خروش یک خفاش در شهر دیوانه ها | نقد و بررسی Batman: Arkham Origins

باز هم قسمت جدید دیگری از سری Batman: Arkham پا به عرضه رقابت گذاشته تا فاز جدیدی از ماجراجویی های بتمن را تجربه کنیم. Batman: Arkham Origins عنوانی است که ما را در نقش بتمنی جوان و بی تجربه که به دنبال مورد قبول شدن در بین شهروندان است قرار می دهد. عنوانی که دیگر درساخت آن استدیوی rocksteady دخالت ندارد و این وظیفه بر دوش Warner Bros. Games Montréal گذاشته شده است. با این حال باید گفت که آیا نتیجه کار به همان صورتی بوده که توقع می رفت ؟

نقد و بررسی انجام شده بر اساس این پلتفرم ها میباشد 

نام: Batman: Arkham Origins

سازنده: Warner Bros. Games Montréal

ناشر: Warner Bros. Interactive Entertainment

تاریخ انتشار جهانی : ۲۵ اکتبر ۲۰۱۳

تاریخ انتشار شمسی :  ۳ آبان ۱۳۹۲

سبک: اکشن ماجراجویی

مدها :‌ تک نفره/چند نفره آنلاین

موتور : Unreal Engine 3

پلتفرم ها: PlayStation 3, Xbox 360, Wii U, pc

داستان

رخداد های Batman: Arkham Origins پنج سالی قبل از وقایع Batman: Arkham asylum روی می دهد و زمانی را روایت می کند که دو سال از آغاز به کار بروس وین در نقش بتمن می گذرد و هنوز مردم و پلیس ها او را به رسمیت نمی شناسند. اما درست در شب کریسمس، بلک ماسک در زندان بلک گیت شورش ایجاد می کند و کمیسر پلیس لوئب را نیز از بین می برد. همین اتفاق منجر به دخالت بتمن در زندان شده، ولی درست در لحظه ای که بتمن به دنبال دستگیری بلک ماسک است، Croc دخالت کرده و مبارزه ای بین این دو شکل می گیرد. پس از شکست دادن Croc بتمن می فهمد که برخی از مرگبارترین قاتلان جهان به علت جایزه ۵۰ میلیون دلاری که بلک ماسک برای سر بتمن قرار داده دور هم در گاتهام جمع شده اند و هر کدام به ریختن خون بتمن تشنه اند. بتمن اکنون نه تنها باید پرده از اهداف شوم بلک ماسک و دیگر همکارانش بردارد، بلکه باید در همین حین با بزرگ ترین دشمنان خود چون جوکر، پنگوین، Deathstroke و … روبرو شود. هر چند که هر چقدر که در این راه پر پیچ و خم و خطرناک جلو می رود اوضاع بسیار سخت تر شده و رازهای بزرگ و شوک آوری برایش نمایان خواهد شد.

یکی از عوامل موفقیت دو قسمت قبلی بتمن داستان بسیار خوب و روایت قوی آن بود که نظر بیشتر طرفداران شوالیه تاریکی را به سمت خود جلب کرد. این مورد در Batman: Arkham Origins به اوج خود رسیده و مخاطبان این بار داستانی روبرو هستند که بسیار پخته تر از قسمت پیشین است. به گونه ای که از تنها بخش این بازی که نمی توان ایراد گرفت، همین روایت داستان بسیار روان بازی است. بازی از همان ابتدا نظر هر کسی را به خود جلب می کند. یکی از ویژگی های بارز داستانی که دو نویسنده این عنوان یعنی Dooma Wendschuh و Corey May آن را به رشته تحریر درآورده اند ارتباط بین دشمنان و بتمن است. بازی پر است از انواع و اقسام دشمنان مشهور بتمن که همگی در شهر گاتهام ( بهشت خلافکاران ) دور هم جمع شده اند. همگی این دشمنان و هشت قاتل معروف بازی که بعضی از آن ها را در بخش های اصلی داستان و بعضی دیگر را در بخش های فرعی خواهیم دید، به شکل منطقی به هم مرتبط شده و از آغاز تا پایان شاهد داستانی یک پارچه هستیم. در کنار این موارد تیم سازنده از شخصیت پردازی هیچ کدام از دشمنان غافل نشده اند. همه دشمنان کاملا شبیه به نسخه های اصلی خود در کامیک هستند. نوع حرکت، صحبت کردن و حتی انیمیشن آن ها بر اساس منبع اصلی ساخته و پرداخته شده است.

