سقوط روم | نقد و بررسی Ryse : Son of Rome

مسلماً تاریخ یکی از برترین منابع برای عبرت آموزی و کسب آگاهی است. مطالعه ی تاریخ و حوادث پر و فراز نشیب آن سبب عبرت آموزی از این حوادث و در نتیجه انتخاب راه درست برای زندگی است. جمله ی معروفی در تاریخ وجود دارد که می گوید تاریخ را فاتحان می نویسند، جمله ای که بدون شک بارز ترین نکته ی این علم را نشان می دهد. هر ذهن آگاهی به راحتی درک می کند که کسانی که در تاریخ پیروز و فاتح بوده اند آن را به سود خود نوشته اند و در نتیجه افراد شکست خورده همواره به صورت ضعیف و حقیر در آمده اند. در گذشته تاریخ به چند امپراتوری بزرگ محدود می شد که در هر دوره یکی از آن ها زمام قدرت جهان را به دست می گرفت و یکه تازی می کرد.

اوایل امپراتوری هخامنشیان در ایران قدرتمند ترین بود و سپس در طول زمان این مسند به امپراتوری های دیگری رسید تا سرانجام به امپراتوری روم رسید. روم بدون شک یکی از برجسته ترین امپراتوری های تاریخ است که البته نقاط تاریک زیادی در آن نیز وجود دارد. امپراتوران مستکبر روم که آرزوی آن ها کشور گشایی بود، سربازان بی شمار خود را برای اینکار می فرستاند بی آنکه خود خطری به جان بخرند و پس از پیروزی این فتوحات را به نام خود در تاریخ ثبت می کردند و اینجا است که جمله ی تاریخ را فاتحان می نویسند معنا می یابد. استدیو Crytek نیز تصمیم گرفت تا عنوانی بر پایه ی نبرد های امپراتوری روم طراحی کند. عنوانی که Ryse : Son of Rome نام داشت و در E3 2013 با یک نمایش خارق العاده رونمایی شد و در همان ابتدا نیز توانست عده ی کثیری را جذب خود کند. تنها نکته ای که مذاق طرفداران این عنوان خوش نیامد، انحصاری بودن این بازی برای کنسول Xbox One بود به گونه ای که طرفداران شروع به جمع آوری امضا برای عرضه ی بازی بر روی PS4 و PC کردند. اما دیری نگذشت که همگان متوجه شدند که Ryse به هیچ عنوان همانند نمایش هایش نیست. با عرضه ی بازی و انتشار نقد ها و نمرات پایین و ضعیف آن مشخص شد که انحصاری بزرگ مایکروسافت چیزی جز یک عنوان ضعیف نیست و Crytek نیز به شیوه ی معمول خود، تنها یک گرافیک خارق العاده ارایه کرده است و سایر بخش های بازی هیچ تعریفی ندارند. این بازی با متای پایین 60 به کار خود پایان داد تا فعلا لقب بد ترین انحصاری مایکروسافت در نسل هشتم را یدک بکشد. آرام آرام خاطره ی تلخ Ryse از ذهن ها در حال پاک شدن بود که خبر ورشستگی قریب الوقوع Crytek باعث شد تا این شرکت تنها راه نجات را در عرضه ی Ryse بر روی PC ببیند. به این ترتیب Crytek بدون اینکه کوچک ترین تغییری در بازی ایجاد کند، با یک پورت ساده بازی را بر روی PC منتشر کرد. نتیجه ی کار همان طور که انتظار می رفت، مناسب نبود و این عنوان بار دیگر با نمرات و نقد های ضعیف رو به رو شد و حتی به فروشی که انتظار می رفت داشته باشد دست نیافت.

