ارواح تاریک | پرونده Dark Souls II: Scholar of the First Sin

با سرعت و از ترس دشمنانی که در پشت سر شما در حال حرکت هستند، از پله های پیچ در پیچ و کم عرض شهر زیرزمینی Shulva پایین می آیید و به یک پل با دو سرباز مستقر بر روی آن می رسید. از روی ناچاری به سرعت به سمت آنان می روید و ناگهان در اوج ناباوری، سر و کله ی یک اژدها پیدا می شود و تمام پل و افراد روی آن را به آتش می کشد…اولین نسخه از سری بازی های Souls، با نام Demon’s Souls در سال ۲۰۰۹ به طور انحصاری برای کنسول PS3 عرضه شد. شاید آن موقع تصور نمی شد که این سری به دلیل سختی بسیار زیاد و شیوه ی جدید در میان عناوین نقش آفرینی تا این حد مورد استقبال قرار بگیرند ولی با عرضه این بازی همه چیز تغییر کرد و Demon’s Souls مخاطبان بسیار زیادی در سراسر جهان پیدا کرد و توانست نام Hidetaka Miyazaki را به عنوان یکی از بازیسازان صاحب سبک ژاپنی بر سر زبان ها بیندازد.

بعد از آن و در سال ۲۰۱۱، دومین نسخه از این سری که به نوعی دنباله معنوی Demon’s Souls بود، با نام Dark Souls عرضه شد. وظیفه انتشار این عنوان را Namco Bandai بر عهده داشت و به همین دلیل و برخلاف نسخه قبلی که انتشار آن بر عهده Sony بود، Dark Souls برای هر دو پلتفرم Xbox360 و PS3 منتشر شد و بعد از مدت زمانی نه چندان طولانی، بازی به خاطر درخواست های بالای طرفداران برای PC نیز عرضه شد. این عنوان هم همانند نسخه قبلی، با موفقیت های خیلی چشم گیری رو به رو شد و به دلیل عرضه برای هر دو کنسول شرکت های مایکروسافت و سونی، توانست بر تعداد طرفداران خود بیافزاید.

اما در سال ۲۰۱۲ و در طی مراسم Video Game Awards (VGA) نسخه بعدی بازی با عنوان Dark Souls II معرفی شد. بعد از آن اعلام شد که کارگردان دو عنوان قبلی، تنها ناظر بر ساخت این نسخه خواهد بود و دیگر در جایگاه کارگردان ظاهر نخواهد شد. همین موضوع نگرانی هایی را مبنی بر کیفیت بازی ایجاد کرد اما با عرضه بازی در ماه مارس سال ۲۰۱۴، این نگرانی ها برطرف شد و طرفداران سری، با یک عنوان با کیفیت و فوق العاده دیگر رو به رو شدند.

پس از عرضه Dark Souls II علیرغم این که قرار بود برای آن هیچ DLC عرضه نشود، اما بعد از مدتی سه DLC با نام های Crown of the Sunken King (تاج پادشاه غرق شده)، Crown of the Old Iron King (تاج پادشاه آهنی قدیمی) و Crown of the Ivory King (تاج پادشاه عاجی) معرفی شد و به ترتیب در طی چند ماه عرضه شدند. بعد از عرضه و موفقیت این دو عنوان، یک آپدیت با نام Scholar of the First Sin برای بازی معرفی شد که یک باس جدید به بازی اضافه می کرد. همه ی این موارد در کنار عرضه کنسول های نسل جدید باعث شد که From Software تصمیم به انتشار نسخه کامل این بازی برای پنچ پلتفرم  PS3، PS4، Xbox360، Xbox One و PC بگیرد. ضمن آن که وعده گرافیک بهتر و پیشرفته تر برای نسخه های PC، PS4 و Xbox One داده شد. حال در ادامه به بررسی این عنوان می پردازیم تا ببینیم که تا چه حد توانسته موفق عمل کند.

تذکر: متن زیر، فقط برای نسخه Scholar of the First Sin نوشته نشده است و به نوعی بررسی دوباره کل بازی و داستان آن نیز می باشد و علاوه بر آن به بررسی و نقد تغییرات اعمال شده در نسخه Scholar of the First Sin نیز می پردازد.

از بحث مقدمه چینی های اولیه و تاریخچه بازی که بگذریم، باید به خود بازی بپردازیم. در ابتدا به بررسی داستان بازی می پردازیم. داستان در سری بازی های سولز، بخشی مهم و جدانشدنی از بازی است اما چیزی که داستان بازی را نسبت به بسیاری از بازی های دیگر متفاوت و خاص می کند، شیوه روایت آن است. مطمئنا همه ی طرفداران سری سولز با شیوه روایت محیطی بازی آشنا هستند؛ در این شیوه، بازی به طور مستقیم، اطلاعات خیلی زیادی از داستان به شما نمی دهد و فقط کلیات داستان را به شما نشان می دهد و بقیه ی ماجرا را باید خودتان از تجزیه و تحلیل دیالوگ های بازی، ظاهر محیط های بازی، توضیحات آیتم ها و… بفهیمد.

شخصیت های متعدد و فراوانی در بازی وجود دارند و هر کدام نقش خاص و مهمی را در داستان ایفا می کنند. بعضی ها تنها در نقش یک تاجر ظاهر می شوند و بعضی ها در نقش پیش برنده های داستانی بازی و یا یار های کمکی ظاهر می شوند. اما همه ی آن ها از شخصیت پردازی خاص خود بهره می برند و تفاوت های تفکری شخصیت های بازی را می توان به خوبی از روی رفتار آن ها شناسایی کرد. البته با این وجود در وجود همه ی شخصیت ها نوعی حس بی طرفی وجود دارد که در انتقال جو خاص بازی نقش مهمی ایفا می کند.

جو و اتمسفر بازی را باید یکی از مهم ترین عوامل کشش بازی برای ادامه ی آن دانست. اتمسفر و فضاسازی بازی به گونه ای است که علیرغم وجود شخصیت های متعدد، نوعی حس تنهایی خاص در بازی وجود دارد. این حس باعث می شود که بازیبازی که برای بار اول بازی را انجام می دهد، حتی با وجود سختی آن، سعی کند روند آن را یاد بگیرد تا در جریان داستان بازی قرار بگیرد تا با جلو بردن بازی، به علت وجود چنین حس خاصی در بازی پی ببرد و سر از داستان مرموز و موهوم بازی در بیاورد. چنین حسی را نمی توان چندان با کلمات توصیف کرد و باید خودتان در جو بازی و به خصوص در محیطی مانند ماجولا قرار بگیرید تا بفهمید که علیرغم وجود شخصیت های غیر دشمن و نسبتا دوست، احساس تنهایی عجیبی بر بازی حاکم است که البته موسیقی نیز در ایجاد این حس بی تاثیر نیست.

