Black Flag V2.0! | نقد و بررسی Assassin’s Creed Rogue

سری Assassin’s Creed، در طی چند سال گذشته، به محبوبیت بسیار بالایی دست یافته است. در نتیجه این محبوبیت هم، این عنوان تبدیل به یک عنوان تجاری شده است و هر سال عرضه می شود. شرکت Ubisoft برخلاف روال هر سال که تنها یک عنوان بزرگ از سری Assassin’s Creed عرضه می کرد، امسال دو عنوان را از این سری منتشر کرد. یکی برای نسل بعد (Assassin’s Creed Unity) و یکی هم برای نسل قبل (Assassin’s Creed Rogue). در ادامه به نقد و بررسی Assassin’s Creed Rogue خواهیم پرداخت، پس با ما همراه باشید…

——————————

Assassin’s Creed Rogue Box Art

نام بازی: Assassin’s Creed Rogue

سازنده: Ubisoft Sofia و تعدادی دیگر از استودیو های Ubisoft

ناشر: Ubisoft

سبک: اکشن ادونچر سوم شخص

پلتفرم: Xbox360، PS3 و PC

تاریخ عرضه: ۱۱ نوامبر ۲۰۱۴

حالت بازی: تک نفره

موتور بازی: AnvilNext

——————————

سری Assassin’s Creed، در طی چند سال گذشته، به محبوبیت بسیار بالایی دست یافته است. در نتیجه این محبوبیت هم، این عنوان تبدیل به یک عنوان تجاری شده است و هر سال عرضه می شود. شرکت Ubisoft برخلاف روال هر سال که تنها یک عنوان بزرگ از سری Assassin’s Creed عرضه می کرد، امسال دو عنوان را از این سری منتشر کرد. یکی برای نسل بعد (Assassin’s Creed Unity) و یکی هم برای نسل قبل (Assassin’s Creed Rogue). در ادامه به نقد و بررسی Assassin’s Creed Rogue خواهیم پرداخت، پس با ما همراه باشید…

اول از همه به داستان و تجزیه و تحلیل آن می پردازیم. سری فرقه اساسین در نسخ اولیه خود و با حضور الطایر و اتزیو، داستان و شخصیت پردازی نابی را ارائه می کرد که به تدریج رو به تکراری شدن گذاشت. داستان این نسخه نیز از همان روند قدیمی نبرد تمپلار ها و اساسین ها پیروی می کند ولی کشش هایی هم دارد که شما را تا آخر بازی با خود همراه نگه دارد.

[خطر لو رفتن داستان]

شخصیت تحت کنترل شما، شِی پاتریک کورمک (Shay Patrick Cormac) نام دارد. شِی در ابتدای بازی یک اساسین است و در نزد آکیلیس (معلم کانر در ACIII) خدمت می کند. در طول بازی او هم درگیر روند پیدا کردن قطعات Eden می شود و در این راه، با شخصیت های ACIV نظیر Adewale، که به نوعی فرمانده اصلی اساسین ها می باشد هم ملاقات می کند. در ادامه ی داستان و بعد از مقدمه پردازی های اولیه و نشان دادن خصوصیات این شخصیت، هدف اصلی اساسین ها که دست یافتن به وسیله ای برای یافت قطعات Eden است را نشان می دهد. در این نسخه، با پیدا شدن یک مکعب و کتاب خاص و با کمک بنجامین فرانکلین و استفاده از رعد و برق، مکان تعدادی از قطعات Eden را بر روی زمین مشخص شده و اساسین ها به دنبال آن ها می روند.