Ryse : Son of Rome Cover

نام : Ryse : Son of Rome

سازنده : Crytek

ناشر : Crytek

سبک : Hack & Slash

پلتفرم : PC

تاریخ انتشار : 10 اکتبر 2014

فرزند روم

همانطور که در مقدمه ی مقاله بیان شد داستان بازی به دورانی می رود که امپراتوری روم دیگر همانند گذشته، آن شکوه و صلابت را دارا نیست و به همین دلیل مورد هجوم قوم های مختلف قرار می گیرد. یکی از این قوم های مهاجم بربرها هستند که سرانجام نیز پس از فروپاشی امپراتوری روم بر خرابه های آن یک حکومت جدید را بر پا کردند. داستان بازی زندگی یکی از فرماندهان آن دوران ارتش روم به نام Marius Titus را روایت می کند. داستان بازی از جایی آغاز می شود که بربر ها وارد پایتخت امپراتوری روم یعنی شهر رم شده اند و در تلاش اند تا امپراتور روم یعنی Nero را بیابند. امپراتوری که در تاریخ روم به عنوان یکی از بی خرد ترین و ظالم ترین امپراتوران یاد می شود . بی کفایتی او در اداره ی امور کشور و خوشگذرانی بیش از حد او باعث ضعیف شدن این کشور و حمله ی اقوام مختلف به آن شده است. Nero در تلاش است تا خود را به جای امنی برساند تا از گزند بربر ها در امان باشد که یکی از فرماندهان شجاع ارتش وی یعنی Marius Titus به کمک وی می آید و او را تا مخفیگاهش همراهی می کند. زمانی که Nero و Marius در مخفیگاه قرار می گیرند، شروع به گفتگو می کنند و بدین ترتیب Marius داستان خود را در قالب فلش بک به گذشته برای امپراتور بیان می کند. داستان بازی به 10 سال پیش می رود، جایی که بربر ها به طور ناگهانی به روم حمله می کنند و در این حمله خواهر، مادر و پدر Marius کشته می شوند. پدر Marius از وی می خواهد تا بربر ها را نابود کند و او نیز قسم می خورد تا اینکار را انجام دهد. بدین ترتیب Marius وارد نبرد های سهمگین امپراتوری روم با بربر ها می شود. وی همراه با ارتش به انگلستان که در آن زمان مقر اصلی بربر ها بود، حمله می برد و در این جنگ لیاقت های خود را نشان می دهد و در نتیجه از سوی فرمانده ی ارتش یعنی Vitalloin به عنوان ژنرالی محسوب می شود.در مدت زمانی که ماریوس در انگلستان به سر می برد دو پسر جوان Nero یعنی Basillius و Commodus به آنجا فرستاده می شوند تا بار دیگر قدرت روم را در این منطقه برپا کند ولی با مقاومت انگلیسی ها و پادشاه آن ها یعنی Oswald رو به رو می شوند. از این رو Marius و ارتش روم ماموریت می یابند تا Oswald و دخترش یعنی Boudica را دستگیر کنند. آن ها موفق می شوند اما در این میان Commodus توسط بربر ها ربوده می شود و حال Marius و ارتش روم باید به قلب بربر ها حمله کنند تا وی را بیابند.

داستان بازی زندگی یکی از فرماندهان آن دوران ارتش روم به نام Marius Titus را روایت می کند.

با اینکه انتظار می رود با توجه به واقعی بدون پایه ی اصلی داستان، روایت آن نیز منطبق با حوادث واقعی باشد اما اینگونه نیست و تاریخ به شکل واقعی در این بازی روایت نمی شود. در واقع نویسندگان بازی سعی کرده اند تا تاریخ را به نحوی تغییر دهند تا بتوانند شخصیت Marius را بهتر شکل دهند که البته در این امر نیز موفق نبوده اند. در طول داستان بازی به وضوح مشخص است که نویسندگان سعی کرده اند از Marius یک قهرمان حماسی و با افتخار بسازند. برای مثال بار ها در داستان Marius نسبت به کار های ظالمانه ی Commodus اعتراض می کند و عقیده دارد که آن ها برای افتخار روم می جنگند و نباید به مردم بی گناه آسیبی برسانند اما هر بار این عقیده به شکلی مضحک سرکوب می شود تا داستان بازی ادامه پیدا کند. از سوی دیگر به جز شخصیت پردازی Marius که نسبتا خوب می باشد، سایر کاراکتر های فرعی داستان نقش مترسک را ایفا می کنند و بود و نبودشان هیچ تاثیری در داستان بازی ندارد زیرا عملا Marius یک تنه نبرد ها را به سود روم به پایان می برد. در کل با اینکه پیش زمینه ی داستانی Ryse بسیار مناسب است و می شد از آن یک داستان حماسی و بسیار جذاب را استخراج کرد اما نویسندگان به بد ترین شکل ممکن داستان بازی را نوشته اند، به نحوی که شما پس از مدتی اصلا درک نمی کنید که به چه دلیلی Marius که با علت جنگیدن و حتی شیوه آن مخالف است، در میدان نبرد حضور دارد و حتی بیشتر از همه ی سربازان تلاش می کند.