به همین دلایل است که داستان بازی از جمله مواردی است که مورد بحث تعداد زیادی از طرفداران بازی است. به همین علت در زیر می توانید به صورت اجمالی و با جزئیات نه چندان زیاد، داستان بازی را بخوانید تا از آن سر در بیاورید. البته این داستان تنها نظر نویسنده ی این مطلب است و هر چند در بسیاری از داستان های ذکر شده در اینترنت، چنین داستانی مورد تایید است اما با این حال، داستان قطعی بازی نیست و هر شخص می تواند برداشت های متفاوتی را از آن داشته باشد.

[خطر لو رفتن داستان]

مقدمه بازی Dark Souls:

«در عصر باستانیان، دنیا هنوز شکل نگرفته بود و توسط مه احاطه شده بود. سرزمین پرتگاه های خاکستری، درختان بزرگ (Arch-Trees) و اژدهایان ابدی. و سپس آتش بوجود آمد و با آتش، اختلاف هم آمد. گرما و سرما، زندگی و مرگ، و البته … روشنایی و تاریکی.

آنان از تاریکی آمدند و روح های اعظم (Lord Souls) را در میان شعله یافتند. نیتو (Nito)، اولینِ مردگان. جادوگر ایزالیث (Witch of Izalith) و دخترانِ آشوبش (Daughters of Chaos). گوئین (Gwyn)، پادشاه روشنایی آفتاب، به همراه شوالیه های وفادارش و یک موجود پست مخفی (Furtive Pygmy) که به راحتی فراموش شد.

با قدرت روح ها، آنان اژدهایان را به چالش کشیدند. تیر های نیرومند او فلس های سنگین آنان را کندند.  جادوگر از طوفان های آتش بسیار قوی استفاده کرد و نیتو هم یک بخار از مرگ و بیماری منتشر کرد. سیث بدون فلس (Seath the Scaleless) به هم نوعان خود خیانت کرد و بعد از آن اژدهایی وجود نداشت. سپس عصر آتش شروع شد.

ولی به زودی، شعله ها محو خواهند شد و تاریکی باقی خواهد ماند. حتی حالا، تنها خاکستر باقی مانده و مردم نه روشنایی، بلکه تنها شب های تمام نشدنی را می بینند. در میان زنده ها، حمل کننندگان Darksign نفرین شده به چشم می خورند.»

 

در سرزمین لوردران (سرزمین نسخه اول Dark Souls) و درنگلیک (سرزمین Dark Souls II)، همه ی دارایی افراد به روح آن ها بستگی دارد و کسانی که روح های خود را از دست می دهند، کم کم تبدیل به موجوداتی بی اراده و پوچ (به نام Hollow که به نوعی Undead هستند) می شوند که کار قبلی خود را مدام تکرار می کنند و برای همین همه ی افراد در این سرزمین به نوعی به دنبال بدست آوردن روح هستند.

Arch Tree ها در نسخه اول Dark Souls

اما خود پیشینه اصلی بازی که در بالا هم تا حدودی گفته شد. هزاران سال قبل، چهار نفر توانستند روح های اعظم (Great Souls) را بدست بیاورند و به این ترتیب به قدرت بسیار بالا دست یافتند. یکی از آن ها Witch of Izalith بود. او از طریق این روح و قدرت های جادوگری اش، بنیانگذار جادوگری با آتش (پایرومنسی، Pyromancy) شد. نفر دیگر، Nito بود که اولین مرده محسوب می شود و برای همین به نوعی تبدیل به پادشاه مردگان و Undead ها می شود. نفر دیگر Gwyn، پادشاه روشنایی خورشید بود. او یک شاه مقتدر و بسیار قدرتمند بود و حکومتی بسیار وسیع داشت. اما آخرین نفر، یک موجود پست بود که کسی به او توجه نکرد. در مورد این که واقعا چه بلایی سر او آمد، به طور قطعی نمی توان نظر داد، به اعتقاد بعضی، او همان شخصیت اصلی بازی است که شما کنترل او را بر عهده دارید اما فرضیه اصلی این است که او کم کم، روح خود را به تاریکی آلوده کرد و تبدیل به تاریک ترین موجود این سرزمین شد؛ مانوس Manus)). از او به عنوان پدر مغاک (Father of the Abyss) یاد می کنند، Abyss جایی در اعماق سیاهی ها و زیر زمین است، جایی پر از تاریکی و پلیدی ….

بعد از مدتی و با قدرتی که آنان بدست آورده بودند، Gwyn شروع به جنگ با اژدهایان می کند و به همراه دو نفر دیگر، با آنان می جنگد. در این حین او با دادن بخشی از Lord Soul خود به اژدهایی به نام سیث بدون فلس، او را متحد خود می کند ( و البته بعدا بخشی دیگر را نیز به چهار پادشاه شهر New Londo می دهد) و این گروه با کمک هم، نسل اژدهایان را منقرض می کنند و به جز سیث، تنها یک اژدها در جایی در زیر زمین باقی می ماند که هرگز نمی تواند کاری بکند. به نظر می رسد یکی از مکان های نسخه اول بازی به نام Ash Lake، جزء مکان های نبرد با اژدهایان بوده است. این مکان پر از خاکستر است و آخرین اژدهای ابدی در آن جا زندگی می کند ضمن این که پر از درختان بی انتهایی است که بسیار بلندند و انتهای آنها دیده نمی شود و به نظر می رسد همان Arch-Treeها هستند.

اما بعد از این جنگ اتفاقات مختلفی می افتد. Nito و Seath و چهار پادشاه New Londo که تبدیل به یک مخروبه می شود به کار های خود ادامه می دهند. از طرف دیگر Witch of Izalith اقدام به خلق دوباره اولین شعله می کند اما در این کار ناموفق می ماند و باعث خلق موجودی پلید به نام Bed of Chaos می شود. این موجود عامل بوجود آمدن شیاطین (Demon ها) در سرزمین بازی می شود. سرنوشت خود او کاملا مشخص نیست و ظاهرا تبدیل به یک حشره آشوب (Chaos Bug) در زیر ریشه های شعله آتش می شود. اما دختران او ( به جز یکی که سالم می ماند) یا می میرند یا تبدیلی به موجودات زشت می شوند که نیمی از بدن آن ها تبدیل به عنکبوت می شود. تنها پسر او نیز تبدیل به موجود آتشینی پست، پر از مواد مذاب و بسیار بزرگ به نام Ceaseless Discharge می شود. اما Gwyn، به همراه تعدادی از شوالیه هایش، به محل اولین شعله می رود تا آن را دوباره قدرتمند سازد ولی قربانی آتش آن می شود و در آتش می سوزد و خود تبدیل به Gwyn, Lord of Cinder (به معنی ارباب خاکستر) می شود و شوالیه هایش هم در اثر سوختن تبدیل به شوالیه های سیاه (Black Knight) شده و در سرتاسر لوردران پراکنده می شوند.