از آن گشته با این که Dooma Wendschuh و Corey May در سابقه کاریشان به غیر از Batman: Arkham City Armored Edition دیگر هیچ گونه تجربه نویسندگی این سری حتی بر روی کامیک های بتمن را هم نداشته اند، ولی داستانی که توسط آن ها نوشته شده کاملا متناسب با دنیای بتمن بوده و البته به مانند گذشته حال و هوای امروزی دارد و بتمن را کاملا به سمت یک قهرمان رئال سوق داده اند. حتی رگه های فانتزی بتمن و دشمنانش در این نسخه به کم ترین حد ممکن رسیده و به لطف این دو نویسنده فضای بازی بسیار تاریک و سنگین است. دیالوگ های بازی بسیار پیشرفت کرده اند و دیگر شاهد دیالوگ های بچه گانه ای چون مناظره بین بتمن و بین نیستیم. برای اثبات این حرف کافی است که با دقت به دیالوگ های که بین بتمن و جوکر و حتی Deathstroke رد و بدل می شود گوش کنید تا متوجه پیشرفت ها شوید. البته با تمامی این وجود گاهی اوقات واکنش های بتمن هم چنان غیر منطقی و یاد آور کامیک های اوایل این سری است، ولی در بسیاری موارد می توانیم رگه های انسانی بتمن را ببینیم و نشان دادن مخفی گاه بتمن که همان غارش می باشد و درگیری های او با آلفرد از جمله این صحنه ها است. ضمن این که پایان بازی نیز برخلاف قسمت قبلی، کاملا داستان این قسمت را به انتها می رساند. در کل Batman: Arkham Origins نه تنها از داستانی بسیار جذاب بهره می برد، بلکه داستان آن به بهترین شکل ممکن روایت می شود، نکته ای که کمبود آن حتی در بهترین آثار روز هم احساس می شود.

آزادتر از همیشه

اگر بخواهیم از لحاظ گیم پلی BAO را بسنجیم در حقیقت این قسمت تلاش جدی برای ارایه یک نوآوری بکر به مانند دو قسمت قبلی نداشته و حتی نصفی از شهر گاتهام نیز کاملا به مانند BAC طراحی شده است. حتی اراذل و اوباشی که در سرتاسر شهر پراکنده شده اند، دارای همان تکنیک های قبلی برای مبارزه کردن می باشند و تنها با یک نوع جدید از دشمنان (آن هایی که ضربات شما را برگشت می دهد ) روبرو خواهید شد به همین علت در کل عنوانی کامل کننده برای این سری بیشتر شایسته BAO می باشد. به مانند گذشته، بازی همچنان بر پایه فرمول های موفق قسمت های قبلی استوار است و از مهم ترین دلایل شهرت این سری که همانا سیستم مبارزه های بسیار قوی و لذت بخش آن بود ( بر پایه حمله و دفاع ) ، در BAO هم بدون هیچ گونه کم و کاستی گنجانده شده و حتی آن دسته از کمبوهای مخصوص بتمن نیز کاملا به مانند قبل می باشند. البته با تمامی این وجود می توان گفت که این سیستم مبارزه که در بیشتر عناوین امروز هم ردپایی از آن دیده می شوند، همچنان به قدری جذابیت فراوانی دارد که بعد از گذشت این سال ها نیز مشکل تکراری شدن در آن خیلی کم و یا حتی دیده نمی شود.

BAO همچنان به مانند قسمت قبلی یک گیم پلی جهان آزاد را این بار با ابعادی وسیع تر به ارمغان می آورد و به همین علت دست بازیباز را در نحوه پیش برد ماموریت ها کاملا بازگذاشته است. استفاده از مبارزات تن به تن با این که میزان اتمام هر ماموریت را به کم ترین حد ممکن می رساند ولی با توجه به حضور دشمنان مسلح و تعداد زیادشان، خطر کم شدن سلامتی و یا حتی مرگ را افزایش می دهد، ولی با انجام دادن روش های مخفی کاری و غافلگیر کردن دشمنان، با این که زمان زیادی را از شما خواهد گرفت ولی بازیباز می تواند میزان کم تر شدن سلامتی خود را به کم ترین حد ممکن برساند و از همه مهم تر نقش گجت ها را نیز پر رنگ تر خواهد کرد. گجت هایی که در این نسخه با آن سر و کار دارید، تقریبا بیشتر آن ها از همان قسمت های گذشته آمده اند و با اندک گجت های جدید بازیباز می تواند دشمنان را گیج کرده، آن ها را از سقف آویزان کند و یا پارازیتی که بر روی درهای قفل شد ایجاد می شود را از بین ببرد.