نبرد های بی روح

با اینکه Ryse یک عنوان Hack & Slash است و انتظار می رود که دارای بهترین نوع مبارزات باشد اما مبارزات این عنوان بسیار ساده و بی روح هستند. از ابتدای بازی تا انتهای آن شما طبق یک الگوی خاص در مبارزات عمل خواهید کرد و هیچ چالشی در پیش روی شما وجود ندارد. دائما از یک نقطه به نقطه ی دیگر می روید و پس از چند دفاع یا ضربه وارد حالت دکمه زنی شده و با تمام کننده های تکراری دشمنان را نابود می کنید. اساس گیم پلی Ryse همین گونه است و بسیار ساده و ابتدایی و کند پیش می رود. Marius ابتدا باید در مقابل حملات سریع دشمن از خود دفعا کند و سپس با زدن ضربات پی در پی سپر و شمشیر دشمن را تا مرز مرگ پیش ببرد. در این زمان علامتی به شکل اسکلت در بالای دشمنان ظاهر می شود که بدان معنا است که می توان با زدن یک دکمه وارد حالت دکمه زنی شد. البته این قابلیت وجود دارد که وارد قابلیت دکمه زنی نشوید به صورت عادی دشمنان را از پای در آورید اما بازی به گونه ای طراحی شده است که شما را مجاب می کند که وارد حالت دکمه زنی شوید. پس از ورود به حالت دکمه زنی چه دکمه ی درست را بزنید و چه نزنید، Marius کار خود را انجام می دهد و دشمنان را نابود می کند. در ابتدای بازی این حالت بسیار جذاب و دلنشین است اما با پیشروی در بازی، رفته رفته این عمل برای بازیباز خسته کننده می شود به ویژه اینکه تمام کننده های موجود در این حالت نیز از تنوع برخوردار نیستند.

با اینکه Ryse یک عنوان Hack & Slash است و انتظار می رود که دارای بهترین نوع مبارزات باشد اما مبارزات این عنوان بسیار ساده و بی روح هستند.

در این میان تنها بخشی که کمی به گیم پلی تنوع بخشیده است، بخش های فرماندهی است که در آن Marius همراه افراد لژیون خود کار های گروهی انجام می دهد. برای مثال در برخی از مواقع که تیراندازان دشمنان بسیار زیادند، Marius افراد لژیونش را جمع می کند و از تاکتیک مشهور رومی ها یعنی حقه ی لاک پشتی استفاده می کند که در آن هنگام باررش تیر ها، سپر ها به گونه ای قرار داده می شوند که همانند یک لاک شوند و مانع برخورد تیر ها به سربازان گردند. همچنین در برخی از مواقع نیر توانایی استفاده از کمان های بزرگ نیز وجود دارد که به گیم پلی تنوع بخشیده است. Marius همچنین می تواند 5 نیزه نیز با خود حمل کند و به وسیله ی آن ها، دشمنان را از راه دور از پای در آورد. پس از کشتن هر دشمن مقداری امتیاز یا XP کسب می کند که می توانید از آن برای آپگرید کردن توانایی های Marius استفاده کند. این بخش بسیار خوب طراحی شده است اما بازی به قدری ساده و آسان است که عدم ارتقای توانایی ها نیز چندان مشکل ساز نخواهد بود. دشمنان در بازی تنوع مناسبی دارند و شما را به چالش می کشند. در مراحل ابتدایی تنها با دشمنان ساده بر خورد می کنید اما هر چه پیشروی می کنید، دشمنان بازی چالش بر انگیز تر می شوند. هوش مصنوعی دشمنان از کیفیت خوبی برخوردار است و شما را نا امید نمی کند. یکی از نکات مثبت بازی، تنوع محیطی آن است که باعث شده کمی گیم پلی جذاب تر شود. برای مثال مرحله ی اول در محیطی شهری دنبال می شود در حالی که مرحله ی دوم در محیطی ساحلی جریان دارد.