در این میان اما مانوس به سرزمین Oolacile حمله می کند و یکی از چهار شوالیه اعظم Gwyn به نام Artorias، که البته در آتش نمی سوزد، راهی Oolacile می شود تا آن جا را از شر تاریکی مانوس خلاص سازد اما تاریکی و فساد او را نیز فرا می گیرد و تبدیل به یک موجود سیاه و پلید می شود.

شخصیت اصلی بازی در نسخه اول که شما کنترل آن را به عهده دارید، یک آندد منتخب (Chosen Undead) است. او وظیفه دارد که روح Seath، Four Kings، Bed of Chaos (Witch of Izalith) و Nito را بدست آورد تا بتواند به مکان اولین شعله برسد و با از بین بردن Gwyn، خود را سوزانده و شعله را دوباره شعله ور کند. البته او می تواند که این کار را نکرده و آنجا راترک کند و عصر تاریکی را حاکم سازد اما در اصل، پایان خوب و اصلی بازی، شعله ور کردن آتش است. در DLC نسخه اول، او وظیفه دارد که Manus را از بین برده و سرزمین Oolacile را آزاد کند.

Manus Father of the Abyss

اما بپردازیم به نسخه دوم بازی؛ در این نسخه از وقایع نسخه اول هزاران سال گذشته است و این سرزمین تغییرات زیادی داشته است. البته می توان این احتمال را هم داد که سرزمین نسخه دوم یعنی درنگلیک، یک سرزمین جدید است اما دلایل متعددی برای اثبات این که این مکان همان لوردران نسخه ی اول است، وجود دارد. یکی از این که شواهد، صحبت یکی از شخصیت های سنگ شده به نام Straid of Olaphis است. بعد از این که او را از حالت سنگ شده در می آورید، او با تعجب می گوید:”پس به این مکان درنگلیک می گویند.” و به خاطر نمی آورد که وقتی سنگ شد، این مکان چنین نامی داشته باشد. این خود نشان دهنده ی این است که درنگلیک، قبلا نام دیگری داشته است. ضمن این که شباهت های ظاهری بسیار زیادی میان این دو سرزمین وجود دارد، از جمله منطقه Heide’s Tower of Flame که پر از ساختمان های غرق شده و غوطه ور در آب است که شباهت بسیار بالایی به کلیساهای Anor Londo در نسخه اول دارند و حتی یک از باس های این منطقه (Old Dragonslayer)، عینا شبیه یک باس دیگر در نسخه اول (Dragonslayer Ornstein) است و حتی صفت Old نیز به قدیمی و پیر بودن این شخصیت اشاره دارد. علاوه بر آن حلقه ای که او بعد از مرگش Drop می کند و می توانید آن را بر دارید، Old Leo Ring نام دارد و جالب آن که حلقه Dragonslayer Ornstein در نسخه اول هم Leo Ring نام داشت.

شخصیت شما هم مانند نسخه قبلی، یک Chosen Undead است و قرار است که ابتدا چهار روح اعظم را از چهار باس بدست آورد، اما این باس ها که هستند؟

The Rotten

The Rotten:

یک موجود بزرگ، چندش آور و وحشتناک. او ترکیبی از اجساد مختلف است و تمامی بدنش از مجموعه ای از اجساد تشکیل شده است و حتی پاهای او، به نوعی مجموعه از اجساد هستند که روی زمین می خزند. همه ی چهار باس اصلی بازی در حالت New Game+ (NG+) یک روح اضافی نیز به شما می دهند. نام روحی که از Rotten در این حال Drop می شود، Old Dead One Soul (روح مرده ی قدیمی) که به وضوح به Nito در نسخه اول اشاره دارد که اولین مرده بوده است.

Old Iron King:

Old Iron King

او یک موجود آتشین است و ظاهری شبیه به یک اژدها دارد (البته اژدها نیست). او یک قلعه بزرگ دارد و شوالیه های وفادار او (Alonne Knight) از او محافظت می کنند و در DLC بازی با فرمانده ی آنان که Sir Alonne نام دارد مبارزه خواهید کرد. روحی که او در حالت NG+ دراپ می کند، روح پادشاه قدیمی ((Old King Soul نام دارد. این روح می تواند متعلق به یکی از دو باس Gwyn یا Four Kings بوده باشد اما احتمال این که این روح به Gwyn تعلق داشته باشد، بیش تر است زیرا در توضیحات سلاحی که از این روح ساخته می شود، کلمه Sun آمده که به Gwyn که  Lord of Sunlight بود اشاره دارد.

Duke’s Dear Freja

Duke’s Dear Freja:

او یک عنکبوت غول پیکر با دو سر است و رئیس بسیاری از موجودات عجیب و غریب مانند عقرب نما ها Manscorpion)) محسوب می شود. (در کل دو عقرب نما در بازی هست که یکی از باس های بازی است و دیگری برادر باس است و با شما دشمنی ندارد و می توانید در کشتن باس از او کمک بگیرید) روحی که او در NG+ دراپ می کند، روح اژدهای رنگ پریده ی قدیمی (Old Paledrake Soul) نام دارد که به وضوح به Seath the Scaleless و رنگ آبی روشن بدن او که رنگ پریده به نظر می رسید اشاره دارد. در صحبت های یکی از دو عقرب نما به نام Manscorpion Tark وقتی در مورد او و رئیسش حرف می زند کلمه Seethe را به کار می برد که می تواند اشاره به Seath داشته باشد. علاوه بر آن یکی از مکان هایی که در نسخه اول مربوط به Seath می شد، Duke’s Archives نام داشت و کلمه Duke در نام این عنکبوت نیز به چشم می خورد. البته این که آیا این عنکبوت موجودی است که خود روح سیث را بدست آورده یا این که یکی از موجوداتی است که توسط سیث ساخته شده است و بعدا روح سیث را بدست آورده، کاملا مشخص نیست.

The Lost Sinner:

او یک گناهکار است و به خاطر گناهان بسیار زیادی که کرده، خود را در یک زندان محبوس کرده و به بند کشیده است. برخلاف ظاهر و زرهش که به نظر می رسد یک شخصیت مذکر باشد، اما او مونث است.  روحی که از او در NG+ دراپ می شود، روح جادوگر قدیمی (Old Witch Soul) نام دارد که به وضوح به Witch of Izalith و Bed of Chaos اشاره دارد. در ابتدای مبارزه هم در یک میان پرده، مشاهده می کنید که یک حشره آشوب (Chaos Bug) وارد زره او می شود و می تواند خود Witch of Izalith باشد که تبدیل به یک حشره شده است یا از آخرین حشره های بازمانده از Bed of Chaos بوده باشد. با این حال بعضی ها نیز احتمال می دهند که شاید او خود Witch of Izalith باشد و به خاطر اشتباهی که در اقدام به ساخت دوباره اولین شعله کرده، خود را زندانی کرد است، به علاوه که او در محیطی خاموش زندانی است و باید برای روشن شدن محیط، خودتان جداگانه و از بیرون نوعی روغن را به آتش بکشید تا این مکان روشن شود و همین موضوع می تواند به این اشاره داشته باشد که او واقعا Witch of Izalith و ایجاد کننده جادو های آتش است که به خاطر آشتباهش، جادو های آتش را کنار گذاشته و خود را در یک محیط بدون آتش زندانی کرده است.