از آن گذشته طراحی مراحل خلاقانه یکی از عواملی بود که باعث شهرت BAC شد. ترکیب خلاقانه مبارزه، معما و جستجو یکی از عوامل مهم در به وجود آوردن مراحل سطح بالا بود. همین موضوع در BAO هم البته در جذابیت نسبتا کم تر از قسمت گشته تکرار شده و سازندگان تا حد امکان سعی کرده اند که به حرف های طرفداران گوش کند. به طور مثال استفاده از detective mode با توجه به این که بعضی از دشمنان با خود پارازیت حمل می کنند به شدت در بازی کاهش یافته و هر چند همچنان به عنوان یکی از تجهیزات مهم بتمن به شمار می آید، اما دیگر استفاده بسیار از آن باعث آزار بازیباز نمی شود. هر مرحله با توجه به ماموریت و نوع دشمنان نیازمند استراتژی خاص است. ماموریت های مخفی کاری همچنان جزو هیجان انگیز ترین بخش های بازی هستند، ولی شاید نحوه انجام دادن چنین ماموریت هایی که شباهت های بسیاری به قسمت قبلی دارد چندان خوشایند طرفداران نباشد. هر چند که با تمامی این وجود، حداقل نکته مثبتش اینجاست که هر مرحله بازی با مراحل دیگر آن متفاوت است و همین موضوع باعث می شود که حداقل شما این بازی را به پایان برسانید. اما نکته ناراحت کننده اینجاست که scarecrow همچنان در این نسخه هم غایب می باشد و مسلما مراحل بی نظیر او در BAC که کابوس های وهم برانگیزی را برای بتمن به ارمغان آورد بود همچنان در زیر دندان هایمان مزه می کند و چه خوب بود که او در این نسخه هم حضور می داشت. البته تیم سازنده سعی کرده که جای خالی scarecrow را با قرار دادن ماموریت های کابوس واری نظیر mad hatter و توهمات بتمن، پر کند که با این که جذابیتش به مانند BAC نیست ولی اگر نخواهیم مقایسه ای داشته باشیم انصافا قابل قبول می باشد و شما را چنین ماموریت های عجیب و وهم برانگیزی سرگرم خواهد کرد.

همان طور که اشاره ای هم شد گیم پلی BAO هم چنان بر پایه جهان آزاد بودن استوار است و مسلما داشتن ماموریت های فرعی امری الزامی در چنین نوع بازی هایی به نظر می رسد. BAO هم تلاش زیادی کرده که جذابت مراحل فرعی تا پایان حفظ شود و به شخصه در طول سال هایی که به بازی های ویدیویی پرداخته ام، به یاد نمی آورم که عنوانی جذابیت ماموریت های فرعی BAO را داشته باشد. حتی اغراق نیست بگوییم که بعضی از مراحل جانبی که تعدادشان هم زیاد تر از قبل شده از جذابیت بیشتری نسبت به ماموریت های اصلی برخوردار هستند. سازندگان برای طراحی ماموریت های جانبی خطرهای زیادی را به جان خریده اند و بعضی بخش های داستانی و دشمنان بتمن را در قالب ماموریت های فرعی قرار داده اند. mad hatter، dead shot، sheva و کم و بیش پنگوین … جزو شخصیت هایی هستند که تنها در ماموریت های جانبی دیده خواهند شد و اگر دوست دارید بتمن همه دشمنان سرسخت خود را شکار کند باید این ماموریت ها را به اتمام برسانید. مراحل mad hatter و sheva به معنای واقعی کلمه عالی کار شده و بازیباز ها متوجه می شوند که سازندگان برای ساخت این مراحل وقت و دقت زیادی را گذاشته اند. نوع دیگری از ماموریت ها نیز به بازی اضافه شده که به صورت اتفاقی در نقشه نمایان می شوند و در این گونه ماموریت ها باید از پلیس ها در مقابل خلافکاران دفاع کنید. هر چقدر که بیشتر چنین ماموریت هایی را انجام دهید اعتبار شما نزد پلیس ها بیشتر خواهد شد. اما به طور قطع ماموریت های enigma چیز دیگریست که علاوه بر این که سخت تر از گذشته شده اند، دارای معماهای متنوع تری نیز می باشند که هر بازیبازی از انجام آن لذت می برد و اینجاست که در ماموریت های فرعی، BAO ارزش اصلی خود را نشان می دهد. آیتم های کلکسیونی enigma نیز که در جای جای نقشه وسیع بازی پراکنده شده اند، گوشه ای دیگر از ماموریت های آقای enigma می باشد. دید کارآگاهی بتمن نیز که این بار قابلیت جدید جلو و عقب بردن زمان به آن اضافه شده، همچنان رکن اصلی در حل صحنه های جنایت می باشد و شما می توانید با عقب و جلو بردن صحنه جنایت و پیدا کرن سرنخ ها به مانند یک کارآگاه واقعی مو را از ماست بیرون بکشید!