شی به دنبال قطعه ای که در Lisbon، پایتخت پرتغال، قرار دارد رفته و عازم لیسبون می شود. او در حدود روز ۱ نوامبر ۱۷۵۵ در روز “عید مقدسان” (All Saints’ Day) به لیسبون می رسد و با باز کردن بخش های مختلفی از یکی از کلیسا های شهر، به معبد تمدن نخستین و قطعه Edenـی که در زیر آن قرار دارد دست می یابد. اما با برداشتن این قطعه، فاجعه ای روی می دهد. زلزله ای مهیب رخ داده و بخش اعظم _و شاید تقریبا همه ی_ لیسبون را با خاک یکسان می کند اما شی موفق به فرار به کشتی اش، Morrigan، شده و فرار می کند. جالب است بدانید که این رویداد در بازی، بر اساس یک رویداد واقعی در بازی قرار گرفته است.  واقعا در چنین روزی، یک زلزله مهیب به اندازه ۸٫۵ تا ۹٫۰ مقیاس بزرگای گشتاوری (مقیاسی برای اندازه گیری شدت زلزله) در لیسبون روی داده است و واقعا تلفات بسیار زیادی بر جای گذاشته است.

اما بعد از این رویداد، شی که خود را مسئول این رویداد می داند، به اساسین ها معترض شده و آن ها را مسئول انجام این رویداد و شاید از نظر او، قتل عام می داند. سپس او طی اتفاقاتی سعی به فرار از گروه می کند ولی موفق به انجام این کار نشده و از روی یک صخره به پایین پرتاب می شود … بعد از این اتفاق، بازی از درون خانه افرادی که شی را نجات داده اند، ادامه پیدا می کند. این افراد، فرزند خود را که یک تمپلار بوده از دست داده اند و حال و بعد از طی اتفاقاتی، شی با افراد سرشناس تمپلار ها آشنا شده و به آن ها می پیوندد.

شی بعد از این، در پی خنثی کردن نقشه های اساسین ها و در نهایت کشتن آکیلیس است که البته در این میان با حوادث گوناگونی رو به رو خواهد شد که یکی از مهم ترین آن ها، آشنایی با Grand Master تمپلار ها … بله، گرند مستر تمپلار ها یعنی هیثم کنوی (Haytham Kenway) است.

اما جدا از ربط های مختلفی که این بازی به نسخ آمریکای شمالی سری AC دارد، ربط اساسی به AC Unity هم دارد که البته از ذکر آن امتناع می کنم تا خودتان با انجام بازی و اتمام آن به این ربط پی ببرید.

[پایان خطر لو رفتن داستان]

داستان بازی، هر طور که هست و به هر بهانه ای نظیر حضور شخصیت های تاریخی نظیر جیمز کوک و…، ارتباطات عمیق با نسخ قبلی و نسخه بعدی و…، شما را تا آخر پای خود نگاه خواهد داشت.

شخصیت پردازی شی نیز هر چند به هیچ وجه به الطایر و اتزیو نزدیک هم نمی شود اما در کل شخصیت پردازی نسبتا خوبی دارد و یک تیپ شخصیتی جدید در سری است. شخصیتی که صرفا به خاطر اعتقادات شخصی خودش و برداشت خوب و بد از نظر خودش، به یکی از این دو گروه خدمت می کند و به تقلید کورکورانه از آن ها نمی پردازد. به علاوه اولین بار است که در این سری از دید یک تمپلار به داستان نگاه می شود. در تمام نسخ این سری، ما تمپلار ها را به عنوان انسان های بدی می دیدیم که باید نابود شوند اما در این نسخه، دیدگاه تمپلار ها به اساسین ها نیز تا حدودی بررسی می شود تا به اصطلاح، بازی صرفا یک طرفه به قاضی نرود. البته تمام این کار ها و تغییرات، همه برای بسط همان ایده کلی نبرد تمپلار ها با اساسین هاست و همچنان با همان داستان تکراری رو به رو هستیم اما این داستان هر چه که هست، می تواند شما را تا آخر به هر ترتیبی که شده، علاقه مند به دیدن پایان نگه دارد.

