در مصاحبه کوتاه با گیمفا|سازندگان بازی جاده جنگ به واکنش های اخیر پاسخ دادند

در این چند سال کم پیش نیامده که تیمی چند نفره بدون تجربه اما با انگیزه و شوق بالا دست به ساخت بازی در سبک اول شخص زده اند که میشه گفت عمدتا هم کیفیتلازم را نداشته و مورد تایید نبودند. چندی پیش خبر ساخت عنوانی از این قسم بازی های ایرانی منتشر شد به نام جاده جنگ که با اهداف سیاسی انسانی توسط استودیو نشانه ساخته شده که پیش از این در ساخت مستند تبحر بالایی داشته است. دنباله این ماجرا به چند روز پیش رسید که جاده جنگ مجوز تولید بازی را دریافت کرد و تصاویری هم از داخل بازی خود منتشر کرد، در پی این خبر سازندگان بازی با واکنش بد مخاطبان نسبت به موضوع و کیفیت بازی مواجه شدند که شاید نتیجه قضاوت عجولانه و غلط و شاید هم درست باشد.
در پاسخ نظرات کاربران، سازندگان بازی جاده جنگ متنی را ارسال کردند و در ادامه به دو پرسش ما نیز پاسخ دادند که میتوانید مطالعه نمایید:

جاده جنگ

بسم الله الرحمن الرحیم

پنج سال پیش در پی یک اتفاق و یک نشانه، استودیو نشانه با نام ” گروه مستند سازی نشانه ” به وجود آمد. و خون حیات در بدنی به نام نشانه جریان گرفت.

بعد از تخریب یکی از آثار مستند استودیو نشانه در آن ایام، توسط شبکه VOA و Man o To ، استودیو نشانه بخش بازی سازی خود را ایجاد کرد. پس از دو سال آموزش، استودیو نشانه به عنوان یک تیم مستقل، تصمیم گرفت که پروژه ای به نام ” عبور از تاریکی : رویای آبی ۱ ” را بسازد.

استودیو نشانه بر خلاف استودیو های مشابه، چه در عرصه ی مستند سازی و چه بازی سازی، هدفش پاسداری از دین اسلام، نظام اسلامی و مردم ایران است. و به خاطر همین هدف در این راه مقدس هرچه را که دارد داده است و  خواهد داد. هدف استودیو نشانه ساخت پروژه برای اشخاص یا افراد نیست و تا به امروز از هیچ نهاد، فردحقیقی یا حقوقی کمکی دریافت نکرده است، هر چند پیشنهادات بسیار بزرگ برای این موسسه بود که مسئولین این استودیو تصمیم گرفتند زیر بار پروژه های چند ده میلیونی نروند. به همین خاطر این موسسه به واسطه ی دسترنج خود اعضا می چرخد و خود تصمیم می گیرد که در مواقع مختلف چه اقدامی انجام دهد.

استودیو نشانه در تابستان ۹۳ نخستین جشنواره مجازی مستند سازی خود را برگزار کرد که این اقدام را باید متولیان امر انجام می دادند اما حیف که خیلی از ایشان بر سر جایگاه خود قرار نگرفته اند و نمی توانند تشخیص دهند که نیاز امروز جامعه ی ما چیست و چگونه و چه کسی باید آن را انجام دهد.

پروژه ی بازی رویای آبی ۱ در حالی ساخته می شد که برای ساخت اولیه آن حدود ۲۰ میلیون تومانی که توسط اعضا تهیه شده بود، هزینه شد. پروژه ای که فقط برای پیش تولید آن حدود یک سال هزینه ی زمانی صرف شد تا آن برای مخاطب یک اثر مفید و جذاب باشد. چرا که هدف این بود که رویای آبی ۱ باید بهترین کیفیت را از نظر داستانی و گرافیکی، دارا باشد تا نشان دهد که در کشور چه ظرفیت بزرگی در زمینه بازی سازی وجود دارد. اما وقتی کار تا حدی جلو رفت و برای حمایت آماده شد، هیچ سازمان مناسبی حاضر به حمایت نبود.

البته بودند شرکت ها و افرادی که حاضر بودند برای این پروژه هزینه بکنند ولی منش ما بر این بود که “هر پولی ارزش گرفتن ندارد” . مثلا فردی بود که طی سه سال از یک پروژه ی بازی حمایت یک میلیارد تومانی ( درست خواندید ) کرده بود، و می خواست از این پروژه حمایت کند اما بعد از تحقیقات متوجه شدیم که پول وی اگر وارد استودیو نشانه شود، نه تنها برای ما آخرتی نخواهد گذاشت بلکه دنیا را هم برای ما به جهنم تبدیل خواهد کرد.

