نقد و بررسی Unravel | کاموای قهرمان

در میان همه‌ سبک‌های پرزرق و برق دنیای امروز بازی‌های رایانه‌ای به‌شخصه علاقه خاصی به سبک پلتفرمر-دوبعدی دارم. بخشی از بازی‌های رایانه‌ای که در آن «تکلف و بزرگ‌نمایی» جایی ندارد و این شما هستید و یک دنیا رنگ و لطافت و شادی و حتی گاهی غم و تاریکی که شما را غرق در زیبایی‌های اغلب کودکانه خویش می‌کند. در اکثر موارد وقتی بازیسازان سبک پلتفرمر-دوبعدی را اندکی بیشتر با طعم معمایی و پازل‌گونه مختص به خودش در می‌آمیزند شاهد شاهکارهایی هستیم که تجربه آن‌ها بر هر شخصی با هر سلیقه و سنی پیشنهاد می‌شود. یکی از این عناوین Unravel جدیدترین ساخته Electronic Arts می‌باشد که چندی پیش برای رایانه‌های شخصی و کنسول‌های نسل هشتمی منتشر شد تا در میان هیاهوی بازار شلوغ فصل بهار سال جدید میلادی، نقش آرام‌بخشی در میان انبوهی از عوامل هیجان انگیز و گاها خسته کننده را ایفا نماید. بازی‌ای که اگر از اندک مشکلاتی در بخش گیم‌پلی رنج نمی‌برد می‌توانست شاهکاری باشد بی‌همتا در سبکی که عناوین قابل ستایش در آن کم نیستند… .

Unravel را باید زاده در میان عشق و خلاقیت دانست. فرزند دنیایی از نبوغ و آرامش که ساخته شده است تا شما را سرگرم کند، متعجب کند، با معماهایش اعصابتان را خرد کند و حتی بدون هیچ دیالوگی به تفکر و تعقل در داستان سرراست، ساده اما جالب و واقعی خودش وا دارد. نوشتن در مورد Unravel سخت است! سخت نه از این جهت که نشود در مورد ارکان بازی حرف زد! نه، هرگز. سخت از این منظر که این ساخته Electronic Arts تا حدودی با ارکان سبک خویش متفاوت است و می‌شود گفت بعد از تجربه جند ساعت از گیم‌پلی بازی به این نتیجه خواهید رسید که Unravel بازی‌ای است که دنیا، سبک و قانون‌های دو بعدی خاص خودش را دارد که برای رهایی شما از خستگی‌های حاصل از فعالیت‌های روزمره‌تان ساخته شده‌است. حال قصد داریم تا نگاهی بیندازیم بر این عنوان تا علاوه بر بررسی دقیق‌تر بازی، به معرفی و کنکاش در چگونگی و چرا ای خاص بودن آن نیز بپردازیم.

همان‌طور که در بند بالا نیز اشاره شد، در بازی شما دیالوگ و مکالمه خاصی را نمی‌شنوید و اطلاعاتتان از بخش داستان و بستر ابتدایی روایت به چند قاب عکس خاک گرفته و دمو ابتدایی بازی خلاصه می‌شود. در Unravel شما کنترل قهرمانی از جنس کاموای قرمز به نام «یارنی» را عهده دار هستید که به دست پیرزنی خسته و تنها درحال بافته شدن است. جدای از شاد بودن تم کلی مراحل بازی، در خانهء پیرزن تم تنهایی و غم به خوبی در تار و پود محیط آمیخته شده تا به بلوغ داستان سرایی بازی کمک شود. در طی بازی گاها ملاحضه می‌شود یارنی از موجودی می‌ترسد، از شیء تعجب می‌کند و یا موارد دیگری از این قبیل که به دوست‌داشتنی تر شدن شخصیت صامت ما کمک شایانی کرده است اما بازهم تیم سازنده می‌توانست بهتر و بیشتر از این یارنی را به مخاطبش بشناساند و یا روایت بازی را احساسی و یا حماسی‌تر نماید. اما خوب خرده‌ای نیز نمی‌شود به شخصیت پردازی Unravel گرفت زیرا یارنی تنها یک کاموا است! کاموایی که با حس کنجکاوی و مهرورزی‌اش در حال جستوجو در قاب خاطرات خانه صاحبش است.

