به نام ملت، به نام آرامش | نقد و بررسی بازی The Division

در زمستان تاریک شهرم، مرگ شادی می‌کند و مردمان شهرم را با خود به گورستان می‌برد. به جای جشن و شادی و خوردن غذای سال نو باید، عزا و غصه بگیریم و شکم‌هایمان را با دارو‌های تلخ و گهگداری غذاهای زننده سیر کنیم. تقصیر ما نیست، تقصیر دولتی است که برای انجام یک سری پروژه‌های بیولوژیک، یک ملت را به خاک سیاه نشاند. ما آخرالزمان را حس می کنیم و با آن می جنگیم. اما غصه خوردن تا کی؟ گریه و زاری تا کی؟ چرا باید منتظر یک معجزه باشیم تا دوباره شهرمان به آرامش برگردد؟ چرا خودمان باعث ایجاد معجزه نشویم؟ من اینجا هستم به عنوان اولین سربازی که می‌‌خواهم معجزه را به وجود بیاورم. مطمئن هستم انسان‌هایی هم هنوز در شهرمان هستند که مقابل این مشکلات سینه سپر خواهند کرد و برای آبادی کشورشان تا پای مرگ هم می‌جنگند. من خانواده‌ام را رها می کنم برای نبردی که آبنده آن‌ها را به خطر نیاندازد. جوانان کشورم هم همینطور. پس “به نام ملت” شروع می‌کنیم.

به نام ملت، به نام آرامش… خب باید ببینیم پس از این همه انتظار چی برامون درست شد.

داستان بازی از جایی شروع می شود که شما به عنوان اولین سرباز امینیتی از گروه DIVISION وارد این نبرد سخت و سنگین می‌شوید که باید با سربازان دیگر که مثل شما یک بازیکن واقعی هستند، ویروس موجود در شهر را از بین ببرید و به کل شهر را پاکسازی کنید. اما منبع اصلی این ویروس چی بود؟ برای یافتن جواب این سوال نگاهی به زمستان سال ۲۰۰۱ در ایالات متحده آمریکا می‌اندازیم. زمانی که کاخ سفید محرمانه روی پروژه‌ای کار می کرد تا قدرت و سرعت عمل مقامات و کشور را بسنجد، ناگهان همه چیز بهم میریزد و کنترل از دسترس خارج می‌شود. طراحان این عملیات عبارتند از: Tara O’Toole  و Thomas Inglesby  از مرکز استراتژی‌های زیستی-دفاعی جان هاپکینز (CCBS)، مرکز مطالعات بین المللی استراتژی و Randy Larsen و Mark DeMier از مرکز خدمات آنالیزی، آن را طراحی کرده بودند. طرحی محرمانه که قرار بود در سکوت کامل انجام شود و با سناریویی که از قبل نوشته شده بود، قرار بود که مقامات کاخ سفید مثل بازیگران نقش خود را بازی کنند و بدون اطلاع داشتن از برنامه شیوع ویروس، کار را شروع کنند. این طرح قرار بود محرمانه بماند؛ اما به طور ناگهانی تمام طرح های این برنامه لو میرود و همه چیز برای مردم روشن می شود. در اوایل کار این طرح با مخالفان بسیار زیادی رو به رو شد و مقامات کاخ سفید هیچگونه اهمیتی به این مخالفان و گفته های آنان نمی داد و طی جلسه ای که کاخ سفید با طراحان این پروژه داشت، تصمیم بر این شد که انجام عملیات را به تعویق بیاندازند. بالاخره پس از اینکه آرامش به شهر برگردانده شد در ۲۲ و ۲۳ ژوئن سال ۲۰۰۱ طرح اجرا شد. طی تصمیمی که گرفته شده بود، قرار بر این شد تا این ویروس از طریق پول ها شیوع پیدا کند تا تقریبا تمام مردم دچار این نوع از ویروس شوند. با این حال پروژه شروع شد اما مقامات کاخ سفید نمی دانستند که دچار چه گرفتاری شده اند. پس از گذشت چند ماه کشور به مرز نابودی رفت. خساراتی که وارد شد، هیچگاه جبران پذیر نبود. از طرفی دیگر گروه های تروریستی نیز از این عملیات استقبال کرده‌اند و حتی المکان از این پروژه در مقابل نیروهای مردمی و نظامی پشتیبانی کرده‌اند. با اینکه این عملیات، یک عملیات بیولوزیکی هم بود پس بهتر است نگاهی به تاریخچه جنگ بیولوزیک بیاندازیم و نحوه تولد آن را با هم مرور کنیم.

