نامه‌ی سرگشاده به مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه ای

جناب آقای حسن کریمی قدوسی سلام‌علیکم
چند وقتی است در جروبحث با خودم هستم که این کار را بکنم یا نه. بالاخره در آخرین روزهای سال ۹۴ تصمیم بر این گرفتم که در دل خودم را با شما مطرح کنم چراکه فکر می‌کنم اگر سال تمام شود کار از کار گذشته است. شاید اصلاً ندانید که موضوع از چه قرار است و مقداری متعجب شده باشید و شاید هم فکر کنید باز هم یک نفر می‌خواهد ایرادهای بنی‌اسرائیلی از بنیاد بگیرد. اما اتفاقاً خیالتان راحت باشد موضوع بنیاد نیست، این دفعه موضوع «انستیتو ملی بازی‌سازی» است. همان‌جایی که بعد از تعطیل شدن دانشگاه جامع علمی کاربردی الآن تنها نهاد آموزشی ویدئوگیم کشور است.

یک سال است که دندان سر جگر گذاشتم و منتظر شدم ببینم بالاخره چه می‌شود، سعی کردم کمک کنم که اوضاع بهتر شود، سعی کردم بقیه را متقاعد کنم که اصلاً اتفاق بدی نیفتاده و انستیتو کما فی‌السابق کار می‌کند. اما اساساً اشتباه کرده بودم. انستیتو در سال ۹۴ همواره رو به پرتگاه حرکت کرد و هیچ‌کس هم جلویش را نگرفت. هیچ‌کس نگفت در انستیتو چه خبر است یا دارد چه اتفاقی می‌افتد. برادر کریمی شما اصلاً کنترل می‌کنید که در تنها نهاد آموزشی ویدئوگیم ایران چه می‌گذرد؟! چه چیزهایی تدریس می‌شود؟ چه کسانی درس می‌دهند؟ برای نمونه به شما عرض می‌کنم که تا جایی که من اطلاع دارم افراد زیر تا آخرین روزهای سال ۹۴ در انستیتو مشغول تدریس بوده‌اند:
– شهاب کشاورز – مبانی بازی‌سازی
– امیرحسین عرفانی – مبانی هنرهای دیجیتال ، مبانی مدل‌سازی سه‌بعدی
– سعید جلابی – رنگ‌آمیزی دیجیتال
– آریا بینا – بازی‌های غیر دیجیتال
– سلمان عبداللهی C# و Unity
– سامان مهرابی – PHOTOSHOP
– مهرداد ملک احمدی – طراحی ۱، طراحی ۲
– حجت جعفری – C#
برادر کریمی تابه‌حال شده‌است که از مسئولین انستیتو بپرسید که این چیزهایی که در انستیتو تدریس می‌شود چه ربطی به بازی‌های رایانه‌ای دارد؟! مگر ما کم دانشگاه داریم که برنامه‌نویسی تدریس کنند؟! مگر کم مدرسه هنر و دانشگاه و موسسه خصوصی هنر داریم که هنر دیجیتال تدریس کنند؟! پس طراحی بازی و طراحی مرحله و بیزینس در ویدئوگیم و مکانیک بازی‌ها چه شد؟! برادر اصلاً تابه‌حال یک‌بار شده است یک نفر را در انستیتو بازخواست کنید که شما دارید آن‌جا چه می‌کنید؟! یک‌بار شده یک ناظر بفرستید ببینید این آقایانی که در حال تدریس هستند چه تدریس می‌کنند؟! یا اصلاً از کجا آمده‌اند؟! سابقه‌ی تدریس‌شان چه است یا اساساً سابقه‌ی چیزی دارند در کل یا نه؟! رزومه‌شان را کی کنترل کرده؟! چند نفر اول فهرست البته که تکلیفشان روشن است اما دیگران که روشن نیست چه؟! آیا قبلاً افرادی در همین انستیتو تدریس نمی‌کردند که تکلیفشان خیلی روشن‌تر بود؟! سابقه‌شان خیلی مهم‌تر بود؟! چه اتفاقی افتاده که وضع یک موسسه‌ی آموزشی با گذشت زمان و تجربه‌اندوزی بیشتر بدتر و وخیم‌تر شده؟! مگر ما نباید الان مدرس‌های با سابقه‌تری تسبت به سال‌های پیش داشته باشیم؟! پس چرا نداریم؟! هر کسی در این میان مقصر باشد شما می‌توانید او را بازخواست کنید. یعنی وظیفه دارید که بازخواست کنید. یعنی از شما انتظار می‌رود که بازخواست کنید.
یا این‌که انستیتوی ملی بازی‌سازی تبدیل‌شده است به یک حکومت خودمختار که هرکسی را از هرجایی که خودش صلاح بداند وارد سیستم آموزشی ویدئوگیم ایران می‌کند؟! تا جایی که یادم هست دبستانی که ۲۵ سال پیش در آن درس خواندم یک هیئت متشکل از سه چهار نفر داشت که تصمیمات کلیدی را باهم می‌گرفتند. تا جایی که من می‌دانم تمام دانشگاه‌ها و مدارس ایران یک هیئت مؤسسین یا هیئت‌علمی یا همچون چیزی دارند که اگر یک نفر شد رئیس هر کار دلش خواست یا شب خوابش را دید نتواند بکند.