تنها بخشی که کمی به گیم پلی تنوع بخشیده است، بخش های فرماندهی است که در آن Marius همراه افراد لژیون خود کار های گروهی انجام می دهد.

Crytek برای Ryse یک بخش چند نفره و Co-Op بی نهایت جذاب در نظر گرفته است. احتمالا اکثر شما فیلم گلادیاتور به کارگردانی ریدلی اسکات و بازی راسل کرو را دیده اید و می دانید که در روم باستان بردگان در محلی به نام Colosseum با یکدیگر می جنگیدند تا در نهایت یکی از آن ها کشته شود که این امر در آن زمان بهترین سرگرمی مردم روم بود. حال Crytek نیز بر روی همین مسئله دست گذاشته است و قصد دارد این بار در یک بازی رایانه ای نبرد های گلادیاتوری Colosseum را به تصویر بکشد. در این بخش شما با دشمنان مبارزه خواهید کرد و حتی این توانایی را دارید که محیط نبرد را به یک جنگل تبدیل کنید و اسلحه و زره خود را شخصی سازی کنید که این شخصی سازی با به دست آوردن XP قابل اجرا است. همچنین بازی دارای ویژگی به نام Smart Glass است که به وسیله آن هنگامی که شما در بخش چند نفره در حال بازی هستید به شما نشان می دهد سایر بازیکنان چه امتیازات کسب کرده اند و این شما را تحریک می کند که سعی کنید امتیاز بیشتری به دست آورید. همانطور که گفته شد بخش چند نفره در Colosseum دنبال می شود که مملو از مردم است و هر باری که شما دشمنی را از پای در می آورید مردم به وجد می آیند و شما را تشویق می کنند.

Crytek برای Ryse یک بخش چند نفره و Co-Op بی نهایت جذاب در نظر گرفته است.

گیم پلی Ryse کاملا نا امید کننده است و اصلا در حد و اندازه های یک عنوان Hack & Slash نمی باشد. روند تکراری و خسته کننده ی گیم پلی بازی به قدری شما را مایوس و نا امید می کند که ممکن است از به اتمام رساندن بازی صرف نظر کنید و ترجیح دهید که فیلم زیبای گلادیاتور را تماشا کنید و از آن لذت ببرید تا به جای مشاهده ی بازی و کیفیت پایین آن، رنج ببرید.

تماشای روم

استدیو Crytek که پیش از این سه گانه ی Crysis را روانه ی بازار کرده است ثابت کرده که در زمینه ی گرافیک حرف های زیادی برای گفتن دارد. موتور قدرتمند این شرکت یعنی Cry Engine 3 که در چندین بازی نسل هفتم نیز مورد استفاده قرار گرفت نشان داد که می تواند یک موتور مناسب برای بازی های نسل هشتم باشد. از این رو Crytek از این موتور برای ساخت Ryse نیز استفاده کرد با این تفاوت که از نسخه ی ارتقا یافته و نسل چهارمی Cry Engine که هیچ نامی ندارد، بهره برد و نتیجه ی کار باز هم چشم نواز بود. تنها بخشی از Ryse که دارای مشکلات زیادی نمی باشد و می توان از آن تحسین کرد، بخش گرافیکی بازی است.تنها نمایی که Marius از کشتی در حال حرکت وارد آب می شود و سپس کمی جلوتر بر زمین می افتد، گواه این مدعا است که Ryse دارای گرافیک خارق العاده است. البته مسلما بسیاری از سیستم عامل ها توانایی اجرای این بازی در بالا ترین حد ممکن را ندراند و همین باعث شده تا همه ی نتوانند از گرافیک زیبای این بازی لذت ببرند. چهره ی Marius و اجزای آن به طور ماهرانه ای طراحی شده اند و حرکت اندام صورت او در هنگام سخن گفتن کاملا با واقعیت منطبق است. چیزی که Crytek نیز به آن اقرار کرده است و اعلام کرده برای طراحی چهره ی Marius از بیش از 85000 چند ضلعی استفاده شده است .