نماد بین المللی خطر عوامل بیولوزیکی

در سال ۱۳۴۶ میلادی طاعون، سپاهیان تاتار را در حین حمله به کافا در کریمه در هم شکست. حمله کنندگان نعش کشته‌ها را در پای دیوارهای شهر رها کردند. در نتیجه این کار و با رفت و آمد مدافعین شهر اپیدمی طاعون به تمام منطقه گسترش یافت. احتمال می‌رود برخی از افرادی که به علت طاعون کافا را ترک کردند باعث همه گیری وسیع طاعون در اروپا شدند که بعداً به مرگ سیاه شهرت یافت.

در طی جنگ جهانی اول، عوامل آلمانی اسب ها و گاوها را قبل از حمل آنها به آمریکا و فرانسه به بیماری آلوده می‌کردند.

در سال ۱۹۳۷ ژاپن برنامه منظمی برای تولید جنگ‌افزارهای بیولوژیک شروع کرد که مرکز آن در ۴۰ مایلی جنوب هاربین در منچوری قرار داشت و به مرکز آزمایشی ۷۳۱ معروف بود. تحقیقات این مرکز تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت که در آن سال این مرکز در یک آتش‌سوزی به علت جنگ از بین رفت. تحقیقاتی که زاپنیها انجام می‌دادند بر روی سیاه زخم و طاعون بود. در سال ۱۹۴۵ ژاپنیها مقدار ۴۰۰ کیلوگرم از میکرب سیاه زخم ذخیره کرده بودند که در بمبهایی با طراحی ویژه استفاده می‌شد.

آمریکا در سال ۱۹۴۳ برنامه تحقیقاتی خود را برای استفاده از عوامل بیولوژیک آغاز کرد. این برنامه به طور رسمی تا سال ۱۹۶۹ ادامه یافت. در آن سال نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا به این برنامه پایان داد و مواد تهیه شده در ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ با حضور نمایندگان وزارتهای مربوط (دفاع و کشاورزی) از بین رفت. این مواد شامل Bacillus anthracis (عامل سیاه زخم)، سم بوتولیسم، Francisella tularensis (عامل تولارمی)، Coxiella burnetii (عامل تب Q)، ویروس انسفالیت ونزوئلایی، Brucella suis (عامل بروسلوز) و انتروتوکسین B استافیلو کوکی بود. به طور همزمان با پایان این برنامه ارتش آمریکا برنامه دفاع میکربی در جنگ را از سال ۱۹۵۳ شروع کرد که تا الان نیز ادامه دارد.

در سال ۱۹۷۲ کشورهای جهان کنوانسیونی مبنی بر عدم تولید، فرآوری و گسترش سلاحهای بیولوژیکی امضا کردند؛ اگر چه بعضی از کشورهای امضا کننده تحقیقات در این زمینه را ادامه دادند. موارد متعددی از استفاده سلاحهای بیولوزیک در سالهای اخیر گزارش شده است. یکی از موارد آن ” باران زرد ” در آسیای جنوب شرقی بود که به علت آزاد شدن تصادفی عامل سیاه زخم از سوردولوسک روسیه بود. مورد بعدی استفاده از عامل ریسین به عنوان وسیله کشنده در لندن در سال ۱۹۸۷ بود.

در ۲ آگوست ۱۹۹۱ گزارش شد که عراق تحقیقاتی در مورد Bacillus anthracis (عامل سیاه زخم)، سم بوتولیسم و Clostridium perfringeus (کلستریدیوم پرفریجنس)انجام می‌دهد. بسیاری از این تاسیسات در طی جنگ اول خلیج فارس از بین رفت. در سال ۱۹۹۵ مشخص شد که عراق تحقیقات بر روی سیاه زخم، سم بوتولیسم، کلستریدیوم پرفریژنس، آفلا توکسین‌ها و ریسین را ادامه داده است و توانسته است از آنها در راکتها، بمبهای هوایی و تانکهای اسپری کننده استفاده کند. در نهایت عراق صد بمب ۴۰۰ کیلویی را با سموم بوتولیسم، ۵۰ بمب را با آنتراکس و ۱۶ بمب را با آفلاتوکسین پر کرده بود. علاوه بر آن ۱۳ موشک الحسین (اسکاد) با سم بوتولیسم، ۱۰ موشک با آنتراکس و ۲ موشک نیز با آفلا توکسین آماده کرده بود. در کل عراق ۱۹۰۰۰ لیتر از سم تغلیظ شده بوتولیسم، ۸۵۰۰ لیتر از آنتراکس تغلیظ شده و ۲۲۰۰ لیتر از آفلا توکسین دارا بود.