بنابراین تصمیم گرفتیم پروژه با هزینه ی اعضا همچنان ادامه یابد اما بعد از مدتی به حدی هزینه های این پروژه سنگین شد که در اواخر سال ۱۳۹۲ پروژه ی عبور از تاریکی: رویای آبی ۱  که یک پروژه علیه رژیم صهیونیستی بود موقتا متوقف شد. این توقف در حالی بود که برخی دوستان مسئول در آن ایام در حال رونمایی از کتاب های خاطرات ایام دفاع مقدس بودند و هرگز درک نکردند که دفاع مقدس امروز اینجاست نه صرفا آنجا.

از آنجایی که تیم های مختلف استودیو نشانه برای مادیات گامی بر نمی دارند، تیم بازی سازی، هرگز امیدش را برای ساخت یک پروژه از دست نداد، بعد از مشورت سرپرست بازی سازی با افراد طرح ریز موسسه، و بررسی کلی تحولات جهان، چند پروژه در دستور کار قرار داده شد که اولین آن پروژه ی جاده ی جنگ بود. پروژه ی جاده ی جنگ با قدرت تمام در اواخر سال ۱۳۹۲ با محوریت ایران و مقابله با تروریست های داعش، کلید خورد و جاده جنگ با انگیزه ای چند چندان، در مرحله ی تولید قرار گرفت.

در خرداد ماه ۱۳۹۳ وقتی داعش تحرکات خود را بیشتر علنی کرد و برای عامه ی مردم بیشتر مطرح شد، استودیو نشانه اولین تصاویر بازی را منتشر کرد که بعد از انتشار آن و بازتاب بسیار در روزنامه ها و خبرگزاری های مختلف، رادیو زمانه که یک شبکه ی رادیویی دولتی اپوزیسیون است، اقدام به تخریب این بازی کرد و استودیو نشانه را منتسب به مراجع دولتی نظام دانست. این واکنش هرگز به دور از انتظار نبود چرا که ما معتقم بودیم وقتی با دست خالی و با ایمان، جلوی دشمنان مادی طلب بایستیم، باید حرکت چند جوان در چشمان دنیا طلبشان، به شکل یک اقدام بزرگ جلوه کند کما این که پنج سال پیش مشابه آن اتفاق افتاده بود.

در هر صورت پروژه ی جاده جنگ با هر مشکلی که بود، ساخته شد تا ثابت کند کسانی که در راه خدا مجاهدت می کنند خداوند آنان را تنها نمی گذارد و روی آنان که ادعای سیانت از نظام را دارند را نیز گردی سیاه پاشید، تا ثابت کند هدف، پاسداری است و نه چیز دیگر. از این پروژه نباید انتظار بهترین ها و عالی ترین ها را داشت چرا که با منابعی بسیار بسیار محدود ساخته شده و نباید آن را با پروژه ی رویای آبی متوقف شده مقایسه کرد. مسلم است که این تیم می توانست بهترین پروژه را بسازد اما منابع در اختیارش بسیار محدود بودند.

برخی در فضای سایبر از این پروژه انتقاد های فراوانی کرده اند. باید عرض شود که اگر منابع ما هم مانند شرکت های بزرگ آمریکایی بالا بود، یقین داریم که در کم تر  از پنج سال مشابه کار های آنان را می توانیم بسازیم اما کجاست آن درک، که بخواهند ببینید امروز سرمایه گزاری بر روی بازی ها هزاران برابر سرمایه گزاری بر روی امنیت ملی و فرهنگ کشور است ؟

یک مسئله باید روشن، مطرح شود که ما این راه را تا آخرین لحظه از زنگی خود، ادامه خواهیم داد و هیچ چیز جز اراده الهی نخواهد توانست این نور را خاموش سازد ما معتقدیم که این تنها خداست که مشتری مال و نفس است ( سوریه توبه آیه ۱۱۱ ) و ما مال و نفسمان را فقط به او می فروشیم و فقط از او انتظار داریم که این راه را برکت دهد و نه بندگانش. ان شا الله

مهدی سامنی – سرپرست استودیو نشانه

جاده جنگ

گیمفا: در فرمایشاتتون آورده اید که نمی خواستید بازی چند ده میلیونی بشه و …! میخواستم بدونم خب وقتی بنا هست با هزینه کم بازی ساخت، چرا باید سراغ سبک بزرگ اول شخص رفت؟ بهتر نیست ساخت بازی های اول شخص برای زمانی بذاریم که تیمی بزرگ و زمانی چند ساله و اعتبارات خوب برای کار اختصاص داده شود؟ الان همه می دانیم یا حداقل گمان میکنیم که جاده جنگ یه بازی بی کیفیت با گرافیکی بد و گیم پلی بدون ایده و داستانی کم جزئیات است.

