این بار شیطان از درون بر میخیزد | پیش نمایش The Evil Within

ترس و وحشت، احساس غریبی است که انسان ها دوست ندارند، آن را در واقعیت تجربه کنند. اما اگر این ترس در دنیایی غیرواقعی باشد، مسئله فرق می کند. ترس همراه با هیجان، احساس خوبی را در شما ایجاد می کند. در دنیای واقعی انسان ها از کارهایی که باعث ترس شان شود، گریزانند. بازی های ویدئویی تجربه خوبی هستند. هم سرگرمی و هم حس ترس هر دو با هم حضور دارند. البته، بازی که شما را تا سر حد مرگ به ترساند؛ نه اینکه تنها اسم یک بازی ترسناک را یدک به کشد. این دسته بازی ها به وفور یافت می شوند؛ اما بازی اصیلی که طرفداران سبک survival horror دنبال آن باشند، به ندرت یافت می شود. مخصوصا در این چند سال اخیر…

شینجی میکامی، پدر سبک ترس را همه می شناسند؛ او به علت ساخت سری بازی های RE بسیار مشهور است. شینجی پس از ساخت RE4 از کپکام جدا شد و حالا پس از نزدیک به ۸-۹ سال بار دیگر یک بازی ترسناک را روانه بازار می کند. استودیو ژاپنی Tango Gameworks ساخت بازی را برعهده دارد و Bethesda هم ناشر بازی است. باید قبول کرد، که Bethesda روی هر بازی سرمایه گذاری نمی کند و مطمئنا از عاقبت آن آگاهی دارد. استودیو Tango Gameworks توسط شینجی میکامی تاسیس شده است و بسیاری از همکاران شینجی در این استودیو تجربه ساخت بازی ترسناک را داشته اند. چند نفری از این استودیو عضو سابق Team Silent هستند، که وظیفه ساخت بازی های کلاسیک Silent Hill را داشتند.

شینجی که طی مصاحبه ای اعلام کرده بود، دیگر چیزی از سبک SH یاقی نمانده و این سبک رو به موت است و بازی هایی که این سبک را دارا هستند؛ بویی از ترس نبرده اند و فقط نام ترس را یدک می کشند. او اذعان داشت با ساخت بازی TEW خون تازه ای را وارد رگ های این سبک خواهد کرد.

بازی The Evil Within از زمان معرفی  تا به حال با شعار بازگشت به اصالت این سبک جایی برای خود، در دل گیمران باز کرده است.

نام بازی : The Evil Within

سازنده : Tango Gameworks

ناشر : softworks  Bethesda

سبک : Survival Horror

پلتفرم ها : Microsoft Windows, Xbox One, Xbox 360, PS4, PS3

حالت بازی : تک نفره (Single Player)

تاریخ انتشار : ۲۰۱۴

صحنه شروع بازی

خاطرات Nemesis محاله یادم بره!

داستان بازی، تا آن جایی که مشخص شده است، خیلی خلاقانه و نو نیست. کلیشه تیمارستان سالیان زیادی بوده، که امتحان خود را در بازی ها و فیلم ها پس داده است. این موضوعی تازه نیست، ولی می توان با قدری کار کردن برروی آن، آن را تبدیل به داستانی کرد، که هیچگاه از خاطر گیمران نرود.

بازی از جایی شروع می شود، که ماشین های پلیس بدون سرنشین در خیابان نزدیک تیمارستان حضور دارند. سباستین کاستلانوس(Sebastian castellanos) شخصیت اول بازی و یک مامور پلیس است، که به همراه چند نفر دیگر برای بررسی صحنه جرم وارد می شوند. آن ها با صحنه عجیبی روبرو می شوند، هیچ پلیسی نیست، یا بهتر اینکه هیچ فرد زنده ای نیست. آن ها متوجه می شوند، که یک جای کار می لنگد. پس از وارد شدن به تیمارستان، سباستین متوجه بوی خون می شود. اجساد سراسر سالن پخش شده اند. فیلم دوربین های امنیتی را مشاهده می کنند و تصویر یک زن به صورت شبح مانند، را می بینند، که در حال کشتن ماموران پلیس است. سپس سباستین را به صورت وارونه آویزان مشاهده می کنیم. مردی با هیکل درشت در حال سلاخی و تکه تکه کردن گوشت انسان هاست. او برای بردن شخص دیگری وارد می شود؛ سباستین می فهمد، که نفر بعد خود اوست؛ پس باید دست جنبانیده و خود را نجات دهد. این که شخصیت بازی فردی مستاصل است و نیرویی برای مقابله با دشمنان ندارد، به خودی خود کمی اضطراب بوجود خواهد آورد. سباستین پس از باز کردن خود متوجه در قفل می شود و می بایست کلید آن را از کنار مرد قصاب پیدا کند. اما، او متوجه حضورش می شود. یکی دیگر از عوامل ترس و هیجان مفرط تعقیب و گریز است. در این بازی هم از این اتفاقات کم نخواهد بود. مرد قصاب به دنبال سباستین می آید و خوشبختانه سباستین موفق به فرار می شود.