در گیم‌پلی بازی مهم‌ترین عاملی که سبب چالش شما خواهد شد مدیریت تارهای کاموای‌تان است. یارنی کاموایی ما، با حرکت در مسیر مجبور است از رشته کامواهایش استفاده کند. در نتیجه باید متوجه باشید که خیلی خودتان را به گوشه و کنار گره نزنید و بالا و پایین نروید! زیرا ممکن است در چند قدمی به اتمام رساندن مرحله و یا حل پازل مقابل‌تان، کاموای‌تان کم بیاید و در راه بمانید و ملزم به بازگشت و اصلاح مسیر طی شده‌ باشید. معماهای بازی را می‌شود قابل قبول و مناسب خواند. زیرا نه آن‌قدر چالش بر انگیز هستند که مانند بازی لیمبو شما را مجذوب خود کنند و در عین حال برای حل کردنشان نیازمند صرف زمان زیادی باشید و نه آن‌قدر آسان هستند که همهء آنها در کسری از دقیقه حل شوند. بلکه تیم سازنده توانسته در بخش «سختی و ظرافت» مراحل اعتدال را رعایت کند و خوب باشد. اما متاسفانه بازی در تنوع مراحل چنین نیست! شاید طی یک ساعت ابتدایی بازی نظر شما به معماها و موارد سرگرم کنندهء بسیاری جلب شود اما پس از گذشت چند ساعت از گیم‌پلی Unravel متوجه خواهید شد، تیمی از Electronic Arts که پروژه ساخت بازی را رهبری می‌کردند آن‌طور که باید و شاید در متنوع کردن مراحل دقت به خرج نداده‌اند و سبب پدید آمدن یکی از نقاط ضعف بازی شده‌است. موضوع دیگری که در گیم‌پلی بازی به‌چشم می‌خورد دشمنان نه‌چندان چالش برانگیز شما هستند! این دشمنان عموما شامل خرچنگ و کلاغ می‌شوند که شاید در ابتدای بازی کمی گذر از آنها دشوار به‌نظر برسد اما با اندکی پیشروی در خواهید یافت فریب دادن این موجودات خیلی هم سخت نیست! زیرا برخلاف تصور ابتدایی شما با وجود بهبود توانمندی بازیباز در حل کردن پازل‌های بازی، چالش‌های مختص به خرچنگ‌ها خیلی سخت‌تر نمی‌شوند در همان حس و حال بتدایی بازی باقی می‌مانند!

مشکل دیگری که پیش‌ روی شما قرار دارد، چاله‌های آب هستند. در طول مراحل بازی به کررات تیم سازنده از موضوع گذر یارنی از آب استفاده کرده است که با وجود استفاده زیاد از آن تا انتها پازل‌های این بخش سرگرم کننده هستند و شما را خسته نخواهند کرد. به طور کلی، تیم سازندهء بازی در عین سادگی توانسته است معماها و پازل‌هایی چالش برانگیز را طراحی کند که در ابتدای امر بسیار کم نقص و عالی به نظر می‌رسند اما با گذشت چند ساعت ( پنج یا شش ساعت به بالا ) متوجه خواهید شد اندک اندک این پازل‌ها و معماها خسته کننده می‌شوند و گاهی نیز اعصاب خورد کن! اعصاب کرد کن از این نظر که برخی چالش‌های بازی اصلا سخت و جالب نیستند و تنها یارنی برای گذر از آنها مجبور است به بالا و پایین برود و یا رشته‌های کاموایش را گره بزند که تنها باعث خسته شدن شما از گیم‌پلی Unravel خواهد شد. درنهایت برای این بخش می‌توان گفت درست است که Unravel برخی از قوانین خاص خود ( در بخش گیم‌پلی متفاوت‌تر از هم‌سبکان خویش جلوه می‌کند ) را دارد، اما این عنوان در اجرای همین ساختارها نیز چندان موفق عمل نکرده و سبب افت کیفی بازی در دراز مدت نزد مخاطبین و منتقدین می‌شود.