اما از داستان که فاصله بگیریم، به گیم پلی بازی می رسیم. گیم پلی بازی را می توان ورژن ۲ و کامل تر Assassin’s Creed IV Black Flag دانست. سیستم اصلی بازی بر پایه گشت و گذار در خشکی و دریا است که نمونه آن را در ACIV دیده بودیم. سیستم کشتی رانی بازی، تقریبا همان سیستم قبلی است و موارد اندکی نظیر کوه های یخ، یخ های سطحی آب و… به آن اضافه شده اند تا کمی بر تنوع آن بیافزایند. کوه های یخ با برخورد گلوله ی توپ کشتی شما، Morrigan، به آنها سقوط کرده و یک موج بزرگ ایجاد می کنند که می تواند کشتی های کوچک را غرق کند. یخ های سطحی آب هم صرفا نقش کم کردن سرعت را دارند که با یخ شکن کشتی از بین می روند. در زمینه سلاح های کشتی نیز تنها تغییر مواد آتش زا، جایگزین بشکه های مواد منفجره شده اند و به نظر من، کاربرد بیش تری نسبت به آن بشکه ها دارند.

یکی از موارد اضافه شده به سیستم کشتی رانی، امکان حمله دشمن به کشتی شماست که وقتی کشتی شما ضعیف شده باشد با یک هجوم ناگهانی به کشتی حمله کرده و سعی در کشتن خدمه شما خواهند داشت و شما درست باید مانند تصرف کشتی آن ها، تعدادی از دشمنان را نابود کنید تا کشتی دشمن به تصرف شما در آید. این بخش به کامل تر شدن بخش کشتی رانی کمک کرده تا یک سیستم کم نقص را شاهد باشیم.

حمله دشمنان به کشتی شما

یکی از مواردی که در نسخه پیش تنها به صورت آنلاین امکان انجام آن بود، بخش کنترل نیرو های دریایی شما بود. در این نسخه این بخش به صورت آفلاین هم قابل انجام است و با تصرف کشتی های دشمن، می توانید آن ها را به ناوگان خودی منتقل کرده و به ماموریت ارسال کنید.

متاسفانه یوبیسافت سفر های زیر آب را در این نسخه حذف کرده که البته شاید توجیه آن، عدم امکان شنا در مناطق نزدیک به قطب شمال بوده است. سیستم عدم امکان شنا در مناطق سرد به این شکل است که اگر در بازی مدت زیادی در آب بمانید، از شدت سرما توان خود را از دست خواهید داد و با این شرایط، رفتن به زیر آب منطقی به نظر نمی رسد. البته با این حال نمی توان این را یک توجیه مناسب دانست زیرا وقتی آن ها منطقه River Valley را به عنوان یک منطقه خوش آب و هوا به بازی اضافه کرده اند، می توانستند با هر بهانه ای که شده، این بخش را در جایی از بازی بگنجانند که البته این کار را نکردند.

اما امکان شکار موجودات و حیوانات دریایی و یا به اصطلاح همان هارپونینگ (Harpooning) همچنان وجود دارد. موجودات دریایی جدیدی برای این نسخه طراحی شده اند که شاید منحصر به فرد ترین آن ها Narwhal باشد (پیشنهاد می کنم با یک سرچ ساده، حتما عکس های واقعی این موجود استثنایی را مشاهده کنید). درجه سختی این بخش را نیز می توان تا حدودی اندازه نسخه قبلی دانست؛ کشتن موجودات دریایی به تنهایی آسان تر از قبل شده است ولی از طرفی با اضافه شدن قطعات یخی که به قایق شما آسیب می زنند، بر سختی آن افزوده شده است تا سختی آن در حد متعادل باقی بماند. البته به دلیل آسان تر شدن شکار موجودات، در کل کمی این بخش راحت تر از قبل جلوه می کند.

شی در حال شکار یک ناروال (Narwhal)

برخلاف نسخه قبل که بخش کشتی رانی تماما در یک لوکیشن و محیط انجام می شد، این بازی از دو محیط برای این بخش استفاده می کند. یکی بخش “اقیانوس اطلس شمالی” است که در واقع یک دریای بزرگ با مجموعه ای از جزیره هاست و امکان شکار نیز در این بخش مهیا شده است و بخش دیگر “دره رودخانه” است. همان طور که از نام آن ها بر می آید، کشتی رانی در این بخش در یک رودخانه طویل و عریض اتفاق می افتد و نسبتا خشکی های بیش تری دارد.