The Lost Sinner

اما بعد از شکست دادن این چهار باس، شما می توانید به Shrine of Winter وارد شده و از آن جا به قلعه درنگلیک (Dranglic Castle) دسترسی پیدا می کنید. جایی که سرچشمه همه ی آشوب ها در آن جاست. در این قلعه شما با ملکه سرزمین درنگلیک که ناشاندرا (Nashandra) نام دارد رو به رو می شوید و او به شما ماموریت می دهد که حلقه ی شاه (King’s Ring) را پیدا کنید. برای پیدا کردن این حلقه، شما باید به مکانی به نام Shrine of Amana بروید، جایی که گروهی به نام میلفانیتو از آن جای نگهبانی می کنند و به موجوداتی که با خود تاریکی به همراه داشته باشند، با نوعی جادو، اجازه ورود نمی دهند. البته آنان برای شما مشکلی بوجود نمی آورند و شما می توانید به راه خود ادامه دهید تا به دخمه آندد ها (Undead Crypt) برسید. در آن جا و بعد از طی مسیری و کشتن محافظ شاه، Velstadt، می توانید به کنار شاه برسید و او را در حالی که تبدیل به یک Hollow پست شده است و مشغول پرسه زدن در یک اتاق است، مشاهده خواهید نمود. از روی وسایل او، می توانید حلقه را بردارید.

بعد از آن شما ماموریت می گیرید که Ashen Mist Heart را بدست آورید. با استفاده از این آیتم می توانید با خاطرات موجودات مختلف سفر کنید. برای بدست آوردن این آیتم شما باید به آرامگاه اژدها (Dragon Shrine) بروید و برای این کار باید از قلعه ی آلدیا (Aldia’s Keep) عبور کنید. آلدیا برادر شاه است که بعد از مدتی و به دلیل آزمایشات خطرناکش، در خانه ی خود محبوس می شود. در این خانه انواع موجودات عجیب و غریب را مشاهده می کنید که در اثر آزمایشات او روی افراد مختلف بوجود آمده اند. ظاهرا او قصد داشته که یک اژدها بسازد و در طی آزمایشات مختلف، چنین موجوداتی ساخته شده اند. ظاهرا او به ساخت یک اژدها بسیار نزدیک شده است زیرا در انتهای خانه، شما یک موجود را مشاهده می کنید که بازی از آن با نام اژدهای نگهبان (Guardian Dragon) یاد می کند ولی این موجود در اصل یک وایورن (Wyvern) است (فرق اصلی وایورن با اژدها در این است که وایورن دو پا و دو بال دارد ولی اژدها دو پا، دو دست و دو بال دارد؛ یعنی اژدها دو دست از یک وایورن بیش تر دارد). این نشان می دهد که احتمالا او نتوانسته است که یک اژدهای واقعی را بسازد. به هر حال بعد از شکست این اژدها وارد آشیانه اژدها (Dragon Aerie) خواهید شد. مکانی پر از وایورن. بعد از عبور از این مکان، به آرامگاه اژدها می رسید و در راه با محافظان پر تعداد اژدها رو به رو می شوید که بعضی به شما کاری ندارند ولی بعضی به شما حمله خواهند کرد. در نهایت به یک اژدهای واقعی می رسید که Ancient Dragon نام دارد. بعضی ها قبل از عرضه نسخه Scholar of the First Sin این احتمال را می دادند که ممکن است این اژدها خود آلدیا باشد که تبدیل به اژدها شده ولی این طور نیست و آلدیا خود جدا از این اژدها حضور دارد. نکته عجیب دیگر هم این است که اگر این اژدها را بکشید، روح او را بدست نمی آورید و روحش را از خاطرات یک اسکلت اژدها در مکان مبارزه با Duke’s Dear Freja بدست خواهید آورد. اما به هر حال و جدا از پیشنه اژدها، او به شما Ashen Mist Heart را خواهد داد تا با استفاده از آن وارد خاطرات غول ها بشوید.

بعد از ورود به خاطرات غول هایی که در جنگل غول های از دست رفته (Forest of fallen Giants) وجود دارند، باید پادشاه غول ها را بکشید تا نشان خویشاوندی غول ها (Giant’s Kinship) را بدست آورید. اما بعد از بدست آوردن این آیتم، به بخش زیر زمینی قلعه ی درنگلیک خواهید رفت، بخشی که همه ی راز ها در آن جا نهفه است؛ Throne of Want. در این جا و بعد از کشتن محافظان تاج و تخت، با دشمن اصلی و تاریک خود رو به رو خواهید شد؛ Nashandra. او هرگز یک موجود پاک نبوده است و منشاء همه ی جادو های تاریک و نفرین ها، اوست. او خود نمی توانسته حلقه ی شاه را بدست آورد زیرا که یک موجود تاریک است و میلفانیتو ها به او اجازه ی ورود نمی دادند. در نتیجه شما را مامور این کار کرده تا همه ی این کار ها را انجام دهید تا در نهایت به تاج و تخت واقعی و اولین شعله دست پیدا کند. اما او نمی داند که شما چه قدرت عظیمی کسب کرده اید. بعد از شکست او، اما با چیز دیگری رو به رو خواهید شد. (از این بخش به بعد در نسخه Scholar of the First Sin به بازی اضافه شده است) شما Aldia را مشاهده خواهید کرد. او از همه فرصت طلب تر بوده و با این که خود تاریکی مطلق نیست اما می خواسته تا شما همه ی رقیبان تاج و تخت را کنار بزنید، تا خود به تاج و تخت برسد. شما باید او را هم شکست دهید ولی با این حال بعد از شکست دادنش، او از بین نمی رود و همچنان با شما صحبت خواهد کرد و سوال نهایی را از شما می پرسد:”تاریکی یا روشنایی؟” شما دو انتخاب دارید،  یا این که به تاج و تخت برسید و اولین شعله را قدرتمند تر کنید تا باری دیگر، فرا رسیدن عصر تاریکی به تعویق بیفتد و یا این که اتاق را ترک کرده و عصر تاریکی را شروع کنید و در این صورت، شما دیگر یک Chosen Undead نخواهید بود بلکه تبدیل به یک ارباب تاریکی (Dark Lord) خواهید شد و در این بخش، این برعهده ی شماست که کدام کار را انجام دهید.