بخشی از مراحل داستانی مقابل این دیوانگانان خدادای اتفاق می افتد. ( جهارشنبه سوری تموم شد اینا تازه یادشون افتاده)

گیم پلی بازی شاید از نظر خیلی ها بی نقص نباشد، اما عناوینی که منتشر شده یا خواهند، حداقل در بخش گیم پلی ایراداتی را دارند. برای درک کامل گیم پلی به دو چیز اساسی نیازمندید.
۱- اینترنت پر سرعت
۲- پینگ پایین
چرا که این بازی،یک بازی MMO [ بازی تمام آنلاین] است که اگر فاقد دو شرایط بالا باشید، چیز بسیار کمی از گیم پلی متوجه می شوید و گهگداری نیز به کل از بازی زده می شوید. این زده شدن آنقدر بد است که شما را مجبور به شکاندن دیسک و یا پاک کردن بازی از روی دستگاهتان می شود. نفس عمیق بکشید، چرا که با سرویس های کاهش پینگ، می توانید به بهترین شکل ممکن کار خود را در Division به پایان برسانید. البته این یک تبلیغ نیست ولی این را هم باید بدانید که سرور های بازی هر چقدر هم خوب باشند، مشکلاتی را نیز دارا می باشند که گهگداری سرور ها به سیم آخر می زنند و چنان شما را مقابل دشمنان عزیز گیر می اندازد که درجا از بازی بیرون می آید و یک روز دیگر به بازی بر می گردید. یکی از اساسی ترین مشکلات بین بعضی از ما بازیکنان ایرانی، عدم انجام ماموریت‌ ها به خاطر مشکلات ذکر شده است. به عنوان مثال زمانی که تصمیم می گیرید مرحله ای را انجام دهید، در اوایل کار خود را به خوبی پشتسر می گذارید و به راحت می کشید، ولی احتمال این هم هست که در اواسط مبارزه با یک لگ احتمالی کارتان خراب شود. تیر زدن های بیهوده به دشمنان و نگاه کردن به آن ها که کی می میرند و بعد از اختلاف چند ثانیه ‌ای علاوه بر آن که دشمنان نمیمیرند، این شما هستید که به ضرب یک یا دو گلوله درجا به درجات عالی شهدات می پیوندید و اینجاست که باید مسیر طولانی را بپیمایید و از Safe House ها به سمت مراحل شیرجه بزنید. البته موارد دیگری هستند که می توانند به شما در انجام مراحل کمک کنند مثل دوستان خارج از کشوری. اگر دوستانی دارید که در خارج از کشور زندیگ می کنند و اینترنت قوی دارند [ که صد در صد اینگونه است] و سطح مبارزاتش در بازی عالی است، باید او را به بازی خود دعوت کنید تا او همانند یک ماشین کشتار جمعی تمامئ افراد را بکشد و شما در کمال ناباورانه، فقط به وی جان بدهید که مبادا Down شود. در آخر شاید با اتمام مراحل و به دست آوردن کمی Xp، پول و Supply خوش و خرم به پایگاه اصلیتان برگردید و کارهای خود را بکنید، ولی برای یک بار هم که شده آرزو می کنید که یک اینترنت خفن دشته باشید و بتوانید در انجام مراحل به دوستانتان کمک کنید.

آتش سنگین یک ابر غول. اینجاست که انتظار جواب نمی دهد و من باید زود برای کشتن اون دست به کار بشم.

