زندگی به سبک نینتندو | نقد و بررسی Tomodachi Life

زمانی که شخصیت های مشهور و مورد علاقه در کنار کاراکتر های داستانی، در یک مجتمع آپارتمانی کنار هم زندگی کنند، چه چیزی به وجود می آید ؟ جواب Tomodachi Life است. در نتیجه یک عنوان که کمتر از یک بازی رایانه ای و بیشتر از یک واقعیت است، شکل می گیرد که در آن بازیگران تلویزیونی به شدت آشفته عمل می کنند. از گذشته، نیتندو سعی داشته تا شبیه سازی های مختلفی را ارایه دهد که مشهور ترین آن ها سری  Animal Crossing می باشد. در ادامه با ما همراه باشید تا شبیه سازی زندگی واقعی نینتندو را زیر ذره بین ببریم.

کاور رسمی بازی Tomodachi Life

بنام: Tomodachi Life

استودیو سازنده: Nintendo SPD

ناشر: Nintendo

سبک: Life simulation

پلتفرم: 3DS

زمانی که شخصیت های مشهور و مورد علاقه در کنار کاراکتر های داستانی، در یک مجتمع آپارتمانی کنار هم زندگی کنند، چه چیزی به وجود می آید ؟ جواب Tomodachi Life است. در نتیجه یک عنوان که کمتر از یک بازی رایانه ای و بیشتر از یک واقعیت است، شکل می گیرد که در آن بازیگران تلویزیونی به شدت آشفته عمل می کنند. از گذشته، نیتندو سعی داشته تا شبیه سازی های مختلفی را ارایه دهد که مشهور ترین آن ها سری  Animal Crossing می باشد. حال نیتندو با Tomodachi Life یک زندگی واقعی را شبیه سازی کرده است که در آن می توانید در نقش کاراکتری به نام Miis زندگی خود را به عنوان یک سرپرست بسازید و حتی به دنبال خوشبختی بروید و عاشق شوید. در حالی که فقدان یک گیم پلی درگیر کننده به خوبی در بازی احساس می شود اما من بسیار خوشحالم که توانسته ام یک تجربه ی عجیب و هیجان انگیز با Tomodachi Life داشته باشم و به معنای واقعی، شادی را در دنیای کوچک این بازی تجربه کنم.

Tomodachi Life با همان شیوه ی Animal Crossing پیش می رود یعنی یک ساختار بازی و تلاش برای تکامل. گیم پلی بازی حول درخواست های Miis و انجام دادن آن ها می چرخد. شما باید لباس، تغذیه و اشتغال وی را به طور منظم بررسی کنید و همچنین با سایر افراد گفتگو کنید تا سرانجام وی با آن ها ارتباط برقرار کند و شاید عاشق بشود. هسته ی اصلی Tomodachi Life، روایت یک زندگی در حال تحول است. در حالی که شما در بازی کنترل Miis و اقدامات او را بر عهده دارید، سایر ساکنان جزیره نیز رفتار های مناسبی دارند که باعث می شود تولید چیز های جالب در بازی فقط محدود به Miis نباشد. Miss ممکن است در گفتگو با دوستانش به آن ها توصیه های مفیدی بکند و شاید یک روز عصبی باشد و با آن ها درگیر شود. شما می توانید فضای زندگی Miss را سفارشی کنید و به گونه ای که می خواهید رفتار کند، وی را آموزش دهید. voice synthesis یکی از قابلیت های جذاب و تاثیر گذار و صد البته جالب بازی است. ما واقعا علاقه داریم که اشعار خودمان را بنویسیم و سپس آن ها را با صدای گوش خراش ولی دوست داشتنی Miss بشنویم. اگر شما خوش شانس باشید حتی می توانید او را به یک ستاره ی رپ تبدیل کنید ولی چیزی که مسلم است این است که این موسیقی بر زندگی وی تاثیر می گذارد و آن را تغییر می دهد. در حالی که دنیای Tomodachi Life سعی دارد تا زندگی واقعی را در قالب زندگی Miis نشان دهد ولی از سوی دیگر شخصیت های مشهور و جذاب نیز در بازی حضور دارند. یکی از آن ها Dr. Robotnik است که در بازی یک آشپز مهربان است، John Madden همبرگر های غول پیکر را می بلعد و گارفیلد، گربه کمیک بوکی، شبیه به یک انسان عمل می کند.تماشای این شخصیت ها در قالب عنوانی که یک شبیه سازی است، یک حس عجیب  را به وجود می آورد و باعث می شود درک چنین محیطی کمی سخت باشد(البته برای عده ای از مخاطبان این بازی بسیار هم سرگرم کننده است!

