم و کسری نگذاشته است و مثل همیشه با موزیک‌های لایسنس‌شده‌ی خود پذیرای مخاطبان است.

اگر شما جزو افرادی هستید که از تغییر مکانیک‌های کنترل بازی ناراضی هستید، بازیسازان پشتیبانی بازی از کینکت را برای شما ساخته‌اند! این بخش با وجود مشکلات مختلف هم‌چون تشخیص نه‌چندان دقیق حرکات سریع باز هم خوب طراحی شده است و لذت بخش است؛ خصوصا اگر برای کنترل بازی از یک چوب گلف واقعی بهره بگیرید.
در کنار مباحث کنترل؛ Mode های اضافه‌شده به بازی نیز جزو تغییرات بازی نسبت به نسخه‌ی پیشین خود هستند. یکی از جالب‌ترین این Modeها بخش Tiger Legacy است. این بخش داستان زندگی اسطوره‌ی ورزش گلف آقای تایگر وودز را از سنین خردسالی تا به سال‌های آینده به تصویر می‌کشد. به طور کل این بخش جذاب به نظر می‌رسد و ایده‌ی نسبتا جالبی است، اما متاسفانه نحوه‌ی اجرا شدن آن در حد چیزی نیست که ما از این عنوان توقع داشتیم. یکی از مهم‌ترین علل این امر نیز Objectها یا به اصطلاح اهداف بسیار مصنوعی و مزحکی است که سازندگان برای این بخش در نظر گرفته‌اند. در کنار این بخش، بخش‌های قدیمی هم‌چون Carrer Mode نیز به قوت خود باقی هستند و هم‌چنان می‌توانند رضایت هواداران را جلب‌کنند.
علاوه بر بخش‌های یاد شده، بخش گرافیکی بازی نیز یکی از نقاط قوت آن است. بخش گرافیکی بازی به عنوان یک بازی شبیه‌ساز ورزش عالی و به عنوان یک بازی روز خوب کارشده است. اگر هم یک مقایسه‌ی گرافیکی بین کنسول‌ها به عمل بیاوریم، شاهد کیفیت بهتر بازی در نسخه‌ی اکس‌باکس هستیم. البته این گفته به این معنی نیست که بازی خالی از اشکال است، بلکه در مقایسه با عناوین قبلی سری روند رو به رشدی را داشته است.
با وجود نکات منفی و عقب‌گرد‌های بازی نسبت به نسخه‌ی پیشین خود، نتیجه‌گیری در رابطه با تهیه و یا عدم تهیه‌ی آن را بر عهده‌ی خودتان خواهیم گذاشت؛ اما اگر بازی را تهیه نکردید مطمئن باشید که چیز زیادی را از دست نداده‌اید.

گیم‌پلی: ۷.۵
گرافیک: ۸.۰
صداگذاری و موسیقی: ۷.۰
جذابیت: ۷.۰
ارزش: ۷.۳

نکات مثبت: یک عنوان عالی برای هواداران ورزش گلف، پشتیبانی خوب از کینکت، سیستم جدید ضربات، گرافیک زیبا و در بین عناوین ورزشی.

نکات منفی: تغییرات کم نسبت به نسخه‌ی پیشین، صداگذاری نامناسب، مشکلات بخش Tiger Legacy، اشکالات اندک در کنترل با کینکت.

نویسنده: امیر گلخانی