زمانی که پای صحبت از جلوه‌های بصری و گرافیک هنری به میان می‌آید باید گفت جدیدترین عنوان منتشر شده از سوی Electronic Arts فوق‌العاده است! زیرا در جای جای محیط بازی می‌توان آمیزشی از هنر رنگ‌آمیزی و طراحی‌های کم نقص را دید. در هرکدام از تابلوهای بازی، دنیا و محیط مربوط به آن وجود دارد که با یکدیگر متفاوت هستند. به عنوان مثال در یک تابلو با یک پاییز زرد و زیبا طرف می‌باشیم که تم نارنجی محیط به خوبی بر همه چیز غالب است و یا در بخش دیگر بازی بر روی شن‌های نرم ساحل حرکت می‌کنیم که با انیمیشن‌های کم نقص شخصیت اصلی بازی زیباتر کیفیت گرافیکی بازی لمس می‌شود. حرکاتی که یارنی انجام می‌دهد یا بهتر است بگوییم حرکاتی که یک بافتنی ممکن است انجام دهد، بسیار محدود بوده و به همین دلیل خیلی انیمیشن‌های متنوع و صحنه‌های سریع و شلوغی در بازی وجود ندارد اما به جرئت می‌شود گفت شیوه‌ء حرکت‌هایی که برای او در نظر گرفته شده است، کم نقص و مناسب هستند. همان‌طور که پیش تر نیز اشاره کردیم؛ طراحی‌های محیط Unravel بسیار جالب توجه بوده و جزئیات در محیط عالی کار شده‌اند و با توجه به سبک بازی به معنی واقعی کلمه شما با یک بوم نقاشی رو به رو هستید که ایراد گرفتن از آن خارج از انصاف است! همچنین شایان به ذکر است که با توجه به سبک بودن بافت‌ها و دو-بعدی بودن بازی به‌هیچ وجه مشکلاتی از قبیل افت فریم، لود نشدن بافت‌ها و… مشاهده نمی‌شود که باید چنین نیز باشد. اما نکتهء قوت بزرگ دیگر بازی بخش موسیقی و صداگذاری آن می‌باشد. صداگذاری و موسیقی که نه! بلکه بهتر است بگوییم همان نوایی که همواره در پس زمینه بازی پخش می‌شود که به‌خوبی با لحظات گیم‌پلی هماهنگ شده است. هرچند که این موسیقی نیز پس از مدتی طولانی اندکی آزار دهنده می‌شود ( که قاعدتا نیز چنین باید باشد ) اما سبب می‌شود Unravel در این قسمت که نمی‌شود بیش از این در مورد آن حرف زد ( زیرا در بطن بازی موردی دیگری برای بررسی وجود ندارد! ) موفق عمل کرده و توانسته رضایت مخاطبینش را بدست آورد.

سخن پایانی:

در پایان باید گفت جدیدترین ساختهء Electronic Arts عنوانی است که هرچند نوشتن در مورد آن سخت می‌باشد اما تجربه کردنش بسیار لذت بخش است! بازی با توجه به سبک‌ش در قسمت داستان و شخصیت پردازی رضایت بخش عمل می‌کند اما برخلاف تصور در بخش گیم‌پلی Unravel حرف چندانی برای گفتن ندارد و اگر چند ساعتی به‌انجام آن مشغول شوید در خواهید یافت که بازی آن طراوت و تازگی ابتدایی خود را از دست می‌دهد و آرام آرام رو به تکراری شدن می‌گذارد. اما عملکرد بازی در بخش گرافیک و طراحی‌های بصری و همچنین قسمت شنیداری بسیار مطلوب بوده و می‌تواند رضایت خاطر شما را بدست آورد. در نتیجه اگر تا به‌ امروز از تجربهء Unravel امتناع کرده و یا در تهیه‌ آن تردید داشته‌اید، تمامی شک و تردیدها را کنار گذاشته و به‌ انجام این عنوان مشغول شوید زیرا از انتخاب خود پشیمان نخواهید شد.