با توجه به تمرکز بازی بر روی فعل و انفعالات زندگی، سیستم ارتباطی ساده ی بازی کمی نگران کننده است. شخصیت Miis با اینکه جذابیت های فوق العاده ای دارد اما اهداف آن یکسان است و حتی برقراری روابط عاشقنه ی وی نیز قابل پیش بینی و خسته کننده است. شاید دلیل کم توجهی به این مهم، ساخت یک جهان بی حد و حصر  و انبوهی از امکانات است. تفریح و شادی های فراوان کاملا جای ویژگی های مهمی چون ارتباط با دیگران و روابط عاشقانه را گرفته اند و از جنبه ی شبیه سازی و رئالیسم بازی کم کرده اند. گیم پلی بازی آن طور که باید و شاید، حس یک زندگی واقعی را تداعی نمی کند. گاهی اوقات Miis چیز های بسیار ساده ای چون تطبیق تصاویر یا شناسایی چهره و چیز های بی اهمیت در مورد ساکنین جزیره را درخواست می کند که به جز پاداشی اندک، هیچ جذابیت دیگری ندارند. این بازی با اینکه کوچک است ولی در ورطه ی تکرار می افتد و چندان سرگرم کننده نیست. من یک بازی کوچکتر اما شدیدا  متمرکز و عمیق  را می خواهم که چالش های بیشتری را ایجاد کند تا اینکه با درخواست هایی ساده فقط کمی پاداش به من پرداخت کند. اگر مینی گیم ها را کنار بگزاریم، بیشتر وقت بازی به تهیه کلکسیون ها، حفظ تعادل شخصیت بدنی و انجام درخواست های Miis ختم می شود. حتی حل مسائل و درخواست های Miis نیز بسیار ساده است و می  توانید با انتخاب گزنیه ی گفت و گو همه ی آن ها را به راحتی حل کنید. کار های روزانه در بازی Animal Crossing با اینکه کمی تکراری بود ولی همواره مقدار زیادی از فعالیت های انتخابی را در اختیار مخاطب قرار می داد ولی در Tomodachi Life تنها پس از چندین دقیقه، خسته می شوید در حالی که ساکنان زیادی در جزیره وجود دارند و می توانید با آن ها ارتباط بر قرار کنید.گرافیک بازی نیز با توجه به سابقه نینتندو درخور سبک و کنسول بازی است و هیچگاه از لحاظ فریم ریت یا کیفیت بازی اذیت نخواهید شد.به طور کلی میتوان این جمله “”زیبایی در سادگیست”” را در این عنوان به خوبی مشاهده کرد.سیستم صوتی و صداگذاری بازی به لطف تجربه نینتندو همواره حرفه ای و شاد طراحی شده ولی در بعضی نقاط از بازی با موسیقی هایی تکراری رو به رو می شویم ولی همان موسیقی های اندک بسیار تاثیر گذار هستند. هر چه که باشد همه مان می دانیم عقل از تکرار بدش می آید ولی احساس تکرار را دوست دارد. در نتیجه موسیقی ها و صداگذاری های نینتندو همواره برای مخاطبانش جایگاهیی خاص داشته و خواهد داشت.

در کل می توان گفت از تجربه ی Tomodachi Life پشمیان نخواهید شد ولی این عنوان به هیچ وجه تجربه ی درخشان و به یادماندنی چون Animal Crossing را رقم نمی زند. در ساختار بازی هیچ پیشرفتی مشاهده نمی شود  و خلاقیت خاصی نیز در طول گیم پلی به چشم نمی آید ولی اگر عاشق نینتندو هستید می توانید بازی را با لذت تجربه کنید ولی اگر یک مخاطب ناآشنا با نینتندو و سبک های این چنینی هستید، همین دلایل سبب می شود که تنها در دقایق اول از Tomodachi استقبال کنید و پس از آن، این عنوان را کنار بگذارید.