جولانگاه دو کودک، باران| نقد و بررسی عنوان Rain

کودکان هم برای خودشان عالمی دارند. رویاهای شیرین کودکی را همه ی ما تجربه کرده ایم. کودکی همه ی ما با لحظات تلخ و شیرین گذشت و ما در حسرت آن ماندیم که کودکی بازگردد، اما افسوس که این اتفاق هرگز نمی افتد و ما هر روز به سوی مرگ گام بر می داریم، از کودکی فقط خاطرات مانده است و یک سری عکس ها و یک سری افکار پوچ… برای خیلی از ما کودکی همین بوده است و خاطرات بدش بیشتر از خاطرات خوبش بوده است. اما فکر که میکنم می بینم که کودکی ما هر چه که بود با رعب و وحشت همراه نبود. برای ما فقط شکستن یک لیوان و یا یک قطره خون و یا بدتر از آن یک نمره پایین بود. اما برای دو کودک تنها که در این دنیای بی رحم تنها مانده اند به راستی چه میتوان کرد؟ آن ها سنی ندارند ولی باید از خود دفاع کنند، شاید آن ها برعکس ما آرزو کنند که بزرگ شوند…

باکس آرت خاصی از Rain منتشر نشده است. این تصویر را به عنوان باکس آرت قبول کنید:|

نام: Rain

ناشر: Sony Computer Entertainment

سازنده: SCE Japan Studio

تاریخ انتشار: ۳ اکتبر ۲۰۱۳

 تاریخ انتشار شمسی: ۱۱ مهر ۲۰۱۳

سبک: ماجراجویی، پلتفرمینگ

مدها: تک نفره

پلتفرم: PlayStation 3

اگر بخواهم در مورد SCE Japan Studio حرف بزنم قطعا همگی به یاد شاهکاری فوق العاده یعنی ICO می افتید. اخیرا هم عنوان Puppeteer از این استدیو منتشر شد که گیم پلی نسبتا خوبی داشت اما نتوانست موفقیت دو عنوان نام برده را کسب کند. اما در حالی که اکثر گیمرها به Rain امید داشتند نمرات نه چندان امیدوار کننده این بازی منتشر شد تا اکثر ما فکر کنیم که چه بلایی به سر SCE آمده است اما من به شخصه وقتی که Rain را تجربه کردم متوجه شدم که SCE ایده هایش را گم کرده است وگرنه پتانسیل Rain خیلی بیشتر از این حرف ها بود. در واقع این بازی می خواهد تصویری از بی رحمی های زندگی را نشان دهد و مانند اکثر کارهای SCE JS عنوانی است که غم و چالش های یک زندگی واقعی را در یک محیط ساده و در یک جو پلتفرمینگ را ارائه دهد اما به واقع Rain نتوانسته است از این ویژگی استفاده کند.

این هم پسرک بارانی قصه ما!