طبق معمول نیز با انجام دادن ماموریت ها و غلبه بر دشمنان به شما xp داد خواهد شد که به مانند گذشته می توان از این xp ها برای ارتقای سلامتی، زره، کامبوهای جدید، اضافه کردن ویژگی های جدید به گجت ها، به دست آوردن گجت های جدید و… استفاده کرد.

تا اینجا می توان گفت که از بازی راضی بوده ایم، ولی وقتش رسیده که به بخش های منفی BAO نیز بپردازیم. یکی از همین موارد منفی دوربین بازی است که بر خلاف دو قسمت قبلی زاویه دوربین در بعضی لحظات اصلا خوب عمل نمی کند و زاویه مناسبی را به بازیکن نشان نمی دهد. این موضوع زمانی که در هنگام مبارزه با دسته ای از دشمنان به خصوص باس ها هستید در بعضی مواقع به شدت به چشم می آید. به گونه ای که بسیار پیش می آید که دشمن یا باسی که در صفحه نمایش نیست به یک باره به شما ضربه می زند. صحبت از باس ها شد و شاید شما هم یاد مبارزه با باس های قسمت قبلی که حتی در سخت ترین درجه هم چالش خاصی نداشتند افتادید. البته نمیخواهیم بگوییم که BAO کاملا این طور است و اتفاقا در این نسخه مبارزه با باس ها خلاقانه تر و البته چالش برانگیز تر شده است و مبارزه با بعضی از باس ها نظیر Deathstroke، Copperhead واقعا جذاب هستند، ولی از آن جا که این ایراد میراث قسمت های قبلی بوده، مبارزه با باس های بازی فقط در مقایسه با قسمت های قبلی پیشرفت کرده، ولی باز هم نمی تواند به اندازه واژه باس ترسناک باشند. هر چند که طراحی مبارزه با باس ها جالب کار شده است.

هوش مصنوعی بازی نیز بالانس هایی دارد و با این که اغلب در سطح خوبی می باشد، ولی عجیب اینجاست که دشمنان شما دید از پیش تعیین شده ای دارند. مثلا اگر شما دشمنی را از پشت بیهوش کنید و در همین حین دشمن دیگری هم از فاصله ای نسبتا دور چهره اش به سمت شما باشد، در کمال تعجب هیچ عکس العملی نشان نمی دهد و به خاطر همین می گوییم که دید دشمنان شما تنها از یک محدوده خاص فراتر نمی رود.

در آخر نیز باید به وسعت وسیع شهر گاتهام هم اشاره ای کنیم که طراحی چنین محیطی تقریبا بر تمامی المان های بازی تاثیر گذاشته و بیشتر این تاثیرها نیز مثبت از آب در آمده است. شهر گاتهام نه تنها به عنوان بهشتی برای خلافکاران شناخته می شود، بلکه به اندازه ای از نظر دیداری جذاب است که نظر هر مخاطبی را به خود جلب می کند. هر گوشه از شهر متعلق به یک دشمن بزرگ بتمن است که در هر کدام از این مناطق، معماری، دشمنان و حتی معماهای متفاوتی را تجربه خواهید کرد. تنها ایراد هم اینجاست که روند بازی در بعضی مواقع ثابت نیست و لحظاتی را پیش می آورد که باعث خستگی شما خواهد شد. هر چند تعداد چنین لحظاتی در بازی زیاد نیست ولی نمی توان به راحتی از آن چشم پوشی کرد. قلاب معروف بتمن نیز همچنان یکی از دوستان وفادار شما برای انتقال سریع بین مکان های بازی است، ولی با توجه به وسعت وسیع بازی اگر نمی خواهید که پرواز کردن در آسمان بعد از مدتی برایتان حالتی یکنواخت بگیرد کافی است که از انتقال سریع که در جای جای نقشه بازی پراکنده شده است استفاده کنید تا بدون عبور و مروز زیاد در شهر خود را به مقصد برسانید.