تمامی مثال هایی که زده شد از یک حقیت معلوم بود، چرا که ” بنده” نیز از تین مشکلات در بازی داشته ام و به جرائت می توانم بگوییم که بنده به صورت غیر زندهو با اختلاف ۴۰ ثانیه ای با دوستانم به انجام مراحل ها می پرداختیم. جدا از بحث مشکلات اینترنتی پیش آمده و توضیح داستان های گوناگون [ که ممکن است برای بعضی از شما ها بدتر باشد] به ادامه نقد می پردازیم. گیم پلی بازی بسیار نرم و جذاب است و استفاده از وسایل گوناگون خیلی دلچسب است. در اوایل بازی با کمترین مهارت های ممکن به جنگ با دشمنان می رویم ولی تا آخر کار اینگونه نیست. با پیداکردن پایگاه اصلی به عنوان Base Of Operation کار شما رسما آغاز می شود. پایگاه اصلی شما به سه بخش Security Wing ،Tech Wing و Medical Wing تقسیم می شود. برای هر کدام از این دو بخش، ۳ یا ۴ مراحله اصلی و چندین مرحله فرعی در نظر گرفته شده است. مراحل اصلی به نسبت طولانی و سخت است که با انجام آن ها چیزی معادل ۵۰۰ Supply برای ارتقای پایگاه به دست می آورید. البته همه این ۵۰۰ Supply ها برای خرج یک بخش استفاده نمی شود. به عنوان مثال زمانی که شما دوست دارید بخش Tech Wing را ارتقا دهید، ممکن است برای انجام عملیات ۲۰۰ Supply از شما کم کند. با این حساب می توانید ۲ قسمت از یک بخش را ارتقا دهید.با انجام عملیات ارتقا، یک سری مهارت ها برایتان آزاد می شوند که در طول بازی خیلی به آن ها نیاز خواهید داشت. به عنوان مثال در بخش Medical wing، اگر اولین ارتقا را انجام دهید، مهارت Pulse برایتان آزاد خواهد شد که به کمک این مهارتف می توانید تمام دشمنانتان را هم برای خود و هم برای دوستانتان نشانه گذاری کنید تا آن ها هم از موقعیت دشمن با خبر شوند. یکی از شاخسه های اصلی این مهارت ها [ همانطور که گفته شد] استفاده دو جانبه از آن ها هم برای خودتان و هم برای همراهنتان است. یکی از عوامل موثر زمانی است که به صورت چهار نفره وارد Dark zone [ خطرناک ترین منطقه برای تمام بازیکنان] می شوید. در این حالت با تمام هم تیمی هایتان می توانید از طریق استفاده از مهارت ها، دشمنان را به خاک و خون بکشانید. صحبت از Dark Zone یا به اختصار DZ شد. منطقه ای بسیار بسیار خطرناک که در حالت عادی و تک نفره، مبارزه در آن بسیار دشوار می باشد. level ـی که شما در خارج از Dark Zone به دست می آورید، هیچ ربطی به داخل Dark Zone ندارد. ممکن است سطح شما در داخل Dark Zone، پنج باشد ولی دشمنان کامپیوتری که با آن ها رو به رو خواهید شد ۱۳ باشد. دقیقا همانچیزی که ما در خارج از DZ می بینیم بر عکس همان چیزی است که در داخل با آن مواجه می شویم. در DZ شما با کشتن افراد [ چه کامپیوتری و چه بازیکن] محموله هایی را به دست می آورید که در محل های مشخص می توانید محموله ها را سوار بالگرد کنید تا از منطقه خارج شود. حواستان باشد اگر در این منطقه کشته شوید، از شما XP نیز کم می کند که با کم شدن آن سطح شما نیز پایین می آید.

نمایی از بخش ورودی جهنم نیویورک…. زیباست نه؟

برای اینکه بیشتر در این منطقه دوام بیاورید پیشنهاد می کنم که به صورت کامل مراح خارج از DZ را کامل کنید و پس از ارتقای سطح و گرفتن اسلحه های جدید، بعدا به سراغ Dark zone بروید. البته توی این منطقه می توانید اسلحه های بسیار قوی پیدا کنید که با استفاده از آن ها، مراحل خارج از منطقه تاریک [ Dark Zone] را به راحتی آب خوردن به پایان برسانید.
دشمنان بازی در نوع خود بی نظیر هستند. این دشمنان به ۴ گروه متفاوت تقسیم می شوند که شامل:

۱- گروه Rioters : یک گروه شورشی و دزد هستند که در سطح شهر پراکنده و مردم را مصدوم و یا به قتل می رسانند.
۲- گروه Rikers : یک گروه شورشی دیگر که فقط تمرکزشان از بین بردن نیروهای ارتشی است.
۳- گروه Cleaners : ایک گروه بسیار خطرناک که کارشان آتش زدن همه کس و همه جاست.
۴- گروه Last Man Battalion : در نگاه اول این گروه، به سربازانی شبیه هستند که برای نجات شهر دست به عمل شده اند ولی آن ها هم مثل دیگر گروه ها کار می کنند. تفاوتی که این گروه دارد این است که آنان یک ارتش با منظم هستند. همه را به قتل می رسانند. تمامی افراد در Rioters ،Rikers و Cleaners به دست این ها کشته خواهند شد. تنها حریفان واقعی گروه The Division این ها هستند.