داستان:
داستان این بازی مانند عنوان Heavy Rain ارتباط خاصی به باران دارد. در واقع باران در این بازی یک محور کلی است و تمام موجودات بازی باید در زیر باران دیده می شوند. اما داستان Rain از جایی آغاز می شود که شما کنترل یک پسر بچه نامرئی را در دست می گیرید. وی توسط یک روح که او نیز شکارچی است تحت تعقیب قرار می گیرد. اما پسر بچه یک ویژگی منحصر به فرد دارد و آن هم این است که وقتی باران نمی بارد فقط میتوان رد پاهای او را دید. وی در باران نمایان می شود و آن جا است که دشمنانش قصد شکار او را دارند. وی در این راه با دختری آشنا می شود که همین ویژگی را دارد و فقط در زیر باران نمایان می شود. آن ها با هم یک راه پر تلاطم و سخت را آغاز می کنند که نتیجه اش معلوم نیست. در Rain شما با هر نوع احساسی که فکر کنید مواجه می شوید. یکی از خصوصیت های اصلی بازی های SCE JS این است که شما با کاراکتر ارتباط باور نکردنی ای بر قرار می کنید. هنگامی که او امیدوار می شود شما هم امیدوار می شوید و وقتی هم که ناامید از همه جا می شود شما هم ناامید می شوید و همه چیز را تمام شده می دانید. خصوصیت بارز Rain این است که دختر و پسر از دست این موجودات شرور فرار می کنند اما در ادامه خط داستانی بازی شما با علامت سوال ها و نقاط مبهمی مواجه می شوید که وادارتان می کند بیشتر به فکر فرو بروید و با اشتیاق سعی کنید گیم پلی Rain را پیش ببرید که البته کار سختی است اما با وجود این داستان احساسی و راز آلود می توانید بر حس ناامیدی خود غلبه کنید و Rain را ادامه دهید. در واقع می توان گفت این بازی مرز بین کودکی و احساس را می شکند و شما به بخشی از وجود این پسر بچه نامرئی و غمگین تبدیل می شوید. اتمسفر Rain به شکلی است که شما حس می کنید در یک دنیای کاملا واقعی و عادی قرار دارید. جو Rain به شکلی است که دنیای رازآلودش هر گیمری را به دنبال خود می کشد.

معماهای خوبی در Rain وجود ندارند و می شد از ایده های بهتری استفاده کرد.

اتمسفر این بازی به گونه ای است که شما با عمق روحیات دو کودک آشنا می شوید و می فهمید که آن ها ناخواسته در چنین موقعیت هایی قرار می گیرند. شاید هدف Rain به نوعی این باشد که به مخاطب بفهماند که دنیای کودکی هم می تواند ناامیدی و غمگینی مفرط را در پی داشته باشد. بر عکس خیلی از کودکان، این دو کودک نمی توانند بازی کنند، بخندند یا با لذت با هم سن و سالانشان بازی کنند. این بازی خیلی خوب به مخاطب نشان می دهد که صرفا لفظ دنیای شیرین کودکی درست نیست و کودکان هم باید مانند بزرگسالان در مقابل سختی ها قرار بگیرند. همانند دو کودک Rain که بازی آن ها فرار کردن از دست این موجودات شرور است! آن ها نمی توانند بجنگند و یا از خود دفاع کنند و همین ویژگی خاص داستان این بازی است. Rain میخواهد این را بفهماند که به راستی می توان یک دنیای خیالی را ساخت اما با ویژگی هایی منحصر به فرد از زندگی واقعی تخیلات را نیز به واقعیت سوق داد. هسته اصلی گیم پلی Rain به شکلی است که شما به واقع چندان احساس نمی کنید در حال انجام یک بازی پلتفرمر ماجراجویی هستید. نقطه ضعف اصلی این سبک در سال های اخیر همین است. سبک پلتفرمر ریشه های خودش را گم کرده است و شما در واقع به هیچ شکلی نمی توانید سختی خاصی در Rain پیدا کنید.

در بازی نوشته هایی نمایان می شوند که به شما کمک می کنند گیم پلی را به راحتی پیش ببرید. در واقع گیم پلی Rain واقعا سطحی است و شما به جای این که با معماها دست و پنجه نرم کنید وقتتان را صرف این می کنید تا حواس دشمنان را پرت کرده و یا از دست آن ها فرار کنید. در واقع گیم پلی Rain بالانس نیست. پلیر بعضا گیج می شود که باید چه کاری بکند، نمی داند باید در بعضی مواقع فرار کند و یا با حل کردن معماهای ساده بازی مراحل را پیش ببرد.

این هم دخترک قصه ما!