تیمارستان

در ادامه سباستین راه خروج از تیمارستان را پیدا می کند ولی دنیای بیرون چیزی متفاوت با قبل است. ماشین های بدون سرنشین، ساختمان های ویران و متروکه و خیابان های از بین رفته. می توانیم شاهد حضور دوستان او در طول بازی باشیم، که به گفته سازندگان تنها در دقایقی به صورت گذرا وارد بازی می شوند و تنهایی را از شما نمی گیرند.

سباستین به سمت خانه ای روستایی می رود، کم کم از این قسمت به بعد به قسمت های اکشن بازی می رسیم. دشمنان شبیه به زامبی بازی از زمین و زمان سوی شما می آیند و قصد کشتن شما را دارند. البته، دشمنان بیشتر شبیه همان دیوانه های بیمارستان روانی هستند، تا مردگان متحرک؛ دشمنانی که با مشعل و هر وسیله ی تیز و سنگین دیگری به شما حمله می کنند. Boss fight های بازی هنوز کاملا مشخص نیستند، ولی طبق تریلرها و تصاویر منتشر شده، چند شخصیتی حضور دارند، که به احتمال زیاد boss fight بازی هستند. موجوداتی کریه المنظر که باید با آن ها روبرو شد. چیزی که یک boss را در بازی ترسناک و فراموش ناشدنی می کند؛ این است، که مبارزه با او خاص و جدید باشد و او به راحتی کشته نشود. چیزی که nemesis را به یکی از ترسناکترین boss ها تبدیل کرد، این بود، که در طول بازی چندین بار با شما روبرو می شد و شما در هیچ کدام از دفعات قادر به نابودی کامل او نبودید. این نشان می دهد، که شینجی میکامی طرز کار استفاده از boss را به خوبی بلد است و می تواند ابهتی همراه با صورتی زشت و صدایی مخوف تحویل ما دهد.

یکی از Boss های بازی

در کل بازی های سبک ترس که معمولا گیم پلی خیلی وسیعی ندارند؛ از داستان خوب و کاملی بهره مندند و این از ملزومات این دست از بازی هاست. پیچش های داستانی پر تعداد و اتفاقات غیر منتظره همه و همه از ویژگی های سبک SH است. شخصیت این بازی هم با شخصیت بازی های RE یک فرق اساسی می کند و آن هم این است، که سباستین برخلاف کریس و لیان به طور تصادفی وارد این ماجرا شده است؛ در حالی که کریس و لیان داوطلبانه وارد جنگ با B.O.W ها شده بودند.

دنیای TEV دنیایی ناشناخته است(در حال حاضر) یعنی این که از واقعی یا خیالی بودن آن خبر نداریم. دنیای Silent hill دنیایی خیالی بود، که موجودات ماوراء الطبیعه در آن حضور داشتند و بر خلاف آن مردگان متحرک سری بازی های RE واقعی واقعی بودند. ممکن است برای زیبا شدن بازی از این دست ترفند های بازیسازان هم شاهد باشیم. در صحنه ای از تریلر بازی شاهد بودیم، که موجی خون به سمت سباستین آمد و ناگهان محیط بازی تغییر کرد. (در سری بازی های Silent hill شاهد همچنین صحنه هایی بودیم، که در حمام نزدیک آینه، قادر به تعویض محیط بازی بودید) یعنی استاد شینجی بعد از نزدیک به ۱۷ سال که از عمر RE می گذرد، به این نتیجه رسیده است، که بازی ساخت کونامی از بزی ساخت او قوی تر بوده است؟(من که بعید می دونم!) یک فرضیه دیگر هم که به ذهن خودم رسیده است و فکر می کنم اگر بازی این گونه باشد بسیار بسیار شگفت انگیز می شود، ان است، که سباستین در حقیقت مرده باشد و به نوعی روح او در بازی باشد، به طوری که این موضوع در پایان بازی مشخص شود؛ یا این که همه این اتفاقات درون سر سباستین اتفاق بیفتد و او در رویا به سر ببرد. همه ی این فرضیه ها می توانند، درست باشند، حتی، ممکن است تفکر سازندگان بازی چیزی ورای این تصورات باشد و ما شاهد اتفاقات بی نشیر تری باشیم.