شاید بتوان یکی از مهم ترین پیشرفت های این نسخه نسبت به ACIV را هم همین محیط ها دانست. محیط های بازی به مراتب بزرگ تر شده اند و موارد جمع کردنی (Collectibles) آن ها نیز به مراتب بیش تر شده است به عنوان مثال می توان به آیتم جدید Property اشاره کرد که با جمع کردن مقداری از آن، میزان کالاهای دریافتی از کشتی های دشمن افزایش می یابد. جدا از آیتم های جمع کردنی، همین افزایش وسعت بازی باعث شده است که بازی برای تمام شدن به صورت کامل، به وقت بسیار زیادی نیاز داشته باشد و بتواند شما را مدت زیادی سرگرم نگه دارد.

شفق های قطبی بسیار زیبا طراحی شده اند

این افزایش محیط ها، با افزایش نسبی تنوع آن ها نیز همراه بوده است. حال دیگر تنها شاهد جنگل های انبوه یا جزیره های کوچک نخواهید بود و به دلیل رفتن به نزدیکی قطب شمال، با مناطق و جزیره های یخ زده ای رو به رو خواهید شد که تا چشم کار می کند، فقط یخ هست و یخ. این افزایش تنوع جزیره ها، باعث اضافه شدن گونه های جدید جانوری نظیر خرگوش های قطبی و … هم شده است که باعث شده اند در بخش شکار نیز بازی کامل تر از همیشه ظاهر شود. علاوه بر تغییرات اقلیمی، کاربری جزیره ها نیز عوض شده است. بعضی جزیره ها صرفا جزیره های سالم و بی سکنه هستند و بعضی دیگر حاوی انبار های کالا که قابل غارت کردن هستند و باعث شده اند که راحت تر بتوانید جزیره مورد نظر خود را در نقشه پیدا کنید و در نتیجه به هدف خود برسید.

وسعت شهر ها و تعداد آن ها نیز در آن ها افزایش یافته، علاوه بر تعدادی شهر نسبتا بزرگ که از طریق بخش های اقیانوسی در دسترس هستند، شهر نیویورک نیز با وسعتی بسیار بالا در بازی بازسازی شده است و مناطق بسیار بزرگی دارد که جمع آوری تمامی کالکتیبل های هر کدام از این بخش ها به تنهایی زمان زیادی می خواهد به طوری که تقریبا هر کدام از این بخش ها، تقریبا اندازه یکی از شهر های بزرگ و اصلی اقیانوسی هستند و همین مدعا، گواهی بر وسعت بالای این شهر در بازی است و به نوعی، یکی از ضعف های اساسی ACIV نیز با این موارد پوشش داده شده است.

گیم پلی بازی در خشکی، کم و بیش همان گیم پلی سابق سری با یک سری تغییرات جزیی است. اولین تغییر که تغییر نسبتا کوچکی است، تغییر شکل ظاهری دارت های سمی به نوعی ایر رایفل (Air Rifle) است که البته عینا همان کار دارت های خواب آور و دارت های عصبی کننده را انجام می دهند. تغییر دیگر اضافه شدن نوعی نارنجک انداز است که از سه نوع مهمات خواب آور، عصبی کننده و منفجر شونده استفاده می کند. نوع خواب آور و عصبی کننده دقیقا کار همان ایر رایفل را در ابعاد بزرگ تر انجام می دهد. نوع منفجر شونده نیز برای از بین بردن بعضی از دیوار ها و کشتن دشمنان استفاده می شود. استفاده از این وسیله بر تنوع مبارزات بازی افزوده است و آن ها را هیجان انگیز تر کرده است.