وجود این ۴ گروه در بازی به این معنا نیست که تمامی آن ها با هم متحد شده و می خواهند شهر را نابود کنند. در طول بازی قطعا با درگیری ها میان دو گروه مختلف برخورد خواهید کرد. اما شما در چه گروهی عضو هستید؟ The Division. گروهی که کارهای انسانی انجام می دهند و هدفشان تخلیه کامل شهر از ویروس و افراد سودجو است که ما عضوی از آن می باشیم. بخش Crafting بازی خیلی خوب کار شده و شما نیازی نیست که مداوم دنبال افراد باشید تا اسلحه های آن ها را غارت کنید. برای اینکه اسلحه، زره، دستکش، کوله پشتی و وسایل دیگرتان را ارتقا بدید، می توانید طبق خواسته های بازی عملکرده و وسایل مورد نیازتان را ارتقا دهید. اینطوری دیگر نیازی نیست وسایل خود را بفروشید و منتظر باشید تا یک وسیله خوب گیرتان بیاید. برای اینکه وسایل بازی با قدرت بالا پیدا کنید، ابتدا باید سطح خود را بالا ببرید. در بازی دارای دو سطح است که یکی مربوط به شهر اصلی و دیگری مربوط به Dark Zone است. در شهر اصلی بالاترین سطح، سطح ۳۰ است. برای اینکه سطح خود را افزایش دهید، مراحلی برایتان قرار داده شده که با انجام آن ها Xp مورد نیاز دریافت خواهید کرد. مراحل بازی به سه بخش تقسیم می شوند:
۱- Encounter که مراحلی است برای دریافت Supply مورد نیاز برای ارتقا پیاگاه اصلی.
۲- Side Mission که در این مراحل Xp و پول مورد نیاز به همراه یک Blueprint دریافت خواهید کرد.
۳- Mission که بسته به نوع انتخابتان می تواند برای هر یک از ۳ بخش اصلی پایگاهتان، ۵۰۰ Supply جایزه دهد.

شاید با خواندن کلمه Blueprint برایتان سوالی پیش آمده باشد که این چیست؟ در واقع در The Division شما از طریق همین BluePrint ها است که قدرتتان را افزایش می دهید. به عنوان مثال اگر بدون داشتن Blueprint هر صدمه ای که با گلوله به سمت سر دشمن اصابت می کند ۳۴۰ باشه، با blueprint های مخصوص این رقم به ۴۰۰ یا ۵۰۰ هم افزایش پیدا می کند. پس از رسیدن به سطح ۳۰ باز هم برای شما ماموریت هایی که انجام داده بودید باز خواهند شد تا با انجام دوباره آن ها، پول و اسلحه و… به دست بیاورید. آخرین سطح Dark Zone نیز ۹۹ است. البته در DZ ماموریت خاصی نیست و شما با کشتن دشمنان کامپیوتری و بازیکن ها خیلی سریع تر از آنچه را که فکرش را می کنید، ارتقای سطح دهید اما این کار بسیار پیچیده ای است زیرا کشتن بازیکنان و… در این منطقه آنقدر سخت است که همانگنه که ذکر کردیم، به تنهایی وارد این منطقه شدن به کل اشتباه است ولی ارزش یک بار امتحان کردن را دارد. گیم پلی بازی با تمام فراز و نشیب ها، آنقدر هم که بی انصاف باشیم خشک و زننده نیست و می تواند تا ۱ ماه اول سرگرمتان کند.