نوشته هایی که در موردشان صحبت کردم در صورت وجود هر نوع مشکل پدیدار می شوند و نمی گذارند پلیر فکر کند که باید معماها و پازل ها را چگونه حل کند. مشکل اساسی Rain در گیم پلی این است که برخلاف ICO نه چالشی را در مقابل خود می بینید و نه مشکلی برای حل کردن پازل ها دارید. همین بالانس نبودن گیم پلی بازی در اینجا نمایان می شود.Rain نه مبارزه خاص و سختی دارد و نه پازل سختی و همین است که شما تنها ناچار می شوید که گیم پلی Rain را با اکراه پیش ببرید و تنها دستتان را بر روی آنالوگ گذاشته و بازی کنید و منتظر بمانید تا یک اتفاق خاص در داستان بازی رخ بدهد. المان های پلتفرمینگ هم بر خلاف Puppeteer در Rain خوب کار نشده اند و این یک نکته عجیب به نظر می رسد. در Rain شما فقط در باران پیش می روید اما SCE Japan Studio سعی نکرده است تا از ویژگی های منحصر به فرد داستان بازی استفاده کنند. در گیم پلی بازی دخترک می توانست نقش خیلی خیلی منحصر به فرد تری را ایفا کند اما او نمی تواند با پلیر درون گیم پلی بازی ارتباط بر قرار کند و شما صرفا می توانید معصومیت این دو کودک را در اتمسفر بازی درک کنید.

اما دوربین Rain شرایط نسبتا خوبی را برای پلیر فراهم می کند.سبک دوربین چندان تغییر داده نمیشود. در Rain همه چیز کنترل شده است و این یک نکته مثبت در گیم پلی بازی است. کنترل خوب کاراکترها از جمله معدود نکات مثبت گین پلی Rain است. به جز این مورد Rain میتوانست خیلی بهتر از این ها باشد.

گرافیک هنری خوب Rain در این تصویر به خوبی به چشم می آید.

گرافیک Rain فوق العاده است. این بازی و جلوه های بصری اش شما را مجذوب خودش میکند. افکت باران در بازی فوق العاده است و شما شاهد یک محیط هنری جذاب و چشم نواز هستید. در Rain با این که با یک تم بارانی و غمگین مواجه هستید اما رنگ های جذاب هم بعضا در محیط بازی به چشم میخورند که همین باعث می شود که چشم گیمر خسته نشود. اما ترکیب رنگ های اصلی بازی فوق العاده زیبا کار شده اند. تیرگی بازی جلوه ی خاصی به گیم پلی این بازی می بخشد. در بازی بیشتر از رنگ های سرد استفاده شده است و همین باعث می شود که شما حس کنید که با یک انیمیشن زیبا مواجه هستید نه با یک بازی دانلودی. یک مشکل در گرافیک بازی سایه های بعضا لبه دار آن است که کمی توی ذوق می زند که البته این مورد به شکل جالبی فقط در بعضی از مکان های بازی یافت می شود.

در بخش موسیقی و صداگذاری Rain شما تعادل و بالانس نسبتا خوبی را می بینید. در لحظاتی که نیاز به موسیقی در بازی نیست شما صدایی نمی شنوید و فقط صدای دلنشین باران در بازی شنیده می شود و در لحظاتی که نیاز به موسیقی باشد آن وقت است که موسیقی های دلنشین بازی وارد کار می شود.

نتیجه گیری:
Rain در یک شب بارانی رخ می دهد، این شب بارانی می توانست خیلی خاطره انگیز تر از این باشد اما نبود ایده و این که SCE Japan Studio نتوانست از ایده های  ICO استفاده کند نقطه ضعف بزرگی برای Rain بود. Rain. این شب بارانی می توانست خیلی خاطره انگیز تر از این باشد،موسیقی آن میتوانست تداعی کننده ی نسل ششم باشد اما Sony این عنوان را خیلی راحت از دست داد. Rain بازی خوبی است ولی فقط تجربه کردن داستان آن ارزشمند است و گیم پلی آن چیزی نیست که حسرتش را بخورید. Rain و Beyond Two Souls برای سونی موفقیت نیاوردند و در حد انتظارها ظاهر نشدند. می توانم بگویم Rain را بازی کنید اما توقع شاهکارهایی نظیر ICO را نداشته باشید.