در این بخش داستان اصلی بازی تمام می شود ولی سوال های زیادی وجود دارد که تا حدودی می شود به آن ها پاسخ داد. مهم ترین سوال این است که Nashandra واقعا کیست؟ محتمل ترین احتمال ممکن، این است که او مانوس، یا تکه ای از مانوس باشد. از آن جایی که کسانی که روح های اعظم را دارند، هرگز به طور کامل از بین نمی روند، احتمال درست بودن این پیش بینی بالاتر می رود. نشانه دیگر نیز توضیحات آیتمی است که از روح او ساخته می شود در آن به کلمه Abyss اشاره شده و همان طور که می دانید، به مانوس، لقب Father of the Abyss داده شده بود. با قبول این احتمال، معلوم می شود که هدف اصلی مانوس، ایجاد عصر تاریکی بوده است و از آن جایی که در نسخه اصلی توسط آندد منتخب شکست می خورد، در قالبی دیگر ظاهر شده و بعد از سال ها دوباره تلاش می کند که عصر تاریکی را بر این سرزمین حاکم کند. او با فریب پادشاه وندریک، کم کم او را تبدیل به یک Hollow می کند و انسانیتش را از او می گیرد تا با خیال راحت بتواند به تاج و تخت و اولین شعله برسد اما به دلیل این که موجودات و غول هایی که کنار تاج و تخت هستند، فقط با Giant’s Kinship، به حرف او گوش خواهند کرد و او نیز به این شی دسترسی ندارد و نمی تواند حلقه پادشاه را بدست آورد، مدت ها منتظر می ماند تا Chosen Undead بعدی این کار را برای او انجام دهد تا او با خیال راحت به اولین شعله دست یابد و آن را برای همیشه خاموش کند.

Nashandra

با ورود به DLC های بازی و انجام آن ها، جدا از داستان، یک نکته در مورد Nashandra مشخص می شود و آن این است که او، خود مانوس نیست و یکی از قطعاتی است که بعد از از بین رفتن مانوس در نسخه اول به جا مانده است. در بسته یCrown of the Sunken King، شخصیتی به نام Elana, The Squalid Queen به عنوان باس حضور دارد که از نظر ظاهری شبیه ناشاندرا است و مانند او نسبت به تاریکی مقاومت بالایی دارد و در شیوه جنگیدن و سلاحی که از آن استفاده می کند نیز مانند Nashandra است. از روی شباهت نام نیز می توان این دو را خواهر یکدیگر دانست و علاوه بر آن در بسته Crown of the Old Iron King، نیز شخصیتی به نام Nadalia وجود دارد که باعث به تاریکی کشیده شدن Fume Knight شده است و همه ی این ها نشان می دهد که آن ها قطعات مختلف مانوس هستند که هر کدام در منطقه ای اقدام به پخش تاریکی کرده اند و به این ترتیب می توان منشاء اصلی تاریکی های بازی را Manus در نسخه اول دانست؛ شخصی که برخلاف دیگر کسانی که روح های اعظم را بدست آوردند، در ابتدا شهرت چندانی نداشت و همه او را فراموش کردند اما بعدا، تبدیل به مبدا تاریکی در دنیای این بازی می شود.

 

به هر حال و با تمام این ها، جواب بعضی از سوالات کاملا مشخص نیست و شاید تا نسخه ی بعدی یا زمانی که سازندگان بازی خودشان داستان بازی را به طور کامل منتشر کنند، جواب این سوالات مخفی بماند، پرسش هایی مثل این که مثلا “اگر باس The Last Giant با توجه به اسمش، آخرین غول باقی مانده است، پس دو غولی که در زیر یک راه مخفی در منطقه زیر زمینی Black Gulch قرار دارند، از کجا آمده اند؟ آیا غول ها بعد از حمله پادشاه وندریک به سرزمینشان و بعد از حمله آن ها به سرزمین وندریک و کشته شدن تقریبا همه ی آن ها، هنوز زنده مانده اند؟ آیا آنان می خواهند از زیر زمین به درنگلیک لشکر کشی کنند؟” یا حتی سوالاتی در نام گذاری بعضی از جاها نیز همچنان پا برجا هستند؛ مثلا “Bonefireی با نام Unseen Path to Heide وجود دارد که بر خلاف نامش، شما از Heide’s Tower of Flame به آنجا که راه ورود به یک بندرگاه به نام No Man’s Wharf است، می روید و نه از آن جا به Heide، پس چرا این مکان، مسیر دیده نشده به Heide نام دارد و نه مسیر دیده نشده از Heide؟ آیا از این مکان برای لشکر کشی گروهی از دزدان دریایی به Heide’s Tower of Flame استفاده می شده است؟” و هزار آیا و سوال دیگر…

[پایان خطر لو رفتن داستان]

به داستان بازی مفصلا پرداختیم و حال بهتر است به بخش های دیگر بازی برسیم.  بیش ترین دلیل شهرت بازی سختی آن است. اگر بخواهیم واقع گرایانه نگاه کنیم، بازی نسبت به بسیاری از عناوین از سختی بیش ترین برخوردار است اما برخلاف صحبتی که بین بعضی رایج شده است، بازی به هیچ وجه غیر منطقی سخت نیست و در ادامه که گیم پلی بازی را توضیح دادیم، به سختی بازی نیز بیش تر خواهیم پرداخت.

در ابتدای ورود به بازی و بعد از این که داخل کلبه سه Fire Keeper شدید، باید نام و چهره ی شخصیت خود را انتخاب کنید. برای طراحی چهره امکانات زیادی در نظر گرفته شده است و به خوبی می توانید مکان و شکل ظاهری اجزای صورت شخصیت را مشخص کنید. بعد از آن نوبت به انتخاب کلاس می رسد. ۸ کلاس در بازی وجود دارد که هر کدام تا حد بسیار زیادی نسبت به دیگری متفاوت هستند اما این باعث نمی شود که نظیر بعضی بازی های نقش آفرینی، توانایی های کلاس شما محدود شود و امکان تبدیل به کلاس دیگری وجود نداشته باشد. شما می توانید در طول بازی با تغییر قدرت های شخصیت خود او را تبدیل به یک کرکتر با کلاسی متفاوت بکنید اما در این صورت مطمئنا تا زمانی که به قدرت بالایی نرسید، مشکلاتی خواهید داشت. اما این ۸ کلاس چه هستند؟