اما مهم ترین تغییر بازی، بازگشتن سیستمی مشابه Borgia Tower در AC Brotherhood است. در این حالت، شما باید مناطق تحت کنترل اساسین ها را در شهر های بزرگی نظیر نیویورک از سلطه آنان خارج کنید. در طی این ماموریت شما باید فرمانده مقر را پیدا کرده و او را بکشید و کار هایی نظیر پایین آوردن پرچم و… را انجام دهید تا ماموریت با موفقیت انجام شود. البته کشتن فرمانده نیز کار آسانی نیست. علاوه بر توان بالای او در تشخیص شما و حمله غافلگیرانه، تعدادی از اساسین ها نیز در لای بوته ها، داخل اتاقک ها، در میان کاه و… پنهان شده اند و با نزدیک شدن شما به آن ها، ناگهان به شما حمله آورده و در صورت دفع نکردن حمله آن ها، به شما آسیب جدی وارد می کنند و باعث شده که سیستم تشخیص این اساسین ها نیز به بازی اضافه شود تا کلی بر چالش و سختی بازی بیافزاید.

شی در حال مبارزه با گروهی از اساسین ها

بعد از آزاد کردن مناطق از کنترل اساسین ها، شما می توانید ساختمان ها را در آن منطقه بازسازی کنید و با بازسازی ساختمان ها، در آمد شما افزایش می یابد و می توانید هر چند وقت در صورت نیاز به پول، آن را از همین طریق بدست آورید.

بازی در زمینه گرافیک، تقریبا همان گرافیک ACIV را ارائه می دهد. البته بازی از نظر هنری و به خصوص در مناطق قطبی پیشرفت های به خصوصی داشته و علاوه بر آن کیفیت افکت های یخ نیز نسبتا خوب از آب درآمده اند اما با این حال، گرافیک بازی چندان پیشرفتی نکرده و هر چند گرافیک بدی نیست ولی انتظار می رفت که بازی در این زمینه پیشرفت کرده باشد. باگ های بازی نیز همچنان پا بر جا هستند و ظاهرا قرار نیست که یک بازی از این سری عاری از باگ های همیشگی عرضه شود.

آهنگسازی بازی توسط Elitsa Alexandrova انجام شده است. تم کلی بازی در زمینه موسیقی، همان تم همیشگی سری است و در زمینه موسقی، بازی صرفا خوب عمل کرده است و نکته خاصی برای گفتن وجود ندارد.

اما در مورد صداگذاری، یکی از ایراداتی که بعضی از سایت ها و کاربران به بازی گرفتند، قطع شدن صدا در بازی است. من به شخصه چنین ایرادی را در نسخه Xbox360 بازی مشاهده نکردم و وجود این مشکل را تایید نمی کنم. البته ظاهرا چنین مشکلاتی برای بعضی از افراد وجود داشته که واقعا در صورت وجود، ایراد بزرگی محسوب می شود ولی از آن جایی که من به شخصه به این مشکل بر نخوردم، نمره ای بابت این بخش از بازی کم نمی کنم.

Assassin’s Creed Rogue

نتیجه گیری نهایی:

Assassin’s Creed Rogue به عنوان یک بازی بدون در نظر گرفتن نسخ قبلی، یک بازی کامل و خوب است و می تواند شما را مدت ها سرگرم کند. بدون شک اگر بدون در نظر گرفتن نسخه قبلی به این عنوان نگاه کنیم، آن را شایسته نمرات ۹۰ و یا حتی ۹۵ می یابیم. اما مساله اصلی، همین شباهت بسیار زیاد این عنوان به Assassin’s Creed IV Black Flag است که از ارزش آن کم می کند. در کل، اگر از Black Flag خوشتان آمد و هنوز هم دلتان می خواهد دریانوردی را در این سری تجربه کنید و یا اگر هنوز اصلا Black Flag را بازی نکرده اید، این عنوان می تواند شما را راضی کند و در غیر این صورت و اگر حوصله ی تان از Black Flag سر رفته است، احتمالا نتوانید از این عنوان در حال حاضر لذت کافی را ببرید و شاید در گذر زمان، بتوان از این عنوان، لذت بیش تری برد.

این نقد بر اساس نسخه Xbox 360 نوشته شده است