مهدی سامانی: البته این که نمیخواستیم چند ده میلیونی بشه درست نیست، وقتی شرایط برای اقدام نیست، شما مجبورید با منابع محدود فعلی بسازید. اما این که چرا باید سراغ یک بازی رفت که هزینه های بسیار داره باید عرض کنم که، ببنید برای ساخت آخرین بازی GTA چیزی بالغ بر ۲۶۰ میلیون دلار هزینه صرف شده که یکی از برترین بازی ها در سبک خودشه. اما چرا یک شرکتی مثل راک استار میاد و اون هزینه رو میکنه، چون اعتماد داره که چند برابر این هزینه بر می گرده. که در خبر ها داشتیم که چند برابر اون هزینه، فروش داشته. هرچند، که هدف ما از کار پول نیست اما به هر شکل حداقل باید سرمایه اولیه برگرده. ما الان ظرفیت این رو داریم که برای یک پروژه ۲۰۰ میلیون تومان هزینه کنیم اما چه کسی تضمین میکنه حداقل این هزینه برگرده ؟ تازمانی که به بازی های ایرانی اعتماد نداشته باشیم، و اون ها رو با بازی های چند ده میلیون دلاری آمریکا مقایسه کنیم، هرگز پیشرفتی صورت نخواهد پذیرفت. و البته گیمر هایی که همه چیز رو کپی می کنند حداقل اون ها نباید به امثال این پروژه ایراد بگیرن چون اگر کپی کاری این دست از دوستان نبود، اعتبار بازی های ایرانی خیلی بالا تر از الان می رفت .

در ابتدای تشکیل تیم اولیه بازی سازی، تخصص ما در حد بازی دو بعدی بود اما می دونید چرا به این جا رسیدیم؟ چون ایمان داشتیم که یک روزی میشه با آثار جهانی رقابت کرد. یعنی ما به تیم، اعتماد کردیم و اون ها هم به بهترین شکل عمل کردند. والبته جاده جنگ را نمیتوان یک اثر بد دانست، شاید انیمیشن های بازی بد باشه اما دیزایل لول ها توسط افرادی با تجربه در این زمینه ساخته شده و گرافیک بصری نیز به خوب ترین وجه آماده شده. میتونم بپذرم که جاده جنگ در برابر پروژه ی رویای آبی ۱ که متوقف شد، ضعیفه

جاده جنگ

گیمفا: بنظر شما در زمان کنونی که جنگی در بین رسانه های دیجیتالی در دنیا برقرار است، ساخت یک بازی مثل جاده جنگ که مستقیما قصد دارد پیام رو به مخاطب القا کنه مفید است؟ واقعا فک می کنید جاده جنگ از لحاظ مفهومی مفید خواهد بود؟