تصویری از Things Betwixt مکان شروع بازی

اولین کلاس Warrior است که امکان استفاده از سلاح های نسبتا خوبی را در ابتدای بازی دارد ضمن این که توانایی های آنان به صورتی است که می توانند در طول زمان، به حدی نسبتا خوبی برای اجرای جادو های ساده نیز برسند. این کلاس مناسب افراد تازه کار است. کلاس بعدی Knight می باشد. Knight از نظر توانایی، تقریبا شبیه Warrior است با این تفاوت که Knight سلامتی بالاتری داشته و برای کسانی که علاقه به ساخت یک شخصیت با HP بالا (تانک، Tank) دارند کلاس مناسبی است. البته Knight خیلی برای ساخت جادوگر در ادامه ی بازی مناسب نیست ولی همچنان یک کلاس خوب برای شروع بازی است. دیگر کلاسی که می توانید انتخاب کنید، Swordsman است. شمشیرزن برای افرادی که علاقه زیادی به حملات نزدیک و تن به تن دارند و همین طور توانایی جاخالی دادن و استفاده نکردن از سپر را دارا می باشند، مناسب است. این کلاس، برای حمل دو سلاح همزمان مناسب است و از این طریق می تواند صدمه زیادی به دشمنان برساند اما سلامتی بسیار پایینی دارد که می تواند در اوایل بازی دردسرساز باشد. کلاس بعدی، Bandit است. این کلاس توانایی فیزیکی بالایی دارد و در ابتدای بازی یک کمان هم به همراه دارد ولی عدم نیاز آنچنانی به کمان در ابتدای بازی، کمی وجود کمان برای کلاس راهزن را بی ارزش نشان می دهد ضمن این که در طول بازی و در همان اوایل، یک کمان رایگان نیز بدست خواهید آورد. البته این کلاس توانایی حمل وسایل زیادی را دارد ولی به هر حال، برای شروع بازی و مخصوصا برای افراد تازه کار، استفاده از این کلاس توصیه نمی شود. کلاس بعدی Cleric است. این کلاس از نوعی جادو که در بازی با نام معجزه (Miracle) شناخته می شود، استفاده می کند. باید توجه کنید که ما در بازی ۴ نوع جادو به نام های Sorcery، Miracle، Hex و Pyromancy داریم. این کلاس با توجه به قدرت بالایی فیزیکی و همین طور امکان استفاده از انواع Miracle یک کلاس بسیار خوب برای اوایل بازی است. ضمن این که آنان با دارا بودن جادوی Heal می توانند کمبود آیتم های سلامتی را هم در اوایل بازی جبران کنند. آنان با دارا بودن ناقوس (وسیله جادوی این کلاس) و یک گرز قوی، هم از نزدیک و هم از دور به دشمنان آسیب می رسانند ضمن این که در ادامه امکان استفاده از Hex که به نوعی نقطه مقابل Miracle است و یک جادوی تاریک به حساب می آید را هم بدست می آورند و قوی تر می شوند. کلاس بعدی Sorcerer است و همان طور که از نام آن نیز مشخص است، تخصص این کلاس در سحر و جادو (Sorcery) است. این کلاس به دلیل قدرت فیزیکی پایینش در اوایل بازی، کلاس دشواری است اما به تدریج و با بدست آوردن جادو های قوی تر، به یک کلاس بسیار قوی برای اواخر بازی تبدیل می شود که البته با این حال و برای بخش های پایانی بازی نسبت به Cleric کمی ضعف دارد. با این حال این کلاس برای افراد تازه کار غیر قابل بازی نیست ولی مطمئنا به کمی تمرین برای مهارت نیاز دارد. کلاس دیگر Explorer است. Explorer، اصلا کلاس مناسبی برای یک بازیکن تازه کار نیست. این کلاس از قدرت های چندان بالایی بهره نمی برد و برای همین هم اصلا انتخاب آن برای یک فرد غیر حرفه ای مناسب به نظر نمی رسد. تنها مزیت این کلاس، داشتن یک سری آیتم کمیاب در اوایل بازی است که به مرور زمان در طول بخش های مختلف به آن دسترسی خواهید داشت. البته این کلاس ۱۰ Lifegem اضافه بر ۱۰ Lifegem اولیه بازی (یعنی مجموعا ۲۰ تا) دارد که تا اندکی ضعف این کلاس را جبران می کند ولی در هر حال به هیچ وجه این کلاس را به افراد تازه کار توصیه نمی کنیم. آخرین کلاس نیز Deprived نام دارد. این کلاس مخصوص افراد حرفه ای است که می خواهند کاملا بر روی شخصی سازی شخصیت خود تاکید داشته باشند تا یک شخصیت خاص و مخصوص به خود بسازند و از موارد از پیش انتخاب شده بازی، استفاده نکنند. این کلاس از نظر لول و سطح، از همه ی کلاس های دیگر پایین تر است و همه ی قدرت های آن در حد ۶ است و از سلاح های خوبی هم در اوایل بازی استفاده نمی کند و ضمنا به زرهی به جز چند تکه لباس پاره ی اول بازی دسترسی ندارد. این کلاس فقط برای افراد خیلی حرفه ای است.

بعد از انتخاب کلاس هم نوبت به انتخاب Gift می رسد. در این بخش شما باید یکی از آیتم ها را انتخاب کنید تا علاوه بر آیتم های شخصیتتان، به آن آیتم هم در ابتدای بازی دسترسی داشته باشید که البته همه ی آن ها در طول بازی بدست می آیند اما در این میان آیتم های Pertified Something (که در همین اول بازی می توانید آن را با یک آیتم نسبتا ارزشمند معامله کنید) و Life Ring که در ابتدای بازی به آن دسترسی نخواهید داشت، می توانند مفید باشند. بعد از انتخاب Gift می توانید بازی را رسما شروع کنید.

مطمئنا بعد از منطقه ی Thing Betwixt و بخش آموزشی بازی، بعد از دیدن Majula، نفستان برای چند لحظه بند خواهد آمد. در این بخش به گرافیک هنری _و البته فنی بازی در نسخه Scholar of The First Sin_ فوق العاده بازی پی خواهید برد. مشاهده تلألو نور خورشید که از پشت کوه ها به چشم شما می تابد و بازتاب آن از سطح مواج دریا و مشاهده ی علفزار ها، هر بیننده ای را به لحظه ای مکث وادار خواهد کرد.

اما بعد از ورود به ماجولا، می توانید بفهمید که احتمالا HUB و محل اصلی حضور شما در بازی در این مکان است. بسیاری فروشندگان (Trader) و شخصیت های بدرد بخور بازی بتدریج در این مکان گرد هم می آیند و به علاوه چون تنها شخصی که می توانید شخصیت خود را پیش او Level Up کنید (Emerald Herald) در این جا قرار دارد،  برای همین بار ها این مکان را مشاهده خواهید کرد.

اما صحبت از Level Up شد. سیستم Level Up بازی، یک سیستم بسیار کارآمد است که اگر نقش هر مورد را در آن بدانید، به راحتی می توانید با توجه به کلاس شخصیت خود، یک کرکتر با توانایی های بالا بسازید که در ادامه به طور مختصر به تاثیر هر عامل اشاره ای کوتاه می کنیم. Vigor که اولین مورد در این بخش است به طور عمده باعث بالارفتن میزان سلامتی شخصیت اصلی می شود. Endurance، باعث افزایش Stamina و توانایی های دفاعی فیزیکی شخصیت می شود. Vitality سبب افزایش توانایی های دفاعی فیزیکی و سقف مقدار بار قابل حمل می شود. Attunement بر روی تعداد جادو های قابل استفاده و سرعت آن ها اثر می گذارد. Strength بر روی توانایی و قدرت های حمله فیزیکی اثر گذار است و Dexterity نیز همین اثر را می گذارد اما چون یکی مورد به چابکی و دیگری مربوط به قدرت است، هر کدام بسته به سلاح خاص، بر روی ضربه اثر می گذارند. بدین صورت که سلاح ها مولفه ای به نام Strength Scaling و Dexterity Scaling دارد که بر اساس عدد قدرت این دو مولفه در ضریب تعیین شده توسط Scaling، بر میزان ضربه سلاح شما افزوده می شود. Adaptability  بر روی میزان دفاع شخصیت در مقابل عواملی نظیر سم و نفرین اثر گذار است. Intelligence باعث افزایش قدرت ضربات جادویی (از نوع Sorcery و اصطلاحا Magic) و Faith باعث بالارفتن قدرت ضربات جادویی (از نوع Miracle و اصطلاحا Lightning) می شود و هر دو بر روی میزان ضربه جادوی تاریک (Hex یا Dark) اثر گذارند.