مولتی پلیر : بودن یا نبودن ؟

BAO همچنین برای اولین بار دارای بخش مولتی پلیر هم می باشد که در آن هشت بازیکن به سه تیم مختلف تقسیم بندی می شوند که شامل : اراذل و اوباش بین، وفاداران جوکر و بخشی بین بتمن و رابین است. هدف تیم های جوکر و بین این است که یکدیگر را از بین ببرند، در حالی که بتمن و رابین نیز باید تلاش کنند که از هر دو گروه مجرمان را تا اندازه ای که کافی باشد به دام بیندازند. همین باعث شده که با ساختار غیر معمول و درهم برهمی در مولتی پلیر روبرو باشیم. مثلا اگر در نقش جنایتکار قرار بگیرید، علاوه بر این که وظیفه دارید به مقابله با گروه جنایتکار دیگر بپردازید، باید حواستان هم باشد که به یک باره توسط بتمن و رابین شکار نشوید و این که به دو چشم در پشت سر هم نیاز دارید باعث شده تا با قرار گرفتن در نقش مجرمان احساس ضعف داشته باشید. البته اوضاع وقتی که در نقش بتمن و رابین قرار می گیرید بهتر از این نیست. ضرباتی که با با این دو قهرمان به گروه های رقیب وارد خواهید کرد، فاقد آن ریتم و تاثیر پذیری است که در بخش تک نفره تجربه کرده اید و احساس می کنید که ضربات شما به دشمنان بیشتر شبیه اراذل و اوباش شهر گاتهام است تا یک قهرمان واقعی. در کل بخش مولتی پلیر BAO به هیچ وجه جذاب نیست و با توجه به این که برای تجربه این بخش باید آنلاین پس داشته باشید، بهتر است که از همان بخش تک نفره و چلنج های بازی لذت ببرید.

گاتهام در زیباترین شکل ممکن

سری بازی های Batman: Arkham را می توان یکی از بهترین عناوینی نامید که توانسته از اوج قدرت موتور Unreal 3 استفاده کند و Batman: Arkham Origins هم ادامه دهنده چنین راهی است. البته پیشرفت های گرافیکی بازی خیلی محسوس نبوده، ولی همچنان این بازی را می توان در زمره برترین گرافیک های امسال البته در این نسل حساب کرد. بیشترین پیشرفت بازی را می توانیم در کیفیت بافت ها ببینیم که کاملا واضح تر از دو قسمت قبلی جلوه می کند و این مسئله را در لباس مخصوص بتمن هم می توان مشاهده کرد. جزییات چهره شخصیت های اصلی واقعا بالا بوده و این نکته به خصوص در چهره جوکر و بتمن قابل مشاهده است. ولی در این بین شخصیت های فرعی یا همان سیاه لشگر ها از لحظ جزییات مثلا با بتمن واقعا غیر قابل مقایسه هستند و در این بین کافی است که بعد از مبارزه با دشمنان و بیهوش کردن آن ها به چهره شان دقت کنید تا متوجه تفاوت ها در حد فیل و فنجان شوید! ولی واقعا نحوه نورپردازی بازی و بارش برف بر روی شنل بتمن حرف ندارد. هر چراغی که در شهر روشن باشد، یک منبع نور کامل محسوب می شود و سایه اشخاص بنا به فاصله ای که از آن دارند تغییر می کند که این یکی دیگر از نکات قوت در بخش گرافیک به حساب می آید.

محیط گاتهام هم مطابق فضایی که در کتاب کمیک آن توصیف شده بود، سرد و تاریک طراحی شده، اما در اعمال جزئیات دقت نشده و تخریب پذیری آن تقریبا در حد صفر است. اندک باگ هایی نیز نظیر ایستاده بیهوش شدن دشمنان وجود دارد ولی واقعا باگی تاثیر گذار را آن هم با عنوانی که توسط موتور Unreal 3 ساخته شده به سختی می توان دید. از طرف دیگر بازیکنان با یک شهر بزرگ روبرو هستند که می توانند به قسمت های مختلف آن بروند. تمام قسمت های این شهر در یک لحظه پردازش می شوند و بازیکن در طول این گردش با هیچ گونه مشکل اجرایی مثل دیر پردازش شدن بافت ها، افت فریم و… مواجه نمی شود. انصافا میزان پرداخت به جزیبات بازی با چنین وسعت وسیعی کار بسیار سختی بوده که تیم سازنده به خوبی از پس وظیفه ساخت آن برآمده است. تأثیر وزش باد و برف را می توان روی Batman مشاهده کرد. وزش باد، شنل او را که بسیار خوب طراحی شده، به جهت های مختلف حرکت می دهد. به غیر از این طراحی هنری بازی نیز مطابق همیشه خوب از آب درآمده و با کامیک های بتمن هماهنگی کامل دارد. در کل Batman: Arkham Origins با گذشت این همه سال همچنان گرافیک خوبی دارد که بیشتر طرفداران این سری را راضی خواهد کرد.