بوی خون

در این نسل به نظر من دیگر صداگذاری نقش اول را در وحشتناک کردن بازی ندارد، بلکه این گیم پلی است، که نقش اصلی را دارد. دیگر گذشت آن زمان که با هوهو کردن و جیغ های ناگهانی گیمران خوف کنند. الان همه گیمران و طرفداران این سبک به این روش عادت کرده اند و دست سازندگان را از قبل خوانده اند. اکنون وقت خلاقیت بازیسازان است، آن ها باید ترس را کم کم و به نوعی زیرپوستی در بازی های خود قرار دهند. یعنی تاریکی مطلق و خون آلود کردن تمام محیط کافی نیست.

سعی کنید زامبی ها را هدشات کنید

می توانیم این را به این حساب بگذاریم، که ابتدای بازی بوده و کمی آسان گرفته شده است. علاوه بر این اسلحه ها سباسیتن قادر است، تا از تله هایی انفجاری هم استفاده کند. به این صورت که وقتی دسته بزرگی از دشمنان برای حمله به شما آماده هستند؛ شما زودتر از ان ها محل حرکت آن ها را تله می گذارید، تا با عبور از آن منطقه چند تایی از آن ها به درک واصل شوند. سیستم سلامتی بازی هم به صورت دستی است؛ یعنی، خطی نسبتا بلند در پایین صفحه وجود دارد، که میزان سلامتی شما را آشکار می کند. وقتی که احساس کردید به نقطه حساس و خطرناکی رسیده اید، باید از سرنگ های سلامتی که در سراسر نقشه پراکنده اند، استفاده کنید. این کار چند ثانیه ای زمان می برد، پس محل مناسبی برای این کار پیدا کنید.

بر خلاف re4 ( آخرین شاهکار شینجی بود) که برای انتخاب اسلحه می بایست منویی به نام inventory را باز می کردید و اسلحه دلخواهتان را انتخاب می کردید؛ در این بازی قضیه کمی فرق می کند. سیستم گردش سلاح ها مانند بازی های ساخت Rockstar است، یعنی با نگه داشتن دکمه ای منوی دایره ای شکلی جلوی شما ظاهر می شود، که می توانید سلاحتان را عوض کنید، یا سرنگی را برای پر کردن خط سلامتی تان بردارید. در این بازی برخلاف بازی های Rockstar که ۸ slot وجود دارد، ۴ slot وجود دارد، که این هم از ویژگی های بازی های SH است. شما حتی برای نگه داشتن مشعلتان هم می بایست یکی از این Slot ها را هدر دهید.

در این بازی هم مثل همه بازی ها برای ترسناک شدن نور محیط را به حداقل رسانده اند. البته علاوه بر محیط های تاریک محیط های تنگ و باریک هم جو سنگین و کمی ترسناک دارند.

به جزئیات صورت زامبی دقت کنید !

به نظر من این تاریک کردن محیط باید در حد اعتدال باشد یا کمی مهمات هم در حد متوسط باشد. زیرا بازی نباید از ماهیت بازی بودن و سرگرمی خیلی دور شود. کسانی که می خواهند به معنای واقعی ترسیده، می توانند فیلمی ترسناک ببینند، یا کتابی ترسناک بخوانند. اما، بازی برای سرگرم شدن است و این حس ترس همراه با هیجان یکی از عواملی است، که این سرگرمی را به توان ۲ می رساند!

پس بازیساز گرامی لطفا حد اعتدال را رعایت کن! چون ما گیمران بازی را می خریم تا کمی شلیک هم بکنیم، نه این که راهمان را پیاپی گم کنیم و حتی در مواقعی شلوارمان را هم خیس کنیم.