مهدی سامانی: بله ، اول باید بین ارتش و چریک تفکیک قائل بشیم. ببینید تفاوت ما با آمریکا(به عنوان نماد دشمن) در کار، مثل یک ارتش در برابر یک گروه چریکی است. ارتش از افراد زیادی تحت یک فرماندهی بزرگ تشکیل میشه که هدفش نابودی دشمن از سطح ابتدایی تا عمق انتهایی است. یعنی ارتش به علت دارا بودن منابع بسیار می تونه تا عمیق ترین نقاط استراتژیک دشمن نفوذ کنه. که این نفوذ، نابودی دشمن رو قطعا رقم می زنه. اما یک گروه چریکی، به علت عدم داشتن این منابع، اولا مجبوره محدود کار کنه و در ثانی، باید حتما قلب نقاط استراتژیک دشمن رو مورد هدف قرار بده.
دوم این که حالا که دشمن ظرفیت بالایی برای کار داره از همه ی روش ها برای ضربه زدن و نابودی دشمن استفاده می کنه، و نباید تصور کنیم که دشمن فقط غیر مستقیم کار میکنه مثلا ببینید، یک بازی مثل splinter cell blacklist، یک بازی مستقیم به حساب میاد، که اهدافش رو مستقیم دنبال می کنه اما یک بازی مثل The Sims حرکتش بسیار آرومه و یک نسل رو برای پذیرفتن یک سبک جدید از زندگی آماده می کنه که این آمادگی یعنی تضاد با سبک فعلی و تضاد با سبک فعلی یعنی نابودی هویت قبلی. این که به دشمن محبت بورزیم خیلی مسئله ی مهمیه مثلا اغلب گیمر های حرفه ای کاراکتری به نام captain price رو میشناسن، یک کاراکتر جذاب در سری COD. که در آخر سری اول Modern Warfare کاراکتر تصور می کنه که اون میمیره. جالبه که این کاراکتر در بازی بسیار محبوبه. اما این فرد نام حقیقیش John Mcaleese است. کسی که دو دهه قبل فرمانده حمله به سفارت ایران در لندن بود. کسی که افسر SAS است یعنی برترین نیروهای ویژه ی شناخته شده در دنیا که نیروهای دلتا و براوو رو در آمریکا تربیت کردند. این فرد فرمانده بسیاری از حمله های چریکی علیه ایران در سایر نقاط دنیا بود. ولی ما می بینیم که بدون آن که مخاطب از هویت وی مطلع شود، وی را قهرمان معرفی می کنند. یعنی همین که برای مخاطب ایرانی جا افتاد که نیروهای SAS قهرمان اند، دشمن ضربه خود ش رو زده. و ببینید این که میگن بازی شرکت های بازی سازی دنیا مستقلن و هرگونه که دوست داشته باشن داستان می نویسند یک دروغ بزرگه. یک نمونه اش همین کاراکتر کپیتان پرایس.

اما این که آیا جاده جنگ از جهت مفهومی مفید خواهد بود یا خیر، باید عرض کنم که ما مثل نیروهای چریک هستیم، الان در دنیا، نه آمریکا و نه جای دیگه هیچ بازیی علیه ISIS یا داعش ساخته نشده، این بازی از این جهت بسیار مهمه که نشون میده که تفاوتی است بین اسلام و داعش. و دولت اسلامی یا ISIS دروغی است بس بزرگ. همین که این پیام رسانه ای بشه ما ضربه خودمون رو زدیم.
ممکنه یک سال بعد شرکت های بزرگ آمریکایی این مسئله رو پوشش بدن اما مهم این که این ما بودیم که اولین حرف رو زدیم و ماییم که ادعا داریم که در حال مبارزه با تروریست هستیم. یک ماه پیش تیم مستند سازی استودیو نشانه در کنفرانسی که بیش از ۵۰ نخبه سیاسی دنیا-  که بخش عمده ای از اون ها از آمریکا بودن – برای مصاحبه به اون جا دعوت شده بود. وقتی تصاویر این بازی رو به اون ها نشون می دادیم، اکثرشون از این که ایران داره این بازی رو می سازه بسیار حمایت کردن و گفتن یکی از موثر ترین اقدامات در جنگ روانی فعلی بین غرب و ایرانه . پس ببینید باید با یک بینش قوی به جنگ با دشمن بریم این که خیلی ها تصور می کنند بازی ها صرفا بازی است، یک دید بیسار ساده انگارانه است. در ساده ترین بازی ها هم می شه مفاهیم متهاجمانه رو جا داد و به اون واسطه اهداف رو هرچند آرام جلو برد. متاسفانه این رویکرد در اغلب شرکت های بازی سازی ایرانی وجود نداره، اصلا شرکت های بازی سازی فردی رو به نام طرح ریز و یا کسی که ذره ای آگاهی از مباحث استراتژیک و ژئوپولیتیک داشته باشه ندارن و تصور می کنند بازی سازی صرفا یعنی یک داستان خوب و یک تیم حرفه ای و به همین نسبت هم در سایر محصولات فرهنگی در کشور این دید وجود نداره.

تا زمانی که مسئولان ناآگاه کشور، آگاه بشوند ما مجبوریم به روش خود عمل کنیم و هدف ما اینه که بتونیم در همه ی زمینه ها بهترین بشویم تا بهتر بتوانیم پیام رو به مخاطب خودمون القا کنیم. ان شا الله.

جاده جنگ