موسیقی و صداگذاری

برای اینکه فضای شهر گاتهام حالتی رمز آلود و روانی به خود بگیرد، نیاز به موسیقی ای هیجان آور بود. به همین خاطر کمپانی Warner Bros از آقای کریستوفر دریک که یک آهنگساز با تجربه در این زمینه است و در پرونده کاری خود ساخت قطعات عالی برای عناوینی بانام Injustice: Gods Among Us و انیمیشن های بتمن را دارد، استفاده کرده است و نتیجه کار هم به همان صورتی بوده که توقع می رفت. موزیک های بازی کاملا با حال و هوای شب کریمس هماهنگ می باشد و از قطعه هایی که درخور یک عنوان ابر قهرمانه می باشد به خوبی استفاده شده است. برای شاهکار بودن موسیقی های بازی کافی است که کاری کنید تا دشمنان از حضور شما با خبر شوند، آن وقت است میزان ریتم موسیی های تند تر و به هیجان انگیزترین شکل خود خواهد رسید. ضمن این که در هنگام گشت و گذار آزادانه در شهر، این بار شاهد موسیقی های ساخته شده بیشتری هستیم و کاملا مشخص است که زحمت بسیای برای رسیدن به چنین هدفی شده است.

برای اینکه فضای بازی نیز به سمت فیلم های سینمایی هم کشیده شود، در صداگذاری از دوبلرهای ماهری چون Roger Craig Smith ( بتمن ) و تروی بوکر (جوکر) بهره گرفته شده است. طوری که در اکثر سکانس ها شاهد دیالوگ های بسیار قوی ای هستید که بین شخصیت های بازی رد و بدل می شود و فضای بازی را سینمایی می کند. البته شاید در ابتدا تغییر صدای این دو شخصیت به خصوص در مورد بتمن ناخوشایند باشد، ولی بعد از مدتی به آن عادت خواهید کرد. به خصوص که صدای جدید جوکر شباهت خیلی زیادی با صدای قبلی وی ندارد. در کنار این موضوع، صدای دیگر  شخصیت ها نیز به مانند Deathstroke و بلک ماسک هم بسیار خوب بوده و ایرادی نمی توان از آن گرفت. همچنین باید به صداگذارانی که روی دشمنان معمولی بازی نیز صداگذاری کرده اند، اشاره کرد که کار آن ها نیز بسیار خوب بوده است. تنوع دیالوگ های بازی بسیار زیاد است. با گردش بر فراز شهر به قسمت هایی می رسید که می توانید صدای برخی از دشمنان را که با هم صحبت می کنند، بشنوید. صحبت هایی که اطلاعات بسیار خوبی درباره اتفاقات رخ داده در بازی و کارهایی که Batman و دیگر شخصیت ها انجام داده اند، به بازیکنان می دهند.

تاثیر صداها در محیط نیز با دقت کار شده. مثلا اگر بتمن دشمنی را با ضربات مشت مورد حمله قرار دهد، صدای دستکش های او را حس می کنید. یا وقتی که بومرنگ مخصوص بتمن (Batrang) را به سمت اشیا چوبی یا فلزی پرتاب کنید، با انعکاس های واقعی روبرو خواهید شد.

آخرین میراث اسطوره

Batman: Arkham Origins را به طور قطع نمی توان عنوانی نامید که به مانند دو قسمت قبلی انقلاب در تاریخ سری بتمن به وجود آورد و می توان گفت که Warner Bros. Games Montréal چندان ریسک تغییرات فراوان در این قسمت را نپذیرفته و بیشتر ایده های بازی در واقع همان چیزهایی است که بیش از این در قسمت های گذشته هم تجربه اش کرده بودیم. با این حال اگر یکی از طرفداران سرسخت شوالیه تاریکی و همچنین سری Batman: Arkham هستید، تجربه این عنوان را به هیچ وجه از دست ندهید، چرا که همچنان Batman: Arkham Origins عنوانی است که می تواند تا مدت ها شما را در اواخر عمر رسمی این نسل سرگرم کند.