از هوش مصنوعی دشمنان هم تعریف بسیاری به عمل امده است. به گفته سازندگان دشمنانی که سلاح های سرد در اختیار دارند و به شما حمله می کنند از هوش مصنوی بالاتری نسبت به دیگر دشمنان برخوردارند. این امر هم کمک بزرگی به روند گیم پلی بازی می کند. مثلا این اختیار را به شما نمی دهد، که به راحتی نقطه ضعف دشمنان پیدا کنید و با نقشه وارد عمل شوید. زامبی ها هم از هوشی برخوردارند، که می توانند، نقشه های شما را برهم بزنند و فکر شما را بخوانند.

در این بازی از HUD خیی کم استفاده شده است و در حالت معمولی هیچ چیزی روی صفحه مشخص نیست. تعداد گلوله و اسلحه شما تنها در مواقعی که اسلحه خود را آماده شلیک کرده اید نمایان می شود. خط سلامتی تان هم در مواقعی که خطر جدی است. علاوه بر این هیچ گونه دکمه زنی (QTE) هم در بازی مشاهده نخواهیم کرد، تا همه ی کارها را تنها خودمان انجام دهیم. همین طور فاصله زمانی کوتاهی هم بین شلیک ها قرار داده شده است، تا کمی استرستان در مواجهه با زامبی ها بیش تر شود. سیستم ذخیره سازی اتوماتیک هم در بازی وجود ندارد و باید دنبال محلی برای ذخیره بازی باشید. مثلا پس از مبارزه ای طاقت فرسا و باقی ماندن کمی سلامتی باید دنبال محلی برای ذخیره بازی باشید، تا زحماتتان هدر نرود.

نگاهی مرموز به در انتهای راه رو !

برای سخت تر شدن و ترسناک تر شدن بازی، بازیسازان مخفی کاری را هم در بازی قرار داده اند، تا گیمرانی که دوست دارند بدون شلیک گلوله ای از دست دشمنان فرار کنند از این روش استفاده کنند. البته ، در مواقعی که مهمات هم ندارید، می بایست از این روش استفاده کنید. من خودم دوست دارم همه رو تا آخرین نفر بکشم ولی مجبور باشم، مخقی کاری هم می کنم. واقعا این که بدونی در اتاقی که قرار داری زامبی وجود داره ولی نباید خودتو بهش نشون بدی خیلی سخت تر از این است، که همه ی اتاق را پاک سازی کنی!

در تریلری که منتشر شد خبری از معما و پازل نبود، ولی می توان انتظار معما و پازل را نیز از این بازی داشت. معما هایی که متناسب با جو بازی باشند و روش حل شان در طول بازی مشخص شود، نه این که پازلی داده شود، که هیچ سنخیتی با بازی نداشته باشد و بسیار هم سخت باشد. واقعا معماهای سری بازی های Silent Hill خیلی کار شده و جالب بودند.

کسی جرات چپ نگاه کردن به این خانوم رو داره!؟

زامبی های نسل هشتمی!

محیط بازی بیشتر مکان های بسته خواهد بود و این تنگی و این دیوار ها از عوامل ترس در بازی خواهند بود، پس می بایست از این محیط برای ترسناک تر بودن نیاز به طراحی واقع گرایانه دارد. بیشتر این محیط ها و ضحنه ها در فیلم هایی همچون SAW موجود بودند و چیز جدیدی نیست. معمولا در بیمارستان روانی از این دست ابزار هم پیدا می شود، مثل ویلچر و تخت همراه با دست بند و پابند و لوازم جراحی مثل تیغ و اره، که هر کدام نقش مهمی در بهبود بیماران روانی دارند؛ اما همان قدر که مفیدند، همان قدر هم برای ترساندن مناسب هستند. (بازی ناموفق SAW که اصلا نمی شد نام آن را بازی گذاشت، از این لوازم استفاده کرده بود). همچنین نورپردازی که مهم ترین عامل بازی هایی این چنین است؛ بازی هایی که همیشه تاریک هستند، ولی نباید تاریکی به حدی باشد، که حتی جلوی پایمان را نیز نبینیم ( گیمرها معمولا در هنگام بازی تمام حواسشان و چشمشان به صفحه مانیتور است، به همین خاطر تاریکی بیش از حد صدمات جبران ناپذیری به چشم می زند).