بازی های شرکت Ubisoft هر چقدر هم که بد باشند، ولی در بخش گرافیک حرفی برای گفتن نمی گذارند. [ به جز باگ های وحشتناک] بازی توسط شرکت Massive و با همکاری چند استودیو دیگر ساخته و عرضه شد. موتور گرافیکی که برای این بازی در نظر گرفته شده بود، موتور Snow Drop نام دارد. طراحی یک محیط پویا در برف و شبیه سازی وسایل نقلیه، ساختمان ها، فاضلاب ها، اسلحه ها و… آن هم در یک بازی جهان باز بسیار کار سختی است که استودیو Massive سربلند از این آزمایش بیرون آمد، اما طبق روال همیشگی، بازی های Ubisoft اثر مخرب خود را در بخش گرافیکی به نمایش گذاشت. زمانی که اولین تریلر گیم پلی دیویژن به نمایش در آمد را تصور کنید. محیط زیبا، گرافیکی خارق العاده، روایت داستانی بی نظیر و… . زمانی که تریلر به پایان رسید همه از طبیعی بودن بازی تا یک هفته سخن می گفتند. همه با خودشان فکر می کردند که اگر این بازی در هیچ بخش جایزه نگیرد، صد در صد جایزه بهترین بازی گرافیکی سال را از آن خود می کند ولی عاقبت چگونه شد؟ روز ها یکی یکی سپر شدند تا بازی آماده عرضه در سال ۲۰۱۴ شود و اشتیاق کاربران زیاد و زیادتر می شد تا اینکه، Ubisoft با یک اعلامیه رسما بازی را تاخیر زد. به چه دلیل؟ “بازی هنوز کار های ناتمام زیادی دارد و برای اینکه ما یک بازی بی نقص را ارائه کنیم، به زمان بیشتر نیازمندیم. از صبر شما سپاس گذاریم.” یاس و نامیدی و گهگداری خوشحالی برای اینکه این بازی عالی خواهد شد تا سال ۲۰۱۵ ادامه داشت. چیزی به زمان عرضه بازی نمانده بود که با ارور اعلامیه Ubisoft بازی عرضه نشد. چرا؟ ” بازی ما هنوز به آن کیفیتی که باید برسد، نرسیده است. بنابراین تصمیم گرفته ایم برای تجربه هر چه بهتر The Division عرضه بازی را به سه ماهه اول سال ۲۰۱۶ مولکول کنیم. از صبر شما سپاس گذاریم.” صبر تمام بازیکنان لبریز شد تا آنجایی که اگر بازی دوباره تاخیر می خورد، یک حمله همه طرفه به سوی Ubisoft انجام می گرفت. بالاخره بازی عرضه شد ولی آیا این همان کیفیت است که شما می گفتید، آیا این همان کیفیتی است که ما منتظر آن بودیم؟ بیایید صادق باشیم که اگر الان هم به این شرکت نامه هایی مبنی بر مشکلات گرافیکی فرستاده شود، باز هم مشکلات نداشتن وقت را بهانه خواهند کرد. در صورتی که ممکن بود اگر این بازی در این تاریخ عرضه نمی شد، در یک تاریخ دیگر باید The Division را با گرافیک نسخه اول قارچ خور بازی می کردیم. سخن درباره این بازی بسیار است ولی هر چقدر هم که گفته شود باز هم طرفداران پروپا قرص این شرکت در همه جای جهان وجود دارند که بخواند از شرکت و عناوین آن دفاع کنند و اغلب مثل بعضی از منتقدا خارجی، ما را نیز تهدید به مرگ هم بکنند. گرافیک بازی با اینکه نسبت به سال های نخست افت داشته، ولی کسی را مایوس یا زده نمی کند. کیفیت بافت ها و قدرت گرافیکی بازی، بیشتر در شب خودنمایی می کند. یک مشکل اساسی که برای بعضی از بازیکنان رخ می دهد، دیر بارگذاری کردن تکسچر ها است. اگر بازی را از یک مکان باز، بارگذاری کنید، تکسچر ها با چند ثانیه تاخیر بارگذاری می شوند. از باگ های کم و بیش زیاد هم حرفی نمی زنیم، چون این اولین باری نیست که بازی های Ubisoft درای باگ های اذیت کننده و … است. البته بخش گرافیک هم نکات مثبتی دارد. مثلا نشستن برف روی کلاه، کاپشن یا کلوله کاراکتر خود به طبیعی شدن بازی کمک کرده است. در کل گرافیک بازی با آن عظمت نقشه، بازیکنان را راضی می کند.

جذابیت شهر نیویورک. چقدر زیباست. ما که نمی توانیم به آنجا سفر کنیم ولی می توانیم در آن قدم بزنیم و حس بودن را تجربه کنیم.