سیستم Level Up بازی

اما همین سیستم به ظاهر پیچیده، باعث ایجاد یکی از بهترین بخش های Level Up در میان بازی ها شده است. چون علیرغم پیچیدگی، می توان به راحتی با روش کار آن آشنا شد و از ارتقای شخصیت خود در جهت متناسب با او لذت برد. در مورد این سیستم حرف زدیم، ولی نگفتیم که چگونه می توان شخصیت را Level Up کرد. همان طور که در بخش داستان هم اشاره شد، روح در این عنوان به نوعی نقش پول را ایفا می کند و همه ی خرید و فروش ها و دریافت امکانات مختلف از این طریق میسر است و از این رو Level Up کردن هم به همین صورت است. شما باید بعد از رفتن پیش Emerald Herald که در همان اول بازی در ماجولا می توانید پیدایش کنید، با دادن روح به او، شخصیت خود را Level Up کنید و اصطلاحا ارتقا بدهید که به تدریج و با افزایش سطح شما، میزان روح برای رفتن به سطح بعدی هم افزایش می یابد.

اما بپردازیم به سه تا از دلایل اصلی سختی بازی _به جز دشمنان_ که نقش اساسی در گیم پلی ایفا می کنند؛ مدیریت نیروی شخصیت اصلی، سیستم ذخیره سازی و سیستم مجازات. اولین مورد مربوط به مولفه ی Stamina می شود. شما در این بازی مثل بازی های دیگر در حمله کردن آزاد نیستید و نمی توانید هر چقدر دلتان می خواهد تند تند ضربه بزنید. Staminaی شما با هر بار ضربه زدن بسته به سلاح و نوع ضربه، دویدن و حرکت سریع و یا استفاده از سپر و جاخالی دادن، مقداری کاهش می یابد و باید اندکی برای بازیابی آن صبر کنید. همین موضوع عامل اصلی سختی بازی است. زیرا شما در زمانی که استامینای کمی دارید، بسیار آسیب پذیر خواهید بود و اگر بی محابا رفتار کنید، به راحتی و در حضور ساده ترین دشمنان بازی هم کشته خواهید شد، همین موضوع باعث شده بسیاری از بازیبازان که از صبر کمی برخوردارند و می خواهند فورا و در چهار، پنچ ثانیه، ۲۰ دشمن را درجا از بین ببرند، از این بازی دلسرد شوند و با توجه به سخنانی که در مورد بازی و مبنی بر سختی آن وجود دارد، بازی را رها کنند.

عامل بعدی سیستم ذخیره بازی است. اول این که خود شما برای این که بتوانید از یک مکان به مکان دیگر به راحتی Fast Travel کنید باید Bonefire آن منطقه را روشن کرده باشید. با استراحت در کنار Bonefire هم آیتم سلامتی اصلی شما که Estus Flask نام دارد، پر خواهد شد و به علاوه می توانید با سوزاندن آیتم های خاصی به نام Bonefire Ascetic در Bonefire، درجه سختی آن منطقه را بالا ببرید و با سوزاندن Sublime Bone Dust در Bonefire ماجولا که The Far Fire نام دارد، می توانید قدرت Estus Flask خود را افزایش دهید. اما به دو دلیل این Bonefire ها کار را سخت می کنند، یکی فاصله ی آن ها که بعضی نسبتا از یکدیگر دورند و در این میان دشمنان زیادی وجود دارند و دومین عامل هم زنده شدن دشمنان (Respawn شدن) پس از استراحت در Bonefire است. به این ترتیب با هر بار مردن و برگشتن به مکان قبلی و…، باید همه ی دشمنان را از قبل بکشید و همین کار شما را سخت خواهد کرد. البته محدودیتی هم برای این اتفاق وجود دارد که بر روی کاهش سختی، هم اثر مثبت و هم منفی دارد. اثر مثبت از این جهت که بعد از حدود ۸ بار کشتن دشمنان، دیگر مشکلی در آن منطقه نخواهید داشت و دشمنی که کشته شده Respawn نخواهد شد و می توانید به راحتی از آن جا عبور کنید و اثر منفی از این جهت که کسانی که می خواهند در مناطق آسان، اقدام به بدست آوردن روح های فراوان و اصطلاحا فارم (Farm) کردن بکنند، نمی توانند تا ابد این کار را تکرار کنند.

Bonefire

عامل دیگر سختی بازی، سیستم مجازات آن است. در بازی ویژگی به نام انسانیت یا Humanity وجود دارد که در حالتی که Humanity داشته باشید، چهره انسانی خواهید داشت، میزان سلامتی شما کامل خواهد بود و می توانید افراد کمکی (یا حمله کننده به دنیای خود) که در اصطلاح بازی Phantom نامیده می شوند را احضار (Summon) کنید. این ویژگی هم توسط مصرف یک آیتم به نام Human Effigy بدست می آید که به تعداد محدود در بازی وجود دارد. اما بعد از هر بار مرگ، دو مجازات وجود دارد. اول از دست رفتن Humanity است و به همین دلیل شما به تدریج و در اثر مرگ های بیش تر به Hollow تبدیل خواهید شد و میزان HP شما تا حداکثر نصف مقدار اولیه کاهش خواهد یافت و به علاوه دیگر امکان Summon هم برای شما وجود نخواهد دشت. علاوه بر آن تمامی روح هایی که با خود حمل می کردید و مصرف نکرده بودید را هم از دست خواهید داد که البته یک شانس برای بازیابی آنان دارید تا با بازگشت به محل مرگ آنان را بازیابی کنید اما اگر در این کار موفق نشوید و قبل از رسیدن به آن جا دوباره بمیرید، تمامی روح های خود را از دست خواهید و شاید در میزان روح های کم، چندان آزار دهنده نباشد ولی اگر مقدار بسیار بالایی روح را که از کشتن دشمنانی بسیار سخت بدست آورده باشید، به این شکل از دست بدهید، مطمئنا آزار دهنده خواهد بود.

سه عامل بالا، دلایل اصلی سختی بازی بودند که البته تقریبا همه ی آن ها با دقت فراوان و صبر و شکیبایی بالا، قابل رفع و شکست دادن هستند اما اگر این دو ویژگی را نداشته باشید و بخواهید سرسری و به سرعت بازی را به اتمام برسانید، در انجام این کار موفق نخواهید بود.