در سال های اخیر بازی های سبک SH معمولا اول شخص بودند(amnesia, outlast, dead island) اما، این بازی سوم شخص است و دوربین روی شانه قرار دارد و در مواقعی زاویه راتنگ تر می کند، تا ترس و اضطراب سباستین به شما هم سرایت کند. در کل به همه این موضوعات اشاره کردم، تا بگویم، این بازی با این ویژگی های بصری نیاز به موتور گرافیکی متناسب دارد؛ موتور گرافیکی که انعطاف پذیر باشد و نیاز های سازنداگن را برطرف کند. از افکت های خون گرفته تا نورپردازی و سایه زنی.

محیطی شبیه به اوایل بازی Resident Evil 4

Id Tech 5 برای این بازی گزینه مناسبی است، این موتور که که اکثرا بازی های Bethesda با آن ساخته می شود، توانایی برطرف کردن نیازهای سازندگان(نکته بین!)  بازی را دارند.

ظاهر زامبی ها و boss ها برای ترسناک شدن بازی مهم است. وقنی ظاهر زامبی به گونه ای باشد، که اجزایی که قرار است، آن را ترسناک کنند، به وضوح دیده شوند. البته، این واقع نگری و وضوح در حد بازی های crisis و battlefield نیست؛ چون اصولا ذات این گونه بازی ها مخالف واقعیت هستند. اما این قول را می توانم به شما بدهم، که انیمیشن های سباستین هیچ گونه ضعفی نخواهد داشت. شینجی میکامی روی این مسئله حساسیت خاصی دارد و مطمئنا راحت از کنار ان عبور نخواهد کرد. رفتار های سباستین باید به قدری خوب باشد، که حالات صورت و بدنش در هنگام ترس مشخص شود، وقتی که ما با او هم ذات پنداری داشته باشیم؛ می توانیم از ترس او بترسیم.

طراحی دلچسب همراه با محیطی تاریک

این صداست که می ماند

وقتی که از یک دقیقه بعد خود خبر نداربد، این صداست، که شما را آگاه می سازد. این صداست، که امنیت شما را برقرار می کند. مطمئنا زامبی ها و دیگر دشمنان بازی بینایی قوی ندارند، ولی گوش های تیزی دارند. وقتی که بدون مهمات و با سلامتی کمی قدم های خودتان را هم می توانید بشمارید، باید گوش هایتان را تیز کنید. صدا گذاری بخش مهمی در بازی های SH است. همواره باید گوش به زنگ باشید و یک لحظه غفلت موجب پشیمانی است! سباستین دو چشم دارد، که روبرویش را می بیند و این شما هستید، که باید چشم های پشت سرش باشید و با گوش هایتان خطرهای احتمالی را احساس کنید.

ماسافومی تاکادا آهنگساز بازی است، او بازی هایی مثل killer7, god hand, no more heroes در کارنامه دارد. او قرار است، اهنگ هایی را برای این بازی بسازد، که ترس شما را دو چندان کند( بین خودمان بماند ولی احتمالا از گیتار برقی هم استفاده میکند!)

استاد شینجی میکامی

تقصیر خودمونه!

باید قبول کرد، که تقصیر خودمان است. این که دیگر بازی هایی با رنگ و بوی alone in the dark ساخته نمی شود. می پرسید چرا؟

چند نفر از گیمرانی که اسم خودشان را گیمر می گذارند، اکنون این گونه بازی هارا می پسندند. چند نفر از گیمرانی که اسم خودشان را گیمر می گذارند، بازی های کلاسیک SH را تجربه کرده اند. نسبت فروش بازی های FPS چند برابر SH است. چند نفر فقط برای این که بگویند، گیمر واقعی هستند، Dead Space1 را خریده اند، اما آن را تمام نکرده اند. گیمر هم گیمرهای قدیمی، حودم را هم جزو گیمران جدید می گذارم و اذعان می کنم، که سبک مورد علاقه من هم FPS است و حوصله سختی آن چنان را در بازی ندارم و با کوچکترین مشکلی فوری جواب آن را در گوگل پیدا می کنم؛ ولی بازی ها دهه ۹۰ میلادی بازی هایی بودند، که هر کسی توانایی تمام کردن ان را نداشت.

شینجی میکامی در مصاحبه ای اعلام کرده بود، که ناشران شرقی ترسو هستند و روی بازی هایی که ریسک بالایی دارند، سرمابه گذاری نمی کنند.

همین الان می توانم پیش بینی کنم، که این بازی فروش خیلی بالایی نخواهد داشت؛ ولی نظر منتقدان را جلب خواهد کرد.