صداگذاری محیط و وسایل بسیار خوب کار شده است. پیچیدن صدای اسلحه ها در فضای باز، خرد شدن شیشه ها، صدای نال و گریه کردن مردم و… بسیار طبیعی است. البته مشکلی که عمدتا به آن مواجه شدیم، صحبت نکردن شخصیت اصلی ما است. دقیقا مثل GTA یا Skyrim که شخصیت های ما نیز در آن حرف نمی زدند. برای هر کجایی که شما در آن پا می گذارید، یک صدای به خصوص ظبط شده است. به عنوان مثال صدای قدم زدن روی آهن، راه رفتن روی برف و… همه و همه ضبط شده اند تا این نوع صدای پا برای بازیکنان تکراری نباشد. هر اسلحه ای که در بازی از آن استفاده می کنید، یک صدای مخصوص به خود را دارد. صدای شاتگان با صدای مگنوم یکی نیست، همینطور صدای مسلسل با صدای اسنایپر یکی نیست. واقعا تنوع صدا در بازی مشهود است و تمام آن چه را که می شنوید، حاصل زحمت چند ماهه تیم سازنده است.

صدای سوزناک برف… برف و یخ و سرما حسابی شخصیتم را بهم ریخته. بیشتر شبیه یک تیکه استخوان شده

چه خوب چه بد بالاخره انتظارات به سر رسید. The Division عرضه شد و نظر اکثر بازیکنان و سایت ها را به خود جلب کرد. با امید بهترین بازی معرفی شد ولی در نهایت زمین خورد ولی در حال حاظر، خیلی ها هستند که این بازی را بزرگترین بازی شرکت Ubisoft می دانند. ای کاش آقای  Tom Clancy زنده بود و موفقیت داستانی را که نوشت می دید. آخرین دست پخت آقای کلنسی را هم خوردیم ولی ای کاش سرآشپز معروف کار را خراب نمی کرد. به دستور سرآشپز، به غذای مرحوم کلنسی یک ذره جو زیاد به همراه دروغ و نمایش های الکی اضافه شد تا ما هیچوقت از دست پخت این آشپز بزرگ تعریف و تمجید نکنیم. The Division یک بازی جدید در سبک MMO که به عنوان یک بازی آنلاین، شما را روز ها مجذوب خودش می کند. برای یک بازی دورهمی من این بازی را به تمام شما پیشنهاد می کنم. با توجه به مقاله نقد نسخه آزمایشی این بازی، متاسفانه اغلب مشکلاتی که در نسخه آزمایشی بودند، در نسخه کامل برطرف نشده اند. مشکلات سرور هم که برای اکثر ما ایرانیان همیشه دردسر ساز بود و هیچوقت نتوانسته ایم درست و حسابی با همچین عناوینی کنار بیاییم. البته تمام این ضعف ها به اینترنت خودمان بر میگردد اما بهینه سازی سرور مثل Raibow Six ،GTA و Last Of us و… کار سختی نیست. اما شاید برای بعضی از شما دوستان سوالی پیش بیاید که چرا زمانی که ما بازی های ذکر شده را بازی می کنیم، یک ذره هم با سرور بازی مشکل نداریم ولی زمانی که The Division را بازی می کنیم، با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنیم؟ جواب این سوال دست سرویس دهنده اینترنت شما یا شرکت سازنده است. اگر نگاهی به نقد های سایت های خارجی نیز نگاهی بیاندازیم، می بینیم که هیچ یک از آن ها مشکلات سرور ندارند ولی سرور برای ما مشکل دارد. البته زمانی که ” بنده” به صورت انفرادی وارد بازی می شوم با مشکل سرور برخورد نمی کنم ولی زمانی که دوست دارم با دوستانم در این بازی کار کنم، به مشکلات بزرگتری برخورد می کنم. مثل اختلاف ۴۰ ثانیه ای من با دوستانم. زمانی که دوستانم بر روی زمین می افتند و در خواست دارند تا من آن ها را بلند کنم، در نمایشگر آن ها اینگونه است ولی در نمایشگر من چیزی جز مبارزه کردن دوستانم نیست، ولی بعد از ۴۰ ثانیه تازه زمین خوردن رفیقانم را می بینم. به هر حال امیدوارم از بازی جدید Ubisoft لذت ببرید. سال نو مبارک.

کلنسی عزیز آخرین داستانت هم بازی کردیم. داستانی که تو نوشتی عالی بود اما ای کاش بودی و می دیدی چقدر بازیکنان از The Division تعریف می کنن. روحت شاد و یادت گرامی.

تمام تصاویر موجود در مقاله، اختصاصی گیمفا می باشد