البته نباید دشواری شکست دادن دشمنان بازی را هم در افزایش سختی آن بی تاثیر دانست. به خصوص باس های بازی که با دارا بودن HP بالا و قدرت حمله ی بسیار، می توانند بسیار درسرساز باشند. اما با این وجود بازی به هیچ وجه به طور غیر منطقی سخت نیست و همه ی باس های بازی، نقطه ضعف خاصی دارند که با استفاده از آن می توانید به راحتی آنان را شکست دهید؛ مثلا بعضی نسبت به Lighting ضعف دارند، بعضی نسبت به آتش و…. در این میان خطرات محیطی مختلفی هم در مبارزه با بعضی باس ها (نظیر سم) وجود دارد که آن ها هم با روش هایی مخصوصی قابل از بین بردن هستند و به همین دلیل هیچ باسی، بیش از اندازه سخت نیست.

یکی از مکان های زیبایی که برای بسته Crown of the Ivory King طراحی شده و Frozen Eleum Loyce نام دارد

وجود همین خطرات محیطی مختلف که نیازمند طراحی سیستم پیچیده ای هستند، نشان از طراحی مرحله فوق العاده ی بازی دارد. بدون شک طراحان مرحله این عنوان، کار خود را به بهترین شکل ممکن انجام داده اند. محیط های خاص با طراحی های ویژه خود، طرز قرار گیری دشمنان و اجزا و قسمت های مختلف محیط، نوع اتصال بخش های مختلف بازی به هم و گستردگی آن … همه و همه حکایت از توانایی بالای طراحان مرحله این عنوان دارند.

در کنار این موضوع، طراحی مرحله بازی در نسخه Scholar of the First Sin دچار تغییرات فراوانی شده است. از جا به جایی آیتم ها گرفته تا تغییر مکان دشمنان. مثلا دیگر نمی توانید سه تا از آیتم Ring of Life Protection بدست آورید زیرا این آیتم به نوعی سختی بازی را به طور وحشتناکی پایین می آورد، زیرا بعد از هر بار مردن، دیگر شما Hollow نخواهید شد و روح خود را نیز از دست نمی دهید و با این که این حلقه می شکست ولی می توانستید با هزینه اندک ۳۰۰۰ روح آن را تعمیر کنید اما حالا دیگر نمی توانید این آیتم را به راحتی بدست آورید و هزینه ترمیم آن هم به ۱۵۰۰۰ روح رسیده است تا نتوان به طور بی جا از آن استفاده کرد.

در جهت حفظ جذابیت بازی برای افرادی که یک بار آن را قبلا تجربه کرده اند، مکان بسیاری از دشمنان هم عوض شده است و همین موضوع باعث ایجاد جذابیت در بازی برای انجام دوباره آن شده است. به این ترتیب حتی اگر نسخه اولیه Dark Souls II را چندین بار تمام کرده باشید، باز هم این عنوان برای شما جذابیت خواهد داشت و می تواند شما را سرگرم کند. در کنار این موارد و برای این که بازی برای افراد بیش تری قابل انجام باشد، در کنار بعضی از باس ها، تعداد Summon Sign های بیش تری وجود دارد تا در هنگام رویارویی با باس های سخت، بازیکن بتواند از افراد کمکی بیش تری استفاده کند. (منظور از Summon Sign، نشانه های Summonی است که خود بازی و برای NPC های داخل بازی قرار داده است، نه Summon Sign هایی که بازیکنان دیگر قرار می دهند)

از نظر سیستم آنلاین هم بازی بهبود داشته و جدا از بهبود سیستم Matchmaking بازی، حالا امکان حضور ۶ نفر به طور همزمان در یک جا وجود دارد و می توانند نبرد های حماسی را میان گروه های مختلف بازیباز ها خلق کند.

در این نسخه، شاهد مبارزات آنلاین گسترده تری هستیم

در این میان گرافیک بازی نیز در به جلوه آمدن طراحی مرحله بازی بی تاثیر نبوده است. گرافیک هنری بازی که یک شاهکار به تمام معناست و اجزای مختلف محیط به شکلی کاملا هماهنگ در گوشه گوشه بازی قرار گرفته و رنگ و نگار هر منطقه، حس حضور در آن منطقه را به شما منتقل خواهد کرد.

اما مطمئنا گرافیک فنی بازی را باید از جمله بخش های پیشرفت کرده در نسخه Scholar of the First Sin به حساب آوریم. از کیفیت بافت ها گرفته تا نرخ فریم بالاتر در نسخ کنسولی، اضافه شدن قابلیت اجرا با DirectX11 در نسخه PC، نورپردازی و سایه بهتر، نرم تر و Sharp شدن گوشه اشیا از جمله موارد بهبودی بخش گرافیک فنی بازی است. ضمن آن که رنگ بندی بازی نیز کمی تغییر کرده است و به این ترتیب چهره زیباتری به بعضی از مکان های بازی که در نسخه اولیه مرده به نظر می رسدند، بخشیده است. علاوه بر این طراحی تنها باس اضافه شده (علاوه بر DLC ها) به این نسخه نیز طراحی جالبی چه از نظر هنری و چه فنی دارد و به علاوه از نظر داستانی نیز با اضافه کردن یک پایان جدید، آن را گسترده تر کرده است.

موسیقی بازی، چه در این نسخه و چه در نسخه اولیه، از جمله نقاط قوت بازی است. موسیقی بازی، به شدت با حال و هوای هر مکان هماهنگی کامل دارد. در ماجولا یک آهنگ ملایم و آرامش بخش پخش خواهد شد و باعث می شود تا زیبایی مناظر بازی دو چندان شود و از طرف دیگر در هنگام مبارزه با باس ها یک آهنگ حماسی پخش خواهد شد که بر هیجان و استرس شما در حین مبارزه خواهد افزود.

Dark Souls 2: Scholar of The First Sin

نتیجه گیری نهایی:

سری Dark Souls را می توان از جمله بهترین نقش آفرینی های چند ساله ی اخیر دانست. این سری مخاطب خاص خود را دارد ولی این موضوع، هرگز باعث نشده است که از ارزش های این عنوان که در همه ی زمینه ها از جمله گرافیک هنری، موسیقی، داستان، طراحی مرحله و گیم پلی و همه ی موارد مربوطه، حرفی برای گفتن دارد، چیزی کاسته بشود. نسخه Scholar of the First Sin هم که به عنوان نسخه نهایی برای Dark Souls II عرضه شده است، هم یک فرصت برای انجام DLC های بازی برای افرادی است که آن ها را تجربه نکرده اند، هم فرصتی برای آشنایی افراد جدید با این سری. ضمن این که افرادی که قبلا به طور کامل بازی را تمام کرده اند هم می توانند با توجه به تغییرات بوجود آمده، دوباره بازی را تجربه کنند و کم تر احساس تکراری شدن بازی را بکنند.