برادر کریمی من یادم هست که اولین پیش‌نویس طرح درس انستیتو در دفتر «دنیای بازی» نوشته شد. اولین پیش‌نویس موضوعات قابل تدریس در انستیتویی که هنوز تأسیس نشده بود توسط آقایان بابک نمازیان، طه رسولی، متین ایزدی، مرحوم شروین استادزاده و بنده نوشته شد. (البته من فقط همین‌ها را می‌دانم شاید کسان دیگری هم بوده‌اند) آقای کریمی تو را به خدا به من بگویید پیش‌نویس کنونی طرح درس انستیتو را چه کسی نوشته است که این‌قدر به ویدئوگیم ربط دارد؟!
می‌دانید چرا یک هیئت چند نفره در بدو تأسیس برای انستیتو تصمیم گرفت؟ چون آقا محمد مهدی بهفر این‌طور خواست. ایشان هم طبیعتاً می‌توانست یک کاغذ از جیب مبارکش دربیاورد و خودش با همان کاغذ برای تأسیس انستیتو همه‌ی تصمیمات را بگیرد. اما ایشان کارش را بلد بود.
برادر کریمی چرا باید آقایان فصیحی و ژیان برای خودشان دوره‌ی آموزشی جداگانه برگزار کنند و در انستیتوی ما آقایانی که در فهرست بالا می‌بینیم درس بدهند؟! آقای کریمی این خبر خیلی بدی است، خیلی بدتر از این‌که افراد کنونی گرداننده‌ی انستیتو درک کنند. اگر امروز فصیحی و ژیان راه خودشان را سوا کرده‌اند،‌ ۶ ماه طول نمی‌کشد که هیچ‌کس برای انستیتو تره هم خورد نمی‌کند. آقای کریمی عزیز این اتفاقات قبلاً در دانشگاه‌های ما افتاده است و جوابش را پس داده است، همان‌طور که استادان بزرگ هنر و موسیقی ما حاضر نیستند در دانشگاه‌های ما تدریس کنند، استادان بزرگ ویدئوگیم ما هم دیگر حاضر نخواهند بود در انستیتو تدریس کنند. تو را به خدا همان بلاهایی که در دانشگاه سر ما آوردند و ما فقط حرص خوردیم و غر زدیم را خودمان دیگر سر خودمان نازل نکنیم. به خدا فهمیدن این‌که در دنیای کوچک ویدئوگیم ایران کی از کی بهتر است یا چی از چی درست‌تر است آن‌قدر هم کار سختی نیست.
برگزاری کارگاه و نمایش و کنفرانس البته که کار مفیدی است اما در بستری که همه‌چیزش درست‌ودرمان باشد و آن قسمت‌ها را کم داشته باشد، نه این‌که در آموزشگاه ویدئوگیم فقط برنامه‌نویسی و طراحی هنری تدریس شود بعد هفته‌ای هفت بار کارگاه داخلی و خارجی برگزار شود و من هم به‌عنوان بوق‌چی استخدام شوم تا در بوق و کرنا کنم.
اصلاً منظورم از گفتن این حرف‌ها این نبود که انستیتو روند خوبی ندارد یا در حال از بین رفتن است، انستیتو کلاً از بین رفته است.
برادر کریمی می‌دانی که اگر شروین استادزاده زنده بود گوش همه‌مان را می‌گرفت و نمی‌گذاشت به میل و سلیقه‌ی شخصی عمل کنیم. نمی‌توانم تحمل کنم جایی که وقتی تأسیس شد امید و شوق را به بازی‌سازان و گیمرهای ایران وارد کرد الآن تبدیل شود به کافی‌شاپ. یک دست‌خط هم برای شما ضمیمه کرده‌ام تا یادتان بیافتد که مبانی فکری امثال بنده و شما چه بوده و هست.
برادر کریمی من به شما خیلی صادقانه می‌گویم و مطمئن هستم شما هنوز آقای کریمی هستید که من از سال‌ها قبل می‌شناختم، هرکسی که دارد برای انستیتو تصمیم می‌گیرد کارش را اصلاً بلد نیست، حالا می‌خواهد آقای کشاورز باشد، آقای آشتیانی باشد، جان کارمک باشد یا رئیس‌جمهور بولیوی. نگذارید تنها نهاد آموزشی ویدئوگیم ایران نابود شود، همین حالا هم خیلی دیر شده، اگر دیر نشده بود بنده حضوراً خدمت می‌رسیدم و صحبت می‌کردیم اما کار از حد قطعاً گذشته است.

من الله توفیق
۲۵ اسفند ۹۴
در آخرین روزهای عمر انستیتو
آرش حکیمی