چهره ی Marius و اجزای آن به طور ماهرانه ای طراحی شده اند و حرکت اندام صورت او در هنگام سخن گفتن کاملا با واقعیت منطبق است.

طراحی سلاح ها و زره های سربازان و خود Marius نیز از کیفیت فوق العاده ای برخوردار است حتی نقوش روی سپر و زره نیز با دقت کار شده اند. طراحی محیط های بازی به قدری فوق العاده است که حتی در شلوغ ترین میادین نبرد نیز اندکی مشکل نمی بینید. از طرف دیگر حرکات تمام کننده ی Marius به قدری زیبا کار شده اند که هر ببینده ای را به تحسین وا می دارند. Crytek برای خلق این حرکات زیبا از تکنولوژی جدیدی به نام Performance Capturing بهره گرفته است که در آن ابتدا صحنه های مورد نیاز ضبط می شوند و سپس روی بازی اجرا می گردند.با اینکه طراحی و اجرای این حرکات عالی است اما این حرکات تنوع چندانی ندارند و پس از یک ساعت گذشتن از تجربه ی بازی، تقریبا حرکت جدیدی برای نمایش وجود ندارد. چهره ی دشمنان نیز اغلب شبیه هم می باشد و بار ها پیش می آید که در یک صحنه دو دشمن کاملا شبیه به هم حضور داشته باشند. افکت های موجود در بازی مانند خون ها و همچنین آب و باران و به خصوص آتش ها بسیار عالی از آب در آمده اند. گرافیک Ryse بدون شک برترین نقطه ی قوت این بازی می باشد و همین بخش است که اندکی اعتبار برای این عنوان پدید آورده است.

ندای روم

صدا پیشگی Marius بر عهده ی John Hopkins است که از به خوبی از عهده ی این کار بر آمده است. صدای او با شخصیت جنگجوی Marius مطابقت زیادی دارد و به عظمت این شخصیت افزوده است. همچنین صداگذاران سایر شخصیت ها نیز به خوبی کار خود را انجام داده اند . بازی از نظر صدا گذاری مشکلی ندارد. در کنار این ها، دیالگو های خوبی که برای کاراکتر ها نوشته شده است به ارزش هر یک از آن ها افزوده است. . صدا گذاری بازی دارای عناصر مختلفی نیست و از آنجایی که بازی بر روی نبرد های قدیمی تمرکز دارد تنها صدا برخورد شمشیر ها و تیر ها به سپر ها به گوش می رسد. موسیقی بازی نیز دارای یک تم اساطیری و حماسی است که به خوبی حس عظمت روم را ترسیم می کند و در مواقع نبرد نیز ریتم تندی به خود می گیرد. ساخت موسیقی این بازی بر عهده ی  Borislav Slavov ،Tilman Sillescu ،Peter Antovski بوده است که آن ها به خوبی با موسیقی به این بازی جان بخشیده اند.

دانلود موسیقی نهایی بازی

سقوط روم

Ryse : Son of Rome با عرضه ی خود روی Xbox One ثابت کرده بود که حرفی برای گفتن ندارد و یک عنوان ضعیف است اما فشار های مالی که بر Crytek وارد شد، سبب گشت تا این شرکت مجبور شود این عنوان ضعیف را بر روی PC پورت کند تا شاید با فروش این عنوان کمی از فشار های مالی وارد کاسته شود اما انتشار این عنوان بر روی PC نه تنها باعث سودی نشد بلکه یک شکست سنگین دیگر برای Cytek بود.

این نقد و بررسی بر اساس نسخه PC نوشته شده است